Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "antyewangelia" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Jezus odmitologizowany? Antyewangelia według José Saramago
A Demythologization of Jesus? The Anti-Gospel According to José Saramago
Autorzy:
BOBOWSKI, Slawomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047015.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus historyczny, Jezus Ewangelii, świętość, ateizm, teizm, powieść, wolność, samospełnienie, miłosierdzie, miłość
historical Jesus, Jesus of the Gospels, the sacred, atheism, theism, novel, freedom, self-fulfillment, mercy, love
Opis:
Spór o Jezusa, będący jednocześnie sporem o istnienie realnego boskiego sacrum, trwa od czasów oświecenia. W pierwszej połowie dziewiętnastego wieku powstawały pierwsze prace dowodzące, iż Jezus był tylko postacią historyczną. Do dnia dzisiejszego opublikowano na świecie tysiące książek dowodzących słuszności tej tezy i tysiące książek jej przeczących. Już na początku wieku dwudziestego „debata” ta przeniosła się do literatury epickiej. Obok utworów powieściowych o charakterze ewangelizacyjnym, jak na przykład Dzień, w którym umarł Chrystus (1957) Jima Bishopa, powstało kilka powieści polemicznych wobec tradycji ewangelicznej, a nawet zmierzających do jej skompromitowania. W ten też nurt wpisuje się powieść José Saramago Ewangelia według Jezusa Chrystusa (1991) – powieść zdecydowanie laicka, ale też subtelna w podważaniu uświęconej tradycji. Pisarzowi udaje się wykazać jej pewne istotne słabości (albo quasi-słabości), na przykład nieścisłość przekazów ewangelicznych albo nadmierną opresyjność chrześcijaństwa wobec seksualności, utrudniającą dojście człowieka, mężczyzny (tu: Jezusa) do prawdy o sobie, albo też zbyt kategoryczne oddzielanie Dobra od Zła, co z laickiej, racjonalno-empirycznej perspektywy może się wydawać zabiegiem sztucznym, niezgodnym z rzeczywistością, która zawsze jest płynna i nie ma w niej nigdzie żadnych ostrych granic. Powieściowy Jezus buntuje się przeciw Bogu-Ojcu, nie chce dźwigać jarzma boskości, zrażony licznymi „ułomnościami” chrześcijańskiego projektu. Pisarz jednak, koncentrując się na wartości osobowościowego rozwoju swojego protagonisty, na jego dążeniu do wolności i samospełnienia, pomija z dziejów Chrystusa to, co w nich najważniejsze: wezwanie do miłosierdzia i do miłości bliźniego, wezwanie do niemyślenia nieustannie o sobie.
The dispute over Jesus, which is also a dispute over the existence of the sacred reality, has continued since the age of Enlightenment. The very first works intended to demonstrate that Jesus was a merely historical figure were created in the early nineteenth century. Until now, thousands of books have been published all over the world proving the validity of this claim, and other thousands in order to abolish it. At the beginning of the twentieth century, the ‘debate’ in question was transferred to the domain of literary fiction. Side by side with novels intended to evangelize the readers, such as Jim Bishop’s The Day Christ Died (1957), there appeared several novels engaging in a polemic with the Gospel tradition, some of them even meant to compromise it. Among them is José Saramago’s The Gospel According To Jesus Christ (1991), an openly secular novel, only subtly, however, undermining the sacred tradition. The author succeeds in pointing to some of its weaknesses (or quasi-weaknesses), such as: (1) the inaccuracy of the message of the Gospel, (2) the overtly oppressive attitude of Christianity towards sexuality, hindering the recognition of one’s own identity (in the case of the novel the person suffering this oppression is Jesus), (3) too rigid a separation of good and evil, which is perceived from the secular, rational-empirical perspective as artificial and incompatible with the liquid, free-floating reality lacking sharp boundaries. The fictional Jesus rebels against God, the Father, and, discouraged by numerous ‘fallibilities’ of the divine project, refuses to carry his yoke. However, having focused on the personal growth of his protagonist, on his quest for freedom and self-fulfillment, the author ignores the most significant elements of the story of Jesus, namely, the call for mercy, the commandment to love one’s neighbor, and the call not to be focused on oneself.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 221-244
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terminologia pism rabinicznych w odniesieniu do Jezusa i Jego wyznawców
The Terminology of Rabbinic Writings with Reference to Jesus and His Disciples
La terminologie d’écritures rabbiniques en ce qui concerne Jésus et ses disciples
Autorzy:
Wróbel, Mirosław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886454.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antyewangelia
źródła rabiniczne
relacja między Synagogą a Kościołem
Anti-Gospel
Rabbinic sources
relation between Synagogue and Church
Opis:
The present article presents main ideas from the detailed research presented the latest monograph of Mirosław S. Wróbel entitled “Jesus and His Followers in the Talmud. A Textological, Historical and Sociological Analysis”, Lublin: Publishing House of the Catholic University of Lublin 2013. His investigation leads him to the conclusion that in Talmudic narratives Rabbis created a specific anti-gospel which was initially transmitted verbally and then written down in various contexts of their works. The aim of this anti-gospel is to challenge the authority of Jesus of Nazareth as the Son of God and the Messiah from the house of David. Rabbinic narratives wish to show in a clear way that Jesus must not usurp any messianic and divine prerogatives. In the earlier times rabbis warned Jewish community against magic power and attractiveness of the doctrine advocated by heretics. Subsequent rabbis showed weakness and stupidity of heretical teaching, whose contradictions and lack of logic were easy to disprove by making use of proper argumentation. Jewish sages wished to prove the superiority of the Rabbinic doctrine and the biblical presentation offered by them over the Christian faith.
Le présent article est un résumé de la recherche détaillée présentée dans la dernière monographie de Mirosław S. Wróbel « Jésus et ses Disciples dans le Talmud. Analyse textologique, historique et sociologique », Lublin 2013. Son enquête le mène à la conclusion que les Rabbins ont créé un antievangile spécifique qui a été au départ transmis verbalement et mis ensuite par écrit dans les contextes différents de leurs travaux. Le but de cet antievangile est de défier l’autorité de Jésus de Nazareth comme le Fils de Dieu et du Messie de la maison de David. Les texts rabbiniques veulent montrer d’une façon claire que Jésus ne doit pas usurper de prérogatives messianiques et divines. D’abord les rabbins sont prévenus la communauté juive contre le pouvoir magique et l’attraction de la doctrine recommandée par les hérétiques. Apres les rabbins ont montré la faiblesse et la stupidité d’enseignement hérétique, dont les contradictions et le manqué de logique étaient faciles de réfuter en profitant de l’argumentation nécessaire. Les sages juifs ont voulu prouver la supériorité de la doctrine Rabbinique sur la foi chrétienne.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 8; 79-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies