Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Niczyporuk, Piotr" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Aaron Aleksander Olizarowski profesorem prawa Akademii Wileńskiej
Aaron Alexander Olizarowski as a Professor of Law University of Vilnius
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621396.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
profesor prawa, prawo rzymskie (cywilne), prawo kanoniczne, Aka- demia Wileńska, wydział prawa
Professor of the Law, Roman Law (Civil), Canon Law, Vilnius Academy, Faculty of Law
Opis:
The professors of law at the Faculty of Law of the University of Vilnius were: Simon Dilger, John George Schauer and Aaron Alexander Olizarowski. On the other hand it raises doubts whether, in accordance with the act of foundation, only one chair of civil law (Roman) were established. Undoubtedly, canon law was taught at the two cathedrals. With high probability, Aaron Alexander Olizarowski also taught canon law. However, all indications are that he could take second chair in civil law (Roman) and lectures on this discipline. It is true that Aaron Alexander Olizarowski also promoted a few doctors of canon law, but in this period Vilnius Academy were other specialists who are likely to teach canon law. In addition, he was a layman, which could also be an obstacle to entrust lectures in canon law. In addition, CV, publications and complete education Olizarowski’s indicate that undoubtedly took a second chair in civil law (Roman) and lectured in this discipline. Having a doctorate both laws was adequate preparation to teach this course. Thus, Alexander Olizarowski, educated abroad, was the only lawyer and the right candidate for the role of professor of civil law (Roman) at the University of Vilnius.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 181-206
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aron Aleksander Olizarowski i jego sylwetka naukowa w ocenie XIX-wiecznych polskich myślicieli
Aron Aleksander Olizarowski and his Research Profile in the Opinions of the 19th Century Scientists
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/4309346.pdf
Data publikacji:
2023-04-25
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Aron Aleksander Olizarowski
De politica hominum societate
Tadeusz Czacki
kwestia chłopska
stosunki pańszczyźniane
Peasants’ question
Serfdom
Opis:
Dzieło życia Arona Aleksandra Olizarowskiego De politica hominum societate jest częściowo poświęcone kwestii chłopskiej w Polsce XVII w. Zostało ono dostrzeżone w nauce polskiej w XIX w. Ludwik Alojzy Cappelli niewątpliwie znał to dzieło, gdyż prezentował poglądy w nim zawarte w ramach publicznych posiedzeń naukowych Uniwersytetu Wileńskiego w 1817 r. Również Tadeusz Czacki w pracy O litewskich i polskich prawach kilkakrotnie nawiązał do De politica hominum societate i cytował jego obszerny fragment. Zabiegi Czackiego mogą świadczyć o uznaniu doniosłości poglądów Olizarowskiego w kwestii chłopskiej. Również inni polscy uczeni, tacy jak: Feliks Słotwiński, Piotr Chmielowski czy Joachim Lelewel, nawiązywali do dzieła Olizarowskiego, by pokazać jego oryginalny wkład w próbę zreformowania stosunków pańszczyźnianych.
Aron Aleksander Olizarowski’s opus vitae: De politica hominum societate is partially dedicated to the peasants’ question in Poland in the 17th century. His views were noted in the 19th-century Polish scholarly literature. Aloisio Luigi Capelli must have known Olizarowski’s work, since he presented the views expressed therein at scholarly meetings at the Vilnius University in 1817. Tadeusz Czacki repeatedly mentioned De politica hominum societate in his work entitled O polskich i litewskich prawach [On Polish and Lithuanian laws] and he also cited this work. This fact confirms the importance of Olizarowski’s views on the peasants’ question. Among other scholars, Feliks Słotwiński, Piotr Chmielowski, and Joachim Lelewel also mentioned De politica hominum societate in order to demonstrate Olizarowski’s original views on reforming the serfdom.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2023, 102; 111-119
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BANKIERZY PUBLICZNI W ŹRÓDŁACH PRAWA RZYMSKIEGO
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664061.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nummularii
mensarii
prawo rzymskie
Opis:
PUBLIC BANKERS IN ROMAN LAW SOURCESSummaryThe Romans had an extensive terminology for persons who engaged in banking activities; however, only nummularii and mensarii pursued activities on behalf of the State. Their operations may be regarded as public banking in the broad sense of the term, and were conducted from the 4th century BC until the 3rd century AD. Banking was of key importance in the peak period of growth for Roman trading and financial operations, and this is confirmed in the sources for Roman law. We do not have any records for the bankers referred to as nummularii until the period of classical Roman law, when we get fragmentary references to them in the writings of Roman jurists. There are only two passages on their public activities in the quality control and exchange of coinage; the first is by Sextus Caecilius Africanus, and the second is Ulpian’s commentary on the duties of the prefectus Urbi. Other references to them in the works of Roman jurists relate to their operations concerning deposits and credit, and as such do not belong to the sphere of public law. We get more mentions of public bankers in the Roman non-legal literature. Mensarii, who performed a certain type of public banking duties, are referred to in Livy’s Ab urbe condita. Cicero, Suetonius, and Festus also wrote about them. Moreover, Grammaticus treated the term mensarii as synonymous with nummularii. Presumably the two categories of public bankers were considered to be generally respected individuals. We also have mentions of the nummularii in the non-legal literature. In his Satyricon Petronius esteemed their skills of assessing the quality of coins; they were also held in high regard by Martial, Suetonius, and Apuleius. Suetonius wrote of the severe penalties imposed on the nummularii by the Emperor Galba. On the other hand, all we get in the epigraphic sources, mostly tombstone inscriptions from Rome, elsewhere in Italy, and the western provinces, are records of the activities of the nummularii for the quality control and exchange of coinage, considered an important duty from the point of view of the State. In fact the non-legal and epigraphic literature of Rome tells us more about public bankers than do the sources on Roman law. Their work did not give rise to many legal problems, as we may conclude from the fact they are mentioned only in two juridical passages. The assessment of the quality of coins and their exchange, and other banking activities on behalf of the State were sufficiently supervised by Roman administrative officers, so there was no need for jurists to comment on them at length.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2014, 14, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edykt cesarza Hadriana o oliwie1
The Emperor Hadrian’s edict on the oil
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Kołodko, Piotr
Tadajczyk, Konrad Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621912.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
cesarz, Hadrian, edykt, Ateny, oliwa
emperor, Hadrian, edict, Athens, oil
Opis:
Emperor Hadrian was known for his sympathy for Greek culture. As a result of thishe passed a statute regulating the sale of fish in Attica. However, the Emperor paidparticular attention to Athens and decided to pass an imperial constitution (edictum)regulating the oil trade. The document has been preserved on the western gate ofthe Roman forum, but in a few places it contains gaps in the text that unleash its fullanalysis. The preserved regulation allows to show the sense of Emperor Hadrian’smarket policy. The main issue was to regulate the sale of oil and its supplies to Athens,with simultaneous indication of crimes and penalties as well as the procedure beforethe administration of justice in the event of violation of the provisions of the edictumHadriani de re olearia.
Cesarz Hadrian był znany ze swych sympatii do kultury greckiej. Wyrazem tego byłachociażby kwestia regulacji sprzedaży ryb w Attyce. Jednakże szczególną atencjącesarz darzył Ateny i zdecydował się wydać konstytucję cesarską (edictum) regulującą kwestię handlu oliwą. Dokument zachował się na zachodniej bramie forumrzymskiego, lecz w kilku miejscach zawiera luki w tekście uniemożliwiające jego peł-ną analizę. Zachowane przepisy pozwalają ukazać sens regulacji cesarza Hadriana.Pierwszoplanową kwestią była problematyka regulacji sprzedaży oliwy i jej dostawdo Aten, z jednoczesnym wskazaniem sankcji karnych i procedury przed wymiarem sprawiedliwości w przypadku naruszenia postanowień edictum of Hadriani dere olearia.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 249-261
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Janusz Marian Sondel (1937–2017)
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108991.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 243-245
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KILKA UWAG O KARZE MUTYLACYJNEJ WYKONANEJ WOBEC RZYMSKIEGO BANKIERA (NA MARGINESIE VITA GALBAE 9)
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663815.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nummularius, Roman law
Roman public law
Roman bankers
the Emperor Galba
mutilation.
nummularii
prawo rzymskie
publiczne prawo rzymskie
bankierzy rzymscy
cesarz Galba
kara mutylacyjna.
Opis:
The aim of this article is to present the nummularii, one of several ancient Roman entities engaged in banking. One of the many duties entrusted to them was to examine and determine the nobility of gold and silver coins. This was the activity carried out by the protagonist of a story in Suetonius’ Life of Galba (9). This particular nummularius was a fraudster, and the future emperor punished him by having his hands cut off. To make the sentence even more stringent, Galba ordered the severed hands nailed to the table on which the double-dealing nummularius had carried out his dishonest business.
Celem artykułu jest wyjaśnienie roli i znaczenia kary mutylacyjnejwykonanej na bankierze (nummularius) na podstawie relacji Swetoniusza.Nummularii byli jednym z wielu podmiotów zajmujących się działalnością bankierską w starożytnym Rzymie. Do podstawowych obowiązków, jakie były im powierzone, należało badanie szlachetności metalu, z którego były wykonane monety, oraz ustalanie wartości wybitych monet złotych i srebrnych. Taką aktywność bankierską wykonywał bohater relacji Swetoniusza z żywotu Galby. Przyszły cesarz rozkazał obciąć ręce bankierowi (nummularius) nieuczciwie zmieniającemu pieniądze. By pokazać jeszcze większą surowość kary, zarządził przybicie obciętych rąk do stołu, na którym ów bankier dokonywał nieuczciwych operacji.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LE CONSEGUENZE LEGALI DEL DIVIETO DI NOZZE PER UNA VEDOVA NEL DIRITTO ROMANO
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Kołodko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663777.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
luctus
tempus lugendi
tempus legitimum
secundae nuptiae
widow
period of mourning
new marriage.
vedova
periodo di lutto
nuove nozze.
Opis:
In the archaic period violations of the prohibition relating to mourning was regarded as a nefas and hence subject to penalisation under religious law. A widow guilty of an infringement was required to make an expiatory sacrifce known as a piaculum, viz. a bovis feta. This religious and customary practice underwent a series of transformations and eventually became a law (ius). In the pre-classical period the prohibition on the remarriage of widows in the period of mourning was perceived primarily as subject to penalties laid down by civil law. This was due to the question of the paternity of any offspring such a widow might bear in the tempus lugendi. The edictum perpetuum names the persons who were liable to infamy if they committed a breach of the prohibition on the remarriage of a widow within the period of mourning for her deceased husband. Such persons could neither engage in postulare pro aliis nor act as a procurator or cognitor. One of the consequences of a sentence of praetorian infamy was the convicted person’s forfeiture of the right to appoint his or her plenipotentiaries for legal proceedings.The classical period brought fundamental changes in the law on remarriage. Nonetheless, even though Augustus encouraged citizens to remarry, yet his legal provisions left widows a certain period of time following the loss of their husband in which they could refrain from remarrying. The reason behind this legal arrangement was not so much mourning as such; it was rather a question of Augustus wanting to show his respect for univirae (women who had been married only once). Augustus kept in force the provisions that gave a bad reputation to people who violated the prohibition of widows’ remarriage. The significance and effectiveness of these regulations made them a subject for jurists’ commentary, on account of the need to avoid situations where the paternity of children born to widows was uncertain. The prohibition on the remarriage of widows also shows that the creators of these regulations wanted marriage to be contracted primarily for the purpose of procreation, which would ensure the continuation of Roman families, especially as regards the perpetuation of their sacra, nomina, and pecunia.
Skutki prawne zakazu zawierania małżeństw wdowom w prawie rzymskim StreszczenieW okresie archaicznym pogwałcenie zakazu odnoszącego się do żałoby było czynnością określoną jako nefas i dlatego miała tutaj zastosowanie sankcja prawa sakralnego. Wdowa powinna była złożyć ofiarę ekspiacyjną zwaną piaculum, którą była bovis feta. Norma sakralno-obyczajowa doznawała przeobrażeń i przekształciła się w ius. Zakaz zawarcia ponownego małżeństwa przez wdowę w okresie tempus lugendi był postrzegany w epoce przedklasycznej przede wszystkim przez pryzmat sankcji ius civile. Zachodziła bowiem obawa co do ojcostwa przyszłego potomstwa, które urodziłaby owdowiała kobieta. W tekście edictum perpetuum zostały wymienione osoby, które podlegały infamii w przypadku złamania zakazu secundae nuptiae wdowy po śmierci męża. Nie mogły one działać postulare pro aliis ani też występować jako procurator lub cognitor. Pretorska infamia pociągała za sobą niemożność ustanawiania tych zastępców procesowych.Epoka klasyczna przyniosła zasadnicze zmiany w kwestii secundae nuptiae. Cesarz August, pomimo że zachęcał do zawierania powtórnych związków małżeńskich, to jednak w swoich ustawach pozostawił wdowie pewien okres (vacatio) w czasie którego mogła ona powstrzymać się od powtórnego małżeństwa. Regulacje te miały swój związek z żałobą a przede wszystkim były próbą okazania przez cesarza szacunku dla univira. Cesarz August utrzymał w mocy przepisy, które okrywały niesławą osoby naruszające zakaz powtórnego małżeństwa wdowy po śmierci męża. Aktualność tych regulacji spowodowała, że stały się przedmiotem komentarzy jurystów, chociażby ze względu konieczność uniknięcia niepewności co do ojcostwa przyszłego potomstwa, które urodziłaby owdowiała kobieta. Unormowania mogą też świadczyć o tym, że ich twórcom przyświecała idea, by małżeństwa były zawierane liberorum procreandorum causa, co w rezultacie miało doprowadzić do kontynuacji rzymskich rodzin w przyszłości, a szczególności sfery ich sacra, nomina czy pecunia.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 3
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mensarii – как банкиры
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621601.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Ancient Rome, bankers, mensarii, loans-ne’xum
Opis:
Mensarius is one of the terms describing Roman bankers. It is the Latin equivalent of the Greek trapezites – the term first used to describe persons making bank operations. This term was used by Titus Livius and from Ab urbe condita we can take important information about bankers. We find quinqueviri mensarii and triumviri mensarii. The first of them were appointed as a committee in 352 B.C., and according to plebiscitium de quinqueviris mensariis creandis. Quinqueviri mensarii were supposed to solve the problem of Roman citizens’ debts, arising from loans – nexum. They acted as as public banks. The results of the works of this committee were outstanding – they helped citizens and did not cause any loss for the treasury. It so happened, because they used public funds to cover the debts only when the debtors could give a sufficient guarantee. The rest of the debtors had to transfer their goods, which were then evaluated and sold. Triumviri mensarii were appointed as three independent clerks, having wide competences, to stop the crisis doming from the lack of money in circulation (propter penuriam argenti). They were appointed by lex Minucia de triumviris mensariis, from 216 B.C. The committee had probably the same competence as this from 352 B.C. However triumviri mensariis, contrary to the previous committee, were not appointed ad hoc, but they have operated as an office until 210 B.C. Their competence was wide. They registered citizens’ debts and were making payments. They were collecting money as depositum irregulare. Triumviri mensariis were clerks acting as state officials. You can claim that both described categories of Roman officials were acting as a sui generis public bank.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2012, 11; 61-76
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadzór nad działalnością bankierów rzymskich (nummularii) w starożytnym Rzymie
The Supervision over Roman bankers (nummularii)
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621827.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
bankierzy rzymscy, nummularii, edyl, prefekt miasta, namiestnik prowincji, mensa nummularia
Roman bankers, nummularii, aedile, prefect of the City, governor, mensa nummularia
Opis:
The aim of the article is the analysis of the legal and literary sources referring to theissue of supervision over the activity of bankers (nummularii). The considerationscarried out proved that the aediles, provincial governors or Urbis praefectus, exercisedsupervision over the bankers. Each of these officials had separate competences aspart of the supervision of nummularii. The banker’s activity was important fromthe point of view of public interest, which is why it is not surprising that the Romanofficials held extensive control over the activity of bankers.
Celem artykułu jest analiza źródeł prawnych i literackich odnoszących się do kwestiinadzoru nad działalnością bankierów (nummularii). Przeprowadzone rozważaniadowiodły, że edylowie, namiestnicy prowincji lub praefectus Urbis, sprawowalinadzór nad bankierami. Każdy z tych urzędników posiadał oddzielne kompetencjew ramach nadzoru nad nummularii. Działalność bankiera była ważna z punktuwidzenia interesu publicznego, dlatego nie dziwi fakt, że rzymscy urzędnicysprawowali szeroką kontrolę nad tą sferą życia gospodarczego.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 87-100
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NIE KAŻDY MUSI BYĆ DOKTOREM PRAWA, CZYLI STARANIA O UZYSKANIE DOKTORATU NA WYDZIALE PRAWA NA UNIWERSYTECIE W INGOLSZTADZIE (BAWARIA) W 1644 ROKU
You don’t necessarily have to be an LL.D.: how to obtain a doctor’s degree from the University of Ingolstadt (Bavaria) in 1644
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096779.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Aron Aleksander Olizarowski; Uniwersytet w Ingolsztadzie; doktorat utriusque iuris; profesor; wymogi stawiane doktoratom; metryki uniwersyteckie; procedura doktorska; wpis do albumu studentów; egzamin doktorski.
Aron Aleksander Olizarowski; the University of Ingolstadt; the degree of Doctor Utriusque Iuris; professor; requirements for admission to a course of study for the doctor’s degree; the university register; proceedings for the award of the doctor’s degree; enrolment; examination for the award of the doctor’s degree.
Opis:
W dniu 11 lipca 1644 r. Aron Aleksander Olizarowski otrzymał na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktorat w zakresie prawa. Na Wszechnicy Ingolsztadzkiej studiowało w latach 1473-1700 co najmniej 828 studentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a jedynie 383 z nich wybrało konkretny kierunek studiów. Na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie naukę pobierało co najmniej 110 polskich studentów, choć w rzeczywistości mogło studiować około 300 osób. Aron Aleksander Olizarowski był jednym z kilku przedstawicieli Rzeczypospolitej Obojga Narodów, którzy zdobyli stopień doktora obojga praw: cywilnego (rzymskiego) i kanonicznego (utriusque iuris) na Wszechnicy Ingolsztadzkiej. Z reguły o stopnie naukowe ubiegali się przede wszystkim ci, którzy planowali dalszą karierę akademicką, a także dostojnicy państwowi i kościelni. Bez wątpienia Aron Aleksander Olizarowski wraz ze swym przyjacielem Szymonem Dilgerem, po otrzymaniu na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktoratu w zakresie prawa, zostali profesorami Akademii Wileńskiej. Również baron Fryderyk Aleksander Kotulynski oraz Tomas Hornaeus mogli z dużym prawdopodobieństwem piastować urzędy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.. Wymogi związane z uzyskaniem tego stopnia doktora obojga praw na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie były wysokie, ale nie odbiegały od tych stosowanych na innych europejskich uniwersytetach. Kandydat musiał mieć odpowiedni poziom wykształcenia, dokonać wpisu do albumu studentów oraz zdać stosowny egzamin. Wobec powyższego dziwić może okoliczność, że tylko kilku absolwentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów zwieńczyło swe studia w zakresie prawa doktoratem.
On July 11, 1644, Aron Aleksander Olizarowski obtained a doctor’s degree in Laws from the University of Ingolstadt. At least 828 students from Poland–Lithuania studied at Ingolstadt in the period from 1473 tob1700, but only 383 of them read for the Doctor Utriusque Iuris degree. We know of at least 110 Polish students in the Faculty of Laws, but the figure could well have been much more, about 300. Aron Aleksander Olizarowski was one of the few Poles who graduated as a Doctor Utriusque Iuris (Doctor of Roman (Civil) and Canon Law) from the University of Ingolstadt. As a rule, those whose aim was graduation were planning a career in academia or in the service of the Church or State. Obtaining the Doctor’s Degree in Laws from Ingolstadt certainly helped Aron Aleksander Olizarowski and his friend Szymon Dilger to be appointed to professorships at the University of Wilno (Vilnius). Baron Fryderyk Aleksander Kotulynski and Tomas Hornaeus were two other Ingolstadt graduates who rose in the world and held office in the service of the Polish–Lithuanian state, no doubt on the strength of their academic qualifications. The requirements for the degree of Doctor Utriusque Iuris from the University of Ingolstadt were high, but did not differ much from what was required at other European universities. The candidate had to have the right education for admission, be enrolled, and pass the prescribed examination, so it is surprising that only a handful of students from Poland–Lithuania managed to graduate as with a Doctor Utriusque Iuris from Ingolstadt.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 141-167
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nummularii – государственные и частные банкиры в древнем Риме
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621274.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
nummularii, private bankers, ancient Rome, argentarii.
Opis:
Nummularii, like the other groups of entrepreneurs in the ancient Rome, such as tra- pezitae, argentarii, mensarii, mensularii, coactores, coactores argentarii, stipulatores argentarii, collectarii, were engaged in the banking business. Among the wide range of services offered by the Roman bankers nummularii dealt initially only with the quality and exchange of coins. Therefore, by performing these operations they performed the role of official assay institutions. Their duties were initially primarily to examine coins and metal from which they were made, and setting the value of minted gold and silver co- ins. Nummularii have used empirical examining methods, based on the senses of sight, touch, hearing, and by comparing them to the patterns and samples. They also checked whether the coin was minted by the appropriate authority. There is no evidence that other bankers, in addition to nummularii, were involved in the control of the quality of the coin. Presumably, after some time they expanded their business in banking. In addi- tion to examining the quality of coins nummularii also engaged in their exchange. They conducted also deposit operations and that’s why they became competitors to argentarii on the market of banking services.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2013, 12; 57-74
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpady cytostatyczne i cytotoksyczne – zasady postępowania w Polsce
Cytostatic and cytotoxic waste – rules of conduct in Poland
Autorzy:
Furtak-Niczyporuk, Marzena
Jaroszyński, Janusz
Mela, Aneta
Staniszewska, Anna
Piotrowska, Jowita
Zimmermann, Agnieszka
Czajka-Bełz, Anna
Dreher, Piotr
Dąbrowski, Jan
Kapka-Skrzypczak, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162684.pdf
Data publikacji:
2019-06-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
lek cytotoksyczny
cytostatyk
niebezpieczne odpady medyczne
bezpieczeństwo pracy z cytostatykami
usuwanie leków
bezpieczne postępowanie z cytostatykami
cytotoxic drug
cytostatic drug
hazardous medical waste
safety of work with cytostatic drugs
drug disposal
safe handling of cytostatic drugs
Opis:
Polska jest jednym z krajów europejskich, w których wytwarza się najwięcej niebezpiecznych odpadów medycznych. Mimo że w Europie ilość produkowanych odpadów cytotoksycznych i cytostatycznych (stosowanych w chemioterapii przez chorych onkologicznie) od kilku lat się zmniejsza, w Polsce – rośnie. Odpady te stanowią zagrożenie bezpieczeństwa dla pracowników medycznych oraz chorych otrzymujących leki. Dlatego wymagane są specjalne procedury postępowania, które pozwalają ograniczyć szkodliwość tych leków dla zdrowia ludzi. Celem pracy było przedstawienie zasad postępowania w Polsce z lekami cytotoksycznymi i cytostatycznymi oraz ich odpadami. Med. Pr. 2019;70(3):377–391
Poland is one of the European countries with the highest level of production of dangerous medical waste. Although in Europe the volume of produced cytotoxic and cytostatic waste (used in chemotherapy by oncological patients) has been declining for several years, in Poland a reverse trend has been observed. As this waste puts the safety of medical workers and patients at risk, special handling procedures are required to limit the harmful effect of these drugs on human health. In view of the above, the aim of the work was to present the rules of conduct with cytotoxic and cytostatic drugs, and their waste, in Poland. Med Pr. 2019;70(3):377–91
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 377-391
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OFF-LABEL USE OF MEDICINAL PRODUCTS - LEGAL RULES AND PRACTICES
Autorzy:
Jaroszyński, Janusz
Mela, Aneta
Furtak-Niczyporuk, Marzena
Staniszewska, Anna
Poniatowski, Łukasz A.
Dąbrowski, Jan
Czajka-Bełz, Anna
Zimmermann, Agnieszka
Dreher, Piotr
Drop, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/895505.pdf
Data publikacji:
2019-08-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
health policy
pharmaceuticals
medicinal products
off-label drug use
prescribing
Opis:
The off-label use of medicinal products raises many interpretation-related issues, not only among physicians, but also pharmacists and lawyers. The use of drugs in a manner other than that specified in the Summary of Product Characteristics is not regulated by Polish law. The authors’ goal is to discuss the topic mainly from the practical perspective, while also considering its theoretical aspects, and to identify systemic solutions to several problems, that are extremely important for the proper functioning of the entire healthcare system. The paper highlights that there is a fine line between experimental medicinal practices and those that are in keeping with current medical knowledge.
Źródło:
Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research; 2019, 76, 4; 621-628
0001-6837
2353-5288
Pojawia się w:
Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penal Sanctions Applicable to a Slave Engaged in Banking Activities
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912699.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Galba
banker
nummularius
lex
slave
mutilation
mutilatio
mensa nummularia
money change
coin quality
minting operations
coin value
niewolnik
sankcja mutylacyjna
zmieniać pieniądze
badanie jakości monety
operacje menniczo-probiercze
wartość monety
bankier
Opis:
Gaius Suetonius in Vitae Galbae, as part of his Vita divi Augusti, described the case of a banker (nummularius) and the penal sanction applied to him by the later emperor Galba. The governor of the province of Hispania Tarraconensis ordered to cut off the hands of a banker who was unfairly changing money. In order to show even greater severity of the punishment, he ordered the cut off hands to be nailed to the table where the banker was performing the dishonest acts. Undoubtedly, nummularius punished by Galba conducted operations within mensa nummularia. The owners of the cantors used qualified people recruited from among the lower social strata, mainly slaves, to perform mint operations. The professional examination of the quality of a coin required a great deal of specialist work. The convict participated in the banking activity as a support technical personnel. The minting and testing operations ended with sealing the purse with tesserae nummulariae. Such specialized operations were not performed by Roman citizens. The content of tesserae nummulariae may be an indication that the testing operations were performed by slaves. Servi had actual knowledge of the contents of the controlled purses and the control process could be an opportunity for abuse or even punishable acts. The slave would therefore suffer a well-deserved and adequate punishment in the form of chopping off his hands and nailing them to the table at which he dishonestly carried out minting and testing activities.
Gaius Swetoniusz w Vitae Galbae w ramach swoich Vita divi Augusti opisał przypadek osoby zajmującej się działalnością bankierską (nummularius) oraz sankcję penalną zastosowaną wobec niej przez późniejszego cesarza Galbę. Namiestnik prowincji Hiszpania Tarrakońska rozkazał obciąć ręce bankierowi nieuczciwie zmieniającemu pieniądze. By pokazać jeszcze większą surowość nakazanej kary, zarządził przybicie obciętych rąk do stołu, na którym ów bankier dokonywał nieuczciwych działań. Niewątpliwie ukarany przez Galbę nummularius prowadził operacje w ramach mensa nummularia. Właściciele kantorów do wykonania operacji menniczo-probierczych posługiwali się wykwalifikowanymi osobami rekrutującymi się z niższych warstw społecznych, głównie niewolników. Profesjonalne badanie jakości monety wymagało wielu czynności specjalistycznych. Skazany brał udział w czynnościach bankierskich jako pomoc techniczna. Operacje menniczo-probiercze kończyły się opieczętowaniem sakiewki przy pomocy tesserae nummulariae. Takich specjalistycznych działań nie wykonywali obywatele rzymscy. Zawartość tesserae nummulariae może wskazywać na to, że czynności probierczych dokonywali niewolnicy. Servi posiadali faktyczną wiedzę o zawartości kontrolowanych sakiewek, a proces kontroli mógł być okazją do nadużyć czy wręcz czynów karalnych. Niewolnik poniósłby więc zasłużoną i adekwatną karę w postaci odrąbania rąk i ich przybicia do stołu, przy którym nieuczciwie dokonywał czynności menniczo-probierczych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 209-220
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piotr Niczyporuk, Bankierzy i operacje bankierskie w starożytnym Rzymie, Temida 2, Białystok 2013, ss. 302 Rzymska bankowość ukryta w meandrach języka łacińskiego
Autorzy:
Twarowska-Antczak, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631825.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Źródło:
Res Historica; 2018, 46
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies