Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sabina, Brzozowska" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Światopoglądy młodopolskie w teatralnym lustrze XXI wieku. „Termopile polskie” Tadeusza Micińskiego i Jana Klaty
The Young Poland world-view in the theatrical mirror of the 21st century Tadeusz Miciński’s and Jan Klata’s 'The Polish Thermopylae'
Autorzy:
Brzozowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967370.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
theatre
drama
history
mystery play
teatr
dramat
historia
misterium
popkultura
Opis:
The previous attempts to present Tadeusz Miciński’s The Polish Thermopylae on the stage ended in either a complete failure or at least unfulfilled expectations. The multi-dimensional text-charade, full of numerous historical and philosophical references, constitutes a true challenge for an audience and a director. The ideological potential of the text encourages risky updates and simplifications. The plot of Miciński’s play is set in the years 1787–1813, starting with the meeting of King Stanisław August with Empress Catherine II and ending with the death of Prince Józef Poniatowski in the Elster River; yet, it takes place in the head of the dying prince. The Polish Thermopylae condenses time in a mysterious way and provokes the spectator to interpret historical events from the perspective of a mystery play. Jan Klata, the director, abandons allusions to a mystery play, uses many cliches from the sphere of pop-culture, and exposes the presence of the grotesque in Miciński’s play. In his impressive post-modern show, reality is arranged like a video clip: a juxtaposition of war and sports and erotic conquest, a conventional presentation of Empress Catherine II as the insatiable Messallina, a gymnastic amploi of Patiomkin as an allusion to Putin’s muscle flexing are not an intellectual challenge for the contemporary audience. And the ideal of Miciński’s theatre is the theatre being the judgement of conscience, the theatre being the mirror, the “mouse-trap” that never becomes out of date.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 33, 3
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek - zwierzę - rzecz w "Chłopach" Władysława Reymonta
Man – Animal – Thing in Władysław Reymont’s The Peasants
Autorzy:
Brzozowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044056.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Powieść Reymonta sytuuje ludzi, zwierzęta, rośliny w jednym porządku – porządku natury. Jednak relacje pomiędzy ludźmi a zwierzętami mienią się ambiwalencjami. Z jednej strony dostrzec można somatyczną wspólnotę między kobietami a krowami, będącą podstawą współodczuwającej troski o innego i ujawniającą się w formach czułości. Z drugiej zaś strony powieść opisuje sceny spontanicznego i bezmyślnego okrucieństwa wobec przede wszystkim dzikich zwierząt: srok, zająców, żołny (oślepionej smołą) etc. oraz wyraźnej ich reifikacji (zwierzę-„mechaniczna” zabawka). Celem artykułu jest zatem opisanie złożonego i niejednoznacznego charakteru międzygatunkowych relacji.
Reymont’s novel places humans, animals and plants in one order – the order of nature. Relations between people and animals shimmer with ambivalences, however. On the one hand, there is a somatic community between women and cows, which is the foundation of empathetic care for another being emerging in forms of tenderness. On the other hands, the novel depicts scenes of spontaneous and vacuous cruelty to wild animals, such as magpies, hares, bee-eaters (blinded with tar), etc. and their clear reification (animal – “mechanic” toy). The objective of the paper is the presentation of the complex and ambiguous nature of interspecies relations.
Źródło:
Porównania; 2021, 29, 2; 97-116
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lato Tadeusza Rittnera „Ostatnie dni starej Europy” i nowoczesny teatr uczuć
Autorzy:
Brzozowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087593.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Rittner
dramat
teatr
realizm
modernizm
groteska
komedia
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
This is a reassessment of the work of Tadeusz Rittner, a bilingual Polish/German writer and dramatist from Galicia who won much acclaim in the early decades of the last century. This article examines his narrative and dramatic strategies by focusing on his drama Lato (Summer), published in 1913. It is a story about a timid young man who, after hearing from his doctor that he will not live much longer, turns suddenly into a bold and shameless seducer. This could be the stuff of a conventional, farcical exposure of middle class hypocrisy, yet in Rittner’s drama it becomes a fascinating study, never far from Czekhov and Witkacy, tapping all the resources of realism, irony and grotesque to show the whole spectrum of human emotions. The article argues, contrary to the traditional consensus, that his art owes a great deal to Vienna, where he spent most of his life. The peculiar combination of lightness and earthiness, the essence of the Viennese spirit, is crucial for his achievement – the creation of convincing and timeless dramas of human emotions, which expose the precariousness of interpersonal relations. This interpreta-tion of Lato sets it free from the realistic-naturalistic straitjacket imposed upon it by a succession of theatre directors who thought of it as an anachronistic farce rather than a comedy of manners with sparkling dialogue and intelligent alteration of tragedy and comedy, seriousness and buffoonery.
Źródło:
Ruch Literacki; 2021, 4; 493-511
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opium nieszkodliwe teatru, czyli o «Tragedii Eumenesa» Tadeusza Rittnera
Theater’s Harmless Opium: «The Tragedy of Eumenes» by Tadeusz Rittner
Autorzy:
Brzozowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146731.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Rittner
comedy
Polish drama
Polish theater 1918–1939
Zbigniew Raszewski
komedia
dramat polski
teatr polski 1918–1939
Opis:
Zbigniew Raszewski uznał Tragedię Eumenesa za jedną z najgorszych sztuk Tadeusza Rittnera. W artykule podjęto próbę polemiki z opinią Raszewskiego. Uwzględniono życzliwe recenzje po premierze w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1920 i pozytywną opinię Lesława Eustachiewicza z 1961, a także recenzje po niepowodzeniu sztuki na deskach Reduty w 1922 roku, które paradoksalnie odsłoniły potencjał tekstu Tragedii Eumenesa, czyli możliwość wystawiania go w różnych konwencjach. Podstawą polemiki jest uważna lektura rękopisu. Komedia Rittnera posługuje się poetyką groteski, farsy, ironii, przede wszystkim jednak operuje jawną teatralnością oraz kategorią snu jako niby-rzeczywistości. Autorka znajduje podstawy teoretyczne tego późnego dramatu Rittnera w jego programowym artykule O snach i bajkach (1909), w którym pisarz nie odżegnuje się od kiczu i baśniowej rekwizytorni. Analiza utworu prowadzi do wniosku, że w Tragedii Eumenesa Rittner świadomie dialoguje z estetyką schyłku monarchii habsburskiej, z jej fascynacją maskaradą i teatrem hiszpańskim oraz poetyką snu i awanturniczej baśniowości, a zarazem otwiera tekst na liczne możliwości inscenizacyjne.
According to Zbigniew Raszewski, Tragedia Eumenesa (The Tragedy of Eumenes) was one of Tadeusz Rittner’s worst plays. The present article engages polemically with this opinion. It evokes favourable reviews that followed the play’s 1920 premiere at the Juliusz Słowacki Theater in Kraków, as well as Lesław Eustachiewicz’s positive assessment from 1961. It also revisits the reviews of the 1922 flop at the Reduta Theater, which, paradoxically, reveal the text’s potential, namely the possibility of reading of the manuscript. Rittner’s comedy employs a poetics of the grotesque, farce, and irony, and, above all, uses overt theatricality and the category of dream as quasi reality. The author of the article identifies the theoretical foundations of this late drama in Rittner’s programmatic essay O snach i bajkach (On Dreams and Fairy Tales, 1909), where he does not renounce kitsch or fairy-tale props. The analysis leads to the conclusion that in The Tragedy of Eumenes, Rittner consciously engages in a dialogue with the aesthetics characteristic of the decline of the Habsburg monarchy—with its fascination with masquerade and Spanish theatre, as well as the poetics of dream and adventurous fairy-tale—and at the same time opens his text to multiple staging possibilities.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 57-82
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies