Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "advanced ovarian cancer" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne w zaawansowanym raku jajnika
    Surgical treatment of advanced ovarian cancer
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Rajs, Tomasz
    Koper, Krzysztof
    Mazur, Aleksandra
    Maślińska, Mariola
    Opławski, Marcin
    Mbamu, Nsonsa
    Leśniak, Michał
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031086.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    całkowita cytoredukcja
    chemioterapia indukcyjna
    complete cytoreduction
    induction chemotherapy
    leczenie chirurgiczne
    limfadenektomia okołoaortalna
    ovarian cancer
    para-ortic lymphadenectomy
    rak jajnika
    surgical treatment
    Opis:
    Standard treatment for ovarian cancer is systemic therapy; as a rule it comprises surgical excision, chemotherapy and, in selected cases, radiotherapy. The scope of the surgical excision and its relation to chemotherapy recently underwent certain changes. On the one hand, the use of taxanes and platinum derivates has enhanced the role of chemotherapy; on the other hand, progress in surgery has enabled what only a few years ago were limitations to be overcome. Already in the 1970s, a link was suggested between the completeness of the surgical excision and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. Now after the publication of several randomized trials, a direct correlation has been made between complete cytoreduction performed during the primary surgery and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. It appears that non-resectability depends mainly on the experience of the surgeon and the degree of infiltration of the bowels and superior mesenteric vessels and bile ducts. Imaging studies are of no use in determining the resectability of lesions. Consequently, patients should not be qualified for lymphadenectomy based solely on the results of imaging studies. Systemic excision of pelvic and para-aortic lymph nodes is a permanent component of the surgical treatment of ovarian cancer in: 1) patients in the early clinical stages within the scope of staging; 2) patients with clinically positive nodes as a component of cytoreduction; 3) patients after complete cytoreduction as a prognosis-improving factor.
    Standardem w leczeniu raka jajnika jest leczenie systemowe, którego stałe elementy to leczenie chirurgiczne i chemioterapia oraz, w pewnych przypadkach, radioterapia. Zakres leczenia chirurgicznego oraz jego stosunek do chemioterapii podlegał w ostatnich latach pewnym zmianom. Z jednej strony zastosowanie taksanów i pochodnych platyny sprawiło, że wzrosło znaczenie chemioterapii, z drugiej postęp w chirurgii pozwolił przekroczyć nieosiągalne wcześniej granice. Już w latach 70. ubiegłego stulecia zasugerowano istnienie związku pomiędzy radykalnością leczenia chirurgicznego a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Obecnie po opublikowaniu wyniku szeregu randomizowanych badań stwierdzono bezpośrednią zależność pomiędzy całkowitą cytoredukcją przeprowadzoną podczas pierwotnej operacji a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Wydaje się, iż nieresekcyjność zależy głównie od doświadczenia chirurga i stopnia zajęcia naczyń krezkowych górnych oraz wnęki wątroby. Badania obrazowe nie znajdują zastosowania w określeniu resekcyjności zmian. Podobnie na podstawie wyników badań obrazowych nie powinno się kwalifikować chorych do usunięcia węzłów chłonnych. Systemowe usunięcie węzłów chłonnych miednicznych i okołoaortalnych to stały element chirurgicznego leczenia raka jajnika: 1) we wczesnych przypadkach raka jajnika – jako element określania stadium zaawansowania; 2) w przypadku klinicznie dodatnich węzłów – jako element cytoredukcji; 3) u chorych, u których wykonano całkowitą cytoredukcję – jako czynnik poprawiający rokowanie.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 88-100
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza kosztów i wyników leczenia zaawansowanego raka jajnika
    Treatment of advanced ovarian cancer: cost-effectiveness analysis
    Autorzy:
    Krysiński, Jerzy
    Płaczek, Jakub
    Fijałkowska, Karolina
    Tujakowski, Jerzy
    Sadowska, Anna
    Windorbska, Wiesława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031044.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemotherapy
    cost-effectiveness analysis
    ovarian cancer
    pharmacoeconomics
    treatment costs
    analiza efektywności kosztów
    chemioterapia
    farmakoekonomika
    koszty leczenia
    rak jajnika
    Opis:
    Aim of paper: Retrospective pharmacoeconomic cost-effectiveness analysis of treatment of patients with FIGO stage III-IV ovarian cancer using two protocols: cisplatin + paclitaxel (PT) or cisplatin + cyclophosphamide (PC). Material and methods: Analysis was based on medical records of 80 patients treated at the Center of Oncology in Bydgoszcz. The main criterion of therapeutic response was survival time over a 5-years’ follow-up period. Analyzed direct medical costs included: hospitalization, ambulatory treatment, diagnostic tests, drugs, radiotherapy, medical consultations and treatment of hematologic complications. The study focused on the following: pharmacoeconomic analysis of cost-effectiveness, incremental cost-effectiveness ratio and sensitivity analysis. Results: Cost of hospitalization was the major component of total cost of both treatment protocols (PT – 58% , PC – 56%). In the one-day setting, share of hospital costs was also similar in both cases (PT – 13.30%, PC – 13.49). Share of costs of pharmacotherapy and radiotherapy was 17.62% (PC) and 18.97% (PT). The least expensive were medical consultations and treatment of hematologic complications. The PT protocol was more effective but also more expensive, with mean total cost of treatment per patient 19 620.30 PLN and mean survival time 27.6 months. Mean cost of treatment per patient by the PC protocol was 18 700.26 PLN and mean survival time – 25.9 months. Incremental analysis revealed that additional cost of one month of survival (incremental coefficient of cost-effectiveness) when replacing protocol PC by PT is 541.20 PLN per patient. Conclusions: From the pharmacoeconomic point of view, use of the PT protocol in the treatment of advanced ovarian cancer is justified.
    Cel pracy: Przeprowadzono retrospektywną analizę farmakoekonomiczną kosztów i wyników leczenia chorych w III i IV stopniu zaawansowania raka jajnika wg FIGO dwoma schematami leczenia: cisplatyna + paklitaksel (PT) i cisplatyna + cyklofosfamid (PC). Materiał i metody: W analizie wykorzystano dane z dokumentacji choroby 80 pacjentek leczonych w Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Za kryterium wyniku leczenia przyjęto czas przeżycia w 5-letnim okresie obserwacji. Oszacowano bezpośrednie koszty medyczne: hospitalizację, leczenie ambulatoryjne, badania diagnostyczne, leki, napromienianie, konsultacje lekarskie oraz leczenie powikłań hematologicznych. W badaniu zastosowano farmakoekonomiczną analizę efektywności kosztów, wyliczono inkrementalny współczynnik efektywności kosztów oraz przeprowadzono analizę wrażliwości. Wyniki: Największy udział w kosztach całkowitych w obu schematach leczenia miały koszty hospitalizacji (58% w schemacie PT i 56% w schemacie PC). Udział kosztów hospitalizacji w trybie jednodniowym był zbliżony w obu schematach leczenia i wynosił dla PC 13,49%, a dla PT – 13,30%. Udział kosztów farmakoterapii i napromieniania w kosztach całkowitych wynosił dla schematu PC 17,62%, a dla schematu PT – 18,97%. Najniższe koszty poniesiono na konsultacje lekarskie i leczenie powikłań hematologicznych. Skuteczniejszą i droższą metodą leczenia okazał się schemat PT. Średni koszt leczenia jednej pacjentki wynosił 19 620,30 PLN, ze średnim czasem przeżycia 27,6 miesiąca. Koszt leczenia jednej pacjentki schematem PC wynosił 18 700,26 PLN, ze średnim czasem przeżycia 25,9 miesiąca. W analizie inkrementalnej wykazano, że dodatkowy koszt uzyskania miesiąca przeżycia (inkrementalny współczynnik efektywności kosztów IWEK) przy zastąpieniu schematu PC schematem PT wynosi 541,20 PLN na pacjentkę. Wnioski: Z farmakoekonomicznego punku widzenia stosowanie schematu cisplatyna + paklitaksel w zaawansowanym raku jajnika jest opłacalne.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 147-157
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny surowiczy rak otrzewnej – diagnoza, leczenie i rokowanie
    Primary peritoneal serous carcinoma – diagnosis, management and prognosis
    Autorzy:
    Miedzińska, Magdalena
    Bodnar, Lubomir
    Bobkiewicz, Piotr
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908305.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    advanced ovarian cancer
    diagnosis
    primary peritoneal serous carcinoma
    prognosis
    treatment
    Opis:
    Primary peritoneal serous carcinoma (PPSC) is a rarely diagnosed malignancy. Furthermore, use of different terminology and classifications in reporting particular cases precludes collection and presentation of reliable epidemiological data. As a consequence, we lack adequate experience, enabling confident management of patients with this diagnosis. On histological grounds, PPSC is a neoplasm identical to invasive epithelial ovarian cancer. Also, patients present a similar profile of clinical symptoms. Most often these include abdominal pain, gastrointestinal disorders and weight loss. Clinical staging is based on surgical-pathological criteria of advanced ovarian cancer. Therapeutic management, i.e. combination of cytoreductive surgery and chemotherapy, is similar to that used in the treatment of late-stage ovarian cancer. Systemic adjuvant and palliative treatment includes chemotherapy protocols based on platinum derivates, recently combined with paclitaxel. Proper administration of combined treatment yields a high response rate and mean survival time of about 40 weeks. Prognosis in PPSC is not fully elucidated. Some studies indicate that prognosis is similar to that seen in late-stage ovarian cancer, while others report worse outcomes and shorter survival. Unfavourable prognostic factors include: suboptimal cytoreduction, poor general condition, advanced age of patient and 4th clinical stage. Data gathered hitherto point to highly similar natural course of PPSC and ovarian cancer, justifying the same therapeutic approach in both these conditions.
    Pierwotny surowiczy rak otrzewnej (primaryperitonealserous carcinoma, PPSC) jest nowotworem rzadko rozpoznawanym. Jednocześnie stosowanie różnej terminologii i klasyfikacji poszczególnych przypadków nie pozwala na przedstawienie wiarygodnych danych epidemiologicznych. W związku z powyższym brak jest wystarczającego doświadczenia w postępowaniu z chorymi z tym rozpoznaniem. PPSC histopatologicznie jest nowotworem o utkaniu identycznym z inwazyjnym nabłonkowym rakiem jajnika. Pacjentki manifestują także podobny profil objawów klinicznych. Najczęściej są to dolegliwości bólowe ze strony jamy brzusznej, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, ubytek masy ciała. Do oceny stopnia zaawansowania wykorzystuje się kyteria oceny chirurgiczno-patologicznej zaawansowanego raka jajnika. Również postępowanie terapeutyczne skojarzenie operacji cytoredukcyjnej z chemioterapią, jest analogiczne do leczenia zaawansowanego raka jajnika. W systemowym leczeniu uzupełniającym i paliatywnym stosowane są schematy chemioterapii oparte na pochodnych platyny, obecnie w połączeniu z paklitakselem. Właściwe przeprowadzenie leczenia skojarzonego pozwala na uzyskanie wysokiego odsetka odpowiedzi i średnich przeżyć sięgających 40 miesięcy. Nie jest do końca wyjaśniona kwestia rokowania w PPSC. Niektóre badania wskazują na podobieństwo do rokowania w zaawansowanym raku jajnika, natomiast inne donoszą o gorszych wynikach leczenia i krótszym przeżyciu chorych. Do niekorzystnych czynników prognostycznych należą: nieoptymalna cytoredukcja, gorszy stan ogólny, starszy wiek pacjentek oraz IV stopień zaawansowania choroby. Dotychczas zgromadzone dane przemawiają za znacznym podobieństwem przebiegu naturalnego PPSC i raka jajnika, co upoważnia do stosowania takiego samego postępowania terapeutycznego w obu tych jednostkach chorobowych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 15-21
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chemioterapia dootrzewnowa w zaawansowanym raku jajnika
    Intraperitoneal chemotherapy in the treatment of late-stage ovarian cancer
    Autorzy:
    Demska, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908051.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    GOG172 trial
    advanced ovarian cancer
    conventional intravenous chemotherapy
    first-line chemotherapy
    intraperitoneal chemotherapy
    Opis:
    Ovarian cancer is worldwide the leading cause of mortality in women with genital tract malignancy. Over one-half of patients are diagnosed with their ovarian cancer in the 3rd and 4th clinical stage. Currently, the standard protocol of management consists in surgery aiming at obtaining histological diagnosis, determination of clinical stage and cytoreduction followed by chemotherapy. At present, generally accepted chemotherapy protocol includes paclitaxel and platinum derivates (6 courses 3 weeks apart). Unfortunately, the outcome of this therapy is far from satisfactory and only about 20% of women with late-stage ovarian cancer survive over 5 years. Studies are underway aiming at improvement of the patients’ survival rate. Promising results are associated with intraperitoneal chemotherapy, which may be implemented as first-line treatment, consolidation of remission or salvage treatment. This modality may be an attractive alternative, because it by-passes peritoneal barrier, overcomes resistance of cancer cells, results in less systemic toxicity, increases exposure of tumour to high concentration of cytostatics. The newest GOG172 trial confirmed a 21.6% mean reduction of death risk. This study enabled to define a group of patients who may benefit most of intraperitoneal chemotherapy. These are patients in the 3rd clinical stage, after optimal surgical cytoreduction, with minimal residual disease. At present, great hopes are associated with the protocol including intraperitoneal cisplatin (100 mg/m2) and taxanes administered intravenously only or intravenously and intraperitoneally.
    Rak jajnika jest na świecie główną przyczyną śmierci kobiet z powodu nowotworów narządu rodnego. U ponad połowy chorych nowotwór jajników jest rozpoznany w III° i IV° zaawansowania. Obecnie standardowe postępowanie obejmuje zabieg operacyjny, mający na celu uzyskanie diagnozy histopatologicznej, ocenę stopnia klinicznego zaawansowania, cytoredukcję, a następnie chemioterapię. Aktualnie powszechnie akceptowanym schematem chemioterapii jest paklitaksel i pochodne platyny (6 kursów co trzy tygodnie). Niestety rezultaty tej terapii są dalekie od oczekiwanych i tylko około 20% kobiet z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat. Prowadzone są badania, których celem jest poprawa przeżywalności chorych. Obiecująca wydaje się być chemioterapia dootrzewnowa, która może być zastosowana jako terapia pierwszej linii, konsolidacyjna lub ratunkowa. Terapia ta może być atrakcyjnym sposobem leczenia, ponieważ pomija barierę otrzewnową, przełamuje oporność komórki nowotworowej, daje mniejszą toksyczność układową oraz większą ekspozycję guza na wysokie stężenie cytostatyków. Najnowsze badanie GOG172 potwierdziło średnie zmniejszenie ryzyka zgonu o 21,6%. Badanie to wyodrębniło grupę chorych, które mogą osiągnąć największą korzyść z chemioterapii dootrzewnowej. Są to pacjentki z nowotworem w III° zaawansowania, po optymalnym zabiegu cytoredukcyjnym, z minimalną chorobą resztkową. Obecnie za budzący nadzieję uważa się schemat zawierający IP cisplatynę 100 mg/m2 i taksany podawane tylko IV lub IV i IP.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 241-249
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jaka jest optymalna terapia pierwszej linii dla chorych na zaawansowanego raka jajnika?
    What first-line therapy is optimal for patients with advanced ovarian cancer?
    Autorzy:
    Moszyński, Rafał
    Monies-Nowicka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029129.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia
    leczenie antyangiogenne
    leczenie operacyjne
    rak jajnika
    Opis:
    Ovarian carcinoma remains a serious clinical challenge. Five-year survival rates in patients with ovarian carcinoma reach merely 46%, while the rate of patients diagnosed with advanced ovarian carcinoma (stage III and IV according to the International Federation of Gynecology and Obstetrics) amounts to 70%. It is very important to establish the correct diagnosis, confirm it histopathologically, and plan treatment in patients suspected of having a malignant ovarian tumor. In the diagnostic process, one should assess whether complete cytoreduction is possible, as this is the only optimal therapy for patients. After surgery, patients usually receive chemotherapy, typically paclitaxel and carboplatin in 6 courses every 3 weeks. In certain cases, intravenous chemotherapy can be combined with intraperitoneal therapy. The latest studies have also shown benefits of adding antiangiogenic agents, such as bevacizumab, to chemotherapy. This modification is associated with prolonged recurrence-free survival by approximately 4 months. The most common complications of antiangiogenic therapy are proteinuria and hypertension. When it is not possible to perform primary cytoreductive surgery in advanced ovarian cancer patients, neoadjuvant chemotherapy, usually including paclitaxel and carboplatin, can be applied. Treatment outcomes are similar to those obtained in patients with suboptimal primary resection, whilst perioperative mortality is significantly lower. Debulking surgery can be reconsidered after 3 courses of chemotherapy. In patients using antiangiogenic agents, such as bevacizumab, it is important to maintain a 6-week drug-free interval before and after surgery, as this drug affects operative wound healing.
    Rak jajnika wciąż stanowi poważny problem kliniczny. Odsetek 5-letnich przeżyć w grupie pacjentek z rakiem jajnika sięga zaledwie 46%, a odsetek chorych z zaawansowanym rakiem jajnika (w III i IV stopniu według International Federation of Gynecology and Obstetrics) to aż 70%. U pacjentek z podejrzeniem złośliwego guza jajnika bardzo ważne są postawienie prawidłowej diagnozy, potwierdzenie rozpoznania w badaniu histopatologicznym i zaplanowanie leczenia. W procesie diagnostycznym należy ocenić, czy istnieje możliwość wykonania całkowitej cytoredukcji, gdyż jedynie takie leczenie jest optymalne dla pacjentki. Po leczeniu operacyjnym chora najczęściej otrzymuje chemioterapię według schematu paklitaksel i karboplatyna w 6 kursach co 3 tygodnie. W niektórych przypadkach możliwe jest łączenie chemioterapii dożylnej i dootrzewnowej. Najnowsze badania wykazały również korzyści płynące z dodawania leków antyangiogennych, takich jak bewacyzumab, do chemioterapii, co wiąże się z przedłużeniem przeżycia bez nawrotu choroby średnio o 4 miesiące. Najczęstszymi powikłaniami leczenia antyangiogennego okazały się białkomocz i nadciśnienie tętnicze. Gdy przeprowadzenie pierwotnej cytoredukcji u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika jest niemożliwe, stosuje się chemioterapię neoadiuwantową, zazwyczaj według schematu paklitaksel i karboplatyna. Wyniki leczenia są podobne do tych uzyskiwanych w grupie chorych poddanych pierwotnej nieoptymalnej resekcji, natomiast umieralność okołooperacyjna jest znacząco mniejsza. Po 3 kursach terapii można rozważyć operację cytoredukcjną. W przypadku stosowania leków antyangiogennych ważne jest zachowanie 6-tygodniowego okresu bez podawania bewacyzumabu przed operacją i po niej – lek ma bowiem negatywny wpływ na gojenie się rany pooperacyjnej.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2018, 16, 2; 89-95
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie neoadiuwantowej chemioterapii w leczeniu zaawansowanego raka jajnika u chorych geriatrycznych
    The role of neoadjuvant chemotherapy in the management of advanced ovarian cancer ingeriatric patients
    Autorzy:
    Kojs-Pasińska, Ewelina
    Cybulska-Stopa, Bożena
    Koper, Krzysztof
    Dziobek, Konrad
    Dziechciowski, Marek
    Chamier-Ciemińska, Agnieszka
    Streb, Joanna
    Wysocki, Piotr J.
    Wicherek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029831.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia neoadiuwantowa
    chore w podeszłym wieku
    geriatria onkologiczna
    pierwotny zabieg cytoredukcyjny
    rak jajnika
    Opis:
    It is increasingly common for ovarian cancer to affect older women, with over half of all cases involving patients aged 65 years and older. Unfortunately, elderly patients with ovarian malignancy tend to be treated less aggressively than younger patients, with less extensive surgery and less intensive chemotherapy regimens. This is due to a variety of factors, such as overall medical fitness and the function of specific organs. Moreover, multiple morbidities are typical for geriatric patients and affect their eligibility for certain forms of cancer therapy as well as their treatment outcomes, which are commonly less satisfactory than in younger patients. Additionally, for fear of complications, treating physicians sometimes limit the extent of the necessary surgery, or adjust chemotherapy doses, even though such a course of management tends to be largely misguided. One available management option is neoadjuvant chemotherapy followed by a surgical treatment known as interval debulking surgery. This type of combination therapy is associated with fewer postoperative complications, thus increasing the patient’s chances of receiving a full course of adjuvant treatment. The decision to begin treatment with neoadjuvant chemotherapy tends to restrict later surgical therapy; however, under certain circumstances, this therapy can be a valid therapeutic option and, in fact, facilitate surgery. Prior to initiating therapy in elderly patients, their eligibility for combination therapy must be evaluated and the geriatric assessment of their performance and condition must be considered during the course of interdisciplinary preoperative management.
    Rak jajnika coraz częściej dotyka kobiety starsze, a ponad połowa zachorowań występuje u pacjentek w wieku powyżej 65 lat. Niestety starsze chore z rozpoznaniem raka jajnika częściej otrzymują mniej agresywne leczenie onkologiczne niż chore młodsze – mowa tu nie tylko o ograniczeniu zakresu zabiegów chirurgicznych, lecz także o mniej intensywnej chemioterapii. Wynika to z wielu czynników, takich jak stopień sprawności i wydolności poszczególnych narządów oraz często znaczna liczba schorzeń współistniejących. Wielochorobowość jest typowa dla osób w podeszłym wieku, co wpływa na kwalifikację do leczenia onkologicznego i na jego wyniki w tej grupie chorych. Wyniki terapii raka jajnika u pacjentek geriatrycznych są jeszcze bardziej niezadowalające niż u pacjentek młodszych. Ograniczenie leczenia chirurgicznego, opóźnienie kolejnych cykli lub redukcja dawek chemioterapii nierzadko są nieuzasadnione i wynikają z obawy przed wystąpieniem powikłań. Opcją postępowania może być wdrożenie w tej grupie chemioterapii neoadiuwantowej z następowym zabiegiem operacyjnym. Ten rodzaj leczenia skojarzonego jest związany z  mniejszą liczbą powikłań pooperacyjnych, co może zwiększać prawdopodobieństwo otrzymania pełnego leczenia adiuwantowego. Decyzja o rozpoczęciu postępowania od chemioterapii neoadiuwantowej niejako przesądza również o ograniczeniu zakresu późniejszego zabiegu chirurgicznego, ale w pewnych okolicznościach można ten fakt wykorzystać w planie terapeutycznym i dzięki chemioterapii neoadiuwantowej umożliwić leczenie chirurgiczne. Rozpoczynając terapię u osób starszych, należy uwzględnić ocenę geriatryczną ich stanu zdrowia w procesie interdyscyplinarnej kwalifikacji do leczenia skojarzonego.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 4; 212-221
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
    Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer
    Autorzy:
    Panek, Grzegorz
    Olszewski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    CA 125 follow-up
    CA 125 level
    CA 125 prognostic value
    advanced ovarian cancer
    cytoreductive surgery in ovarian cancer
    Opis:
    Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
    Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na zaawansowanego raka jajnika?
    Is optimal surgical cytoreduction an independent prognostic factor for women with advanced ovarian cancer?
    Autorzy:
    Starnawski, Michał
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908220.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    optimal cytoreduction
    ovarian cancer
    residual disease
    surgery
    Opis:
    In Poland ovarian cancer is on fifth place regarding morbidity and fourth most common cause of cancerrelated death in women. Surgical cytoreduction followed by paclitaxel and platinum-based chemotherapy is standard of care in advanced ovarian cancer. The aim of this study was to assess, if optimal surgical cytoreduction is an independent prognostic factor in this group of patients. Clinical data of 358 women with FIGO stage III ovarian cancer treated in Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre – Institute, Warsaw, between 1995 and 1999 were assessed. Primary endpoint was PFS. Multivariable analysis showed that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor. Optimal surgery was statistically less frequently performed in older patients (p=0.06; borderline statistical significance), FIGO stage III C and patients with performance status 1 or 2 according to WHO criteria (p<0.001). Grade and FIGO stage were identified as independent prognostic factors for PFS. Median PFS were 11.4 and 5.7 months in optimally and suboptimally cytoreduced group respectively. We conclude that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor in this group of patients because there was correlation between surgical resectability and certain clinical factors.
    Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet i czwartą co do częstości przyczyną zgonów w Polsce. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią, opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem, jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytanie, czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na raka. Badaną grupę stanowiło 358 kobiet leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że optymalność zabiegu operacyjnego nie może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy w tej grupie chorych. Uznano, że zabieg optymalny był istotnie rzadziej wykonywany u pacjentek, u których rozpoznano nowotwór w późniejszym wieku (p=0,06; na granicy istotności) oraz u pacjentek z FIGO III C i pacjentek ze stanem sprawności wg WHO 1-2 (p<0,001). Czynnikami wpływającymi niezależnie na długość czasu do progresji choroby były stopień zróżnicowania histologicznego oraz stopień zaawansowania wg FIGO. Mediany czasu do progresji choroby wynosiły: w przypadku chorych operowanych optymalnie – 11,4 miesiąca, a grupie, w której takiego zabiegu nie udało się wykonać – 5,7 miesiąca. W badanej grupie chorych wykazano związek pomiędzy rodzajem zabiegu a występowaniem pewnych cech klinicznych, dlatego też optymalność zabiegu nie powinna być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 90-98
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmodyfikowana tylna egzenteracja miednicy w zaawansowanym raku jajnika z zajęciem otrzewnej miednicy. Opis techniki operacyjnej
    Modified posterior pelvic exenteration in advanced ovarian cancer with peritoneal involvement. A description of the surgical technique
    Autorzy:
    Jędryka, Marcin
    Lepka, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1584036.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    rak jajnika
    leczenie chirurgiczne
    zmodyfikowana tylna egzenteracja miednicy mniejszej
    ovarian cancer
    surgery
    modified posterior pelvic exenteration
    Opis:
    Podstawową metodą leczenia chirurgicznego zaawansowanego raka jajnika jest chirurgia cytoredukcyjna, której celem jest pierwotne usunięcie wszystkich makroskopowych ognisk rozsiewu tego nowotworu przed systemowym leczeniem uzupełniającym. Bardzo istotnym elementem optymalnej chirurgii cytoredukcyjnej w zaawansowanym raku jajnika jest miednicza, blokowa resekcja wielonarządowa, zwana zmodyfikowaną tylną egzenteracją, obejmującą usunięcie w jednym bloku nacieczonej nowotworowo otrzewnej ściennej miednicy wraz z zajętym narządem płciowym oraz odbytnicą. W artykule opisano szczegółowo operację zmodyfikowanej tylnej egzenteracji w zaawansowanym raku jajnika. Dla lepszego zrozumienia poszczególnych jej elementów autorzy wyszczególnili etapy tej procedury chirurgicznej, ilustrując je szkicami oraz fotografiami.
    In the case of advanced ovarian cancer, primary surgical cytoreduction remains the main management option. The target of such a complex debulking procedure is the removal of all macroscopic tumor masses before adjuvant systematic treatment. En-bloc pelvic resection of all organs involved, including the peritoneum, uterus with adnexa and rectum, known as modified posterior exenteration, is the key element of optimal surgical debulking in advanced ovarian cancer. In this article the modified posterior exenteration procedure in advanced ovarian cancer is described in detail. The authors have divided the whole procedure into several steps for better understanding and illustrated them with some sketches and images.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2021, 1; 99-114
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nawrotowy platynowrażliwy i platynooporny nabłonkowy zaawansowany rak jajnika
    Recurrent platinum-resistant and platinum-sensitive advanced epithelial ovarian cancer: an update
    Возобновленный платиночувствительный и платинорезистентный эпителиальный развивающийся рак яичника
    Autorzy:
    Olejek, Anita
    Waksmański, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908001.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia
    chemotherapy
    late-stage disease
    ovarian cancer
    recurrent ovarian cancer
    therapy
    rak jajnika
    zaawansowane stadium choroby
    nawrotowy rak jajnika
    postêpowanie
    terapeutyczne
    Opis:
    Ovarian cancer continues to be the most lethal malignancy in women. Standard treatment in advanced ovarian cancer is primary optimal cytoreduction with extensive tumour excision combined with platinum- and taxanoid-based chemotherapy. The cornerstone of treatment is surgical reduction of tumour burden. Usually, surgical cytoreduction precedes or follows neoadjuvant therapy, i.e. after several courses of chemotherapy. The key issue in the treatment of ovarian cancer is correct determination of clinical stage of tumour. Nevertheless, still we lack reliable data based on metaanalyses, which might define optimal management of patients presenting with a recurrence of ovarian cancer. Recurrent ovarian cancer is a pathologic process or a chronic disease. We review results of clinical studies aiming at improvement of effectiveness while reducing toxicity of drugs used in systemic treatment of advanced epithelial ovarian cancer. Apart of well-known preparations, e.g. cisplatin, paclitaxel, topotecan and liposomal doxorubicin, great hopes are associated with novel compounds, e.g. gemcitabine, docetaxel, etoposide, irinotecan, vinorelbine and bevacizumab, particularly in platinum-resistant form of recurrent ovarian cancer. Further studies on novel therapeutic protocols focus on different management strategies, e.g. serial administration of drugs, or evaluation of effectiveness of a single drug used as monotherapy. Currently, the most important therapeutic aim is to improve survival of patients with recurrent ovarian cancer while preserving an acceptable quality of life.
    Rak jajnika jest nadal najbardziej śmiertelną chorobą nowotworową wśród kobiet. Leczeniem standardowym w przypadku zaawansowanego raka jajnika jest pierwotna optymalna cytoredukcja wraz z rozległym usunięciem guza uzupełniona o następczą chemioterapię składającą się z pochodnych platyny i taksonoidów. Zabieg chirurgiczny jest podstawową formą leczenia. Zwykle optymalny zabieg zostaje wykonany na początku lub po terapii neoadjuwantowej, tj. po kilku cyklach chemioterapii. Kluczowym aspektem chirurgii w raku jajnika jest zapewnienie odpowiedniej klasyfikacji według stadiów zaawansowania klinicznego nowotworu. Nadal brak wiarygodnych danych opartych na metaanalizach, które pomogłyby określić odpowiednie postępowanie kliniczne w przypadkach nawrotów raka jajnika. Nawracający rak jajnika jest procesem chorobowym, a raczej chorobą chroniczną. Przedstawiono w pracy wyniki badań klinicznych mających na celu poprawę skuteczności oraz zmniejszenie toksyczności leków wykorzystywanych w systemowym leczeniu zaawansowanego nabłonkowego raka jajnika. Obok dobrze znanych środków, takich jak cisplatyna, pakli-taksel, topotekan, liposomalna doksorubicyna, coraz większe nadzieje wiąże się z nowymi lekami, takimi jak gemcytabina, docetaksel, etopozyd, irynotekan, winorelbina i bewacizumab, szczególnie w platynoopornej postaci nawrotowego raka jajnika. Dalsze badania nad nowymi środkami skupiają się w innych strategiach postępowania, takich jak na przykład leki podawane seryjnie, bądź też oceniają skuteczność pojedynczej, izolowanej monoterapii. Obecnie najważniejszym celem terapii jest zwiększenie przeżywalności pacjentek z nawracającym rakiem jajnika z zachowaniem odpowiedniej jakości życia.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 3; 140-150
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak jasnokomórkowy jajnika na podłozu zaawansowanej endometriozy pomenopauzalnej – opis przypadku i przeglad pismiennictwa
    Clear cell cancer of the ovary developing within an advanced postmenopausal endometriosis. Case report and review of the literature
    Autorzy:
    Myszewska, Aleksandra
    Dudziak, Mirosław
    Kadylak, Bogdan
    Sznurkowski, Jacek Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031255.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endometrioza
    rak
    rak jajnika
    rak jasnokomórkowy
    transformacja nowotworowa
    endometriosis
    cancer
    ovarian cancer
    clear cell carcinoma
    malignant transformation
    Opis:
    Endometriosis has a multifactorial etiology and its association with ovarian cancer is known since the beginning of the past century. As has been well documented, endometriosis possesses all the features of cancer phenotype, but a matter of debate remains whether ovarian cancer develops as a result of malignant transformation of pre-existing endometriosis or both conditions develop synchronously on a common basis. Active endometriosis is estrogen-dependent and rarely develops in postmenopausal women. Endometriosis-associated ovarian cancer (EAOC) is a distinct clinical entity, differing by age at diagnosis, histological type, clinical stage and prognosis. EAOC may develop both before and after menopause and the commonest histological types are clear cell and endometrioid. The purpose of this paper was to present a rare case of EAOC developing within the wall of an endometrial cyst, 7 years after meno-pause in a slim woman, not presenting features of estrogenization. A 54 years old female, on long-term oral antico-agulant (Sintrom) after mitral valve surgery, was admitted for surgical treatment due to an adnexal tumor on the right detected by sonography with CA-125 level of 354.7 U/ml. Intraoperative inspection revealed advanced endometriosis manifesting by numerous endometrial implants to the pelvic parietal peritoneum, visceral peritoneum and greater omentum as well as endometrial cysts within both ovaries. Intraoperative histological study revealed grade 2 clear cell carcinoma (CCC), while final histological study showed the area of transition from endometriosis to CCC with an intermediate stage of atypical endometriosis. The patient’s FIGO stage was defined as IA and her TNM stage – as T1aN0M0 G2. Conclusion: Active endometriosis resulting in presence of endometrial implants and endometrial cysts may manifest at postmenopausal age. Endometrial cyst may undergo malignant transformation, as suggested by doc-umented evolution of endometriosis to clear cell ovarian cancer with intermediate stage of atypical endometriosis.
    Endometrioza ma etiologię wieloczynnikową, a jej związek z występowaniem raka jajnika jest obserwowany już od początku ubiegłego stulecia. Wykazano, że endometrioza posiada wszystkie cechy fenotypu raka, ale nie rozstrzyg- nięto, czy rak jajnika powstaje na drodze transformacji złośliwej endometriozy, czy też oba zjawiska rozwijają się równolegle na wspólnym podłożu. Czynna endometrioza związana jest z estrogenami i rzadko występuje w okre-sie pomenopauzalnym. Rak jajnika towarzyszący endometriozie (endometriosis-associated ovarian cancer, EAOC) stanowi odrębną jednostkę kliniczną, różniącą się wiekiem w momencie rozpoznania, typem histologicznym, stop-niem zaawansowania oraz rokowaniem. EAOC występują w okresie przed- i okołomenopauzalnym, a wśród typów histologicznych dominują raki jasnokomórkowe i endometrioidalne. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku EAOC, który rozwinął się w ścianie torbieli endometrialnej 7 lat po menopauzie u szczupłej, pozbawio-nej cech estrogenizacji kobiety. Pięćdziesięcioczteroletnia chora przewlekle przyjmująca Sintrom z powodu wszcze-pionej zastawki mitralnej została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego na Oddziale Ginekologii Onkologicz-nej z powodu podejrzanego w USG guza przydatków lewych, przy stężeniu markera CA-125 354,7 U/ml. W trakcie zabiegu stwierdzono zaawansowaną endometriozę wyrażoną obecnością licznych wszczepów endometriotycznych na otrzewnej miednicy, na surowicówce jelit oraz w obrębie sieci większej, a także torbieli endometrioidalnych obu jajników. W badaniu doraźnym rozpoznano raka jasnokomórkowego w stopniu zróżnicowania G2 (clear cell carci-noma, CCC – G2), a w badaniu ostatecznym udało się potwierdzić obszar przejścia endometriozy do raka jasnoko-mórkowego poprzez etap pośredni endometriozy atypowej. Stopień zaawansowania według FIGO określono na IA, natomiast wg klasyfikacji TNM – T1aN0M0 G2. Wnioski: Czynna endometrioza wyrażona obecnością wszczepów endometriotycznych oraz torbieli endometrioidalnych może ujawnić się w okresie pomenopauzalnym. Torbiel endometrialna może ulec transformacji złośliwej, co sugeruje udokumentowana w ścianie torbieli ewolucja endome-triozy do raka jasnokomórkowego jajnika z etapem pośrednim tzw. endometriozy atypowej.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 82-88
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies