Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Osadnicy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-26 z 26
    Tytuł:
    Osadnicy wojskowi ofiarami zbrodni katyńskiej
    Autorzy:
    Adamska-Czerw, Jolanta.
    Powiązania:
    Kresowe Stanice 2006, nr 1, s.38-49
    Data publikacji:
    2006
    Tematy:
    Obóz jeniecki Ostaszków (1939-1940) osadnicy wojskowi spis
    Obóz jeniecki Starobielsk osadnicy wojskowi spis
    Obóz jeniecki Kozielsk osadnicy wojskowi spis
    Osadnicy wojskowi ZSRR 1939-1940 r. spis
    Więźniowie polscy ZSRR 1939-1940 r.
    Opis:
    Również wykaz imienny osadników w poszczególnych obozach i więzionych na Zachodniej Ukrainie.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    The Scottish diaspora in the Polish-Lithuanian Commonwealth
    Szkocka Diaspora na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów
    Autorzy:
    Górnik, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070410.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
    Tematy:
    Scots
    immigration
    the Commonwealth
    Scottish settlers
    Szkoci
    imigracja
    Rzeczpospolita Obojga Narodów
    szkoccy osadnicy
    Opis:
    Na przełomie szesnastego i siedemnastego wieku Rzeczpospolita Obojga Narodów doświadczyła bezprecedensowego napływu szkockich imigrantów. Szacuje się, że w okresie największego wzrostu imigracji, w Polsce było około 30,000 szkockich osadników (Bajer,2012, p.77). W czasach, kiedy Europa pochłonięta była różnymi wojnami i konfliktami o podłożu religijnym, zróżnicowana etnicznie oraz tolerancyjna Rzeczpospolita Obojga Narodów stała się 'Ameryką tamtych czasów' dla szkockich migrantów (Popławska, 1993, p.35), umożliwiająca zdobycie pełnych praw obywatelskich jak również najważniejszych funkcji w państwie. Niniejszy artykuł, zatem poświęcony jest analizie głównych czynników, które wpłynęły na migracje jak również udział Szkotów w życiu politycznym, religijnym i wojskowym ówczesnej Polski.
    Źródło:
    Language. Culture. Politics. International Journal; 2020, 1; 169-182
    2450-3576
    2719-3217
    Pojawia się w:
    Language. Culture. Politics. International Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Baraniecki, Marek Robert Górniak, Łukasz Horbatowski, Osadnicy i ich następcy. Relacje i wspomnienia mieszkańców gminy Kotla, Leszno 2015 [rec. ks. Robert R. Kufel]
    Autorzy:
    Kufel, Robert R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011596.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Agencja Wydawnicza “PDN”
    Tematy:
    Jan Baraniecki
    Marek Robert Górniak
    Łukasz Horbatowski
    Kotla
    Źródło:
    Adhibenda; 2016, III; 361-363
    2391-6109
    Pojawia się w:
    Adhibenda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Wmieszkani” Polacy, czyli o niemieckim wkładzie do kultury staropolskiej
    O niemieckim wkładzie do kultury staropolskiej
    Autorzy:
    Kąkolewski, Igor (1963- ).
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2021, nr 6, s. 21-25
    Data publikacji:
    2021
    Tematy:
    Osadnicy
    Niemcy (naród)
    Polacy
    Stosunki etniczne
    Życie kulturalne
    Artykuł problemowy
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
    Opis:
    Tematem artykułu jest wkład Niemców w kulturę polską. Już od XIII wieku trwała emigracja Niemców do Polski, początkowo na prawie magdeburskim (tak lokowano w 1257 roku w Krakowie). Z badań historyków wynika, że tylko w XIII wieku w trakcie kolonizacji na prawie niemieckim napłynęło do Polski około 100 tysięcy osadników z krajów niemieckich, czyli prawie 10% całej populacji Królestwa Polskiego. Osadnicy emigrujący z Niemiec odcisnęli trwały ślad zarówno w gospodarce, jak i w kulturze Polski. W Krakowie osiedliły się całe rodziny drukarzy (w 1474 roku Kasper Straube, w 1503 roku Kasper Hochfelder). Z Niemiec pochodziły żony królów polskich z rodu Habsburgów, wśród nich Elżbieta Rakuszanka żona Kazimierza Jagiellończyka, zwana matką królów. Niemieckie korzenie mieli polscy hierarchowie Kościoła katolickiego: Jan Dantyszek, Stanisław Hozjusz, Marcin Kromer – wszyscy absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego. Polonizacji ulegała też szlachta niemiecka, osiadła w Prusach Królewskich.
    Fotografie.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomoc Jointu i Agro-Jointu dla ludności żydowskiej na obszarze Białorusi radzieckiej
    Autorzy:
    Kowalska-Dąbrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653717.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Joint
    Agro–Joint
    Jews in the USSR
    Jewish colonization
    Jewish settlers in the USRR
    Agro-Joint
    ZSRR
    kolonizacja
    osadnicy żydowscy w ZSRR
    Opis:
    The Soviet state that emerged after 1917 became the heir of the Russian Empire and its geopolitical situation, which the Bolsheviks intended to preserve and consolidate in order for different communities to adopt one common Soviet system of values, norms and opinions. The resettlement of the Jewish community into rural areas was one of the aspects of the ethnic integration policies. The operation, launched by the Central Committee of the RCP(b) in 1924, aimed to facilitate the formation of a peasant stratum in the Jewish society, which would transform its culture in a way to merge the Jews with the multinational population of the USSR. Considering the lack of state funds, the implementation of the top-down plan was made possible by financial aid from external sources, the American organisation Agro-Joint in particular.
    Powstałe po 1917 r. państwo radzieckie stało się spadkobiercą imperium carskiego, którego przestrzeń geopolityczną bolszewicy zamierzali utrzymać. Zespolić tak, by poszczególne społeczności przyjęły jeden, wspólny, radziecki system wartości, norm i ocen. Fragmentem integracyjnej polityki narodowościowej była rolnicza akcja osiedleńcza ludności żydowskiej. Postanowiona przez Komitet Centralny RKP w 1924 r. akcja kolonizacyjna miała sprzyjać uformowaniu się w tej społeczności warstwy chłopskiej, a więc transformacji jej kultury w kierunku zespolenia z wielonarodowym społeczeństwem radzieckim. W związku z brakiem państwowych środków pieniężnych, wykonanie odgórnie ustalonych planów stało się możliwe dzięki pomocy finansowej pochodzącej z zewnątrz, zwłaszcza od amerykańskiej organizacji Agro-Joint.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2014, 49, 2
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osadnicy
    Autorzy:
    Kowacz, Bronisław.
    Współwytwórcy:
    Knyt, Agnieszka. Opracowanie
    Ośrodek "Karta" (Warszawa). pbl
    Dom Wydawniczy PWN. pbl
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Warszawa : Ośrodek Karta : Dom Wydawniczy PWN
    Tematy:
    Kresowiacy
    Ludność
    Repatriacja
    Wysiedlanie
    Antologia
    Pamiętniki i wspomnienia
    Literatura polska
    Opis:
    Na okł.: Nowe życie Kresowiaków na Ziemiach Zachodnich, nadzieje i niemoc wobec władzy ludowej.
    Bibliogr. s. 156-158.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Tragedia losów obywateli polskich na podstawie dokumentów Państwowego Archiwum Obwodu Pawłodarskiego
    Трагедия судеб польских граждан на примере документов Государственного архива Павлодарской области
    Павлодар облысының мемлекеттік архивінің құжаттары мысалында поляк азаматтарының тағдырларының трагедиясы
    Autorzy:
    Kubik, Nadezhda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192750.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
    Tematy:
    deportacje
    obywatele polscy
    specjalni osadnicy
    repatriacja
    Pawłodar
    Kazachstan
    deportations
    Polish citizens
    special settlers
    repatriation
    Pavlodar
    Kazakhstan
    Opis:
    W Państwowym Archiwum Obwodu Pawłodarskiego znajduje się sporo materiałów dotyczących losów obywateli polskich deportowanych do Kazachstanu (ściślej – do obwodu pawłodarskiego) w latach 1940–1941. Na ich podstawie autorka omawia ogólnie sytuację tej grupy ludności, poczynając od momentu deportacji aż do repatriacji do Polski w 1946 r. Dokumenty wyraźnie ukazują trudne położenie deportowanych Polaków: brak godnych warunków mieszkaniowych, wystarczającej ilości pożywienia czy odzieży, choroby, aresztowania za gorzkie komentarze pod adresem sowieckich władz itp. Sytuacja uległa poprawie w momencie utworzenia w Pawłodarze delegatury polskiej ambasady, ale niestety, na krótko.
    The State Archive of the Pavlodar Oblast contains a lot of materials concerning the fate of Polish citizens deported to Kazakhstan (more precisely - to the Pavlodar Oblast) in 1940–1941. On their basis, the author discusses the general situation of this group of people, starting from the moment of deportation until repatriation to Poland in 1946. The documents clearly show the difficult situation of the deported Poles: lack of decent housing, insufficient food or clothing, illnesses, arrests for bitter comments on address of the Soviet authorities, etc. The situation improved when a delegation of the Polish embassy was established in Pavlodar, but unfortunately, only for a short time.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Pogranicza; 2023, 23; 46-61
    1641-0033
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Pogranicza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Okoliczności likwidacji Ministerstwa Ziem Odzyskanych
    Autorzy:
    Strauchold, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29521034.pdf
    Data publikacji:
    2015-04-15
    Wydawca:
    Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
    Tematy:
    Ziemie Odzyskane
    Ziemie Zachodnie i Północne
    Polska Partia Robotnicza
    polityka imigracyjna
    autochtoni
    osadnicy
    stalinizm
    Recovered Lands
    western and northern lands
    Polish Workers’ Party
    integration policies
    natives
    settlers
    Stalinism
    Opis:
    As a result of falsified legislative elections to the Sejm in early 1947. Communist Polish Workers’ Party received almost the full political power in Poland. Legally opposition, placed in the Polish Peasant Party and illegal, anti-communist political and military structures clearly weakened, were unable to influence the situation in the country. During 1947 and 1948 were promoted top-down thesis that had been successfully resolved all issues related to the integration so called Recovered Territories with the rest of the country. Incorporated in 1945 Eastern German territories. It was not true, but such views formed part of the fight against the Stalinist leadership of the PPR with the leader of the Communists ‘national’ Władysław Gomułka. During 1948, his political position has been marginalized. As the leader of PPR and head of the Ministry of Recovered Territories had lost the ability to influence the situation in the western and northern regions. At the beginning of 1949. Ministry was closed despite the many unresolved lands new problems
    Infolge der gefälschten Wahlen zum „Legislativen Sejm“ (Sejm Ustawodawczy) Anfang 1947 gewann die kommunistische Polnische Arbeiterpartei (Polska Partia Robotnicza, kurz: PPP) fast die gesamte politische Macht in Polen. Die legale Opposition, die sich in der Polnischen Bauernpartei (Polskie Stronnictwo Ludowe, kurz: PSL) sammelte, sowie illegale, antikommunistische politische und bewaffnete Strukturen verloren merklich an Kraft und waren nicht in der Lage, auf die Situation im Staat Einfluss zu nehmen. Im Verlauf der Jahre 1947 und 1948 wurde „von oben” die These lanciert, dass alle Fragen im Zusammenhang mit der Integration der sog. Wiedergewonnenen Gebiete mit dem übrigen Staat zu einer positiven Lösung gebracht worden seien. Es handelt sich um die 1945 einverleibten deutschen Ostgebiete. Dies entsprach nicht der Wahrheit, aber solche Ansichten passten zu dem Kampf der stalinistischen Leitung der PPP mit dem Anführer der „einheimischen” Kommunisten, Władysław Gomułka. Im Verlauf des Jahres 1948 wurde dessen politische Position marginalisiert. Als Anführer der PPP und Leiter des Ministeriums für die Wiedergewonnenen Gebiete büßte er die Möglichkeit ein, auf die Situation in den West- und Nordgebieten Einfluss zu nehmen. Anfang 1949 wurde das Ministerium für die Wiedergewonnenen Gebiete aufgelöst, obwohl viele Probleme in den neuen Gebieten noch nicht gelöst waren.
    Źródło:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2015, 287, 1; 111-120
    0023-3196
    2719-8979
    Pojawia się w:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska diaspora w Kazachstanie: główne etapy formowania się, znane postaci i obecna sytuacja
    Польская диаспора в Казахстане: основные этапы формирования, известные личности и современное положение
    Қазақстандағы поляк диаспорасы: қалыптасуының негізгі кезеңдері, танымал тұлғалар және қазіргі жағдайы
    Autorzy:
    Kabuldinov, Ziyabek E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192743.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
    Tematy:
    zsyłki
    deportacje
    represje
    grupy etniczne
    osadnicy
    Kazachstan
    Rosja
    Związek Sowiecki
    exile
    deportations
    repressions
    ethnic groups
    settlers
    Kazakhstan
    Russia
    the Soviet Union
    Opis:
    W historii formowania się polskiej mniejszości w Kazachstanie można wyróżnić cztery główne okresy, a pierwszy z nich przypada na koniec XVIII w. Polacy trafiali do tej części świata pod przymusem, jako zesłańcy i deportowani, w wyniku m.in. walk narodowowyzwoleńczych podejmowanych przez Polaków w XIX w., ich udziału w wojnach napoleońskich, wywózek w latach II wojny światowej (tylko w wyniku drugiej masowej wywózki, z kwietnia 1940 r., do Kazachstanu trafiło ok. 60 tys. osób). Podstawę dzisiejszej diaspory polskiej w Kazachstanie stanowią Polacy wywiezieni tam w 1936 r. z zachodniej Ukrainy i Białorusi. Wśród ofiar masowych represji politycznych ZSRS Polacy stanowili jedną z najliczniejszych grup narodowościowych. Dzięki twórczej działalności zarówno miejscowej ludności, jak i deportowanych oraz ewakuowanych obywateli pojawiły się nowe miasta, wykorzystywano bogactwa naturalne, uruchomiono dziesiątki fabryk. Rozwijała się sieć instytucji edukacyjnych, naukowych, kulturalnych. W szczególności Północny Kazachstan stał się miejscem, w którym przecinały się kultury i cywilizacje, terytorium konstruktywnego dialogu i deportowanej, i miejscowej ludności republiki, regionem owocnej współpracy różnych narodów. Według statystyk, obecnie w Kazachstanie mieszka około 50 tysięcy Polaków.
    In the history of the formation of the Polish minority in Kazakhstan four main periods can be distinguished, the first of which falls on the end of the 18th century. National liberation struggles undertaken by Poles in the 19th century, their participation in the Napoleonic Wars, deportations during World War II (only as a result of the second mass deportation, in April 1940, about 60,000 people ended up in Kazakhstan). The basis of today's Polish diaspora in Kazakhstan are Poles deported there in 1936 from western Ukraine and Belarus. Among the victims of mass political repressions of the USSR, Poles were one of the largest national groups. Thanks to the creative activity of both the local population and the deported and evacuated citizens, new cities appeared, natural resources were used, and dozens of factories were launched. A network of educational, scientific and cultural institutions developed. In particular, North Kazakhstan has become a place where cultures and civilizations intersected, a territory of constructive dialogue and the deported and local population of the republic, a region of fruitful cooperation between different nations. According to statistics, there are currently about 50,000 Poles living in Kazakhstan.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Pogranicza; 2023, 23; 5-21
    1641-0033
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Pogranicza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Walloon settlers in Spiš in the Middle Ages
    Walońscy osadnicy na Spiszu w średniowieczu
    Autorzy:
    Marek, Miloš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31014900.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Walonowie
    migracja
    osadnictwo
    region spiski
    Spiskie Włochy
    Słowacja
    królestwo Węgier
    średniowiecze
    Walloons
    migration
    settlement
    Spiš county
    Spišské Vlachy
    Slovakia
    kingdom of Hungary
    Middle Ages
    Opis:
    In the kingdom of Hungary we assume the presence of a Romance-speaking population as early as in the 11th century. Other groups of Latins, mainly Walloons, immigrated during the 12th century to Transylvania, along with the Flemish people, and to other important cities of the kingdom (Esztergom, Székesfehérvár, Oradea Mare, Pécs, Zagreb). But also into Spiš county. The most important Wallonian locality in the upper part of the country (Slovakia) was established in Spišské Vlachy located in the vicinity of the important German locality of Spišské Podhradie, where Saxon ʻguestsʼ were the first to be documented in Spiš. The presence of Walloons in Spiš is generally associated with the construction of the nearby Spiš castle although there may have been other reasons for their arrival. The local settlement is first recorded in sources in 1243, when King Bela IV. granted the settlers from Spišské Vlachy a special privilege. But Latin hospites in Spiš county lived not only in Spišské Vlachy and its immediate surroundings. The presence of individuals from the Romance language area is testified in other localities of Spiš as well, mostly in villages of the Hornád river valley (Aranyás, Mečedelovce, Odorín, Žehra and so on). The Wallonian community in Spiš wasn´t very numerous in comparison with local Slavs or German (Saxon) settlers and very soon was gradually assimilated in the domestic Slovak or German environment.
    Możemy założyć, że w królestwie Węgier ludność romańskojęzyczna pojawiła się już w XI wieku. Inne grupy tej ludności, głównie Walonów, w XII wieku imigrowały wraz z Flamandami do Transylwanii oraz do innych ważnych miast królestwa (Esztergom, Székesfehérvár, Oradea Mare, Pecz, Zagrzeb), jak również na Spisz. Najważniejsza osada walońska w górnej części kraju (Słowacja) powstała w Spiskich Włochach (Spišské Vlachy), położonych w pobliżu ważnej niemieckiej miejscowości Spiskie Podgrodzie (dawniej Podegrodzie Spiskie, Spišské Podhradie), gdzie jako pierwsi na Spiszu udokumentowani zostali saksońscy „goście”. Obecność Walonów na Spiszu wiąże się na ogół z budową pobliskiego zamku spiskiego, choć mogły istnieć również inne powody ich przybycia. Miejscowe osadnictwo jest po raz pierwszy odnotowane w źródłach w 1243 roku, kiedy to król Bela IV. nadał osadnikom ze Spiskich Włochów specjalny przywilej. Ale romańskojęzyczni osadnicy na Spiszu mieszkali nie tylko w Spiskich Włochach i ich najbliższej okolicy. Obecność osób z romańskiego obszaru językowego jest poświadczona również w innych miejscowościach Spisza, głównie w wioskach w dolinie Hornadu (Aranyás, Mečedelovce, Odorín, Žehra itd.). Społeczność walońska na Spiszu nie była zbyt liczna, szczególnie w porównaniu z miejscowymi Słowianami czy niemieckimi (saskimi) osadnikami i bardzo szybko uległa stopniowej asymilacji z rodzimym słowackim czy niemieckim środowiskiem.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2021, 27, 2; 91-113
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dissonant Heritage as a By-Product of the Postwar Agrarian Reform in Poland. From Postmemory to Ethnoarchaeology
    Dysharmonijne dziedzictwo jako produkt uboczny powojennej reformy rolnej w Polsce. Od postpamięci do etnoarcheologii
    Autorzy:
    Latocha, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/681850.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    postpamięć
    dysharmonijne dziedzictwo
    antropologia kultury
    etnoarcheologia
    autoetnografia
    powojenna reforma rolna w Polsce
    niemieccy osadnicy
    polscy chłopi
    postmemory
    dissonant heritage
    cultural anthropology
    ethnoarchaeology
    autoethnography
    agrarian reform after the Second World War in Poland
    German settlers
    Polish peasants
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest dysharmonijne dziedzictwo przedstawione na przykładzie poniemieckich wsi w Polsce centralnej. Reforma rolna (1944) zmieniła lokalny krajobraz społeczny i kulturowy, usuwając z niego niemieckich mieszkańców. W poniemieckich gospodarstwach, domach żyją współcześnie rodziny beneficjentów reformy – polskich chłopów. Artykuł ma charakter osobisty, opiera się na postpamięci autora, który bazując na archiwaliach (m.in. aktach stanu cywilnego, podaniach chłopów o poniemiecką ziemię) i informacjach od swojej babki pamiętającej swoich niemieckich sąsiadów, próbuje „wskrzesić” wielokulturową przeszłość i tych, którzy byli częścią tego krajobrazu. Autor w zarysie przedstawia koncepcję badań etnoarcheologicznych tego dysharmonijnego dziedzictwa będącego produktem ubocznym reformy rolnej (1944) w Polsce.
    The subject of the paper is dissonant heritage exemplified by former German villages in Central Poland. The agrarian reform (1944) transformed the local social and cultural landscape by removing its German inhabitants. Today, former German farmsteads are occupied by families of the reform beneficiaries – Polish peasants. The paper is personal as it is based on the postmemory of the author, who used archival sources (including vital records and peasants’ letters of application for the post-German land) and information from his grandmother, who remembers her German neighbours, in an attempt to ‘revive’ the multi-cultural past and those who used to be a part of this landscape. The author outlines the concept of ethnoarchaeological research into the dissonant heritage being a by-product of the agrarian reform (1944) in Poland.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2019, 34; 107-127
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osadnicy, twierdze, temy. Bizantyńskie działania w celu wzmocnienia granicy z wczesnośredniowieczną Bułgarią, VII–X w.
    Settlers, strongholds, themes. Byzantine activities to strengthen the border with Early Medieval Bulgaria, 7th–10th c.
    Autorzy:
    Marinow, Kirił
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910087.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-24
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantium
    medieval Bulgaria
    Byzantine-Bulgarian relationships
    the Balkans
    Byzantine defence-system
    inter-state borders
    medieval towns and fortresses
    Bizancjum
    średniowieczna Bułgaria
    relacje bizantyńsko-bułgarskie
    Bałkany
    bizantyński system obronny
    granice międzypaństwowe
    średniowieczne miasta i twierdze
    Opis:
    Artykuł podnosi zagadnienia związane z bizantyńską rekonkwistą ziem trackich i macedońskich po okresie najazdów barbarzyńskich na Półwysep Bałkański w V–VII w. n.e. Realizując plan odzyskiwania tych terenów władze w Konstantynopolu musiały brać pod uwagę realne zagrożenie ze strony chanatu bułgarskiego, funkcjonującego na północ od gór Hemos. Bułgarzy bowiem zagrażali nie tylko powodzeniu bizantyńskiego przedsięwzięcia, lecz wyprawiali się znacznie dalej na południe, sięgając w swych rajdach okolic cesarskiej stolicy (na południowym wschodzie) czy ziem geograficzno-historycznej Macedonii (na południowym zachodzie). By temu zaradzić, a i urealnić swoją obecność na wspomnianych obszarach, cesarze sprowadzali ludność małoazjatycką, którą uzupełniano istniejące tam pustki osadnicze, osadzając ją w już istniejących lub nowo wzniesionych twierdzach i miastach (jako oddziały garnizonowe), bądź na terenach uprawnych (osadnictwo wiejskie). Innym krokiem było utworzenie na wskazanych terenach konkretnych jednostek administracyjnych, za pośrednictwem których łatwiej było nimi zarządzać i skutecznie organizować opór przeciwko najeźdźcom z północy. Miejscowi osadnicy stanowili również podstawową siłę militarną zobowiązaną do ochrony tych pogranicznych terytoriów. Z drugiej strony twierdze trackie pełniły rolę bizantyńskich forpoczt i baz wypadowych dla wypraw cesarskich organizowanych przeciwko samej Bułgarii.
    The article raises issues related to the Byzantine reconquista of the Thracian and Macedonian lands after the period of barbarian invasions on the Balkan Peninsula in the 5th–7th c. When implementing the plan to recover these areas, the authorities in Constantinople had to take into account the real threat from the Bulgarian Khanate, established north of the Haimos Mountains. Bulgarians threatened not only the success of the Byzantine venture, but they went much further south, reaching in their raids the surroundings of the imperial capital (in the southeast) or the geographical and historical lands of Macedonia (in the southwest). To remedy this, and to make their presence more real in these areas, the emperors moved there the population from Asia Minor to fulfill the existing settlement voids, embedding them in already existing or newly built fortresses and cities (as garrison units), or on arable lands (rural settlement). Another step was the creation of specific administrative units in the indicated areas, through which it was easier to administer them and effectively organize resistance against invaders from the north. Local settlers also constituted the basic military force obliged to protect these border territories. On the other hand, Thracian strongholds played the role of Byzantine outposts and bases for imperial expeditions organized against Bulgaria itself.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2019, 26, 1; 5-30
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowi „Lubuszanie” wobec problemów osadniczych i politycznych na Ziemi Lubuskiej w latach 1945-1956 Opór – przystosowanie – uległość
    The new “Lubusz people” in view of settlement and political problems in the Lubusz Land between 1945 and 1956 Resistance – adaptation – acquiescence
    Autorzy:
    Osękowski, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/516521.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    Ziemia Lubuska
    społeczeństwo
    osadnicy
    przesiedleńcy
    władza
    stalinizm
    totalitaryzm
    autorytaryzm
    komunizm
    represje
    integracja społeczna
    opór społeczny
    przystosowanie
    uległość
    the Lubusz Land
    community
    settlers
    displaced people
    authorities
    Stalinism
    totalitarianism
    authoritarianism
    Communism
    repressions
    social integration
    social
    resistance
    adaptation
    acquiescence
    Opis:
    Niniejszy tekst ma na celu przedstawienie obrazu nowego społeczeństwa Ziemi Lubuskiej ukształtowanego po 1945 r. i jego funkcjonowania w kilkunastu powojennych latach, w zasadzie do 1956 r. Mieszkańcy Ziemi Lubuskiej osiedlali się na poniemieckich ziemiach w różnych okolicznościach i z różnych pobudek: jedni byli do tego zmuszeni zmianą granic państwa, inni mieli nadzieję na lepsze niż dotychczas warunki życia i awans ekonomiczny. Pierwsze lata życia na Ziemi Lubuskiej dla osadników nie były łatwe, bez względu na to skąd tu przybyli, gdzie osiedli się i czym zajęli się w nowym miejscu zamieszkania. Warunki życia w nowym miejscu chociaż były najczęściej lepsze niż na ojcowiźnie były jednak obce kulturowo, krajobrazowo i mentalnie. Nie zawsze można było także liczyć na wsparcie państwa, które w tym czasie nie było jeszcze zorganizowane, było poranione wojną i zmianą granic, z dnia na dzień ewoluowało w kierunku coraz większej ideologizacji. Pomimo tego osadnicy przystosowywali się do nowych warunków, organizowali lokalne życie i zajmowali się pracą, w większości na roli. Ogromną wagę przywiązywali do życia religijnego, stąd też wspierali duchownych, dbali o lokalny kościół i byli zainteresowani lekcjami religii dla swoich dzieci. Z upływem czasu ludzie byli coraz bardziej kontrolowani przez państwo, zmuszani do udziału w absurdalnych i ideologicznych projektach narzucanych im w życiu prywatnym i rodzinnym, w pracy i miejscu zamieszkania. Państwo osaczało ludzi i zmuszało do uczestnictwa w różnych zdarzeniach wbrew ich woli, oczekiwaniom i przekonaniom. Nowe społeczeństwo Ziemi Lubuskiej dobrze radziło sobie z organizacją od podstaw codziennego życia w nowym miejscu zamieszkania. Nie zawsze jednak radzono sobie z ekspansją państwa w życie indywidualne, rodzinne, zawodowe oraz lokalne, nie zawsze udawało się ludziom obronić ważne dla wszystkich wartości. W tym kontekście kluczowe staje się pytanie o granice i obszary uległości ludzi wobec autorytarnego, a w latach 1949-1956 totalitarnego, państwa. Form oporu społeczeństwa wobec polityki stalinowskiego państwa było wiele, przybierały one różny zasięg i miały zarówno indywidualny, jak też grupowy i zbiorowy charakter.
    The purpose of this text is to provide the picture of the community formed after 1945 in the Lubusz Land and the community’s functioning in the post-war years, i.e., till 1956. Inhabitants in the Lubusz Land settled in the former German territories in diverse circumstances and for various reasons: due to changes in the state boarders, in hope for better living conditions and economic advancement. The fist years in the Lubusz Land were not easy for the settlers, regardless of where they came from, where they settled, or what they did for living in the new place. Even though frequently better, their living conditions were different in terms of culture, landscapes, and mentality from those in the patrimony lands. The settlers could not always count on the state’s support, which at that time was still not organized, recovering from the war and changes in the state boarders, and increasingly ideologized. Despite this, the settlers were adapting to new conditions, organizing local life, and working, mostly in agriculture. They were religious, so they supported the clergy, cared for the local church, and were interested in religion classes for their children. With time, people were increasingly controlled by the state, forced to participate in absurd and ideological projects imposed on their private and family life, at work and in the place of living. The state was besetting people, forcing them to participate in various events against their will, expectations, and convictions. The new community in the Lubusz Land coped well with the organization of everyday life in the new territory. However, people did not always cope with the state’s expansion into their individual, family, professional, and local life. Not everybody was able to defend important to them values. In this context, the key question arises about the limits and areas of people’s acquiescence in view of the authoritarian, and between 1949 and 1956 totalitarian, state. There were many forms of resistance against the politics of the Stalinist state. They had various reach and were of individual as well as group and collective nature.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2018, 28; 255-291
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    To the Holy Land and Back: The Opposition of Two Zions in Russian-Jewish Literature of the 1930s
    Do Ziemi Świętej i z powrotem: konflikt „dwóch Syjonów” w literaturze rosyjsko-żydowskiej lat 30. XX wieku
    В святую землю и обратно: конфликт «двух Сионов» в русско-еврейской литературе 1930–ых годов
    Autorzy:
    Aptekman, Marina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191659.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-27
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Еврейская aвтономная oбласть
    Биробиджан
    eврейская русская и советская литера-тура
    Палестина
    само-идентификация
    травелог
    поселенцы
    Гехт
    Эгарт
    Żydowski Obwód Autonomiczny
    Birobidżan
    rosyjska i radziecka literatura żydowska
    Palestyna
    samoidentyfikacja
    travelogue
    osadnicy
    Göth
    Egart
    Opis:
    W roku 1934 rząd radziecki podjął decyzję o utworzeniu Żydowskiego Obwodu Autonomicznego Birobidżan w odległym zakątku Dalekiego Wschodu. Ogólna koncepcja ŻOA nawiązywała zarówno do propagandy radzieckiej, jak i szerzonej w Palestynie przez osadników żydowskich. Pisarzom żydowskim w ZSRR władze nieoczekiwanie zezwoliły wówczas na tworzenie tekstów promujących i rozwijających tematykę żydowską, jak również opisujących żydowskich osadników w Palestynie. Spośród wszystkich utworów poświęconych zestawieniu ŻOA i Palestyny na wyróżnienie zasługuje powieść Siemiona Götha i pamiętniki Marka Egarta — jedyne beletryzowane biografie dotyczące Palestyny w języku rosyjskim. Artykuł ma na celu zbadanie obecności i interpretacji palestyńskiego projektu w literaturze rosyjskiej lat 30. ubiegłego stulecia, analizę czynników ideologicznych i kulturowych, które przyczyniły się do powstania wspomnianych utworów oraz uzasadnienie ich znaczenia dla historii kultury Żydów radzieckich.
    В 1934 годy советское правительство приняло решение о создании Еврейской автономной области Биробиджан в отдаленном регионе Дальнего Востока. Основная идеология ЕАО в то время сильно перекликалась с советской пропагандистской машиной, но одновременно отражала пропаган - ду, которую применяли в Палестине сионистские поселенцы. При поддержке правительства еврейским писателям в СССР неожиданно разрешили создавать произведения, которые продвигали и развивали еврейские образы, но также обсуждали жизнь Палестинских еврейских поселенцев. Из всех произведе - ний, посвященных противостоянию ЕОА и Палестины, можно выделить роман Семена Гехтина и мему - ары Марка Эгарта — единственныe беллетризованныe биографии о Палестине на русском языке. Цель статьи — исследовать репрезентацию и интерпретацию Палестинского проекта в советской литературе 30–ых годов, проанализировать идеологические и культурные факторы, которые привели к созданию этих двух произведений, и обосновать их важное значение в истории советской еврейской культуры.
    Źródło:
    Iudaica Russica; 2021, 1(6); 5-27
    2657-4861
    2657-8352
    Pojawia się w:
    Iudaica Russica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-26 z 26

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies