Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "René Descartes" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Thomasa Reida interpretacja „teorii idei”. Pytanie o bezpośredni przedmiot poznania
Thomas Reid’s Interpretation of the “Theory of Ideas.” The Question of the Direct Object of Perception
Autorzy:
Kucharski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22770693.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Thomas Reid
Kartezjusz
reprezentacjonizm
idea
spostrzeżenie zmysłowe
René Descartes
representationalism
sensation
Opis:
Thomas Reid, twórca szkockiej szkoły zdrowego rozsądku, głosił tezę, że wszystkie wcześniejsze systemy filozoficzne obciążone są tym samym „grzechem pierworodnym” – przyjęciem (w różnych formach) reprezentacjonistycznej teorii spostrzeżenia zmysłowego. Nazywał ją „teorią idei”, której konsekwencją miało być oddzielenie podmiotu i przedmiotu poznania nieusuwalną „zasłoną idei”. Konstruowanie własnej filozofii poprzedził analizą historii tego zagadnienia od starożytności do czasów sobie współczesnych, usiłując wykazać zasadność swego stanowiska. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o trafność poglądów Reida, wyrażonych w przyjmowanej teorii spostrzeżenia. Chodzi więc przede wszystkim o pogląd charakterystyczny dla tradycji arystotelesowsko-tomistycznej, tradycyjnie interpretowany jako prezentacjonizm, oraz poglądy Kartezjusza dotyczące statusu „idei” w procesie poznawania tzw. świata zewnętrznego. Przeprowadzone analizy wskazują jednocześnie na uproszczenia w Reidowskiej interpretacji poglądów jego poprzedników na naturę spostrzeżenia oraz na cechy krytykowanych teorii, które w pewnym stopniu usprawiedliwiają tę krytykę.
Thomas Reid, founder of the Scottish school of common sense, held the thesis that all previous philosophical systems were tainted by the same “original sin” – the adoption (in various forms) of a representationalist theory of sense perception. He called it the “theory of ideas,” the consequence of which was to separate the subject and object of perception by an irremovable “veil of ideas.” Before formulating his own account Reid considered this issue from a historical perspective, attempting to demonstrate the validity of his position. The purpose of this article is to answer the question of the relevance of Reid’s views to the theory that perception is direct or immediate. It is primarily concerned with the view characteristic of the Aristotelian-Thomistic tradition, traditionally interpreted as presentationalism, and Descartes’ views on the status of “ideas” in the process of knowing the so-called external world. At the same time, the analysis carried out points to simplifications in the Reidian interpretation of his predecessors’ views on the nature of perception and to features of the theories criticized that justify it to some extent.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 2; 53-74
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cartesian Social Epistemology? Contemporary Social Epistemology and Early Modern Philosophy
Kartezjańska epistemologia społeczna? Współczesna epistemologia społeczna a wczesna filozofia nowożytna
Autorzy:
Schmitter, Amy M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791097.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
René Descartes
François Poulain de la Barre
Mary Astell
indywidualizm epistemologiczny
uprzedzenie
egalitaryzm epistemologiczny
świadectwo
metoda
epistemological individualism
prejudice
epistemological egalitarianism
testimony
method
Opis:
Wielu współczesnych epistemologów społecznych uważa, że tocząc batalię z indywidualistycznym podejściem do wiedzy, walczy tym samym z podejściem do wiedzy opisanym przez Kartezjusza. Choć wypada się zgodzić, że Kartezjusz przedstawia indywidualistyczny obraz wiedzy naukowej, niemniej trzeba dodać, że wskazuje on na istotne praktyczne funkcje odnoszenia się do świadectw i przekonań innych osób. Jednakże zrozumienie racji Kartezjusza za zaangażowaniem się w indywidualizm pozwala nam na identyfikację kluczowych wyzwań, z jakimi spotka się epistemologia społeczna, m.in., że poleganie na świadectwach innych może propagować uprzedzenia oraz hamować autentyczne zrozumienie. Implikacje zawarte u Kartezjusza zostały opracowywane i rozwinięte przez niektórych z jego bezpośrednich spadkobierców. W prezentowanym tekście zostanie przedstawione, jak np. François Poulain de la Barre oraz w pewnym skrócie przez Mary Astell analizują uwarunkowania społeczne kształtujące podmiot epistemiczny rozumiany w duchu Kartezjusza.
Many contemporary social epistemologists take themselves to be combatting an individualist approach to knowledge typified by Descartes. Although I agree that Descartes presents an individualist picture of scientific knowledge, he does allow some practical roles for reliance on the testimony and beliefs of others. More importantly, however, his reasons for committing to individualism raise important issues for social epistemology, particularly about how reliance on mere testimony can propagate prejudices and inhibit genuine understanding. The implications of his views are worked out more fully by some of his immediate successors; I examine how François Poulain de la Barre, and (briefly) Mary Astell analyze the social conditions for epistemic agency in a Cartesian vein.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 2; 155-178
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Cartesianism and Anti-Cartesianism of Locke’s Concept of Personal Identity
Kartezjanizm i antykartezjanizm locke’owskiej koncepcji tożsamości osobowej
Autorzy:
Grzeliński, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791104.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
René Descartes
Kartezjusz
John Locke
tożsamość osobowa
racjonalizm
empiryzm
personal identity
rationalism
empiricism
Opis:
Niniejszy artykuł koncentruje się na zależnościach pomiędzy Locke’owskim i kartezjańskim pojmowaniem tożsamości osobowej. Wbrew częstym odczytaniom, różnica pomiędzy nimi nie daje się sprowadzić do prostego przeciwstawienia substancjalizmu i empiryzmu. Locke nie rezygnuje ze stanowiska substancjalistycznego, jednakże rozgranicza dwie sfery — naturalnego, bazującego na doświadczeniu poznania oraz filozoficznych spekulacji, w których stara się przedstawić racjonalną i zgodną ze swym programem epistemologicznym interpretację dogmatów religijnych. Krytyka Locke’a dotyczy możliwości istnienia rzeczy myślącej jako substancji istniejącej niezależnie od ciała, natomiast rozbudowaniu w stosunku do filozofii kartezjańskiej ulega opis różnicowania się doświadczenia i ludzkiej subiektywności, zaś pojęcie tożsamości osobowej zyskuje eksplikację na czterech uzupełniających się poziomach: psychologicznym, biologicznym, społeczno-prawnym i religijnym.
This article focuses on the relationship between the conceptions of personal identity presented by Descartes and by Locke. Contrary to common readings, I claim that the difference between them cannot be reduced to a simple contrast between rational substantialism and genetic empiricism. Locke does not resign from the substantialist position but delimits the two spheres: natural cognition with its foundation in experience and philosophical speculations, in which he tries to present a rational interpretation of religious dogmas which is consistent with his epistemological programme. Locke’s criticism is directed against the Cartesian notion of a thinking thing as a substance independent of the body and his description of the differentiation of experience and his depiction of human subjectivity is expanded in relation to Cartesian philosophy: personal identity gains explication at four complementary levels: psychological, biological, socio-legal, and religious.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 2; 195-212
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gassendi polemizuje z Descartes’em (rec.: Pierre GASSENDI, Dociekania metafizyczne, czyli wątpliwości i zastrzeżenia wobec metafizyki René Descartes’a i wobec jego odpowiedzi)
Gassendi Polemicizes with Descartes (rev.: Pierre Gassendi, Dociekania metafizyczne, czyli wątpliwości i zastrzeżenia wobec metafizyki René Descartes’a i wobec jego odpowiedzi [Metaphysical Inquiries or Doubts and Reservations against the Metaphysics of René Descartes and against His Answer])
Autorzy:
Janeczek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488330.pdf
Data publikacji:
2018-03-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2018, 66, 1; 223-230
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integralność poznania ludzkiego w ujęciu Błażeja Pascala. Z dziejów filozofii zdrowego rozsądku
The integral character of human knowledge according to Blaise Pascal. on the history of the philosophy of common sense
Autorzy:
Janeczek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431241.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Pascal Blaise
Descartes Rene
Reid Thomas
Kartezjusz
Opis:
Artykuł omawia koncepcję poznania w ujęciu Błażeja Pascala na tle dyskusji epistemologicznych XVII i XVIII wieku. Wskazuje na integralność ludzkiej wiedzy postulowanej przez Pascala. Winna ona zespalać z jednej strony rozum, pojęty w sensie operacji dyskursywnej, z intuicją i instynktem, a z drugiej – poznanie naturalne z wiarą. Pascal wychodzi poza zestaw prawd dostępnych w poznaniu ugruntowanym na dyskursie ('raison'). Szczególną rolę wyznaczał intuicji określanej w kategoriach 'sentir' czy nawet 'instinct', operując takimi kategoriami jak 'esprit de finesse', utożsamiany z 'sens droit' czy 'esprit de justesse', istotnymi w odniesieniu do poznania 'principes'. Równocześnie tak pojęte wyposażenie ludzkiego umysłu ('lumière naturelle') odpowiada aspektywnie wiedzy ugruntowanej na 'cœur, przeciwstawianej interpretowanemu racjonalistycznie 'raison', gdy na gruncie religii 'lumière naturelle 'jest komplementarne wobec 'inspiration' czy 'révélation'. Podejście to, opozycyjne wobec przejawów naturalistycznie pojętego racjonalizmu, wydaje się wpisywać w długi ciąg filozofii zdrowego rozsądku liczącej się z realiami ludzkiej natury. Sięga ona myśli Arystotelesa, mimo nowożytnej kontestacji jego nauki. Punktem odniesienia rozważań Pascala nade wszystko jest jednak epistemologia Kartezjusza podkreślającego znaczenie apriorycznych elementów poznania, traktowanych jako naturalne wyposażenie ludzkiego umysłu, do których odwołuje się intuicja czy instynkt. Konsekwencją integralności poznania jest akceptacja maksymalistycznie pojętej filozofii, nawet jeśli w nowożytności zmienił się paradygmat – z metafizycznego na epistemologiczny. Traktowanie ówczesnych ograniczeń w zakresie wykładu metafizyki jako przejawu minimalizmu, a nawet swoistego agnostycyzmu, nie wydaje się jednak uprawnione dlatego, że ze względu na zmianę nowożytnego paradygmatu to epistemologia była głównym terenem, na którym rozgrywały się podstawowe spory filozoficzne. Owocowały one określonymi rozstrzygnięciami światopoglądowymi, istotnymi w perspektywie ówczesnej dominacji kultury religijnej. Być może nawet, że to właśnie religijne milieu wymuszało podjęcie wątków metafizycznych, które stanowiłyby fundament światopoglądu religijnego. W tym kontekście wymóg ten aktualizowało ówczesne szkolnictwo, preferując u schyłku wieku oświecenia szkocką filozofię zdrowego rozsądku, broniącą integralności ludzkiej wiedzy wobec przejawów filozoficznego minimalizmu, a nawet swoistego sceptycyzmu, groźnego dla ładu kulturowego.
This paper discusses the conception of knowledge according to Blaise Pascal against the backdrop of epistemological discussions in the seventeenth and eighteenth centuries. It indicates the integral character of human knowledge as postulated by Pascal. This knowledge should combine reason, conceived in the sense of discourse, with intuition and instinct; on the other hand, it should combine natural knowledge and faith. Pascal goes beyond an array of truths accessible in the knowledge based on discourse (raison). He attributed a special role to intuition defined in terms of sentir or even instinct, using such categories as esprit de finesse, identified with sens droit or esprit de justesse, the categories essential in the knowledge of principes. At the same time this kind of endowment of the human mind (lumière naturelle) corresponds in some respects to the knowledge grounded on cœur, the knowledge set in opposition to raison, rationalistically understood, whereas in religion lumière naturelle is complementary to inspiration or révélation. This approach, opposite to the naturalistic manifestations of rationalism, seems to belong to a long history of common sense philosophy that takes into account the realities of human nature. It goes back to Aristotle, despite the modern contestation of his doctrine. The point of reference for Pascal is, above all, Descartes’s epistemology. The French philosopher stressed the importance of the a priori elements of knowledge, the elements treated as a natural endowment of the human mind, to which intuition or instinct refer. As a result of the integral character of knowledge one approves of a philosophy that is conceived in a maximalist manner, even though this paradigm changed in modernity from metaphysical to epistemological. Now treating the then limitations with regard to metaphysics as a manifestation of minimalism, or even a peculiar agnosticism, does not seem to be justified. This is because of the fact that the modern paradigm had changed; it was epistemology that became the main territory on which basic philosophical debates were conducted. They brought about some definite solutions in worldview, solutions essential in view of the then domination of culture by religion. Perhaps it was the religious milieu that enforced metaphysical questions which would make up the foundation of religious worldview. In this context, the era’s education implemented this requirement. At the end of the Enlightenment it preferred the Scottish school of common sense philosophy, the school that defended the integral character of human knowledge up against any manifestations of philosophical minimalism, or even peculiar skepticism, in itself dangerous for the cultural order.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2015, 51, 4; 5-73
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie pochodzenia idei Boga w ujęciach Kartezjusza i J. L. Wolzogena
The issue of the origin of the concept of God: The Views of Descartes and Wolzogen Summary
Autorzy:
Kosiński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460198.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Natywizm kartezjański
Bóg
Umysł
Socynianizm
René Descartes
Jan Ludwik Wolzogen
Cartesian nativism
God
Mind
Socinianism
Johann Ludwig Wolzogen
Opis:
Temat artykułu dotyczy koncepcji wrodzoności idei Boga przedstawionej przez René Descartesa i krytyki tego poglądu dokonanej przez Jana Ludwika Wolzogena. Poddałem szczegółowej analizie treść Medytacji o pierwszej filozofii Kartezjusza oraz treść Uwag do Medytacji Metafizycznych René Descartesa Wolzogena, na tej podstawie dokonałem rekonstrukcji poglądów Wolzogena i Kartezjusza. Niezbędne było również ukazanie kontekstu historycznego rozważań obu filozofów. Kartezjusz twierdził, że idea bytu doskonałego i nieskończonego została umieszczona w umyśle przez Boga. Wolzogen chciał pokazać, że Kartezjusz nie dowiódł wrodzoności tej idei. Uważał, że wszystkie idee pochodzą z doświadczenia zmysłowego i idea Boga została ukształtowana przez umysł. Moim głównym celem było wykazanie, że Wolzogen przyjmował tomistyczny pogląd, zgodnie z którym ludzki umysł dysponuje niedoskonałym pojęciem Boga.
My paper concerns René Descartes’s conception of innate idea of God and Johann Ludwig von Wolzogen’s critique of Descartes’s view. I gave a detailed analysis of the content of Meditations on First Philosophy by René Descartes and the content of Obiections to Descartes' Meditations by Wolzogen, and on that basis, I reconstructed Descartes and Wolzogen’s views. It was also necessary to show the historical context of both philosophers’ ideas. Descartes argued that the idea of a perfect and infinite being was placed in mind by God. Wolzogen wanted to show that Descartes didn’t prove the idea of innate God. He believed that all ideas derive from sense experience and the mind generates idea of God. My main purpose was to show that Wolzogen accepted Thomistic’s view in which the human mind has imperfect concept of God.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 23-31
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Discours de la méthode pour bien conduire sa raison et chercher la vérité dans les sciences, plus la Dioptrique, les Météores et la Géométrie qui sont des essais de cette méthode
Geometria (księga II, strony 315-323)
Autorzy:
Błaszczyk, Piotr
Mrówka, Kazimierz
Descartes, Rene
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437295.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Descartes
The Geometry
geometrical curve
continuous quantity
point
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2014, 4, 2; 439-446
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciw dualizmowi psycho-fizycznemu. Analiza i porównanie stanowisk Johna Searle'a i George'a Lakoffa
Against psycho-physical dualism. An Analysis and comparison of George Lakoff's and John Searle's accounts
Autorzy:
Milewski, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/691106.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Copernicus Center Press
Tematy:
John Searle
George Lakoff
Rene Descartes
mind-body problem
biological naturalism
embodied mind
cognitive metaphor
first-person ontology
philosophy of mind
philosophy of cognitive science
Opis:
This paper discusses John Searle’s biological naturalism and George Lakoff’s embodied mind hypothesis. These theories are presented as examples of a certain part of the philosophy of mind that breaks with the tradition launched by Descartes. In both cases, the break from this tradition is indicated to be a radical one as the theories argue not only against Cartesian dualism - the basic philosophical categories utilized by Descartes are being questioned. This attempt of departure from distinctions that seem to form a great part of the contemporary philosophy of mind may stand for a chance to provide a new perspective for some old philosophical problems.
Źródło:
Zagadnienia Filozoficzne w Nauce; 2014, 56; 57-92
0867-8286
2451-0602
Pojawia się w:
Zagadnienia Filozoficzne w Nauce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
René Descartes’a koncepcja pewności moralnej a argumenty sceptyków
Descartes’ conception of moral certitude and arguments of sceptics
Autorzy:
Sołtysiak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426797.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Opis:
The ambiguity of the expressions used in Descartes’ writings, and particularly those, which concern sceptical arguments, has been the reason for accusing him of leaning towards scepticism and atheism. In reality Descartes’ relation to scepticism was unequivocal. For the purpose of metaphysical certitude he used sceptical arguments only to derive knowledge from what otherwise could only have been considered probabilities. These sceptical arguments however, concerning moral certitude, were only used to provide examples of situations, in which a judgment about something was considered real and was in fact false, but nevertheless was possible (and even easy) to overcome. When one takes into account sceptical arguments concerning sensual knowledge, then according to Descartes, they had only a small impact on our everyday life. In everyday practice we spontaneously use a method of practical reasoning which avoids the risk of error, and which guarantees the highest probability of avoiding illusion and connected with it – a mistake in knowledge recognition. When it comes to the hypothesis of life as a dream, we should distinguish its presence in methodological doubt and its functionality within the framework of moral certitude. In the search of a foundation for metaphysical certitude it served Descartes’ to undermine the certitude of the existence of an external World; but in moral certitude it was of no significant importance. Above all, in reality – in opposition to a dream – we have the awareness of our domination and control over our bodies; this perception of reality is very clear to us. In addition we have what is called by us the awareness of the continuity of events, which allows us to distinguish between what happens in reality and what is occurring within us when we dream. One could say, that we daily spontaneously overcome scepticism, both at the level of reduced reliability on the credibility of our senses and at the level of the hypothesis of life as a dream.
Źródło:
Logos i Ethos; 2012, 2(33); 37-60
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozprawa o metodzie
Autorzy:
Descartes (Kartezjusz), René
Współwytwórcy:
Boy-Żeleński, Tadeusz
Niedziałkowska, Marta
Kowalska, Dorota
Data publikacji:
2011-11-03
Wydawca:
Fundacja Nowoczesna Polska
Tematy:
Rozprawa
Epika
Oświecenie
Opis:
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
Źródło:
Descartes, Rozprawa o metodzie dobrego powodowania swoim rozumem i szukania prawdy w naukach, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, Kraków: G. Gebethner, Warszawa: Gebethner i Wolff; Poznań: M. Niemierkiewicz, [1918]
Dostawca treści:
Wolne Lektury
Książka
Tytuł:
Louis de la Forge jako spadkobierca i kontynuator myśli René Descartesa
Louis de la Forge comme le disciple et le successeur de Descartes
Autorzy:
Śliwiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941217.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Louis de la Forge, né le 24 ou le 26 novembre 1632 à La Flèche. Médecin, était anatomiste et physiologiste, mais aussi philosophe cartésien. Un ami des Oratoriens et des Protestants à Samour (France). Il avait été l'auteur de deux oeuvres philosophiques parmis lesquelles nous pouvons trouver Les "Remarques" sur le "Traité de l`Homme" de René Descartes, avec des illustrations, ainsi qu'un ouvrage essentiellment philosophique et autonome Le "Traité de l'Esprit de l'Homme, De ses Facultez et Fonctions, Et de son union avec le Corps, Suivant les Principes de René Descartes" (1644). La matière de Remarques a été largement presentée et utilisée dans ce "Traité de l'Esprit", qui a été son ouvrage fondamental. Dans sa conception de l'âme, en tant qu'une chose qui pense, il a prouvé que les pensées de Descartes étaient entièrement conformes à la doctrine de Saint Augustin. Le corps n'était pour lui qu`une machine, et pour expliquer tout ce qui se passait dans un animal, il avait soutenu la thèse qu'il suffisait de présenter tous les divers mouvements auxquels nous sommes naturellement incités à l'occasion de l'action des objets extérieurs sur notre corps et nos sens. En somme: le phénomène qui peut nous servir pour expliquer la machine (le fonctionnement) du corps humain et animal, ce sont les lois de la Nature. Mais ce qui touche la nature de l'Âme, qui est immatérielle, qui pense, qui connaît, qui raisonne, demande d'après lui des profondes spéculations. Dans son livre ouvrage La Forge a depassé son Maitre en expliquant en détail beaucoup de choses qui contennaient le concept de l'âme, ses fonctions, ses actions intellectuelles, ses sentimens, et son union avec le corps. Il a rendu la connaissance de notre esprit beaucoup plus sensible que Descartes, qui nous a donné la sienne qui parle de de notre corps. Comme l'avait dit Descartes, l'âme est une substance pensante, tandis que le corps est une substance étendue. Toutefois, cette distinction réelle du corps et de l'âme ne s'oppose pas à leur union. Mais il n'a pas beaucoup parlé de cette union. La Forge au contraire, a expliqué ce que c`était l'esprit et le corps et quelles étaient les choses qui nous faisaient connaître leur union. De plus, il a préparé sa théorie de la relation de l’âme et du corps comme oeuvre de la volonté divine, laquelle nous appelons l'occasionalisme.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2010, 23; 193-215
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fizyka teoretyczna a problem organizmów żywych w filozofii Kartezjusza
La physique théoretique et le probléme des organismes vivants dans la philosophie de René Descartes
Autorzy:
Śliwiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941639.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
René Descartes comme un philosophe s'est mis en question d'instituer le système comprenant la description complèté du monde des phénomènes physiques, y compris celui des organismes vivants. Au debut de la réalisation son dessein, cette description intitulée «Le Monde» devait se composer de six parties dont deux derniéres avaient pour but de toucher le probléme qui nous interesse particuliérement. Pourtant Descartes n'a pas réussi à réaliser son dessein dans un seul ouvrage. Il a laissé deux traités rédigés indépéndamment et intitulés «L'homme» et «La description du corps humain». Ses dissertations sont devenues une source inspiratice pour nos médiations. Mais ce qui nous prèoccupe particulièrement c'est la façon d'interpréter par Descartes des phénoménes de la vie, largement conçus dans la cadre de la philosophie mécanique. Cette philosophie réduit le monde des phénoménes extérieurs à une seule substance soumise aux lois du mouvement. On s'interroge egalement si l'analogie entre un mécanisme et un organisme pourtrait s'entretenir à la base de la mème pensée, réalisée par Descartes. Aussi, on réflechit à la question si l'on peut accorder au monde réduit aux lois du mouvement et à l'extension, un attribut de la vie, considéré comme le seul phénoméne de son genre.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 1998, 12
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies