Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Notariat" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-16 z 16
    Tytuł:
    Comparative Analysis of Notarial Functions in Ukraine, Poland and Lithuania
    Autorzy:
    Kyianytsia, Lina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24866911.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Notariat
    civil relationship
    notarization
    powers of notaries
    registration of real estate
    mediation in the notariat
    Opis:
    The article determines the functions of the notariat in Ukraine, Poland and Lithuania, their differences and common features, to establish additional functions of the notary, to study the procedure for performing the notarial function and its purpose. It was determined that the function common to all mentioned above notariats is to ensure non-dispute in civil legal relations through official notarization of acts, that the legislation of all three countries provides for the duties of a notary in the field of prevention of money laundering and terrorist financing and control over the payment of necessary taxes and fees in cases specified by law. It was established that in all legal systems notaries, along with the notarial function, can be mediators, but with their own characteristics. It was determined what functions are inherent to notariat of Ukraine, in contrast to the notariats of Poland and Lithuania. It was established that the national legislation of each country determines which acts are subject to mandatory notarization, but at the same time, in all the mentioned countries, if the participants in a civil relationship wish to regulate their relations, they can do so in a notarial manner, if this does not contradict the requirements of the law.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Małopolskie; 2023, 4(40); 157-176
    1643-6911
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Małopolskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PRAWO RZYMSKIE W ŚWIECIE WSPóŁCZESNYM WEDŁUG HENRYKA KUPISZEWSKIEGO
    Autorzy:
    Sondel, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/664079.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    prawo rzymskie
    współczesność
    notariat
    kultura prawna
    papirologia
    inflacja prawa
    humanista
    Kato cenzor.
    Opis:
    Roman Law In The Contemporary World According To Henryk Kupiszewski Summary The 1988 publication of Henryk Kupiszewski’s book on Roman law and the contemporary world (Prawo rzymskie a współczesność) was a milestone in Polish scholarship. It was written in reaction to the attempts which had been continually undertaken under the People’s Republic of Poland to remove Roman law from the teaching syllabus. The book triggered vociferous protest against the attempt to turn the faculties of law at Polish universities into vocational colleges, at the same time stimulating research on Roman law, not only in its historical aspect but also from the point of view of its value for the present times. An image emerged of Kupiszewski as an outstanding scholar of the humanities, for whom the ethical values in Roman law were just as important as the institutions it created which were subsequently adopted by the legislative systems of latter-day civilised states. Professor Kupiszewski, an advocate of the theory of continuity in the Roman culture and civilisation following the Germanic invasion, drew attention to two factors which turned out to be particularly relevant for the continuation of Roman law – education and the notarial service. He held that especially the latter was of seminal importance, since the formulas notaries reproduced time and again in documents carried the precepts of Roman law well into the Middle Ages. He attributed a special significance to the inspiration Roman law engendered, which he saw as its principal contemporary value. And one can hardly disagree if one recalls a remark he made, that “Justinian’s compilation is a rich store full of things that are required nowadays” is still being confirmed in the work of today’s specialists in civil law.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 2
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paweł i inni pisarze przeworscy w drugiej połowie XV wieku
    Paweł and other writers from Przeworsk in the late 15th century
    Autorzy:
    Łosowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065007.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Przeworsk
    notariat
    pisarze miejscy
    Opis:
    History of Przeworsk town became a subject of the basic studies over the years; the first study was devoted to the Tarnowski Family, owners of this town, and the second one to the different areas of the city life in connection with the celebration of the 700th anniversary of its founding. So far there is no monograph presenting development of the municipal chancellery and its personnel, although in the middle of the 15th c., the city council with a mayor operated smoothly. A judicial authority was a bench supported by writers, to whom this article is devoted. Ernest was the first writer of Przeworsk town we know about (before 1450). However, Paweł, a public notary, rector of a local parish school and administrator of the Holy Spirit Hospital held that position the longest time, from 1456 to 1487. Later, in the years 1488–1505 Stanisław, Mikołaj from Brzozowo, Jan from Sandomierz and Walenty Fogel, the latter privately Paweł’s son in law, worked at the municipal chancellery in Przeworsk. In addition to official duties writers were rectors of schools, acted as arbitrators, attorneys and parties’ prosecutors, legal guardians and executors of wills, witnesses of various activities in the secular and ecclesiastical courts. That means that a breakthrough in the process of literacy, which took place at the turn of the15th. became equally large in urban centers as well as in the small towns such as Przeworsk.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2015, 22; 89-105
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Systemic Position of the Notary under the First Polish Law on Notaries of 27 October 1933. Part One
    Autorzy:
    Woś, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912973.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    notary
    system of notaries
    systemic position
    public functionary
    notariusz
    notariat
    pozycja ustrojowa
    funkcjonariusz publiczny
    Opis:
    The origins of the modern Polish system of notaries date back to the period of the Polish Second Republic. At the end of World War I, the institution of notaries in Polish lands was heterogeneous. There were three separate notary organizations, which regulated differently the systemic position, tasks and functions of the notary. The rebirth of the Polish State brought the issue of unification of the system of notaries. Works on this ground-breaking task took place for several years and ended with the creation of the Law on Notaries of 27 October 1933. The article is intended to precisely determine the systemic position of the notary under the first Polish Law on Notaries. Article 1 of the Regulation defined notary as a public functionary appointed to draw up acts and documents to which the parties were obliged or wanted to give the public attestation and to carry out other acts as entrusted to him by law. Attempts to define the concept of a public official revealed numerous terminological problems and generated the need to conduct research on the issue of the notary’s position both in terms of scholarly reflection and dogmatic terms. In order to determine the systemic position of the notary, the article presents a detailed analysis of the term “public functionary” used in Article 1 of the Law on Notaries, views of the most eminent representatives of legal science in Poland on this subject and the scope of activities of the notary. The doubts and terminological difficulties identified in the course of these activities led to a deeper analysis of the provisions of Section I of the Law on Notaries, entitled “System of Notaries” (provisions of Chapters I–III) and of the case law. However, the attempt undertaken in the article to clearly define the position of the notary under the first Polish Law on Notaries did not bring a fully satisfactory result. The analysis of the position of the notary in the light of the Law on Notaries of 1933 indicates that there are serious difficulties in defining it precisely, both among the scholars in the field and the judicature. To fully define it, a closer analysis of the provisions of the Law on Notaries concerning the supervision of notaries, disciplinary and compensation liability of notaries, the professional self-government of notaries and the rules of preparation for the profession of notary was necessary. These issues have a significant impact on the final shape of the notary’s position within the legal system. Due to editorial limitations, these issues will be addressed in the second part of this article, along with final conclusions.
    Początki współczesnego notariatu polskiego sięgają okresu Drugiej Rzeczypospolitej. Pod koniec I wojny światowej instytucja notariatu na ziemiach polskich była ukształtowana w sposób niejednolity. Obowiązywały trzy odrębne organizacje notariatu, w różny sposób regulujące pozycję ustrojową notariusza, jego zadania i funkcje. Wraz z odrodzeniem Państwa Polskiego powstało zagadnienie unifikacji notariatu. Prace nad tym przełomowym zadaniem trwały kilkanaście lat i zakończyły się powstaniem Prawa o notariacie z dnia 27 października 1933 r. Celem artykułu jest precyzyjne określenie pozycji ustrojowej notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie. Art. 1 rozporządzenia określał notariusza jako funkcjonariusza publicznego powołanego do sporządzania aktów i dokumentów, którym strony obowiązane były lub pragnęły nadać znamię wiary publicznej, a także do spełniania innych czynności zleconych mu przez prawo. Próby definicji pojęcia „funkcjonariusz publiczny” ujawniły liczne problemy terminologiczne i stworzyły konieczność przeprowadzenia badań nad zagadnieniem stanowiska notariusza zarówno pod kątem doktrynalnym, jak i w ujęciu dogmatycznym. W celu określenia pozycji ustrojowej notariusza w niniejszym artykule poddano szczegółowej analizie użyte w art. 1 Prawa o notariacie określenie „funkcjonariusz publiczny”, poglądy najwybitniejszych przedstawicieli nauki prawa w Polsce na ten temat oraz przedmiotowy zakres czynności notariusza. Ujawnione w toku tych czynności wątpliwości i trudności terminologiczne doprowadziły do głębszej analizy przepisów Działu I Prawa o notariacie zatytułowanego „Ustrój notariatu” (przepisy Rozdziałów I–III) oraz orzecznictwa. Podjęta w opracowaniu próba jednoznacznego sprecyzowania stanowiska notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie nie przyniosła jednak w pełni zadowalającego rezultatu. Dokonana analiza pozycji ustrojowej notariusza w świetle Prawa o notariacie z 1933 r. wskazuje na istnienie poważnych trudności w precyzyjnym jej określeniu, zarówno wśród przedstawicieli doktryny, jak i judykatury. Do jej pełnego ustalenia niezbędna okazała się bliższa analiza postanowień Prawa o notariacie, dotyczących nadzoru nad notariatem i notariuszami, odpowiedzialności dyscyplinarnej i odszkodowawczej notariusza, samorządu zawodowego notariatu oraz zasad przygotowania do zawodu notariusza. Zagadnienia te mają istotny wpływ na ostateczny kształt pozycji ustrojowej notariusza. Ze względu na ograniczenia redakcyjne kwestiom tym i wnioskom końcowym poświęcona będzie druga część niniejszego artykułu.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 5; 343-361
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Notariusze kamieńskiej kapituły katedralnej i ich funkcje w pierwszej połowie XVI wieku
    Autorzy:
    Pawlik, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591277.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    chapter
    Pomerania, Kamień Pomorski (German: Cammin)
    notaries
    notary’s office
    Middle Ages
    clergy
    cathedral
    Pomorze
    notariusze
    notariat
    średniowiecze
    duchowieństwo
    katedra
    kapituła
    Kamień Pomorski
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 1; 51-76
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tematyka adwokatury, notariatu i komorników sądowych w świetle aktów normatywnych wydanych przez Ministerstwo byłej Dzielnicy Pruskiej
    Autorzy:
    Bojarski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054195.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    bar
    notary public
    court bailiffs
    Ministry of the former Prussian Quarter
    adwokatura
    notariat
    komornicy sądowi
    Ministerstwo byłej Dzielnicy Pruskiej
    Opis:
    Celem artykułu jest przybliżenie tematyki adwokatury, notariatu i komorników sądowych w świetle aktów normatywnych wydanych przez Ministerstwo byłej Dzielnicy Pruskiej w latach 1919–1921 na terenach wchodzących w skład byłego zaboru pruskiego, kiedy zwierzchność nad adwokaturą, notariatem i komornikami sądowymi sprawował Departament Sprawiedliwości Ministerstwa byłej Dzielnicy Pruskiej.
    The aim of the article is to present the subject of the bar, notary public and court bailiffs in the light of normative acts issued by the Ministry of the former Prussian Quarter in 1919–1921 in the areas of the former Prussian partition, when supremacy over the bar, notary public and court bailiffs was exercised by the Department of Justice of the Ministry of the former Prussian Quarter.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2020, 67, 2; 37-57
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gostyniński notariusz Jan Gustowski (1897–1962) a przemiany w notariacie
    Jan Gustowski (1897–1962) Notary in Gostynin and Changes in Notary Public
    Autorzy:
    Konarska-Pabiniak, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3131485.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Płockie
    Tematy:
    notariat
    notariusz
    kancelaria notarialna
    Jan Napomucen Gustowski
    represje polityczne
    notary public
    notary
    notary office
    Jan Nepomucen Gustowski
    political repressions
    Opis:
    Notariusz Jan Nepomucen Władysław Gustowski pełnił swą funkcję w latach 1917–1952 kolejno w Brześciu Kujawskim i w Gostyninie. Jego działalność przypadała na czasy zaboru rosyjskiego i PRL, z przerwą na czas okupacji niemieckiej. Najdłużej pracował w Gostyninie. Oprócz prowadzenia kancelarii angażował się w działalność patriotyczną i społeczną. W 1952 r., w związku z upaństwowieniem kancelarii notarialnych, został pozbawiony możliwości wykonywania zawodu.
    The notary’s office in Poland has existed since 12th century and initially operated under canon law. Separation and independency initiated at the end of 16th century. Main character of the article, Jan Nepomucen Gustowski, ran a notary office between 1917–1952 and was subject to the political changes of the time.
    Źródło:
    Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2023, 2(275); 20-36
    0029-389X
    Pojawia się w:
    Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Issues related to notaries public’s offices in selected Galician law journals
    Problematyka notariatu na łamach wybranych tytułów galicyjskich czasopism prawniczych
    Autorzy:
    Kozak, Szczepan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2077245.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    ego-document
    notaries public’s offices in Galicia
    notaries public
    the press
    historical sources
    egodokument
    notariat w Galicji
    notariusze
    prasa
    źródło historyczne
    Opis:
    The article deals with the issue of the informative value of Galician law journals in research on the history of notaries public in the years 1871–1914. The text presents the analysis of such titles as „Kwartalnik Stowarzyszenia Kandydatów Notarialnych w Krakowie”, „Prawnik”, „Przegląd Sądowy i Administracyjny”, „Urzędnik w Połączeniu z Prawnikiem” [“Quarterly of the Association of Notary Candidates in Krakow”, “Lawyer”, “Judicial and Administrative Review”, “The clerk combined with the lawyer”]. A large part of their content was devoted to texts on the notary public’s services. The continuity, cyclicality and quality of published materials are noteworthy, as they provide opportunities for research on the professional group of notaries, especially with the use of an ego-documentary perspective.
    Artykuł podejmuje zagadnieniem wartości informacyjnej galicyjskich czasopism prawniczych w badaniach nad dziejami notariatu w latach 1871-1914. W tekście zajęto się analizą takich tytułów jak „Kwartalnik Stowarzyszenia Kandydatów Notarialnych w Krakowie”, „Prawnik”, „Przegląd Sądowy i Administracyjny”, „Urzędnik w Połączeniu z Prawnikiem”. Sporą część ich zawartości zajmowały teksty dotyczące notariatu. Na uwagę zasługuje ciągłość, cykliczność oraz jakość publikowanych materiałów, które stwarzają możliwości badań nad grupą zawodową notariuszy zwłaszcza z zastosowaniem perspektywy egodokumentalnej.
    Źródło:
    Galicja. Studia i materiały; 2021, 7; 265-286
    2450-5854
    Pojawia się w:
    Galicja. Studia i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapewnienie przez notariusza bezpieczeństwa obrotu – oczekiwania a rzeczywistość
    A notary ensuring security of transactions – expectations versus reality
    Autorzy:
    Wrzecionek, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146742.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    notary
    security of legal transactions
    notariusz
    notariat
    bezpieczeństwo obrotu prawnego
    Opis:
    Notariusz, w zakresie uprawnień do dokonywania czynności notarialnych, działa jako osoba zaufania publicznego, a zdziałane przez niego zgodnie z prawem czynności mają charakter dokumentu urzędowego. Dokonując czynności, jest on obowiązany czuwać nad należytym zabezpieczeniem praw i słusznych interesów nie tylko stron, lecz także innych osób, dla których dokonywana czynność może powodować skutki prawne. Winien odmówić dokonania czynności notarialnej sprzecznej z prawem. Praca powstała na podstawie badań dokonanych metodą dogmatycznoprawną. W artykule podjęto rozważania, które doprowadziły do wniosku, że zarówno piśmiennictwo, jak i orzecznictwo kreują niekiedy zbyt daleko idące oczekiwania wobec notariusza co do sposobów i granic w zapewnieniu przez niego bezpieczeństwa obrotu. Co prawda granice aktywności notariusza jako gwaranta bezpieczeństwa obrotu prawnego są określone przez ustawę Prawo o notariacie, to jednak istniejąca w ich ramach przestrzeń powinna być przedmiotem dookreśleń jego postaw przez doktrynę i orzecznictwo w sposób, który jest możliwy do ich realizacji.A notary, within the powers to perform notarial acts, acts as a person of public trust and the acts performed by him/her in accordance with the law have the character of an administra tive document. When performing the act, he/she is obliged to ensure that the rights and legitimate interests not only of the parties, but also other persons for whom the act may have legal consequences, are duly protected. He/she should refuse to carry out a notarial act that is against the law. This work was written on the basis of research carried out by an investigation of the law in force. It presents arguments that lead to a conclusion that both literature and judicial deci sions sometimes create too far-reaching expectations of a notary as to the ways and limits of ensuring security of transactions. Although the limits for a notary’s activity as a guarantor of security of legal transactions are set by law – the Law on Notaries, the lacunae existing within it should be a subject of a scholarly and judicial discussion to define the acts of notaries so it may be implemented.
    A notary, within the powers to perform notarial acts, acts as a person of public trust and the acts performed by him/her in accordance with the law have the character of an administrative document. When performing the act, he/she is obliged to ensure that the rights and legitimate interests not only of the parties, but also other persons for whom the act may have legal consequences, are duly protected. He/she should refuse to carry out a notarial act that is against the law. This work was written on the basis of research carried out by an investigation of the law in force. It presents arguments that lead to a conclusion that both literature and judicial decisions sometimes create too far-reaching expectations of a notary as to the ways and limits of ensuring security of transactions. Although the limits for a notary’s activity as a guarantor of security of legal transactions are set by law – the Law on Notaries, the lacunae existing within it should be a subject of a scholarly and judicial discussion to define the acts of notaries so it may be implemented.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2022, 40; 175-184
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sporządzanie aktów notarialnych z wykorzystaniem elektronicznych środków porozumiewania się na odległość – głos w dyskusji
    Preparation of notarial deeds using electronic means of distance communication – a voice in the discussion
    Autorzy:
    Bocheńczak, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158795.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    notariat
    forma czynności prawnych
    notariusz
    nowe technologie
    elektroniczne czynności notarialne
    notary
    form of legal transactions
    notary public
    new technologies
    electronic notarial activities
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę propozycji reformy trybu dokonywania czynności notarialnych w Polsce przez notariuszy. Analiza opiera się na ocenie adekwatności zgłaszanych postulatów dotyczących m.in. sporządzania aktów notarialnych z wykorzystaniem elektronicznych środków porozumiewania się na odległość. Tekst zawiera szczegółowe wskazanie z jednoczesnych omówieniem konkretnych pomysłów zmian, które wymagają dopracowania celem zagwarantowania bezpieczeństwa w dokonywaniu czynności notarialnych na odległość oraz zapewnienia ich legalności, w tym zgodności z przepisami ustawy z dnia 14 lutego 1991 roku – Prawo o notariacie. W artykule zawarte zostały liczne uwagi krytyczne dotyczące cyfryzacji notariatu, nadto nakreślono i uzasadniono obawy środowiska notarialnego dotyczące proponowanych zmian z jednoczesnym wskazaniem obszarów wymagających doprecyzowania umożliwiających rozpoczęcie ewentualnych prac nad dokonywaniem czynności notarialnych online.
    The article contains a dissertation over the suggested reform of the procedure for notarial activities in Poland by notaries. The analysis is based on an assessment of the adequacy of the submitted demands regarding the preparation of notarial deeds with the use of electronic means of distance communication. The text contains a detailed indication, while discussing specific ideas for changes that need to be refined in order to guarantee security in performing notarial activities with a distance and ensure their legality, including compliance with the provisions of the Law on Notaries. The article contains numerous critical remarks regarding the digitalization of the notary public, moreover, the concern of the notary community regarding the proposed changes were outlined and justified, while at the same time indicating the areas that require clarification, enabling the commencement of possible work on online notarial activities.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2022, (31), 2; 93-104
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja ustrojowa notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie z dnia 27 października 1933 r. Część druga
    Systemic Position of the Notary under the First Polish Law on Notaries of 27 October 1933. Part Two
    Autorzy:
    Woś, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096424.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    notary
    system of notaries
    systemic position
    public functionary
    person of public trust
    notariusz
    notariat
    pozycja ustrojowa
    funkcjonariusz publiczny
    osoba zaufania publicznego
    Opis:
    The article addresses the notary’s systemic position under the first Polish Law on Notaries of 27 October 1933. The analysis of the position of the notary carried out in part one of this article pointed to serious difficulties in the precise defining of this position, both among the scholars in the field and the judicature. To precisely define the systemic position of the notary, part two has provided an analysis of the provisions of the Law on Notaries regarding the professional self-government of notaries, supervision over notaries and their activities, disciplinary liability and compensatory liability of the notary, and the rules of preparation for the profession of notary. The analysis of the Law on Notaries of 1933 presented in the first and second part of this article, leads to the conclusion that the notary’s position included in its legal position a combination of features of a public officer and a liberal profession. The legislature, using in Article 1 the term “public functionary”, and not “state official”, and giving notaries in Article 23 of the Law on Notaries the legal protection enjoyed by state officials, wanted to clearly emphasize the existing differences between them while at the same time underlining their close relationship to the state. The adoption of such a definition made it possible to grant notaries a wide range of powers. At the same time, it provided the basis to establish a professional self-government and entrust its bodies with significant powers in the area of disciplinary jurisdiction. The dualistic approach to the position of the notary was also reflected in the separate rules of training for the profession and in the special rules of notary’s liability for damages. The state, by entrusting notaries with activities related to non-contentious judiciary, secured for itself an exclusive influence on the staffing of notary positions and covered the system of notaries by a strict supervision exercised by the Minister of Justice. The discussion presented in the article leads to a conclusion that the legislature approached the position of a notary in the Law on Notaries of 1933 in a special way, creating a combination of official and professional elements, which can be called a public function. In terms of the political and administrative system, regardless of the definition itself, the notary in practice performed the function of a person of public trust.
    Artykuł dotyczy problematyki pozycji ustrojowej notariusza na gruncie pierwszego polskiego Prawa o notariacie z dnia 27 października 1933 r. Dokonana w części pierwszej opracowania analiza pozycji ustrojowej notariusza wykazała istnienie poważnych trudności w precyzyjnym jej określeniu, zarówno wśród przedstawicieli doktryny, jak i judykatury. W celu precyzyjnego określenia pozycji ustrojowej notariusza w części drugiej przeprowadzono analizę postanowień Prawa o notariacie dotyczących samorządu zawodowego notariatu, nadzoru nad notariatem i notariuszami, odpowiedzialności dyscyplinarnej i odszkodowawczej notariusza oraz zasad przygotowania do zawodu notariusza. Przedstawiona w obu częściach artykułu analiza przepisów Prawa o notariacie z 1933 r. prowadzi do wniosku, że stanowisko notariusza zawierało w swoim położeniu prawnym połączenie cech urzędniczych i cech wolnego zawodu. Prawodawca, używając w art. 1 określenia „funkcjonariusz publiczny”, a nie „funkcjonariusz państwowy”, oraz nadając notariuszom w art. 23 Prawa o notariacie ochronę prawną przysługującą urzędnikom państwowym, chciał wyraźnie zaakcentować istniejące między nimi różnice, a zarazem podkreślić ich bliski związek z państwem. Przyjęcie takiej definicji umożliwiło przyznanie notariuszom szerokiego zakresu kompetencji. Jednocześnie stworzyło ono podstawy do powołania samorządu zawodowego oraz powierzenia jego organom istotnych uprawnień w zakresie sądownictwa dyscyplinarnego. Dualistyczne ujęcie stanowiska notariusza znalazło odzwierciedlenie również w odrębnych zasadach przygotowania do zawodu oraz w szczególnych zasadach odpowiedzialności odszkodowawczej notariusza. Powierzając notariuszom czynności należące do sądownictwa niespornego, państwo zapewniło sobie wyłączny wpływ na nadawanie posad notariuszom oraz poddało notariat ścisłemu nadzorowi Ministra Sprawiedliwości. Przedstawione w opracowaniu rozważania prowadzą do wniosku, że prawodawca ujął w Prawie o notariacie z 1933 r. stanowisko notariusza w sposób szczególny, stwarzając syntezę pierwiastków urzędniczego i wolno-zawodowego, którą można określić mianem funkcji publicznej. W zakresie ustrojowym, niezależnie od samej definicji, notariusz w praktyce pełnił funkcję osoby zaufania publicznego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 573-592
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Historical Roots of Belgian Commercial Law
    Autorzy:
    Waelkens, Laurent
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/923793.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    belgiskie prawo handlowe
    prawo cywilne
    prawo rzymskie
    prawo kanoniczne
    praktyki bankowe
    weksel
    notariat
    Hanza
    spółki z osobowością prawną
    kodeks handlowy Napoleona z 1807 r.
    Belgian commercial law
    civil law
    Roman law
    canon law
    banking practices
    bill of exchange
    notarial practice
    Hanseatic League
    companies with legal personality
    Napoleonic Code de Commerce of 1807
    Opis:
    The article presents a synthetic approach to the history of Belgian commercial law. The author starts with the regulations of Roman law and leads us from the beginnings of civil law in the times of the Roman Republic, describing the role of aediles and praetors, to the times of the Roman Empire. A significant part is dedicated to the grain trade and searches – not always successfully – for a self-contained commercial law. A separate analysis of the Roman banking practices includes a discussion of cheques and accounting. The fall of the Western Roman Empire brought changes in trade in the Mediterranean region. The description of the Middle Ages includes a series of causal factors that contributed to the development of commercial law in Western Europe and that were related to the Roman tradition (for example the development of canon law and the Church itself as an institution, as well as the development of universities). It also contains the analysis of organisational elements of commercial law that mainly pertain to Italy, which at that time had a leading role. Attention is also devoted to the development of the notarial profession and the bill of exchange. In the 11th century, cities and, by consequence, autonomous and trade-oriented systems of city rights began to gain importance. This evolution which started on the Apennine Peninsula later also took place in the north of Europe, including in the German maritime cities, and eventually brought organisational changes and led to the establishment of the Hanseatic League. Legal regulations embraced, inter alia, the maritime trade. When the first annual fairs were organised, improved safety and decreased toll rates furthered the development of towns situated on trade routes. Changes in the socioeconomic structure and the fall of Constantinople influenced the progressive standardisation of commercial law in different countries. The Greeks brought to the West not only their money and wealth but also their law. In the modern era, the first companies with legal personality appeared. The origins of contemporary Belgian commercial law are without a doubt connected with French law. The French rulers’ protectionist policies, which were characterised by a strong interference in laws regulating trade, were included in the ordinance of 1673, the main drafter of which was Savary, and the ordinance of 1681. Such actions resulted in traders developing their own judicial bodies. The next stage that was important for contemporary Belgian law was the issuing of the Napoleonic Code de Commerce of 1807. The French law was implemented in the parts of the Netherlands conquered by Napoleon. Commercial law courts after the French model were established and were staffed not by professional judges but by entrepreneurs. When the Belgians gained independence in 1830, one of their goals was to implement a new commercial code. In the end, however, they chose a different path – a comprehensive revision of the existing law that continued throughout the following decades. In that process Belgian commercial law was complemented with, among other things, private companies. The changes to the legal code in the 20th century resulted mainly from the developments in international law (e.g. the acceptance of conventions concerning promissory notes) as well as European law. In 1999 company law was transferred from the Code de Commerce to the Companies Code. The French commercial court system was adopted after the Belgian Independence, but during the last two hundred years the organisation of these courts was changed. Although some argue that there is a need for reform and for the removal of non-professional judges, the author of this paper is of the opinion that lay judges are efficient.
    Źródło:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2013, 6, 4; 365-386
    2084-4115
    2084-4131
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Matrimonial property regimes in the Congress Kingdom of Poland on the basis of premarital contracts drawn up by the first notaries in Łódź
    Małżeńskie ustroje majątkowe w Królestwie Kongresowym – na podstawie intercyz sporządzanych przez pierwszych łódzkich notariuszy
    Autorzy:
    Wiśniewska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189318.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    The Kingdom of Poland
    notary
    Łodź (Lodz)
    marriage
    matrimonial property law
    joint property
    property separation
    notariat
    Łodź
    małżeństwo
    prawo małżeńskie majątkowe
    wspolność majątkowa
    rozdzielność majątkowa
    Królestwo Polskie
    Opis:
    The Civil Code of the Kingdom of Poland (KCKP), enacted on June 1, 1825, stated that property relations in marriage could develop within the statutory property regime, which was the exclusive property regime or the contractual regime adopted by the spouses. KCKP regulated the principles of operation of the three main property regimes that could be introduced by agreement. The future spouses could simply bind their property relations to one of these regimes, or make any modifications to them. In addition, they were allowed to adopt a completely different, arbitrary system, as long as the rules of its functioning did not violate the law or good morals, and were specified in detail in the contract. The contractual systems regulated in the code were: property separation, dowry property regime and joint property. In practice of first notaries in the years 1841–1875 in Łódź, most commonly adopted property regimes were those that combined the features of two regimes, i.e. property exclusivity and joint property, or a dowry regime and joint property. However, the principles of the functioning of these systems adopted in premarital agreements were not uniform. The bride and groom decided on various combinations in terms of subjecting individual property components to property exclusivity, possibly to a dowry government, or joint ownership. The regimes of exclusive property and joint property as well as the dowry regime and joint property regimes were attractive for spouses, due to their flexibility, the possibility of adjusting the arrangements to the financial situation of future spouses.
    Uchwalony 1 (13) czerwca 1825 r. Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego stanowił, że stosunki majątkowe między małżonkami mogły kształtować się w ramach ustawowego ustroju majątkowego, jaki stanowiła wyłączność majątkowa, lub ustroju umownego przyjętego przez małżonków w intercyzie. Kodeks regulował zasady funkcjonowania trzech głównych ustrojów majątkowych, które mogły zostać wprowadzone w drodze umowy. Jednocześnie przyznawał przyszłym małżonkom dużą swobodę w kwestii urządzania stosunków majątkowych: mogli wprost poddać swoje stosunki majątkowe któremuś z tych ustrojów, albo dokonywać ich dowolnej modyfikacji. Poza tym wolno im było przyjąć inny, zupełnie dowolny ustrój – byle zasady jego funkcjonowania zostały szczegółowo określone w umowie, nie naruszały prawa i nie były sprzeczne z dobrymi obyczajami. Uregulowanymi w kodeksie układami umownymi były: rozdzielność majątkowa, rząd posagowy oraz wspólność majątkowa. W praktyce działalności pierwszych łódzkich notariuszy, czyli w latach 1841–1875, najczęściej przyjmowanymi ustrojami majątkowymi były te, które łączyły w sobie cechy dwóch ustrojów, czyli wyłączności majątkowej i wspólności majątkowej albo rządu posagowego i wspólności majątkowej. Przyjmowane w intercyzach zasady funkcjonowania tych ustrojów nie były jednak jednolite. Narzeczeni decydowali się na rozmaite kombinacje w zakresie poddawania poszczególnych składników majątkowych wyłączności majątkowej, ewentualnie rządowi posagowemu albo wspólności
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2022, XXV, 25; 175-189
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustalanie tożsamości stron w świetle obowiązujących na ziemiach Królestwa Polskiego w XIX wieku przepisów notarialnych i hipotecznych a praktyka
    Establishing the identity of parties in the lights of notary and mortgage rules binding in the Kingdom of Poland vs. practice
    Feststellung der Identität der Parteien in Hinsicht der auf dem Gebiet des Königreichs Polen im 19. Jh. geltenden Vorschriften über Notariat und Hypothek und die tägliche Praxis
    Autorzy:
    Kubicki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/533303.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Opis:
    Ascertainment of the identity of people participating in notary actions in the days of the Duchy of Warsaw and the Kingdom of Poland was regulated by the provisions of the French notary act of 1803, and beginning with 1876 – with Russian notary regulations of 14th/26th April 1866 and the few bylaws. The identity of the party was described on the grounds of their first name, last name, the occupation or craft performed, place of residence, and the ability to participate in legal proceedings. The French regulations pointed to two ways of corroborating the identity of the party: either on the grounds of the personal knowledge of the notary or else corroboration of identity by two people recognising the person. The Russian notary act of 1866 introduced the third way, besides the two known from the French act, namely establishing the identity on the grounds of an official identification document. In case of inability to ascertain the identity of a party in another way (familiarity or testimony of the people recognising the person), identity could be corroborated through a document, for example, a passport, or another official document. The manner of establishing the identity of the parties was also mentioned in other regulations, the mortgage act of 1818, and the mortgage instruction of 1819, even though they did not differ from the stipulations of the French notary act of 1803. It was, however, only since 1818 that the option to corroborate the identity of participants in mortgage procedures with official identity documents, known from Russian notary act, became possible. In the Mortgage Department of the Court of Peace in Brzeziny, the identity of people was ascertained by the scribe on the grounds of the stipulations of mortgage law without the support of notary regulations. In most cases, corroboration of identity was based on the familiarity of the scribe with the participant in mortgage proceedings. The corroboration of identity of the parties by the notary receiving the acts of good will always followed the notary provisions, whether it was held in the mortgage office or outside it.
    Ustalanie tożsamości osób biorących udział w czynnościach notarialnych w czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego regulowały przepisy francuskiej ustawy notarialnej z 1803 r., a od roku 1876 przepisy rosyjskie notarialne z 14/26 IV 1866 r. oraz nieliczne przepisy niższego rzędu. Tożsamość strony opisywana była na podstawie jej: imienia, nazwiska, wykonywanego zawodu bądź rzemiosła, miejsca zamieszkania oraz zdolności do czynności prawnych. Przepisy francuskie wskazywały dwa sposoby poświadczania tożsamości strony: albo na podstawie osobistej znajomości przez notariusza, albo w przeciwnym przypadku potwierdzenie tożsamości przez dwóch rekognoscentów. Rosyjska ustawa notarialna z 1866 r., oprócz znanych z ustawy francuskiej sposobów, wprowadzała trzeci – poświadczenie tożsamości strony za pomocą legitymacji urzędowej. W przypadku niemożności ustalenia tożsamości strony w inny sposób (osobista znajomość czy świadectwo rekognoscentów) dopuszczone było stwierdzenie tożsamości za pomocą np. paszportu czy innego dokumentu urzędowego. Sposób ustalenia tożsamości stron wskazywały również inne przepisy – ustawa hipoteczna z 1818 r. i instrukcja hipoteczna z 1819 r., choć nie różniły się one od przewidzianych przez ustawę notarialną francuską z 1803 r. Dopiero od roku 1888 pojawiła się możliwość poświadczania tożsamości osób w postępowaniu hipotecznym za pomocą znanych z rosyjskiej ustawy notarialnej, legitymacji urzędowych. W Wydziale Hipotecznym Sądu Pokoju w Brzezinach tożsamość osób ustalana była przez pisarza w oparciu o przepisy prawa hipotecznego bez posiłkowego stosowania przepisów notarialnych. Najczęściej poświadczenie tożsamości opierało się na osobistej znajomości przez pisarza uczestnika czynności hipotecznych. Ustalanie tożsamości stron przez notariusza przyjmującego akty dobrej woli zawsze przebiegało według przepisów notarialnych niezależnie od tego, czy odbywało się w kancelarii hipotecznej czy poza nią.
    Die Feststellung der Identität der an notariellen Handlungen teilnehmenden Personen in der Zeit des Herzogtums Warschau und des Königreichs Polen wurde mit den Bestimmungen des französischen Notariatsgesetzes von 1803 und nach 1876 mit den russischen Vorschriften über das Notariat vom 14-26.04.1966 sowie von einzelnen Vorschriften niedrigeren Ranges geregelt. Die Identität der Partei wurde anhand ihres Vor- und Nachnamens, des ausgeübten Berufes oder Gewerbes, ihres Wohnsitzes und ihrer Geschäftsfähigkeit festgestellt. Die französischen Vorschriften gaben in dieser Hinsicht zwei Möglichkeiten: die persönliche Bekanntschaft durch den Notar oder die Identitätsbestätigung durch zwei Zeugen (Rekognoszenten). Das russische Notariatsgesetz von 1866 führte, neben den im französischen Gesetz bekannten Methoden, auch eine dritte ein: die Identitätsfeststellung anhand eines amtlichen Ausweises. Sollte die Identitätsfeststellung auf andere Weise (also durch die persönliche Bekanntschaft oder durch die Rekognoszenten) nicht möglich sein, konnte die Identität der Partei anhand eines Reisepasses oder eines anderen amtlichen Ausweises festgestellt werden. Die Identitätsfeststellung wurde auch mit anderen Rechtsvorschriften geregelt – mit dem Hypothekengesetz von 1818 sowie mit der Anweisung zur Hypothek von 1819, auch wenn die Feststellungsformen von den des französischen Notariatsgesetzes von 1803 nicht unterschiedlich waren. Erst seit 1888 wurde die Möglichkeit eingeführt, die Identität im Hypothekenverfahren anhand der dem russischen Notariatsgesetz bekannten amtlichen Ausweise festzustellen. In der Hypothekenkammer des Friedensgerichts in Brzeziny wurde die Identität der Parteien von dem Schriftführer gemäß den Bestimmungen des Hypothekenrechts festgestellt, ohne unterstützende Anwendung der Vorschriften zum Notariat. In den meisten Fällen basierte die Identitätsfeststellung auf der persönlichen Bekanntschaft des Schriftführers mit dem Teilnehmer der Handlungen. Die Identitätsfeststellung der Parteien durch einen Willenserklärungen entgegennehmenden Notars, verlief dabei immer nach den Bestimmungen über das Notariat, unabhängig davon, ob diese in der Hypothekenkammer oder auch woanders stattfanden
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2012, 15; 97-105
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcjonowanie notariatu w Cesarstwie Rosyjskim na przykładzie akt zespołu Starszego Notariusza Sądu Okręgowego w Grodnie
    The functioning of the notary in the Russian Empire by the example of archival records: Senior Notary of the District Court in Grodno
    Autorzy:
    Danieluk, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621717.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    XIX-wieczny notariat w Cesarstwie Rosyjskim, starszy notariusz, obwód białostocki, umowy notarialne
    19th-century notary of the Russian Empire, Bialystok notaries, senior notary, Belostok Oblast, notarial contract
    Opis:
    The article addresses the changes that occurred in the notarial system of the Russian Empire in the second half of the 19th century. The main research objective was to conduct a detailed analysis of the Notary Act of 1866 and its practical application in notarial contracts. The source base used in the study is the archival records of the Senior Notary of the District Court in Grodno, which are preserved in the State Archive in Bialystok. The author was interested in how different kinds of notarial documents were constructed, and in the rules relating to their approval and implementation. The most important hypotheses attempted relate to the questions of: to what extent the notarial system was different from the previous regulations; what the differences were between notary legislation in the Polish Kingdom and in the Western Governorates; what elements were included in the organizational structure of the notarial system, and what the rights and obligations were of senior notaries and “regular” notaries? Through the research, the author has also managed to identify some of the notarial officials who held office in the territory of the former Belostok Oblast. All senior notaries were of Russian nationality and belonged to the Russian Orthodox faith. They were loyal to the Tsar and some of them participated in combating the January Uprising of 1863.
    Artykuł porusza problematykę związaną ze zmianami systemu notarialnego w Cesarstwie Rosyjskim w II połowie XIX w. Głównym przedmiotem badania była tzw. ustawa notarialna z 1866 r. oraz jej praktyczne zastosowanie przy sporządza- niu umów notarialnych. Podstawową bazą źródłową jest zespół archiwalny: Starszy Notariusz Sądu Okręgowego w Grodnie, przechowywany w zasobie Archiwum Państwowego w Białymstoku. Autor był zainteresowany budową różnego rodzaju aktów notarialnych oraz zasadami ich zatwierdzania i wprowadzania w życie. Do najważniejszych hipotez badawczych można zaliczyć następujące pytania: W ja- kim stopniu ówczesny system notarialny różnił się od obowiązującego wcześniej (sprzed reformy)? Jakie były różnice pomiędzy prawem notarialnym obowiązującym w Królestwie Polskim a notariatem w zachodnich guberniach Cesarstwa? Z jakich elementów składała się struktura organizacyjna notariatu? Jakie były prawa i obo- wiązki starszych i „zwykłych” notariuszy? Ponadto, udało się zidentyfikować no- tariuszy, którzy prowadzili kancelarie na obszarze byłego obwodu białostockiego. Wszystkie osoby sprawujące urząd starszego notariusza były narodowości rosyjskiej, wyznania prawosławnego. Niektórzy z nich swoją lojalność wobec władzy carskiej okazali aktywnym uczestnictwem w tłumieniu powstania styczniowego.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 1; 267-308
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O rzeczywistych potrzebach zmian w zakresie kognicji sądu i kompetencji notariatu
    The Actual Need for Changes Regarding the Jurisdiction of Courts and the Competences Vested in Civil-law Notaries
    Autorzy:
    Bucoń, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180959.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    sądy
    notariat
    kognicja sądów
    kompetencje notariatu
    zmiany w sądach
    zmiany w notariacie
    courts
    institution of a civil-law notary
    jurisdiction of courts
    competences vested in civil-law notaries
    changes in courts
    changes in the institution of a civil-law notary
    Opis:
    Artykuł wpisuje się w trwającą od wielu lat dyskusję dotyczącą konieczności zmian w zakresie kognicji sądów powszechnych, w szczególności w celu ich „odciążenia” wobec nadmiaru rozpoznawanych spraw. Wydaje się, że w zasięgu ręki polskiego ustawodawcy pozostają rozwiązania, które mogą za pośrednictwem bardzo prostych zmian ustawowych doprowadzić do rzeczywistego zmniejszenia liczby spraw trafiających do polskich sądów. Poszerzenie kompetencji notariuszy we wskazanych obszarach z pewnością odciążyłoby sądy jednocześnie nie powodując obciążenia dla budżetu państwa. Zarysowane możliwości rozszerzenia kognicji notariatu i odciążenia sądów wydają się zbieżne z pracami władz państwowych oraz powszechnie oczekiwanym przyspieszeniem postępowań sądowych.
    The article forms part of the discussion, which has been going on for many years, on the need for changes regarding the jurisdiction of common courts, in particular with a view to “relieving” the excessive number of cases. It seems that the Polish legislator has certain solutions at its disposal which, by way of simple statutory changes, might lead to a tangible reduction in the number of cases referred to Polish courts for consideration. Extending the competences vested in civil-law notaries in the indicated areas would definitely relieve the burden on courts without creating a burden on the state budget. The presented possibilities of extending the jurisdiction of civil-law notaries and relieving the burden on courts seem consistent with efforts made by state authorities and the generally desired acceleration of court proceedings.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2022, 17, 19 (2); 89-102
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-16 z 16

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies