Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sobieska, Maria" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    “Venezia è molto grande e bella” – due soggiorni della regina Maria Casimira d’Arquien Sobieska a Venezia e in Veneto negli anni 1699 e 1705
    “Venice is very great and beautiful”: two residences of queen maria Casimira d’arquien Sobieska in Venice and the Veneto region in 1699 and 1705a
    Autorzy:
    Pietrzak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929912.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Veneto
    Queen Maria Casimira Sobieska
    journey
    carnival
    ceremonial rules
    Regina Maria Casimira Sobieska
    viaggio
    carnevale
    regole cerimoniali
    Opis:
    Queen Maria Casimira d’Arquien Sobieska had much contact with Venice. During Jan Sobieski III’s lifetime, the queen kept in touch with Venetian diplomats (such as Angelo Morosini and Girolamo Alberti), imported luxury goods, imported luxury goods from Venice, and was interested in the local culture. The queen’s departure from the countryside for the Eternal City in October 1698 determined that, at the very beginning—after crossing the Empire’s border with Italy—she would meet the main cities of Veneto, Verona, Padua, and Venice. She returned to the Venetian Republic in 1705, when the queen, with papal permission, went to meet her daughter Teresa Kunegunda, Electress of Bavaria. In this article, several aspects of the queen’s journeys are included, apart from the political matters already indicated. Firstly, the article details the ceremony of reception of the queen-widow by the authorities of the Serenissima, representatives of the Venetian elite, and envoys of foreign countries residing in Venice. Next, the article draws attention to the places that the queen visited and the piety she manifested, and it presents observations related to city life formulated directly by Queen Maria Casimira Sobieska and her courtiers, also in relation to the cities of Verona and Padua. Finally, the author of the article points out the queen’s interest in the dramatic and musical repertoire presented on Venetian stages and in the whole of cultural life, including the carnival. To conclude, the author draws attention to the differences in the treatment of the royal status of the queen, depending on the political changes taking place in Europe and the reception of cultural and religious threads in the queen’s life.
    La regina Maria Casimira d’Arquien Sobieska ebbe molte relazioni con Venezia. Durante la vita di Giovanni III Sobieski mantenne contatti con i diplomatici Angelo Morosini e Girolamo Alberti. Partita dalla campagna nell’ottobre 1698 per la Città Eterna, dopo aver varcato il confine dell’Impero con l’Italia, la regina incontrò le principali città del Veneto, successivamente Verona, Padova e Venezia. Il suo secondo soggiorno nella Repubblica di Venezia ebbe luogo nel 1705, quando l’ex-sovrana, con il permesso papale, andò a incontrare la figlia Teresa Kunegunda, elettrice di Baviera. Nell’articolo si trattano diversi aspetti dei viaggi della regina, oltre a questioni politiche. In primo luogo, si presta attenzione alla cerimonia di ricevimento della regina-vedova da parte delle autorità della Serenissima, rappresentanti dell’élite veneziana e inviati di paesi stranieri residenti a Venezia. Successivamente, si richiama l’attenzione sui luoghi visitati dalla regina, sulla pietà da lei manifestata, e si presentano le osservazioni relative alla vita cittadina formulate direttamente da Maria Casimira e dai suoi cortigiani, anche in relazione a Verona e Padova. Alla fine si sottolinea l’interesse della regina per il repertorio drammatico e musicale presentato sui palcoscenici veneziani e per tutta la vita culturale, compreso il carnevale.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 67-85
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tracce veneziane in un manoscritto appartenuto a Maria Casimira Sobieska. Tra Cabala e magia naturale
    Between Kabbalah and natural magic: venetian traces in a manuscript that belonged to Maria Casimira Sobieska
    Autorzy:
    Boni, Fabio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929910.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Maria Casimira Sobieska
    Venice
    Kabbalah
    natural magic
    17th–18th century
    Venezia
    Cabala
    magia naturale
    XVII–XVIII secolo
    Opis:
    The article presents some texts from manuscript 2284 stored at the Jagiellonian University Library in Krakow, titled Księga Kabał Królowej Sobieskiej (The Kabbalah Book of Queen Sobieska). It is a collection of unpublished texts about magic, Kabbalah, and astrology, collected by Maria Casimira Sobieska herself during her long sojourn in Italy (1699-1714). Some of the manuscript’s texts were written in Italian, most likely in Venice at the end of the 17th century, and signed by a certain Andrea Valetta, a citizen of the Most Serene Republic. Some of these texts concern natural magic, and others, Kabbalah: Acqua simpatica per scivere [sic] da lontano, Per fare l’acqua ardente, A’ far la scrittura simpatica, and Altra Acqua simpatica (104r-105v); Modo di scrivere in Zifra senza dar sospetto di Zifra and Tabella della prima scienza numerica (100r); Seconda scienza numerica (100v-101v); Trattato Per estrarre il nome del Genio (106r-113r); Regole di Cabala di Salomone Imparatale divinam[ente] da Dio (216r-222v). The work shows how, in the texts on natural magic, Valetta follows Giovanni Battista Della Porta’s theory and approach to natural magic. In the texts on Kabbalah, although he considers Kabbalah from a Christian point of view, like Pico della Mirandola, he ignores mystical and spiritual aspects—which, in Pico, are most important—focusing on practical and prophetic aspects.
    Il contributo presenta alcuni testi contenuti nel manoscritto 2284 conservato alla Biblioteca Jagellonica di Cracovia, conosciuto come Księga Kabał Królowej Sobieskiej (“Il libro della Cabala della Regina Sobieska”). Si tratta di un insieme di testi inediti a carattere magico, astrologico, cabalistico, raccolti da Maria Casimira Sobieska, durante il suo lungo soggiorno in Italia (16991714). Tra questi ve ne sono alcuni redatti in italiano, molto probabilmente a Venezia, da un abitante della Serenissima che si firma come Andrea Valetta, la cui mano si riconosce in diversi testi. Alcuni di essi riguardano la magia naturale, altri la dottrina cabalistica: Acqua simpatica per scivere [sic] da lontano, Per fare l’acqua ardente, A’ far la scrittura simpatica, Altra Acqua simpatica (104r-105v); Modo di scrivere in Zifra senza dar sospetto di Zifra; Tabella della prima scienza numerica (100r); Seconda scienza numerica (100v-101v); Trattato Per estrarre il nome del Genio (106r-113r); Regole di Cabala di Salomone Imparatale divinam[ente] da Dio (216r-222v). L’articolo dimostra come, nel primo caso, l’autore segua gli insegnamenti di G.B. Della Porta e il suo approccio alla magia naturale, mentre nel secondo, pur condividendo con Pico della Mirandola l’interpretazione cristiana della Cabala, ne ignori gli aspetti mistici e spirituali, privilegiando quelli pratici e divinatori.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2021, 12.1; 87-105
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Listy Marii Kazimiery Sobieskiej do Jadwigi Elżbiety Amalii Neuburskiej
    Autorzy:
    Leyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967995.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
    Tematy:
    letters
    edition
    Maria Casimire Sobieska
    Hedwig Elisabeth Amalia von Pfalz-Neuburg
    Opis:
    The article constitutes the first Polish edition of selected letters of Maria Casimire Sobieska to her daughter-in-law Hedwig Elisabeth Amalia von Pfalz-Neuburg, which survived in the Sobieski Archive in Olawa and are currently held in the National Historical Archives of Belarus in Minsk (fond 695, op. 1, no. 261). The princess, wife to Prince James Sobieski, is almost invisible in Polish historiography; a fact which finds its reflection in the Polish-language source materials. The modest selection of letters published herein seeks to redress this fault, if most inadequately. The selected letters - thirteen out of forty - cover the period of over twenty-five years, between the year 1691, in which the prince and princess married, to the year 1715. The situation of the Sobieski family, both in the Commonwealth and abroad, changed diametrically over that time, as did the European political scene; traces of those changes are found in the letters. They also throw an interesting light on Maria Casimire's relationship with her daughter-in-law, belying the theory about the queen's dislike of the princess, or even hostility towards her, put forward by 19th-century historians. They are also an interesting pendant to Maria Casimire's letters to her eldest son written over the same period of time; the first two volumes of those letters have been published by the Museum of King John III's Palace at Wilanów.
    Źródło:
    Studia Wilanowskie; 2020, XXVII; 91-127
    0137-7329
    2720-0116
    Pojawia się w:
    Studia Wilanowskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Status materialny Marii Kazimiery Sobieskiej po jej koronacji
    Material status Maria Kazimiera Sobieska, after her coronation
    Autorzy:
    Szulc, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/596151.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    status ekonomiczny królowej
    posag królowej
    spór o spadek
    the economic status of the Queen
    the dowry of Queen
    dispute over drop
    Opis:
    The coronation of Maria Kazimiera Sobieska in 1676 has not substantially changed her economic status. The parliament endowed on her a lifelong right to hold the crown lands, for which she previously obtained ius comunicativum jointly with her husband. The custom that the royal couple cannot own inheritable his has been abandoned. She won the dispute about the inheritance from her first husband. The advantages of being king’s wife included entitlement to a housing aid, traditionally granted to kings’ spouses. Consequently, Maria Kazimiera Sobieska was granted three housing aids: one after the death of her first husband, Jan Zamoyski, a second after the death of Jan Sobieski, and a third – as the wife of the king of Poland. Maria Kazimiera Sobieska was actively trying to create strong financial fundaments for her and her family, taking advantage of her position as the queen. She was obtaining revenue from illegally giving away crown lands and offices by her husband Jan the Third. After the death of the king, she divided her assets between her and her sons. The revenue coming from goods accrued by her allowed her to maintain royal status after leaving the Polish-Lithuanian Commonwealth.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2014, XCI (91)/1; 179-201
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utworzenie dworu Marii Klementyny Sobieskiej w Rzymie i spory o jego finansowanie
    The Creation of Maria Clementina Sobieska’s Court and Disputes over its Financing
    Autorzy:
    Skrzypietz, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36851788.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    dwór
    Maria Klementyna
    Jakub Stuart
    nieporozumienia
    fakcje dworskie
    court
    Maria Clementina
    James Stuart
    misunderstandings
    court factions
    Opis:
    Maria Klementyna Sobieska po poważnych perturbacjach i ucieczce z cesarskiego więzienia poślubiła Jakuba Stuarta i zamieszkała w Rzymie. Natychmiast dostała się w wir walk toczących się w zajadle rywalizującym środowisku jakobitów. Główne fakcje tworzyli faworyci królewscy James Murray i John Hay oraz ich wróg John Erskine, diuk Mar. Maria Klementyna – zapewne za namową faworytów – została pozbawiona dam do towarzystwa, którymi powinny być małżonki arystokratów, niechętnie postrzegane przez Stuarta. Tymczasem Sobieska bez entuzjazmu powitała w swoim apartamencie Marjorie Hay. Wkrótce stało się jasne, że królowa współpracuje z gronem niechętnym faworytom, domagając się uwagi małżonka, a może nawet dostępu do jego politycznej korespondencji i kontaktów z jakobitami. Gdy Stuart powierzył opiekę nad starszym synem Jamesowi Murrayowi, pozbawiając królową jedynego poważnego obowiązku i ograniczając jej kontakty z synem, Maria Klementyna opuściła pałac i schroniła się w klasztorze. Wskutek pośrednictwa i nacisku dworów europejskich powróciła do męża, którego otoczenie opuścili John i Marjorie Hayowie. Królowa zdołała wywalczyć niezależność, a mąż stworzył dla niej odrębny dwór. Nieporozumienia dotyczyły także finansowania otoczenia Sobieskiej, a kilka zachowanych rachunków pozwala wskazać, na co ona sama przeznaczała swoje pieniądze.
    After serious perturbations and escaping from imperial prison, Maria Clementina Sobieska married James Stuart and settled in Rome. She was immediately caught in the frenzy of the fiercely rival Jacobite milieu. The main factions were formed by the royal favorites James Murray and John Hay, versus their enemy John Erskine, Duke of Mar. Maria Clementina – probably at the urging of the favorites – was deprived of her ladies-in-waiting, companions, who should have been the wives of aristocrats negatively perceived by Stuart. Meanwhile, Sobieska reluctantly welcomed Marjorie Hay to her apartment. It soon became clear that the Queen was working with a circle hostile to the King’s favorites, demanding her husband’s attention and perhaps even access to his political correspondence and contacts with Jacobites. When Stuart entrusted the care of his elder son to James Murray, depriving the Queen of her only serious duty and limiting her contacts with her son, Maria Clementine left the palace and took refuge in a convent. As a result of mediation and pressure of European courts, she returned to her husband, who had sent off John and Marjorie Hay. The Queen managed to win independence, and her husband created a separate court for her. The misunderstandings also concerned the financing of Sobieska’s entourage, and the few surviving bills allow us to indicate what she herself spent her money on.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 39, 4; 141-160
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza i rozwój konfliktu królowej Marii Kazimiery Sobieskiej z synem Jakubem
    The genesis and development of the conflict of Queen Marie Casimire Sobieska with son Jacob
    Autorzy:
    Dębski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687847.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Maria Kazimiera Sobieska
    Jakub Sobieski
    Jan III Sobieski
    Ludwika Karolina Radziwiłłówna
    Melchior de Polignac
    Marie Casimire Sobieska
    Jacob Sobieski
    John III Sobieski
    Opis:
    The following article discusses the genesis of the little-known conflict of Queen Marie Casimire Sobieska with her eldest son Jacob. While not considering the complexity of the causes of this conflict, it is believed to be the reason for Jacob’s failure in taking the place upon the throne. Marie Casimire’s biggest dream was Jacob’s or one’s of his brother taking on the crown after their father. The eldest prince was brought up not only in a sense of hope, but also in warm relations with the closest. Unfortunately, in the final years of John III Sobieski’s life, Jacob decided to distance himself from parents with unjustified motives. According to public opinion the conflict with the royal couple, and then with his mother became a political issue. The opponents of the Sobieski family claimed that Marie Casimire Sobieska and Jacob were the political enemies. Due to the fact that this conflict was still ongoing, there were no chance to arise the Sobieski dynasty in Poland.
    Artykuł porusza problem mało znanej genezy konfliktu Marii Kazimiery z najstarszym synem Jakubem – sporu, który bez zagłębiania się w jego złożone przyczyny, uznaje się za główny powód porażki najstarszego z królewiczów Sobieskich w walce o polski tron. Największym marzeniem Marii Kazimiery było to, aby Jakub (bądź któryś z jego braci) objął „ojcowską koronę”. W poczuciu takich nadziei i w ciepłych relacjach z najbliższymi wychowywany był najstarszy królewicz. Niestety, w ostatnich latach życia króla Jana III Sobieskiego Jakub, z całkowicie niesłusznych pobudek, poważnie odsunął się od rodziców. Spór z parą królewską, a następnie z matką w oczach opinii publicznej stał się politycznym konfliktem. Oponenci Sobieskich utwierdzali wszystkich w przekonaniu, że Marysieńka i Jakub są politycznymi wrogami. Temat zatargu (który był splotem wielu nieporozumień) Marii Kazimiery z synem powracał, co ostatecznie pogrzebało szanse na założenie w Polsce dynastii Sobieskich.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2017, 98; 25-41
    0208-6050
    2450-6990
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Królowa wdowa a „kandydat do tronu”. Relacje Marii Kazimiery Sobieskiej z Jakubem Sobieskim w czasach saskich
    Queen widow and „successor to the throne”. Relationship of Marie Casimire Sobieska with Jacob Sobieski in Saxon times
    Autorzy:
    Dębski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/688251.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Maria Kazimiera Sobieska
    Jakub Sobieski
    August II Mocny
    Oława
    Wrocław
    Pleissenburg
    Marie Casimire de La Grange d’Arquien
    Augustus II the Strong
    Opis:
    The following article discusses the relation between Marie Casimire de La Grange d’Arquien and Jakub, her eldest son. Their relationship is investigated in Saxon times, after ascending the throne by Augustus II the Strong. The above mentioned relation has deteriorated and became a real conflict in the last years of John III Sobieski’s life, as well as in the first period of interregnum 1696/1697. The information about the issue was published by enemies. Since then it was believed to be a political conflict. Although the conflict lasted not so long, it influenced the queen’s reputation. Marie Casimire de La Grange d’Arquien and Jakub united again in order to regain some prestige and get the power back at a time when the Great Northern War broke out. Unfortunately, the goal was not achieved. As a consequence of falling prey to the Polish king, Jakub had to renounce the throne from the father. Marie Casimire de La Grange d’Arquien lived abroad in the last years of life. In this time she had tense relation with her son, who was made disappointed by the earlier affairs.
    Niniejszy artykuł przedstawia relacje Marii Kazimiery Sobieskiej i jej najstar szego syna Jakuba w czasach saskich, czyli po objęciu tronu polskiego przez Augusta II Mocnego Wettina. Nieco wcześniej, w ostatnich latach życia króla Jana III Sobieskiego i w pierwszej fazie bezkrólewia 1696/1697 r. kontakty najstarszego z królewiczów z matką wyraźnie się pogorszyły i przerodziły się w otwarty spór, który został podany do wiadomości publicznej przez oponentów Sobieskich jako polityczny konflikt i mimo że nie trwał zbyt długo, to pozostawił trwałą „zadrę” na wizerunku królowej wdowy i jej rodziny w opinii polskiej szlachty.Czasy saskie na nowo połączyły matkę i syna we wspólnej nadziei na uratowanie prestiżu rodziny Sobieskich, a w chwili wybuchu wielkiej wojny północnej także na odzyskanie upragnionej korony. Marzenia jednak zniweczył los i nieroztropność Jakuba, który padł ofiarą zasadzki polskiego króla i w konsekwencji musiał zrzec się wszelkich pretensji do tronu „po ojcu”.Ostatnie lata życia Marii Kazimiery, która od pewnego czasu mieszkała za granicą, upłynęły pod znakiem jeżeli nie napiętych, to przynajmniej chłodnych relacji z najstarszym synem, po raz kolejny zawiedzionym na własnym losie.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2016, 96; 69-88
    0208-6050
    2450-6990
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kawaler maltański Franciszek Wierusz-Kowalski herbu Wieruszowa (ok. 1675-1742) w służbie królewskiej rodziny Sobieskich
    Franciszek Wierusz-Kowalski, Wieruszowa Coat of Arms, Knight of Malta (ca. 1675–1742), in the Service of the Royal Sobieski Family
    Autorzy:
    Kapuściński, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339105.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Borzykowa
    Franciszek Wierusz-Kowalski
    Jakub Sobieski
    Jasna Góra
    kawaler maltański
    Malta
    Maria Kazimiera Sobieska
    Oława
    Rzym
    Wielgomłyny
    zamek Bois nad Loarą
    Knight of Malta
    Rome
    Château of Blois
    Opis:
    Artykuł przedstawia życie i działalność Franciszka Wierusza-Kowalskiego herbu Wieruszowa, żyjącego na przełomie XVII i XVIII w. i pochodzącego z powiatu radomszczańskiego w ziemi sieradzkiej. Całość opracowania otwiera wywód genealogiczny jego przodków, dzięki czemu można poznać bliżej przedstawicieli gałęzi rodowej Wieruszów-Kowalskich, mających liczne zasługi dla Kościoła i ojczyzny. Tradycje te niewątpliwie miały wpływ na postawę religijną i patriotyczną młodego szlachcica, który prawdopodobnie w wyniku koneksji rodzinnych wszedł w skład świty dworskiej królowej Marii Kazimiery Sobieskiej, stając się jej niezwykle zaufanym sługą. To z kolei sprawiło, że znalazł się w najbliższym otoczeniu jej syna Jakuba, pełniąc nawet obowiązki marszałka dworu. Bliskie relacje z Sobieskimi umożliwiły mu odbycie licznych podróży zagranicznych (Włochy, Francja, Bawaria) i nawiązanie stosunków z dworami władców wielu państw europejskich, w tym także samego papieża. Po wstąpieniu do Zakonu Maltańskiego prowadził szeroką działalność prokościelną na Malcie, Śląsku, we Włoszech i w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Szczególny wkład wniósł w rozwój klasztoru na Jasnej Górze, konwentu paulinów w Wielgomłynach i rodzimej parafii w Borzykowej.
    The article presents the life and work of Franciszek Wierusz-Kowalski, Wieruszowa coat of arms, who lived in the 17th and 18th centuries and came from Radomsko County in Sieradz Land. The study begins with a genealogical account of his ancestors, thanks to which one learns more about the family branch of Wierusz-Kowalskis, who have done great service to the Church and the Country. This tradition no doubt had an influence on the religious and patriotic attitude of the young nobleman, who through family connections became a member of Maria Kazimiera Sobieska’s court and ultimately her most trusted servant. This earned him a place very close to her son Jakub, and he even assumed the position of Great Chamberlain. His close links to the Sobieskis enabled him to make numerous trips abroad (to Italy, France, Bavaria) and establish relations with the royal courts of many European countries, including the pope. After joining the Order of Malta, he was a very active supporter of the Church in Malta, Silesia, Italy, and the Polish-Lithuanian Commonwealth. The Jasna Góra Monastery benefited from his considerable contribution; he also supported the Pauline convent in Wielgomłyny and his home parish of Borzykowa.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2022, 43; 275-294
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odtwórstwo historyczne postaci Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej i jego znaczenia dla edukacji regionalnej i ponadlokalnej
    Historical reenactment of the figure of Maria Kazimiera dArquien Sobieska and its importance for regional and supra-local education
    Autorzy:
    Pietrzak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27312241.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    edukacja
    królowa
    Maria Kazimiera d’Arquien Sobieska
    odtwórstwo historyczne
    eduaction
    the Queen
    historical reenactment
    Opis:
    Tematem pracy jest rola odtwórstwa historycznego i jego wpływu na kształtowanie obszaru edukacji na przykładzie inscenizacji postaci królowej Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej. Praca składa się z zarysowania ram metodologicznych wokół pojęcia odtwórstwa historycznego i uściśleń definicyjnych, wyjaśnienia kwestii tzw. czarnej legendy królowej, ukształtowanej w historiografii polskiej w XIX i XX wieku oraz prezentacji form inscenizacji historycznych. Informacje o przygotowaniach, wydarzeniach, trudnościach, zakresie przekazu i znaczeniu odtwórstwa postaci królowej zostały pozyskane od pań zajmujących się tą dziedziną na drodze wywiadu. Ważnym źródłem wiedzy stały się informacje o odgrywaniu roli królowej przez pracownice Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz informacje dziennikarskie odnalezione na stronach internetowych. W pracy udało się ustalić narastanie „białej legendy”, królowej, która w przeciwieństwie do wcześniejszych czasów, kładzie naciska na pozytywne cechy charakteru małżonki króla oraz jej zasługi dla kultury Rzeczypospolitej. Postać Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej, zyskuje wyraźnie na znaczeniu w kontekście stałego przypominania rocznic wiedeńskich i rozwijania postaw patriotycznych. Ponadto postać królowej wiąże się z takimi wartościami jak piękno, inteligencja, niezależność, co wyraźnie sprzyja kształtowaniu się nowych postaw społecznych w kręgu kobiet oraz utwierdza obecny w życiu społecznym kult piękna i młodości.
    The subject of the work is the role of historical reenactment and its influence on shaping the area of education, based on the example of the staging of the figure of queen Maria Kazimiera d'Arquien Sobieska. The work consists of outlining the methodological framework around the concept of historical reenactment and defining clarifications, explaining the issue of the so-called the black legend of the queen, shaped in Polish historiography in the nineteenth and twentieth centuries, and the presentation of forms of historical staging. Information on preparations, events, difficulties, the scope of transmission and the importance of recreating the figure of the queen was obtained from ladies dealing with this field through an interview. Information about the role of the queen being played by the employees of the Museum of King Jan III's Palace at Wilanów and journalistic information found on websites became an important source of knowledge. The study managed to establish the growth of the "white legend" of the queen, who, unlike in earlier times, emphasizes the positive character traits of the king's wife and her contribution to the culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The figure of Maria Kazimiera d'Arquien Sobieska is clearly gaining importance in the context of constant reminding of Viennese anniversaries and developing patriotic attitudes. In addition, the figure of the queen is associated with such values as beauty, intelligence, independence, which clearly fosters the formation of new social attitudes in the circle of women and strengthens the cult of beauty and youth present in social life
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 16; 164-184
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sznur w heraldyce królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej
    The rope in heraldry of the queen dowager Maria Kazimiera d’Arquien Sobieska
    Autorzy:
    Pietrzak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689101.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    heraldyka
    wdowieństwo
    Sobiescy
    Francja
    heraldry
    widowhood
    Sobieski family
    France
    Opis:
    The work concerns on heraldic-genealogical element, which was the Fran-ciscan string from the coat of arms of the queen dowager Marie Casimire d’Arquien Sobieska, omitted in the previous studies. The first part disscused the traditions of its applicability dating back to the fifteenth century and the circle of the Breton Dukes’ court. It also shows the establishment of this tradition in the heraldry of the Kapetin dynasty and its two branches – Valois and Bourbons. A process was presented, according to which the string from the personal emblem associated with the dukedom in Brittany transformed into an element symbolizing 74 the widowship of the queens of France. Then, in the seventeenth century the string became the signe of widows from the aristocratic sphere. Here are given the arguments of heraldry exhibited on seals, medals, portraits engravings and objects of everyday use, for example the books covers. In the second part, were considered the reasons why Marie Casimire Sobieska joining to her coat of arms the symbol of a Franciscan string. Her actions were recognized as a conscious creation, aiming to exalt her majesty after 1696 and to emphasize the relationship with the royal house of France.
    Praca, o tematyce heraldyczno-genealogicznej, dotyczy pomijanego w dotychczasowych badaniach elementu w herbie królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej, jakim był sznur. W pierwszej części omówione zostały tradycje jego stosowalności sięgające XV w. i kręgu dworu książąt bretońskich. Ukazano także zadomowienie się owej tradycji w heraldyce dynastii kapetyńskiej i jej dwóch gałęzi: Walezjuszy i Burbonów. Przedstawiono proces, wedle którego sznur od osobistego emblematu związanego z domem panującym w Bretanii przekształcił się w element symbolizujący wdowieństwo królowych Francji. Następnie w XVII w. wszedł on do symboliki wdów ze sfery arystokratycznej. Podano tu argumenty heraldyki eksponowanej na pieczęciach, medalach, grafice portretowej i przedmiotach codziennego użytku, m.in. książkach. W drugiej części zastanowiono się nad przyczynami dołączenia przez królową Marię Kazimierę d’Arquien Sobieską symbolu sznura. Uznano jej działanie za świadomą kreację, zmierzającą do wywyższenia swego majestatu po 1696 r. i podkreślenia relacji z domem panującym we Francji.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 41-74
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polszczyzna we francuskich listach królowej Marysieńki – charakterystyka funkcjonalna i genologiczna
    Autorzy:
    Zarębski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520151.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    French-Polish bilingualism
    letter
    Maria Kazimiera d’Arquien Sobieska
    function and genre analysis
    17th century
    Opis:
    The Polish language in the French letters of Queen Marysieńka – function and genre analysis The article presents a function and genre analysis of the use of Polish words (transcoded markers) in the French letters of Queen Marysieńka Sobieska to her husbands: Jan Sobiepan Zamoyski and King Jan III Sobieski. The functional characterization distinguishes an emotive function (based on the strategy of including emotionally and stylistically charged elements in L2 = the second language), e.g. świnia (pig), a referential function (based on the strategy of including names of realities belonging to the space of L2), e.g. pospolite ruszenie (mass levy), and a deictic function (based on the inclusion of proper names functioning primarily in L2), e.g. Jaworów. In reference to the genre analysis, the role of personal and factual factors, which imply the use of L2 in the letters of bilingual people, is observed, as well as the place of elements from L2 in the structure of letters. It is concluded that the presence of elements in L2 does not affect the cohesion of the letters, but broadens their potential and proves the author’s full competence in both languages.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2022, 39, 2; 155-170
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Królewskie egzekwie w warszawskim kościele kapucynów w XVIII wieku
    Royal Exequies in the Warsaw Capuchin Church in the 18th Century
    Autorzy:
    Osiecka-Samsonowicz, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24565461.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Maria Kazimiera D’Arquien Sobieska
    Jan III Sobieski
    August II Mocny
    Joachim Daniel Jauch
    Alessandro Galli-Bibiena
    kościół kapucynów w Warszawie
    uroczystości egzekwialne
    pogrzeby serc w Rzeczypospolitej XVIII w.
    castrum doloris
    katafalk
    Marie Casimire D’Arquein Sobieska
    John III Sobieski
    Augustus II the Strong
    Joachim Daniel von Jauch
    Capuchin Church in Warsaw
    Exequies
    burials of hearts in the 18th-cetury Polish-Lithuanian Commonwealth
    catafalque
    Opis:
    W artykule omówiono plastyczną oprawę egzekwii odprawionych z inicjatywy Augusta II Mocnego za Marię Kazimierę Sobieską w 1717 r. oraz uroczystości związanych z wystawieniem trumien królowej, Jana III Sobieskiego i ich wnuka, zorganizowanych przez królewicza Jakuba Sobieskiego w 1733 r. Analiza rysunków Joachima Daniela Jaucha ze zbiorów Sächsisches Hauptstaatsarchiv w Dreźnie, wsparta źródłami archiwalnymi, pozwoliła na próbę usystematyzowania bogatego materiału ikonograficznego dotyczącego projektów artysty z okazji pochówku serca Augusta II Mocnego w Kapicy Królewskiej w 1736 r., jej dekoracji oraz wystroju kościoła w czasie egzekwii za monarchę, odprawianych w rocznice jego śmierci na polecenie Augusta III przez blisko dwadzieścia pięć lat. Uroczystości te, celebrowane w jednej z najważniejszych sakralnych fundacji Jana III, były ważnym elementem saskiej propagandy politycznej.
    The Capuchin Church in Warsaw was one of the major sacral foundations of John III Sobieski who passed away in 1696. Owing to a complex political situation, the King’s remains were not buried then at the Wawel, but only in 1697, following a modest ceremony, they were deposited at the Capuchin Monastery, while his heart was placed in the Order’s archives. In 1700, the body of his grandson John, son of James Sobieski, was deposited next to the monarch’s coffin, while in 1717, the coffin of Marie Casimire Sobieski who passed away in France, was added there. In March that year, as instructed and financed by Augustus II the Strong, exequies were performed to pray for the Queen. The ceremony had an important propaganda undertone. Not only did the bier feature inscriptions exposing the merits of Augustus II who made sure the late Queen would rest in peace, but also thanks to the resolution of the so-called Silent Seym in session merely a fortnight before, he had made an attempt at reforming the state’s political system, and introduced the long-awaited peace to the Polish-Lithuanian Commonwealth. At least as of 1731, James Sobieski was trying in vain to organize a dignified burial of the remains of his parents which were decaying in the Warsaw Monastery. However, the indebted Prince could not afford their costly exportation to the Cracow Cathedral and the funeral there. It is likely that he was the one who decided to have exequies performed in the Capuchin Church on the 50thanniversary of the Relief of Vienna, with his parents’ coffins lying in state. It seems likely that precisely this planned ceremony has to be connected with the drawing of the castrum doloris found at the National Gallery of Art in Washington DC attributed to Alessandro Galli-Bibiena, and, according to the inscription, executed for the victor from Vienna and his spouse (Fig. 1). From around 1716 Alessandro worked as an architect at the court of James Sobieski’s brother-in- law Charles III Philip Pfalz-Neuburg who may have commissioned the design of the catafalque from the artist coming from a famous family of decorators. Nonetheless, the design, not mentioned in any studies dedicated to the Galli-Bibiena workshop, was never implemented. When on 1 February 1733 Augustus II died in Warsaw, the issue of the remains of John III and Marie Casimire awaiting their burial at the Wawel returned to the fore; the decision was made for their remains together with Wettin’s body to be transported to Cracow, which took place in August that year. On the instruction of James Sobieski the coffins of John III, Marie Casimire, and of their grandson lay in state in the Capuchin Church already on 15 May. The description of the church’s funerary decoration is rendered in a hand-written Latin report published also in the Polish translation. In front of the chancel a castrum doloris was raised containing the coffins of the royal couple and their grandson, before which the box with the heart of John III was exposed. Above, a velvet canopy was suspended, while in the corners four plinths crowned with globes and eagles holding laurel twigs of which silver candle holders grew were placed. The catafalque and the coffins, the high altar and the Church’s walls were decorated with crimson cloths, while the ceiling featured al fresco compositions related to the idea of the ceremony and the King's reign. The body of Augustus II was transported to the Warsaw Castle, and the monarch’s heart was sent to Dresden; meanwhile, his viscera were deposited ‘de mandato Reipublicae’ in the crypt of the Capuchin Church. It was only on 31 January 1736 that the ceremony of the transfer of the vessel containing the royal viscera to a marble urn raised in the middle of the ‘oratory’ adjacent to the Church took place; the oratory’s remodelling into a chapel, later called ‘Royal’, had been commissioned by Augustus III the year before, however, works on its decoration had not been completed. Thanks to the Latin hand-written account of the event and a press note it is known that in the Church as such only a plinth crowned with regalia was placed before the high altar. During the exequies held in the Capuchin Church on the King’s death anniversary in 1737, an analogical plinth was surrounded by eight pillars-guéridons resembling herms in shape, adorned with fruit and plant garlands: four lower ones culminated in crowns, while the higher ones featured eagles perched on globes. It may have been this very composition (or its version) that was rendered in the drawing by Joachim Daniel von Jauch (Figs. 5–7) preserved in the Dresden Sächsisches Hauptstaatsarchiv; he was the designer of the decoration for royal exequies and also of the Royal Chapel and its furnishing completed after 1737 (Figs. 8–9). Other drawings by Jauch from the Dresden archives register the designs of the Church’s decor on the occasion of subsequent death anniversaries of Augustus II. The explanation featured in the drawings suggests that the illustrated elements were reused annually with only minor modifications. Interestingly, the composition of eight pillars-guéridons, was almost identical with the ones visible in the above-mentioned design, with the only difference that the four lower ones were interconnected with ogees forming a richly decorated canopy over the plinths with the regalia (Figs. 10–13). Similar pillars-guéridons were placed on the catafalque corners in the Collegiate Church of St John in Warsaw during the exequies for Augustus II in 1735; the decoration for that ceremony had also been the artist’s work (Figs. 14a–15). Eclectic designs by Jauch suggest that in the case of pillars-guéridons he was inspired by French print pattern books (Figs. 16a–b, 17). The traditional elements, serving mainly the décor of royal and magnate residences, were, however, given by him a new function in the funerary arrangement, and they  in a way constituted his trademark in this domain of his art. Therefore, it can be assumed that the decoration of the Capuchin Church for the exequies for the Sobieskis in 1733 with the four pillars with the globes and eagles on the top, known from the descriptions, were also the artist’s work. In the concept of the canopy Jauch resorted to the tradition of the Roman Baroque, though this may have also happened through the mediation of French art present at the court of the House of Wettin. The finial in the form of four converging volutes at the top, echoing Bernini’s canopy in the Vatican Basilica was frequent in France in altar structures popularized thanks to prints, beginning with that in the Paris Notre-Dame du Val-de-Grâce Church (1665) almost until the end of the 18th century (Figs. 23–25). Wettin’s viscera were placed in the Capuchin Church in order to benefit from the legend of John III, but also to reduce the latter’s importance in order to serve the Saxon political propaganda initiated by Augustus II with the exequies for Marie Casimire. The tradition of commemorating the anniversary of the death of Augustus II cultivated for over twenty-five years, until the end of the reign of Augustus III (1763), recorded in the press, led to the fact that Augustus II overshadowed the figure of the Church’s founder. It was only in 1830 that the box with the heart of John III was transferred to the Royal Chapel rebuilt then. In 1919, the first mass after Poland had regained independence was celebrated there: it was dedicated to John III. Thanks to the preserved photographs there is no doubt that from the elements kept in the monastery it was the catafalque with a wood-carved volute canopy designed for Augustus II (Figs. 27, 28a–f, 29), and not the castrum doloris of John III and Marie Casimire from 1733 that was recreated. The structure from 1919 was raised again in 1924 in St John’s Cathedral in Warsaw for the funeral of Henryk Sienkiewicz (Fig. 30), and for the last time, again as a historic monument connected with John III, at an exhibition mounted at the National Museum in Warsaw in 1933.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 3; 569-615
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies