Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Walczak, Marek" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Michał Walicki (1904–1966)
Autorzy:
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706979.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
POLAND
ART HISTORY
WALICKI
Opis:
Michal Walicki (1904-1966) studied Art History at the University of Warsaw (1924-1929), where he received his doctorate. He worked in the Department of Polish Architecture at the Warsaw Technical University, at the Warsaw School of Fine Arts (later the Academy of Fine Arts), at the National Museum, and the Art History Institute of the Warsaw University. After the war he combined work at the Institute of History of Art at the Warsaw University and the State Institute of Art (later the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences). Michal Walicki’s academic activities encompassed a surprisingly wide spectrum of subjects, though his particular field of interest was painting. He had a ‘positivist’ temperament, concerned with a painstaking search for new works of art and the collecting of material, and above all with cataloguing and sharing the collections. In texts written before the war he built a firm foundation for the study of panel painting in fifteenth-century Poland, although his narrow national perspective is now certainly difficult to accept. After his employment at the National Museum in Warsaw, he changed his profile of research, focusing on modern painting (particularly Dutch), but also on the best understood popularization and education through art. After the war, he initiated and coordinated the work on a series of syntheses, setting new standards of quality in Polish academic studies. He belonged to the narrow circle of great humanists who could write about art with passion, in a manner accessible and understandable to all. He developed his own, easily recognizable style, impressionistic in character, well-suited to aesthetic experiences.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2011, 36; 127-136
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe spostrzeżenia na temat nagrobka królowej Jadwigi Andegaweńskiej w katedrze na Wawelu
New Observations on the Tomb of Queen Hedwig of Anjou in the Cathedral on Wawel Hill in Krakow
Autorzy:
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056551.pdf
Data publikacji:
2022-05-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rzeźba XIX/XX w.
sztuka sepulkralna
katedra krakowska
miejsca pamięci
historyzm
19th/20th century sculpture
sepulchral art
the Krakow cathedral
memorial sites
historicism
Opis:
W 1900 r. biskup krakowski Jan Puzyna zamówił sarkofag na szczątki królowej Jadwigi Andegaweńskiej (zm. 1399). Jego fundator, hrabia Karol Lanckoroński, zwrócił się z zamówieniem do działającego w Rzymie Antoniego Madeyskiego, a nad stroną techniczną i programem ideowym dzieła czuwał prof. Marian Sokołowski. Sarkofag odkuto w Carrarze, a następnie przetransportowano do Rzymu, gdzie Madeyski zajął się odkuwaniem płyty wierzchniej. Dokumentował on kolejne etapy prac za pomocą fotografii, na których widoczna jest inskrypcja biegnąca wzdłuż płyty wierzchniej, która niemal natychmiast po ustawieniu nagrobka w katedrze została skuta. Być może powodem tej ingerencji był zapomniany dziś spór o skalę zasług najważniejszych osób zaangażowanych w przedsięwzięcie. Możliwe też, że umieszczenie napisu fundacyjnego na płycie wierzchniej, ponad lapidarną inskrypcją odnoszącą się do królowej, uznano za niestosowne wobec planów wznowienia starań o jej beatyfikację. Wybór miejsca upamiętnienia był uwarunkowany przez szereg czynników, z sąsiedztwem ołtarza św. Stanisława na czele, co mogło służyć skoncentrowaniu kultów miejscowych świętych w rejonie skrzyżowania naw. Wierni nawiedzający ołtarz najważniejszego patrona ojczyzny mają nagrobek Jadwigi w zasięgu kilku kroków, natomiast wchodzący do katedry przez prawe ramię transeptu znajdują go w zasięgu wzroku, bezpośrednio po prawej stronie srebrnej trumny św. Stanisława, a symetrycznie do nagrobka Władysława Jagiełły. W kompozycji sarkofagu nie odwołano się do żadnego z zachowanych nagrobków przedstawicieli dynastii Piastów ani Jagiellonów, a wręcz zignorowano lokalną tradycję, zamawiając sarkofag z białego, a nie czerwonego kamienia i nienakryty baldachimem. Wzorem typologicznym mógł być nagrobek Anny (zm. 1425), córki Kazimierza Wielkiego, i jego ostatniej żony, Jadwigi, księżniczki Żagańskiej w kościele św. Szczepana w bawarskim Mindelheim. Bezpośrednim punktem odniesienia stał się jednak dla Madeyskiego nagrobek Ilarii dell Carretto, wskazany mu prawdopodobnie przez zapatrzonego w sztukę quattrocenta Lanckorońskiego. Kluczowe znaczenie miał zapewne fakt, że obie kobiety straciły życie w połogu. Wykonany przeze Madeyskiego w latach 1902-1906 kenotaf króla Władysława III Warneńczyka (1902-1906) jest wzorowany na nagrobku Gastona de Foix w Mediolanie. W obu przypadkach rzeźbiarz sięgnął więc do „ikon” literatury historycznej, a także kultury popularnej XIX wieku, dzięki czemu dzieje Polski zostały wpisane w historię Europy. Jadwiga, tak jak Ilaria del Carrretto, jawi się jako wzór poświęcenia dla religii i wierności małżeńskiej. Natomiast Władysław III, zabity przez Turków w bitwie pod Warną (1444), tak jak francuski wódz zabity w bitwie pod Rawenną (1512), jest wzorem poświęcenia dla ojczyzny. Rzeźbiarz wybrał skrajnie odmienne materiały, kierując się niewątpliwie ich wartościami symbolicznymi. Biel marmuru z Carrary symbolizuje cnotliwe życie Jadwigi, żony i heroicznej matki, natomiast brąz – rycerskie rzemiosło, stałość charakteru i bohaterstwo „ostatniego krzyżowca Europy”. W obu pomnikach piękno materiału stanowi istotne dopełnienie wyidealizowanej urody bohaterów, która ociera się o granicę zmysłowości.
In 1900, the Bishop of Krakow, Jan Puzyna, decided to erect a sarcophagus for the remains of Queen Hedwig of Anjou (d. 1399). Its founder, Count Karol Lanckoroński, gave the commission to Antoni Madeyski, a sculptor active in Rome, while the technical matters and iconographic programme of the work were entrusted to Marian Sokołowski, a professor of art history at the Jagiellonian University in Krakow. Madeyski recorded the progress of his work in photographs which reveal that initially an inscription had run along the edges of the top slab, which was obliterated after the assembly of the tomb in the cathedral. This change may have been caused by a – now long forgotten – dispute about the extent of the contribution from each of the key figures involved in the undertaking. Or perhaps the foundation inscription on the top slab, above a short text related to the queen, was deemed inappropriate in view of the plans to resume efforts for her beatification. The location of the sarcophagus was conditioned by a number of factors, one of which was the proximity of the shrine of St Stanislaus, and was possibly intended to concentrate the cults of the local saints in the area of the intersection of the naves. The forms of the tomb had no relation to the existing monuments of the monarchs of the Piast or Jagiellonian dynasties in the cathedral; in fact, local tradition was ignored, since the work was carved of white not red stone and did not have a canopy. Madeyski’s immediate model was the tomb of Ilaria del Carretto in Lucca, probably indicated to him by Lanckoroński who was very fond of Italian Quattrocento art. Of key importance must also have been the fact that both women had died in childbirth. A cenotaph to King Ladislaus III of Varna, carried out by Madeyski in 1902-1906, was modelled on the monument to Gaston de Foix in Milan. Thus, in both cases the sculptor referred to ‘icons’ of historical literature and nineteenth-century popular culture, bringing the history of Poland into the orbit of European history. Hedwig of Anjou, similar to Ilaria del Carretto, is presented as a paragon of sacrifice for religion and marital fidelity. Ladislaus III, in turn, killed in the battle of  Varna in 1444, just like de Foix, a French commander who fell in the battle of Ravenna in 1512, was regarded as an exemplar of sacrifice for his homeland.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 4; 67-97
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśliwy i pan natury. Jeszcze raz o przedstawieniach zwierząt na nagrobku króla Władysława II Jagiełły
A Hunter and Master of Nature. Once Again About the Depictions of Animals on the Tomb-Chest of King Władysław II Jagiełło
Autorzy:
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582277.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kraków
rzeźba średniowieczna
zwierzęta w ikonografii sztuki średniowiecznej
nagrobki królewskie
katedra na Wawelu
Cracow
medieval sculpture
iconography
royal tombs
Cracow Cathedral
Opis:
Artykuł stanowi próbę nowego spojrzenia na przestawienia zwierząt na nagrobku Władysława II Jagiełły, króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy, powstałym przed 1431 r. w warsztacie o nieustalonej proweniencji. Na podstawie źródeł pisanych i materiału porównawczego autor dowodzi, że w jednostkowym programie ideowym, na który składają się przedstawienia smoka pod stopami, dwóch lwów pod głową władcy oraz psów gończych i sokołów na cokole tumby, odwołano się do ważnej z politycznego punktu widzenia koncepcji panowania władcy nad światem natury.
This article is an attempt to take a new look at the depictions of animals on the tomb-chest of the King of Poland and the Grand Duke of Lithuania Władysław II Jagiełło, which was executed before 1431 by a workshop of undetermined provenance. On the basis of written sources and comparative material, it is argued that the uniform iconographic programme, which consists of depictions of a dragon under the king's feet, two lions under the monarch's head, and hounds and falcons on the tomb-chest, refers to the politically important concept of the ruler's dominion over the natural world.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 3; 435-472
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezentacja książki prof. dr hab. Piotra Skubiszewskiego "Studies in Medieval Iconography"
Presentation of the book ‘Studies in Medieval Iconography’ by Prof. Piotr Skubiszewski
Autorzy:
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23352239.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Piotr Skubiszewski
Studies in Medieval Iconography
Opis:
Prezentacja książki prof. dr hab. Piotra Skubiszewskiego "Studies in Medieval Iconography"
Presentation of the book ‘Studies in Medieval Iconography’ by Prof. Piotr Skubiszewski
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 1; 201-208
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania nad sztuką średniowieczną w Polsce po roku 1989
Research on Medieval Art in Poland after 1989
Studien zur mittelalterlichen Kunst in Polen nach 1989
Autorzy:
Horzela, Dobrosława
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666110.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Geschichte der Kunstgeschichte
Mittelalterforschung
Methodologie der Kunstgeschichte
Mittel- und Osteuropa
1989
the history of art history
medieval studies
art history methodology
Central and Eastern Europe
Opis:
The geopolitical changes in Central and Eastern Europe which began in 1989 influenced also changes in the status of the field of history. In an attempt to change the perception of the field, a turn to the Middle Ages could be observed, as the times of prosperity in the Kingdoms of Bohemia, Hungary and Poland could serve as an excellent foundation for building a national identity. Thus, the authors propose a complex picture of historically and artistically oriented Medieval Studies in Poland against the backdrop of the situation in Central and Eastern Eu‑ rope, trying to ascertain how and to what extent the events of 1989 influenced the status and development of the discipline. Thirty years after the Yalta Conference, what can be observed is a gradual process of opening the discipline onto new methodologies and technological changes, as well as realizing its capabilities, which were hitherto suppressed by the oppressive political system. The natural generational change contributes to solidifying practices which the youngest generation of art historians takes for granted. However, the influences of inertia, deeply-rooted complexes and post-mortem victory of communist propaganda cannot be omitted. For the ma‑ jority of academic centers in Poland, it is virtually paradigmatic to talk about art in a very nar‑ row geographical context, accompanied by the tendency to isolate phenomena with clear ties to the European context. Too often is art in Poland seen as an expression and a consequence of its peripheral status, while almost overlooking the uniqueness and originality of many artistic phenomena. Moreover, a vision of Poland as a homogenous entity in its contemporary borders persists in the subconscious of the society, which constitutes a serious hindrance in the spread‑ ing of knowledge and is often used as a tool in historical politics. In addition, it should be noted that, unfortunately, many good practices, such as the obligation of familiarity with the entirety of the literature on the subject, begin to disappear, perhaps in connection with the “publish or perish” mentality and the need to fulfill the obligations towards the academic institution. Para‑ doxically, then, the political upheaval of 1989 brought in the discipline of art history, as well as the field of humanities as a whole, both positive as well as detrimental changes.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2019, 11; 262-297
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konfesja. Kilka uwag o znaczeniu terminu oraz jego używaniu i nadużywaniu w polskiej literaturze historycznoartystycznej
Confession. A Few Remarks on the Meaning of the Term and its Use and Abuse in Polish Historical-Artistic Literature
Autorzy:
Krasny, Piotr
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953485.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ołtarz
konfesja
kontrreformacja
mensa
relikwie
nastawa ołtarza
altar
confessio
confession
Counterreformation
relics
retable
Opis:
A tendency has recently appeared in Polish art-historical literature, initiated most certainly by Szczęsny Dettloff, to treat the term confession in a very broad sense. One understand here all the altars that contain bigger relics, or almost complete bodies of saints. Now Ryszard Mączyński's book crowns this tendency, for it numbers several dozen “modern Polish confessions,” which most often have the form of an altar with relics laid in an ornamented coffin lifted up above a mensa. This form of an “altar-confession” is decisively different from the description of confessio contained in Milanese Archbishop St. Charles Boromeo's Instructiones fabrica et supellectilis ecclesiasticae of 1577, which is commonly thought to be the most important regulation of the principles of Catholic sacred art in the period after the Trident Council. He stated that the confessio should have the form of a crypt under on altar, containing the relics of a saint. Now confessions whose shape correspond to this definition were encouraged by Boromeo himself (in S. Prassede's church in Rome, in the cathedral, and in S. Fedele's church in Milan), and the bishops under his influence (e.g. Cardinal Gabriele Paleotti in the cathedral in Bologna). The famoust confession erected during the Counterreformation was St. Peter's confession in the Vatican Basilica (Carlo Maderno, completed in 1616). The altar and the baldachin put up over this wide crypt were never described in the 17th century as integral elements of the confessio, but as autonomic structures, supplementing the ornamentation of the tomb of the first pope. In the Italian texts of the Counterreformation period we do not find any transposition of the term confessio on the altar in which the bigger relics are laid over the floor, in the mensa, or in the retable. This type of altars were not called confessions even in the Polish sources until the end of the 18th century. Most often they were simply described as tombs or saints' mausoleums. Therefore it seems that referring the term confession to them is obviously anachronic and can make difficult in the future to study the sources of the artistic ornamentation of the saints' cult in Polish Kingdom of the Counterreformation period. The scope of the term confession, recently propagated by Mączyński, also decisively diverges from the definition of the term, as it is assumed in the most important West European artistic lexicons. We mean those lexicons that have the same scope of the term in relation to the Counterreformation epoch as it was assumed by Boromeo. We can do nothing but to adjust the Polish meaning of the confession to the standard accepted by scholars in other countries. If we allow ourselves to be free in acquiring universal artistic terms, we can be separated in the history of art from scientific discussion that is going on in other countries. A tendency has recently appeared in Polish art-historical literature, initiated most certainly by Szczęsny Dettloff, to treat the term confession in a very broad sense. One understand here all the altars that contain bigger relics, or almost complete bodies of saints. Now Ryszard Mączyński's book crowns this tendency, for it numbers several dozen “modern Polish confessions,” which most often have the form of an altar with relics laid in an ornamented coffin lifted up above a mensa. This form of an “altar-confession” is decisively different from the description of confessio contained in Milanese Archbishop St. Charles Boromeo's Instructiones fabrica et supellectilis ecclesiasticae of 1577, which is commonly thought to be the most important regulation of the principles of Catholic sacred art in the period after the Trident Council. He stated that the confessio should have the form of a crypt under on altar, containing the relics of a saint. Now confessions whose shape correspond to this definition were encouraged by Boromeo himself (in S. Prassede's church in Rome, in the cathedral, and in S. Fedele's church in Milan), and the bishops under his influence (e.g. Cardinal Gabriele Paleotti in the cathedral in Bologna). The famoust confession erected during the Counterreformation was St. Peter's confession in the Vatican Basilica (Carlo Maderno, completed in 1616). The altar and the baldachin put up over this wide crypt were never described in the 17th century as integral elements of the confessio, but as autonomic structures, supplementing the ornamentation of the tomb of the first pope. In the Italian texts of the Counterreformation period we do not find any transposition of the term confessio on the altar in which the bigger relics are laid over the floor, in the mensa, or in the retable. This type of altars were not called confessions even in the Polish sources until the end of the 18th century. Most often they were simply described as tombs or saints' mausoleums. Therefore it seems that referring the term confession to them is obviously anachronic and can make difficult in the future to study the sources of the artistic ornamentation of the saints' cult in Polish Kingdom of the Counterreformation period. The scope of the term confession, recently propagated by Mączyński, also decisively diverges from the definition of the term, as it is assumed in the most important West European artistic lexicons. We mean those lexicons that have the same scope of the term in relation to the Counterreformation epoch as it was assumed by Boromeo. We can do nothing but to adjust the Polish meaning of the confession to the standard accepted by scholars in other countries. If we allow ourselves to be free in acquiring universal artistic terms, we can be separated in the history of art from scientific discussion that is going on in other countries.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 4; 67-97
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół medalu biskupa Andrzeja Trzebickiego
Autorzy:
Czyżewski, Krzysztof J.
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179481.pdf
Data publikacji:
2021-03-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
medale
portret
ikonografia
epigrafika
sztuka baroku
medals
portraiture
iconography
baroque art
epigraphy
Opis:
Artykuł poświęcony jest wysokiej klasy medalowi znanemu z niewielkiej liczby egzemplarzy wybitych w złocie i srebrze ku czci biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego (1677). Na awersie przedstawiono popiersie hierarchy w prawo z legendą biegnącą dookoła, natomiast na rewersie wizerunek łabędzia z łacińską dewizą i datą.  Emisja miała miejsca w Gdańsku, a projekt numizmatu wykonał Johann Höhn Mł. Niestety emitent, ani okoliczności zamówienia nie są znane. Kluczowe znaczenie ma prawidłowa interpretacja sygli na awersie: ATH D.D.D., które dotychczas czytano: „Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat”. W myśl takiej lekcji sam biskup byłby emitentem medalu ku swojej czci. Autorzy po analizie źródeł zaproponowali wariantywne propozycje odczytu: „Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat” lub „Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum”. Druga lekcja wydaje się prawdopodobniejsza, co skłania do hipotetycznego uznania za emitenta medalu krakowskiej rady miejskiej. Bezpośrednim powodem emisji mogło być popieranie przez Trzebickiego starań o uzyskanie przez władze Krakowa samodzielności w wybieraniu rajców, dotąd wskazywanych przez miejscowego wojewodę. Starania te miały miejsce w 1677 r. i zakończyły się wydaniem przez króla Jana III Sobieskiego odpowiedniego przywileju (30 grudnia) w Gdańsku. Wspaniały medal ma wydźwięk apologetyczny i głosi chwałę hierarchy nie tylko przez ukazanie jego wiernej podobizny. Trzebicki posługiwał się herbem łabędź, który był interpretowany powszechnie jako symbol czystości.  Dewiza Candore odnosi się zarówno do bieli łabędzia, jak do zasad przyświecających biskupowi w życiu prywatnym i działalności publicznej. Omawiany medal cieszył się od początku szczególnym uznaniem kolekcjonerów, o czym zaświadcza jego dokładna analiza w opracowaniu kolekcji medali króla Fryderyka I w Berlinie autorstwa Lorenza Begera (1704). Autor zwrócił uwagę na błędną z punktu widzenia protestanta tytulaturę hierarchy „Dei et Apostolicae Sedis gratia”), a także na ambiwalencję łabędzia jako symbolu czystości (ptak ten ma czarną skórę ukrytą pod białymi piórami, co można interpretować jako dwoistość, nieczystość intencji i hipokryzję).
The paper deals with a high-quality and very rare medal issued in honour of the Bishop of Cracow Andrzej Trzebicki in 1677, of which only a few specimens struck in gold and silver are known. Its obverse represents a bust-length image of the prelate turned right, with a legend running around the rim, while the reverse features an image of a swan accompanied by a Latin motto and date. The medal, issued in Gdańsk, was executed after a design by Johann Höhn the Younger. Regrettably, neither the issuer nor the circumstances of the medal’s commission are known. What is of key importance for determining the above facts is the correct reading of the sigla: ‘ATH D.D.D’, inscribed on the obverse, which so far have been deciphered as: ‘Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat’. In keeping with this reading, the bishop himself would have been the issuer of a medal struck in his honour. Having analysed documentary evidence, the authors of the present paper have put forward alternative readings of the inscription: ‘Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat’ or ‘Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum’. The latter reading seems to be more plausible and suggests that, hypothetically, the medal may have been issued by the Cracow city council. The immediate reason for issuing the medal may have been Trzebicki’s support of the strivings of the municipal authorities of Cracow for autonomy in electing members of the city council, which until then were appointed by the local voivode. These efforts took place in 1677 and concluded with a charter issued by King John III Sobieski in Gdańsk on 30 December of that year, granting the city the requested rights. The magnificent medal reveals an aspect of eulogising the prelate, and his praise is expressed not only through his faithful likeness depicted on the obverse. Trzebicki used the ‘Swan’ coat of arms, and the swan was widely interpreted as a symbol of chastity. The motto ‘Candore’ on the reverse refers to not only the whiteness of the swan but also to the principles to which the bishop adhered, both in his private life and in carrying out his public duties. The medal under discussion has from the very beginning enjoyed a special appreciation of collectors, as attested by his detailed analysis included in a study of the medallic collection of King Frederick I in Berlin, by Lorenz Beger, published 1704. Beger has noted the titulature of the prelate, ‘Dei et Apostolicae Sedis gratia’ – which he considered incorrect (from a Protestant point of view). Additionally, he pointed out to the ambiguity of the swan as a symbol of chastity, as the bird has a black skin hidden under white plumage, which can be interpreted as duplicity, unfair intentions and hypocrisy.  
Źródło:
Artifex Novus; 2020, 4; 111-161
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oprawa artystyczna Świąt i uroczystości Arcybractwa Różańcowego w Kościele Dominikanów w Krakowie
Artistic setting of festivals and celebrations in the Archconfraternity of the Holy Rosary of the Dominican Church in Cracow
Autorzy:
Czyżewski, Krzysztof J.
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082094.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Early Modern religious confraternities
Early Modern iconography
Dominican Order in Poland
The Holy Rosary iconography
Early Modern religious celebrations
Early Modern Polish culture
Opis:
In the early modern period, there were around 40 religious confraternities in the agglomeration of Cracow, one of the oldest and most important being the Confraternity of the Holy Rosary at the Dominican Church of the Holy Trinity. It is not known when it was founded, but it was probably already operating in the late Middle Ages. In 1600, this confraternity, existing “ab immemorabilis tempore”, was reformed by Fr. Abraham Bzowski, who on this occasion prepared and published an extensive dissertation, having the character of its “statutes”. From 4 February 1601 the seat of the renewed confraternity was in the Chapel of the Three Kings, at the far end of the northern nave of the church. It contained the Brotherhood’s altar which was transferred, probably after 1688, to the church of St. Giles and placed on the altar’s stone in the apse of the presbytery. The altar contained the holy picture of the Virgin Mary of the Salus Populi Romani type, connected by tradition established in the first half of the 17th century with Pope Clement VIII, who was to grant it indulgences. Bernard Maciejowski, then Bishop of Łuck, later Bishop of Cracow and finally Primate, is considered as the donor of the painting. Every first Sunday in October, the Cracow copy of the Roman image was carried out by the brothers out of the chapel and in a solemn procession around the Main Square. This custom was linked to the victory of the Christian fleet over the Turkish one near Lepanto in 1571, after which Pope Pius V established its liturgical memory (7 October). In Poland, this tradition gained a new dimension after to the successful defence of the Chocim fortress against the Turks in 1621. The devotion to the Rosary was cultivated not only in the Brotherhood’s chapel, but also in the Conventual Church, where the altar of the Holy Rosary stood to the left of the choir entrance. Symmetrically to it, on the right side of the rainbow arcade stood the altar of the Confraternity of the Holy Name of Jesus, founded in 1585 by Fr. Bartłomiej of Przemyśl. Its aim was to eradicate the sinful custom of swearing oaths, and because of the connections with the Confraternity of the Holy Rosary it was called the Archconfraternity of the Rosary of the Most Holy Name of Jesus. The spreading of the rosary prayer by the Order went beyond the Conventual Church. A special role in this work was played by the Gothic Church of St. Giles, which the Dominicans took under their protection in 1588. An important caesura in the history of the Archconfraternity of the Holy Rosary was the move to a new spacious oratory, which was erected on the site of the medieval Chapel of the Annunciation of the Blessed Virgin Mary, at the far end of the southern nave of the church. One of the reasons for undertaking this new work is considered to be the desire to commemorate the victory of John III Sobieski over the Turks at Vienna on 12 September 1683. The opulent decor and interesting ideological programme have only partially survived, but they can be reconstructed on the basis of preserved written sources, as can be the character of the Brotherhood’s celebrations. Particularly interesting monuments include those connected with the so-called Century of the Rosary, established with the consent of Pope Innocent XII (1694). It was a congregation of 100 brothers and 100 sisters, whose task was to pray continuously for the souls suffering in Purgatory. Among other things, a book of this association has been preserved, which contains illuminations showing the salutary effects of the prayer of the Rosary.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 59-84
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegroda chórowa i lektorium w kościele Trójcy Świętej w Krakowie. Rekonstrukcja – datowanie – użytkowanie
Chancel Screen in the Church of the Holy Trinity in Cracow. Reconstruction, Dating, Use
Autorzy:
Szyma, Marcin
Bojęś-Białasik, Anna
Czechowicz, Jacek
Czyżewski, Krzysztof
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24807534.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
przegroda chórowa
lektorium
rekonstrukcja cyfrowa
zakon dominikanów
Kraków
św. Jacek
chancel screen
digital reconstruction
Dominican Order
Cracow
St. Hyacinth
Opis:
W artykule przedstawiono próbę rekonstrukcji przegrody chórowej z poł. XIII w. oraz lektorium z końca XIV w. w kościele Dominikanów w Krakowie w oparciu o wykopaliska, badania architektoniczne, źródła pisane i pomiar kościoła metodą skanowania laserowego. Pierwsza przegroda była ścianą działową przeprutą dwoma przejściami. Druga, w typie lektorium halowego, była konstrukcją pięcioprzęsłową z bocznymi przęsłami funkcjonującymi jako samodzielne kaplice, i ze środkowym przęsłem komunikującym nawę z chórem. W 1543 r. lektorium przebudowano w związku z urządzeniem na jego piętrze kaplicy św. Jacka. W l. 1581-83 kaplicę powiększono burząc lektorium.
An attempt to reconstruct the rood screen from the mid-13th century and of the chancel screen from the late 14th century in Cracow’s Dominican Church is presented; the reconstruction is based on excavations, architectural research, written records, and laser scanning measurements of the Church. The first screen was a partition wall opened up with two passages. The second, of the type of a Hallenlettner type was five-span with the lateral spans functioning as separate chapels and the middle span communicating the nave with the gallery. In 1543, the chancel screen was altered owing to the construction of the Chapel of St Hyacinth on the first storey. In 1581-1583, the chancel screen was pulled down as the Chapel was extended.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 4; 783-842
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lech Kalinowski †, Helena Małkiewiczówna †, Dobrosława Horzela, „Die mittelalterlichen Glasmalereien in der Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt in Krakau“. Mit einer kunstgeschichtlichen Einleitung von Marek Walczak (Corpus Vitrearum Medii Aevi Polen, Band 1, Südpolen Teil 1), Kraków 2018
Autorzy:
Kurmann-Schwarz, Brigitte
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16015314.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
średniowieczne witraże
Bazylika Mariacka w Krakowie
Medieval stained glass
St. Mary's Basilica in Cracow
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 1; 133-147
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza przebiegu epizootii afrykańskiego pomoru świń w zachodniej Polsce
Analysis of African swine fever epizootics in western Poland
Autorzy:
Konopka, Bogdan
Welz, Mirosław
Bocian, Łukasz
Niemczuk, Krzysztof
Walczak, Marek
Frant, Maciej
Mazur, Natalia
Woźniakowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22033947.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
Polska Zachodnia
trzoda chlewna
epizootie
objawy kliniczne
zmiany anatomopatologiczne
dziki
ogniska chorobowe
sytuacja epizootyczna
przebieg epizootii
choroby zwierząt
afrykański pomór świń
zagęszczenie populacji
rozprzestrzenianie się chorób
African swine fever
wild boar
pig industry
epizootic situation
Polska
Opis:
African swine fever (ASF), remains serious epidemiologic and economic concern in pig industry in Europe and Asia. The true rates of ASF spread in the individual countries, affected by this disease, are different from the theoretical scenarios. The most unpredictable factor, which is also crucial in the new episodes of ASF in wild boar observed in the areas thus far free from this disease, is human activity. These areas could be located several to even hundred kilometers from the current region of ASF occurrence in wild boar. An example may be represented by the occurrence of ASF cases in wild boar around Warsaw area in 2017, as well as in western Poland in autumn 2019. Therefore ASF may spread in wild boar population not only in a low, “natural” way, at a rate of 1–2 km per month, but also by human-mediated transfer of the virus at a rate of dozens or hundreds of kilometers. The administrative measures introduced by the Chief Veterinary Officer and the representatives of Veterinary Inspection in Poland, aimed at limiting further ASF expansion in wild boar to northern, western and southern regions. Further scenario for ASF spreading in wild boar and pig population will depend on joint, consistent and effective actions and collaboration between the Veterinary Inspection, hunters and pig producers in Poland.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 08; 468, 470-475
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na marginesie artykułu Marka Walczaka „Myśliwy i pan natury. Jeszcze raz o przedstawieniach zwierząt na nagrobku króla Władysława II Jagiełły”
Regarding the Article by Marek Walczak “A Hunter and Master of Nature. Once Again About the Depictions of Animals on the Tomb-Chest of King Władysław II Jagiełło”
Autorzy:
Śnieżyńska-Stolot, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582234.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 2; 155-162
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies