Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kołodziej, Łukasz" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Programy redukcji szkód i ograniczenia picia alkoholu w domach pomocy społecznej jako alternatywa dla tradycyjnych oddziaływań abstynenckich
    Autorzy:
    Kołodziej,, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/952328.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    redukcja szkód spowodowanych piciem alkoholu
    ograniczenie picia
    alkoholizm
    dom pomocy społecznej
    Opis:
    Wstęp. Obecnie w Polsce funkcjonuje tylko jeden dom pomocy społecznej (DPS) dla osób uzależnionych od alkoholu, a w dwóch tego typu ośrodkach utworzono wyspecjalizowane w tej kwestii pododdziały, zatem szansę skorzystania z pobytu w DPS dla osób uzależnionych mają nieliczni. Uzależnieni od alkoholu mieszkańcy DPS często mają już za sobą wiele nieudanych prób podjęcia terapii uzależnień, więc prawdopodobieństwo na to, że kolejny pobyt w specjalistycznym ośrodku przyniesie trwałą zmianę w odniesieniu do zaprzestania konsumpcji alkoholu jest niewielkie. Celem artykułu jest spopularyzowanie wiedzy wśród pracowników domów pomocy społecznej na temat programów ograniczenia spożywania alkoholu i redukcji szkód tym spowodowanych. Metoda. W celu przekazania wiedzy na temat tych programów dokonano porównania tradycyjnego celu terapii i profilaktyki uzależnień, jakim jest osiągnięcie długotrwałej abstynencji, z programami redukcji szkód i ograniczenia ilości wypijanego alkoholu. Wyniki. Chociaż pracownicy domów pomocy społecznej realizują już elementy programu redukcji szkód, przykładowo pomijając podawanie leków pijanym mieszkańcom czy doglądając stanu zdrowia odurzonych alkoholem pensjonariuszy, to wciąż jednak brakuje usystematyzowanych działań, mających na celu pełną realizację programów ograniczenia picia oraz szkód zdrowotnych i społecznych spowodowanych problemami alkoholowymi w DPS. Wnioski. Alternatywą dla ograniczonej liczby miejsc dla uzależnionych mieszkańców domów pomocy społecznej w wyspecjalizowanych typach ośrodków może być wdrożenie programów ograniczenia spożywania alkoholu i redukcji szkód wywołanych alkoholem w różnych typach domów pomocy społecznej na obszarze całego kraju. Ich realizacja może również zwiększyć skuteczność podejmowanych interwencji terapeutycznych wobec uzależnionych od alkoholu mieszkańców DPS.
    Źródło:
    Praca Socjalna; 2019, 34(3); 93-116
    0860-3480
    Pojawia się w:
    Praca Socjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Damage reduction and alcohol drinking reduction programs in social welfare homes as an alternative to traditional abstinence interventions
    Autorzy:
    Łukasz, Kołodziej,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/893245.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    damage reduction
    reduced alcohol consumption
    alcohol addiction
    social welfare
    Opis:
    Introduction. At present, there is only one social welfare home (DPS) in Poland for alcohol addicts, and two units of this type have wards specializing in alcohol addiction, so few have a chance to stay in a DPS. Alcohol addicted residents of DPS often have had many unsuccessful attempts to take addiction therapy, so the likelihood that another stay in a specialized center will bring a permanent change in stopping alcohol consumption is low. The purpose of the article is to popularise knowledge among social welfare homes workers about the programs of reducing alcohol consumption and reducing the caused damage. Method. In order to provide knowledge about these programs, the traditional goal of addiction therapy and prevention, which is to achieve long-term abstinence, has been compared with damage reduction and alcohol consumption programs. Results. Although employees of social welfare homes are already implementing elements of the damage reduction program, for example by skipping the administration of drugs to drunk residents or looking after the health status of alcohol intoxicated residents, there is still a lack of systematic actions aimed at the full implementation of programs to reduce drinking and health and social damage caused by alcohol problems in DPS. Conclusions. An alternative to the limited number of places for addicted residents of social welfare homes in specialized types of centers may be the implementation of programs to reduce alcohol consumption and reduction of alcohol-related damage in various types of social welfare homes throughout the country. Their implementation may also increase the effectiveness of therapeutic interventions against alcohol addicted residents of DPS.
    Źródło:
    Praca Socjalna; 2019, 34(3); 93-116
    0860-3480
    Pojawia się w:
    Praca Socjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Return to physical activity after the surgical treatment of distal biceps tendon tears
    Powrót do aktywności fizycznej po leczeniu operacyjnym zerwanego przyczepu dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    Autorzy:
    Wójtowicz, Maria
    Ciechanowicz, Dawid
    Ufnalska, Barbara
    Rękawek, Krzysztof
    Kołodziej, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311516.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    biceps tear
    distal biceps surgery
    return to sport
    physical activity
    sports injuries
    zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    chirurgiczna rekonstrukcja ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia
    powrót do sportu
    aktywność fizyczna
    urazy sportowe
    Opis:
    Introduction. Distal biceps tendon tears remain relatively rare, representing 3% of all biceps injuries and having an incidence of 1.2 per 100,000. A distal biceps tendon tear is usually caused by an eccentric load to a flexed elbow and despite mostly affecting 40-50-year-old men, it also occurs in physically active patients at a younger age. Aim. The purpose of this study was to analyze whether physically active patients return to a pre-injury level of activity after the surgical reconstruction of distal biceps tendon tears. Materials and methods. The study included 20 patients treated surgically due to distal biceps tendon tears. The data from patients’ medical histories were analyzed. The post operative outcome and the level of physical activity was assessed using the Author’s Physical Activity Questionnaire (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) and QuickDASH. A follow-up was conducted on average after 45.8 (±14.52) months. Results. All patients reported that they had returned to their pre-injury physical activity after surgery. Sixteen patients (80%) reached a pre-injury activity level, while 4 (20%) were unable to return to the same activity level. The reasons included fear of re-injury (n=4) and pain in the operated limb during physical activity (n = 2). The most common physical activities were: weightlifting (n = 11, 55%) and martial arts (n = 6, 30%). Patients before the injury undertook physical exercise 4.32 (±1.67) times a week, and post-injury 3.84 (±1.95) times a week (p = 0.035). The median time spent doing physical activity during the week decreased from 360 (IQR, 285-450) minutes pre-injury to 300 (IQR, 180-420) minutes post-surgery (p = 0.028). The patients started returning to training sessions on average 12.05 (±10.65) weeks after surgical treatment and a full return to physical activity was observed after 36 (±33.87) weeks. In the Oxford Elbow Score, the average score was 46.74 (±2.2), while the QuickDASH score was 1.58 (range, 0-6.8). Conclusions. The surgical treatment of a distal biceps tendon tear allows patients to return to physical activity in most cases.
    Wstęp. Zerwanie dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia zdarza się stosunkowo rzadko, stanowi 3% wszystkich urazów bicepsa i występuje z częstością 1,2 na 100 000. Zerwanie dystalnego ścięgna bicepsa jest zwykle spowodowane ekscentrycznym obciążeniem w zgięciu stawu łokciowego. Dotyczy głównie mężczyzn w wieku 40-50 lat, ale występuje również u aktywnych fizycznie pacjentów w młodszym wieku. Cel. Celem badań była analiza fizycznej aktywności chorych po chirurgicznej rekonstrukcji zerwanego dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Materiał i metody. Badaniem zostało objętych 20 pacjentów leczonych operacyjnie z powodu zerwania dystalnego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Analizie poddano dane z historii chorób pacjentów. Wyniki pooperacyjne i poziom aktywności fizycznej oceniano za pomocą Autorskiego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (APAQ), Oxford Elbow Score (OES) i QuickDASH. Okres obserwacji wynosił średnio 45,8 (±14,52) miesięcy. Wyniki. Wszyscy pacjenci zgłosili, że po operacji powrócili do aktywności fizycznej sprzed urazu. Szesnastu pacjentów (80%) osiągnęło poziom aktywności sprzed urazu, 4 (20%) nie było w stanie osiągnąć poziomu aktywności fizycznej sprzed urazu. Przyczynami były: strach przed ponownym urazem (n = 4) oraz ból operowanej kończyny w czasie aktywności fizycznej (n = 2). Najczęstszymi aktywnościami fizycznymi podejmowanymi przez pacjentów były: podnoszenie ciężarów (n = 11, 55%) i sztuki walki (n = 6, 30%). Pacjenci przed urazem podejmowali aktywność fizyczną 4,32 (±1,67) razy w tygodniu, a po urazie 3,84 (±1,95) razy w tygodniu (p = 0,035). Mediana czasu spędzonego na aktywności fizycznej w ciągu tygodnia zmniejszyła się z 360 (IQR, 285-450) minut przed urazem do 300 (IQR, 180-420) minut po operacji (p = 0,028). Pacjenci rozpoczynali powrót do treningów średnio 12,05 (±10,65) tygodni po zabiegu operacyjnym, natomiast pełny powrót do aktywności fizycznej zaobserwowano po 36 (±33,87) tygodniach. W skali Oxford Elbow Score średni wynik wyniósł 46,74 (±2,2), natomiast w skali QuickDASH 1,58 (zakres, 0-6,8). Wnioski. Chirurgiczne leczenie dystalnego zerwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia w większości przypadków pozwala pacjentom na powrót do aktywności fizycznej.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 4; 172-177
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The impact of preoperative cardiology consultation on the surgical treatment of patients with proximal femur fractures
    Wpływ przedoperacyjnej konsultacji kardiologicznej na leczenie pacjentów ze złamaniami bliższego końca kości udowej
    Autorzy:
    Ciechanowicz, Dawid
    Wójtowicz, Maria
    Ufnalska, Barbara
    Głodek, Paweł
    Ruszkowska, Hanna
    Kołodziej, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191594.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    proximal femur fracture
    delay in treatment
    trochanter fracture
    preoperative cardiology consultation
    złamanie części bliższej kości udowej
    opóźnienie w leczeniu
    złamanie przezkrętarzowe
    przedoperacyjna konsultacja kardiologiczna
    Opis:
    Introduction. Proximal femur fractures are a common problem in the geriatric population. Moreover, due to numerous comorbidities, the choice of the appropriate form of treatment requires a cardiology consultation. Aim. Therefore, the aim of this study is to analyze whether these consultations have a significant impact on the treatment of patients with proximal femoral fractures. Materials and methods. A total number of 158 patients with a mean age of 81.3 (range, 56-98), treated for femoral neck and trochanteric fractures were enrolled in a retrospective study. Data from the patient’s treatment history were used for the study, such as: age, hospital admission date, cardiological consultation date, surgery date, discharge date or date of death. Results. Patients without cardiology consultation stayed in hospital on average 3.97 days shorter (p = 0.0011) and had surgery on average 2.89 days earlier (p = 0.000001) than patients with an arranged consultation. The percentage of deaths in both groups was similar: 6.1% and 7.1% (p = 0.70068). Spinal anesthesia was mainly performed by anesthesiologists in the group with consultation (64.3%) and without consultation (83.8%) (p = 0.442). More cases with a consultation were disqualified from surgery: 18.8% vs. 2.9% (p = 0.00357). Among the patients with an ordered cardiological consultation, 53.6% had surgery > 48 hours after admission compared to 26.2% patients without consultation (p = 0.0002). Conclusions. Cardiological consultations extend the length of stay in hospital and delay surgical treatment, but do not affect the choice of anesthesia. However, consultation in some cases may help in the proper qualification and disqualification from surgery.
    Wstęp. Złamania bliższego końca kości udowej stanowią częsty problem w populacji geriatrycznej. Ponadto, ze względu na dużą liczbę chorób współistniejących, wybór metody leczenia operacyjnego wymaga niejednokrotnie konsultacji kardiologicznej. Cel. W związku z powyższym, celem niniejszej pracy jest analiza, czy konsultacje mają istotny wpływ na proces leczenia pacjentów ze złamaniami bliższego odcinka kości udowej. Materiał i metody. Do retrospektywnego badania zostało włączonych 158 pacjentów z średnią wieku 81,3 zakres, 56-98) lat, leczeni z powodu złamań części bliższej kości udowej. W badaniu wykorzystano dane z historii choroby: wiek, data przyjęcia do szpitala, data konsultacji kardiologicznej, data operacji oraz data wypisu ze szpitala lub zgonu. Wyniki. Pacjenci, którzy nie byli konsultowani kardiologicznie przebywali w szpitalu średnio 3,97 dni krócej (p = 0,011) i mieli operację średnio 2,89 dni wcześniej (p = 0,000001), niż pacjenci ze zleconą konsultacją. Odsetek zgonów w obu grupach był zbliżony: 6,1% i 7,1% (p = 0,70068). Anestezjolodzy wybierali głównie znieczulenie podpajęczynówkowe zarówno u pacjentów z konsultacją (64,3%) jak i bez konsultacji (83,8%) (p = 0,442). Więcej pacjentów z konsultacją zostało zdyskwalifikowanych z operacji: 18,8% vs 2,9% (p = 0,00357). Wśród pacjentów, u których zlecono konsultację kardiologiczną, 53,6% przeszło operację > 48 godzin po przyjęciu w porównaniu z 26,2% pacjentami bez konsultacji (p = 0,0002). Wnioski. Konsultacje kardiologiczne wydłużają czas pobytu w szpitalu i opóźniają leczenie operacyjne, ale nie wpływają na wybór znieczulenia. Jednakże, konsultacja w niektórych przypadkach, może pomóc we właściwej kwalifikacji i dyskwalifikacji z leczenia operacyjnego.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 99-104
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of environmental parameters on the concentration of nickel (Ni) in bones of the hip joint from patients with osteoarthritis
    Autorzy:
    Łanocha-Arendarczyk, Natalia
    Kalisińska, Elżbieta
    Kosik-Bogacka, Danuta
    Budis, Halina
    Lewicka, Katarzyna
    Sokołowski, Sebastian
    Dobiecki, Konrad
    Kołodziej, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972587.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    bone
    nickel
    environmental exposure
    implants
    Opis:
    Introduction. Bone trace elements levels including nickel (Ni) depend on biological and environmental factors: age, gender, remodeling state, exposure to occupational and environmental pollution, smoking, diet, and surgical implants. Objective. The aim of this study was to determine Ni concentrations in bones of femur heads obtained from patients with osteoarthritis. Materials and method. A total of 111 samples of hip joint bones (cartilage, cancellous bone and compact bone) collected from patients from north-western Poland were examined. Ni concentration was determined by ICP-AES (atomic absorption spectrophotometry). Results. It was found that differences in Ni concentrations were statistically significant between cartilage and compact bone. Cartilage Ni concentrations were higher in patients with fractured femur neck than patients with osteoarthritis. Furthermore, higher Ni levels were also found in samples obtained from smokers compared to nonsmokers. In cancellous bone, higher Ni concentrations were found in samples from patients who had received implants than those without them. Moreover, higher Ni concentrations in cancellous bone were found in patients occupationally exposed to heavy metals than in those not exposed. Conclusions. The bone tissue reflects long-term exposure to Ni and may be used as a bioindicator to study the process of Ni accumulation in the human body.
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2016, 10, 1; 6-11
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monitoring transportu fluwialnego w małych zlewniach wyżynnych – metody i wstępne wyniki
    Autorzy:
    Janicki, Grzegorz
    Rodzik, Jan
    Chabudziński, Łukasz
    Franczak, Łukasz
    Siłuch, Marcin
    Stępniewski, Krzysztof
    Dyer, Jamie L.
    Kołodziej, Grzegorz
    Maciejewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/763297.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Opis:
    There is no abstract available for this language
    W 2011 roku uruchomiono na Wyżnie Lubelskiej i Roztoczu monitoring hydro-meteorologiczny i geomorfologiczny w 7 zlewniach niskiej rangi hydrologicznej (ryc. 1), w ramach projektu NCN, pt.: „Predykcja gwałtownych ulew i modelowanie matematyczne ich skutków środowiskowych i społeczno-ekonomicznych” (nr NN/306571640). Pomiary transportu fluwialnego wykonuje się w 12 reprezentatywnych przekrojach poprzecznych rzek i potoków okresowych (ryc. 1). W pracy przedstawiono wstępne wyniki otrzymane dla okresu maj–październik 2011 roku dla dwóch zlewni (Świerszcza i Kryniczanki) położonych na Roztoczu. W analizowanym dość ciepłym i suchym okresie zarejestrowano 87 dni z opadem > 0,1 mm, a maksymalny opad dobowy nie przekroczył 40 mm (ryc. 2). Odpływ całkowity ze zlewni Świerszcza wahał się od 6,4 mm do 104,5 mm, co stanowiło 1,8 % całkowitej sumy opadów. Średni odpływ ze zlewni Kryniczanki osiągnął 10,4 mm (ok. 2,2% całkowitej sumy opadów). Skrajne wielkości dobowe przepływu w Świerszczu zmieniały się od 0,135 m3·s-1 do 0,498 m3·s-1 (ryc. 3). Najwyższe przepływy miesięczne przypadały na sierpień (0,235 m3·s-1), najniższe na wrzesień (0,153 m3·s-1). W Kryniczance skrajne wielkości dobowe przepływu zmieniały się od 0,013 do 1,52 m3·s-1, natomiast najwyższe przepływy zanotowano w lipcu, a najniższe w czerwcu i październiku (ryc. 3). Średnie miesięczne wielkości mineralizacji całkowitej były mało zmienne, zarówno dla Kryniczanki (231–287 mg∙dm-3), jak i Świerszcza (137–177 mg∙dm-3). Najmniej roztworów odprowadzanych było w czerwcu (Kryniczanka – 38,7 t, Świerszcz – 70,1 t), najwięcej w lipcu (Kryniczanka – 236 t) lub październiku (Świerszcz – 99 t), a całkowity odpływ materiału ze zlewni osiągnął 591 t (Kryniczanka) i 470 t (Świerszcz). Udział materiału rozpuszczonego w całkowitym transporcie rzeczym był bardzo wysoki (do 99.7%), a materiału dennego niewielki (< 1%). Wskaźniki denudacji jednostkowej w okresie maj–październik 2011 roku wahały się od 0,6 do 3,5 t·km-2 dla zlewni Kryniczanki oraz od 1,7 do 2,2 t·km-2 dla zlewni Świerszcza. Średnie wskaźniki denudacji chemicznej osiągnęły 1,5 t·km-2 dla Kryniczanki i 0,19 t·km-2 dla Świerszcza. Średnie wskaźniki denudacji mechanicznej dochodziły do 0,019 t·km-2 dla Kryniczanki i 0,072 t·km-2 dla Świerszcza. Otrzymane wskaźniki denudacji nie odbiegają od średnich z wielolecia. Zróżnicowanie transportu fluwialnego w analizowanych zlewniach było uzależnione od wielkości i rozkładu odpływu oraz pokrycia terenu. Otrzymane zaś wskaźniki denudacji są niższe od przeciętnych dla Wyżyn Polskich i porównywalnie z obszarami Niżu Środkowoeuropejskiego. Wpływa na to stosunkowo mała rozpuszczalność większości skał w podłożu, znaczny udział lasów i łąk w dnach dolin oraz małe nasilenie antropopresji (duży udział obszarów chronionych).
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2014, 69, 1
    0137-1983
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Development of a Solid, Low-Smoke Rocket Propellant : Smoke Generation Intensity Tests Using a Laser and Photodiode Setup
    Opracowanie stałego rakietowego materiału pędnego o zmniejszonym dymieniu : badania intensywności dymienia z wykorzystaniem układu laser-fotodioda
    Autorzy:
    Woźniak, Przemysław
    Kindracki, Jan
    Wacko, Krzysztof
    Gołofit, Tomasz
    Chmielarek, Michał
    Cieślak, Katarzyna
    Kozłowska, Sylwia
    Maksimowski, Paweł
    Mężyk, Łukasz
    Kołodziej, Maciej
    Zdybał, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27314949.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
    Tematy:
    rocket motor
    solid propellant
    combustion
    smoke generating
    laser
    silnik rakietowy
    stały materiał pędny
    spalanie
    dymienie
    Opis:
    The work completed and discussed in this paper was to determine the level of smoke generation intensity in a selection of solid rocket propellants developed to minimise the level of generated smoke. This is an important issue for the application of the developed low-smoke propellant in, for example, the sustainer motor of a rocket missile. Reduced smoke generation levels can help to significantly reduce the feasibility of enemy detecting rocket munition launch sites. The authors of this paper developed a test stand that quantified the smoke generation intensity in rocket propellants. The test stand setup, based on the scatter of a laser beam by smoke, measured the smoke generation intensity, including during the operation of a rocket motor. A rocket micromotor was used along with a test chamber to measure the intensity of the smoke generated. It was located directly behind the motor exhaust and provided three laser- photodiode measurement channels. Tests of the smoke generated during the combustion of black powder and a standard mixture of HTPB and AP at a ratio of 20:80 provided reference baselines for the smoke generation intensity tests on the developed rocket propellants. The authors determined the smoke generation intensity of the propellants based on ADN, HTPB, and GAP with various additives. The results produced made it possible to compare the tested materials and select the most preferable materials as measured by their low smoke generation intensity.
    Przeprowadzone prace miały na celu określenie poziomu intensywności dymienia wybranych stałych, rakietowych materiałów pędnych, opracowanych przy założeniu minimalizacji generowanego przez nie dymu. Stanowi to istotne zagadnienie w kontekście zastosowania opracowanego materiału pędnego o zmniejszonym dymieniu, np. w silniku marszowym pocisku rakietowego. Ograniczenie wytwarzania dymu może znacząco zmniejszyć możliwości wykrycia miejsca startu środków bojowych przez przeciwnika. Autorzy artykułu opracowali stanowisko badawcze umożliwiające otrzymanie wskazań intensywności dymienia rakietowych materiałów pędnych. Przygotowany system, oparty na rozpraszaniu wiązki światła laserowego w dymie, umożliwia pomiar intensywności dymienia m.in. w warunkach pracy silnika rakietowego. Zastosowano mikrosilnik rakietowy wraz z komorą badawczą układu pomiaru dymienia, umieszczoną tuż za wylotem z mikrosilnika, wyposażoną w trzy tory pomiarowe laser- fotodioda. Pomiary generowanego dymu podczas spalania prochu czarnego oraz standardowej mieszaniny HTPB z AP w stosunku 20-80 stanowiły poziomy odniesienia do porównania intensywności dymienia opracowanych materiałów pędnych. Autorzy określili intensywność dymienia materiałów pędnych opartych na zastosowaniu ADN, HTPB lub GAP oraz różnych dodatków. Otrzymane rezultaty pozwalają na porównywanie przebadanych materiałów oraz wyselekcjonowanie najlepszych pod kątem niskiej intensywności dymienia.
    Źródło:
    Problemy Mechatroniki : uzbrojenie, lotnictwo, inżynieria bezpieczeństwa; 2023, 14, 3 (53); 41--58
    2081-5891
    Pojawia się w:
    Problemy Mechatroniki : uzbrojenie, lotnictwo, inżynieria bezpieczeństwa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies