- Tytuł:
-
Ritualizar la muerte. Identidades latinoamericanas en las prácticas conceptuales de Alfredo Portillos
To ritualize death. Latin American identities in the conceptual practices of Alfredo Portillos
Rytualizacja śmierci. Tożsamości Ameryki Łacińskiej w konceptualnych praktykach Alfredo Portillosa - Autorzy:
- Pérez, Juan Pablo
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1839402.pdf
- Data publikacji:
- 2018-12-31
- Wydawca:
- Wydawnictwo Adam Marszałek
- Opis:
-
How to reinterpret Latin American identity discourses which were present in the artistic and political practices of the 1970s? How to revaluate their achievements and reinterpret them in the neo-liberal and globalized world of the 1990s, based on selected aesthetic propositions of an Argentinian artist, Alfredo Portillos? How are the emancipatory powers of such practices reactivating and functioning in the contemporary context? The proposed theoretical reflection on the artistic activity of Alfredo Portillos aims at reinterpreting the processes of circulation, valorisation and reception of some works which were omitted during creation of a historiographic account of “Grupo de los Trece” and then CAyC (Buenos Aires). The proposed reflections refer to different scopes of regional aesthetics in search for identity in Latin America and their connections with various political contexts. The narrative identity was accepted by the artist for the first time in 1973, when during the fourth edition of “Salón Premio Paolini”, he presented a work showing an acrylic hermitage. A title of the work, which appeared in the catalogue of “Funerary urn of those who died for liberation of Latin America” (Urna funeraria de los caídos por la Liberación Latinoamericana), was very meaningful. This first semantic and conceptual proposition, including curiosity of matter characteristic of folk religiosity has become an element present in all the rituals presented by Alfredo Portillos (also in the latest one).
Jak na nowo zinterpretować latynoamerykańskie dyskursy tożsamościowe, które naznaczyły artystyczne i polityczne praktyki lat 70.? Jak ocenić na nowo ich osiągnięcia i zreinterpretować w neoliberalnym i zglobalizowanym świecie lat 90., opierając się na wybranych propozycjach estetycznych argentyńskiego artysty Alfredo Portillosa? W jaki sposób emancypacyjne moce takich praktyk reaktywują się i funkcjonują we współczesnym kontekście? Propozycja refleksji teoretycznej dotyczącej działalności artystycznej Alfredo Portillosa ma na celu reinterpretację procesów obiegu, waloryzacji i lektury niektórych prac pominiętych w czasie tworzenia relacji historiograficznej na temat „Grupo de los Trece”, a następnie CAyC (Buenos Aires). Proponowane przemyślenia odnoszą się do różnych zakresów estetyki regionalnej w poszukiwaniu tożsamości w Ameryce Łacińskiej i ich związków z różnymi kontekstami politycznymi. Po raz pierwszy tożsamość narracyjna została przyjęta przez artystę w 1973 roku, kiedy podczas czwartej edycji „Salón Premio Paolini” zaprezentował dzieło ukazujące akrylową pustelnię. Bardzo wymowny był tytuł pracy, który pojawił się w katalogu „Urna pogrzebowa poległych na wyzwolenie Ameryki Łacińskiej” (Urna funeraria de los caídos por la Liberación Latinoamericana). Ta pierwsza propozycja semantyczno-pojęciowa, w której zawiera się osobliwość materii charakterystycznej dla religijności ludowej, stała się elementem obecnym we wszystkich rytuałach prezentowanych przez Alfredo Portillosa (także w ostatnim). - Źródło:
-
Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2018, 8; 35-47
2299-260X - Pojawia się w:
- Sztuka Ameryki Łacińskiej
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł