Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "avant‑garde art" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
The avant-garde: art as theory
Autorzy:
Sztabiński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593780.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
avant-garde
theory
discourse
Paul Mann
Peter Bürger
Victor Burgin
awangarda
teoria
dyskurs
Opis:
The starting point of the paper are the questions formulated in 1993 by Philip Auslander as to whether the avant-garde is possible in postmodernism, or whether postmodernism itself can be regarded as a new phase of the avant-garde. The representatives of avant-garde art considered theory to be of great importance. Therefore, an attempt to answer the questions has been made here from the point of view of three theoretical approaches to the problem. The first one has been discussed with reference to Paul Mann's book The Theory-Death of the Avant-Garde assthat art today functions within the framework of a “discursive economy”. The avant-garde theories, opposed to the artistic status quo, in fact support the functioning of this mechanism, becoming “discourse productive”. Thus, instead of renewing it, they contribute to the death of the avant-garde, which is absorbed by the cultural “exchange effect”. The second approach, referred to as “theory-life”, is developed on the basis of the reneving atbaet, by Peter Bürger. He considered that the basic aspiration of the avantgarde was an attack against the institution of art and revolutionizing life as a whole. This renewal was announced in their writings and manifested in artworks which became a way of undertaking and attempting to solve theoretical problems. I have described this phenomenon as “theorism”. The third option discussed is the “end of theory”, with reference to Victor Burgin's book of the same title. The British author believes that the concept of art shaped from the Renaissance period onwards through the Enlightenment and Romanticism, has collapsed in the 20th century. Currently art operates not in the area of theory, but in the sphere of the discourses creating “semblances of truth” and performing mobilizing and strategic, not ontological functions. The article concludes with some remarks on the change of metaphors (“death”, “life”, “end”), which are employed in connection with the avant-garde, as well as the possible consequences of this situation.
Punktem wyjścia artykułu są pytania sformułowane w 1993 roku przez Philipa Auslendera dotyczące tego, czy awangarda jest możliwa w postmodernizmie, albo czy sam postmodernizm można uznać za nową fazę awangardy? Przedstawiciele sztuki awangardowej przypisywali istotną rolę teorii. Dlatego próba odpowiedzi na zadane pytania podjęta została w nawiązaniu do trzech możliwości, jakie łączono z awangardowym teoretyzowaniem. Pierwsza została omówiona w nawiązaniu do książki Paula Manna The Theory-Death of the Avant-Garde. Polega ona na wskazaniu, że dziś sztuka funkcjonuje w ramach „ekonomii dyskursywnej”. Teorie awangardowe, opozycyjne wobec artystycznego status quo, w istocie podtrzymują funkcjonowanie tego aparatu, stając się „ dyskursywnie produktywne”. Zatem zamiast do odnowy, przyczyniają się do śmierci awangardy, wchłonięcia jej przez kulturowy „efekt wymiany”. Druga możliwość, określona jako „teoria – życie”, zostaje rozwinięta na przykładzie tekstów Petera Bürgera. Uznał on, że podstawowym dążeniem awangardy był atak na instytucję sztuki i zrewolucjonizowanie życia jako całości. Odnowa ta była zapowiadana w tekstach i realizowana w dziełach sztuki, które stawały się sposobem podjęcia i próbą rozwiązania problemów teoretycznych. Zjawisko to określiłem jako „teoretyzm”. Trzecia omówiona możliwość to „koniec teorii”. Została ona przedstawiona w nawiązaniu do książki Victora Burgina o tym samym tytule. Angielski autor uważa, że w XX wieku nastąpił upadek koncepcji sztuki kształtowanej od okresu Renesansu, a uformowanej w czasach Oświecenia i Romantyzmu. Sztuka obecna rozgrywa się nie w obszarze teorii, a w sferze dyskursów tworzących „efekty prawdy” i pełniących funkcje mobilizującą i strategiczną”, nie ontologiczną. Artykuł kończą uwagi na temat zmiany metafor („śmierć”, „życie”, koniec”), które są stosowane w związku z awangardą i ewentualnych konsekwencji tej sytuacji.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 57-72
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fashion as the Other of art. The position of clothing design in the avant- -garde art and in the contemporary era
Autorzy:
Samborska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593883.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
The Other/identical
the avant-garde
Theodor W. Adorno
fashion
Futurism
Prada Marfa
Vanessa Beecroft
Inny/tożsamy
awangarda
moda
futuryzm
Marfa Prada
Opis:
Analyzing the relationships between art and fashion, I will refer to the category the Other/ identical. For several decades, it has been popular in the humanistic debate, subject to various interpretations (Derrida, Foucault, feminism, post-colonialism). In the meaning adopted here, just as the Other is a condition for the existence of the identical, so, I believe, fashion is a point of reference for art. It functions as an element allowing art to build its identity on being different from it. This situation was particularly evident in the first half of the 20th century. In the introductory part of my paper, I will present some examples of avant-garde artists' involvement in the design of clothing treated on an equal footing with artistic activity. For the Futurists and Constructivists, the Other and the identical were equal. The second part of the paper describes the situation that arose at the end of the 20th century, when equality between the Other and the identical took a different form. The identical started imitating the Other – art now resembles a fashion show, advertising photography or a luxury boutique. This reveals the anti-nomical character of art, its secret connection with fashion, anticipated by Theodor W. Adorno. Contemporary art no longer has the strength to resist it. They blend into the aesthetic visual sphere.
Analizując związki miedzy sztuką a modą odwołuję się do kategorii Inny/tożsamy. Od kilku dziesięcioleci jest ona popularna w debacie humanistycznej podlegając różnym interpretacjom (Derrida, Foucault, feminizm, postkolonializm). W przyjętym tu sensie, podobnie jak Inny stanowi warunek istnienia tożsamego, tak, moim zdaniem, moda jest punktem odniesienia dla sztuki. Funkcjonuje jako element pozwalający sztuce budować tożsamość na zasadzie odróżnienia się od niej. Sytuacja ta ze szczególną wyrazistością ujawniła się w pierwszej połowie XX wieku. W początkowej części tekstu przedstawiam przykłady zaangażowania artystów awangardowych w problematykę projektowania ubioru traktowanego na równi z działalnością artystyczną. Dla futurystów i konstruktywistów Inny i tożsamy były sobie równe. Druga część tekstu pokazuje sytuację rodzącą się pod koniec minionego stulecia, gdy równość między Innym i tożsamym przyjęła odmienną formę. Tożsamy zaczął imitować Innego – sztuka przypomina obecnie prezentację mody, fotografię reklamową lub luksusowy butik. Wyszła na jaw przeczuwana przez Theodora W. Adorna antynomiczność sztuki, jej sekretny związek z modą. Współczesna sztuka nie ma już sił opierać się jej. Roztapia się wraz z nią w estetycznej sferze wizualnej.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 141-151
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Theoretical turn” in post-avant-garde art and the aesthetics of de-differentiation
„Zwrot teoretyczny” w sztuce poawangardowej a estetyka odróżnicowania
Autorzy:
Lorenc, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593841.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
aestheticisation
aesthetic indistinction
aesthetic de-differentiation
aesthetics differen-tiation
death of art
theoretical turn in art
estetyzacja
nieodróżnialność estetyczna
odróżnicowanie estetyczne,
odróżnienie estetyczne
śmierć sztuki
zwrot teoretyczny w sztuce
Opis:
In this article I use the term “theoretical turn” to refer to phenomena in contemporary art that incorporate theory into their body and mode of action. I understand this incorporation similarly to Arthur Danto, Robert Jauss and Scott Lash. Within the domain of aesthetics these developments are related to a new philosophical, conceptual framework, open to the changes taking place in contemporary culture (particularly its mediatisation and aestheticisation). This involves de-differentiation and the blurring of borders between the aesthetic and the non-aesthetic rather than the Kantian criteria of differentiation. It acknowledges the tendencies of late modernity (e.g. the avant-gardes) to autonomise the aesthetic and rewrites them as a temporary element of cultural transformations. The aesthetic no longer occupies a separate domain; it concedes the existence of borders, but at the same time, points to the processes in which they dissolve.
W niniejszym artykule używam pojęcia „zwrotu teoretycznego” w stosunku do tych zjawisk sztuki współczesnej, które wcielają teorię w swój byt i sposób oddziaływania. Inkorporację tę rozumiem w duchu ujęć Arhura Danto, Roberta Jaussa czy Scotha Lasha. W polu estetyki wspomnianym zmianom odpowiada nowa filozoficzna siatka pojęciowa, otwarta na przeobrażenia zachodzące we współczesnej kulturze (zwłaszcza na zjawiska medializacji i estetyzacji). Wydobywa ona raczej aspekt odróżnicowania i zacierania granic między tym, co estetyczne i nieestetyczne niż przejęte po Kancie kryteria odróżniania tego, co estetyczne od tego, co nieestetyczne, zaś charakterystyczne dla późnej nowoczesności (m.in. dla awangard) tendencje do autonomizacji tego, co estetyczne, czyni historycznie uwarunkowanym, przejściowym elementem kulturowych przekształceń. To, co estetyczne nie zajmuje już wydzielonej przestrzeni. Zakłada zarówno istnienie granic, jak i procesy ich zacierania.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 59-68
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bauhaus – portret wielokrotny z polskimi epizodami
Bauhaus – multiple portrait with the Polish episodes
Autorzy:
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197967.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Bauhaus
awangarda
dizajn
avant-garde art
design
Opis:
Bauhaus był jedyną szkołą artystyczną wywodzącą się z szerokiego dorobku awangardy pierwszej połowy dwudziestego wieku, która zyskała status samodzielnego ruchu artystycznego. Przywołany w tekście Deyan Sudijc, historyk dizajnu zwraca uwagę, że zarówno w drugiej połowie dwudziestego wieku, aż po czasy współczesne każda kolejna nowa grupa artystów-reformatorów odkrywa na nowo Bauhaus. Tym samym działająca ledwie trzynaście lat niemiecka szkoła, stworzyła coś więcej niż styl, bowiem pokazała na czym polega wręcz filozofia kreacji obiektów, które są i artystyczne, i użyteczne. Artykuł próbuje opisać fenomen szkoły, poprzez przywołanie polskich krytyków, którzy jak Tadeusz Peiper odwiedzali Waltera Gropiusa i opisywali zarówno dyrektora, jak i proponowany system kształcenia. Autorka szczególnie skupia się też na omówieniu teatralnego dorobku Bauhausu w kontekście postaci Oskara Schlemmera. Niemiecki twórca Baletu triadycznego, po opuszczeniu nowatorskiej uczelni przyjechał do Breslau czyli dzisiejszego Wrocławia by wykładać w miejscowej szkole i realizować w teatrze nowatorskie od strony scenograficznej widowiska. Jest to ciekawy i nieco zapomniany epizod w jego twórczości. Historia Bauhausu nie jest tylko opowieścią o awangardowej szkole, autorka dotyka również nieco wstydliwego aspektu spuścizny. Uczelnia założona przez Gropiusa niestety nie przetrwała dyktatury nazistowskiej w Niemczech. Została rozwiązana praktycznie na początku rządów Hitlera. Jednakże propaganda faszystowska, w niektórych sferach swojego funkcjonowania posługiwała się stylistyką Bauhausu. Zatem szkoła, która stała się oddzielnym nurtem awangardy była też w sposób trudny uwikłana w historię polityczną dwudziestego wieku, co jest i paradoksem i przestrogą dla historyków oceniających prace artystów przeważnie pod kątem ich estetycznych walorów.
Bauhaus was the only art school derived from the extensive achievements of the avant-garde of the first half of the twentieth century, which gained the status of an independent artistic movement. Cited in the text by Deyan Sudijc, the design historian points out that in the second half of the twentieth century, up to modern times, every new group of reformer artists is rediscovering Bauhaus. Thus, the German school, which had been active for barely thirteen years, created something more than just a style, because it showed what the philosophy of creating objects that are both artistic and useful is. The article attempts to describe the phenomenon of the school by recalling Polish critics who, like Tadeusz Peiper, visited Walter Gropius and described both the principal and the proposed education system. The author also particularly focuses on discussing Bauhaus’s theatrical output in the context of Oskar Schlemmer. The German creator of the Triadic Ballet, after leaving the innovative university, came to Breslau, or today’s Wrocław, to lecture at the local school and to stage innovative theater performances. This is an interesting and somewhat forgotten episode in his work. The Bauhaus story is not just a story about an avant-garde school, the author also touches on the somewhat embarrassing aspect of legacy. The college founded by Gropius unfortunately did not survive the Nazi dictatorship in Germany. It was dissolved practically at the beginning of Hitler’s rule. However, fascist propaganda used Bauhaus stylistics in some areas of its functioning. Thus, the school, which became a separate stream of avant-garde, was also difficult to get involved in the political history of the twentieth century, which is also a paradox and a warning for historians assessing the work of artists mostly in terms of their aesthetic values.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 115-138
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Hiller: від бойчукізму до європейського авангарду
Karol Hiller: From Boyczukism to European Avant-Garde
Autorzy:
Krawczenko, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844541.pdf
Data publikacji:
2015-07-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Polish avant-garde art
Nazi occupation
monumentalism
Boyczukist tradition
Opis:
The paper deals with the work of Polish avant-garde artist Karol Hiller. However brief his apprenticeship in the workshop of Mychajlo Boyczuk might have been, in all his experimental work he remained subconsciously loyal to the Boyczukist tradition and rightly called Boyczuk his master.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 317-323
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludzie i przedmioty. Literatura dla dzieci jako szkoła estetycznej wrażliwości
People and objects. Children’s literature as an aesthetic school of sensitivity
Autorzy:
Baluch, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784507.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
posthuman studies
children’s literature
aesthetic education
avant‑garde art
Opis:
The focus of research in the field of literature for children and youth on objects results from post‑humanistic methodologies and brings about interesting results. Objects play different roles in children’s texts, just as they play different roles in the works of artists, for instance Tadeusz Kantor and Joanna Rajkowska. By interpreting literary texts and works of art, I try to show that the representations of objects from both areas are similar and can serve to the aim of children’s aesthetic education.
Źródło:
Paidia i Literatura; 2020, 2; 59-66
2719-4167
Pojawia się w:
Paidia i Literatura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Morawski and Grzegorz Sztabiński: several comments on the background of neo-avant-garde art
Stefan Morawski i Grzegorz Sztabiński: kilka uwag na marginesie sztuki neoawangardowej
Autorzy:
Przybysz, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041838.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Stefan Morawski
Grzegorz Sztabiński
neo-avant-garde art
neo-avant-garde artist
post-modernist artist
sztuka neoawangardowa
artysta neoawangardowy
artysta postmodernistyczny
Opis:
In the article, the author attempts to answer the question to what extent Stefan Moraw- ski's and Grzegorz Sztabiński's views on neo-avant-garde art were convergent or identical. The first stage on the way to answering this question is the reconstruction of Grzegorz Sztabiński's standpoint on the crisis of culture and the role of neo-avant-garde art in it. The second stage is the reconstruction of Stefan Morawski's contexts of understanding the art practised by Grzegorz Szta- biński. The third one, which provides a fundamental answer to the question posed in the introduction, is the confrontation of the axiological dimension of neo-avant-garde art with postmodernist art. The author argues for axiological convergence in the decisions of Grzegorz Sztabiński and Stefan Morawski in favour of neo-avant-garde art confronted with postmodernist art
W artykule autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie na ile poglądy na sztukę neoawangardową Stefana Morawskiego i Grzegorza Sztabińskiego były zbieżne lub tożsame. Pierwszym etapem na drodze do udzielenia odpowiedzi na to pytanie jest rekonstrukcja stanowiska Grzegorza Sztabińskiego wobec kryzysu kultury i roli jaką w niej pełni sztuka neoawangardowa. Drugim etapem na tej drodze jest rekonstrukcja kontekstów Stefana Morawskiego rozumienia sztuki uprawianej przez Grzegorza Sztabińskiego. Trzecim, który w sposób zasadniczy udziela odpowiedzi na postawione we wstępie pytanie to konfrontacja aksjologicznego wymiaru sztuki neoawangardowej ze sztuką postmodernistyczną. Autor argumentuje za aksjologiczną zbieżnością w rozstrzygnięciach Grzegorza Sztabińskiego i Stefana Morawskiego na rzecz sztuki neoawangardowej w konfrontacji ze sztuką postmodernistyczną
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 59-74
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Slav Avant-garde in Australian Art
Autorzy:
Bojić, Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951494.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Slav cultural memory
Slav artists
émigré artists
avant-garde
Australia
Opis:
Australian art history includes a peculiar short period during which the European avant-garde values were brought to Australia by a group of Slav artists who gathered in Adelaide in 1950. They were brothers Voitre (1919–1999) and Dušan Marek (1926–1993) from Bohemia, Władysław (1918–1999) and Ludwik Dutkiewicz (1921–2008) from Poland, and Stanislaus (Stanislav, Stan) Rapotec (1911–1997) from Yugoslavia, later joined by Joseph Stanislaus Ostoja-Kotkowski (1922–1994) from Poland. Each of these artists went on to leave their individual mark on the overall Australian art practice. This brief moment of the artists’ working and exhibiting together also enriched their later individual work with the very idea of a common Slav cultural memory.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2020, 18; 37-48
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Demeaned Avant-Garde and the Art of Cognition
Autorzy:
Solewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/961462.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2019, 14; 40-56
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies