Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Maksimov, Vladimir" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Chrześcijańskie przesłanie prozy Władimira Maksimowa
    The Christian message of Vladimir Maksimov’s prose
    Autorzy:
    Siemianowska, Izabella
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/482086.pdf
    Data publikacji:
    2009-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Vladimir Maximov’s prose
    Russian literature
    Christian message
    Opis:
    The aim of this article is to attempt to prove that the prose of one of the most distinguished representatives of „the third wave” of Russian emigration, Vladimir Maksimov, is based on Christian philosophy. Christian philosophy is a philosophy of love. Maksimov’s characters on their way towards God and faith are almost usually led there by the selfless love of their fellow creatures. The main message of the writer’s works is the Christian concept according to which God exists in every human being. Therefore, Maksimov’s novels contain numerous examples of goodness and human mercy, thanks to which the characters discover a divine element in themselves, and then their lives gain a new, deeper dimension. The regaining of faith in another human being is, according to Vladimir Maksimov, the first step to the regaining of faith in God. The author of Seven Days of Creation saw the hope of overcoming the sin of totalitarianism in the return of the Russian nation to faith. In the writer’s understanding, totalitarianism was evil, because it denied the existence of God and destroyed the individual by depriving it of the possibility to relate to the Transcendence. Numerous biblical references confirm the Christian concept of the world and humanity in Maksimov’s works. The key to the understanding of Maksimov’s prose lies in the teachings of Christ, the deep sense of which has been enclosed in the mystery of the Resurrection.
    Źródło:
    Acta Polono-Ruthenica; 2009, 1, XIV; 253-263
    1427-549X
    Pojawia się w:
    Acta Polono-Ruthenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z archipelagu na kontynent. Polskie tropy Władimira Maksimowa
    From the archipelago to the continent. Polish traces of Vladimir Maksimov
    Из архипелага на континент. По польским следам Владимира Максимова
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311923.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Владимир Максимов
    русский эмигрантский ежеквартальник „Континент”
    сотрудничество польской эмигрантской „Культуры” и „Континента”
    Наталья Горбаневская и Польша
    Гедройц
    Чапский и Херлинг-Грудзинский в редакции „Континента”
    польские национальные авторы „Континента”
    Виктор Ворошильский
    Анджей Дравич
    Адам Михник
    украинская тематика в „Континенте”
    Władimir Maksimow
    rosyjski emigracyjny kwartalnik „Kontynent”
    współpraca polskiej emigracyjnej „Kultury” z „Kontynentem”
    Natalia Gorbaniewska a Polska
    Giedroyc
    Czapski i Herling-Grudziński w Radzie Redakcyjnej „Kontynentu”
    polscy autorzy krajowi „Kontynentu”
    Wiktor Woroszylski
    Andrzej Drawicz
    Adam Michnik
    ukraińskie wątki w „Kontynencie”
    Vladimir Maksimov
    Russian émigré quarterly Continent
    cooperation between the Polish émigré Kultura and Continent
    Natalia Gorbanevskaya and Poland
    Czapski and Herling-Grudziński in the Editorial Board of Continent
    Polish national authors of Continent
    Ukrainian threads in Continent
    Opis:
    In this article, I have attempted a synthetic analysis of the Polish threads in the editorial activity of Vladimir Maksimov (1930–1995) as head of the émigré quarterly Continent during the period of its publication in Paris (1974–1992). The main idea of Maksimov as editor was to create such a literary-political, and allegedly anti-communist, magazine in Western Europe, which would bring together people involved in the struggle for freedom throughout Eastern Europe in cooperation with Western Europe. Similar aims had already been pursued much earlier in Parisian Kultura – by Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudzinski, who, at Maksimov’s request, joined the international editorial board of Continent, remaining on it until his death, even when the editorial board was moved to Moscow from 1992 and handed over to Igor Vinogradov as editor. Meanwhile, Maksimov during the Paris period, supported since 1976 by Natalia Gorbanevskaya, also collaborated very willingly with Poles from the communist regime – Viktor Woroszylski, Adam Michnik, Andrzej Drawicz, Cardinal Stefan Wyszynski. Both Maksimov and Gorbanievskaya, as well as their Polish authors, saw it as a part of a common struggle “For our freedom and yours” – together with Ukrainians, Czechs, Slovaks, Lithuanians, and Hungarians. The overall aim of the above article was therefore to present this very important “Polish segment” in the history of the Russian Continent in exile.
    В статье предпринята попытка синтетического анализа польских нитей редакционной деятельности Владимира Максимова (1930–1995) в качестве руководителя эмигрантского ежеквартального журнала „Континент” в период его выхода в Париже (1974–1992). Главным замыслом редактора Максимова было создание такого литературно-политического и антикоммунистического журнала в Западной Европе, который объединил бы людей, занимающихся борьбой за свободу всей Восточной Европы в сотрудничестве с Западной. Схожие цели ставили перед собой гораздо раньше в парижской «Культуре» Ежи Гедройц, Юзеф Чапский и Густав Херлинг-Грудзинский, которые по просьбе Максимова вошли в международную редакцию «Континента», оставаясь в ней до самой смерти, также когда с 1992 г. офис был переведен в Москву и передан Игорю Виноградову в качестве редактора. Между тем, в парижский период «Континента» Максимов, поддерживаемый с 1976 года Натальей Горбаневской, также охотно сотрудничал с поляками из Польской Народной Республики – Виктором Ворошильским, Адамом Михником, Анджеем Дравичем и кардиналом Стефаном Вышинским. И Максимов с Горбеневской, и их польские авторы рассматривали это как фрагмент общей борьбы за «нашу и вашу свободу» – вместе с украинцами, чехами, словаками, литовцами и венграми. Таким образом, общая цель вышеупомянутой статьи состояла в том, чтобы представить этот очень важный «польский сегмент» в истории русского «Континента» в изгнании.
    W artykule podjąłem próbę syntetycznej analizy polskich wątków w działalności redaktorskiej Władimira Maksimowa (1930–1995) jako szefa emigracyjnego kwartalnika „Kontynent” w okresie jego wydawania w Paryżu (1974–1992). Zamysłem głównym redaktora Maksimowa było stworzenie takiego literacko-politycznego, a zarzem antykomunistycznego czasopisma w Europie Zachodniej, które łączyłoby w sobie ludzi zaangażowanych w walce wolność w całej Europie Wschodniej we współpracy z Europą Zachodnią. Podobne cele stawiali sobie już dużo wcześniej w paryskiej „Kulturze” – Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudziński, którzy na prośbę Maksimowa weszli do międzynarodowej Rady Redakcyjnej „Kontynentu”, pozostając w jej składzie aż do śmierci, również i wtedy, gdy redakcja od 1992 roku została przeniesiona do Moskwy i przekazana w ręce Igora Winogradowa jako redaktora. Tymczasem Maksimow w okresie paryskim, wspierany od 1976 roku przez Natalię Gorbaniewską, współpracował również  bardzo chętnie Polakami z PRL-u – Wiktorem Woroszylskim, Adamem Michnikiem, Andrzejem Drawiczem, kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Zarówno Maksimow z Gorbaniewską, jak ich polscy autorzy traktowali są współpracę jako istotny fragment wspólnej walki o „wolność naszą i waszą” – wespół z Ukraińcami, Czechami, Słowakami, Litwinami, Węgrami. Ogólnym celem powyższego artykułu było więc przedstawienie tego właśnie bardzo ważnego „polskiego segmentu” w historii rosyjskiego „Kontynentu” na emigracji.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 144-170
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzy spotkania z Andriejem Siniawskim. Paryż – Genewa – Kraków (1987–1993)
    Three Meetings with Andrei Sinyavsky. Paris – Geneva – Krakow (1987–1993)
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433556.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Andriej Siniawski
    Abram Terc
    kontakty krakowskiej podziemnej „Arki” z rosyjskimi pisarzami emigracyjnymi w Paryżu
    Natalia Gorbaniewska
    Irina Iłowajska-Alberti
    Władimir Makismow
    Andrzej Drawicz
    trzy spotkania Przebindy z Siniawskim w Paryżu
    w Genewie i Krakowie
    wywiad Grzegorza Przebindy i Andrzeja Romanowskiego z Siniawskim i Marią Rozanową w Krakowie w 1993
    Andrei Sinyavsky
    Abram Tertz
    contacts of the Krakow underground journal “Arka” with the Russian writers in exile in Paris
    Natalya Gorbanevskaya
    Irina Ilovajska-Alberti
    Vladimir Maksimov
    Przebinda’s three meetings with Sinyavsky – in Paris
    Geneva and Krakow
    Przebinda and Romanowski’s interview with Sinyavsky and Rozanova in Cracow in 1993
    Opis:
    Powyższy esej wspomnieniowo-literacki opowiada o moich trzech spotkaniach z Andriejem Siniawskim (1927–1997), znanym szeroko w swoim czasie pisarzem i krytykiem literackim, najpierw tworzącym oficjalnie w ZSRR pod własnym nazwiskiem, a następnie, od 1959, nielegalnie na Zachodzie pod pseudonimem „Abram Terc”. Od 1973 Siniawski-Terc przebywał nieodwołalnie na emigracji we Francji. W pierwszej części swego tekstu opowiadam o transgranicznych – zza komunistycznej „żelaznej kurtyny” na Zachód – kontaktach krakowskiej „podziemnej” „Arki” i odrębnie wielkiego polskiego rusycysty Andrzeja Drawicza (1932–1997) z rosyjskimi pisarzami na emigracji w Paryżu (przede wszystkim z Iriną Iłowajską-Alberti, Natalią Gorbaniewską, Władimirem Maksimowem i właśnie Andriejem Siniawskim). W tejże pierwszej części rekonstruuję z żywej jeszcze, na szczęście, pamięci własnej moje pierwsze spotkanie – w 1987 w Fontenay-aux-Roses pod Paryżem – z Andriejem Siniawskim i Marią Rozanową, jego żyjącą do dziś, żoną i współpracowniczką. W części drugiej eseju opowiadam o moim następnym spotkaniu z pisarzem w 1988 w Genewie, podczas międzynarodowej konferencji poświęconej Milenium Chrztu Rusi Kijowskiej. W części zaś trzeciej piszę o spotkaniu, które miało miejsce już w Krakowie w listopadzie 1993, dwa lata po upadku ZSRR. Owocem tego ostatniego spotkania stał się wywiad z Siniawskim i Rozanową dla „Tygodnika Powszechnego”, przygotowany prawie trzydzieści lat temu wespół z Andrzejem Romanowskim, a publikowany poniżej z moim współczesnym komentarzem.
    The above memoirs and literary essay talk about my three meetings with Andrei Donatovich Sinyavsky (1927–1997), Russian writer and literary critic, who was widely known in the 1970s–1990s). Originally, Sinyavsky published under his own name in the USSR, but from 1959 his writings appeared illegally in the West under the pen name “Abram Tertz.” Sinyavsky-Tertz remained in exile in France from 1973 until the end of his life. The first part of my text discusses the contacts that the Krakow underground journal “Arka” and Andrzej Drawicz, the great Polish expert on Russia, established with Russian writers in exile living in Paris during the times of the iron curtain (primarily Irina Ilovayska-Alberti, Natalya Gorbanevskaya, Vladimir Maksimov and Andrei Sinyavsky). I reconstruct from memory my first meeting with Sinyavsky and Maria Rozanova, his wife, at Fontenay-aux-Roses near Paris in 1987. During the writer’s lifetime, Rozanova assisted her husband in his editorial activities. In the second part of the essay I talk about my second meeting with the writer in Geneva in 1988, during the international conference on the Millennium of the Baptism of Kievan Rus’ organized by professor Georges Nivat. In the third and final part, I write about my third meeting with Sinyavsky and Rozanova which took place in Krakow in November 1993, two years after the collapse of the USSR. The result of this last meeting was an interview with Sinyavsky and Rozanova prepared by me and Andrzej Romanowski for the weekly “Tygodnik Powszechny” thirty years ago, and published below with my current commentary in the form of footnotes.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2021, 4, 4; 205-225
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzy spotkania z Andriejem Siniawskim
    Three Meetings with Andrei Sinyavsky
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085205.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-14
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Абрам Терц
    контакты краковского подпольного журнала «Арка» с русскими писателями в изгнании в Париже
    Наталья Горбаневская
    Ирина Иловайская-Альберти
    Владимир Максимов
    Анджей Дроич
    три встречи Пшебинды с Синявским - в Париже
    Женеве и Краков
    интервью Пшебинды и Романовского с Синявским и Розановой в Кракове в 1993 году
    Andriej Siniawski
    Abram Terc
    kontakty krakowskiej podziemnej „Arki” z rosyjskimi pisarzami emigracyjnymi w Paryżu
    Natalia Gorbaniewska
    Irina Iłowajska-Alberti
    Władimir Makismow
    Andrzej Drawicz
    trzy spotkania Przebindy z Siniawskim w Paryżu
    w Genewie i Krakowie
    wywiad Grzegorza Przebindy i Andrzeja Romanowskiego z Siniawskim i Marią Rozanową w Krakowie w 1993
    Andrei Sinyavsky
    Abram Tertz
    contacts of the Krakow underground journal “Arka” with the Russian writers in exile in Paris
    Natalya Gorbanevskaya
    Irina Ilovajska-Alberti
    Vladimir Maksimov
    Przebinda’s three meetings with Sinyavsky – in Paris
    Geneva and Krakow
    Przebinda and Romanowski’s interview with Sinyavsky and Rozanova in Cracow in 1993
    Opis:
    В статье рассказывается о трех моих встречах с Андреем Донатовичем Синявским (1927–1997), русским писателем и литературным критиком, широко известным в 1970–1990 годах. Первоначально Синявский публиковался в СССР под своим именем, но с 1959 года его произведения нелегально появлялись на Западе под псевдонимом «Абрам Терц». Синявский-Терц оставался в эмиграции во Франции с 1973 до конца своей жизни. В первой части текста обсуждаются контакты, которые краковский подпольный журнал «Арка» и Анджей Дравич, великий польский знаток России, установили с русскими писателями в изгнании, жившими в Париже во времена железного занавеса (прежде всего Ириной Иловайской-Альберти, Натальей Горбаневской, Владимиром Максимовым и Андреем Синявским). Я восстанавливаю по памяти свою первую встречу с Синявским и Марией Розановой, его женой, в Фонтене-о-Роз под Парижем в 1987 году. Розанова, еще при жизни писателя, помогала мужу в его редакционной деятельности. Во второй части эссе я рассказываю о своей второй встрече с писателем в Женеве в 1988 году во время международной конференции «Тысячелетие крещения Киевской Руси», организованной профессором Жоржем Нива. В третьей и заключительной части я пишу о своей третьей встрече с Синявским и Розановой, которая произошла в Кракове в ноябре 1993 года, через два года после распада СССР. Результатом этой последней встречи стало интервью с Синявским и Розановой, подготовленное мной и Анджеем Романовским для еженедельника «Тыгодник повшехны» тридцать лет назад и опубликованное ниже с моими актуальными комментариями в виде сносок.
    The above memoirs and literary essay talk about my three meetings with Andrei Donatovich Sinyavsky (1927–1997), Russian writer and literary critic, who was widely known in the 1970s–1990s. Originally, Sinyavsky published under his own name in the USSR, but from 1959 his writings appeared illegally in the West under the pen name “Abram Tertz.” Sinyavsky-Tertz remained in exile in France from 1973 until the end of his life. The first part of my text discusses the contacts that the Krakow underground journal “Arka” and Andrzej Drawicz, the great Polish expert on Russia, established with Russian writers in exile living in Paris during the times of the iron curtain (primarily Irina Ilovayska-Alberti, Natalya Gorbanevskaya, Vladimir Maksimov and Andrei Sinyavsky). I reconstruct from memory my first meeting with Sinyavsky and Maria Rozanova, his wife, at Fontenay-aux-Roses near Paris in 1987. During the writer’s lifetime, Rozanova assisted her husband in his editorial activities. In the second part of the essay I talk about my second meeting with the writer in Geneva in 1988, during the international conference on the Millennium of the Baptism of Kievan Rus’ organized by professor Georges Nivat. In the third and final part, I write about my third meeting with Sinyavsky and Rozanova which took place in Krakow in November 1993, two years after the collapse of the USSR. The result of this last meeting was an interview with Sinyavsky and Rozanova prepared by me and Andrzej Romanowski for the weekly “Tygodnik Powszechny” thirty years ago, and published below with my current commentary in the form of footnotes. keywords Andrei Sinyavsky, Abram Tertz, contacts of the Krakow underground journal “Arka” with the Russian writers in exile in Paris, Natalya Gorbanevskaya, Irina Ilovajska-Alberti, Vladimir Maksimov, Andrzej Drawicz, Przebinda’s three meetings with Sinyavsky – in Paris, Geneva and Krakow, Przebinda and Romanowski’s interview with Sinyavsky and Rozanova in Cracow in 1993.
    Powyższy esej wspomnieniowo-literacki opowiada o moich trzech spotkaniach z Andriejem Siniawskim (1927–1997), znanym szeroko w swoim czasie pisarzem i krytykiem literackim, najpierw tworzącym oficjalnie w ZSRR pod własnym nazwiskiem, a następnie, od 1959, nielegalnie na Zachodzie pod pseudonimem „Abram Terc”. Od 1973 Siniawski-Terc przebywał nieodwołalnie na emigracji we Francji. W pierwszej części swego tekstu opowiadam o transgranicznych – zza komunistycznej „żelaznej kurtyny” na Zachód – kontaktach krakowskiej „podziemnej” „Arki i odrębnie wielkiego polskiego rusycysty Andrzeja Drawicza (1932–1997) z rosyjskimi pisarzami na emigracji w Paryżu (przede wszystkim z Iriną Iłowajską-Alberti, Natalią Gorbaniewską, Władimirem Maksimowem i właśnie Andriejem Siniawskim). W tejże pierwszej części rekonstruuję z żywej jeszcze, na szczęście, pamięci własnej moje pierwsze spotkanie – w 1987 w Fontenay-aux-Roses pod Paryżem – z Andriejem Siniawskim i Marią Rozanową, jego żyjącą do dziś, żoną i współpracowniczką. W części drugiej eseju opowiadam o moim następnym spotkaniu z pisarzem w 1988 w Genewie, podczas międzynarodowej konferencji poświęconej Milenium Chrztu Rusi Kijowskiej. W części zaś trzeciej piszę o spotkaniu, które miało miejsce już w Krakowie w listopadzie 1993, dwa lata po upadku ZSRR. Owocem tego ostatniego spotkania stał się wywiad z Siniawskim i Rozanową dla „Tygodnika Powszechnego”, przygotowany prawie trzydzieści lat temu wespół z Andrzejem Romanowskim, a publikowany poniżej z moim współczesnym komentarzem.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 1(177); 224-248
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies