Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rzymski, W." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 111
Tytuł:
Kobiecość w pradziejach - ozdoby w kulturze luboszyckiej
Femininity in prehistory - jewellery of the Luboszyce culture
Autorzy:
Amrozińska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460188.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
archeologia
kultura luboszycka
okres rzymski
ozdoby
kobiety
archaeology
Luboszyce culture
Roman Period
jewellery
women
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie ozdób kobiecych charakterystycznych dla kultury luboszyckiej. Omówione zostaną w nim poszczególne elementy biżuterii od przedmiotów noszonych na szyi po te zdobiące dłonie bądź ręce. Dodatkowo zaprezentowane zostaną części stroju mogące pełnić jednocześnie funkcję użytkową oraz dekoracyjną. Badania nad ozdobami kobiecymi łączonymi z kulturą luboszycką są ważnym elementem poznania rzeczywistości okresu rzymskiego i stanowią przyczynek do badań nad istnieniem tejże kultury.
The purpose of this paper is to present women's ornaments characteristic to the Luboszyce culture. The article discusses particular elements of jewellery, from objects worn round their neck to these decorating hands. Additionally will be presented Items of clothing which perform both a utilitarian and decorative function are also presented. Research on women's ornaments connected with the Luboszyce culture are an important element in the cognition of the reality of the Roman Period, and are a stimulus to a study of the existence of this culture.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 231-234
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys nauki o sakramentach w Kościele prawosławnym i rzymskokatolickim
Autorzy:
Baczyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420204.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
sacrament
Orthodoxy
Roman Catholicism
sakrament
prawosławie
rzymski katolicyzm
Opis:
Zarówno Kościele prawosławnym jak i rzymskokatolickim za sakramenty uznawane są Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Spowiedź (Pokajanije), Kapłaństwo, Małżeństwo i Namaszczenie św. Olejem. Wszystkie zaś pozostałe poza tymi siedmioma uznawane są za obrzędy czy sakramentalia. Chociaż taki podział świętych działań i rytów występuje zarówno w katechizmach oraz podręcznikach teologii dogmatycznej, to historia i doświadczenie Kościoła pokazuje, że kwestia podziału i liczby sakramentów nigdy nie była oczywista. Jeżeli chrześcijański Zachód usiłował zdefiniować pojęcie sakramentu i jego działanie oraz określić ich liczbę,to „świętych Ojców chrześcijańskiego Wschodu nie interesowała liczba misteriów i nie stawiali sobie za zadanie ich policzenie”. Usiłowali oni odkryć ideę powszechnego, różnorodnego działania Ducha Świętego w Kościele, mającego uświęcać człowieka w różnoraki sposób i w różnych sytuacjach życiowych. Natomiast zwieńczeniem i kulminacją wszystkich sakramentów zawsze była Święta Eucharystia. W bogatej skarbnicy i zachwycającej świętości Eucharystii, która łączy nas z Bogiem swoje dopełnienie i zakończenie otrzymują sakramenty.Zapożyczona z łacińskiej scholastyki nauka o siedmiu sakramentach została ujęta w podręcznikach teologii prawosławnej. Ten scholastycznysystem siedmiu sakramentów został zaakceptowany w teologii prawosławnej, chociaż formalnie Kościół prawosławny nigdy nie uznał żadnej określonej liczby sakramentów. W konkluzji można stwierdzić, iż „w prawosławiu pomiędzy szerszym i węższym pojęciem „sakrament” (μυστήριον) nie ma ostrego podziału. Przede wszystkim całe życie Kościoła należy postrzegać jako jedność, jedno wielkie misterium, którego różne aspekty wyrażają się w wielkiej różnorodności działań, dokonywanych raz w życiu człowieka bądź wielokrotnie.
Źródło:
ELPIS; 2017, 19
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Obcy” oszczędzeni w triumfach rzymskich. Dalsze losy prominentnych jeńców w Rzymie w okresie schyłku republiki i w epoce pryncypatu
‘Outlanders’ Saved in the Roman Triumphs: The Fate of Prominent Captives in Rome at the Close of the Republic and in the Principate
Autorzy:
BALBUZA, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046733.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
jeńcy, triumf rzymski, łaska cesarska (clementia)
captives, Roman triumph, Roman emperor’s clemency (clementia caesaris)
Opis:
Jednym ze środków wyrazu rzymskiej ideologii zwycięstwa epoki pryncypatu był triumf (łac. triumphus curulis), w trakcie którego eksponowani byli jeńcy barbarzyńscy, nierzadko o wysokim statusie politycznym. Według tradycji powinni oni ponieść śmierć podczas triumfu, co miało znaczenie rytualne i symboliczne. Przeanalizowane przykłady najznamienitszych jeńców obcego pochodzenia z końca republiki i okresu pryncypatu dowodzą, że częściej aniżeli za republiki rezygnowano w epoce pryncypatu ze skazywania ich na śmierć. Dzięki łasce (łac. clementia) okazywanej przez cesarzy jeńcy często zachowywali życie. Nie tylko nie odrzucali oferowanej im szansy na dalsze życie w państwie rzymskim, ale nierzadko sami o nią prosili. Taka postawa nie musiała oznaczać rezygnacji z godności osobistej. Rzymianie umożliwiali im normalne funkcjonowanie w państwie rzymskim, edukację, zdobycie obywatelstwa rzymskiego, dalszy rozwój zgodnie z indywidualnymi predyspozycjami, awans społeczny i polityczny.
One of the forms of expression of the Roman ideology of victory in the Principate was a triumph (triumphus curulis), during which barbaric captives, often of a high political status, were exposed. According to the tradition, they should have been put to death during the triumph, which was of ritual and symbolic significance. The analyzed examples of the most prominent foreign captives from the late Republic and Principate show that sentencing the captives to death was much less frequent in the Principate. Thanks to mercy (clementia) shown by the emperors, captives frequently saved their lives. They did not reject an offered chance for further life in the Roman Empire, and they often asked for it. Such an attitude did not have to mean giving up personal dignity. Romans allowed them to function normally in the Roman Empire, to educate, obtain Roman citizenship, further develop according to individual characteristics, and be promoted socially and politically.
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 1 (117); 233-245
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chcemy być Brazylią : z komendantem Oddziału Specjalnego ŻW w Warszawie, płk. Włodzimierzem Baranowskim
Autorzy:
Baranowski, Włodzimierz.
Powiązania:
Biuletyn Żandarmerii Wojskowej 2006, nr 13, s. 6-7
Współwytwórcy:
Rzymski, Marcin. Opracowanie
Data publikacji:
2006
Tematy:
Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej. Oddział Specjalny (Warszawa)
Żandarmeria wojskowa
Wywiad dziennikarski
Opis:
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Szafarz sakramentu bierzmowania w świetle Pontyfikału i Rytuału rzymskiego oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Minister of the sacrament of confirmation in light of “The Pontifical”, “Roman Ritual” and “Code of Canon Law” of 1983
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503201.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
sakrament bierzmowania
szafarz
biskup
prezbiter
Pontifikał Rzymski
Rytuał Rzymski
the sacrament of confirmation
minister
bishop
presbyter
Roman Pontifical
Ritual Roman
Opis:
The purpose of the article is to share the reflection about the minister of the sacrament of confirmation in light of two binding liturgical books: the Pontifical “Ordo Confirmationis”, the Ritual “Ordo initiationis christianae adultorum” and the Code of Canon Law of 1983. The sacrament of confirmation is usually administered by the bishop, however he isn’t the only minister of this sacrament, since a presbyter may be authorised by the bishop to administer this sacrament as well. Although the Constitution “Lumen gentium”, no 26 defines bishops as appropriate ministers of confirmation (ministri originarii confirmationis) by introducing this new term to terminology, the legislator of the Code calls the bishop an ordinary minister (minister ordinarius), applying the term used in the Church since the church council in Florence. Most canonists share the opinion that the term “ordinary minister”, which is traditionally and historically justified, seems to be more capacious and comprises the church council term “minister originarius”. Here in turn the meaning of the latter one is emphasized by theologians, according to whom the church council by using this new term brings out the truth that the intervention of the bishop in the sacrament of confirmation is the extension of the event of Paschal Pentecost. In this perspective the person of bishop who administers the sacrament of confirmation becomes a connection with Pentecostal Church, a guarantee of Church unity. Due to his presence and service confirmands have stronger feeling of connection with their own diocese and with the universal Church. According to the binding doctrine and the law of universal Church, the sacrament of confirmation is administered legally by presbyters. In Roman Pontifical and in the Code of Canon Law of 1983 an extension of presbyters’ rights can be noticed in terms of administering the sacrament of confirmation in light of the rules which were previously binding.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 1; 189-208
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskusja nad sportem antycznym w czasopismach gimnastycznych w latach 1881–1914
Discussion on Ancient Sport in Gymnastic Magazines in the Years 1881–1914
Autorzy:
Bejda, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056205.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
gymnastic journalism
sport
Greek
Roman
agonistics
publicystyka gimnastyczna
grecki
rzymski
agonistyka
Opis:
Analiza publicystki gimnastycznej wskazuje na skromny obraz wiedzy o agonistyce greckiej. Dostrzec także można, że rodzimi autorzy raczej zdawkowo posiłkowali się antykiem, aby uzasadnić tezy, które dotyczyły współczesnych im tendencji. W efekcie artykuły niektórych autorów nie były wolne od błędnych wiadomości, które można było skorygować, sięgając po jedno z popularnych opracowań wydanych w języku polskim. Teksty dłuższe, prezentujące pogłębioną znajomość sportu greckiego i rzymskiego, były tłumaczeniami tekstów badaczy zagranicznych. Równocześnie brakuje na łamach czasopism gimnastycznych jakichkolwiek tekstów osób, które wykładały historię starożytną na – wprawdzie nielicznych – uczelniach.
The analysis of the gymnastic journalism shows a modest picture of knowledge about Greek agonistics. It can also be seen that Polish authors use antiquity rather casually in order to justify theses concerning their contemporary aims. As a result, the articles of some authors were not free from erroneous messages, which could have been avoided by using one of the popular books in Polish. Longer texts, presenting in-depth knowledge of Greek and Roman sport, were usually translations of texts by foreign researchers. At the same time, the gymnastic magazines do not contain any texts by scholars who taught ancient history at universities for Polish students.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2020, 75; 195-210
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania metaloznawcze mieczy z cmentarzyska z okresu rzymskiego w Czelinie, woj. Zachodniopomorskie
Metallurgy study on swords from the Roman period burial ground in Czelin, West Pomeranian Voivodeship
Autorzy:
Biborski, Marcin
Kaczanowski, Piotr
Stępiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440571.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
okres rzymski
miecze
typ Pompeje
typ Lachmirowice-Apa
typ Vimose-Illerup
Roman period
swords
Pompeii type
Lachmirowice-Apa type
Vimose-Illerup type
Opis:
Abstract: Results of the metallurgy study on three, two-edged swords from a cremation burial ground in Czelin, representing the Pompeii, Lachmirowice-Apa and Vimose-Illerup types indicate a variability in the material used as well as in technique of their production, and thus in the quality of the specimens. Two of them were made of a single piece of metal with low (specimen of the Lachmirowice-Apa type) or medium quality (specimen of the Pompeii type). A much higher level of craftsmanship is represented by the third sword of the Vimose-Illerup type, precisely forged from several pieces of diverse, high-quality material, representing the so-called pattern welding technique.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2014, 10; 133-157
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immediacy principle in the Roman criminal procedure
Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Roman criminal procedure
immediacy principle
evidentiary proceedings
witness
defendant
testimony
explanations
interrogation report
rzymski proces karny
zasada bezpośredniości
postępowanie dowodowe
świadek
oskarżony
zeznania
wyjaśnienia
protokół przesłuchania
Opis:
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:
This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 111

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies