Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Schizofrenia" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Orzecznictwo sądowo-psychiatryczne w świetle 4200 ekspertyz szpitalnych
Results of forensic-psychiatric examinations of 4200 offenders
Autorzy:
Uszkiewiczowa, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699188.pdf
Data publikacji:
1960
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
orzecznictwo sądowo-psychiatryczne
ekspertyzy szpitalne
sprawy karne
obserwacja kliniczna
szpital psychiatryczny
psychopatia
alkoholizm
niedorozwój umysłowy
schizofrenia
forensic-psychiatric examinations
mental hospitals reports
criminal cases
delinquency
offences
psychiatric hospital
psychopathy
mental deficiency
alcoholism
schizophrenia
Opis:
The present contribution discusses the results of 4200 forensic-psychiatric  reports given, in the years 1953 to 1957, by twenty-one mental hospitals and the Department of Forensic Psychiatry of the Psychoneurological Institute, where copies of such reports, given by all the major mental hospitals in Poland, are collected. The present contribution does not take into consideration 300 reports in which no symptoms of a disease have been found with the subjects investigated, nor yet any mentally abnormal states, as well as 460 reports concerning reactive psychoses and 80 cases of simulation which arose only after the arrest of the investigated. (Cases of reactive psychoses and simulation will be dealt with separately, because of the altogether peculiar problems involved). Even though the leaving out of the account of the psychiatric examinations carried out in the Public Prosecutors’ Offices and the Courts of Law does not allow us to draw conclusions with regard to all those offenders suffering from mental disorders who have been submitted to examination, nevertheless, the large number of hospital reports available would seem to constitute valuable psychopathological and criminological material. 1. In investigating the cases sent by the Public Prosecutors’ Offices and the Courts to mental hospitals for psychiatric observation, we find, on the basis of available material, that the percentage of psychoses – setting aside reactive psychoses – is small, as it does not exceed 22 per cent. Three items: psychopathy, mental deficiency (most frequently a light feeble-mindedness or moronity) and alcoholism jointly account for a total of 50.8 per cent of the cases, and if, over and above that, we take into consideration post-traumatic mental disorders, epilepsy, post-encephalitic disorders and such like cases, it will appear that as many as over three-fourths of the reports given concern non-psychotic  states. Psychopathy accounts for 27.4 per cent of the cases, alcoholism and mental deficiency for 15.8 per cent each, post-traumatic disorders for 5.9 per cent, epilepsy for 4.7 per cent, and post-encephalitic disorders for 1.5 per cent. In the material under investigation cases of psychopathy amount, in reality, to more than 27.4 per cent, since cases of reactive psychoses and simulation, in which psychopaths figure extremely often, have been left out of the account. Similarly, there are probably more post-encephalitic states, which, having failed to be properly diagnosed, figure in cases which come under other heads, because of the lack of reliable interviews and the negative result of the neurological examination (in particular, in the mental deficiency and psychopathy groups). Cases of alcoholism, too, are less numerously represented in the material under investigation than would seem to result from the diagnoses contained in the reports. There can subsist no doubt that, apart from cases where the diagnosis reads ,,chronic (or else habitual) alcoholism", we also meet with alcoholism with a great many of such of the investigated with whom other pathological states have been diagnosed, and where alcoholism merely constitutes an additional factor, as a complication of other mental disorders. Altogether, the percentage of alcohol addicts amounts to at least 28. Among psychoses, schizophrenia is the one most numerously represented (510 cases). Only 29 delinquents suffered from manic-depressive psychosis, 62 from general paralysis, 30 – from involutional psychosis, 28 - from senile dementia. There were 19 cases of delusional psychosis, and 14 cases of paranoia. The number of cases with cerebral arteriosclerosis was 49, and that of cases of cerebral syphilis - only 20. In 44 cases it was a matter of twilight states with non-epileptics; here belong 30 cases of pathological drunkenness, 7 cases of pathological affect, 3 cases of ,,short-circuiting" (the so-called „Kurzschlusshandlungen” in German), and 4 cases of twilight states with an obscure etiology. 87.1 per cent of the reports concern men, 12.9 per cent - women. For every 100 men investigated there were only 14.9 women, while in the 1955 judicial statistics there were as many as 30 convicted women to every 100 convicted men. Cases of psychopathy, mental deficiency and schizophrenia constitute 61.3 per cent of the total of reports concerning women, while with men the above three items only amounted to 63.8 per cent after cases of alcoholism were added to them. Women are relatively most numerously represented in involutional disorders and manic-depressive psychosis. 2. When we examine the data concerning delinquency, it is obvious that it is the perpetrators of manslaughter, sexual offences and arson that are particularly numerously represented in the judicial psychiatric material. The most common offences against property, which constitute 33 per cent of the total number of offences in the material under investigation, reach the highest percentages in those cases which are not psychoses. On the other hand, among the offences perpetrated by persons suffering from psychoses there are relatively more offences against life and health, and, in particular, of manslaughter. Manslaughter amounts to 14 per cent of the offences committed by the persons investigated suffering from involutional psychosis, to 12.2 per cent of those committed by sufferers from schizophrenia, to 11.1 per cent of those committed by sufferers from paranoia, to 10 per cent, with sufferers from senile dementia, while with psychopaths the figure is only 5.7 and with oligophrenics - 4.7. Altogether, there were 288 cases of manslaughter or murder in the material investigated, and of these 77.4 per cent were divided between cases of psychopathy (67 cases), schizophrenia (67 cases), alcoholism (51 cases), and mental deficiency (28 cases). Among the 179 cases of sexual offences the bulk were cases of misconduct with persons under 15 years of age (93 cases), there were 43 cases of rape, 21 cases of incest, 12 cases of exhibitionist acts. Nearly 70 per cent of the sexual offences have been committed by psychopaths (55), oligophrenics (41) and alcohol addicts (28). On the other hand, the relatively highest percentage of such offences is to be met with those suffering from senile dementia, cerebral arteriosclerosis, and with mental deficiency. As far as arson is concerned, which in the material under investigation amounted to 3.3 per cent of the total number of offences, percentages higher than average ones are to be met with in cases of involutional psychosis, senile dementia, schizophrenia and mental deficiency. Out of a total number of 146  cases of arson, 53.4 per cent were accounted for by schizophrenia (40) and mental deficiency (38). With psychopaths and alcoholics comprised by the material under investigation cases of arson are extremely rare. Examining the delinquency of 158 epileptics, we establish that both the percentage of manslaughter and the number of cases of arson are small. What is worth while noting beside that is the fact that only in 24 cases the offence was perpetrated in a twilight state. The data concerning the delinquency of 510 schizophrenics bear witness to the fact that it was only a mere 8 per cent of the investigated that committed the offence during the first year of their illness, while the majority of cases the latter has been going on for above three years. When we analyze the 67 cases of manslaughter we find that it was only in two cases that the manslaughter was committed in the initial stage of the disease and constituted, as it were, the first visible sign of the schizophrenic process. In delusional psychoses cases of manslaughter were frequent, differently from cases of paranoia. In the few (29) cases of manic-depressive psychosis only one offence was committed in the depressive phase, white all the others were committed in the maniac phase or else in the hypomanic state. Deserving our attention is the lack of any more serious offences against life and health in this group. In the 30 cases of involutional psychosis more than one half of the offences consisted of those against life and health. Among the offences committed by the 49 persons with symptoms of cerebral arteriosclerosis, one-third consisted of offences of a serious character, while with the 25 patients suffering from senile dementia as many as one-half of the offences belonged to the category of serious offences. The delinquency of the 62 sufferers from general paralysis is almost exclusively reduced to offences of small importance of similar character as were the offences committed by the 20 sufferers from cerebral syphilis. In the 44 cases of twilight states (pathological drunkenness, pathological affect, and others) still 50 per cent of the offences consist of offences against life and health; 18 people fell victim to manslaughter. 3. The Polish Criminal Code, in force since 1932, contains provisions concerning, both in cases with mentally abnormal states, a state of irresponsibility and of diminished responsibility. A state of irresponsibility occurs when, at the time of committing the offence, the accused did not understand the significance of the deed he was perpetrating, or else was unable to direct his conduct because of psychosis, mental deficiency or other psychical disorders. A diminished responsibility occurs when, because of one of the reasons mentioned above, the ability of the accused to grasp the significance of the offence committed by him, and to direct his conduct was considerably limited. With regard to such and offender the Court may apply an extraordinarily mitigated penalty, while with regard to an offender who has been declared irresponsible, of course, no penalty at all may be applied. The offenders declared irresponsible are, by virtue of the Court's decision, transferred to a general mental hospital, if their staying at large could be dangerous for the legal order. They cannot be released from the hospital by the Court earlier than after the lapse of one year. An offender with regard to whom a diminished responsibility has been decreed and who is dangerous to the legal order may also be placed in a mental hospital (he, too, can be released from there by the Court not earlier than after the lapse of one year at the least). If the Court has sentenced such an offender to serve a term of imprisonment, the question of whether or not the penalty decreed is to be served is decided by the Court after the offender's release from the mental hospital. In cases of psychosis, forensic psychiatrists always decree irresponsibility. In cases of mental deficiency their decree depends on the degree of such deficiency, while in the cases, most frequent in judicial practice, of mild subnormality (morons, debils) –  also on the, category of the offence which has been committed. Psychopaths are, in principle, considered to be fully responsible. Altogether, out of a total of 3900 delinquents examined 24.7 per cent of the cases have been pronounced by experts to be irresponsible, 23.1 per cent of the cases – to have a diminished responsibility, while 50.7 per cent of the offenders have been declared to be fully responsible. 4. As far as experts' opinions are concerned with regard to the application of internment in mental hospitals of offenders pronounced to be dangerous for the legal order, as well as irresponsible, out of a total number of 946 offenders declared irresponsible, a mere 34 per cent have been pronounced to be dangerous. Moreover, in 31 per cent of the cases, experts have pronounced for the necessity of hospital treatment under ordinary circumstances. Finally, 35 per cent of the offenders pronounced to be irresponsible have been described as not standing in need of any hospital treatment. A diminished responsibility has been decreed by the experts in a total of 855 cases, but only 6.4 per cent of the latter number have been pronounced to be dangerous to the legal order and to stand in need of internment in a mental hospital. Apart from the above, only in 10 per cent of the cases, experts have pronounced in favor of the need for hospital treatment. In the remaining 83.5 per cent of the cases the experts have confined themselves to stating that the responsibility of the offenders in question was diminished which, in result, comes merely to a possibility of an extraordinary mitigation of the penalty being decreed by the law-court. It is evident from the analysis of the judicial sentences which we have just carried out that experts a[ too unfrequently declare in favor of the need of applying security measures. The result is an irrational punitive policy with regard to such offenders who ought to be approached first and foremost, from a psychiatric point of view. The Criminal Code provisions concerning security measures are obsolete and demand essential alterations, which can only be done by means of codification. Quite independently of the need for extending the network of ordinary mental hospitals, there also exists a necessity of creating a special type of establishments, of a psychiatric-cum-penitentiary character, for a certain category of offenders who exhibit abnormal mental peculiarities and tendencies to recidivism. Equally needed is the establishing of treatment homes for offenders who are alcohol addicts. As it ensues clearly from experiments made in various countries, the application of ordinary penalties to delinquents who require a special treatment from a psychiatric point of view is altogether inefficacious.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1960, I; 297-359
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transport litu w erytrocytach w depresji endogennej i schizofrenii
Transport litija v ehritrocitakh v ehndogennojj depressii i shizofrenii
Lithium transportation in erythrocytes in endogenous depression and schizophrenia
Autorzy:
Lehmann, W.
Rybakowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2187443.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej
Tematy:
choroby czlowieka
depresja endogenna
schizofrenia
erytrocyty
blony komorkowe
transport kationow
transport litu
Źródło:
Diagnostyka Laboratoryjna; 1988, 24, 6; 288-294
0867-4043
Pojawia się w:
Diagnostyka Laboratoryjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schizofrenia u kobiet i mężczyzn
Gender differences in schizophrenia
Autorzy:
Araszkiewicz, Aleksander
Płocka-Lewandowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199593.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Opis:
The paper presents evidence suggesting that most male schizophrenic patients display poorer premorbid functioning during the early stages of the illness. In men, schizophernia onset is earlier than in women. Male patients more often display structural micro-abnormalities of the brain and organic deficits. Schizophernia in male population is rather more chronic and has poorer prognosis. Female patients are more often burdened with genetic factors. They express more often productive and affective symptomatology but they are more sensitive to neuroleptics. Moreover, the prognosis in their illness is more advantageous.
Źródło:
Kosmos; 2003, 52, 1; 97-103
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy schizofrenia jest chorobą neuodegeneracyjną, czy neurorozwojową?
Is schizophrenia a neurodegenerative or neurodevelopmental disease?
Autorzy:
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945685.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dowody
evidence
hipoteza neurodegeneracyjna
hipoteza neurorozwojowa
neurodegenerative hypothesis
neurodevelopmental hypothesis
schizofrenia
schizophrenia
Opis:
According to the neurodevelopmental theory, etiological and pathological factors of a disease occur long before its symptoms. Cessation of the normal course of neuronal development causes disorders in their function and neuronal network, whereas after latency it leads to clinical manifestation of symptoms. In neurodegenerative diseases the specifically pathophysiological process, usually conditioned genetically, impairs selectively the ”sensitive” population of neurons and causes neuropathological symptoms and changes. The course and nature of these dysfunctions depend on superimposing of the pathological process on the normal process of development and puberty, and on individual plasticity and compensatory processes in the central nervous system. Schizophrenia meets some of these criteria, but it does not fit into the narrow definition of neurodegenerative diseases. So far no histopathological, immunocytochemical changes have been found, which would allow to identify the disease. However as early as during the first episode, most patients exhibit some characteristics of clinical deterioration, afterwads the status of most of them gets stabilized at a certain level of cognitive and social functioning, whereas in some patients the severity of the disease and cognitive dysfunctions gradually progress. The progression of schizophrenic process is also reflected in evolution of symptoms in the course of the disease, in biochemical and anatomical changes of the central nervous system. Presently, the neurodegenerative hypothesis of schizophrenia cannot be rejected. It may appear true only in a part of the patients with specific course of the disease, and in some cases neurodegeneration may be superimposed on neurodevelopmental disorders.
Zgodnie z teorią neurorozwojową etiologiczne i patologiczne czynniki choroby występują na długo przed jej objawami. Przerwanie prawidłowego przebiegu rozwoju neuronalnego powoduje zaburzenia ich funkcji oraz sieci neuronalnej, a po okresie latencji doprowadza do klinicznej manifestacji objawów. W chorobach neurodegeneracyjnych specyficzny patofizjologiczny proces, najczęściej uwarunkowany genetycznie, uszkadza selektywnie „wrażliwą” populację neuronów i wywołuje symptomy i zmiany neuropatologiczne. Przebieg w czasie i natura tych dysfunkcji zależy od nałożenia się procesu chorobowego na normalny proces rozwojowy i dojrzewania, a także od indywidualnej plastyczności i procesów kompensacyjnych w OUN. Schizofrenia spełnia niektóre z tych kryteriów, lecz nie mieści się w wąskiej definicji chorób neurodegeneracyjnych. Nie stwierdzono do tej pory zmian histopatologicznych, immunocytochemicznych pozwalających identyfikować schorzenie. Jednak już w okresie I epizodu większość chorych ma cechy klinicznej deterioracji, po czym u wielu z nich stan stabilizuje się na pewnym poziomie funkcjonowania poznawczego i społecznego, natomiast u części pacjentów nasilenie choroby i dysfunkcje poznawcze stopniowo postępują. Progresja procesu schizofrenicznego znajduje także odbicie w ewolucji objawów w miarę przebiegu choroby, zmianach biochemicznych, anatomicznych w OUN. Obecnie nie można odrzucić hipotezy neurodegeneracyjnej schizofrenii. Może się okazać prawdziwa tylko u części chorych ze specyficznym przebiegiem choroby, a w niektórych przypadkach neurodegeneracja może nakładać się na zaburzenia neurorozwojowe.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 3; 117-125
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz kliniczny i przebieg schizofrenii oraz zasady leczenia w zależności od współwystępującego używania substancji psychoaktywnych
Clinical picture and course of schizophrenia as well as the principles of treatment depending on concomitant use of psychoactive substances
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945677.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
double diagnosis
podwójna diagnoza/podwójne rozpoznanie
psychoactive substances – use/addiction
schizofrenia
schizophrenia
substancje psychoaktywne – używanie/uzależnienie
Opis:
The article presents some issues of the impact of the use of various psychoactive substances on the clinical picture and course of treatment of schizophrenic patients. The use of psychoactive substances by people with schizophrenic disorders creates some problems with a proper diagnosis, because it may modify the clinical picture (it exacerbates psychotic symptoms) and course of the disease. Significant for modification of the clinical picture and course of the disease is the use – by the same people – of several psychoactive substances, such as cannabinoids, amphetamine or cocaine, sometimes combined with almezokorcohol. In such cases it is very difficult to determine the effects of each substance on psychopathological symptoms, course of the disease and interaction with antipsychotic drugs. The patients with concomitant use of psychoactive substances and schizophrenia exhibit also more depressive symptoms, higher risk of suicidal attempts, more prevalent positive than negative symptoms, besides schizophrenia of paranoid type is diagnosed more frequently. Treatment of patients, who exhibit schizophrenic disorders and use psychoactive substances may create more health hazards related to an enhanced number of drug-induced adverse symptoms (e.g. tardive dyskinesias) or of symptoms intensity. The course of the disease is disadvantageous, the disease recurs more often, the drugs are often found to be ineffective, therefore it often becomes necessary to use higher doses of antipsychotic drugs.
W pracy omówiono zagadnienia wpływu stosowania różnych substancji psychoaktywnych (SPA) na obraz kliniczny i przebieg leczenia osób chorych na schizofrenię. Używanie SPA przez osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi stwarza problemy z ustaleniem prawidłowej diagnozy, gdyż może modyfikować obraz kliniczny (zaostrza objawy psychotyczne) i przebieg choroby. Istotne znaczenie dla modyfikacji obrazu klinicznego i przebiegu choroby ma używanie przez te same osoby kilku substancji psychoaktywnych, takich jak kanabinole, amfetamina czy kokaina, czasem w połączeniu z alkoholem. W takich przypadkach bardzo trudne jest określanie efektu działania każdej substancji na objawy psychopatologiczne, przebieg choroby i interakcję z lekami przeciwpsychotycznymi. W obrazie klinicznym u osób chorujących na schizofrenię, które jednocześnie używają SPA stwierdza się większe nasilenie objawów depresyjnych, zwiększone ryzyko podejmowania prób samobójczych, częstsze występowanie objawów pozytywnych niż negatywnych, częściej niż zazwyczaj rozpoznaje się schizofrenię typu paranoidalnego. Leczenie osób z zaburzeniami schizofrenicznymi używających SPA może stwarzać więcej zagrożeń zdrowotnych związanych z wystąpieniem większej liczby niepożądanych objawów polekowych (np. późnych dyskinez) lub większym nasileniem tych objawów. Przebieg choroby jest niekorzystny, występuje zwiększenie liczby nawrotów choroby, częściej stwierdza się niedostateczne efekty działania leków i z tego względu w wielu przypadkach zachodzi konieczność zastosowania zwiększonych dawek leków przeciwpsychotycznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 212-216
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poszukiwanie biologicznych markerów schizofrenii
Searching for schizophrenia biological markers
Autorzy:
Urban, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945676.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
biological markers
bramkowanie sensoryczne
dysfunkcja pamięci operacyjnej
dysfunkcja ruchów gałek ocznych
markery biologiczne
małe anomalie anatomiczne
minor physical anomalies
miękkie objawy neurologiczne
neurological soft signs
schizofrenia
schizophrenia
sensory gating
smooth pursuit eyes movements
specificity
swoistość
working memory deficits
Opis:
Schizophrenia is one of the most important problems of psychiatry nowadays. That is why there is a great need to discover biological markers for that disease. According to the definition, biological markers of a disease are permanent, genetic, biochemical, physiological or anatomical features characteristic exclusively of a special disease or disfunction. As for schizophrenia it is doubtful whether any of these features can be definitely a biological marker. The aim of this article is to present the literature survey on potential schizophrenia biological markers, i.e. neurophysiological measures, working memory disfunction, neurological soft signs and minor physical anomalies. The article also deals with other studies aiming to estimate usefulness of other features as biological markers. One of them are olfactory identification deficits present in first episode psychosis, neuroleptic-naive patients. However, these deficits are used in the diagnosis of Alzheimer’s disease. They appear in the early stage of this illness and they are connected with progressive degenerative process of olfactory neurons. Unfortunately, none of the above-mentioned features shows exclusive specificity for this psychosis. Apart from this, we do not have enough measures, and what is more, some of them have different results. Moreover, there are also significant discrepancies in methodology of schizophrenia marker studies.
Schizofrenia jest jednym z najistotniejszych problemów współczesnej psychiatrii, w związku z czym odkrycie biologicznych markerów tej choroby miałoby niebagatelne znaczenie. Zgodnie z definicją biologicznymi markerami danego zaburzenia lub choroby są stabilne, genetyczne, biochemiczne, fizjologiczne lub anatomiczne cechy specyficzne wyłącznie dla danego zaburzenia lub choroby. Pojawia się jednak wątpliwość, czy którekolwiek z ocenianych cech/parametrów spełniają warunki przytoczonej powyżej definicji, a zatem czy mogą stanowić biologiczny marker dla schizofrenii sensu stricto. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa na temat cech/parametrów najczęściej traktowanych jako potencjalne markery biologiczne tej psychozy, tzn. wskaźników neurofizjologicznych, dysfunkcji pamięci operacyjnej, miękkich objawów neurologicznych i małych anomalii anatomicznych. W pracy zaprezentowano także przykłady badań nad innymi czynnikami, które mogą stanowić potencjalne biologiczne markery schizofrenii. Jednym z nich są zaburzenia identyfikacji zapachów stwierdzane u osób z pierwszym epizodem psychozy, które nigdy nie były leczone neuroleptykami. Jednakże obecnie zaburzenia identyfikacji zapachów znajdują zastosowanie w diagnozowaniu choroby Alzheimera. Pojawiają się już w bardzo wczesnym okresie tej choroby i są związane z postępującą degeneracją neuronów nabłonka węchowego. Niestety, żaden z analizowanych dotychczas potencjalnych markerów nie wykazuje całkowitej swoistości dla schizofrenii. Nie bez znaczenia jest również fakt, że w wielu przypadkach dysponujemy zbyt małą ilością badań, aby wysnuć jednoznaczne wnioski z ich nierzadko sprzecznych wyników. Istotne są także różnice dotyczące metodologii badań prowadzonych nad potencjalnymi markerami schizofrenii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 207-211
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psyche i polityka, czyli o niezwykłych przewrotu majowego przyczynach
Autorzy:
Witczak, Włodzimierz.
Powiązania:
Mars 2005, t. 19, s. 193-195
Data publikacji:
2005
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Przewrót majowy (1926)
Schizofrenia
Polityka wewnętrzna
Opis:
Przewrót majowy jako kompleks rewolucyjno-urojeniowy u schizofrenika, p. K.J. Przedr. art. zamieszcz. w "Fakty Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu". - 2001, nr 5.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Psyche i polityka, czyli o niezwykłych przewrotu majowego przyczynach
Autorzy:
Witczak, Włodzimierz.
Powiązania:
Mars 2005, t. 19, s. 193-195
Data publikacji:
2005
Tematy:
K.J.
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Przewrót majowy (1926)
Schizofrenia
Polityka
Opis:
Przewrót majowy jako kompleks rewolucyjno-urojeniowy u schizofrenika, p. K.J.
Przedr. art. zamieszcz. w "Fakty Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu". --- 2001, nr 5.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wpływ schizofrenii na ważność małżeństwa kanonicznego
Rilevanza della schizofrenia per la validità del matrimonio canonico
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662742.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
ważność kanoniczna
schizofrenia
ważność kanoniczna małżeństwa
marriage
canonical validity
schizophrenia
canonical validity of marriage
Opis:
L'oggetto della relazione è la problematica relativa alla rilevanza della schizophrenia per la validità del matrimonio canonico. LAutore, tenendo conto delle soluzioni elaborate nella giurisprudenza della Rota Romana e nella dottrina, ha esaminato l’influsso dei singoli stadi della sudatta psicosi sulla validità del consenso, cioè della fase iniziale, della fase qualificata nonchè della fase terminale. Un altro profilo è stato l’analisi della possibilità di capacità consensuale nel corso della remissione.Un ulteriore aspetto tratatto nella relazione è la presentazione della problematica della partecipazione di un perito psichiatra nelle cause di dicharazione di nullità matrimoniale.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2005, 16, 10; 29-52
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiana nasilenia objawów pozytywnych, negatywnych oraz psychopatologii ogólnej (PANSS) u chorych na schizofrenię po 6 tygodniach augmentacji terapii lekami przeciwpsychotycznymi – glicyną lub donepezilem
Change of severity of positive, negative symptoms and general psychopathology (PANSS) in schizophrenics after 6 weeks augmentation of antipsychotics therapy with glicyne or donepezil
Autorzy:
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Strzelecki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945670.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antipsychotics therapy
augmentacja
augmentation
donepezil
glicyna
glycine
leczenie przeciwpsychotyczne
schizofrenia
schizophrenia
Opis:
In aetiopathogenesis of schizophrenia the key role is played by dopaminergic, but also serotoninergic, glutamatergic systems as well as cholinergic neurons. Donepezil is a mixed inhibitor of acetylcholinesterase, selectively inhibiting acetylcholinesterase. A review of the studies, in which donepezil was used for augmentation of antipsychotic treatment does not provide explicit information on the effects of such procedures within a change of scores on PANSS. Pursuant to the assumptions of hypoglutamatergic hypothesis of schizophrenia, the transmission was stimulated within this system. To its stimulation through NMDA receptor among others glycine was used, i.e. prevalent amino acid of the simplest structure, the basic transmitter of glycinergic neurons counted among class I – neurotransmitters, additionally functioning as a coagonist and modulator, also within the glutamatergic system. In 2005 a meta-analysis of studies appeared, from which it results that glycine and D-serine significantly decrease the severity of negative symptoms. The study was aimed at establishing whether or not adjunctive glycine or donepezil applied for 6 weeks with antipsychotic treatment statistically significantly affect a change in the severity of positive symptoms, negative symptoms, general psychopathology in patients at a stable period of the disease. Subjected to the study was a group of 62 patients aged 18-55 years, suffering from paranoidal schizophrenia (DSM-IV) at the mental condition stabilised for at least half a year, without a change in the type and dose of antipsychotic drug at that time. The following methods were used: 1) confirmation of stabilisation of the mental condition and stable pharmacotherapy for the required period according to analysis of medical documentation, interview and evaluation of the current status; 2) augmentation of the hitherto applied antipsychotic treatment by adding donepezil or glycine and 3) evaluation of the severity of negative symptoms, positive symptoms and general psychopathology (PANSS) before and after 6 week augmentation by donepezil or glycine and occurrence of adverse symptoms. Results: Statistically significant differences were obtained after 6 weeks in a group treated with antipsychotic drugs and glycine (primarily within negative symptoms and general psychopathology, less within positive symptoms), whereas in the group additionally treated with donepezil no such differences were found.
W etiopatogenezie schizofrenii kluczową rolę odgrywa układ dopaminergiczny, ale swój udział mają także układ serotoninergiczny i glutaminianergiczny oraz neurony cholinergiczne. Donepezil jest mieszanym inhibitorem acetylocholinesterazy selektywnie hamującym raczej acetylocholinesterazę. Przegląd badań, w których do augmentacji leczenia przeciwpsychotycznego stosowano donepezil, nie dostarcza jasnych informacji na temat efektów takiego postępowania w zakresie zmiany punktacji w podskalach PANSS. Zgodnie z założeniami hipoglutaminianergicznej hipotezy schizofrenii stymulowano transmisję w obrębie tego układu. Do jego pobudzenia poprzez receptor NMDA stosowano m.in. glicynę – aminokwas o najprostszej budowie i szerokim rozpowszechnieniu, podstawowy przekaźnik neuronów glicynergicznych, zaliczany do klasy I neurotransmiterów, pełniący ponadto funkcję koagonisty i modulatora, m.in. w obrębie układu glutaminianergicznego. W 2005 r. ukazała się metaanaliza badań, z której wynika, że glicyna i D-seryna istotnie zmniejszają nasilenie objawów negatywnych. Celem badania było ustalenie, czy dołączenie przez okres 6 tygodni glicyny lub donepezilu do dotychczasowego leczenia przeciwpsychotycznego w sposób istotny statystycznie wpływa na zmianę nasilenia objawów pozytywnych, negatywnych, ogólnej psychopatologii u pacjentów w stabilnym okresie choroby. Badaniu poddano grupę 62 osób w wieku 18-55 lat, chorych na schizofrenię paranoidalną (DSM-IV), w stanie psychicznym ustabilizowanym od co najmniej pół roku, bez zmiany w tym czasie rodzaju i dawki leku przeciwpsychotycznego. Zastosowano następujące metody: 1) potwierdzenie stabilizacji stanu psychicznego oraz stałej farmakoterapii przez wymagany okres na podstawie analizy dokumentacji medycznej, wywiadu i oceny aktualnego stanu; 2) augmentacja dotychczasowego leczenia przeciwpsychotycznego przez dodanie donepezilu lub glicyny oraz 3) ocena nasilenia objawów negatywnych, pozytywnych i psychopatologii ogólnej (PANSS) przed i po 6 tygodniach augmentacji donepezilem lub glicyną i występowania objawów niepożądanych. Wyniki: Istotne statystycznie różnice uzyskano po 6 tygodniach w grupie leczonych lekami przeciwpsychotycznymi oraz glicyną (przede wszystkim w zakresie objawów negatywnych i psychopatologii ogólnej, mniejsze w zakresie objawów pozytywnych), natomiast w grupie leczonej dodatkowo donepezilem nie stwierdzono takich różnic.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 178-189
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ leków przeciwpsychotycznych na powstawanie otyłości i zaburzeń metabolicznych u chorych na schizofrenię
Effect of antipsychotic drugs on weight gain and metabolic disorders in schizophrenic patients
Autorzy:
Kostulski, Adrian
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945606.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antipsychotics
leki przeciwpsychotyczne
metabolic disorders
obesity
otyłość
przyrost masy ciała
schizofrenia
schizophrenia
weight gain
zaburzenia metaboliczne
Opis:
Many studies indicate that schizophrenic patients constitute a population encumbered with numerous somatic disorders and a higher mortality, as compared to the general population. We do not know yet, however, what role – in the occurrence of certain disorders (e.g. abdominal obesity, diabetes mellitus and its consequences, circulatory system diseases, metabolic syndrome) – is played by the pathological process itself, patients’ lifestyle, diet and habits, and what is the contribution of antipsychotics in form of typical neuroleptics and new antipsychotics. The results of the studies indicate that these drugs differently affect the weight gains, occurprorence of carbohydrate and lipid metabolism disorders or even metabolic syndrome by launching various biological mechanisms. The mechanisms of weight gain associated with antipsychotic treatment assume: increase of appetite, disorders in the basal metabolism, decrease in physical activity, changes in concentrations of neurotransmitters and neuropeptides. Furthermore, it was indicated that a weight loss prior to the treatment might also contribute to the occurrence of obesity. The share of individual factors and their combination may differ among patients. Accounting for differences between antipsychotics in view of their effects on the body weight of treated patients is partially connected with their different antihistaminic (through the impact on receptor H1) or cholinolytic effects, antagonistic effects on serotonin receptor 5HT2C and on concentrations of specific regulators of appetite (e.g. leptin, ghrelin, orexin) and also on the occurrence of disorders within the hypothalamus – pituitary gland – gonads axis or secretion of prolactin.
Z wielu badań wynika, że chorzy na schizofrenię stanowią populację obarczoną liczniejszymi zaburzeniami somatycznymi i wyższą śmiertelnością niż populacja ogólna. Ciągle nie wiadomo jednak, jaką rolę w powstaniu niektórych z tych zaburzeń (np. otyłości brzusznej, cukrzycy i jej konsekwencji, chorób układu krążenia, zespołu metabolicznego) odgrywają sam proces chorobowy, styl życia tych chorych, ich dieta, nawyki, a jakie znaczenie mają stosowane u nich leki przeciwpsychotyczne w postaci klasycznych neuroleptyków i leków przeciwpsychotycznych II generacji. Wyniki przeprowadzonych badań pokazują, że leki te wpływają w różny sposób na przyrosty masy ciała, wystąpienie zaburzeń gospodarki węglowodanowej oraz lipidowej czy nawet zespołu metabolicznego (poprzez uruchomienie rozmaitych mechanizmów biologicznych). W analizie mechanizmów przyrostu masy ciała związanych z leczeniem przeciwpsychotycznym zakłada się występowanie: wzrostu łaknienia, zaburzeń podstawowej przemiany materii, obniżenia aktywności fizycznej, zmian w zakresie stężeń neuroprzekaźników oraz neuropeptydów. Jednocześnie wykazano, że występujące u niektórych pacjentów obniżenie masy ciała w okresie przed włączeniem leczenia również może mieć wpływ na powstanie otyłości. Udział poszczególnych czynników lub ich kombinacji może być różny u poszczególnych pacjentów. Wyjaśnienie różnic pomiędzy lekami przeciwpsychotycznymi pod względem wpływu na przyrost masy ciała leczonych pacjentów wiąże się częściowo z różnym ich antyhistaminowym (poprzez wpływ na receptor H1) czy cholinolitycznym działaniem, antagonistycznym działaniem na receptor serotoninowy 5HT2C oraz na stężenia określonych regulatorów łaknienia (np. leptyny, greliny, oreksyny), a także na pojawienie się zaburzeń w zakresie osi podwzgórze – przysadka – gonady czy sekrecję prolaktyny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 4; 158-173
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne
Use of electroconvulsive therapy in children and adolescents – review of current literature and description of effects of electrotherapy in 5 adolescents with diagnosed treatment resistant schizophrenia
Autorzy:
Smug, Cecylia
Melcer, Paweł
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945608.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
skuteczność
adolescence
adolescencja
bezpieczeństwo
efficacy
electroconvulsion
elektrowstrząsy
indications
safety
schizofrenia lekooporna
treatment resistant schizophrenia
wskazania
Opis:
Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.
Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 4; 174-183
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies