Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zabłocki, Jan" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
"Postumus" w "Noctes Atticae" Aulusa Gelliusa
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662664.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Dalle informazioni trasmesse da Gellio da un lato risulta che la legge delle dodici tavole considerava postumus un bambino nato al massimo nel decimo mese. Dall’altro, pero, egli riporta che Marco Varro rivolgeva l’attenzione alla necessita di diseredare il postumus sia nato nel decimo che nell’undicesimo mese. Inoltre nel I secolo, il pretore Lucio Papirio assegno l’eredità al postumus nato nel tredicesimo mese. Nello stesso modo si comporto l’imperatore Adriano nel II secolo. Si pone, quindi, la domanda se non esistesse la regola formulata nelle dodici tavole che come erede del morto veniva considerato il bambino nato al massimo nel decimo mese, oppure tra le summenzionate fonti esiste una contraddizione. Sembra che non si tratti ne di uno né dell’altro. Queste apparenti contraddizioni si possono chiarire nel seguente modo. La legge delle dodici tavole stabiliva che come erede dei morto ab intestato veniva considerato il postumus nato al massimo nel decimo mese. Tale postumus, secondo questa legge, veniva trattato al pari dei figli nati durante la vita del padre, di conseguenza era un erede legittimo conformemente al diritto civile. Invece dalla decisione del pretore Lucio Papirio non risulta che egli applicasse il diritto civile. É solo noto che non concede la missio in bona all’agnato decidendo che la hereditas spettava al figlio nato dopo la morte del padre, anche se nel tredicesimo mese. Probabilmente tale soluzione risultava dall’applicazione del cosiddetto nuovo ordine pretorio ereditario, conformemente al quale dal padre ereditavano tutti i figli, non solo quelli che si trovavano sotto la patria potestas. Esso considerava prima di tutto il bene dei figli, e non le rigide norme del diritto civile. Poteva essere applicato anche in quei casi in cui il postumus fosse nato dopo dieci mesi dal momento della morte del padre e non poteva essere considerato un suus heres. La possibilitä che l’eredità venisse concessa dal pretore a coloro che erano nati nell’undicesimo mese era nota probabilmente gia a Marco Varro. Percio nella satira Testamentum consigliava di diseredare chiaramente al momento di fare il testamento tutti i postumi e coloro che erano nati nel decimo e undicesimo mese, per ogni evenienza. I dubbi furono definitivamente risolti dall‘imperatore Adriano che concedesse l‘erédita ad un nato nell’undicesimo mese.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1997, 40, 1-2; 255-262
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘LEGES’ A ‘PRIVILEGIA’ W RZYMIE OKRESU REPUBLIKI
‘Leges’ and ‘privilegia’ in Republican Rome
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096777.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Aulus Gellius; Noce Attyckie; Cyceron; Capito; rogatio; lex; plebiscitum; privilegium.
Aulus Gellius; Te Attic Nights; Cicero; Capito; rogatio; lex; plebiscitum; privilegium.
Opis:
W artykule przedstawiono pytania stawiane przez Aulusa Gelliusa w rozdziale 20 tytułu 10 jego Noctes Atticae: czym jest rogatio, czym lex, czym plebiscitum, a czym privilegium i czym się one od siebie różnią. Przytaczając defnicję lex podaną przez Capitona jako generale iussum populi aut plebis rogante magistratu, Gelliusa stwierdza, że jeśli przytoczona defnicja jest poprawna, to nie mogą być nazwane leges uchwały: de imperio Cn. Pompei, de reditu M. Ciceronis czy de caede Clodii quaestio. Dotyczą one poszczególnych osób i należy je nazwać privilegia. Należy zauważyć, że Aulus Gellius dokonał nie tylko rozróżnienia takich pojęć, jak: lex, plebiscitum, privilegium, rogatio, lecz także zwrócił uwagę na udział przy tworzeniu ustawy z jednej strony magistratus, z drugiej zaś ludu lub plebsu.
This article presents the questions Aulus Gellius puts in Chapter 20, Title 10 of his Attic Nights on the nature of rogatio, lex, plebiscitum, and privilegium, and the differences between them. He cites Capito’s defnition of lex as a generale iussum populi aut plebis rogante magistrate (“A law ... is a general decree of the people, or of the commons, answering an appeal made to them by a magistrate”) and observes that if this definition is right, then the measures de imperio Cn. Pompei, de reditu M. Ciceronis and de caede Clodii quaestio cannot be considered leges. These resolutions applied to specific persons and should therefore be considered privilegia. Aulus Gellius not only sees a distinction between concepts like lex, plebiscitum, privilegium, and rogatio, but also observes that the parties which contributed to the drafting of a legislative act were the magistrate (magistratus) on the one hand, and the people (populus), or of the commons (plebs) on the other hand.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 267-280
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Consortium ercto non cito w Noctes Atticae Aulusa Gelliusa
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660545.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Initially after the death of patris familias siblings created a community called ercto non cito. The name of this institution, that is ercto non cito appears only in Gellius’ (Gell. 1.9.12) and Servius’ (ad Aen. 8. 642-643). Whereas in the corresponding text of Gaius (G. 3. 154 a) appearing in that place lacuna was supplemented in editio princeps (PSI XI. 1182) with the words erctum non citum. Similar wording erctum citumque can be found in Festus (L. 72) and is likely to be found in Quintilianus (Inst. 7.3.13), while erctum cieri occurs in Cicero (de orat. 1.56.237). Gellius compares consortium ercto non cito with inseparabilis societas of Pitagoreans. Such comparison gives rise to a problem whether antiquum consortium was inseparabile or inseparabilis societas was like ancient consortium. The analysis of the above mentioned sources allows us to assume that erctum is used to mean hereditas destined for division, while citum signifies the activity of dividing hereditas. Thus the phrase ercto non cito would signify duration, and not division of hereditas, which is destined for the division, whereas the phrase erctum citumque (erctum cieri) signifies hereditas in the course of its dividing. As a result it can be stated that assimilation of consortium ercto non cito to societas of Pitagoreans seems not to be justified and moreover it is contrary to the corresponding sources, which treat consortium ercto non cito as community, though not divided but destined for the division. It serves temporarily the purpose of keeping the community of persons and things which existed during patris familias life also after his death.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1988, 31, 3-4; 271-282
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ennius o ‘manum conserere’ według ‘Noctes Atticae’ Aulusa Gelliusa
Ennius on ‘manum conserere’ in Aulus Gellius’ ‘Attic Nights’
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096601.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Noce Attyckie; Aulus Gellius; Ennius; actio in rem; rei vindicatio, Ennius; ex iure manum consertum.
The Attic Nights; Aulus Gellius; Ennius; actio in rem; rei vindicatio, ex iure manum consertum.
Opis:
Pewne wyrażenia prawne, znane niegdyś ogólnie, z czasem stają się niezrozumiałe. Ciekawym przykładem tego jest sformułowanie ex iure manum consertum omawiane przez antykwarystę. Aulus Gellius zapytał Sulpiciusa Apollinarisa słynnego  wówczas znawcę literatury co oznaczają słowa ex iure manum consertum. Ten w odrzekł mu, że jest znawcą literatury a nie prawa, a tego sformułowania nie ma na kartach Annales. Kiedy jednak Gellius wyrecytował tę frazę z dzieła  Enniusa, Supicius Apollinaris skonstatował, że Ennnius zaczerpnął je od jakiegoś jurysty i odesłał Gelliusa do jurystów i ich dzieł. Gellius po zbadaniu sprawy doszedł do wniosku, że, jeśli toczył się spór (in iure) o jakąś rzecz (de re) znajdującą się (in re praesenti) przed pretorem, czy to o grunt, czy o coś innego, trzymając tę rzecz w ręku (in iure manum consererent), dokonywano jej windykacji w uroczystych słowach. Z czasem, po rozszerzeniu granic państwa, pretorzy nadmiernie zajęci w sprawach dotyczących windykacji udawali się niechętnie daleko położonych spornych rzeczy. Zatem, za milczącym przyzwoleniem (tacito consensu), wbrew Ustawie XII Tablic zezwolili, aby toczący spór udawali się na grunt, o który toczył się spór, i przynosili grudkę jakąś z niego, jakby całą ziemię przed pretora na sąd (in ius) i przy pomocy tej grudki (ex iure manum consertum), tak jakby na całym gruncie dokonywali windykacji.
Some legal expressions which once used to be generally known after some time become incomprehensible. An interesting example is the expression ex iure manum consertum, which occurs in Aulus Gellius’ Attic Nights. Aulus Gellius asked the well-known literary expert Sulpicius Apollinaris what it meant. Sulpicius Apollinaris said that he was a connoisseur of literature, not a legal specialist, and that the phrase did not occur in the Annals. But when Gellius told him it was a quote from Ennius, Sulpicius Apollinaris replied that Ennius must have cited it after a jurist, and told Gellius to ask the jurists and look in their works. Gellius conducted a search and eventually reached a conclusion that the expression applied to proceedings before a praetor’s court for the recovery of goods, often real property or some other property, which was to be presented to the praetor by “being brought in the hand” (de re in re praesenti in iure manum consererent). Recovery of the goods in question was then effected in an official proclamation. With time, as the state expanded, praetors were too busy with cases for the recovery of real property and did not want to travel to distant places to inspect the contested goods in situ, so they permitted the parties to the litigation to fetch a lump of earth from the disputed land and present it in court. This was done in contravention of the Law of the Twelve Tables, but with the tacit consent of the parties involved. The lump of earth “lawfully brought to court” represented the whole of the property, which was thereby recovered.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 4; 165-174
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fidelis usque ad vitae exitum’. Świętej Pamięci Profesora Janusza Sondla (30 IV 1937 ‒ 12 IX 2017)
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663981.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Fidelis usque ad vitae exitum’. Świętej Pamięci Profesora Janusza Sondla (30 IV 1937 ‒ 12 IX 2017)
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Kupiszewski (1927-1994)
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662398.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1994, 37, 3-4; 3-6
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In decem mensibus gigni hominem
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660180.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Noctes Atticae of Aulus Gellius is a collection of memoranda of a most miscellaneous description, dealing with literatury and grammatical criticism, philosophy, law, history and antiquarian topies. In 3. 16 there are references to the variation in the periods of gestation reported by physician and philosophers; moreover incidentally, to the views also of the ancient poets on that subject many other noteworthy and interesting particulars. To legal students the interest of this book of Aulus Gellius lies chiefly in the references contained therein to the ius trium liberorum and the provision of the XII Tables that a child is born in ten months and not in the eleventh month.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1992, 35, 3-4; 197-210
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iudex qui iuravit sibi non liquere
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661814.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
In the 2nd century B.C. in ancient Rome it was not required of the judges that they were conversant with the law. Every Roman citizen who had certain social status could be enroled on album iudiciorum selectorum. In The Attic Nights (Gell. 14.2) Gellius describes how after being chosen by the paetors among the iudices he sought texts in Greek as well as Latin on duties of a judge. But in complicated cases and in doubts engendered by conflicting opinions, such books simply could not help him. Aulus Gellius mentions one problem that was presented to him and that was a real conundrum. Namely a sun of money was claimed before him which was said to have been paid and counted out (pecunia non numerata) but the plaintiff did not support his case by witness, relying only on slender arguments. However, it was clear that he was on unimpeachable moral character while the defendant had a questionable reputation and was often convicted of mendacity, full of treachery and fraud. Since Gellius did not want to reach verdict precipitately, he consulted some friends of great legal experience. They had no doubt that the defendant should be acquitted and that it was no use retarding the proceedings since the plaintiff could not produce the legal evidence required (either expensilatio, mensae rationes, chirographum, tabulae obsignatae or testes). But Gellius knew well that if he had returned a verdict of not guilty, the plaintiff would have been subject to iudicium de calumnia. Therefore author of The Attic Nights didn’t feel satisfied and consulted Favorinus, a well-know philosopher. The latter proceeded to discuss various aspects of a judge’s function. He pondered, for instance, whether a judge should reach to verdict on the basis of his full knowledge or only in accordance with what has been brought up during the trial. In the end Favorinus advised Gellius a decision in favour of the plaintiff on the ground of his creditable character. Nevertheless Gellius could not make up his mind and accordingly took oath mihi non liquere and in that way he was relieved from rendering a decision.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1996, 39, 3-4; 215-226
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leges de plebiscitis
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660511.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Nella definizione data da Capitone (Gell. 10. 20. 2) si legge che per lex deve intendersi una delibera di carattere generale votata da popolo о plebe su proposta della magistratura. L’efficacia vincolante dei plebisciti, in quanto votati dai soli plebei senza il concorso dei patrizi, veniva tuttavia messa in dubbio (G. 1. 3). Varie fonti (Plin. Nat. hist. 16. 10. 37; Gell. 15. 27. 4; D. 1. 2. 2. 8; Inst. 1. 2. 4) sostengono che i plebisciti siano stati equiparati alle leggi soltanto con l’emanazione della legge Hortensia. Il racconto di Livio informa tuttavia che l’efficacia dei plebisciti era già stata regolamentata in due leggi anteriori: in primo luogo nella lex de plebiscitis (Liv. 3.54-55), votata sotto il consolato di L. Valerio e. M. Orazio, che avrebbe equiparato alle leggi i plebisciti che erano stati votati subito dopo la secessione della plebe; e in secondo luogo nella lex de plebiscitis (Liv. 8. 12. 14-16), votata su proposta del dittatore Publio Filone, che avrebbe riconosciuto vincolante per tutto il popolo qualsiasi plebiscito cui fosse concessa l’auctoritas patrum. Ma in breve una successiva lex Publilia Philonis statui che l’auctoritas patrum avrebbe dovuto concedersi preventivamente; e per qualche tempo non fu chiaro se tale disposizione riguardasse anche i plebisciti. Il problema fu definitivamente risolto dalla lex Hortensia, emanata nel periodo della dittatura di Ortensio.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1992, 35, 1-2; 237-246
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sacrorum detestatio w prawie rzymskim
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662366.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
L’expression sacrorum detestatio apparaît seulement deux fois dans les sources (Gell. 7.12.1; 15.27.3) sans explication plus précise. Cela donne lieu au fondement de diverses hypothèses, en la liant avec: le testament, Vadrogatio, la levée de sacra, l’institution de sacra, ou le serment. Cependant les hipothèses n’expliquent pas 1’essentiel de cet acte qu’ on accomplissait au comitia calata. On sait tout de même, qu’étant originaire de la législation royale (Festus, 260 L), ainsi que par la législation de XII tableaux (Servius, Ad Aen. 6.609) la sanction - sacer esto - donnait possibilité de tuer une personne reconnue comme sacer sans commettre parricidium. En voulant éviter la mort, une telle personne avait la possibilité de quitter le pays ou bien de faire des démarches pour la levée de la dé¬cision la reconnaissant comme sacer, en voie de provocatio ad populum. Cette provocatio fut examinée au comitia calata et la levée de l’appréciation en tant que sacer fut justement mentionné dans les sources sacrorum detestatio.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1986, 29, 1-2; 265-282
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Si morbus aevitasve vitium escit
Autorzy:
Zabłocki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661309.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Considering the Twelve Tables today, it seems important to question whether the statute was humanitarian. It became also problematic for Roman lawyers six centuries after its passage. Aulus Gellius in Noctes Atticae (Gell.20.1.1)55) presents the dispute between philosopher Favorinus from Areate and Sextus Caecilius, who was a jurist. One of the main discussed provision was: Si morbus aevitasve vitium escit, [qui in ius vocabit] iumentum dato. Si nolet, arceram ne sternito (tab. 1.2 Gell.20.1.25). The philosopher alleged it was inhuman to interdict the delivery of a comfortable vehicle for a seriously diseased or for an old man who was unable to walk as well as to command the transport in ius on beasts of burden (Gell.20.1.11). Arguing that verbis moribusque sententia legum conprehensa est, the lawyer claimed that the Twelve Tables were humanitarian (Gell.20.1.24). It is because the provision had a different meaning (Gell.20.1.26), as morbus meant not a serious illness, which was called morbus sonticus by Decemviri, but usual problems with walking (Gell.20.1.27). Similarly, the iumentum was not only a beast of burden, but a country waggon as well (Gell.20.1.28). The country waggon should be delivered by a plaintiff to ill or aged dependents. However, if defendants had not been satisfied with the ordinary waggon, the plaintiff did not need to offer the comfortable vehicle (Gell.20.1.29)30). The jurist’s argumentation convinced the philosopher and was accepted by their audience.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1994, 37, 3-4; 47-57
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies