Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Paisius" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Świętość władzy podług mnicha Paisija
    Sanctity of Power by Clergyman Paisius
    Autorzy:
    Walczak-Mikołajczakowa, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/635766.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    history
    identity
    chronicle
    national rebirth
    Opis:
    The symbolic beginning of the Bulgarian National Rebirth dates back to 1762 when Paisii Hilendarski wrote History of the Slavobulgarian, which was the first historgraphic work in the Bulgarian literature. Among others, the work has been widely discussed from a linguistic point of view. This time, however, the author does not concentrate on its symbolic dimension in the process of development of the Bulgarian literary language but on the lexis concerning the Bulgarian rulers. The article covers an analysis of Paisii’s lexemes, expressions and phrases with the help of which the chronicler assessed the ruler and, at the same time, shaped opinions of the readers of his time.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2013, 5
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie „Historii Słowianobułgarskiej” Paisija Chilendarskiego dla krytyki historiograficzno-literackiej i jej recepcja w perspektywie diachronicznej
    The importance of “Slavonic-Bulgarian History” of Paisius of Hilendar for the historiographical and literary critics and her reception in the diachronic perspective
    Autorzy:
    Zatylnyy, Vitaliy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694501.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Paisius
    history
    Slavic
    Bulgarian
    people
    language
    reception
    Opis:
    Formally, Slavonic-Bulgarian History (Istoriya Slavyanobolgarskaya) of Paisius of Hilendar is a manifesto of the era and a source of knowledge for Bulgarians and other Slavic nations. However, the glorification of history and its prominent heroes, presented with the help of emotional rhetoric, indicates the educational and patriotic destiny of the work. Despite some factual inaccuracies, the work has become the second most important book after the Bible for the Bulgarian nation. The author also showed in it interesting facts that arouse discussions in contemporary science. The work cannot be named just a chronicle, because history in it not only enlightens, but is an indispensable foundation for statehood and national identity. The above statement leads to the conclusion that interest in work of Paisius is growing in European society, which underlines the rich past of the Slavs and is a symbol of the struggle of the Bulgarian people for its freedom.
    -
    Źródło:
    Slavica Lodziensia; 2018, 2; 91-100
    2544-1795
    Pojawia się w:
    Slavica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Прп. Паисий Величковский и последний Кошевой атаман Запорожской Сечи П. Калнышевский: малоизвестные письма
    Autorzy:
    Шумило, Сергей
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686323.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Paisius Velichkovsky
    Petro Kalnyshevsky
    Holy Synod of the Ukrainian Orthodox Church
    Паисий Величковский
    Питер Калнышевский
    Священный Синод Украинской Православной Церкви
    Opis:
    The article, based on the archival material from Ukrainian Archives, is devoted to little‑known correspondence between Paisius Velichkovsky and Petro Kalnyshevsky. The study is important especially in the light of the decision made by the Holy Synod of the Ukrainian Orthodox Church to canonize Petro Kalnyshevsky.
    В статье на основе архивных материалов украинских архивов посвящена малоизвестной соответствия между Паисий Величковский и Петр Калнышевский. Исследование особенно важно в свете решением Священного Синода Украинской Православной Церкви канонизировать Петра Калнышевского.
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2015, 7
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Paisjusz (Wieliczkowski) i duchowe skarby św. Góry Atos dla Rosji
    Autorzy:
    Kuprjanowicz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420279.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    works of the Holy Fathers
    St. Paisius (Velichkovsky)
    Holy Mount Athos
    Russia
    Church
    disciples
    dzieła Świętych Ojców
    św. Paisjusz (Wieliczkowski)
    św. Góra Atos
    Rosja
    Cerkiew
    uczniowie
    Opis:
    Święty biskup Ignacy (Branczaninow) uważał, że dzieła Świętych Ojców przetłumaczone przez świętego Paisjusza (Wieliczkowskiego) mają „taką godność ascetyczną”, że ich nie może zamienić żadne inne tłumaczenie. Czytanie Świętych Ojców - podkreślał św. Ignacy - jest zwłaszcza ważne dla zrozumienia Pisma Świętego. Biblijni Autorzy i Ojcowie byli natchnieni jednymi tym samym Duchem i dlatego Pismo i Tradycja (w danym przypadku - spuścizna Świętych Ojców) zestawiają jedną całość i nie mogą być rozdzielane. Prawosławna Cerkiew akceptuje wyłącznie interpretację Duchem Świętym, a rozumienie Ojcami Cerkwi Pisma natchnione jest tym samym Duchem co i samo Pismo Święte. Liczni uczniowie św. Paisjusza powróciwszy do Rosji przynieśli ze sobą odrodzoną tradycję patrystyczną i rękopisy przetłumaczonych przez św. Paisjusza dzieł Świętych Ojców. To sprzyjało odrodzeniu mniszego życia i całej Rosyjskiej Cerkwi.
    Źródło:
    ELPIS; 2017, 19
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русское старчество как служение сверхнормативной любви Христовой
    Rosyjska instytucja starców jako służba ponadnormatywnej miłości Chrsytusowej
    Autorzy:
    Хоружий, Сергей
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057257.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-21
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Spiritual experience
    Russian eldership
    hesychasm
    Christian love
    kenosis
    Optina Pustyn’
    Paisius Velichkobsky
    Amvrosy of Optina
    doświadczenie duchowe
    rosyjska instytucja starców
    hezychazm
    miłość Chrystusowa
    kenoza
    Optina Pustyń
    Paisjusz Wieliczkowski
    Ambroży z Optiny
    Духовный опыт
    русское старчество
    исихазм
    любовь Христова
    кеносис
    Оптина пустынь
    Паисий Ве-
    личковский
    Амвросий Оптинский
    Opis:
    Статья анализирует феномен старчества в духовной традиции Православия, трактуя его как антропологический механизм трансляции духовного опыта. Описаны этапы исторической эволюции старчества, ведущей к расширению его служения за пределы монашеской, а затем и церковной среды. Главное внимание уделяется последнему этапу эволюции – русскому старчеству 19-20вв., внутренняя суть которого определяется как сверхнормативная любовь Христова, имеющая свой совершенный образ в Искуплении и Крестной Жертве Христа. Показано, что в русском старчестве создается особая этическая формация, принципами которой являются кенозис, смирение и абсолютное принятие Другого.
    The article presents the analysis of the phenomenon of the eldership in the Orthodox spiritual tradition interpreting this phenomenon as an anthropological mechanism of the translation of spiritual experience. Historical evolution of the eldership is reconstructed which leads to its expansion beyond the limits of the monastic and then also ecclesiastic medium. The main attention is paid to the last stage of the evolution, the Russian eldership of the 19-20th cc. The essence of this phenomenon is qualified as the supra-normative love of Christ, the perfect manifestation of which is the Redemption and the Sacrifice on the Cross of Christ. It is shown that the Russian eldership creates an original ethical formation, main principles of which are kenosis, humility and the absolute acceptance of the Other.
    Artykuł analizuje fenomen instytucji starców w duchowej tradycji Prawosławia, traktując go jako antropolgiczny mechanizm translacji duchowego doświadczenia. Opisano etapy historycznej ewolucji instytucji starców, prowadzącej do rozprzestrzenienia się ich służby poza obręb środowiska mniszego, a co za tym idzie – cerkiewnego. Najwięcej uwagi poświęcono ostatniemu etapowi ewolucji – rosyjskiej instytucji starców na przełomie XIX i XX wieku. Istotą tego fenomenu jest ponadnormatywna miłość Chrystusowa, której najdoskonalszym wyrazem jest Odkupienie i Ofiara Chrystusa na Krzyżu. Ukazano, iż rosyjska instytucja starców wytworzyła specyficzny kodeks etyczny, którego głównymi założeniami są kenoza, pokora i absolutna akceptacja Innego.
    Źródło:
    ELPIS; 2018, 20; 205-210
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Слово» и «дело» преподобного Паисия Величковского: к 300-летию со дня рождения подвижника
    The “Word” and “Deed” of St. Paisius Velichkovsky: On the 300th Anniversary of the Ascetic’s Birth
    „Słowo” i „dzieło” błogosławionego Paisjusza Wieliczkowskiego: na okoliczność 300-lecia urodzin
    Autorzy:
    Krivolapov, Vladimir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342715.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rozłam
    książki
    ascetyzm
    żywot
    autobiografia
    klasztor
    Mołdawia
    Rzeczpospolita
    powieść awanturnicza
    split
    books
    asceticism
    life
    autobiography
    monastery
    Moldavia
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    adventure novel
    Opis:
    К XIX в. пути европеизированной, секулярной России и народной «Святой Руси» окончательно разошлись. Н. Бердяев рассуждал о том, что Серафим Саровский и А.С. Пушкин были современника, но не знали друг о друге и не испытывали потребности узнать. Вместе с тем во второй половине XVIII в. в монастырях Молдавии подвизался человек, о котором почти наверняка слышал Пушкин и сочинения которого внимательно читал св. Серафим. Звали его Паисий Величковский (1722-1794) и он в своей деятельности наметил пути преодоления имевшего место «раскола». Ученики преп. Паисия находили пристанище в российских монастырях, его сочинения и переводы святоотеческих текстов пользовались исключительной популярностью в монашеской среде, а его последователя взрастили оптинское старчество – феномен, ради которого в Оптиной пустыни перебывали почти все литературные классики от Гоголя до Пришвина. Автора настоящей статьи интересует прежде всего Паисий как автор собственной автобиографии. Помимо этого текста, существуют несколько вариантов жития подвижника, созданных либо его учениками, либо учениками его учеников. Автобиография нисколько не напоминает житие, в жанровом отношении это скорее авантюрный роман, тогда как житие Паисия, написанное его учеником Митрофаном, в полной мере соответствует агиографическому канону. Паисиевы тексты, сведенные в единый корпус, дают представление не только о личности подвижника, но и о встрече двух литературных систем: той, что всё ещё тяготела к традициям Средневековья, и той, что вдохновлялась Новым временем. Сама личность Паисия гармонично сочетала в себе черты, традиционные для монаха-аскета (эталонной фигуры для русского Средневековья), и те, что «изобличали» в нём человека динамичного XVIII столетия. Автор статьи убеждён, что не только наследие святого Паисия, но сам его образ являет воплощённый ответ на вопрос о путях преодоления «раскола».
    W początkach XIX wieku ostatecznie rozeszły się drogi zeuropeizowanej, sekularnej Rosji i ludowej “Świętej Rusi”. Nikołaj Bierdiajew wspominał, że Serafim Sarowski i Aleksander Puszkin żyli w jednym czasie, lecz nie wiedzieli o sobie nawzajem i nie mieli potrzeby się poznać. A jednocześnie w drugiej połowie XVIII wieku w klasztorach mołdawskich pojawił się człowiek, o którym zapewne słyszał Puszkin i którego pisma z uwagą czytał św. Serafim. Nazywał się Paisjusz Wieliczkowski (1722-1794) i w swojej działalności określił drogi pokonania rozłamu. Jego uczniowie znajdowali miejsce w rosyjskich klasztorach, jego utwory i translacje cieszyły się niezwykłą popularnością w środowisku zakonnym, a jego następcy przywrócili fenomen Pustelni Optyńskiej, do której przybywali wszyscy klasycy literatury – od Gogola do Priszwina. Autora niniejszego tekstu interesuje Paisjusz jako autor własnej biografii. Istnieje kilka wariantów żywota tego błogosławionego, stworzonych przez jego uczniów. Autobiografia nie przypomina żywotu, pod względem gatunkowym to raczej powieść awanturnicza, podczas gdy żywot Paisjusza, spisany przez jego ucznia Mitrofana, w pełni odpowiada kononowi hagiograficznemu.
    By the 19th century, the paths of Europeanised, secular Russia and the people’s “Holy Russia” had finally diverged. Nikolai Berdyaev reasoned that Seraphim of Sarov and Alexander Pushkin were contemporaries, but did not know about each other as they lived in separate worlds, that of literature and that of holiness. However, at the same time, in the second half of the 18th century in the monasteries of Moldavia, there was a man about whom Pushkin almost certainly heard and whose writings were carefully read by St. Seraphim. His name was Paisius Velichkovsky (1722-1794) and in his work he outlined ways to overcome the “split” that had taken place. The disciples of Paisius found refuge in Russian monasteries, his writings and translations of patristic texts enjoyed exceptional popularity among the monastic community, and his successors revived the phenomenon of the Optina eldership, as a result of which almost all literary classic writers from Gogol to Prishvin visited the Optina Monstery. The author of this article is primarily interested in Paisius as the author of his own biography. In addition to this text, there are several versions of the life of this ascetic, composed either by his disciples or by the disciples of his disciples. The autobiography does not resemble a life at all; in terms of genre, it is rather an adventure novel, whereas the life of Paisius, written by his disciple Mitrofan, fully corresponds to the hagiographic canon. The Paisian texts, combined into a single corpus, give an idea not only about the personality of the ascetic, but also about the meeting of two literary systems: that which still gravitated towards the traditions of the Middle Ages, and that which was inspired by the Early Modern Period. The personality of Paisius harmoniously combined those features traditional for an ascetic monk (a reference figure for the Russian Middle Ages), and those that revealed in him a dynamic 18th‑century man. The author of this article is convinced that not only the legacy of Saint Paisius, but also his image, is the embodied answer to the question of how to overcome the “split”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 309-324
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies