Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "avant‑garde art" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 101
Tytuł:
Moskiewski konceptualizm - między awangardą a postmodernizmem
Autorzy:
Pietraś, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444279.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
conceptualism
underground
soc art
avant-garde
postmodernism
Opis:
The Moscov Conceptualism was one of the famous phenomena of non-official art. It showed emptiness of soviet paintings, literature, art. The Moscow underground was connected by the same feeling and need to change the soviet language poisoned by demagogy of politicians, by the falsity of official slogans and literature. It entered two influential styles in non-formal culture of the 1970s and 1980s. First of them was concentrated on a visual art and used term "soc-art" connected with series of paintings by Vitaly Komar and Alexander Malamid. It compared material forms of soviet ideology (posters, slogans, graphic art) with the profusion of Western commercial advertising products and pop art. The second circle of artists was concentrated near Ilya Kabakov and included not only painters but also great writers like Dmitry Prigov, Lev Rubinstein and Vladimir Sorokin, who used to deconstruct typical socrealistic literature by showing her absurd. This trend was called Moscow Conceptualism and was in many points connected with traditions of avant-garde art, especially futurism and OBERIU.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2007, IX; 131-142
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piotr Piotrowski, Awangarda w cieniu Jałty. Sztuka w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1945-1989, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2005, s. 502
Autorzy:
Cześniak-Zielińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850749.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Central and Eastern Europe
art
modernism, avant-garde
Yalta
neo-avant-garde
social realism
Europa Środkowo-Wschodnia
sztuka
modernizm
awangarda
Jałta
neoawangarda
realizm socjalny
Źródło:
Facta Simonidis; 2009, 2, 1; 313-317
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards perfect completeness remembering Lutosławski
Autorzy:
Tomaszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780245.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Lutosławski
evolution in art
a work’s political context
Chopin as arche
autotelism and avant-garde
the truth of a work of art
Opis:
The text is in its character a statement by a “witness to an era”. It is an attempt at describing Lutoslawski’s artistic path and his culture-forming activity from the perspective of an evolution within a concrete historical and political situation. This aesthetic evolution is evidenced in the composer’s utterances: significant interviews and private, confessional notes. They outline his creative path from the impact of Chopin as the emotional arche, through subsequent phases and breakthroughs: from academic aesthetics based on the Hanslick paradigm, through socialist-realist indoctrination and uncritical fascination with the avant-garde, to a gradual crystallisation of his own idiom. Eventually, this entirely own idiom, marked with a lyrical opening, consists in a return to everlasting values, expressly defined by the composer: the truth and the beauty of a work of art.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2011, 10; 175-182
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foto-medium-art
Foto-Medium-Art
Autorzy:
Olek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424752.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
GALLERY MOVEMENT
PHOTOGRAPHY
META-FORM
MULTIMEDIA
ELEMENTARY PHOTOGRAPHY
POST AVANT-GARDE
METAPHOTOGRAPHY
DIGITAL HYPERREALISM
GALLERY-MEDIUM
MEDIA ART
Opis:
The Foto-Medium-Art Gallery has worked continuously since 1977. For twenty years it was based in Wroclaw and since 2007 in Krakow. During that time, an emphasis was placed on various issues which were reflected by the programme and the way it acted. After the analytical and new media period (in the seventies) there was a time of ‘elementary photography’ (the eighties). However, photography was not the only medium that was exhibited there. Often the expositions, installations and projections were presented according to a programme, such as a series entitled “presence among the stones”. An important initiative was Photoconferences East-West “European exchange” that has taken place since 1989. The largest one happened in 1991. It consisted of an international exhibition “New spaces of photography” and a conference “The ethos of photography”. A dozen or so years ago “Foto-Medium-Art” lost its space and it became a mobile gallery, organising exhibitions and meetings in various friendly places. Finally F-M-A settled in Krakow and at this time important questions arouse: how to find a place for the programme developed over the years in the changing cultural climate especially in times when the most widely used media has changed (digital media replaced analogue)? Is any form of continuation possible, when the former economy of means of the art form of photography has been replaced by developed multimedia and multi-layered image structures? It seems that after the media and elementary periods, F.M.A. has entered an era that is in the process of shaping. In an era, that started after ‘neos’ and ‘posts’, when linear narrations are replaced with mosaic structures of databases, structures consisting of elements that are independent of one another, it is time to reformulate the programme.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 149-156
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria Remont. Nieznana awangarda lat siedemdziesiątych
Remont Gallery. The Unknown Avant-Garde Of The Seventies
Autorzy:
Urbańska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424716.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
HENRYK GAJEWSKI
REMONT GALLERY
PHOTO-CONCEPTUALISM
PERFORMANCE ART
Opis:
The attempts to describe a history of Polish conceptualism in a systematic way, have been until now undertaken in a very similar way. The studies have concentrated mainly on outlining a few artistic centres with connections to the trend. These studies were discussed both in publications from the eighties and nineties and in more recent ones. Only Bożena Kowalska in her book Artystyczno-spoleczna problematyka zrzeszen plastykow w Polsce w latach 1946-1976 (Artistic and social problems of artistic groups in Poland in 1946-1976) (1981) presented a broader panorama of artistic trends that emerged in the seventies. The history of Polish conceptualism mostly covers a narrow circle of galleries: the Foksal Gallery in Warsaw, Pod Mona Lisa and Permafo in Wrocław, and Akumulatory2 in Poznań; a separate place is taken by film and photographic activities. The Remont Gallery in Warsaw, which was active around the same time, was not historically analysed. Its activity has always been treated as marginal. Undoubtedly this was caused by the specific atmosphere of those times, personal relationships and (often wrong) opinions which influenced the works of critics later on. What I refer to is the stance taken by the Foksal Gallery towards more and more frequent activities of the neo avant-garde, which meant that the gallery was often accused of non-uniformity, ambiguity of motives, but also aggression and mockery of the avant-garde. The creator and founder of the Remont Gallery was Henryk Gajewski. The official date when the Gallery was opened was 1.04.1972, and the date it closed was 06.11.1979. For almost seven years it hosted prominent Polish and foreign artists; it published numerous but modest publications, organised international conferences, exhibitions and activities that crossed the official boundaries of art. The gallery, from the very beginning, had little in common with the traditional concept of an art gallery. Its programme was filled with meetings with known publicists, political, social and cultural discussions and exhibitions with modern photography. Thanks to its open formula, the projects were realised by artists coming from various milieux. In the programme it was underlined, that it was not a gallery of one group or trend. What is worth noting is the fact that it showed the works of artists recognised as the leading representatives of neo avant-garde and now often linked with different art centers. The activities of the Remont Gallery can be compared to the activities of such places as Pod Mona Lisą and Permafo, where the gallery space was used for 'new media' or actions from the border of audiovisual art. The Remont Gallery in the beginning, similarly to Permafo, showed experimental photography and photo-conceptualism (Lucjan Demindowski, Krzysztof Wojciechowski, Elzbieta Tejchman, Andrzej Jorczak, Andrzej Lachowicz, Antoni Mikolajczyk, Zygmunt Rytka and Henryk Gajewski). No other gallery in Warsaw was more dynamic and with such a diversified programme, which allows us to analyse its activity from the perspective of a variety of discourses situated on the border of conceptual, contextual art, performance, mail-art, photography, installation, body art, audio-art or happenings.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 133-139
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbigniew Dłubak. Od sensu ukonstytuowanego do konstytucji sensu
Zbigniew Dłubak. From A Constituted Sense To The Sense Constitution
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424605.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ZBIGNIEW DLUBAK
ABSTRACT PAINTING
EMPTY SIGN
SOURCE OF MEANING
ART IDEA
CONCEPTUAL PHOTOGRAPHY
POLISH ART AVANT-GARDE
ART BEYOND MEANING
ART BEYOND INFORMATION
ART BEYOND EXPRESSION
ART BEYOND ESTHETICS
ART BEYOND STYLE
DESYMBOLISATION
PHENOMENOLOGY OF PAINTING
SEMIOTICS OF ART
TAUTOLOGY
DIFFERANCE
Opis:
The article is based upon his translation of a French text published in 1994. The text was part of a catalogue featuring an individual exhibition by Zbigniew Dlubak in Maison des expositions de Genas. There were some minimal changes introduced by the author to the original work entitled “Du sens constitué à la constitution du sens.” The text highlighted the originality of the artist's inspirations: on the one hand — similarly to other conceptualists in 1960-1970 — Dłubak was interested in semiotics and linguistics. However he was more captivated by Jakobson and Mukarowsky than Ayer and Wittgenstein. On the other hand, in a similar way to some 20th century painters, he intuitively discovered the procedures of phenomenology. Dlubak's contribution to conceptual art is based on a 'structural-painterly' approach to art, which is reminiscent of Maurice Merleau-Ponty's philosophy. According to this French philosopher, language signs are 'forms in blanco'. For Dlubak, a work of art is an 'empty sign', which will acquire meaning during a process which Dlubak equaled with the work of art itself. The artist suggested an original—phenomenological—concept of aesthetic experience, which was based on the idea of stepping outside 'the world of meaning' in a search for the source where the sense of art is constituted. The discovery of the process in which the sense of art emerges and understanding its mechanisms, stand in opposition to aesthetic concepts, as these aesthetic concepts find the style as the main goal of art creation and assume that for an artist a specific style represents a specific way of thinking. Breaking away from the stylistic focus and from thinking in the categories of style, is one of the most significant elements of creation according to Dlubak; a style is an ossified and fossilised sense. One of his characteristic strategies, which is aimed at overcoming the category of style, is a parallel and concurrent use of painting and photography. He underlined the overlapping of artistic and cognitive processes and by doing so, Dlubak arrived at an original concept—not very new in the history of aesthetic thought—which sees art as ‘principle to the liveliness of one’s mind’.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 55-62
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura lat 60. XX wieku. Fragment historii Krakowa i innych polskich miast
The architecture of the 1960s. A fragment of the history of Kraków and other Polish towns and cities
Autorzy:
Włodarczyk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366541.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
architektura i urbanistyka XX w. lata 60.
modernizm powojenny
sztuka awangardowa po 1956 r.
typizacja
budownictwo uprzemysłowione
sixties architecture and urbanization in Poland
post-war modernism
avant-garde art from the end of the 50's
typisation
manufacture building systems
Opis:
Architektura lat 60. XX wieku w Polsce była jednocześnie międzynarodowa i ekspresyjno-romantyczna. Określenia te odnoszą się zarówno do światowych tendencji obserwowanych w działalności wybitnych architektów, jak i do działalności im współczesnych artystów, z których wielu traktowało niestety te tendencje w sztuce zbyt powierzchownie i dekoracyjnie, co szczególnie widoczne było w pseudo-funkcjonalnym detalu. Przed rokiem 1956 nie można mówić o współczesnej architekturze dbającej tylko o „utylitarność”, a nie jedynie o „polityczne idee”. Nowoczesność stała się symbolem demokracji i wolności. Z nadzieją przyjmowano takie zjawiska: architektura i urbanizacja po latach 1949-55, społeczna rola architekta, znaczenie wiedzy specjalistycznej, przemiana w projektowaniu w biurach i praca architektów w nich, typizacja, edukacja architektów. Okres izolacji spowodował w Polsce znaczące opóźnienie w rozwoju myśli architektonicznej oraz potencjału technicznego. Z tego względu naśladowanie atrakcyjnych, nowoczesnych form w stylu zwanym międzynarodowym oraz neoekspresyjnym było zadaniem niełatwym – aczkolwiek takie obiekty powstawały. Oczekiwano szybkiego i taniego budownictwa uprzemysłowionego. Zmierzano do znalezienia najlepszych, typowych rozwiązań o relatywnie niskich kosztach realizacji i eksploatacji, możliwych do zastosowania na terytorium całego kraju. Pojawiły się nowe technologie budowlane: ślizgowe szalunki dla wznoszenia ścian, ramowe elementy prefabrykowane, systemy wielkopłytowe, stosowanie systemów uprzemysłowionych narzucających standaryzację elementów. W konsekwencji nastąpiło zastąpienie projektów indywidualnych opracowaniami typowymi oraz redukcja różnorodności komponentów – typizacja, czyli systemy budynków typowych, powtarzalnych oraz gotowych projektów całych obiektów takich jak np. szkoły, bloki mieszkalne, hale, itp. Kreatywność architektów była poważnie ograniczana projektami typowymi. W ten sposób architekturę sprowadzano do budownictwa, „sprymitywizowanej” wersji architektury, dzięki której cała Polska wygląda dziś podobnie, co nie jest wyłączną zasługą architektów. Potrzeba budownictwa uprzemysłowionego i problem taniego budownictwa mieszkaniowego, i nie tylko zresztą mieszkaniowego, spowodowała masowe upowszechnienie typizacji. Ówczesne państwowe dekrety z 1959 r. rozszerzone zostały m.in. na budownictwo użyteczności publicznej i budownictwo przemysłowe, ale mimo to wiele obiektów rozwijającego się przemysłu było znaczącymi inwestycjami tego okresu. Charakterystyczną cechą tych obiektów jest współczesna i interesująca architektura, rozwiązania konstrukcyjne i dopracowany detal. Sztuka Awangardowa z końca lat 50. i początku 60. XX w. powszechnie interesowała artystów. Nowe, uniwersalne prądy wpływały nie tylko na architekturę i budownictwo, ale także na wszystkie kierunki sztuk pięknych. Dobre lata po 1956 roku zakończyły się dla architektury, architektów i społeczeństwa około połowy lat 60. Odwrót od stylu międzynarodowego, funkcjonalizmu i całego modernizmu nie był jednak widoczny w Polsce późnych lat 60 XX w. Zdarzyło się to później, jako przejście od modernizmu, poprzez brutalizm wczesnych lat 70. do tak zwanego postmodernizmu lat 80.
Architecture of sixties of 20th century in Poland is at the same time cosmopolitan and expressive-romantic. It refers to global tendencies in the activity of outstanding architects, whilst according to their contemporaries, most of the artists treated those tendencies too perfunctorily and decoratively, particularly in decorative, pseudo functional detail. Before the 1956 we can not speak about the modern architecture, which cared about the “function”, not the “political idea”. Modernity became the symbol of democracy and freedom. Such cases were touched upon with hope: architecture and urbanization problems after the years 1949-55, architect’s social role and the meaning of specialist knowledge, design reorganization in design studios and architect’s work in it, typisation, architect’s education. The period of isolation caused considerable tardiness in development of the architectural thought and technical possibilities in Poland. Therefore adapting attractive, modern forms in so-called international and neoexpressionist style was not easy but the objects were being created. Cheap and fast building industry had been needed. Main target was to find the best, typical solutions which realization and exploitation costs would be relatively low to use all over the country. New building methods: raising walls on sliding formwork, using prefabricated frame elements, large panel building system. application of manufacture building systems forced the standardization of components. The consequence was the supplant of individual designs by typical documentation. The variety of elements reduction - typisation - means typical building system, repetitious, ready made projects of objects like schools, dwelling blocks, halls, etc.. Architects’ creativity was strongly limited by the typical projects. By means of what architecture was reduced into civil ingeneering, “primitivised” version of architecture, and the whole Poland looks similar today, what is not only due to architects. The need for mass building trade and the cheep housing problem, not only the residential one, caused such a grand nationalization of the typisation. Thanks to the contemporary government’s resolution from 1959, it was extended e.g. on industrial and general building but many objects connected to the expanding industry, being also the greatest investments of this period. Their characteristic feature is superb modern, interesting architecture and structure solutions or evaluated detailing. The avant-garde art from the end of the 50’s and the beginning of the 60’s was of great interest within artist. Universal currents ruled not only in the architecture and building industry, but also in all kinds of arts. The good years after 1956 have ended around the mid-sixties for architecture, architects and the public. The retract from the international style, functionalism, and whole modernism was not visible in Poland in the late 60’s. It happened later, as a transition between modernism, through brutalism of the early 70’s to the so-called “postmodernism” in the 80's.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2013, 58, 3; 93-112
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parataktische Poetik. Zur Inkongruenz Von Autorund Werkintention in Kurt Schwitters’ Literarischem Oeuvre
Paratactic Poetics. On The Incongruency of Author and Work Intention in Kurt Schwitters’ Literary Oeuvre
Parataktyczna poetyka. O inkongruencji autora i intencji utworu w twórczosci Kurta Schwittersa
Autorzy:
van den Berg, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185273.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Historical Avant-Garde
Art and Literature
Aesthetics and Poetics
Manifestoes
Author Intention
Work Intention
Word and Image
Formalism
historyczna awangarda
sztuka i liteatura
estetyka i poetyka
manifesty
autorska intencja
intencja dzieła
słowo i obraz
formalizm
Opis:
Wiele utworów z awangardowej spuścizny Kurta Schwittersa ma charakter enigmatyczny. Nie tylko jego abstrakcyjne prace wizualne, ale także poezja, opiera się prostej, jednoznacznej interpretacji, nie zawiera prostego przekazu ani wyraźnych sygnałów intencji Schwittersa. W tym kontekście utwory Schwittersa nie są odosobnionym przypadkiem, ale raczej typowym przykładem sztuki i literatury historycznej awangardy, do której należał Schwitters. Podobnie jak w przypadku ogólnych studiów nad awangardą, jego utwory literackie odnoszą się do manifestów i pism programowych, które zawęziły sens jego dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, poezji i innych tekstów, jako źródła wskazówek intencji Schwittersa i znaczenia, jakie przypisywał swoim pracom. Ale do jakiego stopnia owe pisma programowe są godne zaufania albo – by ująć rzecz precyzyjniej – do jakiego stopnia owe cele estetyczne, procedury artystyczne i poetyka wyłożona w tych tekstach odnoszą się do artystycznej i literackiej praktyki, którą obserwujemy w pracach Schwittersa? Skupiając się na poetyckiej spuściźnie Schwittersa i jego poetyce sformułowanej w manifestach i innych tekstach z dziedziny poetyki, dostrzegamy wyraźnie, że uwagi Schwittersa o poezji były integralną częścią jego refleksji estetycznej o sztuce wizualnej i jego poetyce sformułowanej w pismach programowych, bardziej niż pochodną jego refleksji nad pracami artystycznymi. To nierzadka cecha poetyki awangardowej, która często odwzorowywała i próbowała skopiować cele artystyczne sformułowane w kontekście sztuki wizualnej (można argumentować, że Schwitters był w pierwszej linii artystą wizualnym). Nawet pomiędzy programowymi tekstami Schwittersa zogniskowanymi wyraźnie na poetyce, a jego poezją i prozą pozornie wyjaśnianą w tych tekstach, istnieje oczywista różnica pomiędzy teorią a praktyką. Porównanie z refleksją tzw. „rosyjskich formalistów” pokazuje, że te rozważania o poezji są w dużym stopniu zbieżne z podejściem Schwittersa, jednak o wiele bardziej subtelne i precyzyjne w definiowaniu poetyckich zasad, które charakteryzują spuściznę Schwittersa – być może nie jest to przypadkowe. Oprócz bliskości formalistów i awangardy, Schwitters, podobnie jak formaliści, inspirował się niemieckim historykiem i teoretykiem literatury, Oskarem Walzelem. Schwitters uczęszczał na jego zajęcia podczas studiów na akademii sztuk w Dreźnie, formaliści czytali Walzela i tłumaczyli jego prace. To może wyjaśniać rzucającą się w oczy zbieżność pomiędzy Schwittersem a formalistami, na przykład w naciskaniu na „materialność” słowa, ale także w próbach połączenia refleksji nad słowem i nad obrazem, które były głównym przedmiotem rozważań Walzela. Walzel jako trait d’union pomiędzy Schwittersem a formalistami, może być także zachętą do czytania poezji Schwittersa jako poezji z osobliwościami, które u formalistów stosowane były o wiele bardziej precyzyjnie niż jako ćwiczenie w czytaniu ahistorycznym, ale, jak pokazuje Walzel, nie tylko jako obopólne źródło inspiracji, wbrew rozbieżnościom, symultanicznie dzieląc horyzont teoretyczny awangardowych prób sztuki i literatury z Zachodu i ze Wschodu w teorii i praktyce.
Many works in the oeuvre of the avantgarde artist Kurt Schwitters have an enigmatic character. Not only his abstract visual art but also his poetry resists simple unambigious interpretation. They do not contain clear messages or unequivocal indications of Schwitters’ intentions. Here, Schwitters’ work is not a singular case, but rather a typical example of the art and literature of the historical avant-garde, to which Schwitters belonged. As in studies on the avant-garde in general, literature on Schwitters and his artistic and literary work tends to resort to his manifestoes and programmatic writing, which sided his works of art, collages, paintings, sculptures, poetry and other literary texts in a more narrow sense, as a source for clues on Schwitters’ intentions and the meaning he attributed to his work. But to what extent is this programmatic writing reliable, or to be more precise: to what extent do the aesthetic principles, artistic procedures and the poetics outlined in these texts correspond with the artistic and literary practice as it can be observed in Schwitters’ work? Focusing on Schwitters’ poetic oeuvre and his poetics formulated in manifestoes and other poetical texts, it is evident that Schwitters’ remarks on poetry were an integrated part of his aesthetic reflections on the visual arts and his explicit poetics in his programmatic writing rather a derivative of reflections on his artistic production – a not uncommon feature in avant-garde poetics, which frequently reflected and tried to translate aesthetic principles coined in the context of the visual arts to (and one might argue: Schwitters was in first instance a visual artist). Even between Schwitters’ programmatic texts strictly concentrating on poetics and his poetry and proseapparently explained in these texts, an obvious discrepancy between theory and practice. A comparison with the reflections of the so-called ‚Russian formalists’ shows that their considerations on poetry are to a large extent congenial to Schwitters’ approach, yet far more subtle and accurate in defining the poetic principles, which characterize Schwitters’ literary oeuvre – probably not accidental. Apart from the proximity of formalists to the avant-garde, both Schwitters and the formalists were inspired by the German literary historian and theoretician Oskar Walzel. Schwitters attended his classes during his study at the art academy in Dresden, the formalists read Walzel and translated his works. This may explain the striking congeniality between Schwitters and the formalists e.g. in their insistence on the ‚materiality’ of the word, but also in their attempts to combine reflections on word and image, which were a major subject in Walzel’s writing. Walzel as a trait d’union between Schwitters and the formalists may also be taken as incentive for a reading of Schwitters’ poetry as poetry with pecularities of its own, which were addressed by the formalists in a far more precise way – not just as an ahistorical reading exercise, but as Walzel as mutual source of inspiration shows, against a divergent, yet simultaneously shared theoretical horizon of avant-garde approaches of art and literature from West and East in practice and in theory. 
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 235-263
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka i polityka: awangarda w porewolucyjnej Rosji
Art and Politics: avant-garde in post-revolutionary Russia
Autorzy:
Cześniak-Zielińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850694.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
art
avant-garde
Russia
communism
propaganda
sztuka
awangarda
Rosja
komunizm
Opis:
Artykuł dotyczy awangardy rosyjskiej, której początków należy szukać w pierwszych latach XX wieku. Założenia artystyczne awangardy ewoluowały pod wpływem wydarzeń z lat 1914 – 1918, zwłaszcza rewolucji rosyjskich, wojny domowej i wojny z Polską. W latach rewolucji i w trakcie wojny domowej wielu lewicowych artystów włączyło się w zarządzanie instytucjami artystycznymi w bolszewickiej Rosji. Zarazem ich twórczość coraz częściej stawała się narzędziem komunistycznej propagandy. Kres awangardzie w sensie artystycznym przyniosło zadekretowanie realizmu socjalistycznego w sztuce, literaturze i filmie.
This article deals with the Russian avant-garde, whose origins must be sought in the early years of the twentieth century. Ideas of the avant-garde art evolved under the influence of the First World War, the Russian revolutions, the Civil War and the Polish-Bolshevik War of 1920. Between the years 1917-1918 and during the Civil War many left-wing artists joined the management effort of artistic institutions in Soviet Russia. At the same time their work became more and more a tool of communist propaganda. The decree on socialist realism in art, literature and film brought the end to the artistic avant-garde.
Źródło:
Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 53-71
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura wobec sztuki abstrakcyjnej XX wieku
Architecture towards the abstract art of the 20th century
Autorzy:
Serafin, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293751.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
architektura
sztuka
abstrakcja
awangarda
ekspresjonizm
architecture
art
abstraction
avant-garde
expressionism
Opis:
Odejście od klasycznych kanonów estetyki spowodowało, że sztuka, a w konsekwencji także architektura kierują się innymi niż dotychczas zasadami. Niezależnie od istnienia różnych tendencji w sztuce wyraźnie wyróżniają się dwa nurty: organiczny i geometryczny. Wskutek tego zjawiska architektura oscyluje pomiędzy tymi dwoma wpływami. To one powodują, że sztuka abstrakcyjna w różnych aspektach odnajduje swoją interpretację w języku formy architektonicznej. Warta podkreślenia jest także znaczna rola ekspresjonizmu na tle stale przekształcającej się architektury.
Resignation of the classical canons of aesthetics caused that art and thereby architecture follow the new rules. Independently of the different existing trends in art, two mainstreams are featured clearly: the organic and the geometrical. It is the reason why architecture oscillates between both of the infl uences. Because of those infl uences, abstract art found its interpretation in the architectural form. It is also worth emphasing the important role of expressionism against the background of changeable architecture.
Źródło:
Architectus; 2014, 1(37); 19-27
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Theoretical turn” in post-avant-garde art and the aesthetics of de-differentiation
„Zwrot teoretyczny” w sztuce poawangardowej a estetyka odróżnicowania
Autorzy:
Lorenc, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593841.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
aestheticisation
aesthetic indistinction
aesthetic de-differentiation
aesthetics differen-tiation
death of art
theoretical turn in art
estetyzacja
nieodróżnialność estetyczna
odróżnicowanie estetyczne,
odróżnienie estetyczne
śmierć sztuki
zwrot teoretyczny w sztuce
Opis:
In this article I use the term “theoretical turn” to refer to phenomena in contemporary art that incorporate theory into their body and mode of action. I understand this incorporation similarly to Arthur Danto, Robert Jauss and Scott Lash. Within the domain of aesthetics these developments are related to a new philosophical, conceptual framework, open to the changes taking place in contemporary culture (particularly its mediatisation and aestheticisation). This involves de-differentiation and the blurring of borders between the aesthetic and the non-aesthetic rather than the Kantian criteria of differentiation. It acknowledges the tendencies of late modernity (e.g. the avant-gardes) to autonomise the aesthetic and rewrites them as a temporary element of cultural transformations. The aesthetic no longer occupies a separate domain; it concedes the existence of borders, but at the same time, points to the processes in which they dissolve.
W niniejszym artykule używam pojęcia „zwrotu teoretycznego” w stosunku do tych zjawisk sztuki współczesnej, które wcielają teorię w swój byt i sposób oddziaływania. Inkorporację tę rozumiem w duchu ujęć Arhura Danto, Roberta Jaussa czy Scotha Lasha. W polu estetyki wspomnianym zmianom odpowiada nowa filozoficzna siatka pojęciowa, otwarta na przeobrażenia zachodzące we współczesnej kulturze (zwłaszcza na zjawiska medializacji i estetyzacji). Wydobywa ona raczej aspekt odróżnicowania i zacierania granic między tym, co estetyczne i nieestetyczne niż przejęte po Kancie kryteria odróżniania tego, co estetyczne od tego, co nieestetyczne, zaś charakterystyczne dla późnej nowoczesności (m.in. dla awangard) tendencje do autonomizacji tego, co estetyczne, czyni historycznie uwarunkowanym, przejściowym elementem kulturowych przekształceń. To, co estetyczne nie zajmuje już wydzielonej przestrzeni. Zakłada zarówno istnienie granic, jak i procesy ich zacierania.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 59-68
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd kulturowy? Próba analizy niektórych tendencji współczesnej kultury
Cultural error? The attempt to analyze some tendencies in contemporary culture
Autorzy:
Michalak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502053.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
błąd antropologiczny
błąd kulturowy
ateizm
emancypacja rozumu i wolności
postmodernizm
duch dionizyjski i apolliński
artystyczna awangarda
klasyczna aksjologia
asztuka
antysztuka
anthropological error
cultural error
atheism
emancipation of reason and freedom
postmodernism
Dionysian and Apollonian spirit
artistic avant-garde
classical axiology
a-art
anti-art
Opis:
The idea of a “cultural error”, which is included in the title, refers to the category of an “anthropological error”, which was formulated by John Paul II in his encyclical Centesimus annus. According to the Polish pope this error was the foundation of a faulty assessment of society and human role which was suggested by the Marxist philosophical and social system. The idea of a “cultural error”, which has been put forward in this article, is an attempt to formulate a holistic view of the cultural transformation process which started in the 18th century in the Enlightenment era and which has lasted up till now. This error consists in the negation of the possibility of the natural origin of the axiological sphere and in promoting the opposite worldview that all values (ethical, esthetic, epistemological), which put order into human thinking and acting, are the merely the result of the culture. This article is the attempt to present the panorama of those transformations, which result from this erroneous assessment of man (negating the vision of a human person as a being who is open to the transcendence) and his role in culture creation process.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2015, 24, 1; 63-75
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Hiller: від бойчукізму до європейського авангарду
Karol Hiller: From Boyczukism to European Avant-Garde
Autorzy:
Krawczenko, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844541.pdf
Data publikacji:
2015-07-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Polish avant-garde art
Nazi occupation
monumentalism
Boyczukist tradition
Opis:
The paper deals with the work of Polish avant-garde artist Karol Hiller. However brief his apprenticeship in the workshop of Mychajlo Boyczuk might have been, in all his experimental work he remained subconsciously loyal to the Boyczukist tradition and rightly called Boyczuk his master.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 317-323
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płaszczyzny przekraczania. Przegląd strategii eksperymentatorskich we współczesnym teatrze polskim
Autorzy:
Tarnowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2045776.pdf
Data publikacji:
2015-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
contemporary theatre
experimental art
artistic explorations
theatric avant garde
theatrical direction
theatrical praxis
Opis:
The article deals with one of the types of the Polish contemporary theatre - the theatre of artistic experiments which, in spite of its niche character, has a fundamental importance for the Polish culture and is one of its major foreign ambassadors. The author has attempted to give an overview of this kind of theatre by classifying different sorts of experimental practices undertaken by Polish theatre artists in their work, including examples from recent productions of the most renowned of them. The diversity of the theatre life in our country coupled with its permanent development as well as the limited size of this article, the methodology adopted and the inevitable subjectivity with regard to the analyzed phenomenon have led to this classification being not entirely complete and absolutely scientifically objective. Instead, it shall be treated merely as a starting point for a comprehensive research in this subject matter.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2015, 1(107); 54-70
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 101

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies