Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polonia (Kraków)" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Il viaggio di Enrico di Valois, Re di Francia e Polonia, da Cracovia a Lione (18 giugno – 5 settembre 1574). Apparati festivi dell’entrata in Mantova
The Journey of Henry of Valois, King of France and Poland, from Krakow to Lyon (June 18–September 5, 1574). Festive Apparatus of his Entry into Mantua
Autorzy:
Natta, Federica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37508346.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Henric of Valois
Mantua
Gonzaga
Polska
Opis:
Il saggio descrive i preparativi cerimoniali per la visita a Mantova di Enrico di Valois, re della Polonia, nell’agosto del 1574. Il re visitò la città durante il suo viaggio da Cracovia a Lione (18 giugno – 5 settembre 1574), prima di essere incoronato re di Francia. In questa occasione il duca di Mantova Guglielmo Gonzaga preparò archi trionfali, sculture, danze e celebrazioni per Enrico. Il re visitò la città, ma anche le chiese di S. Andrea e S. Pietro, con le loro importanti reliquie. Il saggio ricostruisce le installazioni attraverso la lettura delle cronache, e soprattutto, della corrispondenza e dei materiali del tempo, ritrovati nell’Archivio Gonzaga di Mantova.
The essay describes the ceremonial arrangements for the visit to Mantua by Henry of Valois, King of Poland, in August 1574. The King visited the city of Mantua during his journey from Kraków to Lyon (June 18 – September 5, 1574), before his coronation as King of France. On that occasion the Duke of Mantoa, Guglielmo Gonzaga, prepared triumphal arches, sculptures, dances and celebrations for Henry. The king visited the city but also the churchs, S. Andrea and S. Pietro, with its important relics. The essay reconstructs the installations through the reading of the chronicles, and above all, of the correspondence and materials of the time found in the Gonzaga Archive of Mantua.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/1; 181-198
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Pastoral Model of Educating Seniors at Universities of the Third Age at UPJPII in Krakow
Autorzy:
Dziedzic, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28910656.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
universities of the third age
pastoral model of educating
religious formation
forms of activity
Opis:
Universities of the third age have become very popular in Poland and in the world. As institutions dealing with lifelong learning, they have the appropriate competencies to ensure that the various needs of seniors are met. U3A, established at UPJPII in Kraków in 2011, is one of such programs, dynamically operating in Poland. It is aimed not only at increasing the level of general knowledge but also at the religious formation of the students. The university has a religious profile and implements a pastoral and educational program, that includes lectures and workshops in the field of the Bible and anthropology, ethics, theology, philosophy and history of the Church, as well as an educational and cultural program (religious tourism, theatre arts), that is meant as a form of creative support for seniors. Plenary lectures and seminar workshops are complemented with the offer of additional educational and developmental classes. They include foreign language learning, computer courses, tourism, sports and cultural activities. Thanks to our U3A, many elderly people have improved their self-esteem and sense of dignity. They have also learned how to overcome problems related to old age and barriers preventing them from full participation in social and parish life.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 4; 143-162
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Union of Polish Communities in Europe. The Calendar of Major Events 1993-2019 it all Started in Kraków
Europejska Unia Wspólnot Polonijnych. Kalendarium najważniejszych wydarzeń w latach 1993-2019
Autorzy:
Pilat, Tadeusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339149.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Europejska Unia Wspólnot Polonijnych
federacja organizacji polonijnych
Polonia w Europie
integracja
Union of Polish Communities in Europe
federation of Polish diaspora organisations
Polonia in Europe
integration
Opis:
This article presents the calendar of the most important events related to the Union of Polish Communities in Europe (EUWP), a federation of Polish diaspora organisations from all over Europe. The EUWP was established in 1993 in London with the aim of promoting Polonia-related and Polish affairs in the process of Poland’s integration with the democratic West, cooperating with Polish communities around the world and providing assistance to Polish organisations in post-communist countries. For 28 years, the Union of Polish Communities in Europe has been involved in promoting Polish culture and integrating Polish communities, organising and taking part in various scientific and cultural events, conferences and competitions.
Artykuł przedstawia kalendarium najważniejszych wydarzeń dotyczących Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych, federacji zrzeszającej organizacje polonijne z całej Europy. EUWP powołana została w 1993 roku w Londynie w celu promowania spraw polonijnych i polskich w integrowaniu się z demokratycznym Zachodem, współpracowania ze wspólnotami polskimi na całym świecie oraz niesienia pomocy dla organizacji polskich w państwach postkomunistycznych. Od 28 lat Europejska Unia Wspólnot Polonijnych angażuje się w promowanie kultury polskiej i integrowanie polonijnych środowisk, organizując i biorąc udział w różnego rodzaju wydarzeniach naukowych, kulturalnych, konferencjach i konkursach.
Źródło:
Studia Polonijne; 2022, 43, Specjalny; 63-79
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kardynał Karol Wojtyła wobec alumnów Wyższego Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Krakowie
Cardinal Karol Wojtyła towards the Alumni of the Major Seminary in Krakow
Autorzy:
Mieczkowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28903938.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
kard. Karol Wojtyła
formacja
alumni
krakowskie seminarium duchowne
Card. Karol Wojtyła
formation
Major Seminary in Krakow
Opis:
Artykuł przedstawia relacje między alumnami seminarium duchownego w Krakowie a kard. Karolem Wojtyłą. Źródłami są pisane przez alumnów kroniki seminaryjne oraz kleryckie czasopismo „Novum Tempus Liberum”. W swoich homiliach i konferencjach kierowanych do alumnów ks. kardynał najczęściej posługiwał się obrazem rodziny, dlatego często przybywał do seminarium. Starł się także poznać swoich przyszłych kapłanów poprzez indywidualne rozmowy i wspólne spotkania (opłatek, imieniny). Dzięki temu wytwarzała się szczególna więź biskupa i przyszłych kapłanów. Po jego wyborze na papieża wiele zwyczajów, które on wprowadził pozostały w formacji kapłańskiej na kolejne lata.
The article presents the relationship between the alumni of the seminary in Krakow and Cardinal Karol Wojtyła. Sources are seminary chronicles written by the alumni and the clerical journal “Novum Tempus Liberum”. In his homilies and conferences addressed to the alumni, Cardinal most often used the image of the family, so often came to the seminary. He also tried to get to know his future priests through individual conversations and joint meetings for (Christmas Vigil, name day). Thanks to this, a special bond of the bishop and future priests was created. After his election as pope, many of the customs he introduced remained for the following years.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 3; 59-79
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una traccia padovano-veneziana nella Cracovia degli inizi del XVI secolo
Paduan–Venetian traces in Krakow at the beginning of the 16th century
Autorzy:
Piacentini, Marcello
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929886.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish-Italian relationships
Italian culture in Poland
Italian immigration in Poland
Italian short-story in Poland
Polish handschrifts
relazioni italo-polacche
novella italiana in Polonia
cultura italiana in Polonia
immigrazione italiana in Polonia
manoscritti polacchi
Opis:
Three accounts in Polish whose fabula focuses on Paduan and Venetian realia were found by Stanisław Estreicher in the last part of a Latin juridical codex written in the 1520s. They are not translations and have no literary worth; however, they can be interesting from a sociological point of view. In this article, we point out, on the basis of what has already been established by Estreicher, the writing context in which these stories were written in the code. Estreicher hypothesised that the stories, on the basis of their spelling, had been written not by a Pole, but by a foreigner who knew the Polish language by ear. Estreicher also hypothesised, and not wrongly, that in the 1520s, the goldsmiths’ guild, which was at that time chaired by an Italian and an German, had come into possession of that code. A comparison with the spelling of other Polish-language texts written between the end of the 15th century and the beginning of the 16th century, however, shows that many of the graphic solutions used were well attested at the time; amongst these was the singular spelling to mark the posterior nasal vowel. In any case, the writer who wrote those accounts made an effort to maintain some coherence in spelling. Despite such an effort, the general impression is that those short stories were written by a non-Polish speaker, rather than by a foreigner who resided and worked in Krakow. These accounts are certainly traces of the presence, in Krakow and Poland, of the numerous Venetians who had started thriving entrepreneurial activities in the Respublica Polono-Lituana.
I tre racconti di ascendenza padovano-veneziana in lingua polacca trovati da Stanisław Estreicher in un codice giuridico in latino scritto tra la seconda metà del XV secolo e il primo ventennio del secolo successivo non hanno senz’altro alcun valore letterario. Non sono traduzioni di un originale italiano, piuttosto si tratta di riassunti della trama, esposti in modo assai semplice, o piuttosto “primitivo”, come ben giudicava Estreicher. Possono essere di un certo interesse da un punto di vista linguistico, a motivo anzitutto dell’ortografia che sembra tradire, come aveva ipotizzato Estreicher, una mano e un orecchio di un non polacco, che prova a fissare i suoni della lingua polacca arrangiandosi come può con l’alfabeto latino a sua disposizione. In verità, da una disamina più attenta e su materiali che Estreicher non aveva a disposizione, risulta che le soluzioni ortografiche Marcello Piacentini46 adottate sono ben attestate in diverse altre testimonianze scritte della lingua polacca di quel periodo, compresa la resa grafica della vocale nasale posteriore che tanto colpì Estreicher. Chi ha vergato quei testi, peraltro, si è sforzato di attenersi a una certa coerenza e uniformità, pur nelle oscillazioni e incongruenze comuni a tutti i testi manoscritti in lingua polacca, dalle origini fino addentro al XVI secolo. Tuttavia, l’impressione generale è che quei testi siano stati effettivamente vergati da uno straniero che conosceva la lingua polacca “a orecchio”, forse da un italiano, o da un tedesco, quali erano i “seniores” della corporazione degli orafidi Cracovia, che dovettero entrare in possesso del codice almeno agli inizi degli anni Venti del XVI secolo, come ipotizzato a ragione da Estreicher. Possono dunque, quei testi, essere una ulteriore traccia della presenza italiana, veneta in particolare, nella Cracovia del XVI secolo.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2021, 12.2; 29-46
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z Krakowa do Ottawy. Maria Flora Zielińska – kawałek Polski w Kanadzie
From Kraków to Ottawa. Maria Flora Zielińska – a piece of Poland in Canada
Autorzy:
Kijewska-Trembecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/580170.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ZIELIŃSKA
KRAKÓW
KANADA
POLONIA
BIBLIOTEKA
ZIELINSKA
CANADA
LIBRARY
Opis:
Maria Flora Zielińska, z domu Nałęcz-Odrzywolska, wyjechała z Krakowa w 1957 roku. Wraz z mężem Jankiem osiedli najpierw w Montrealu, później w Ottawie. Maria, kobieta o wielkim temperamencie i sercu, przez ponad pół wieku niestrudzenie pracowała na rzecz ukochanej Polski, Polonii i Kanady. W kraju ukończyła studia rolnicze na UJ, a w Kanadzie bibliotekoznawstwo na McGill University. Czynnie działała w niemal wszystkich ottawskich organizacjach polonijnych, reprezentowała je także na forum ogólnokanadyjskim. Zawodowo związana była z kanadyjskimi bibliotekami: uniwersytecką w Montrealu i Narodową w Ottawie, współtworzyła biblioteki przy instytucjach polonijnych. Zorganizowała i przez ponad 20 lat prowadziła Multilingual Biblioservice, biblioteczney serwis służący kanadyjskim grupom etnicznym. Była to jedna z ważniejszych instytucji powołanych przez rząd P.E. Trudeau w ramach polityki pluralizmu kulturowego. Wielką miłością Marysi pozostał Kraków, gdzie często przyjeżdżała do ostatnich swoich lat, by przejść się po Starym Mieście, iść do Kościoła Mariackiego i do kawiarni Noworola, odwiedzić przyjaciół, po prostu pobyć. Ottawskie mieszkanie Zielińskich zawsze było otwarte dla przybyszów, nie tylko z Polski. Zmarła jesienią 2016 roku w wieku 95 lat.
Maria Flora Zielińska, née Nałęcz-Odrzywolska, left Krakow in 1957. With her husband Janek, she settled first in Montreal, later in Ottawa. Maria, a woman of great temperament and heart, worked tirelessly for her beloved Poland, Polish diaspora and Canada for over half a century. When still in Poland, she completed her studies at the Jagiellonian University, and then in Canada – library studies at McGill University. She was active in almost all Ottawa’s Polish diaspora organizations, representing them in the Canadian fora. Professionally, she worked for the university library in Montreal and the National Library Canada in Ottawa, but she also helped establish libraries at Polish diaspora institutions. She created and for over 20 years served as head of the Multilingual Biblioservice, a library service for Canadian ethnic groups within the National Library Canada. It was one of the most important institutions supported by the P.E. Trudeau government as part Canada’s cultural pluralism policy. Krakow remained her great love until the end of her life. She often returned to the city to stroll in the Old Town, to go to St. Mary’s Church and to the Noworol Café, to visit friends, just to stay in town for a while. In the Zielińskis’ Ottawa apartment newcomers were always welcome, not only those from Poland. She died in the fall of 2016 at the age of 95.
Źródło:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2019, 45, 2 (172); 295-303
2081-4488
2544-4972
Pojawia się w:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Polonia Sacra” – w stulecie pierwszego numeru
„Polonia Sacra” – on the 100th anniversary of its first issue
Autorzy:
Bonar, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571490.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Polonia Sacra
Nova Polonia Sacra
Jan Nepomucen Fijałek
Wydział Teologiczny UPJPII
The Faculty of Theology of the Pontificial University of John Paul II in Kraków
Opis:
W artykule niniejszym nakreślono szkic historyczny czasopisma „Polonia Sacra”. Uczyniono to w stulecie ukazania się pierwszego numeru. Czasopismo to powstało jako organ naukowy Towarzystwa im. Papieża Benedykta XV-go w roku 1918. Po upadku Towarzystwa w 1925 roku periodyk został przejęty w całości przez ks. Jana Nepomucena Fijałka i ukazywał się pod nazwą „Nova Polonia Sacra”. Wybuch II wojny światowej przerwał wydawanie czasopisma. Wznowione w 1948 roku jako organ Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymało nowy tytuł „Polonia Sacra: kwartalnik teologiczny”. Po likwidacji przez władze komunistyczne wydziałów teologicznych na polskich uniwersytetach i przeniesieniu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego na Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie periodyk stał się organem naukowym tamtejszego Wydziału Prawa i ukazywał się w latach 1954–1958 pod zmienionym tytułem „Polonia Sacra: kwartalnik kanoniczno-historyczny”. Reaktywacja czasopisma pod pierwotną nazwą „Polonia Sacra” nastąpiła w 1997 roku na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (od 2009 Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie).
commemorate the 100th anniversary of the first issue. The journal was created as an organ of the Pope Benedict XV Association in 1918. After the dissolution of the Association in 1925, the periodical was taken over entirely by Fr. Jan Nepomucen Fijałek and it was published under the title „Nova Polonia Sacra”. The outbreak of World War II suspended the publication of the journal. Restarted in 1948 as an organ of the Faculty of Theology of the Jagiellonian University, it received a new title – „Polonia Sacra: a theological quarterly”. After the shutdown of theological faculties at Polish universities by the communist authorities and the transfer of the Faculty of Theology from the Jagiellonian University to the Academy of Catholic Theology in Warsaw, the periodical became an organ of the Faculty of Law and it was published in 1954 – 1958 under the title „Polonia Sacra: a historical and canonical quarterly”. The journal was re-established under the original name of „Polonia Sacra” in 1997 at the Faculty of Theology of the Pontifical Academy of Theology in Kraków (since 2009 the Pontifical University of John Paul II in Kraków).
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 5; 17-32
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Małopolski jako krainy historycznej oraz regionu gospodarczego
Autorzy:
Górka, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035592.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu
Tematy:
Małopolska (Polonia Minor)
Galicja Wschodnia i Zachodnia
Makroregion Południowo-Wschodni
Kraków jako centrum nauki
województwa a regiony gospodarcze
Eastern and Western Galicia
South-Eastern Macroregion
Kraków as a center of science
voivodeships and economic regions
Opis:
W artykule przedstawiono najpierw kształtowanie się w wiekach X-XV Małopolski jako krainy historycznej (Polonia Minor), która obejmowała Ziemie (księstwa): Krakowską i Sandomierską, nazywane też województwami. W 1474 roku z województwa sandomierskiego wyodrębniono województwo lubelskie. W 1589 roku do Małopolski zaliczano również 6 województw wschodnich (dzisiejsza Ukraina). Cztery z tych województw powróciły do Polski w latach 1918-1939 (w tym m.in. Lwów). Objaśniono również historię Małopolski w okresie zaborów (1772-1918) jako Galicji Zachodniej i Wschodniej, a także zaprezentowano Małopolskę jako krainę geograficzną. Po II wojnie światowej na terenie Małopolski wyodrębniono województwa: krakowskie, kieleckie, rzeszowskie i lubelskie, a w latach 1975-1999 utworzono w ich miejsce 14 małych województw na wzór francuskich departamentów. Pojawiła się wtedy potrzeba planowania rozwoju społeczno-gospodarczego w skali większych regionów i stąd powstała koncepcja Makroregionu Południowo-Wschodniego, obejmującego te tereny. W 1999 roku kolejna reforma administracji przywróciła trójstopniowy podział kraju (gmina – powiat – województwo). Nazwy województw powiązano z nazwami krain historycznych. Z tego też względu województwo krakowskie nazwano województwem małopolskim, co nie jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ nazwa Małopolska kojarzy się zwykle z o wiele większą krainą historyczną i geograficzną. Na zakończenie scharakteryzowano gospodarkę województwa małopolskiego: V. miejsce w kraju na 16 województw – ok. 8% mieszkańców oraz dochodu narodowego (PKB).
The paper discusses how Lesser Poland was formed between 10th and 15th centuries as a historical region (Polonia Minor) which included the areas of Kraków and Sandomierz provinces, also called voivodships. In 1474, Lublin Voivodship was carved out of Sandomierz Voivodeship. In 1589, Lesser Poland region incorporated six eastern voivodeships (the present day Ukraine). Four of them returned to Poland within 1918-1939 (in this number Lviv). The paper gives some space to the history of Lesser Poland in time of partitions (1772-1918) known then as Western and Eastern Galicia. It also presents geographic features of Lesser Poland. Following WWII, Lesser Poland was divided into four voivodeships; Kraków, Kielce, Rzeszów and Lublin. Within 1975-1999, this area was further subdivided into 14 small voivodeships resembling French departments. At that time, there arose a need to plan social and economic development on the scale of larger regions, hence South-Eastern Macroregion comprising those areas was established. In 1999, another administration reform revived three-tier structure of the country (gmina – poviat – voivodeship). The names of voivodeships originated in the historical names of parts of the country. That is why Kraków voivodeship became Lesser Poland, which was not the most fortunate solution. This is because Lesser Poland brings to mind a significantly greater geographic and historical area. The paper concludes with the description of the economy of Lesser Poland voivodeship which ranks fifth within 16 voivodeships, has approximately 8% of the entire population and GDP.
Źródło:
Studia Ekonomiczne. Gospodarka, Społeczeństwo, Środowisko; 2018, 1/2018 (2); 67-73
2544-6916
2544-7858
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne. Gospodarka, Społeczeństwo, Środowisko
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Marian Brudzisz CSsR, Archiwum Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Założenie Misji i przewodnik po zespołach. Archives de la Mission Catholique Polonaise de France. La fondation de la Mission et le guide pour le recherches dans ses archives, Wydawnictwo Homo Dei, Ośrodek Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym, Kraków-Lublin 2015, ss. 328.
Autorzy:
Hamryszczak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022674.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 104; 471-472
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scuoleprofessionali dell’ Instituto Salesiano di S. Giacinto in Oświęcim – Galizaia (Polonia). Szkoły zawodowe salezjańskiego instytutu Św. Jacka w Oświęcimiu – Galicja (Polska), wydał Waldemar W. Żurek SDB, Kraków 2011, ss. 30.
Autorzy:
Hamryszczak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1026574.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2012, 97; 438-438
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Służba gen. dyw. Brunona Olbrychta w WP w latach 1945-1948
Autorzy:
Grochowski, Stanisław.
Powiązania:
Biuletyn Akademii Obrony Narodowej 2005, nr 2, s. 34-35
Data publikacji:
2005
Tematy:
Olbrycht, Bruno E.
Olbrycht Bruno E. (1895-1951) biografia
Legiony Polskie (1914-1917). II Brygada. 3 Pułk Piechoty
8 Pułk Piechoty Legionów dowódcy 1918-1939 r.
2 Dywizja Piechoty Legionów dowódcy 1927-1930 r.
Doświadczalne Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów) dowódca 1930-1931 r.
Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów) dowódca 1931-1936 r.
3 Dywizja Piechoty Legionów dowódca 1936-1938 r.
Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów) dowódca 1938-1939 r.
Armia "Lublin". 39 Dywizja Piechoty Rezerwowa dowódca
Gross-Born (niemiecki obóz jeniecki)
Obóz jeniecki Koenigstein 1939-1941 r.
Grupa Operacyjna "Śląsk Cieszyński" 1944 r.
Armia Krajowa. Okręg Kraków. 21 Dywizja Piechoty dowódcy
Oficerska Szkoła Piechoty i Kawalerii nr 1 (Kraków) 1945 r.
Ministerstwo Obrony Narodowej. Wydział Szkół Oficerskich Piechoty i Kawalerii 1945-1946 r.
Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów) dowódca 1946-1948 r.
Akcja "Burza"
Order Polonia Restituta odznaczeni.
Piechota oficerowie Polska 20 w.
I wojna światowa (1914-1918)
Wojna polsko-ukraińska (1918-1919)
Wojna 1919-1920 r. polsko-rosyjska
Kampania wrześniowa (1939)
II wojna światowa (1939-1945)
Konspiracja
Generałowie
Wojsko
Krzyż Walecznych
Odznaczeni (falerystyka)
Order Wojenny Virtuti Militari
Opis:
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Pro Fide et Patriae : generał Mieczysław Boruta-Spiechowicz
Autorzy:
Krawczak, Tadeusz.
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Szczecin : Szczecińskie Towarzystwo "Pogranicze" : "Dokument"
Tematy:
Boruta-Spiechowicz Mieczysław
Boruta-Spiechowicz, Mieczysław (1894-1985)
Związek Strzelecki
Legiony Polskie (1914-1917). II Brygada. 2 Pułk Piechoty
Polska Organizacja Wojskowa Ukraina
Wyższa Szkoła Wojenna (Warszawa) absolwenci 1919-1921 r.
8 Dywizja Piechoty dowódcy 1918-1939 r.
32 Pułk Piechoty dowódcy 1918-1939 r.
Dowództwo Okręgu Korpusu nr VII Poznań dowódcy 1924-1925 r.
71 Pułk Piechoty (Zambrów) dowódcy 1925-1926 r.
20 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego dowódcy
22 Dywizja Piechoty Górskiej dowódcy
Armia "Kraków". Grupa Operacyjna "Bielsko" dowódcy
Armia "Kraków". Grupa Operacyjna "Boruta" dowódca
5 Dywizja Piechoty dowódca 1939-1945 r.
Polskie Siły Zbrojne Polskie Siły Zbrojne w Wielkiej Brytanii Pierwszy (I) Korpus Polski PSZ dowódca 1943-1945 r.
Ministerstwo Obrony Narodowej. Departament Piechoty i Kawalerii dowódcy
Order Wojenny Virtuti Militari IV klasy odznaczeni
Order Polonia Restituta 4 klasy odznaczeni.
Krzyż Niepodległości z Mieczami odznaczeni.
Wojna polsko-ukraińska (1918-1919)
Wojna 1919-1920 r. polsko-rosyjska
Kampania wrześniowa dowódcy
Więziennictwo ZSRR 1939-1940 r.
I wojna światowa (1914-1918)
Polacy
Generałowie
Krzyż Walecznych
Odznaczeni (falerystyka)
Biografia
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Antyfonarze piotrkowskie z lat 1600-1645 jako źródła do badań nad chorałem gregoriańskim w Polsce
Antifonari di Andrzej Piotrkowyczyk degalli anni 1600-1645 come la fonte delle ricerche sul canto Gregoriano in Polonia
Autorzy:
Bodzioch, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041036.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
17. secolo
casa editrice
Cracovia
breviario
liturgia
XVII wiek
oficyna wydawnicza
Kraków
brewiarz
17th century
publishing company
Krakow
breviary
liturgy
Opis:
Il termine antifonario di A. Pìotrkowczyk definisce un gruppo di libroni pubblicati dal sopraddetto editore, Andrzej Piotrkowczyk, e dai suoi posteriori negli anni 1600, 1607, 1614, 1645. Il numero delle edizioni non era finora ben noto, però la sua precisione è diventata possibile da quando era trovata 1' edizione del 1614 che sembrava inesistente. Le edizioni particolari furono dedicate agli illustri rappresentanti della Chiesa (il primate St. Karnkowski, il vescovo di Warmia – Sz. Rudnicki, il primate – W. Gembicki, il vescovo di Cracovia – P. Gembicki). Il contenuto dei libroni comprende le antifone e responsoria prolixa inse-rite nel proprium de tempore, proprium de sanctis e commune sanctorum. Inoltre nell'edizione del 1645 c'è un largo supplemento che comprende officia sui santi e sulle feste introdotte nel periodo dall'ultima edizione del 1614. I testi sono stampati nel carattere tondo, le note – in gotico, gli ornamenti – rappresentati dagli iniziali e dalle vignette. Sono sconosciuti i nomi dei redattori dei sopraddetti antifonari. Si suppone soltanto che l’autore della terza edizione (1614) sia Kasper di Kleczewo. Alcune annotazioni fatte a mano nel 1838 (ediz. terza) e nel 1880 (ediz. quarta) offrono argomento che: libroni furono in uso per ben più di 250 anni. Gli antifonari di A. Piotrkowczyk hanno un valore di monumenti dell'epoca post-tridentina e perciò sono di grande importanza per la storia del canto gregoriano in Polonia.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2002, 77; 117-148
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies