Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krauze Antoni." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Krauze Antoni (19 XII 1900 -- 30 VII 1983), porucznik rezerwy
Autorzy:
Tomkowiak, Eligiusz.
Powiązania:
Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945: słownik biograficzny. T. 2, (1914-1921). Cz. 1 (zeszyt próbny) / red. nauk. Bogusław Polak Koszalin, 1991 S. 78-79
Współwytwórcy:
Polak, Bogusław. Redakcja
Tematy:
Krauze Antoni.
40 Pułk Piechoty
5 Lwowska Dywizja Piechoty
Armia "Pomorze"
Opis:
Żołnierz 40 pp (5 DP Armii "Pomorze").
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Spektakl gościnności. „Party przy świecach” Antoniego Krauzego
Spectacle of Hospitality: “The Candlelight Party” by Antoni Krauze
Autorzy:
Ossowska-Zwierzchowska, Aldona
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341193.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Antoni Krauze
Jan Himilsbach
PRL
Polish People’s Republic
Opis:
Party przy świecach (1980) Antoniego Krauzego, zrealizowane na podstawie opowiadania Jana Himilsbacha, jest opowieścią o wynikających z aspiracji naśladownictwie i chęci wyróżnienia się, stanowiąc zarazem krytyczne nawiązanie do socjalistycznego konsumeryzmu epoki Gierkowskiej. Bohaterowie chcą zaakcentować swój status przez zorganizowanie przyjęcia, w znacznej mierze odwołując się do imitacji obyczajów i postaw. Niezależnie od tego tytułowe party nie przestaje przecież być czymś wyjątkowym, pozwalającym wykroczyć poza codzienność. Tworzenie identyfikacji społecznej przez przygotowanie przyjęcia, sposób zachowania, dobór potraw i alkoholi jest czymś uniwersalnym, a zarówno aspiracje bohaterów, jak i obyczaje biesiadne nie są związane jedynie z kulturą PRL. Właśnie ten kontekst ma w filmie fundamentalne znaczenie. Party przy świecach, jak również inne przywoływane przez autorów filmy z lat 70., stanowią zatem także fascynujący opis obyczajów, zarówno ówczesnej codzienności, jak i świętowania.
The Candlelight Party (1980) by Antoni Krauze, based on a story by Jan Himilsbach, is a story about the imitation and the desire to stand out resulting from aspirations, constituting at the same time a critical reference to the socialist consumerism of the era of Edward Gierek The protagonists want to accentuate their status by organizing the party, to a large extent referring to the imitation of customs and attitudes. Regardless, the title party does not cease to be something special, allowing you to go beyond everyday life. The creation of social identification through the preparation of the party, the manner of behaviour, the selection of dishes and alcohol is something universal, and both the aspirations of the heroes and feasting customs are not associated only with the culture of the Polish People’s Republic. This context has a fundamental meaning in the film. The Candlelight Party, as well as other films from the 70s cited by the authors, are also a fascinating description of customs of everyday life and celebration.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 193-204
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mityzacja katastrofy smoleńskiej w filmie Antoniego Krauzego i poezji smoleńskiej jako funkcja pamięci zbiorowej
The Mythologization of the Smoleńsk Catastrophe in Antoni Krauze’s Film and in the Smoleńsk Poetry as a Function of Collective Memory
Autorzy:
Czech, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467115.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Smoleńsk
poezja smoleńska
zamach smoleński
pamięć zbiorowa
pamięć kulturowa
katastrofa smoleńska
Smolensk
Smolensk poetry
Smolensk assassination
Smolensk catastrophe
collective memory
Opis:
The crash of the presidential aircraft that took place on April 10, 2010 is an event that has become a permanent part of Polish collective memory. However, the narratives regarding it are not homogenous or consistent, and are constantly negotiated by various social actors, including poets and filmmakers. For instance, Antologia smoleńska. 96 wierszy [The Smolensk Anthology. 96 poems] and the movie Smolensk directed by Antoni Krauze have the ambition to inscribe the discourse of the Smolensk tragedy as an assassination into the dominant, valid and widely accepted collective memory. Both the cinematographic and poetic language have an explanatory potential and lend sense to the reality shaken by the tragic event. Reaching back to the romantic tradition as well as martyrological and religious discourses of Poland, both Krauze’s movie and the Smolensk poetry may be interpreted as a transcription and as an effect of the process of the mythologization of history and of its transformation into the matter of collective memory, presented then as an objective historical truth.
Katastrofa prezydenckiego samolotu z 10 kwietnia 2010 roku wywołała szereg reakcji artystycznych. W odpowiedzi na nią powstały m.in. zebrane w Antologii smoleńskiej. 96 wierszy utwory poetyckie oraz film Smoleńsk Antoniego Krauzego. Oba teksty kultury łączy wspólna wizja wydarzeń z 10 kwietnia, którą usiłują włączyć w krąg powszechnie obowiązującej i akceptowanej polskiej pamięci zbiorowej. Stanowią jednocześnie formę zapisu pamięci oraz narzędzie ją kształtujące, a efektem tych artystycznych projektów pamięciowych jest wytworzenie narracji, którą za Pawłem Sendyką nazwać można mitem smoleńskim. Zarówno język filmowy, jak i narzędzia literackie wykazują potencjał eksplanacyjny, pozwalający na usensownienie rozbitej przez tragedię smoleńską rzeczywistości. Niezwykłe, nacechowane symbolicznie i podatne na interpretacje okoliczności tragedii sprawiły, że w narracji na jej temat ścierają się odmienne typy pamięci. Film Krauzego oraz teksty poetów smoleńskich biorą aktywny udział w konstruowaniu i utrwalaniu wizji „zamachu smoleńskiego”, snutej przeciwko opowieści o „katastrofie smoleńskiej”. Aby tego dokonać, sięgają do tradycji romantycznej, wzorców martyrologicznych i religijnych. Przeszłość przetworzona przez pamięć zyskuje wymiar sakralny i staje się mitem osadzonym na znaturalizowanej kategorii „prawdy historycznej”. Przyjrzenie się filmowi Krauzego oraz wybranym wierszom z Antologii smoleńskiej... pozwala zarysować węzłowe punkty mitu smoleńskiego – określonej wizji katastrofy, czy raczej zamachu smoleńskiego, pretendującej do zajęcia pozycji dominującej w powszechnej pamięci zbiorowej.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2020, 40; 147-162
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies