Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polska Akademia Nauk. Archiwum" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
„Legiony”. Rozdział wspomnień Kazimierza Konarskiego usunięty przez peerelowską cenzurę
“Legiony”. A chapter of Kazimierz Konarski’s memoirs, excised by censorship of Polish People’s Republic
Autorzy:
Łosowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51608186.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Kazimierz Konarski
Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie
Legiony Polskie
wojna polsko-bolszewicka
Kostiuchnówka
Polish Academy of Sciences Archive in Warsaw
Polish Legions
Polish-Bolshevik War
Kostiukhnivka
Opis:
Kazimierz Konarski (1886–1972) to najwybitniejszy polski archiwista okresu międzywojennego i pierwszych lat powojennych, legitymujący się bogatym dorobkiem archiwalnym oraz naukowym. Pozostawił po sobie wspomnienia opublikowane w roku 1965, stanowiące cenne źródło dla badaczy dziejów polskiej inteligencji. Jednak pominięto w nich jeden rozdział poświęcony służbie przyszłego archiwisty w 5. pułku piechoty Legionów Polskich w 1917 r. Na jego publikację nie zgodziła się komunistyczna cenzura, o czym świadczy adnotacja dokonana przez Konarskiego na maszynopisie rozdziału, który ofiarował swojemu koledze Piotrowi Bańkowskiemu. Usunięty fragment wspomnień został odnaleziony przez autora tego tekstu w spuściźnie archiwisty przechowywanej w warszawskim archiwum Polskiej Akademii Nauk. Wspomnienia dotyczące legionowego epizodu biografii późniejszego archiwisty stanowią interesujące źródło historyczne. Zawierają wiele wartościowych szczegółów służby koszarowej Konarskiego w pułku. Ta jednostka legionowa została skierowana dla reorganizacji i uzupełnienia do Ostrowi Mazowieckiej, niedaleko od Warszawy, po stratach poniesionych w lipcu 1916 r. w słynnej bitwie pod Kostiuchnówką. Na początku swojej służby Konarski miał problem z akceptacją przez swoich kolegów, był bowiem od nich starszy o kilkanaście lat, górował nad nimi wykształceniem oraz doświadczeniem życiowym. Jednak nie wywyższał się i starał się jak najlepiej pełnić służbę szeregowego, co zjednało mu szacunek legionistów. Autor usuniętego rozdziału opisał w nim w sposób barwny sylwetki dowódców, późniejszych wyższych oficerów i polityków, m.in. Felicjana Sławoja-Składkowskiego, Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego, Stefana Grota-Roweckiego, Tytusa Filipowicza i innych. W tekście znalazło się też sporo wartościowych informacji o życiu codziennym żołnierzy tego pułku.
Kazimierz Konarski (1886–1972) was a preeminent Polish archivist in the interwar period and in afterwar years, with rich archival and academic legacy. In 1965, his memoirs were published, providing a valuable source of knowledge to researchers of Polish intelligentsia. However, from these memoirs one chapter was removed, depicting the future archivist’s service in the 5th Infantry Regiment of the Polish Legions in 1917. Communist censors prohibited its publication, as stated by Konarski’s handwritten annotation on the typescript of the chapter gifted to his colleague, Piotr Bańkowski. The excised part of the memoirs was found by the author of this article in Konarski’s legacy, preserved in Warsaw archive of the Polish Academy of Sciences. The part of the memoirs which pertains to the archivist’s-to-be time in the Legions are an interesting historical source. It contains a number of valuable details regarding Konarski’s service in the regiment named above. After the losses suffered in July 1916 in the famous battle of Kostiukhnivka, the unit was sent to Ostrów Mazowiecka near Warsaw to regroup and replenish the ranks. At the beginning of his service, Konarski had problems with getting accepted by his colleagues, as he was several years older than them, was better educated and had more life experience. However, he was not haughty and tried his best to serve as a private, which earned him respect of the legionnaires. In the removed chapter, the author vividly described the commanding officers, who subsequently became military leaders and politicians, including Felicjan Sławoj-Składkowski, Michał Karaszewicz-Tokarzewski, Stefan Grot-Rowecki, Tytus Filipowicz and others. There is also a lot of valuable information about daily life of the soldiers in the regiment.
Źródło:
Archeion; 2019, 120; 203-233
0066-6041
2658-1264
Pojawia się w:
Archeion
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szczęśliwy książę Jana Dormana jako autoarchiwum
Jan Dorman’s Happy Prince as an Auto-Archive
Autorzy:
Rewerenda, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36148311.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Dorman
archiwum
widmontologia
widma
performatywność
archives
hauntology
phantom
performative studies
Opis:
Artykuł stanowi propozycję analizy dokumentacji przedstawienia Szczęśliwy książę według Oskara Wilde’a jako modelu myślenia Jana Dormana o połączeniach zwrotnych między teatrem i archiwum. Spektakl stanowi jednak zaledwie impuls do szerszej refleksji na temat wielopoziomowego zainteresowania Dormana własnym archiwum oraz sposobami przechowania pamięci o swojej twórczości i życiu prywatnym. Dzięki wykorzystaniu ustaleń wypracowanych przez badaczy zwrotu archiwalnego oraz widmontologii artykuł wskazuje najważniejsze przestrzenie świadomego auto-archiwizowania realizowanego przez Dormana: od gorączkowego kolekcjonowania i katalogowania, przez budowanie kulturowego repozytorium dla siebie i swoich współpracowników oraz konfabulację i automitologizację, aż do recyklingu przedmiotów, postaci i motywów powracających w kolejnych jego spektaklach. W efekcie wyłania się obraz archiwum Dormana, które wykracza daleko poza kolekcję materialnych pamiątek z życia prywatnego i zawodowego, tworząc świadomie konstruowaną przestrzeń performatywną.
The paper proposes to study the documentation of Jan Dorman’s production based on Oscar Wilde’s Happy Prince as a model for Jan Dorman’s thinking about a connection and a feedback loop between theatre and archive. The production forms the basis for a more detailed examination of Dorman’s multi-layered interest in his own archive as well as the ways in which memories of his art and private life can be preserved. Using the findings developed in the area of archival turn and hauntology, the paper elaborates on the most important spheres of Dorman’s intentional self-archiving: his frantic collecting and cataloguing, the habit of constructing a cultural repository for himself and his co-workers, confabulating and self-mythologising, recycling of objects, characters and motifs to be used again in subsequent productions. In the resulting vision of Dorman’s archive, it appears to be a deliberately constructed performative space rather than merely a collection of material traces of his professional and private life.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 196-212
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Amerykańskie filmy migowe – pierwsze filmy w języku migowym
American Sign Language Films – the First of Its Kind
Autorzy:
Zdrodowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342031.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
język migowy
Amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Głuchych (NAD)
archiwum Uniwersytetu Gallaudeta
sign language
American National Association of the Deaf (NAD)
archives of Gallaudet University
Opis:
Artykuł jest poświęcony unikatowej kolekcji pierwszych filmów ukazujących i wykorzystujących język migowy, zrealizowanych w latach 1910-1921 przez amerykańskie Narodowe Stowarzyszenie Głuchych (NAD). Po ogólnokrajowej zbiórce środków finansowych w 1909 r. został powołany w NAD Fundusz Filmowy oraz zarządzająca nim Komisja Filmowa. Autorka tekstu umiejscawia filmową kolekcję w szerszym kontekście i skupia się na czterech filmach, opisując ich wpływ na ówczesnych głuchych, konstruowanie konwencji filmowania miganych narracji oraz znaczenie dla dzisiejszych badaczy głuchej kultury. Konteksty, jak również relacje dotyczące produkcji filmów, ich recepcji oraz mechanizmów dystrybucji zostały zrekonstruowane na podstawie badań archiwalnych przeprowadzonych w archiwum Uniwersytetu Gallaudeta (Waszyngton, USA), gdzie zdeponowana jest sama kolekcja filmowa, jak i dokumenty jej dotyczące.
The article is devoted to the unique collection of first films showing and using sign language, made in the years 1910-1921 by the American National Association of the Deaf (NAD). After a nationwide collection of funds in 1909 a NAD Film Fund was created and the Film Commission that governed it. The author of the article places the film collection in a broader context and focuses on four films, describing their impact on contemporary deaf people, constructing the convention of filming signed narration and its meaning for today’s researchers of the deaf culture. The context of making of the films, as well as their reception and distribution mechanisms are reconstructed based on archival research conducted in the archives of Gallaudet University (Washington, USA), where the films as well as related documents are deposited.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 236-245
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwum polityczne Ignacego Paderewskiego. T. 5, 1909-1941
Współwytwórcy:
Dąbrowski, Adam Grzegorz (1969- ). Opracowanie
Janicka, Barbara. Opracowanie
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii.
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Warszawa : "Neriton"
Tematy:
Paderewski, Ignacy Jan (1860-1941)
Haller, Józef (1873-1960)
Archiwum Akt Nowych
Polityka
II wojna światowa (1939-1945)
Źródła historyczne
Opis:
T. 5 zawiera dokumenty, które ze względu na cenzurę i autocenzurę nie mogły być opublikowane przed 1990 r. Na s. red. błędny ISBN. --- Tekst częśc. ang., fr.
Bibliogr. Indeksy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Dokumentacja teatralna wczoraj i dziś
Theater Documentation Past and Present
Autorzy:
Raszewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29431841.pdf
Data publikacji:
1991-06-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
dokumentacja teatralna
archiwum
historiografia teatralna
ikonografia teatralna
theater documentation
archive
theater historiography
theater iconography
Opis:
Artykuł poświęcony definicjom i typologii dokumentacji teatralnej. Autor omawia dotychczasowe rozróżnienia na: 1) dokumentację przedstawień teatralnych, którą zgodnie z własną propozycją z 1970 roku dzieli się na dokumenty pracy (dające wgląd w proces przygotowania przedstawienia teatralnego) i dokumenty dzieła (dające możliwość zrekonstruowania przedstawienia), 2) dokumentację życia teatralnego obejmującą różnie uporządkowane spisy przedstawień określane jako repertuary (np. w okresie historycznym, mieście, teatrze albo określonego zespołu, artysty etc.). Proponuje wprowadzenie innego podziału: na dokumentację bierną (obejmującą różne zbiory o charakterze bibliotecznym, archiwalnym, muzealnym) i czynną (obejmującą opracowania wszelkiego typu). Rozróżnia także dokumentację bieżącą i historyczną. Analizuje relację między dokumentacją a interpretacją. Podkreśla, że dokumentacja czynna zawiera zawsze jakiś element interpretacji, zachowuje jednak dokumentacyjną wiarygodność, jeśli cechuje ją interpretacyjna powściągliwość, dzięki której możliwe są różne, nawet sprzeczne interpretacje materiału. W artykule omówione są instytucje zajmujące się bieżącą i historyczną dokumentacją teatralną (Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk) oraz gromadzące dokumentację historyczną (warszawskie muzeum teatralne). Autor wskazuje także najważniejszy kierunek rozwoju tego nurtu badań teatralnych: pilną konieczność podjęcia dokumentacyjnych badań nad przedfotograficzną i fotograficzną ikonografią aktorską.
This article discusses the definitions and typology of theater documentation. The author comments on the existing distinction between: 1) documentation of theater performances, which, according to his 1970 concept, is divided into process records (giving insights into performance preparation) and product records (enabling the reconstruction of a performance); 2) documentation of theater life, comprising variously arranged inventories of performances, referred to as repertories (e.g., of a given historical period, city, theater or ensemble, artist, etc.). He proposes a new distinction: between passive documentation (comprising various library, archive, and museum collections) and active documentation (comprising all types of elaboration). He also distinguishes between current and historical documentation. He analyzes the relationship between documentation and interpretation, emphasizing that while active documentation always involves a degree of interpretation, it remains credible provided that it is characterized by interpretive restraint, so that different, even contradictory interpretations of the material are possible. The article discusses institutions in charge of current and historical theater documentation (the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences) and collecting historical documentation (Warsaw theater museum). The author also indicates the most important direction for this strand of theater research: the urgent need to undertake documentary research on pre-photographic and photographic iconography of actors.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1991, 40, 2; 215-221 (pol), 215-224 (eng)
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzemplarz teatralny – między repertuarem a archiwum
The Theatrical Copy: Between Repertoire and Archive
Autorzy:
Poskuta-Włodek, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519778.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
produkcja teatralna
archiwum
dokumentacja teatralna
performatywność archiwum
theatrical production
archive
theater documentation
performativity of archive
Opis:
We współczesnej refleksji humanistycznej status źródeł do historii teatru zmienia się, a one same poddawane są próbom redefinicji. Z jednej strony rozwój nowych technologii umożliwia niemal nieograniczony dostęp do dokumentów archiwalnych, z drugiej – pojawiają się wątpliwości co do sensu ich wykorzystywania, skoro i tak nie da się na ich podstawie zrekonstruować czy opisać minionego teatru. A przecież istotą metody historyka teatru jest nieustanne doświadczanie rudymentarności artefaktów i efemeryczności teatru. Dla polskich badaczy młodszego pokolenia studiowanie źródeł nie wyklucza zainteresowania spektaklem. W nowych teoriach i metodach dominuje kwestia pamięci teatralnej i pisania lub przepisywania historii. Pojawiają się kolejne propozycje jej podjęcia, np. wywiedzione z refleksji Diane Taylor teoria archiwum przeciwstawianego repertuarowi czy odwołująca się do refleksji Rebekki Schneider koncepcja przeciwstawienia ciała jako archiwum ciału jako medium pamięci. Wysuwane przez Stefanię Skwarczyńską teoretyczne propozycje klasyfikacyjne „teatru zapisanego”, wynikające z idei petryfikacji jednych i wytwarzania innych dokumentów w celu idealnej rejestracji, a potem rekonstrukcji przedstawienia, wymagają rewizji, natomiast bliższe performatyce ujęcie problemu dokumentacji proponowane przez Zbigniewa Raszewskiego okazuje się wciąż użyteczne. Potwierdza to rosnąca podaż dokumentacji papierowej i cyfrowej, która zmusza do poszukiwania nowej jej klasyfikacji i uznania, że wszelkiego rodzaju dokumentacja źródłowa do historii teatru, a egzemplarze teatralne w szczególności, mają walory performatywne. Ich różnorodność i labilny charakter pozwala uznać performatywność źródeł do historii teatru, która może stać się wspólną płaszczyzną dla klasycznej historii i nowych metodologicznych dociekań.
For contemporary scholarship, the status of sources to theatre history is changing, and they are therefore subject to attempts at redefining them. On the one hand, development of new technologies enables us to gain almost limitless access to archival documents; on the other hand, however, some doubts are raised concerning the point of their use, since it is impossible to reconstruct or recount a theatre performance from the past based on them, anyway. Yet it is the essence of the theatre historian’s method to constantly experience the rudimentariness of artefacts and ephemerality of theatre. For Polish researchers of younger generations, studying sources does not preclude interest in performance. The issue of theatre memory and the writing or rewriting of history is prevalent in new theories and methods. Ever-newer propositions of tackling it are advanced, e.g. the archive versus repertoire concepts derived from Diane Taylor’s reflexion or ideas based on Rebecca Schneider’s reflexion about the body as archive versus the body as memory medium. Theoretical classification propositions stemming from the notion that some documents become petrified and others need to be made with an ideal recording of performance in mind, which were put forward by Stefania Skwarczyńska, need to be revised, whereas Zbigniew Raszewski’s take on the documentation problem, closer to that of performance studies, turns out to be still useful, which can be confirmed by the on-growing supply of hard-copy and digital documentation that forces us to look for a new classification of it and to acknowledge that all kinds of source documentation to the history of theatre, and theatrical copies in particular, have performative qualities. Their variety and transitional character of the latter makes it possible to acknowledge the performativity of theatre history sources, which could become a common ground for the classical history and new methodological inquiries. 
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 50-74
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epic Fail: About Two Photographic Projects
Totalna porażka. O dwóch projektach fotograficznych
Autorzy:
Lipszyc, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407451.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
fotografia
dokument
archiwum
Jerzy Lewczyński
nowi dokumentaliści
archeologia fotografii
photography
document
archive
New Documentalists
archeology of photography
Opis:
The paper discusses images of failure in Polish photography created in 1970–2000, drawing on three particular projects: Archeology of Photography by Jerzy Lewczyński and the exhibitions The New Documentalists (2006) and Postdocument: Missing Documents: Documents of the Polish Transformation After 1989 (2012). As such, it concentrates on documentary, or post-documentary, photography which suffers no illusions as to the mimetic power of the medium, but persists in hoping that photos can have social impact. As the analyzed projects aim to create a critical picture of reality, they focus on spaces and people subject to exclusion and on the experience of failure (e.g., Unfinished Houses by Konrad Pustoła and Wojciech Wilczyk’s There’s No Such Thing as an Innocent Eye), as well as on the erosion of interpersonal relations (e.g., Aneta Grzeszykowska’s Album). Disappointments stemming from both the socialist reality and Polish capitalism mix with the desire to find and preserve what is intimate and authentic.  The discussed artists devote the majority of their attention to the problem of photography as a medium and its ability to generate social change. However, they remain fully aware of the fact that the very nature of the photographic image, with its media entanglements, makes it difficult to create an unadulterated reflection of reality; it also makes it difficult to accept anything that does not fit the visual poetics of success, anything old, damaged, démodé, or kitschy. Accordingly, the artists raise important questions about the rules for creating images in the photographic universe and about the possibility of transcending them to create a new type of document, one that would elude the rules of “dominant images” (a term first coined by Rafał Drozdowski), and to enable such a use of photography as was postulated by John Berger: rooted in personal experience and memory.
Artykuł ukazuje obrazy porażki w fotografii polskiej powstałej w okresie 1970–2000. Odwołuje się do trzech projektów: Archeologii fotografii Jerzego Lewczyńskiego oraz wystaw Nowi dokumentaliści (2006) i Postdokument. Świat nie przedstawiony. Dokumenty polskiej transformacji po 1989 roku (2012). Skupia się więc na fotografii nurtu dokumentalnego czy postdokumentalnego – nieżywiącej złudzeń co do mimetycznej mocy medium, ale nieporzucającej nadziei na społeczne oddziaływanie zdjęć. Przywoływane projekty stawiają sobie za cel stworzenie krytycznego obrazu rzeczywistości, a więc koncentrują się na przestrzeniach i ludziach podlegających wykluczeniu, przegranych (np. Niedokończone domy Konrada Pustoły, Niewinne oko nie istnieje Wojciecha Wilczyka), a także na erozji stosunków międzyludzkich (np. Album Anety Grzeszykowskiej). Rozczarowania związane zarówno z rzeczywistością socjalistyczną, jak i polskim kapitalizmem, mieszają się z pragnieniem odnalezienia i ocalenia tego, co żywe, bliskie, autentyczne. Artyści najwięcej uwagi poświęcają problemowi fotografii jako medium i jej zdolności generowania społecznej zmiany. Zdają sobie sprawę, że specyfika obrazu fotograficznego z jego medialnymi uwikłaniami utrudnia przekazanie niezafałszowanego obrazu rzeczywistości oraz akceptację tego, co nie mieści się w obrębie wizualnej poetyki sukcesu, tego, co stare, zniszczone, niemodne, kiczowate. Zadają w ten sposób pytanie o reguły tworzenia obrazów w fotograficznym uniwersum i o możliwość ich przekroczenia – stworzenia nowego dokumentu. Miałby on wymykać się regułom „obrazów dominujących” (określenie Rafała Drozdowskiego), umożliwić takie użycie fotografii, jakie postulował John Berger: zakorzenione w osobistym doświadczeniu i pamięci.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2020, 9; 1-20 (eng); 1-19 (pol)
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotograficzna dokumentacja teatru w Polsce
Photographic Theater Documentation in Poland
Autorzy:
Got, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29431888.pdf
Data publikacji:
1960-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
fotografia teatralna
ikonografia teatralna
dokumentacja teatralna
archiwum
historiografia teatralna
theater photography
theater iconography
theater documentation
archive
theater historiography
Opis:
Artykuł poświęcony historii dokumentacji fotograficznej teatru polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem fotografii dziewiętnastowiecznej i pierwszych dekad XX wieku. Autor rozpoczyna od omówienia najstarszej polskiej fotografii teatralnej – datowanego na lata 1840–1850 dagerotypu przedstawiającego aktorkę Leontynę Żuczkowską-Halpertową w kostiumie scenicznym. Następnie omawia rozwój fotografii teatralnej w powiązaniu z technikami fotograficznymi. Analizuje rozwój fotografii w atelier (indywidualne portrety aktorów – prywatne i w kostiumach, sceny grupowe) i na scenie (od końca XIX w.). Wśród omawianych w artykule fotografów, z których zakładów pochodzą najważniejsze dla historii teatru polskiego zdjęcia, są: Karol Beyer, Konrad Brandel, Jan Mieczkowski, Maurycy Pusch, Aleksander Karoli, Edward Troczewski, Walery Rzewuski. Autor charakteryzuje styl polskich dziewiętnastowiecznych fotografów i podkreśla wysoki poziom ich prac potwierdzany nagrodami w konkursach międzynarodowych. Problematyzuje także sposoby wykorzystywania dziewiętnastowiecznych zdjęć jako dokumentów. Artykuł zawiera bogaty materiał ikonograficzny.
This article is concerned with the history of photographic documentation in Polish theater, with a particular focus on the 19th and early 20th centuries. The author begins by discussing the oldest Polish theater photograph: a daguerreotype dated 1840–1850, showing the actress Leontyna Żuczkowska-Halpertowa in costume. He then discusses the development of theater photography in relation to photographic techniques. He analyzes the development of studio photography (individual portraits of actors – private and in costume, group scenes) and stage photography (since the late 19th century). The photographers mentioned in the article, whose ateliers produced the most important pictures for the history of Polish theater, include Karol Beyer, Konrad Brandel, Jan Mieczkowski, Maurycy Pusch, Aleksander Karoli, Edward Troczewski, and Walery Rzewuski. The author describes the style of Polish 19th-century photographers and emphasizes the quality of their works, confirmed by awards in international competitions. He also discusses the ways in which 19th-century photographs have been used as documents. The article contains ample iconographic material.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1960, 9, 1; 71-94
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Futuryści z MZO. Organizowanie się Ministerstwa Ziem Odzyskanych w czasie i przestrzeni
Futurists from the MZO: Self-Organisation of the Ministry of the Recovered Territories in Time and Space
Autorzy:
Ćwiek-Rogalska, Karolina
Mrzygłód, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38584333.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
czasowość
przestrzenność
Ministerstwo Ziem Odzyskanych
„science fiction”
„world building”
osadnictwo
przyszłość
archiwum
temporality
spatiality
Ministry of the Recovered Territories
science fiction
world building
settlement
future
archive
Opis:
Among the tasks of the Ministry of the Recovered Territories, which existed in the years 1945–1949, was planning the development of former German territories incorporated into the post-war borders of Poland. In our article, we critically read the documents of the Ministry, concerning both the spatial organisation of settlement in the Recovered Territories – normative documents and reports of the Department for Settlement, as well as the efforts to acquire a building for the headquarters of the Ministry in Warsaw. We look at how the Ministry located itself in the space of Warsaw and we read this as a reflection of the process of the settlement in the Recovered Territories. We propose an intellectual game of reading how the legal and administrative order of formerly German territories was created and we show it as a strategy for designing a new socio-political reality in vein of science fiction thinking. By using such a category, we bring out the entangled temporalities of the project of the “Recovered Territories” and the Ministry itself, as well as the scale of social and political constructivism of the post-war transition period.
Do zadań Ministerstwa Ziem Odzyskanych, istniejącego w latach 1945–1949, należało planowanie zagospodarowania dawnych terenów niemieckich wcielonych w powojenne granice Polski. W naszym artykule poddajemy krytycznej lekturze dokumenty Ministerstwa, dotyczące zarówno organizacji przestrzennej osadnictwa na „Ziemiach Odzyskanych” – akty normatywne oraz sprawozdania Departamentu Osiedleńczego – jak i starań o pozyskanie budynku na siedzibę instytucji w Warszawie. Przyglądamy się, jak Ministerstwo lokowało się w przestrzeni stolicy i czytamy to jako odzwierciedlenie procesu zagospodarowywania „Ziem Odzyskanych”. Celem tekstu jest podjęcie gry intelektualnej, polegającej na odczytaniu kształtowania się porządku prawno-administracyjnego terenów poniemieckich jako strategii projektowania nowej rzeczywistości społeczno-politycznej w kluczu myślenia sciencefictionalnego. Dzięki użyciu takiej kategorii wydobywamy splątane czasowości projektu „Ziem Odzyskanych” i samego Ministerstwa oraz skalę konstruktywizmu społecznego i politycznego powojennej epoki przejściowej.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2022, 46
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Holocaust Oral History Sources in the Yahad-In Unum Archive Collection (Based on Volhynia-Podolia General District Materials)
Źródła historii mówionej o Holokauście w kolekcji Archiwum „Yahad-In Unum” (na przykładzie Okręgu Generalnego „Wołyń-Podole”)
Autorzy:
Mykhalchuk, Roman Yuriyovych
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339697.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Yahad-In Unum
Holokaust
historia mówiona
relacje świadków
Patrick Desbois
Okręg generalny "Wołyń-Podole"
„small death jobs”
Holocaust
oral history
eyewitness testimony
Volhynia-Podolia General District
"small death jobs"
Opis:
The purpose of the article is to analyze the oral history collection of the Holocaust sources at the Yahad-In Unum scientific institution (Paris, France) on the example of the Nazi-occupied territories of the Volhynia-Podolia General District of Reichskommissariat Ukraine. The research methodology is based on the principles of historicism and scientific objectivity. Analysis of oral history sources is the main method of the research. Scientific novelty: For the first time in historiography, the oral history Holocaust sources of the Yahad-In Unum scientific institution were analyzed based on the example of the Volhynia-Podolia General District. The conclusions prove that the oral history sources of Yahad-In Unum have powerful potential for Holocaust studies. They have exclusive information that is not found in other sources. German and Soviet documents cannot fully shed light on Holocaust history. Instead, the stories of witnesses provide an opportunity to examine this topic in a multifaceted way. 
Celem artykułu jest analiza zbioru źródeł historii mówionej o Holokauście z terenów okupowanych przez hitlerowców Okręgu Generalnego „Wołyń-Podole”, Komisariatu Rzeszy Ukraina, opublikowanych przez „Yahad-In Unum”, instytucję naukową znajdującą się w Paryżu, we Francji. Metodologia badań opiera się na zasadach historyzmu. Po raz pierwszy w historiografii przeanalizowano źródła historii mówionej o Holokauście, znajdujące się w „Yahad-In Unum”, zebrane z terytorium Okręgu Generalnego „Wołyń-Podole”. We Wnioskach wyjaśniono, że źródła historii mówionej „Yahad-In Unum” mają ogromny potencjał do badań nad Holokaustem. Posiadają wyjątkowe informacje, których nie można znaleźć w innych źródłach. Dokumenty niemieckie oraz sowieckie nie mogą w pełni określić procesu Holokaustu. Natomiast relacje świadków dają możliwości wszechstronnego wyjaśnienia tego tematu.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2023, 12; 1-19
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Piłsudski : źródła z lat 1914-1918 w Austriackim Archiwum Państwowym w Wiedniu. T. 1, Archiwum Wojny = Quellen von 1914-1918 im Österreichischen Staatsarchiv in Wien. Bd. 1, Kriegsarchiv
Józef Piłsudski : Quellen von 1914-1918 im Österreichischen Staatsarchiv in Wien.
Autorzy:
Gaul, Jerzy (1948- ).
Współwytwórcy:
Archiwum Główne Akt Dawnych (Warszawa). pbl
Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych (Warszawa). pbl
Polska Akademia Nauk. Stacja Naukowa (Wiedeń). pbl
Wydawnictwo DiG. pbl
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Warszawa : Wiedeń : Archiwum Główne Akt Dawnych : Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych : Wydawnictwo DiG ; Stacja Naukowa Polskiej Akademii Nauk
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Legiony Polskie (1914-1917)
Polska Organizacja Wojskowa
Kriegsarchiv (Wiedeń)
I wojna światowa (1914-1918)
Zbiory archiwalne
Opis:
Bibliogr. s. [353]-359. Indeksy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies