Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Książę" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Książę Mastema i jego armia w Księdze Jubileuszy
Prince Mastema and His Army in the Book of Jubilees
Autorzy:
Tronina, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43472591.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokryfy Starego Testamentu
demonologia
Księga Jubileuszy
Mastema
Księga Daniela
Qumran
Nowy Testament
Old Testament Apocrypha
demonology
Book of Jubilees
Book of Daniel
New Testament
Opis:
Księgą Jubileuszy jest cennym świadectwem literatury „międzytestamentalnej” z okresu walk machabejskich o suwerenność religijną i narodową Izraela. Podjęty tutaj temat dotyczy unikalnego w literaturze określenia wodza złych duchów wyrażeniem „Książę Mastema”. „Mastema” jest nie tyle imieniem własnym, co raczej określeniem jego funkcji w świecie. „Władca wrogości” jest tu ukazany nie jako przeciwnik Boga, lecz jako dowódca armii złych duchów, która w czasach ostatecznych stoczy walkę z duchami wiernymi Bogu.
The Book of Jubilees is a valuable testimony of the “intertestamental” literature from the time of the Maccabean struggles for the religious and national sovereignty of Israel. The topic under discussion concerns the term which describes the leader of the evil spirits as “Prince Mastema.” “Mastema” is not so much a personal name, but rather a designation of function in the world. The term “Lord of Hostility” is not presented here as an opponent of God, but rather as the commander of an army of evil spirits that will wage war against God-faithful spirits in the end times.
Źródło:
The Biblical Annals; 2024, 14, 3; 423-439
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia szkolnego odbioru, czyli o tym, jak Róża stała się antybohaterką nie tylko dziecięcej wyobraźni
The story of the school reception: How did The Rose become an anti-heroine of not only children’s imaginations?
Autorzy:
Szoska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16432948.pdf
Data publikacji:
2023-01-26
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
The Rose
feminism
school reception
The Little Prince
Róża
feminizm
szkolny odbiór
Mały Książę
Opis:
Mały Książę od lat porusza wyobraźnię i emocje czytelników na całym świecie. Świadczą o tym zarówno liczne przekłady książki na języki narodowe, a ostatnio na języki regionalne, jak i żywa obecność tekstu w teatrze, filmie czy muzyce, będąca dowodem inspiracji płynącej z lektury. Opowieść ma też stałe miejsce w szkolnym kanonie lektur obowiązkowych; trwa niezmiennie, mimo zmian podstaw programowych. Wreszcie jest dziełem, które – jak wskazują rozmaite badania świadectw szkolnego odbioru – należy do czytanych przez uczniów z przyjemnością i często zapadających na lata w pamięć. Artykuł relacjonuje świadectwa szkolnego odbioru i zestawia je z proponowaną przez scenariusze lekcyjne wizją postaci głównej bohaterki, Róży. Ujawnia w ten sposób następującą prawidłowość: mimo upływu lat i zmian strategii badawczych w projektowanym szkolnym odbiorze postać Róży nie tylko jest marginalizowana czy banalizowana, ale wręcz demonizowana, stając się antybohaterką wyobraźni nie tylko dziecięcego, lecz i dorosłego czytelnika.
The Little Prince is a story that has been stimulating the imagination and emotions of readers all over the world for years. Numerous translations into national languages and recently into regional languages, as well the vivid presence of the text in the theatre, film and music are the proof of the inspiration that originates from the text. For years, this story has its persistent place in the required school reading list in Poland, despite changes in the core curricula. Finally, it is a book which – as shown by various studies of the school reception reports – is read by students with pleasure and often remembered by them for years. The article reports the statements of the school reception experience juxtaposing them with the vision of the main character, The Rose, presented in the lesson scenarios. The following regularity is noticeable there: despite the time and changes in research strategies, The Rose character is not only marginalized or trivialized but even demonized in the school reception becoming an anti-heroine of the imagination not only of a child, but also of an adult reader.
Źródło:
Filoteknos; 2022, 12; 175-187
2657-4810
Pojawia się w:
Filoteknos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karolina Maciaszek, Bolesław V Wstydliwy. Książę krakowski i sandomierski 1226-1279. Długie panowanie w trudnych czasach, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2021, ss. 752
Autorzy:
Jeż, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408000.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 321-322
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książę pomorski Bogusław X. Turcy i sława (dawniej i dziś)
Bogislaw X of Pomerania. Turks and glory (then and now)
Autorzy:
Poggendorf, Gabriele
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343194.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
Bogusław X
Pomorze
Szczecin
Imperium Osmańskie
pielgrzymka
Bogislaw X
Pomerania
Ottoman Empire
pilgrimage
Opis:
Polityka księcia pomorskiego Bogusława X oraz jego reformy w administracji, finansach i sądownictwie podczas jego długiego panowania cieszyły się dużym zainteresowaniem badaczy. Niezwykłym wydarzeniem była jego pielgrzymka do Ziemi Świętej w 1497 roku, zwłaszcza podróż morska, podczas której załoga statku pielgrzymiego wdała się w zaciętą bitwę z eskadrą turecką. Wydarzenie to już w czasach Bogusława zwróciło uwagę kronikarzy, zwłaszcza pomorskich, którzy wychwalali bohaterską walkę księcia z Turkami i uratowanie statku z wielkiego niebezpieczeństwa. Zwycięstwo Bogusława, który zgodnie z przekazami został przyjęty triumfalnie w Wenecji, a także na rodzimym Pomorzu, zostało uznane za jedno z ważniejszych osiągnięć księcia i rozsławione w wierszach, malarstwie i grafice. Niniejszy artykuł poświęcony jest pytaniu, czy i w jaki sposób sam Bogusław i jemu współcześni czy też późniejsze przekazy wpłynęły na taką wersję wydarzeń. Omówiony zostanie włoski raport, prawdopodobnie powstały w Wenecji w 1497 roku, który podkreśla zasługi weneckiego kapitana statku i jego odważne zachowanie w potyczce z Turkami.
The policies of Duke Bogislaw X of Pomerania and his reforms in administration, finance and jurisprudence during his long reign have received great attention in research. A more interesting material, however, was his pilgrimage to the Holy Land in 1497. Especially the outward journey on the sea, on which the pilgrim ship got into a fierce battle with a Turkish squadron. This event at that time attracted the attention of local and foreign chroniclers, of whom mainly the Pomeranian ones praised Bogislaw’s heroic fight against the Turks and the resulting rescue of the galley from the greatest danger. This highly acclaimed struggle of Bogislaw, which according to those reports gave him a triumphant reception on his return to Venice, was later considered in Pomerania and today again in Poland as one of the most important achievements and, glorified in poems, paintings and prints. The question of whether and how Bogislaw himself, his contemporaries or subsequent reports influenced the way in which the events were presented will be explored in the article. There is also an Italian report, probably printed in Venice in 1497, which praises the Venetian captain in his courageous behavior against the Turks.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2023, 19; 79-121
0076-5236
2956-9893
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja pism Niccolò Machiavellego w twórczości literackiej Andrzeja Maksymiliana Fredry
The Reception of Niccolò Machiavelli’s Writings in the Literary Works of Andrzej Maksymilian Fredro
Autorzy:
Maciejewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37248340.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Andrzej Maksymilan Fredro
Niccolò Machiavelli
recepcja
Książę
filozofia polityczna
reception
The Prince
political philosophy
Opis:
W niniejszym artykule postaram się ukazać, w jakim stopniu pisma Niccolò Machiavellego oddziaływały na twórczość literacką Andrzeja Maksymiliana Fredry. Warto wspomnieć, że myśl polityczna autora Księcia była w XVII w. rozpowszechniona wśród polskiej elity umysłowej. Jednak w dawnej Polsce coraz częściej krytykowano Florentczyka, uważając, iż propaguje typ polityki przepełnionej fałszem i cynizmem. Fredro w swoich dziełach nie postrzegał w ten sposób Machiavellego. Odnosił się bowiem do idei zawartych w dwóch – różnych pod względem treści – dziełach florenckiego sekretarza: Księciu oraz Rozważaniach nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Liwiusza.
In this article I will try to show to what extent the writings of Niccolò Machiavelli influenced the literary work of Andrzej Maksymilian Fredro. It is worth mentioning that the political thought of the author of The Prince was widely known among the Polish intellectual elite in the 17th century. However, in the old Poland, the Florentine was increasingly criticized, as he was believed to promote a type of politics full of falsehood and cynicism. In his works, Fredro did not perceive Machiavelli in this way. He was referring to the ideas contained in two works – different in content – by the Florentine secretary: The Prince and Discourses on the First Decade of Titus Livius.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 625-638
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teodoro Riccio’s Conundrum of 'Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis' Resolved?
Rebus z „Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis” Teodora Riccia rozwiązany?
Autorzy:
Odoj, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24072600.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Teodoro Riccio
książę Ludwik III Wirtemberski
setnik Korneliusz (św. Korneliusz)
cantus firmus
soggetto cavato
Ludwig, Duke of Württemberg
Cornelius the Centurion
Opis:
The long-note melody from the mass Ludovicus Dux Wirtenbergensis (from Liber primus missarum, 1579) by Teodoro Riccio is not a conventional cantus firmus of the soggetto cavato type. The meaning and provenance of this melody is therefore quite a puzzle. In addition, how to reconcile the homage-like and conciliatory character of Riccio's preface to Liber missarum, a collection dedicated to Stefan Batory, with the presence of a mass in it, which could be treated as an open affront to the king of Poland. The antiphon Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum and the story of the centurion Cornelius from the Acts of the Apostles allow us to look at this composition from a different point of view. Perhaps the Mass of Ludovicus Dux Wirtenbergensis is a carrier of a theological message resulting from the conscious coupling of the melody of the antiphon with the name of Duke Ludwig of Württemberg, a message which was to strengthen the message contained in the preface and whose aim was to seek mutual understanding and respect between Christian denominations.
Długonutowa melodia z mszy Ludovicus Dux Wirtenbergensis (z Liber primus missarum, 1579) Teodora Riccia nie jest konwencjonalnym cantus firmus typu soggetto cavato. Znaczenie i proweniencja tejże melodii stanowi więc nie lada łamigłówkę. W dodatku jak pogodzić hołdowniczy wręcz i koncyliacyjny charakter przedmowy Riccia do Liber missarum, zbioru dedykowanego Stefanowi Batoremu, z obecnością w nim mszy, która mogła zostać potraktowana jako otwarty afront w stosunku do króla Polski. Antyfona Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum oraz opowieść o setniku Korneliuszu z Dziejów Apostolskich pozwalają popatrzeć na tę kompozycję z innego punktu widzenia. Być może msza Ludovicus Dux Wirtenbergensis jest nośnikiem teologicznego przesłania będącego rezultatem świadomego sprzężenia melodii wspomnianej antyfony z imieniem księcia Ludwika Wirtemberskiego, przesłania, które miało wzmocnić przekaz zawarty w przedmowie i którego celem było poszukiwanie porozumienia, wzajemnego zrozumienia i szacunku między wyznaniami chrześcijańskimi.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 3; 67-76
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Who Were the Slavs who Destroyed the Fortress on the River Trave in 1181? The Origins of the Imperial-Pomeranian Alliance in the Early 80s of the 12th Century
Autorzy:
Smoliński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146509.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Polabian Slavs
Pomeranians
Bogislaw I Duke of Pomerania
Henry the Lion
Frederick I Barbarossa
siege of Lübeck in 1181
Słowianie Połabscy
Pomorzanie
Bogusław I książę pomorski
Henryk Lew
Fryderyk I Barbarossa
oblężenie Lubeki w 1181 r.
Opis:
Analiza relacji Arnolda z Lubeki, Saxo Gramatyka i roczników niemieckich, zwłaszcza pegawskich pozwala na sformułowanie hipotezy dotyczącej udziału Słowian w walkach między księciem sasko-bawarskim Henrykiem Lwem i cesarzem Fryderykiem I Barbarossą w latach 1178–1181. Początkowo, ze względu na swa zależność polityczną, Słowianie, w tym też Pomorzanie, bili się po stronie Henryka Lwa. Ich poparciem zachwiała sytuacja polityczna księcia, w której Henryk znalazł się w drugiej połowie 1180 r. Słowianie (połabscy, zamieszkujący dawne tereny wieleckie i część Pomorzan) opuścili Henryka Lwa po śmierci Kazimierz I pomorskiego jesienią 1180 r. Po jego zgonie książę pomorski Bogusław I, który dziedziczył w ziemiach swego brata, rozpoczął negocjacje ze stronnictwem cesarskim. Stawką było uznanie pozycji politycznej księcia pomorskiego, który miał być wyłącznie cesarskim lennikiem. Saxo Gramatyk twierdził, że Bogusław uzyskał od cesarza tytuł księcia Słowian. Tytulatura ta godziła w pretensje duńskie i brandenburskie do panowania nad ziemiami słowiańskimi. Nie uważam przy tym, że rację mają historycy negujący uznanie Bogusława I za księcia Rzeszy przez cesarza Fryderyka I. Uznanie tego tytułu przez sąsiadów pomorskiego władcy z terenów Rzeszy książę musiał jednak sobie wywalczyć. Wiadomo jednak, że mu się to nie udało. Za świadectwo osiągniętego porozumienia uznać można atak wojsk słowiańskich na twierdzę na rzece Trawnie latem 1181 r. Największa szansę by tego dokonać mieli Słowianie połabscy (wagryjscy). Wbrew milczeniu historyków, zajmujących się dziejami Słowian na Połabiu, należy uwzględnić udział tych Słowian w wydarzeniach roku 1181. Być może więc ogólnie przyjęta data 1168 r. (upadek Rugii), jako termin kładący kres politycznemu znaczeniu Słowian Połabskich musi ulec zrewidowaniu. Zniszczenie zamku na Trave umożliwiło wejście na nią floty duńskiej, która skierowała się do obozu pod Lubekę. Upadek tej twierdzy umożliwił zamknięcie Lubeki pierścieniem oblężenia latem 118 r. W obozie lubeckim Bogusław I pomorski złożył cesarzowi hołd. Książę nie był zapewne jedynym władcą słowiańskim, który znalazł się obozie lubeckim. Niektórzy badacze twierdzili, że oprócz niego przez cesarzem pojawił się princeps Niklot. Niewykluczone jednak, że obok Bogusława I pomorskiego przed cesarzem pojawił się też jego najstarszy żyjący, dorosły już syn, Racibor.
An analysis of the accounts of Arnold of Lübeck, Saxo Gramatik and German Annales, especially those of Pegavian, allows us to formulate a hypothesis regarding the participation of Slavs in the battles between the Saxon-Bavarian prince Henry the Lion and Emperor Frederick I Barbarossa in 1178–1181. Initially, due to their political dependence, Slavs, in- cluding Pomeranians, fought on the side of Henry the Lion. Their support was shaken by the political situation of the prince, in which Henry found himself in the second half of 1180. The Slavs (the Polabians, living in the former Wieleck territories and part of the Pomeranians) left Welf after the death of Casimir I of Pomerania in the autumn of 1180. After his death, the Pomeranian duke Boguslaw I, who inherited his brother’s lands, began negotiations with the imperial party. At stake was the recognition of the political position of the Pomeranian duke, who was to be exclusively an imperial fief. Saxo Gramatik claimed that Boguslav ob- tained the title of Duke of the Slavs from the Emperor. This titulature reconciled Danish and Brandenburg claims to rule over Slavic lands. The attack of the Slavic army on Travemünde in the summer of 1181 can be considered a testimony to the agreement reached. The greatest opportunity to do this was the Polabian (Vagrian) Slavs. The destruction of this castle made it possible for the Danish fleet to enter Trave, which headed for a camp near Lübeck. The fall of Travemünde made it possible to close Lübeck with a siege ring in the summer of 1181. At the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. In the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. The prince was probably not the only Slavic ruler who found himself in the Lübeck camp. Some researchers claimed that in addition to him, princeps Niklot appeared before the emperor. It is possible, however, that in addition to Boguslaw I of Pomerania, his eldest surviving adult son, Racibor, also appeared before the emperor.
Źródło:
Studia Maritima; 2023, 36; 5-25
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół chrztu Rusi Kijowskiej do czasów Włodzimierza I Wielkiego
On the baptism of Kievan Rus’ up to the reign of Vladimir I the Great
Autorzy:
Sprutta, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519411.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ruś Kijowska
Bizancjum
chrystianizacja Rusi
kult pogański
księżna Olga
książę Włodzimierz I Wielki
chrzest
Kievan Rus’
Byzantium
Christianization of Rus’
pagan cult
Princess Olga
Prince Vladimir I the Great
baptism
Opis:
Ewangelizacja Rusi Kijowskiej zaczęła się już za panowania księżnej Olgi, która przyjęła chrzest, według powszechnego poglądu, w Konstantynopolu. Jednakże rzeczywistym chrzcicielem Rusi był dopiero jej wnuk, książę Włodzimierz I Wielki. To on doprowadził do chrztu swe księstwo, ale nie zdołał wytrzebić z niego pogaństwa. Na decyzję o przyjęciu chrztu przez tego księcia bardziej jednak zdawały się wpływać czynniki polityczne niż religijne. Prestiż Rusi jako kraju chrześcijańskiego usiłowano podnieść, przypisując jej ewangelizację samemu apostołowi Andrzejowi. Z nim też, jak i z Mojżeszem, królami Dawidem i Salomonem oraz ze św. Pawłem i św. Jerzym porównywano księcia Włodzimierza, natomiast księżną Olgę ze św. Marią Magdaleną i św. Heleną, w obojgu widząc chrzcicieli Rusi. Okolicznościami najbardziej sprzyjającymi przyjęciu chrztu przez ruskiego władcę było udzielenie tego sakramentu księżnej Oldze, wcześniejsza znajomość chrześcijaństwa przez księcia Włodzimierza, a także obecność chrześcijan w jego drużynie. O tym traktuje niniejszy artykuł.
The evangelization of Kievan Rus’ had already begun under the reign of Princess Olga, who was baptized, according to popular belief, in Constantinople. However, it was her grandson, Prince Vladimir I the Great, who was the true baptizer of Rus’. He was the one who brought his principality to baptism, but failing to eradicate paganism. However, this prince’s decision to receive baptism appeared to be motivated more by political than religious considerations. Rus’s reputation as a Christian country was boosted by crediting its evangelization to the apostle Andrew personally. Apart from this apostle, Prince Vladimir was also likened to Moses, Kings David and Solomon, as well as St. Paul and St. George, while Princess Olga was linked to St. Mary Magdalene and St. Helena, all of whom were regarded as baptizers of Rus. The granting of this sacrament to Princess Olga, Prince Vladimir’s prior awareness of Christianity, and the presence of Christians in his troop were the circumstances most conducive to the Ruthenian ruler’s embrace of baptism. This is the subject of the article.
Źródło:
Annales Missiologici Posnanienses; 2023, 28; 77-88
1731-6170
2956-6282
Pojawia się w:
Annales Missiologici Posnanienses
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książę Józef – życie po życiu
Prince Józef Poniatowski – Life after Life
Autorzy:
Ziółek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232780.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2022, 4(19); 199-203
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Bolesławie Roztropnym, czyli kilka uwag do książki Karoliny Maciaszek, Bolesław Wstydliwy. Książę krakowski i sandomierski 1226–1279. Długie panowanie w trudnych czasach, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2021, ss. 752
Autorzy:
Teterycz-Puzio, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33769422.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Źródło:
Res Historica; 2022, 54; 727-738
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potencjał militarny Królestwa Polskiego w 1819 roku w oczach pruskiego oficera
The Military Potential of the Polish Kingdom in 1819 as Seen by a Prussian Officer
Autorzy:
Jędrysiak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763525.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Kingdom of Poland
Kingdom of Prussia
Polish-Prussian relations
Grand Duke Constantine
army of the Kingdom of Poland
Królestwo Polskie
Królestwo Prus
stosunki polsko-pruskie
wielki książę Konstanty
armia Królestwa Polskiego
Opis:
We wrześniu 1819 r. na ręce pruskiego ministra wojny Hermanna von Boyen wpłynął list dotyczący sytuacji w Królestwie Polskim. Jego autorem był gen. Ludwig Gustav von Thile I, który dokonał rzeczowej analizy kluczowych elementów potencjału militarnego wschodniego sąsiada. List jest ważnym świadectwem naznaczonych nieufnością relacji polsko-pruskich po 1815 r. Tekst stanowi studium postrzegania ziem polskich przez Berlin z perspektywy politycznej i militarnej, jak również potwierdza dostrzeganie za granicą negatywnych aspektów polityki uprawianej przez wielkiego księcia Konstantego.
In September 1819, Prussian War Minister Hermann von Boyen received a letter regarding the situation in the Kingdom of Poland. It was written by General Ludwig Gustav von Thile I, who conducted a factual analysis of the key elements of Poland’s military potential. The letter constitutes crucial evidence of the distrust that marked Polish-Prussian relations marked by distrust after 1815. The text studies Berlin’s perception of the Polish lands from a political and military perspective. It also confirms that foreign countries perceived the negative aspects of the policy pursued by Grand Duke Constantine.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2022, 129, 3; 595-630
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regesty zaginionych dokumentów Alberta, księcia strzeleckiego
Registers of Lost Documents of Albert, Duke of Strzelce
Regesten der verschollenen Dokumente des Herzogs Albert von Strehlitz
Autorzy:
Woźny, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25467774.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Albert, Herzog von Strehlitz
Diplomatik
Himmelwitz
Renard-Archiv
Johann Joseph Reichel
Friedrich Freiherr von Schirnding
Augustin Weltzel
Albert, książę strzelecki
dyplomatyka
Jemielnica
archiwum Renardów
Albert duke of Strzelce
diplomatics
Renard’s Archiv
Opis:
W artykule przedstawiono regesty 19 zaginionych dokumentów księcia strzeleckiego Alberta. Część z nich przechowywana była na zamku w Strzelcach, w dawnym archiwum Renardów. Były one znane Johannowi Josephowi Reichelowi, który je odnalazł, a także sporządził kronikę miasta, w której streszczał te dyplomy. Sama kronika podzieliła losy dokumentów i obecnie uważa się ją za zaginioną. Informacje o dokumentach, głównie ze wspomnianej kroniki, wynotował jednak baron Friedrich von Schirnding, a kilka regestów sporządzili również archiwiści wrocławscy. Pozostałe dokumenty znane są z kopiarzy oraz informacji dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych badaczy. Edycję źródeł przygotowano według zasad przyjętych przez wydawców Regestów dokumentów przechowywanych na Górnym Śląsku, starając się szerzej omówić, skąd znany jest dany dyplom oraz gdzie był przechowywany. W niniejszym artykule pokazano, jak wiele informacji o utraconych średniowiecznych dokumentach można odnaleźć w materiałach dawnych badaczy oraz w źródłach nowożytnych.
Im Artikel werden Regesten von insgesamt 19 verschollenen Dokumenten des Herzogs Albert von Strehlitz dargestellt. Ein Teil davon wurde im Schloss Strehlitz, dem ehemaligen Renard-Archiv, aufbewahrt. Die Urkunden waren Johann Joseph Reichel bekannt, der sie aufgefunden und in seiner Stadtchronik zusammenfasst hatte. Die Chronik selbst teilte das Schicksal der Akten und gilt heute ebenfalls als verschollen. Die Angaben zu den Dokumenten, die hauptsächlich aus der oben erwähnten Chronik stammen, wurden jedoch von Baron Friedrich von Schirnding aufgeschrieben und einige Register auch von Archivaren aus Breslau erstellt. Weitere Dokumente entstammen den Kopialbüchern und Informationen der Forscher des 19. und 20. Jahrhunderts. Die Quellenedition erfolgte nach den Grundsätzen der Herausgeber von Regesten der in Oberschlesien aufbewahrten Urkunden, wobei der Schwerpunkt darauf lag, die Herkunft und den Aufbewahrungsort der konkreten Urkunde näher zu erläutern. Aus dem Artikel geht hervor, welche Menge an Informationen über verschollene mittelalterliche Dokumente im historischen Forschungsmaterial sowie in neuzeitlichen Quellen verfügbar ist.
Maciej Woźny discusses the registers (Pl. regesty) of 19 missing documents of Prince Albert of Strzelce. Some of them were kept in the castle in Strzelce, in the former Archive of the Renards. They were known to Johann Joseph Reichel, who found them and also wrote a chronicle of the city in which he summarized these diplomas. The chronicle itself shared the fate of the documents and is now considered lost. However, information about the documents, mainly from the aforementioned chronicle, was noted down by Baron Friedrich von Schirnding, and several registers were also prepared by Wrocław archivists. Other documents are known from copiers and the knowledge shared by nineteenth- and twentieth-century researchers. The edition of the sources was prepared according to the documents adopted by editors of Registers of the Documents Stored in Upper Silesia, and the author attempted to discuss in more detail where a given diploma is known from and where it was stored. Woźny shows how much information about lost medieval documents can be found in the materials of ancient researchers and in modern sources.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2022, 14; 102-125
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świeca Iwana Kality
Autorzy:
Łysiak, Tomasz (1970- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2022, nr 5, s. 70-72
Data publikacji:
2022
Tematy:
Iwan Kalita (wielki książę włodzimierski i moskiewski ; ca 1284-1340)
Karamzin, Nikołaj (1766-1826)
Katarzyna II (cesarzowa Rosji ; 1729-1796)
Kucharzewski, Jan (1876-1952)
Nowak, Andrzej (1960- )
Piotr I Wielki (cesarz Rosji ; 1672-1725)
Putin, Władimir (1952- )
Geopolityka
Imperializm
Polityka zagraniczna
Władcy
Władza
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
W artykule przedstawiono historię rosyjskiego imperializmu, począwszy od 1721 roku i panowania cara Piotra I, który wpisał słowo „imperium” w nazwę rządzonego przez siebie państwa i przyjął tytuł „imperatora”. Rosja widziała się w roli kontynuatora tradycji Imperium Rzymskiego, a wykładnię potęgi i misji dziejowej Rosji dał XVIII-wieczny pisarz i publicysta Nikołaj Karamazin w 12 tomach „Historii Państwa Rosyjskiego”.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wends/Slavs/Pomeranians as Allies of the Margraves of Brandenburg in 1229. Voice in the Discussion on Political Alliances of the Rulers of West Pomerania in the 1220’s
Autorzy:
Smoliński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146196.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Wends
Slavs
Pomeranians
Brandenburg
West Pomerania
Margraves of Brandenburg John I and Otto III
Archbishop of Magdeburg Albert II von Käfernburg
Dukes of Pomerania Wartislaw III and Barnim I
Duke Otto the Child of Brunswick-Lüneburg
Wendowie
Słowianie
Pomorzanie
Brandenburgia
Pomorze Zachodnie
arcybiskupa magdeburski Albrecht II von Käfernburg
książęta Pomorza Warcisław III i Barnim I
książę Brunszwiku i Lüneburga Otton Dziecię
margrabiowie brandenburscy Jan I i Otton III
Opis:
W 1229 r. doszło do bitwy nad rzeką Plane koło Brandneburga. Wzięły w niej udział odziały margrabiów brandenburskich Jana I i Ottona III oraz wojska ministeriałów arcybiskupstwa magdeburskiego na czele z samym arcybiskupem Albrechtem II von Käfernburg. Margrabiów wspomagał przy tym silny odział Słowian/Wendów pochodząc z krajów słowiańskich. Analiza przekazów źródeł narracyjnych, głównie Saskiej kroniki świata i Czynów arcybiskupów magdeburskich pozwala z dużą pewnością utożsamić wspomnianych Słowian/Wendów z poddanymi książąt pomorskich. Wspomogli oni margrabiów brandenburskich i przez to księcia brunszwisko-lüneburskiego Ottona Dziecięcia. Tym samym w opisywanym okresie Pomorzanie raczej nie zerwali jeszcze z Danią. Do wojny z Waldemarem II doszło dopiero w latach 30 XIII w., gdy król duńskich otwarcie wsparł Rugię, a margrabiowie brandenburscy i książę brunszwicko-lüneburski zmienili swą politykę zmierzając do ugody z Hohenstaufami.
In 1229, a battle took place on the River Plane near Brandenburg. In the battle, troops of the Margraves of Brandenburg John I and Otto III met the army of the ministeriales of the Magdeburg Archbishopric, led by Archbishop Albert II von Käfernburg himself. The margraves were supported by a strong detachment of Slavs / Wends coming from Slavic countries. An analysis of narrative sources, mainly the Saxon World Chronicle and the Deeds of the Archbishops of Magdeburg, makes it possible to identify the Slavs / Wends with the subjects of Pomeranian dukes. They supported the margraves of Brandenburg and thus the Duke of Brunswick-Lüneburg, Otto the Child. Hence, in the described period, the Pomeranians have not broken with Denmark yet. The war with Valdemar II occurred only in the 1230’s, when the king of Denmark openly supported Rügen, while the margraves of Brandenburg and the duke of Brunswick-Lüneburg altered their policies aiming at an agreement with the Hohenstaufen.
Źródło:
Studia Maritima; 2022, 35; 5-39
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyszkolenie piechoty Królestwa Polskiego 1815–1830 w świetle pamiętników
Infantry Training in the Kingdom of Poland 1815–1830 as Described in Memoirs
Autorzy:
Sławiński, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341370.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Kingdom of Poland
Polish army
Commander-in-Chief Grand Duke Konstantin
infantry
memoirs
Królestwo Polskie
polska armia
Naczelny Wódz wielki książę Konstanty
piechota
pamiętniki
Opis:
Celem artykułu jest analiza predyspozycji wyszkolenia piechoty armii Królestwa Polskiego. Wykorzystane zostały rozmaite pozycje ze źródeł i literatury, przede wszystkim tytułowe pamiętniki, które mają na celu przekaz związany z tym tematem z perspektywy około 200 lat od okresu istnienia omawianego państwa, na którego czele w przyjętym zakresie chronologicznym stał najpierw Aleksander I – cesarz Rosji i król Polski, a później Mikołaj I. Dowództwo nad polską armią objął Naczelny Wódz wielki książę Konstanty.
The aim of the article is to analyze the training predispositions of the Kingdom of Poland infantry of the army. Various items from sources and literature were used, primarily the title memoirs, which are aimed the message related to this topic from the perspective of about 200 years from the period of the existence of the state in question, which in the adopted chronological range was first headed by Alexander I – emperor of Russia and king of Poland, and later Nicholas I. The leader of the Polish army was Commander-in-Chief, Grand Duke Konstantin.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2022, 77; 123-142
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies