Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roman Bishop" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 35
Tytuł:
Jak interpretować normy kodeksowe? Prawo kanoniczne wyrazem jedności Kościoła
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669263.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Roman Bishop
interpretation
unity
particular law
universal law
principles
Biskup Rzymski
interpretacja
jedność
prawo partykularne
prawo powszechne
zasady
Opis:
It is over a quarter of a century since the promulgation of the postconciliar Code of the Canon Law. The past time is characterized by insignificant revisions of the Code legislation introduced both by John Paul II as well as Benedict XVI. Daily life of the Church provides various information that canons of the Code of John Paul II are incessantly interpreted, mainly by judiciary of the Church as well as practice of the diocesan curias and parish offices; naturally it is necessary here to emphasize the considerable and dominant role in applying law by practice of the Roman Curia. Apart from this, it is essential to add the legislative action of particular diocesan bishops and conferences of bishops, among which the Italian Bishops’ Conference must be predominantly highlighted. Particular legislation issued by postconciliar particular and diocesan synods cannot be omitted; undoubtedly widely understood postconciliar monastic law also remains a specific collection of the canon law. The article discusses the aspect of an eventual possibility of changing the retirement age of the parish priest by a legislator, mainly by pointing out how to interpret the canons of the binding Code properly. This aspect is examined not unilaterally but in relation to two issues, i.e. regarding canonical marriage process and abovementioned matter concerning the eventual possibility of changing the retirement age of the parish priest. This is a short scientific reflection on the subject of interpretation of the norms of the Code, without critical reference to particular judicial as well as administrative and legal practice.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozycja prawna legatów papieskich w prawie kanonicznym i międzynarodowym
The position of papal Legates in canon and international law
Autorzy:
Wroceński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372538.pdf
Data publikacji:
2018-09-08
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Biskup Rzymski
legat papieski
prawo kanoniczne
prawo międzynarodowe
pozycja prawna
Stolica Apostolska
Roman Bishop
papal legate
canon law
international law
legal position
Holy See
Opis:
The key issue discussed by the author is the issue of the legal position of papal legates in canon and international law. The author presents first the historical aspect of the institution of the papal legates and argues that from the beginning of the Church the legates were present in it. The development of the Church and the increase in the number of followers and the emer-gence of new problems made it impossible for the Roman Pontiff a personal presence in the local Churches, hence he was sending his representatives to them. As a rule, they did not have jurisdiction, but they performed diploma-tic functions, and other tasks Church entrusted to them. The Middle Ages strengthened the position of papal legates. From the ninth century, a new quality appeared in their activities. They were sent to lay rulers of various countries to guard the affairs of the Church. In the thirteenth century, the office of the Apostolic Nuncio appears and further clarification of the rights of the papal legates. Unfortunately, their great power, and in fact its abuse, caused conflicts with local Ordinaries and state rulers. Hence, attempts were made to regulate the activities of the legates. It was not until the fif-teenth century, however, with the emergence of new state organisms, that stabilization in church and state diplomacy occured. Subsequent centuries brought weakness to the activity of diplomacy of the Holy See; only in the nineteenth century, and more specifically after the Congress of Vienna, its revival took place. During World War I and World War II, papal legates focused on efforts to stop war conflicts and helping victims of wars. Cur-rently, legates are established at local Churches, by the State governments and international organizations. Canon and international law defines their tasks, depending on the subject at which they act. By fulfilling the mission of representing the Bishop of Rome, they express his concern for the unity of the Church, and also show his commitment to the problems of all mankind.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 3; 29-71
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554807.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Imparare a congedarsi
Roman Curia
bishop
retirement bishop
Church office
loss of office
resignation
retirement age
diocese vacancy
stability of office
temporary in office
Imparare a congedarsi
Kuria Rzymska
biskup
biskup emeryt
urząd kościelny
utrata urzędu
rezygnacja
wiek emerytalny
wakans diecezji
stabilność urzędu
tymczasowość na urzędzie
Opis:
The article is a commentary on the motu proprio of Pope Francis Imparare a congedarsi of February 12, 2018, concerning the resignation from some of the higher church offices to which nomination is given by the pope. The ascetic motivation that should accompany the clergyman in his retirement are at first presented. Next, the new provisions of the new legislation are discussed. The first is the change of the way in which high office holders in the Roman Curia lose their office – instead of leaving office at a certain age, they are obliged to resign to the Pope. The possibility that the resignation of the Roman Bishop may be considered for an indefinite period of time is criticised. During this time, which may be freely prolonged, because the bishop of the diocese is able to suspend and leave his office at any time, which is not conducive to the good performance of his pastoral mission and undermines the stability of the bishop’s office. The Bishop, successor to the apostles, is of systemic importance in the Church and requires adequate stability. Therefore, it can never be treated as an office ad tempus.
Artykuł stanowi komentarz do motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku, dotyczącego ustąpienia z niektórych wyższych urzędów kościelnych z nominacji papieskiej. Przedstawia się najpierw motywację ascetyczną, jaka winna towarzyszyć duchownemu przy przechodzeniu na emeryturę. W dalszej kolejności omówione są nowości, jakie wnosi nowe ustawodawstwo. Pierwszą z nich jest zmiana sposobu utraty urzędu przez pełniących wysokie urzędy w Kurii Rzymskiej – zamiast odejścia z urzędu po osiągnięciu ustalonego wieku, są zobowiązani do składania rezygnacji na ręce papieża. Krytycznie ocenia się możliwość bezterminowego rozpatrywania rezygnacji przez biskupa rzymskiego. W tym czasie, który może dowolnie się przedłużać, biskup diecezji jest bowiem w stanie zawieszenia i może w każdej chwili opuścić swoją funkcję, co nie sprzyja dobremu wykonywaniu jego pasterskiej misji i podważa stabilność urzędu biskupa. Urząd biskupa, następcy apostołów, ma w Kościele ustrojowe znaczenie i wymaga odpowiedniej stabilności. Dlatego nigdy nie może być traktowany jako urząd ad tempus.
Źródło:
Annales Canonici; 2018, 14, 1
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki – biskup żytomierski czy kandydat na biskupa pomocniczego w diecezji łuckiej?
Rev. Zygmunt Chmielnicki – a bishop of Żytomierz or an auxiliary bishop in the diocese of Lutsk?
Autorzy:
Dębowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783824.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ks. Zygmunt Chmielnicki
rzymskokatolicka diecezja łucka
rzymskokatolicka diecezja żytomierska
biskup żytomierski
biskup pomocniczy w Łucku
Rev. Zygmunt Chmielnicki
the Roman Catholic diocese of Lutsk
the Roman Catholic diocese of Żytomierz
the bishop of Żytomierz
an auxiliary bishop in Lutsk
Opis:
Rev. Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), a priest of the diocese of Lutsk has a mysterious card from the period of World War II in his biography. Some believe that he was appointed (or consecrated) as bishop of Żytomierz by the ordinary bishop of Lutsk, Adolf Piotr Szelążek. Another hypothesis is, however, more probable: he was Bishop Szelążek’s candidate for an ordinary bishop of Lutsk (after the death of Bishop Stefan Walczykiewicz, 11 May 1940). The following study is devoted to the arguments against the claim that Rev. Chmielnicki was a bishop of Żytomierz (it is improbable), and the work presents the analysis of the reasons why it was more probable that Rev. Chmielnicki was a candidate for the post of auxiliary bishop in Lutsk. After World War II, Bishop Adolf Piotr Szelążek abandoned his attempts to appoint Rev. Zygmunt Chmielnicki as auxiliary bishop due to the fact that his candidate died in KL Gross-Rosen 16 April 1944 and the Easter borderlands of the Republic of Poland, including the whole diocese of Lutsk, were incorporated into the Soviet Union.
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), kapłan diecezji łuckiej, posiada w swojej biografii z okresu II wojny światowej zagadkową kartę. Niektórzy twierdzą, że został nominowany (czy też nawet konsekrowany) przez ordynariusza łuckiego bpa Adolfa Piotra Szelążka na biskupa żytomierskiego. Bardziej jednak prawdopodobna jest hipoteza, że był on kandydatem bpa Szelążka na biskupa pomocniczego w Łucku (po śmierci bpa Stefana Walczykiewicza 11 maja 1940 r.). Niniejsze opracowanie jest poświęcone przedstawieniu argumentów zaprzeczających przekazowi, jakoby ks. Chmielnicki był biskupem żytomierskim (ze względu na nieprawdopodobieństwo tego twierdzenia) oraz analizie przesłanek wskazujących na to, iż bardziej prawdopodobne było wysunięcie ks. Chmielnickiego jako kandydata na stanowisko biskupa pomocniczego w Łucku. Po zakończeniu II wojny światowej bp Adolf Piotr Szelążek nie kontynuował już starań o nominację biskupa pomocniczego w Łucku, gdyż stały się one bezprzedmiotowe ze względu na śmierć ks. Zygmunta Chmielnickiego w KL Gross-Rosen 16 kwietnia 1944 r. oraz włączenie kresów wschodnich II Rzeczypospolitej (w tym całego obszaru diecezji łuckiej) do Związku Sowieckiego, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 133-144
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozycja prawna legatów Biskupa Rzymu
Legal position of the Legates of the Bishop of Rome
Autorzy:
Szewczyk, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372344.pdf
Data publikacji:
2013-03-02
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
The paper presents the issue of regulating the legal status of papal legates. We can assume that this body has existed in the Church since its inception. The messengers who conveyed the commands and decrees of the apostles and their successors to the young churches were sent to a rapidly growing Christian community. Since the fourth century, the papal legate institution has taken legal forms, and its representatives have been endowed with legal instruments to fulfill their mission.In 1815, at the Congress of Vienna, the role of the Holy See was appreciated in the international arena, and apostolic nuncios were appointed as deans in the diplomatic corps. The Code of Canon Law of 1917 systematised the institution of the papal legate in a comprehensive manner for the first time in history. After the Second Vatican Council, Pope Paul VI issued the motu proprio "Sollicitudo omnium Ecclesiarum, which specifies the legates’ assignments. The mandatory Code of Canon Law of 1983 systematises the whole issue in canons 362-367.The article shows the aspect of the legates’ role and their position in the international arena, with particular reference to the Vienna Convention on Diplomatic Relations.Papal legates are sent to state authorities, international organisations and particular Churches. They perform their tasks, depending on where they hold their office. In addition to their tasks, the legates have privileges and immunities required by their jobs. While completing the role of representing the Bishop of Rome, they express their concern for the unity of the Church and elucidate their involvement in the problems of humanity.  
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2013, 56, 1; 73-91
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne przemiany w katolickiej teologii prymatu biskupa Rzymu
Contemporary transformations in the Catholic theology of the primacy of the bishop of Rome
Autorzy:
Słupek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503567.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
prymat biskupa Rzymu
Kościół
eklezjalność wiary
eklezjologia
primacy of bishop of Rome
Church
ecclesial character of faith
ecclesiology
Opis:
The Catholic theology of the primacy of the bishop of Rome received an essential impulse for development thanks to the incentive of John Paul II, which appeared in the encyclical about ecumenical activity Ut unum sint (No. 95). The article undertakes one of the motifs of this development included in the thesis: the essence and form of the service of the bishop of Rome’s primacy in the Church is determined by the very nature of Christian faith, or – more precisely – by ecclesial nature of the faith. The mission of St Peter and of his successors is in the service of this faith (cf. Łk 22, 32). The first part of the article presents the context of a contemporary, post-conciliar perspective of the primacy of the bishop of Rome. In the second part the author points out that the truth about the ecclesial itinerarium of St Peter’s faith (living the faith in the Church and with the Church) constitutes the crucial element of the papal teaching at the end of the 20th and at the beginning of the 21st century. This truth shapes the primatial self-awareness of the Popes of this period and is expressed in the form in which their service is performed. The ecclesial reciprocity in the faith causes the primacy itself to be presented as ministry in the service of communion of faith of the whole Church.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 2; 23-39
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog ekumeniczny
dialog rzymskokatolicko-anglikański
jedność Kościoła
Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
prymat Biskupa Rzymu
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
Roman Catholic-Anglican dialogue
Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
The Church unity
ecumenical dialogue
synodality of the Church
Opis:
Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cel wizyty ad limina Apostolorum
Purpose of the Visit ad limina Apostolorum
Autorzy:
Kukulska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2008150.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup
Biskup Rzymu
jedność
kolegialność
bishop
Roman Pontiff
unity
collegiality
Opis:
Ad limina Apostolorum oznacza obowiązek biskupa diecezjalnego i zrównanych z nim w prawie (wikariusz apostolski, opat terytorialny, prałat terytorialny, administrator apostolski administratury apostolskiej erygowanej na stałe, ordynariusz wojskowy, ordynariusz sprawujący władzę w Ordynariacie Personalnym dla byłych anglikanów, administrator apostolski Personalnej Administratury Apostolskiej Świętego Jana Marii Vianney’a) odwiedzenia, w ustalonym czasie, grobów Apostolskich i zdania relacji o stanie swoich Kościołów partykularnych. Dlatego też przedmiotem artykułu jest scharakteryzowanie celów wizyty ad limina Apostolorum. Autor opisuje każdy etap wizyty: 1) uczczenie grobów Apostołów Piotra i Pawła; 2) spotkanie z papieżem i 3) odwiedzenie dykasterii Kurii Rzymskiej. Zasadniczym celem wizyty jest wzmocnienie kolegialności i jedności w Kościele.  
Ad limina Apostolorum means the obligation of the diocesan bishop and those who are equal to him under law (apostolic vicar, territorial abbot, territorial prelate, apostolic administrator of an apostolic administration which has been erected on a stable basis, military ordinary, personal ordinary of personal ordinariates for anglicans entering into full communion with the catholic Church and apostolic administrator of Personal Apostolic Administration of Saint John Maria Vianney) to visit, at stated times, the thresholds of the Apostles, and to present themselves before the pope to give an account of the state of their particular Churches. Therefore, the subject of the article is to characterize the purposes of the visit ad limina Apostolorum. The Author describes each stage of the visit: 1) venerating the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul; 2) meeting the Roman Pontiff and 3) visiting the Roman dicasteries. The essential purpose of the visit is to strengthen collegiality and unity in the Church.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 2; 67-77
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Białous, Biskup Stanisław Kostka Łukomski (1874-1948). Pasterz niezłomny, Rajgród 2010, ss. 358, il
Autorzy:
Kawecki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023823.pdf
Data publikacji:
2013-06-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
biskup Łukomski
parafia
Florian Stablewski
bishop Łukomski
parish
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2013, 99; 357-363
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pasja z Tegernsee: misja u pogan, liturgia i kreacja hagiograficzna
Autorzy:
Michałowski, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052888.pdf
Data publikacji:
2020-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
hagiografia
biskup
poganie
misja
dedykacja kościoła
liturgia
hagiography
bishop
pagans
mission
church dedication
liturgy
Opis:
Przedmiotem artykułu jest Pasja z Tegernsee napisana w pierwszej połowie XI w., a w szczególności sposób, w jaki hagiograf przedstawił misję św. Wojciecha u Prusów. Misja ta miała się dokonywać w rytm godzin kanonicznych, próba zaś ewangelizowania pogańskich Prusów została przedstawiona jako dedykacja kościoła. W tym ujęciu duszpasterstwo i publiczny kult Boży są jednym i tym samym – koncepcja niezwykle rzadko pojawiająca się we wczesnośredniowiecznej hagiografii.
The article is devoted to the Passion from Tegernsee written in the first half of the 11th century, and especially to how the hagiographer presented a mission of St Adalbert (Wojciech) among Prussians. The mission was described as carried out to the rhythm of canonical hours, while an attempt to evangelize the pagan Prussians was pictured as the dedication of the church. In such a depiction, the pastoral care and public cult of God are one and the same – the concept extremely rare in early medieval hagiography.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2020, 58; 11-32
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies