Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Latuszek, K." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Optymalizacja odwzorowania wielostożkowego Polski według kryterium Airyego
Optimization of a polyconic projection for Poland with respect to Airys criterion
Autorzy:
Latuszek, K. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/346683.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej
Tematy:
kartografia matematyczna
odwzorowania wielostożkowe
minimalizacja zniekształceń odwzorowawczych
kryterium Airy’ego
algorytm Neldera-Meada
mathematical cartography
polyconic projections
minimization of projection distortion
Airy's criterion
Nelder-Mead algorithm
Opis:
Jednym z podstawowych zadań kartografii matematycznej jest poszukiwanie odwzorowań o minimalnym całkowitym poziomie zniekształceń. Kryterium Airy'ego postuluje minimalizację kwadratów odchyleń od jedności ekstremalnych skal długości dla całego odwzorowywanego obszaru, co odpowiada minimalizacji zniekształceń długości we wszystkich kierunkach. W artykule przedstawiono zoptymalizowane ze względu na kryterium Airy'ego odwzorowanie wielostożkowe obszaru Polski.Przedstawiono trzy różne modele parametryczne odwzorowania wielostożkowego. Dla ustalonej liczby parametrów, modele te zostały zoptymalizowane z wykorzystaniem zmodyfikowanego algorytmu optymalizacji nieliniowej Neldera-Meada. Modyfikacja polegała na rozszerzeniu algorytmu Neldera-Meada o operator mutacji rozkładem normalnym, znany z algorytmów ewolucyjnych. Pozwoliło to zapobiec przedwczesnej zbieżności algorytmu. Funkcja celu wyznaczana została jako wynik całkowania numerycznego. Zbadana została regularność zoptymalizowanych odwzorowań oraz zilustrowany został rozkład zniekształceń odwzorowawczych w postaci interpolowanych numerycznie ekwideformat. Przyjmując za kryterium stopu działania algorytmu liczbę obliczeń wartości funkcji celu, wybrane parametryzacje zostały porównane ze względu na osiąganą średnio przeciętną wartość zniekształceń długości w badanym obszarze. Przeciętna wartość zniekształceń długości rozumiana jest tutaj jako podniesione do kwadratu, uśrednione i spierwiastkowane zniekształcenia długości w kierunkach skal ekstremalnych – jest to odpowiednik minimalizowanej miary zniekształceń w kryterium Airy'ego.
One of the fundamental tasks of mathematical cartography is to find projections with minimized total distortion. Airys criterion demands that the sum of the squares of the principal scale errors should be minimized for the mapped area, so that the scale distortion in all directions is minimal. In this article, a polyconic projection for Poland, optimized with respect to Airys criterion will be presented. Three parametric models of the polyconic projection will be discussed. For a given number of parameters, these models will be optimized, using a modified Nelder and Mead nonlinear optimization algorithm. The modification consisted of extending Nelder and Mead algorithm with a mutation operator, known from evolutionary algorithms, which adds normally distributed random values to the projection parameters. This helped to prevent the algorithm from converging to a false minimum. Regularity of the optimized projections has been inspected and the distortion pattern has been illustrated using numerically interpolated lines of constant distortion. For a limited number of the objective function calculations, chosen parametric models have been compared, with respect to the averagely achieved mean scale distortion , for many algorithm evaluations, for the mapped area. The mean distortion of lengths is understood as the squared, averaged and square rooted length distortions in directions of extreme scales it corresponds to the minimized measure of distortion according to Airys criterion.
Źródło:
Roczniki Geomatyki; 2015, 13, 2(68); 109-123
1731-5522
2449-8963
Pojawia się w:
Roczniki Geomatyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie metody optymalizacji nieliniowej Neldera-Meada do konstrukcji odwzorowań kartograficznych o możliwie najlepszym rozkładzie zniekształceń odwzorowawczych - na przykładzie odwzorowania azymutalnego
Application of Nelder-Mead nonlinear optimization method for minimizing map projection distortion - demostrated on an azimuthal projection
Autorzy:
Latuszek, K J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/346198.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej
Tematy:
kartografia matematyczna
odwzorowania azymutalne
minimalizacja zniekształceń odwzorowawczych
kryterium Airy’ego
algorytm Neldera-Meada
mathematical cartography
azimuthal projections
minimization of projection distortion
Airy's criterion
Nelder-Mead algorithm
Opis:
Poszukiwanie odwzorowań o optymalnym rozkładzie zniekształceń odwzorowawczych, według kryteriów integrujących różne miary tych zniekształceń, jest jednym z ważniejszych zadań kartografii matematycznej. W XIX wieku zostały zaproponowane liczne kryteria całkowe, których minimalizacja dla danego odwzorowania utożsamiana jest z uzyskaniem dla niego optymalnego rozkładu zniekształceń. W erze masowej komputeryzacji i wzrostu możliwości obliczeniowej komputerów, popularne stały się obok rozwiązań ścisłych wspomnianych kryteriów, przybliżone rozwiązania numeryczne – oparte na metodach optymalizacji nieliniowej. Bezgradientowa metoda optymalizacji nieliniowej zaproponowana przez Neldera-Meada (Nelder i Mead, 1965), została wykorzystana do optymalizacji rozkładu zniekształceń odwzorowań sfery dla opracowań małoskalowych przez Cantersa (2002). Canters optymalizował odwzorowania całego globu opisane przez szeregi dwuparametrowych wielomianów stopnia piątego, gdzie parametrami były szerokość i długość geograficzna na sferze lub współrzędne płaskie pewnego wyjściowego odwzorowania. Za funkcję celu przyjmowana była wartość zrewidowanej miary Petersa (Canters, 2002) – porównującej dużą liczbę losowo wybranych odległości na powierzchni oryginału z odpowiadającymi im odległościami na powierzchni obrazu. W niniejszej pracy wspomniany algorytm zostanie wykorzystany do optymalizacji rozkładu zniekształceń odwzorowania azymutalnego normalnego sfery według kryterium Airy’ego. Uzyskane rozwiązanie będzie porównane z rozwiązaniem ścisłym dla tego kryterium, podanym przez Gdowskiego (1967). Promień równoleżnika we wzorach na współrzędne płaskie optymalizowanego odwzorowania wyrażony będzie kombinacją liniową promienia w odwzorowaniu początkowym i wyrazów szeregu potęgowego odległości sferycznej od bieguna północnego ∂.
The search for map projections with least possible distortion, satisfying selected criteria which integrate different measures of distortion, is one of the more important tasks of cartography. In the nineteenth century, many integral based criterions have been proposed, minimization of which is considered as achieving an optimal distortion pattern for a given projection. In the present time of mass computerization and constantly rising computation speed, popularity of numerical solutions of the mentioned criteria has risen. These numerical solutions are achieved by application of nonlinear optimization methods. A nonlinear function minimization method proposed by Nelder and Mead (Nelder and Mead, 1965) was used to optimize map projections of the spherical globe for small scale mapping by Frank Canters (2002). Canters optimized projections of the whole globe, for which flat coordinates were given by fifth order polynomials. Parameters of these polynomials were either longitude and latitude on the globe or flat coordinates of a given parent projection. The objective function was the revised Peters measure of distortion (Canters, 2002), which is a finite distortion measure comparing distance between two given points on the globe with their distance on the map, for a large set of randomly chosen points. In the present study, Nelder-Mead algorithm is used to minimize distortion of an azimuthal projection of the sphere in the normal aspect, so that it will satisfy Airy’s criterion. The obtained solution will be then compared with an analytical-strict solution for this criterion, as given by Gdowski (1967). The parallel radius in the formulas describing flat coordinates of the optimized projection is written as a linear combination of the parent projections radius and a power series of ∂ , which denotes spherical distance from the north pole.
Źródło:
Roczniki Geomatyki; 2013, 11, 5(62); 75-85
1731-5522
2449-8963
Pojawia się w:
Roczniki Geomatyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kartografia planetarna – przykłady opracowań, odwzorowania kartograficzne, nowe wyzwania
Planetary cartography – sample publications, cartographic projections, new challenges
Autorzy:
Pędzich, P.
Latuszek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204482.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
mapa planet
mapa księżyców
mapa asteroid
odwzorowania kartograficzne
ciało niebieskie
maps of planets
maps of moons
maps of asteroids
cartographic representation
celestial bodies
Opis:
Jest to drugi artykuł przybliżający problematykę z zakresu kartografii planetarnej. Przedstawiono przykłady wykonywanych na świecie prezentacji kartograficznych, m.in. fotomozaiki, mapy albedo, mapy topograficzne, globusy (także wirtualne) oraz opracowania typu GIS różnych ciał niebieskich, takich jak Księżyc, planety oraz ich księżyce, a także asteroidy. Ponadto scharakteryzowano odwzorowania kartograficzne stosowane do map obiektów pozaziemskich, zwracając szczególną uwagę na problemy występujące przy opracowaniu map obiektów nieregularnych, których kształt znacząco odbiega od sfery lub elipsoidy. Na zakończenie zasygnalizowano nowe wyzwania stojące przed kartografią planetarną wynikające z rozwoju technik pozyskiwania, analizowania i prezentacji coraz większej ilości danych oraz ze wzrostu zainteresowania opracowaniami kartograficznymi z tego zakresu.
This is the second article explaining the issues related to planetary cartography. It presents samples of cartographic publications developed around the world, such as photo-mosaics, albedo maps, topographic maps, globes (including virtual ones) and GIS studies of various celestial bodies such as the Moon, planets, their moons and asteroids. Moreover, the authors characterise the cartographic projections used for celestial bodies, focusing in particular on the problems connected with drawing up maps of irregular objects, whose shape is significantly different from the typical sphere or ellipsoid. Finally, the authors discuss new challenges faced by planetary cartography, resulting from the development of the techniques of data collection, analysis and presentation, the growing amount of collected data and the increasing interest in cartographic publications related to this issue.
Źródło:
Polski Przegląd Kartograficzny; 2014, T. 46, nr 4, 4; 369-396
0324-8321
Pojawia się w:
Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kartografia planetarna – historia, dane źródłowe, metodyka
Planetary cartography – history, source data, methodology
Autorzy:
Pędzich, P.
Latuszek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204325.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
mapa
planeta
księżyc
asteroida
historia
kartografia planetarna
misja kosmiczna
map
planet
moon
asteroid
history
planetary cartography
space mission
Opis:
Artykuł ma charakter przeglądowy i jest pierwszym z cyklu dwóch artykułów przybliżających problematykę z zakresu kartografii planetarnej. Przedstawiono w nim m.in. zarys historii map ciał niebieskich, poczynając od pierwszych map Księżyca opracowanych na podstawie obserwacji teleskopowych, po współczesne mapy wykonywane z wykorzystaniem sond kosmicznych, scharakteryzowano podstawowe źródła danych oraz przedstawiono rozwój metod ich pozyskiwania, opisano najważniejsze misje kosmiczne, od pionierskich wypraw radzieckich po współczesne badania Marsa i asteroid; przedstawiono również wybrane aspekty metodyki opracowania map obiektów pozaziemskich.
The article is the first in the series of two articles outlining the problems of planetary cartography. The article is a review, it presents, among others, the outline of history of celestial bodies mapping, to begin with the first map of the Moon developed on the basis of telescoping observation, to contemporary maps based on measurements made by the space probes. It characterizes the basic data sources and presents the development of data obtaining methods, the article describes the most important space missions from the pioneer Soviet expeditions to current research of Mars and asteroids, it also presents some aspects of extraterrestrial objects mapping methodology.
Źródło:
Polski Przegląd Kartograficzny; 2014, T. 46, nr 3, 3; 253-282
0324-8321
Pojawia się w:
Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odwzorowania kartograficzne nieregularnych obiektów pozaziemskich
Map projections of irregular extraterrestrial objects
Autorzy:
Pędzich, P.
Latuszek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345846.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej
Tematy:
kartografia planetarna
mapy planet
mapy obiektów pozaziemskich
odwzorowania kartograficzne ciał niebieskich
planetary cartography
maps of planets
maps of other extraterrestrial objects
map projections of celestial bodies
Opis:
Informacja przestrzenna może dotyczyć nie tylko powierzchni Ziemi, ale także innych ciał niebieskich. Sondy kosmiczne przesyłają na Ziemię coraz więcej danych, które są następnie przetwarzane i na ich podstawie tworzone są różnego rodzaju opracowania kartograficzne, takie jak mapy hipsometryczne, topograficzne, albedo, wirtualne globusy, bazy danych przestrzennych, modele terenu itp. W przypadku planet Układu Słonecznego takich jak Wenus, Mars, a także większych księżyców planet zewnętrznych typowa mapa zawiera najczęściej informacje o rzeźbie terenu oraz o wzajemnych relacjach przestrzennych i kształcie charakterystycznych form ukształtowania terenu (np. kraterów, równin, pasm górskich). Za powierzchnię odniesienia dla tych ciał niebieskich z reguły można przyjąć elipsoidę obrotową, gdyż są one na tyle masywne, by siłami własnej grawitacji uzyskać kształt zbliżony do kulistego. Istnieje jednak w Układzie Słonecznym znaczna liczba tzw. małych ciał niebieskich, o średnicy do kilkuset kilometrów (głównie planetoidy i komety), których kształt jest nieregularny. Bodźcem do rozwoju kartografii obiektów tego typu jest pozyskiwanie coraz dokładniejszych danych źródłowych dotyczących ich powierzchni. Na szczególną uwagę zasługują tutaj satelity Marsa: Fobos i Deimos. Opracowanie mapy takich obiektów wymaga zastosowania niekonwencjonalnych rozwiązań w zakresie doboru powierzchni oryginału oraz odwzorowań kartograficznych. Autorzy w artykule przedstawili podstawowe problemy współczesnej kartografii planetarnej. Szerzej opisali problem zastosowania odwzorowań kartograficznych obiektów nieregularnych. Przedstawili podstawowe rodzaje odwzorowań kartograficznych, ich charakterystykę, a także przykładowe mapy opracowane na ich podstawie.
Spatial information may relate not only to the Earth's surface, but also to other celestial bodies. Space probes send back to Earth more and more data, which are then processed and on their basis different kinds of cartographic products are created, such as hypsometric, topographic and albedo maps, virtual globes, spatial databases, terrain models etc. In the case of solar system planets such as Venus, Mars, and the larger moons of the outer planets, typical map contains most often information about the terrain and the mutual spatial relations and the shape of characteristic forms of terrain (e.g, craters, plains, mountain ranges). The ellipsoid of rotation is usually taken as reference surface for these celestial bodies, because they are so massive that their own gravity forces get them close to a spherical shape. However, in the solar system there is a significant number of so-called small celestial bodies with a diameter of up to several hundred kilometers (mainly asteroids and comets) whose shape is irregular. The impulse for the development of this kind of mapping is to obtain more accurate data source related to their surface. Particular attention should be paid to the satellites of Mars: Phobos and Deimos. The mapping of these objects requires the use of unconventional solutions in the selection of the reference surface and map projections. The authors presented the basic problems of modern planetary cartography. They broadly described the problem of the use of map projections of irregular objects. They present basic types of map projections, their characteristics, as well as sample maps.
Źródło:
Roczniki Geomatyki; 2014, 12, 2(64); 231-244
1731-5522
2449-8963
Pojawia się w:
Roczniki Geomatyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies