Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "New Testament theology" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Theological Implications of Markan Interpretative Intercalations
Teologiczne implikacje wpleceń narracyjnych w Ewangelii św. Marka
Autorzy:
Kusio, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/672304.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
św. Marek
wplecenie narracyjne
teologia nowotestamentalna
krytyka literacka
St Mark
interpretative intercalation
New Testament theology
literary criticism
Opis:
Artykuł ma na celu uzasadnienie tezy, iż wplecenia narracyjne w Ewangelii św. Marka są zabiegiem ukazującym dogłębne zaangażowanie teologiczne ewangelisty. Zabieg ten zdefiniować można jako powiązanie ze sobą dwóch linii narracji w układ A1BA2, który poprzez zastosowanie środków, takich jak równoczesność, kontrast, ironia, podobieństwo i tym podobne przekazuje całkowicie nowe znaczenie obu historii. Sześć wpleceń z Ewangelii św. Marka – 3,20–35, 5,21–43, 6,7–31, 11,21–23, 14,1–11 oraz 14,53–72 – łączą różne sceny z konkretnymi zamysłami natury teologicznej i jako takie nie mogą być sprowadzone do kategorii zabiegu literackiego lub redakcyjnego. Wszystkie one krążą dookoła najważniejszych problemów Markowej teologii, takich jak chrystologia, szczególnie w nawiązaniu do cierpienia, wymagania względem prawdziwego ucznia Jezusa, wizja przyszłej wspólnoty kościelnej. W swoich wpleceniach narracyjnych św. Marek wyjawia swoją rozbudowaną, wyrazistą teologię, jak również oryginalność i mistrzostwo w prowadzeniu narracji.
This paper aims at evidencing the thesis that Markan interpretative intercalations are a narrative structure that manifests profound theological engagement of the evangelist. This device is defined as an entanglement of two storylines in the A1–B–A2 pattern which by using the notions of simultaneity, contrast, irony, similarity, etc. offers a wholly novel meaning of the stories. Six intercalations of the St Mark’s gospel – 3 : 20–35; 5 : 21–43; 6 : 7–31; 11 : 12–23; 14 : 1–11, 53–72 – merge different episodes with distinct theological purposes and as such cannot be reduced to the rank of a literary or redactional device. All of them are concerned with the most essential topics of the Markan theology, such as Christology, especially in relation to suffering, requirements of true discipleship, vision of the future ecclesiastical community. St Mark in his intercalations reveals his elaborated, clear-cut theology, as well as narrative ingenuity and mastery.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rudolfa Bultmanna koncepcja kerygmatu pierwotnego Kościoła a pojęcie τὸ κήρυγμα w Nowym Testamencie
Rudolf Bultmann’s concept of kerygma in the early Church and the idea of tò kḗrygma in the New Testament
Autorzy:
Tomczyk, Dominik Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375692.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Rudolf Bultmann
teologia Nowego Testamentu
kḗrygma
pierwotny Kościół
„Jezus historii”
„Chrystus wiary”
demitologizacja Nowego Testamentu
New Testament theology
the early church
“the Jesus of History”
“the Christ of Faith”
demythologizing the New Testamen
Opis:
Przedmiotem badań tego artykułu jest analiza koncepcji kerygmatu pierwotnego Kościoła w ujęciu Rudolfa Bultmanna oraz określenie czym jest kerygmat w świetle tekstów Nowego Testamentu poprzez wykorzystanie metody historyczno-krytycznej oraz analizy lingwistycznej i semantycznej gr. rzeczownika τὸ κήρυγμα. Zastosowano metodę krytycznej analizy pism Bultmanna w zestawieniu z listami Pawłowymi.Cel ten został zrealizowany w dwóch częściach artykułu. W części pierwszej zostało zaprezentowane główne założenia wczesnochrześcijańskiego kerygmatu przez Bultmanna na podstawie monografii Theologie des Neuen Testaments (19808). Opisano kwestię zbawienia, jakie głosił Jezus, kim On był w ujęciu Bultmanna, zostało poruszone zagadnienie „odhistoryzowania” Boga i człowieka oraz mesjańską świadomość Jezusa. Dla niemieckiego biblisty nie jest ważny Jezus historyczny, ale Chrystus wiary, który był głoszony w powielkanocnym kerygmacie pierwotnej chrześcijańskiej gminy. W części drugiej artykułu przeprowadzono własną interpretację terminu kerygmat, szczególnie na podstawie kluczowych tekstów Pawła Apostoła (Rz 16,25; 1 Kor 1,21; 2,4; 15,14; Tt 1,3). Kerygmat jest głoszeniem Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Jezus jest obiecanym Mesjaszem, zapowiadanym przez proroków Starego Testamentu, a nie tylko powielkanocną interpretacją Chrystusa wiary i kerygmatu, o której wspomina Bultmann. Ciągłość głoszonego kerygmatu Jezusa i o Jezusie jest widoczna w głoszonej Ewangelii przez Pawła oraz pozostałych apostołów.Przeprowadzone badania prowadzą do następującego teologicznego wniosku: nie można rozdzielać „Chrystusa wiary” i kerygmatu od „Jezusa historii”, podobnie jak nie można oddzielić zmartwychwstania Jezusa Chrystusa od Jego męki i śmierci. Głoszone Słowo Ewangelii jest kerygmatem samego Chrystusa, potwierdzając tym samym ciągłość „Jezusa historii” i „Chrystusa wiary”.
The paper analyses the concept of kerygma in the early Church in the interpretation of Rudolf Bultmann and attempts to define the kerygma in the light of New Testament texts using the historical-critical method as well as the linguistic and semantic analysis of the Greek noun τὸ κήρυγμα. Bultmann’s writings have been analysed using the method of critical analysis in comparison to Paul’s letters.For this purpose, the paper has been divided into two parts. In the first part, main tenets of the early Christian kerygma according to Bultmann, on the basis of the Theologie des Neuen Testaments monography 19808) have been presented. The author also discusses the issue of salvation in Jesus’s teachings, the identity of Jesus as understood by Bultmann, addresses the idea of “dehistorification” of God and man as well Christ’s messianic cognisance. For the German Biblicist, it is the Christ of Faith proclaimed in the post-Easter kerygma of the early Christian community that matters, as opposed to the Jesus of History.In the second part, the author’s own interpretation of the term kerygma based on key writings of Apostle Paul (Rom. 16:25; 1 Cor 1:21; 2:4; 15:14; Tit. 1:3) has been shown. Kerygma is the proclamation of Jesus Christ, who was crucified and resurrected. Jesus is the promised Messiah foretold by Old Testament prophets rather than the post-Easter interpretation of the Christ of Faith and the kerygma as understood by Bultmann. Continuity of the proclaimed kerygma of Jesus and about Jesus can be seen through the Gospel taught by Paul and other apostles.The studies have led to the following theological conclusion: the “Christ of Faith” and the kerygma cannot be separated from “the Jesus of History” just like the resurrection of Jesus Christ cannot be separated from his passion and death. The word of the Gospel proclaimed is the kerygma of Christ himself, thus confirming the continuity of “the Jesus of History” and “the Christ of Faith”
Źródło:
Scriptura Sacra; 2020, 24; 131-154
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamiątka Jezusa – holistyczny model teologii biblijnej Nowego Testamentu
Memory of Jesus – a Holistic Model of the Biblical Theology of the New Testament
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051220.pdf
Data publikacji:
2015-12-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teologia biblijna
Objawienie
chrystologia
kanon biblijny
natchnienie biblijne
biblical theology
Revelation
Christology
biblical canon
biblical inspiration
Opis:
The author depicts a holistic model of the biblical theology in the New Testament. This model renders the Person of Jesus in the following three dimensions: historical-eschatological, literary, and canonical. His solution is placed against the backdrop of the current debate that is taking in contemporary biblical studies. The debate concerns the shape of biblical theology, especially its methodology and role in interreligious dialogue. The model of biblical theology under study is based on the holistic conception of Revelation, which may be reduced to the following three theses: Revelation arouses faith, it is taking place in history, it is confirmed in sacred texts, and it has an ecclesial and canonical character. The above assumptions are applied to the holistic model of the biblical theology of the New Testament. This theology is based on the „memory of Jesus” and „memory about Jesus”.
Źródło:
The Biblical Annals; 2009, 1, 1; 201-227
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Apokalyptik als „Mutter aller christlichen Theologie“ – die Apokalyptik im Alten und Neuen Testament
Apocalypticism as the “Mother of Christianity” – Apocalypticism in the Old and New Testament
Autorzy:
Bayerle, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494506.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Apocalypticism
Biblical Theology of the Old and New Testament
Book of Amos
Testament of Abraham
Eschatology
Prophetic and Apocalyptic Concepts of Judgment
Ernst Käsemann
Apokalyptik
Biblische Theologie
Amosbuch
Testament Abrahams
Eschatologie
Gerichtsvorstellungen
Opis:
Ancient Jewish Apocalypticism plays a major role within concepts of Biblical Theology. The way to consider apocalypticism within the debate on Biblical Theology requires an “open canon” that takes into account writings and data from outside the Old and New Testament. Both, apocalypticism and Biblical Theology, refer to a certain “structure,” inversion, that is closely related to the apocalyptic concept of “transcendence.” All in all, Käsemann’s famous sentence that “apocalypticism is the mother of all Christian theology” goes too far, but, nevertheless, reminds us on the importance of apocalypticism within the discussion on Biblical Theology.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 4; 491-506
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prospettiva cristocentrica della creazione nel Nuovo Testamento
The Christocentric Perspective of Creation in the New Testament
Autorzy:
Siwecki, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944792.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Jezus Chrystus
Nowy Testament
teologia stworzenia
Jesus Christ
New Testament
theology of creation
Opis:
Nauczanie Nowego Testamentu w zakresie teologii stworzenia koncentruje się na wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Pisma Nowego Testamentu ukazują „Boga, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, czego jeszcze nie ma” (Rz 4,17). Przesłanie Nowego Testamentu przedstawia zbawcze działanie Boga w Jezusie Chrystusie, także w kontekście teologii stworzenia. Wzajemna korelacja stworzenia i historii zbawienia jest niezbędna dla zrozumienia przesłania teologii stworzenia, które w rzeczywistości osadza się na zapowiedzi odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Innymi słowy, refleksja nad stworzeniem wypływa z refleksji nad zbawieniem, które jest nierozerwalnie związane z wydarzeniem Chrystusa. Uznanie Chrystusa za jedyny „początek i koniec” wszystkich rzeczy, kieruje nasze spojrzenie w kierunku obietnicy odkupienia stworzenia od wszelkich przejawów zła, które dotyka je obecnie. Jest jednocześnie zaproszeniem do odrzucenia wszelkiego dualizmu. Nie można zatem „odrywać” od siebie porządku „natury” oraz „łaski i prawdy”, z drugiej zaś strony, nie oznacza to wszystko prostej identyfikacji tych dwóch porządków.
New Testament teaching on the theology of creation underlines the event of Jesus Christ. The New Testament Scriptures describe "God who gives life to the dead and calls into being things that were not" (Rom 4:17). The New Testament message presents God's saving action in Jesus Christ, also in the context of the theology of creation. The inter-correlation of creation and salvation history is essential to understanding the message of creation theology, which is actually based on the announcement of the redemption accomplished by Jesus Christ. In other words, reflection on creation flows from reflection on salvation, which is inseparable from the Christ event. Recognizing Christ as the only "beginning and end" of all things directs our gaze toward the promise to redeem creation from all dimensions of evil that affects it today. It is at the same time an invitation to reject all duality. Therefore, one cannot "separate" the order of "nature" and "grace and truth" from each other, however, this does not mean a simple identification of these two orders.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 159-176
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologicznofundamentalne znaczenie najstarszych nowotestamentalnych formuł wiary w Zmartwychwstanie
The Fundamental-Theological Reliability of the New Testament Faith Formulas in Jesus Resurrection
Autorzy:
Borto, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040454.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Nowy Testament
teologia fundamentalna
formuła wiary
zmartwychwstanie
New Testament
fundamental theology
faith formula
resurrection
Opis:
Wiara w zmartwychwstanie Jezusa na kartach Nowego Testamentu została wyrażona na wiele różnych sposobów. Pośród nich duże znaczenie mają tzw. formuły wiary, w których prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa jest przekazywana jako część chrześcijańskiego wyznania wiary. Autor artykułu podjął się analizy i porównania trzech typów formuł wiary: jednoczłonowej oraz dwóch dwuczłonowych w formie bardziej rozwiniętej (1Kor 15,3-5 i Rz 1,3-4) w perspektywie teologicznofundamentalnej, a więc poszukując wniosków dotyczących wiarygodnościowego wymiaru tych formuł oraz ich roli w przekazie wiary. Przeprowadzona analiza pozwoliła na wskazanie szeregu interesujących danych. Ukazała, że bardzo szybko przekaz wyznania wiary w zmartwychwstanie Jezusa przyjął określoną formę, w której istotna prawda była wyrażana w sposób niezmienny i niezależny, jako swego rodzaju „kanon”. Z drugiej strony powyższa analiza pozwoliła stwierdzić, że już bardzo wcześnie ten przekaz wiary w zmartwychwstanie Chrystusa łączył się z pogłębioną refleksją teologiczną interpretującą w świetle zmartwychwstania poprzedzające je wydarzenia. Wreszcie można też powiedzieć, iż omawiane formuły wiary są świadectwem tego, że dla uczniów Jezusa wiara w Jego zmartwychwstanie stała się „nowym początkiem” w odkryciu Jego tożsamości.
Faith in Jesus' resurrection is expressed in multiple ways in New Testament. Among them, of special meaning are the so-called faith formulas, in which the truth on the resurrection is passed on as a part of the Christian creed. The author of the present article took on the study and comparison of the faith formulas of three different kinds: one simple monopartite and two more elaborated bi-partite formulas, 1 Cor 15,3-5 and Rom 1,3-4. He pursued his research in the fundamental-theological perspective, searching for the conclusions regarding the reliability of the formulas and their role in the faith transmission. The analysis made by the author demonstrated that faith in the resurrection very quickly took a specific form in which the truth was expressed in unchangeable and independent manner, a sui generis canon. Additionally, the study allows to claim that already at the very early stage the transmission of faith in Christ's resurrection is connected with a deep theological reflection that interprets the preceding events in light of the resurrection. Ultimately, one can state that the analyzed formulas witness to the fact that for Jesus' disciples faith in the resurrection became “the new beginning” in the process of discovering His identity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 55-76
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa
The concept of ignorance in Tipiṭaka and the New Testament - a comparative study of Buddhism and Christianity
Autorzy:
Goniszewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047921.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
buddyzm
teologia Nowego Testamentu
dialog międzyreligijny
teologia komparatywna
niewiedza
Buddhism
theology of the New Testament
interreligious dialogue
comparative theology
ignorance
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest próba „teologicznej i duchowej lektury” świętych tekstów dwóch wielkich światowych religii, czyli chrześcijaństwa i buddyzmu. W przypadku buddyzmu, nasze analizy skupią się na wybranych fragmentach kanonicznego zbioru tekstów buddyzmu theravāda, czyli Tipiṭaka. Będą to: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35,80) oraz Avijjā Sutta (SN 45.1). Jeżeli chodzi o chrześcijaństwo to skoncentrujemy się na sześciu nowotestamentalnych perykopach, w który pojawia się rzeczownik agnoia (Dz 3,17; 17,30; Ef 4,18; 1P 1,14) lub agnosia (1Kor 15,34; 1P 2,15). Po przeprowadzeniu badań o charakterze egzegetycznym przejdziemy do analizy teologiczno-komparatywnej. Innymi słowy, staramy się spojrzeć na buddyjską ideę niewiedzy (avijjā) z perspektywy teologii chrześcijańskiej. Stawiamy tezę, że pomiędzy pojęciem niewiedzy w buddyzmie theravāda a literaturze nowotestamentalnej nie ma pełnej symetrii co do ich miejsca w ramach całego systemu filozoficzno-teologicznego danej religii. W buddyzmie niewiedza (avijjā) jest elementem fundamentalnych dla charakterystyki kondycji człowieka. Z kolei w NT ten sposób opisywania nieznajomości jedynego Boga i Chrystusa nie pełni centralnej funkcji, ale ma jedynie charakter drugorzędny i uzupełniający. Gdybyśmy chcieli w chrześcijaństwie znaleźć bardziej adekwatną analogię z ideą niewiedzy w buddyzmie theravāda będzie to doktryna o grzechu pierworodnym.
The purpose of this article is "theological and spiritual reading" of the sacred texts of two great world religions, namely Christianity and Buddhism. In the case of Buddhism, our analysis will focus on selected fragments of theravāda canonical collection of Buddhist texts, i.e. Tipiṭaka: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35.80) and Avijjā Sutta (SN 45.1). In the case of Christianity, we will focus on six New Testament pericopes, in which the Greek noun ignorance appears: agnoia (Acts 3:17; 17.30; Eph. 4.18; 1 Peter 1:14), agnosia (1 Corinthians 15:34; 1 Peter 2:15). After exegetical research, we will proceed to theological and comparative analysis. In other words, we try to look at the Buddhist idea of ignorance (avijjā) from the perspective of Christian theology. We put forward the thesis that between the notion of ignorance in theravāda Buddhism and New Testament literature there is no full symmetry as to their place within the entire philosophical and theological system of a given religion. In Buddhism, ignorance (avijjā) is a fundamental element and characterizes the condition of a person caught up in death and suffering. On the other hand, in the NT, the way of describing the ignorance of the one God and Christ does not have a central function but is only secondary and complementary to the basic soteriological models. If we wanted to find a more adequate analogy in Christianity with the idea of ignorance in theravāda Buddhism, it would be the doctrine of original sin.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 329-348
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewiger Bund (Gen 17) oder neuer Bund (Jer 31,31–34)? Überlegungen zu einem Grundproblem der Theologie des Alten Testaments im Horizont gesamtbiblischer Theologie
Everlasting Covenant (Gen 17) or New Covenant (Jer 31,31-34)? Considerations to a Basic Problem of the Old Testament Theology in the Framework of the Biblical Theology
Autorzy:
Graupner, Axel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494324.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Theologie des Alten Testaments
Gesamtbiblische Theologie
Ewiger Bund
Neuer Bund
Erwählung
Heilsgeschichtliche Überlieferung
Prophetie
Rechtfertigung
Die historische Tradition Israels
Everlasting Covenant
New Covenant
Election
Justification
The historical tradition of Israel
Prophecy
Theology of the Old Testament
Theology of the whole Bible (Old and New Testament)
Opis:
One if not the main fundamental problem of a Theology of the Old Testament is the coexistence of the historical tradition of Israel, represented by the Pentateuch, and the pre-exilic prophets within the canon because of the prophet’s abrogation of the “Heilsgeschichte” (I). How complex the interaction between the Pentateuch and the prophetic literature in their long lasting history may ever have been, the coexistence of a text like Gen 17 and Jer 31:31-34 points out the problem: is the covenant everlasting or broken, the covenant Israel’s every time presence or its future? (II) The Old Testament for itself gives no answer to this question. So far the Old Testament points beyond itself – in the author’s opinion to Paul’s concept of the dikaiosu,nh tou/ qeou/. This concept combines the proclamation of the fulfillment of the promise of the New Covenant for all people with the confirmation of Israel’s everlasting election (III). Both, the fulfillment of the promise Jer 31:31-34 and Israel’s final salvation, are standing under eschatological reservation. In this perspective the Old Testament is not only fundament of the New Testament, but in New Testament’s hope still alive. (IV)
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 4; 473-490
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Murray J. Harris, Prepositions and Theology in the Greek New Testament. An Essential Reference Resource for Exegesis (Grand Rapids, MI: Zordevan 2012)
Autorzy:
Piwowar, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053692.pdf
Data publikacji:
2018-04-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Book review:  Murray J. Harris, Prepositions and Theology in the Greek New Testament. An Essential Reference Resource for Exegesis (Grand Rapids, MI: Zordevan 2012). Pp. 293. $42.99. ISBN 978-0-310-49392-1DOI: https://doi.org/10.31743/ba.2018.8.2.05
Źródło:
The Biblical Annals; 2018, 8, 2; 259-264
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theologization of Greek Terms and Concepts in the Septuagint and New Testament
Teologizacja terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie
Autorzy:
Mickiewicz, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621015.pdf
Data publikacji:
2021-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Septuaginta
teologia Starego i Nowego Testamentu
biblijny język grecki
kultura hellenistyczna
Septuagint
Theology of the Old and New Testaments
Biblical Greek
Hellenistic culture
Opis:
Hellenistic literature, having great achievements in the fields of philosophy, drama, and poetry, did not know the theological concepts and issues which underlie the texts contained in the Hebrew Bible. So when the creators of the Septuagint, and then also the authors of the New Testament, used the Greek language to convey God’s inspired truths to the world, they were forced to give secular terms a new theological meaning, frequently choosing neutral words for this purpose, not burdened with negative associations. With their translation work, they built a kind of bridge between Hellenic and Jewish cultures. On the one hand, the Septuagint allowed Jews reading the Bible in Greek to remain connected not only with the religious heritage of their fathers, but also with the cultural values that were closely related to that language and its world. In turn, for the Greeks, who after some time began to appreciate this work and gained knowledge of its content, it opened vast horizons of new religious and spiritual values, which until then were completely alien to them. The work of the authors of the Septuagint was continued and developed by the authors of the New Testament, which added to their theological output many new religious and moral values arising from the teaching of Jesus Christ. That way they contributed considerably to the development of the Koinē Greek and significantly transformed the spiritual life of the people speaking the language.
Gdy twórcy Septuaginty tłumaczyli na język grecki nazwy lub pojęcia związane z ich moralnością i religią monoteistyczną, zaś autorzy nowotestamentowi przekazywali w języku greckim naukę zawartą w Ewangelii Jezusa, często musieli nadać świeckim terminom greckim nowe, teologiczne znaczenie, przeniesione ze świata biblijnego. W artykule tym są najpierw przedstawione główne przyczyny i skutki takiej teologizacji terminów i pojęć greckich w Septuagincie i Nowym Testamencie, a następnie – na pięciu wybranych przykładach – są ukazane sposoby i kierunki teologizacji terminów, które odgrywają ważną rolę w orędziu autorów Septuaginty i Nowego Testamentu.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 751-769
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies