Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "arginina" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Czy suplementacja argininą jest skuteczną metodą wspomagania zdolności wysiłkowych w sporcie?
Autorzy:
Durkalec-Michalski, Krzysztof
Jeszka, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390096.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
Tematy:
arginina
suplementacja
wydolność fizyczna
sport
kreatyna
tlenek azotu
hormon wzrostu
Opis:
Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, uczestniczącym w procesach biosyntezy białka, regulacji działania śródbłonka naczyniowego i detoksykacji organizmu. Znaczenie odpowiedniego spożycia argininy wzrasta w stanach fizjologicznych, związanych z chorobą, urazem lub znacznym obciążeniem organizmu. Z powodu potencjalnie ergogenicznego wpływu podaży argininy, poprzez stymulację syntezy tlenku azotu, hormonu wzrostu i kreatyny, jest ona często suplementowana przez sportowców. W przeciwieństwie do wielu badań klinicznych, z udziałem m.in. rekonwalescentów i osób z chorobami układu krążenia, wykazujących związek podaży argininy ze wzrostem wydolności fizycznej oraz korzystną regulacją parametrów endokrynologicznych, u wysoko wytrenowanych, zdrowych sportowców uzyskiwane wyniki są niejednoznaczne. Często dowodzą one braku wpływu preparatów argininy na moc, siłę i masę mięśniową, maksymalny pobór tlenu oraz stężenie hormonu wzrostu i tlenku azotu. W tej sytuacji uzasadniona jest konieczność prowadzenia dalszych badań nad celowością zwiększania podaży argininy u sportowców wybranych dyscyplin, jednakże w badaniach tych muszą być zachowane odpowiednie procedury, uwzględniające badania krzyżowe z podwójnie ślepą próbą.
Źródło:
Studia Periegetica; 2011, 6; 101-110
1897-9262
2658-1736
Pojawia się w:
Studia Periegetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola argininy w organizmie człowieka
The role of the arginine in the human body
Autorzy:
Zdrojewicz, Zygmunt
Winiarski, Jacek
Popowicz, Ewa
Szyca, Marta
Śmieszniak, Bartłomiej
Michalik, Tomasz
Buczko, Klaudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1114561.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
arginina
wątroba
tlenek azotu
doping
arginine
liver
nitric oxide
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie roli argininy w organizmie człowieka. Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, co oznacza, że pomimo tego, iż jest produkowana w ludzkim ciele, to dostarczanie jej wraz z pożywieniem jest równie ważne dla zachowania homeostazy organizmu. Główne źródło argininy w diecie stanowią mięso i owoce morza. Aminokwas ten jest syntezowany w czasie cyklu mocznikowego w wątrobie, a także w nerkach. Bierze udział między innymi w wytwarzaniu tlenku azotu, który jest czynnikiem rozszerzającym naczynia. Liczne prace wskazują również na skuteczność suplementacji argininą w zaburzeniach erekcji. Udział argininy w tej reakcji przyczynił się do zainteresowania wielu badaczy. Dowiedziono, że oprócz powszechnie znanego zastosowania argininy jako leku wspomagającego wątrobę w usuwaniu z organizmu amoniaku, odpowiednia suplementacja tego aminokwasu ma pozytywny wpływ na poprawę wartości ciśnienia tętniczego indukowanego ciążą, nadciśnienia płucnego oraz wyrównanie niewydolności nerek, cukrzycy, jaskry, gojenia się ran i profilaktykę udarów mózgu. Uważa się, że stężenie argininy wpływa na rozwój chorób neurodegeneracyjnych postępujących z wiekiem. Aminokwas ten jest też środkiem chętnie stosowanym przez sportowców w celu poprawienia wydolności organizmu. Jednak przeprowadzone do tej pory badania nie potwierdzają jego pozytywnego wpływu w tym zakresie.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2019, 1, 30; 163-171
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drgawki pirydoksyno zależne – aktualna diagnostyka i leczenie
Current diagnosis and treatment of pyridoxine dependent epilepsy due to antiqutin deficiency
Autorzy:
Wesół-Kucharska, Dorota
Rokicki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2128505.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
drgawki pirydoksynozależne
ALDH7A
dieta ubogolizynowa
arginina
witamina B6
Pyridoxine-dependent epilepsy
lysine-restricted diet arginine
vitamin B6
Opis:
Drgawki pirydoksynozależne (pyridoxine-dependent epilepsy – PDE) to rzadko występująca encefalopatia padaczkowa uwarunkowana autosomalnie recesywnie. Charakteryzuje się uporczywymi, nawracającymi drgawkami u noworodków i niemowląt, nieodpowiadającymi na standardowe leczenie przeciwpadaczkowe, a ustępującymi przy podaży terapeutycznych dawek witaminy B6 (pirydoksyny). Najczęstszą przyczyną PDE jest deficyt ALDH7A1 (antykwityny) – enzymu biorącego udział w przemianie lizyny, który prowadzi do nagromadzenia w płynach ustrojowych (w tym także w płynie mózgowo-rdzeniowym) szkodliwych metabolitów, które inaktywują aktywną postać witaminy B6. Podaż leczniczych dawek pirydoksyny w większości przypadków pozwala opanować drgawki, a dodatkowo wprowadzenie diety ubogolizynowej i/lub suplementacja argininy prawdopodobnie poprawia rokowanie co do rozwoju intelektualnego pacjentów.
Pyridoxine-dependent epilepsy (PDE) is a rare autosomal recessive epileptic encephalopathy. It is characterized by persistent, recurrent seizures in newborns and infants resistant to conventional antyepileptic drugs but responsive to pharmacological dosages of vitamin B6 (pyridoxine). The most common cause of PDE is the deficit of ALDH7A1 (antiquitin) – an enzyme involved in the lysine degeneration pathway which leads to the accumulation of harmful metabolites in body fluids (including the cerebrospinal fluid CSF) which inactivate the pirydoxal phosphate. Vitamin B6 supplementation enables control seizures, in addition the introduction of lysine-restricted diet and / or arginine fortification is likely to improve the prognosis for the intellectual development.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2016, 25, 51; 47-53
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nitric oxide (NO) : a universal regulator of an organism’s vital processes at the cellular level
Tlenek azotu (NO) : uniwersalny regulator procesów życiowych organizmu na poziomie komórkowym
Autorzy:
Pedrycz, A.
Siermontowski, P.
Ciechan, A.
Orłowski, M.
Zając, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366117.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
nitric oxide
peroxynitrite
cell
L-arginine
tlenek azotu
nadtlenek azotu
komórki
L-arginina
Opis:
At the present time, seven types of nitrogen oxide have been discovered and defined: Nitrogen oxide (I) (N2O) – nitrous oxide, also known as a laughing gas, Nitric oxide (II) (NO) – nitrogen monoxide, Nitrogen oxide (III) (N2O3), Nitrogen oxide (IV) (NO2) – nitrogen dioxide which may produce a dimer – N2O4 – dinitrogen tetroxide, Nitrogen oxide (V) (N2O5) – dinitrogen pentoxide, Nitrogen oxide (VI) (NO3) nitrogen trioxide – nitrate radical of a strong oxidizing effect, Nitrogen oxide (VII) (N2O6) – dinitrogen hexoxide – an unstable compound with a peroxide bond O2N-O-ONO2. Of the above compounds the one that is of the greatest significance from the point of view of medicine is nitric oxide (NO), hence it is the main focus of this work.
Do chwili obecnej odkryto i opisano 7 tlenków azotu: Tlenek azotu (I) (N2O)- podtlenek azotu, tlenek di azotu, inaczej zwany gazem rozweselającym, Tlenek azotu (II) (NO) - monotlenek azotu, Tlenek azotu (III) (N2O3), Tlenek azotu IV (NO2) - dwutlenek azotu, który może tworzyć dimer- N2O 4 - czterotlenek azotu, Tlenek azotu (V) (N2O5) pięciotlenek di azotu, Tlenek azotu (VI) (NO3) trójtlenek azotu- rodnik azotanowy o silnym działaniu utleniającym, Tlenek azotu (VII) (N2O6)- sześciotlenek azotu - nietrwały związek z wiązaniem nadtlenkowym O2N-O-O-NO2. W medycynie największe znaczenie ma monotlenek azotu (NO) i jemu poświęcona jest niniejsza praca.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2013, 2(43); 93-103
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oznaczanie aktywności plazminy w osoczu przy użyciu syntetycznego estru argininy (TAME) - przystosowanie metody do osocza szczurów
Oboznachenie aktivnosti plazmina v plazme s ispolzovaniem sinteticheskogo ehfira arginina (TAME) - prisposoblenie metoda k plazme krys
Determination of plasma plasmin activity using a synthetic arginine (TAME) - adaption of the method for rat plasma
Autorzy:
Smok, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188186.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej
Źródło:
Diagnostyka Laboratoryjna; 1982, 18, 4; 189-195
0867-4043
Pojawia się w:
Diagnostyka Laboratoryjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ dodatku 0,5% L-argininy do mieszanek dla tuczników na wybrane cechy tuczne i rzeźne
Effect of the addition of 0.5% L-arginine to feed mixtures for fatteners on selected fattening and carcass traits
Autorzy:
Rekiel, A.
Bielinski, P.
Laska, M.
Sonta, M.
Batorska, M.
Wiecek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119677.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Zootechniczne
Tematy:
uczniki
arginina
przyrosty dobowe
cechy rzeźne
mięsień
czworogłowy uda
Opis:
Celem badań było określenie wpływu żywienia mieszankami suplementowanymi argininą na wyniki tuczne i rzeźne u świń rosnących. W tuczu (od 30 kg do ok. 117 kg) 40 świń mieszańców pbz x wbp (udział płci wieprzki : loszki – 1:1) żywiono systemem dwufazowym, mieszankami suplementowanymi 0,5% dodatkiem argininy (grupa doświadczalna D – 20 szt.) lub mieszankami bez jej dodatku (grupa kontrolna K – 20 szt.). Kontrolowano przyrosty dobowe, a post mortem masę tuszy zimnej, wydajność rzeźną, mięsność oraz masę szynki właściwej (bez stópki i golonki) i masę mięśnia czworogłowego uda (Musculus quadriceps femoris). Przyrosty dobowe tuczników doświadczalnych i kontrolnych były porównywalne. Tusze pozyskane od świń z grupy D w porównaniu z grupą K charakteryzowały się większą mięsnością (P=0,006) oraz większą masą szynki właściwej (różnica o 0,8 kg). Potwierdzono też większy udział szynki w półtuszy w grupie D vs K (P≤0,05). Masa mięśnia czworogłowego uda tuczników doświadczalnych w porównaniu z kontrolnymi była większa o 31% (P=0,001). Wzbogacenie mieszanek w argininę korzystnie wpłynęło na cechy rzeźne. Większa masa mięśnia czworogłowego uda oraz jego większy udział w szynce właściwej i w półtuszy tuczników doświadczalnych w porównaniu z kontrolnymi są ważnymi cechami dla przetwórstwa.
Źródło:
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego; 2020, 16, 3; 25-34
1733-7305
Pojawia się w:
Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawartość azotu i niektórych aminokwasów niezbędnych w ziarnie żyta polskiego ze zbiorów 1959 roku
Soderzhanie azota i nekotorykh aminokislot neobkhodimykh v zernakh polskojj rzhi sbora 1959 goda
Contents of nitrogen and of some essential amino acids in grain of rye harvested in Poland on 1959
Autorzy:
Trzebska-Jeske, I.
Morkowska-Gluzinska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/875286.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
zboza
zyto
aminokwasy
zawartosc aminokwasow
wydajnosc z jednostki powierzchni
masa 1000 ziaren
zawartosc azotu
zawartosc bialka
wartosc odzywcza
tryptofan
metionina
lizyna
arginina
leucyna
cereal
rye
amino acid
amino acid content
area unit
performance
1000 grain weight
nitrogen content
protein content
tryptophan
methionine
lysine
arginine
leucine
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1963, 14, 2
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wplyw kwasu glutaminowego,histydyny i argininy na spozycie diety.Sklad chemiczny oraz przyrosty masy ciala szczurow
Influence of the supplementation of glutamic acid,histidine and arginine to the diet,on dietary intake,weight gain and chemical body mass composition in rats
Autorzy:
Walczewska, B
Trzewikowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/871768.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
metabolizm zwierzat
masa ciala
sklad chemiczny
bialko
dieta
szczury
doswiadczenia zywieniowe
kwas glutaminowy
dodatki do zywnosci
arginina
zwierzeta doswiadczalne
przemiana materii
histydyna
kazeina
zywienie czlowieka
higiena zywienia
animal metabolism
body weight
chemical composition
protein
diet
rat
feeding experiment
glutamic acid
food additive
arginine
experimental animal
metabolism
histidine
casein
human nutrition
nutrition hygiene
Opis:
Prześledzono wpływ kwasu glutaminowego, histydyny i argininy na spożycie diet, przyrosty i skład chemiczny masy ciała 30-dniowych samców szczurzych szczepu Wistar. Źródłem białka w dietach była kazeina. Do diet dodano jeden z badanych aminokwasów w ilości 5g/100g diety. Dodatek tych aminokwasów spowodował istotne obniżenie spożycia diet, przyrostu masy ciała i jego składników, tj. wody, białka, tłuszczu i popiołu. Dodatek histydyny do diety powodował obniżenie stosunku azotu do wody w ciele, co świadczyło o opóźnieniu chemicznego dojrzewania tkanek, równocześnie ze zmniejszeniem procentowej zawartości tłuszczu w ciele.
100 male rats, aged 30 ± 1 days were investigated by means of 28 days study. The influence of the supplementation of glutaminie acid, histidine and arginine to the diet on dietary intake, weight gain and chemical composition was determinated. It was casein that was used as the source of protein. We investigated the application of 4 kinds of diet during each experiment and the composition of the diets was based on the Miller-Bend non-protein diet model. 100 male rats, aged 30 ± 1 days were investigated by means of 28 days study. The influence of the supplementation of glutaminie acid, histidine and arginine to the diet on dietary intake, weight gain and chemical composition was determinated. It was casein that was used as the source of protein. We investigated the application of 4 kinds of diet during each experiment and the composition of the diets was based on the Miller-Bend non-protein diet model.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1993, 44, 2-3; 181-189
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies