Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Scleractinian coral" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Mycosporine-like amino acids in six scleractinian coral species
    Autorzy:
    Al-Utaibi, A.A.
    Niaz, G.R.
    Al-Lihaibi, S.S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48437.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Oceanologii PAN
    Tematy:
    hard coral
    Lithophyllor lobata
    Fungia repanda
    mycosporine-like amino acid
    scleractinian coral
    Fungia danai
    Fungia scutaria
    Fungia corona
    Red Sea
    Fungiidae
    Ctenactis echinata
    coral species
    Opis:
    Mycosporine-like amino acids (MAAs) were studied in stony coral species (Fungiidae) along the Eastern coast of the Red Sea. Six species – Fungia scutaria, F. danai, F. corona, F. repanda, Ctenactis echinata and Lithophyllor lobata – were examined for MAAs at water depths of 5, 10, 15 and 20 m. Protein and chlorophyll were also determined and showed higher contents in winter than in summer. Generally, the total content of MAAs in summer was found to be approximately three times greater than in winter. Overall, concentrations of MAAs were greatest at a depth of 5 m. Porphyra-334 was the most abundant MAA in F. scutaria and F. danai, whereas asterina-330 was either not detectable (e.g. L. lobata) or present in low concentrations (e.g. F. danai, F. repanda and C. echinata). Shinorine was not detected in F. danai or L. lobata. Both C. echinata and L. lobata had the lowest concentrations of MAAs, presumably because of their large calcareous skeletons. The variation in MAA concentrations among seasons and water depths is probably due to a number of factors, including the intensity of solar radiation, turbidity and phylogenetic variation.
    Źródło:
    Oceanologia; 2009, 51, 1; 93-104
    0078-3234
    Pojawia się w:
    Oceanologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Three-dimensional micro- and nanostructural characteristics of the scleractinian coral skeleton: A biocalcification proxy
    Autorzy:
    Stolarski, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23012.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    scleractinian coral
    biomineralization
    Flabellum
    Scleractinia
    skeleton
    Galaxea
    microstructure
    Desmophyllum
    Platygyra
    Stephanocyathus
    coral
    paleontology
    fibre
    Opis:
    The contemporary “two−step model” of growth of the scleractinian skeleton is based mostly on transversely sectioned samples. According to this model, many skeletal elements e.g., septa are formed in two temporally distinct phases represented by (1) “centers of calcification” that are composed of homogenously distributed microcrystalline or/and organic components and serve as scaffolding for the further growth of (2) fibrous skeleton. Based on transverse and longitudinal sections and histochemical staining techniques, I demonstrate herein that in extant corals (i.e., Stephanocyathus, Flabellum, Desmophyllum, “Ceratotrochus”, Galaxea, Platygyra), the entire septal skeleton is composed of superimposed layers of mineral and organic−enriched phases. These may be interrupted in some directions of growth but in other directions there is continuity between “centers of calcification” and “fibers”, making any distinction between these two structures unclear. As an alternative to the “two−step model”, a “layered model” of skeletal growth is proposed, that explains the differences between “centers of calcification” and “fibers” in terms of differential growth dynamics between these regions. Instead of the traditional but inadequate “trabecular” and “centers of calcification” concepts, a distinction between deposits of the Rapid Accretion Front (dRAF; which in particular cases can be organized into Centers of Rapid Accretion (CRA), and Thickening Deposits (TD) is proposed. In the dRAF region, mineral components, ca. 50 nm in diameter, seem to match the size range of nodular structures recently interpreted as nascent CaCO₃ crystals. Remarkable regularity of the mineral/organic phase alternations (microbanding) in the TD skeleton of zooxanthellate corals and lack of such regular microbanding in azooxanthellate coralla is a promising criterion for distinguishing these two ecological coral groups on a skeletal basis, and one that could be applicable to fossils.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 4
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monstroseris, a new Upper Triassic scleractinian coral from Iran
    Monstroseris, nowy koral skleraktiniowy z Triasu Iranu
    Autorzy:
    Mielnikova, G.K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23445.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Opis:
    A new scleractinian genus of the suborder Stylophyllina Beauvais, 1981 has been found in the upper Norian (= Rhaetian) series in the Central Iran. The genus Monstroseris nov. has its skeleton built exclusively of septal spines, differing from other corals of that group.
    Wśród koralowców z wapieni triasu późnego z Iranu Centralnego, przechowywanych w kolekcjach Instytutu Geologii Akademii Nauk Tadżyckiej SRR w Duszanbe, znajdują się okazy, które reprezentują rzadki nowy rodzaj i gatunek, Monstroseris iranica. Rodzaj ten odznacza się masywnym szkieletem zbudowanym ze zwartej masy kolców septalnych i nie wykazuje obecności poprzecznych elementów szkieletowych (pls. 13—14), które są charakterystyczne dla pozostałych przedstawicieli podrzędu Stylophyllina (porównaj Cuif 1973). We wcześniejszej pracy autorka opisała inne gatunki koralowców z utworów triasu późnego Iranu Centralnego (Melnikova 1975).
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1989, 34, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Putative ichnogenus Paralanicichnites Ghare and Badve 1981 from the Palaeogene of the Kachchh Basin (India) is a coral
    Autorzy:
    Kulkarni, Kantimati G.
    Sikilkar, Namra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1836357.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    trace fossil
    scleractinian coral
    Palaeogene
    fossiliferous limestone
    Opis:
    Structures, reported as the trace fossil, Paralanicichnites conflueris, were described from the Palaeogene rocks of the Kachchh (Kutch) District, Gujarat State, India, by Ghare and Badve as a new ichnogenus and ichnospecies. Restudy of the type specimens revealed that the form described as a burrow in fact is a scleractinian coral, as evidenced by its phaceloid morphology, septate calcareous exoskeleton, and twelve primary septa. It appears that there is also confusion regarding the exact geological formation, from which the specimens under consideration were taken by the original authors, as well as the age assigned by them.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2020, 90, 1; 95-98
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jurassic scleractinian coral Thamnoseris Etallon, 1864 (Scleractinia), and its homeomorphs
    Jurajski koral Thamnoseris Etallon, 1984 (Scleractinia) i jego homeomorfy
    Autorzy:
    Roniewicz, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21553.pdf
    Data publikacji:
    1979
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1979, 24, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowakocoenia cieszynica gen. et sp. nov. (Scleractinia) and its Barremian-Aptian age based on dinocysts (Polish Outer Carpathians)
    Koralowiec Nowakocoenia cieszynica gen. et sp. nov. i jego wiek w oparciu o dinocysty (barrem-apt, Polskie Karpaty Zewnętrzne)
    Autorzy:
    Kołodziej, B.
    Gedl, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191264.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    Scleractinian coral
    dinocysts
    Barremian-Aptian
    Polish Outer Carpathians
    Opis:
    A colonial scleractinian coral Nowakocoenia cieszynica gen. et sp. nov. (suborder Stylinina, Incertae familiae) from Rudzica near Bielsko-Biała (Outer Carpathians) is described. The new genus differs from other plocoidal and cerioidal stylininas mainly in irregularity in development of septa and the presence of wall developed in advance of septa. Exact locality and geological position of the coral specimen is unknown. Palynological analysis of calcareous sandstone forming a thin coat around the coral specimen allowed age determination. 65 species (including 21 in open nomenclature) of dinoflagellate cysts were recognized. Co-occurrence of Cepadinium ventriosum and Phoberocysta neocomica indicate the latest Barremian-Early Aptian age of this deposit. The coral was synchronically or penesynchronically redeposited from shallow water environment to flysch basin. Age and lithology of the sediment coating the specimen suggest the Grodziszcze Sandstones as coral-bearing deposits.
    W pracy opisano kolonijnego koralowca sześciopromiennego (Scleractinia) Nowakocoenia cieszynica gen. et sp. nov. (podrząd Stylinina, Incertae familiae) pochodzącego z Rudzicy koło Bielska-Białej (Karpaty zewnętrzne). Spośród innych plokoidalnych i cerioidalnych stylininów nowy rodzaj wyróżnia się przede wszystkim nieregularnym rozwojem septów oraz obecnością ściany wyprzedzającej w rozwoju septa. Dokładna lokalizacja oraz pozycja geologiczna okazu nie jest znana. Określenie wieku umożliwiła analiza palinologiczna wapnistego piaskowca tworzącego cienką powłokę wokół kolonii. Stwierdzono zespół 65 gatunków dinocyst (w tym 21 w nomenklaturze otwartej). Współwystępowanie gatunków Cepadinium ventriosum i Phoberocysta neocomica wskazuje na najpóźniejszy barrem-wczesny apt. Kolonia koralowca została synchronicznie lub penesynchronicznie redeponowana ze środowiska płytkowodnego do basenu fliszowego. Wiek i litologia piaskowca oblekającego kolonię koralowca sugerują, że osad ten reprezentuje piaskowce grodziskie.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2000, 70, 2; 181-192
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antiquity of the scleractinian-sipunculan symbiosis
    Autorzy:
    Stolarski, J
    Zibrowius, H
    Loser, H
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20246.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Sipuncula
    Scleractinia
    symbiosis
    Heterocyathus priscus
    coral
    Caryophylliina
    Opis:
    Extant corals symbiotic with sipunculans, i.e., the caryophylliid Heterocyathus and the dendrophylliid Heteropsammia, develop corallum modifications (in comparison with 'ordinary' representatives of these families) that seem to meet the needs of the coral's worm partner. We distinguish two types of corallum modifications, designated the monoporous and the polyporous types. In the adult monoporous type, the shell inhabited by the sipunculan is usually overgrown only in part by the coral base. There are two orifices: the main one and a smaller pore in the upper part of the corallum. In the polyporous type the shell inhabited by the sipunculan is entirely overgrown and the coral produces a spiralled sipunculan housing. In addition to the main orifice there are several pores in the lower part of the corallum. Heterocyathus priscus sp. n. from the Early Cretaceous (Albian) of France is the oldest example of symbiosis, in which the monoporous-type corallum was modified in the same way as in extant monoporous Heterocyathus. We speculate that the monoporous type was ancestral, as only this type is known to occur among Cretaceous corals. Morphological similiarities between Heteropsammia and certain species of Heterocyathus, such as the Pourtalès plan of septal arrangement and skeleton porosity, may point to a close phylogenetic relationship.
    Korale sześciopromienne z rodzajów Heteropsammia (podrząd Dendrophylliina) i Heterocyathus (podrząd Caryophylliina) żyją w symbiozie z sikwiakami (Sipuncula). Sikwiaki żyją w muszlach, opuszczonych przeważnie przez ślimaki. Larwy korali osiadają tylko na takich zasiedlonych przez sikwiaki muszlach. Mniejsze muszle szkielet korala obrasta z czasem całkowicie, natomiast większe muszle koral obrasta tylko częściowo. Szkielet korala wzrastającego na muszli zamieszkałej przez sikwiaka podlega modyfikacjom, które służą potrzebom sikwiaka. W szczególności, po wyrośnięciu sikwiaka z małej, obrastanej przez korala muszli, komorę mieszkalną sikwiaka tworzy wyłącznie koral. W tym przypadku, tworzona przez korala komora mieszkalna sikwiaka opatrzona jest szeregiem otworów, które zapewniają, wymianę płynu między jej wnętrzem a otoczeniem (wielootworowy typ komory mieszkalnej). W przypadku wzrostu korala na większych muszlach, komora mieszkalna sikwiaka znajduje się na ogół całkowicie w obrębie obrośniętej muszli, zaś szkielet korala najczęściej jedynie zawęża ujście muszli oraz tworzy rurkowate przedłużenie w tym miejscu muszli, które służy do wymiany płynu między komorą mieszkalną, sikwiaka a otoczeniem (jednootworowy typ komory mieszkalnej). Te szczególne architektoniczne cechy szkieletu korala obrastającego muszle zamieszkałe przez sikwiaki pozwoliły rozpoznać najstarszy przykład symbiozy korali z sikwiakami - Heterocyathus priscus sp. n. z wczesnej kredy (alb) Francji, którego jednootworowy typ komory mieszkalnej był zmodyfikowany tak samo jak u współczesnych Heterocyathus budujących jednootworowe komory sikwiaków (np. Heterocyathus mai Cheng, 1971). Przypuszczamy, że jednootworowy typ komory mieszkalnej jest pierwotny, gdyż tylko on występuje u korali kredowych. Podobieństwa morfologiczne między Heteropsammia a pewnymi gatunkami z rodzaju Heterocyathus, np. septa w układzie Pourtalèsa i porowatość szkieletu (dotąd uważane za przejawy konwergencji), mogą wskazywać na bliskie pokrewieństwo obu taksonów.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jurajskie korale w Polsce
    Jurassic corals in Poland
    Autorzy:
    Roniewicz, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2077293.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    jura
    facja korali
    środowisko
    skleraktinie
    korale
    Jurassic
    scleractinian corals
    environment
    coral facies
    Opis:
    In the epicontinental Jurassic of Poland, scleractinian corals appeared in the Bathonian, but only in the Middle Oxfordian-Lower Kimmeridgian became a significant element of the shallow-water fauna. Over the whole area, Upper Jurassic coral facies are situated above the Oxfordian sponge megafacies. Middle Oxfordian Jurassic corals are the best known from the NE margin of the Holy Cross Mts and represented chiefly by lamellate colonies. The Upper Oxfordian and Kimmeridgian coral facies extends from the Pomerania, through central Poland to the fore-Carpathian region. Taxonomical and morphotypical coral diversifications of the Upper Oxfordian and Kimmeridian were higher than that of the Middle Oxfordian. In the Tethyan region, corals are known from the exotic pebbles of the Stramberk-type Tithonian limestones in the Carpathian Flysh and Pieniny Klippen Belt. The arguments against the interpretation of epicontinental coral accumulations as reefs, are as follows: abundance of lamellate corals and epithecate phaceloid taxa (the latter incapable to repair skeletal damages), high taxonomical diversification and frequency of corals with menianes representing presumable adaptations to filtering mode of nutrition, comparable rate of growth of coral constructions and of accumulation of surrounding sediment, association of corals characterized above with soft bottom and turbid water.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2004, 2, 1; 83-98
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolonie korali z muszlowców ostrygowych i oolitów dolnego kimerydu Małogoszcza
    Coral lumps in Early Kimmeridgian oyster shellbeds and oolites ot Małogoszcz
    Autorzy:
    Radwański, A.
    Roniewicz, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2077312.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Scleractinian corals
    oyster shellbed
    eco-taphonomy
    environment
    Kimmeridgian
    Małogoszcz
    Polska
    koralowce Scleractinia
    muszlowiec ostrygowy
    ekotafonomia
    środowisko
    Polska
    Opis:
    Scleractinian corals occurring scarcely in the Lower Kimmeridgian Actinostl'eon (=Lopha, =Alectryonia) shellbeds at Malogoszcz in the Holy Cross Mountains, Central Poland, are represented by abraded colonies densely riddled by rock-boring bivalves (Lithophaga inclusa Phillips, GastTOchaena sp.) and polychaetes (potamilla sp.). The taxonomically recognised specimens include C01nplexastrea bUJ'gundiae (de Blainville, 1830), D 'imorphocoenia sp., Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826), and Thamnasteria graeilis (Miinster, 1826). AlI colonies are preserved in the form of hollows, the wall s of which bear moulds of coral calyces, and of bivalve and polychaete borings. Taking into account the structural features of shellbeds and their faunistic content (uprooted crinoids Apioerinites, dug-out deeply-infaunal bivalves), stormy agitation is postulated as a basic agent responsible for damaging AeUnostreon communities, and their associates. The studied corals are thought to have lived aside the Aetinostreon gardens, up on a muddy bottom, from where they have been stirred-up during the storm cataclysm, having been then abraded and riddled by rock-borers repeatedly until laid down in a shellbed and transferred in to the fossil record. The extremely shallow-water conditions, under which the ostreid Actinostreon has lived, suggest the typically opportunistic nature or the associated corals, the same as of Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826) from oolitic shoals, and the only colony of which completes the coral assemblage of Malogoszcz. The opportunism or ali these corals differs them from the habit of hermatypie forms from coeval and Oxfordian patch-reef communities of the Holy Cross Mountains (ef. Roniewicz & Roniewicz 1968, 1971).
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 97--107
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies