Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kazimierz the Jagiellonian" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
O pierwszych pokoleniach inteligencji polskiej chłopskiego pochodzenia. Na kanwie dwu książek Andrzeja Kazimierza Banacha
On the First Generations of the Polish Intelligentsia of Peasant Origin. Reflexions upon two books by Andrzej Kazimierz Banach
Autorzy:
Fitowa, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571078.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Uniwersytet Jagielloński
studenci pochodzenia chłopskiego
liczby i kierunki studiów 1860–1918
inteligenci pochodzenia chłopskiego
kariery i preferencje zawodowe
mentalność i orientacje polityczne
the Jagiellonian University
students of peasant origin
numbers and fields of study from 1860–1918
members of intelligentsia of peasant origin
careers and professional choices
mentality and political preferences
Opis:
Artykuł jest głosem historyka ruchu ludowego wywołanym toczącą się dyskusją na temat poczucia „wstydu” za chłopskie pochodzenie. W szczególności dotyczy on zapoczątkowanego w 2. połowie XIX wieku procesu wyrastania spośród chłopów inteligencji (z czasem też twórczej), przy równoczesnym bardzo silnie zakorzenionym zarówno w niej samej, jak i w całym ówczesnym społeczeństwie poczuciu „niższości” chłopów. Poczucie to skutkowało niejednokrotnie zacieraniem jego śladów owego pochodzenia, określanym przez światlejsze umysły – z oczywistą przyganą – jako „wysferzanie się”. Artykuł wskazuje też na niektóre historyczne przesłanki tak ukształtowanej polskiej mentalności stanowej i na bardzo wolny proces jej przemiany. Materiał faktograficzny, ilościowy, biograficzny, a także bibliograficzny do charakterystyki w tym artykule pierwszych pokoleń polskiej inteligencji chłopskiego pochodzenia, wykształconej w Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1860–1918, zaczerpnięty został z dwu książek prof. UJ Andrzeja Kazimierza Banacha. Pierwsza z nich, wydana w roku 1997, a zatytułowana Młodzież chłopska na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1860/61–1917/18 zawiera zbiorczą i imienną charakterystykę 3480 studentów z 4 istniejących wówczas wydziałów Uniwersytetu Jagiellońskiego, to jest filozoficznego, teologicznego, prawniczego i lekarskiego. Druga natomiast, wydana w 2009 roku – Kariery zawodowe studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego pochodzenia chłopskiego z lat 1860/1861–1917/1918 – przedstawia w części pierwszej przebieg owych karier, to jest awansów w dziedzinie zawodowej, publicznej i naukowej dla wybranych kilkudziesięciu postaci. W drugiej zaś części zawiera Słownik biobibliograficzny karier zawodowych dla tychże absolwentów, zawierający 1421 nazwisk. Jego ogromnym walorem jest dołączona do każdej postaci bibliografia drukowana i rękopiśmienna, wraz z sygnaturami poszczególnych zespołów akt, co czyni z tej części książki rodzaj vademecum do polskiej biografistyki.
This article is the voice of a historian of the peasant movement, brought forward by the discussion about the stigma of peasant origin. It concerns particularly the formation of a new type of intelligentsia (including artists) who recruited from the peasantry, but also touches the subject of the conviction about the inferiority of peasants. This prejudice, deeply rooted both in the minds of these new members of intelligentsia as well as in those of the rest of the society, frequently compelled them to erase the traces of their origin. Such a tendency was labelled by the more enlightened minds as “breaking out of one's social class”. This article also discusses some historical premises of the Polish class mentality as well as the slow process of its transformation. The factual, statistical, biographical and bibliographical material used in this article to characterise the first generations of the Polish intelligentsia of peasant origin, educated at the Jagiellonian University from 1860–1918, comes from two studies by Professor Andrzej Kazimierz Banach. The first of these, entitled “Young Peasants at the Jagiellonian University from 1860–1861 to 1917–1918” and published in 1997, contains the collective and individual characteristics of 3480 students of the four then existing departments of the Jagiellonian University, i.e. the philosophical, theological, juridical, and medical one. The second book, entitled “The Professional Careers of the Jagiellonian University Students of Peasant Origin from 1860–1861 to 1917–1918” and published in 2009, presents, in the first part, the course of the professional, public and academic careers of a select group of several dozen people. The second part of this publication, entitled “The Bio-bibliographical Dictionary of the Professional Careers”, contains the surnames of 1421 people. One of the great advantages of this dictionary is the bibliography. Each surname is accompanied by the bibliography related to its owner, including the shelf marks of particular files, which renders the whole book a specific vade mecum of the Polish biography.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2014, 64; 185-218
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witraże w kościele Bożego Ciała na Kazimierzu – fundacja jagiellońska?
Stained-glass Windows in the Corpus Christi Church in Kazimierz: Jagiellonian Donation?
Autorzy:
Horzela, Dobrosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16011599.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
średniowieczne witraże
kościół Bożego Ciała w Krakowie
kanonicy regularni
Anna Cylejska
Władysław Jagiełło
medieval stained glass
Corpus Christi Church in Cracow
Canons Regular
Anne of Cilli
Ladislaus Jagiełło
Opis:
Witraże znajdujące się obecnie w oknie sIV chóru kościoła Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu to niewielka pozostałość po przeszkleniach dziewięciu trójdzielnych i pierwotnie 23-szeregowych okien prezbiterium, a także okien korpusu i kaplic kościoła, który został ufundowany zapewne przez Kazimierza Wielkiego jako fara, lokowanego w 1335 r., miasta Kazimierz. Zespół ten nie jest jednorodny pod względem stylu i czasu powstania; dzieli się na sześć grup świadczących o trwającym około 100 lat (ok. 1380-1480) szkleniu kościoła. Z jego pierwszego etapu, wykonanego w latach 80. XIV w., zachowała się jedna kwatera  przedstawiająca Chrystusa Męża Boleści i ilustrująca wezwanie kościoła. Pierwotnie była ona osadzona zapewne w oknie wschodnim (I) chóru. Nowe szklenie okna I wykonano na początku XV w., bez wyraźnej praktycznej potrzeby. Okno wschodnie (I) wypełnił wielokwaterowy cykl poświęcony życiu Chrystusa i Marii, złożony ze scen narracyjnych skomponowanych bądź każda oddzielnie w całym polu prostokątnej kwatery, bądź w większej liczbie kwater: trzech lub nawet sześciu. Elementem łączącym sceny rozgrywające się w górnej partii okna była malowana, fantazyjna architektura, zajmująca kilka górnych rzędów. Kraków nie znał dotąd takich monumentalnych rozwiązań. Rozkwit tego rodzaju przeszkleń wiąże się z Austrią, gdzie takie cykle wykonywał w ostatniej dekadzie XV w. m.in. warsztat zwany Książęcym (Herzogswerkstatt). W niezbyt obfitej literaturze przedmiotu starano się dowieść czesko-śląskiej genezy artystycznej witraży, datując je na trzecią dekadę XV w. Konstatacje te wynikały z założenia, że artystyczną genezę warsztatów witrażowych warunkowało pochodzenie Kanoników Regularnych, sprowadzonych przez Władysława Jagiełłę w 1405 r. z Kłodzka. Krakowski warsztat faktycznie posługiwał się kanonem postaci oraz konwencją układania szat ukształtowaną w kręgu sztuki praskiej 3. i 4. ćwierci XIV w. Nie wyjaśnia to jednak satysfakcjonująco genezy jego stylu, gdyż na początku XV w. wiele elementów tego języka form było już dobrem wspólnym większości ważnych ośrodków miejskich w Europie Środkowej. Istotniejsze dla określenia kręgu artystycznego, z którego wywodził się witrażysta są te elementy stylu, które wykraczają poza wspólną dla szerokiego obszaru i okresu konwencję. Styl witraży wywodzi się, moim zdaniem, ze sztuki czeskiej, ale w redakcji, jaką nadały mu warsztaty witrażowe działające w pierwszych dwóch dekadach XV w. w Austrii, a przede wszystkim w Styrii. O znajomości przeszkleń z tych terenów świadczy zarówno kompozycja okna, jak i szereg motywów formalno-ikonograficznych. Pod względem stylu małopolskie witraże bliskie są przede wszystkim dziełom powstającym w Styrii w warsztacie (i szerzej kręgu) malarza określonego w źródłach jako pictor Johannes, który w roku 1406 przyjął zapłatę za witraże do kaplicy Św. Krzyża opactwa Benedyktynów w Rein. W wiązanych z nim zespołach można znaleźć źródło kompozycji architektonicznych oraz techniki malarskiej (linearyzm, słabe, niezdecydowane posługiwanie się szrafowaniem, ograniczone lawowanie). Charakterystyczne przerysowanie cech fizjonomicznych i ekspresji postaci odnaleźć można zaś w luźniej z Mistrzem Janem związanych pracach, datowanych na drugą dekadę XV w. Wybór warsztatu reprezentującego habsburski modus stylowy nie wydaje się przypadkowy. Może on wskazywać, że witraże powstały z fundacji jagiellońskiej, zaś o samym pomyśle ich ufundowania i o sprowadzeniu do Krakowa styryjskiego warsztatu zadecydowały kontakty dworskie. W 1412 r. Cymbarka (córka Siemowita IV i Aleksandry, siostry Władysława Jagiełły) została wydana za władcę Styrii Ernesta Żelaznego. Do mariażu tego doszło w ramach budowania koalicji przeciwko Zygmuntowi Luksemburczykowi. Jagiełło, wobec braku potomka, miał nawet początkowo brać pod uwagę Ernesta, nazywanego przezeń „najdroższym przyjacielem”, jako kandydata do tronu. Działania fundatorskie męża Cymbarki w zakresie malarstwa witrażowego (wspomniane witraże w Rein czy przeszklenia w rezydencji w Wiener Neustadt) mogły być wzorem dla Jagiellonów i ułatwić wybór wykonawców. Podjęcie inicjatywy wiązało się, jak sądzę, z osobą królowej Anny Cylejskiej, której inne fundacje dla kościoła są udokumentowane. Małżeństwo Władysława Jagiełły z Anną, wnuczką Kazimierza Wielkiego, było elementem planu politycznego, powstałego tuż po niespodziewanej śmierci w 1399 r. Jadwigi Andegaweńskiej – prawowitej dziedziczki piastowskiego tronu. Zmierzał on do umocnienia prawa Jagiełły do korony, toteż przyjazd Anny do Krakowa propagandowo porównywano do powrotu orła do gniazda. Ugruntowaniu pozycji króla jako naturalnego następcy poprzedników z rodu Piastów służyły liczne działania wizerunkowe, także fundacje malowideł bizantyńsko-ruskich w ważnych kościołach i kaplicach, w tym we wzniesionych przez Kazimierza Wielkiego. W tej grupie szczególnie znaczące są malowidła w kolegiacie w Sandomierzu, których elementem jest fryz heraldyczny zawierający herb królowej Anny Cylejskiej. Wprowadzenie tego herbu służyło zaprezentowaniu ponownego zawiązania ciągłości dynastycznej, a być może wskazuje też na rolę królowej w tej fundacji. Witraże okna I w ufundowanej przez Kazimierza Wielkiego farze kazimierskiej powstały, jak sądzę, z tego samego powodu. Anna jako benefaktorka kościoła Bożego Ciała wpisywała się w dzieło swego dziada, króla Kazimierza Wielkiego, fundatora kościoła i założyciela miasta. Tłumaczyłoby to decyzję o zmianie wykonanego stosunkowo niedawno wystroju okna wschodniego, podjętą w czasie, gdy kanonicy zaangażowani byli w budowę klasztoru, a sam kościół nie był jeszcze ukończony. Decyzja taka nie miała wówczas praktycznego sensu, niosła natomiast znaczne i niekonieczne wydatki oraz uciążliwości organizacyjne. Mogła ona zapaść na wyraźne życzenie fundatora królewskiej rangi, który, nie zadowoliwszy się którymś z okien bocznych, chciał by z jego środków przeszklić okno ideowo najważniejsze, najbardziej prestiżowe i zarazem najlepiej widoczne. Jeśli powstanie przeszkleń okna I w kościele Bożego Ciała wiązać z inicjatywą Anny, to ich wykonanie należałoby datować na lata przed 1416 r., bo w marcu tego roku, Anna zmarła. Zgadza się to w pełni z wynikami analizy stylu.  
The stained-glass that is now found in window sIV of the gallery of the Corpus Christi Church in Kraków’s Kazimierz is merely a small fragment preserved from the glazing of the nine three-partite and originally 23-rowed windows of the chancel, as well as of the body and chapels of the church which was most likely funded  by Casimir the Great as a parish church of the town of Kazimierz granted its privileges in 1335. The set is not homogenous as for style and time of creation; it is divided into six groups testifying to about a 100-years’s time span of the church’s glazing process (ca. 1380-1480). From its first stage, executed in the 1380s, only one panel has been preserved, this featuring the Man of Sorrows and illustrating the Church’s dedication. Originally it had been most likely placed in the eastern window (I) of the gallery. The new glazing of Window I was executed in the early 15th century, seemingly for no practical reason. The eastern window (I) was filled with a multi-panel cycle dedicated to the life of Jesus and Mary, made up of narrative scenes either composed each separately within the whole space of the rectangular panel, or within a larger number of panels: three or even six. The element connecting the scenes taking place in the upper window section is to be found in the painted architecture, filling several of the upper rows. Kraków had not seen similar monumental solutions. The thriving of such glazing is associated with Austria where similar cycles were executed in the last decade of the 15th century in e.g. Habsburg Ducal Workshop (Herzogswerkstatt) In relatively scarce literature on the subject, the Bohemian-Silesian artistic provenance of the stained glass was attempted, dating it to the third decade of the 15th century. Such conclusions resulted from the assumption that the artistic genesis of the stained-glass window workshops was conditioned by the provenance of Canons Regular brought by Ladislaus Jagiełło from  Kłodzko in 1405. Indeed, the Kraków workshop applied the figure cannon and robe draping shaped within the circle of the Prague art in the 3rd and 4th quarters of the 14th century. This does not, however, satisfactorily explain the genesis of its style, since in the early 15th century numerous elements of the language of forms were a shared commodity of the majority of important urban centres throughout Eastern Europe. What is of greater importance for the identification of the artistic circle from which the stained glass painter came are those style elements which exceed the conventions shared by an extensive territory and time span. In my view, the stained glass style stems from Bohemian art, but it was re-edited by stained glass workshops active in the first two decades of the 15th century in Austria, first of all in Styria. The fact that the author was familiar with glazing from that area is testified to by both the window’s composition and a number of formal and iconographic motifs. As for the style, the Małopolska stained glass is close first of all to the works created in Styria, and precisely in the workshop (and the circle) of the painter defined in sources as pictor Johannes, who in 1406 received payment for the stained glass in the chapel of the Holy Cross of the Benedictine Abbey in Rein. It is in the sets attributed to him that the source of the architectural compositions and painterly techniques can be found (linearism, weak indecisive hatching, limited washing). A characteristic exaggeration of facial features and figure expression can, in turn, be found in the works more loosely associated with Master John, and dated to the 2nd decade of the 15th century.   The choice of the workshop representing the Habsburg style modus does not seem accidental. It may point out to the fact that the stained glass windows were donated by the Jagiellons, while the very idea to finance them, and to bring the Styria workshop to Krakow resulted from court contacts. In 1412, Cymburgis of Masovia (daughter of Siemowit IV and Alexandra sister of Ladislaus Jagiełło) was married to Ernest the Iron, ruler of Styria. The marriage was actually concluded as part of the building of the coalition against Sigismund of Luxembourg. Having no heir, Jagiełło is said to have initially considered Ernest, whom he called ‘dearest friend’, as the candidate to the throne. The donation activity of the husband of Cymburgis in stained glass (the above-mentioned stained glass in Rein or the glazing in the Wiener Neustadt residence) could have served as models for the Jagiellons and facilitated the choice of the artists. The initiative may have been connected with Queen Anne of Cilli whose donations to the Church have been documented. The marriage of Ladislaus Jagiełło to Anna, granddaughter of Casimir the Great, was an element of the political plan conceived after the unexpected death of Hedwig of Poland in 1399, the rightful heir to the throne of the Piast Dynasty. It was to consolidate Jagiełło’s right to the crown, so the arrival of Anne in Kraków was compared for propaganda reasons to the return of the eagle to its nest. The consolidation of the King’s position as the natural successor to the Piast Dynasty was boosted by numerous image undertakings, such as the donation of Byzantine- Ruthenian paintings to major churches and chapels, also those raised by Casimir the Great. Among them of major importance are the paintings in the Sandomierz Collegiate Church; their element is the heralding frieze containing the coat of arms of  Anne of Cilli. The introduction of this coat of arms served to present the resumed dynastic continuity, and may have pointed out to the role of the Queen in this funding.   The stained glass of Window I in the Kazimierz Parish Church funded by Casimir the Great was created, as I believe, for the very same reason. Anne as the benefactor of the Church of Corpus Christi, was inscribing herself in the work of her grandfather Casimir the  Great, founder of the church and of the town. This would explain the decision to change the relatively recently executed décor of the eastern window, undertaken at the time when the Canons were involved in the construction of the monastery, while the church itself was not as yet finished. At the time, the decision did not have a practical justification; instead, it implied substantial, though not necessarily essential expenditure, and a logistical inconvenience. It could have been made on a specific wish of the founder of the royal stature who, not being satisfied with one of the lateral windows, desired to glaze the one that was ideologically most important, and most prestigious, while also the best visible at the same time. If the glazing of window I in the Corpus Christi Church is to be associated with Anne’s initiative, it should be dated to before 1416, as that very year Anne passed away. Such dating fully harmonizes with the style analysis.  
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 1; 29-62
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pieczęcie monarsze epoki piastowskiej i jagiellońskiej w zbiorach archiwum klasztoru Bożego Ciała w Krakowie. Przyczynek do polskich badań sfragistycznych
Monarchical seals of the Piast and Jagiellonian period in the archives of the Corpus Christi Monastery in Krakow. A contribution to Polish sphragistic studies
Autorzy:
Łatak, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2174940.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
sfragistyka
pieczęcie monarsze
archiwum kanoników regularnych w Krakowie
kultura artystyczna
sphragistics
monarchical seals
archives of the Canons Regular of Krakow
artistic culture
Opis:
Artykuł prezentuje pieczęcie monarchów polskich dynastii piastowskiej i jagiellońskiej przechowywane w zasobie archiwum klasztoru Bożego Ciała kanoników regularnych w Krakowie. Pieczęcie te stanowią niewielką część zbioru, który liczy nie mniej niż tysiąc egzemplarzy woskowych i papierowych, niemniej z wielu względów wartościową. Kryją bowiem w sobie duży potencjał informacyjny. W literaturze naukowej nadmieniano o nich, reprodukcje kilku wykorzystano jako materiał ilustracyjny prestiżowych publikacji, ale dotąd nie były przedmiotem odrębnego zainteresowania badawczego ani opisu. Najstarszą z prezentowanych w artykule pieczęci pochodzi z 1327 r. i jest odciskiem pieczęci króla Władysława Łokietka (+1333), natomiast ostatnia pochodzi z 1549 r. i jest odciskiem pieczęci króla Zygmunta Augusta (+1572). Artykuł stanowi jedynie poszerzone wprowadzenie do gruntowniejszego i wielostronnego studium, posiada charakter przyczynkowy. Przegląd polskiej literatury sfragistycznej sygnalizuje, że publikacje dotyczące zbiorów pieczęci w archiwach kościelnych są nieliczne. Proponowany zatem artykuł przynajmniej w niewielkiej części wypełni tę lukę, a przede wszystkim wprowadzi w obieg naukowy informacje o tym zbiorze.   
This article presents the seals of the Polish monarchs of the Piast and Jagiellonian dynasties held in the archives of the Corpus Christi monastery of the Canons Regular in Krakow. These seals constitute a small part of the collection, which comprises no less than a thousand wax and paper specimen, but they are nevertheless valuable for many reasons, as they possess a great deal of information potential. They have been mentioned in the scientific literature and reproductions of several have been used as illustrative material for prestigious publications but have not yet been the subject of separate research interest or description. The oldest of the seals presented in the article dates from 1327 and is an imprint of the seal of King Władysław Łokietek (+1333), while the last one dates from 1549 and is an imprint of the seal of King Zygmunt August (+1572). The article is only an extended introduction to a more thorough and multifaceted study and has a contributory character. A review of the Polish sphragistic literature signals that publications on seal collections in church archives are scarce. Therefore, the proposed article will fill this gap, at least to a small extent, and above all, introduce information about this collection into the scientific circulation.  
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 2; 63-76
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ polityki monarchów polskich na ustrój Gdańska w latach 1454–1793
Impact of the policy of Polish monarchs on the political system of Gdańsk in 1454–1793
Autorzy:
Maciejewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533107.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Gdańsk
Royal Prussia
Polska
Baltic sea
Polish Kings (Casimir the Jagiellonian/ Kazimierz Jagiellończyk, Sigismund the old/Zygmunt Stary, Steven Bathory/Stefan Batory, Jan/ John III Sobieski, August III)
burgrave
council
town council (bench)
Third Order
maritime policy
Prusy Królewskie
Polska
Bałtyk
monarchowie polscy (Kazimierz Jagiellończyk, Zygmunt Stary, Stefan Batory, Jan III Sobieski, August III)
burgrabia
rada
ława
Trzeci Ordynek
polityka morska
Opis:
The Polish–Pomeranian sovereignty over Gdańsk continued for 338 years (970–1308) and purely Polish for 339 years (1454–1793), which corresponds to the total of 677 years, while that of the Teutonic Order and Prussia (1308–1454; 1793–1807; 1813–1918) – only to 265 years. The thirteen-years’ war continued from 1454 to 1466. Its result on the one hand was the establishment of Royal Prussia, dependent on Poland, and on the other – the granting of four great privileges (in 1454–1457) by King Casimir the Jagiellon (Kazimierz Jagiellończyk) to Gdańsk. They awarded the city with broad territorial, court and legal, trade and customs, maritime, and minting autonomy, with only limited duties towards the sovereign kings of Poland. In the 16th century, controversies between the governing patriciate and the commons started in Gdańsk around 1517. An end was put to them in 1526 by King Sigismund the Old (Zygmunt Stary), who issued Constitutiones Sigismundi that generally brought back the old political system of Gdańsk, albeit altered by the setting up of the Third Order being a representation of the commons. In the 17th century, King John (Jan) III Sobieski interfered with the political system of Gdańsk, issuing two decrees in 1678. They reinforced the rights of the monarch in the city and the position of the Third Order. The political system of Gdańsk was reformed again in mid-18th century, by King August III who in 1750 issued a declaration and a statute expanding the rights of the king in the city, and reinforcing the position of the Third Order and changing the principles of its nomination. Finally, plenty of administrative, organisational, economic, and financial questions were revised.
Podległość polsko-pomorska Gdańska trwałą 338 lat (970–1308), a całkowicie polska 339 lat (1454–1793), łącznie więc 677 lat, gdy tymczasem krzyżacko-pruska (1308–1454; 1793–1807; 1813–1918), zaledwie 265 lat. W latach 1454–1466 toczyła się wojna trzynastoletnia, której efektem było z jednej strony utworzenie zależnych od Polski Prus Królewskich, zaś z drugiej obdarzenie Gdańska przez króla Kazimierza Jagiellończyka czterema wielkimi przywilejami z lat 1454–1457, dających miastu szeroką autonomię: terytorialną, prawno-sądową, handlowo-celną, morską oraz menniczą, przy niewielkich tylko powinnościach zwierzchnich królów polskich. W XVI w., począwszy od 1517 r., zaczęły się w Gdańsku spory między rządzącym patrycjatem a pospólstwem. Zakończył je w 1526 r. Zygmunt Stary wydając Constitutiones Sigismundi, przywracające generalnie stary ustrój Gdańska, jakkolwiek zmieniony przez utworzenie Trzeciego Ordynku, będącego reprezentacja pospólstwa. W XVII w. w sprawy ustroju Gdańska zaingerował Jan III Sobieski, wydając w 1678 r. dwa dekrety wzmacniające prawa monarsze w mieście oraz pozycję Trzeciego Ordynku. Natomiast w połowie XVIII w. ustrój Gdańska zreformował August III, wydając w 1750 r. deklarację i ordynację rozszerzające prawa króla w mieście, a nadto wzmacniające pozycję Trzeciego Ordynku oraz zmieniające zasady jego osobowej obsady. Wreszcie też dokonano rewizji wielu kwestii administracyjno-organizacyjnych, gospodarczych czy też finansowych.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2014, 17; 49-60
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O liczebności dworu królewskiego Kazimierza Jagiellończyka w świetle spisów dworzan z 1470 i 1478 r.
Autorzy:
Nalewajek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040882.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish royal court
royal accounts
the Jagiellonian Dynasty (Jagiellons)
Kazimierz Jagiellończyk (Casimir IV Jagiellon)
polski dwór monarszy
rachunki królewskie
Jagiellonowie
Kazimierz Jagiellończyk
Opis:
W nieopublikowanych fragmentach rachunków podskarbińskich Tomasza Trąmbczyńskiego z 1470 i 1478 r. przechowywanych w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (Zespół Archiwum Skarbu Koronnego, Oddział 1 Rachunki Królewskie, sygn. 338; Oddział 85 Rejestry Popisowe Wojska Koronnego, sygn. 1) znajdują się całościowe wykazy dworzan konnych Kazimierza Jagiellończyka, które stanowią bezcenne źródła wiedzy o organizacji, składzie i liczebności polskiego dworu monarszego w tym okresie. Między innymi ukazują czytelne rozróżnienie członków dworu, którzy posiadali w służbie poczty konne, na dworzan i pokojowców królewskich. Z wykazów wynika, że w skład dworu królewskiego w tym czasie wchodziło na stałe około 80 osób mających poczty konne. Połowę tej liczby stanowili członkowie dworu pełniący funkcje dworzan królewskich łącznie z należącymi do tej grupy osobami piastującymi urzędy centralne i nadworne. Do 40 osób dochodziła również liczba pokojowców królewskich mających poczty konne. Na podstawie danych opartych na wykazach dworzan konnych można oszacować, że w pocztach członków dworu króla Kazimierza Jagiellończyka w 1478 r. znajdowało się w sumie około 650–660 koni. Z ustaleń tych wynika, że w skład dworu władcy wchodziło 30 osób z pocztami konnymi więcej, niż obliczyła w oparciu o opublikowane rachunki królewskie M. Wilska. Uwzględniając nowe dane można przyjąć, że dwór króla Kazimierza Jagiellończyka liczył co najmniej 160 osób, a przy uwzględnieniu liczebności pocztów konnych około 730–740 osób.
The hitherto unpublished excerpts from the account record of sub-treasuries from the years 1470 and 1478, which were dispensed by Tomasz Trąmbczyński, and which are kept in the Central Archives of Historical Records in Warsaw (Crown Treasury Archive Complex, Branch 1 Royal Accounts, ref. no. 338; Division 85 Crown Army Signature Registers, ref. no. 1) feature comprehensive lists of equerries with the court of Casimir IV Jagiellon, therefore constituting invaluable sources of knowledge about the organization, composition and population of the Polish royal court at that time. Among some of the insights they offer is the clear distinction between courtiers and royal valets among the members of the court who maintained post riders in their service. The inventory indicates that the royal court at that time consisted of about 80 persons having post riders at their disposal. Half of this quorum was composed of the members of the court who served as royal courtiers, including those who held central and court-based offices. The group of royal valets with post riders at their disposal also amounted to 40 people. Based on the data drawn from the lists of equerries, it can be estimated that in 1478 there were about 650–660 horses in the postal service of the members of the court of King Casimir IV Jagiellon. These findings show that the court of the ruler consisted of 30 persons with post riders more than calculated by M. Wilska on the basis of the published royal accounts. Taking into account the new data, it can be assumed that the court of King Casimir IV Jagiellon consisted of at least 160 courtiers, while upon consideration of the number of equestrian postal units, it may be inferred that this quorum encompassed 730–740 persons.
Źródło:
Res Historica; 2021, 52; 61-83
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żarliwy chwały Boskiej promotor – ks. Sebastian Jan Piskorski (1636–1707)
A Zealous of God’s Glory Promoter – Rev. Sebastian Jan Piskorski (1636–1707)
Autorzy:
Panuś, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571148.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
ks. Sebastian Jan Piskorski
Uniwersytet Jagielloński
kolegiata św. Anny w Krakowie
kaznodzieja i autor programu ikonograficznego kolegiaty
Jagiellonian University
Sebastian Jan Piskorski
St. Anne’s Collegiate Church in Cracow
artistic programmes of the shrine
Opis:
W 650-letnie dzieje Akademii Krakowskiej – Uniwersytetu Jagiellońskiego wpisało się wielu wspaniałych kapłanów. Jednym z nich był ks. Sebastian Jan Piskorski (1636–1707). Artykuł przedstawia cztery pola działalności, na których zasłużył się ten wielki skawinianin. Zasłynął on jako profesor i rektor Akademii Krakowskiej, budowniczy kolegiaty św. Anny, literat (poeta, panegirysta, hagiograf, tłumacz) i kaznodzieja. Trwałą pamięć i wdzięczność u potomnych przyniosła Piskorskiemu funkcja budowniczego kolegiaty św. Anny. W jej ramach zabiegał nie tylko o fundusze, odpowiedni budulec, sprawną organizację pracy murarzy i kamieniarzy, ale także o sprowadzenie wybitnych artystów, zdolnych nadać wyjątkowy charakter powstającej świątyni. Takimi byli: znakomity sztukator i kontynuator Berniniego – Baltazar Fontana, twórca polichromii – Karol Dankwart oraz związany z dworem króla Jana III Sobieskiego malarz Jerzy Eleuter‑Siemiginowski. Również sam Piskorski był autorem szczegółowych programów ideowych i artystycznych tej świątyni. Należał też do grupy profesorów, którzy w 1689 roku zadecydowali o zmodyfikowaniu nakreślonego przez Tylmana z Gameren planu nowego kościoła, przyjmując do realizacji układ rzymskiego kościoła San Andrea della Valle. Ksiądz Piskorski był postacią barwną, przejawiającą wieloraką aktywność, a wszystkie pola swej działalności włączył w szerzenie jeszcze większej chwały Bożej.
A number of great priests have become a part of the 650 history of the Krakow Academy – Jagiellonian University. One of them was Rev. Sebastian Jan Piskorski (1636–1707). The article presents four areas of the activity the Great Skawinian. He became known as a professor and rector of the Krakow Academy, a builder of St. Anne’s Collegiate Church, a writer (a poet, a panegyrist, a hagiographer and a translator) and a preacher. He earned the permanent memory and gratitude of the future generations by being a builder of St. Anne’s Collegiate Church. While performing the function, he made great endeavours to obtain funds, the right building material, efficient organization of the work of bricklayers, stonemasons and also to bring over distinguished artists who were able to make the shrine of an exceptional character. Those were: the great stucco and Bernini’s follower – Balthazar Fontana, the creator of polychrome – Karl Dankwart and the painter connected with the court of Jan III Sobieski – Jerzy Eleuter‑Siemiginowski. Piskorski himself was also the author of detailed ideological and artistic programmes of the shrine. He belonged to a group of professors who in 1689 decided on modification of the plan of the new church designed by Tylman of Gameren accepting for realization the model of Sant Andrea della Valle Church in Rome. Rev. Piskorski was a colourful character performing manifold activities and all areas of his activity were included in diffusing even bigger glory of God.
Źródło:
Polonia Sacra; 2016, 20, 3(44); 123-140
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Xiąszka ta: liczbę Rzymskich maiąca Papieży […], czyli Pontificium doctum […] Georga von Eggsa i jego kolejni właściciele
Xiąszka ta: liczbę Rzymskich maiąca Papieży […] [This book, containing the number of the Roman Popes [...]], i.e. Pontificium doctum […] of Georg von Eggs and its Subsequent Owners
Autorzy:
Partyka, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571061.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
ks. Kazimierz Szaniawski
Georg Joachim von Eggs
Pontificium doctum
wierszowany akrostych
trzynastozgłoskowiec
parafia Rzezawa
starodruki Biblioteki Jagiellońskiej
Rev. Kazimierz Szaniawski
versed acrostic
13-syllable verse
Rzezawa parish
Jagiellonian Library
early printed books
Opis:
W artykule zawarto omówienie wierszowanego akrostychu, odnalezionego w należącym do zasobu Biblioteki Jagiellońskiej egzemplarzu starodruku Pontificium doctum […], Coloniae 1718, autorstwa niemieckiego teologa Georga Joachima von Eggsa (1663–1755). Jeden z pierwszych właścicieli druku, ksiądz Kazimierz Maciej Szaniawski, proboszcz z małopolskiej Rzezawy, na karcie ochronnej druku zapisał autobiograficzny akrostych, wierszem trzynastozgłoskowym, w którym ukrył swoje imię i nazwisko a także zawarł cursus honorum, opisując w skrócie dzieje swojego życia do roku 1759, czyli daty objęcia probostwa w Rzezawie. W artykule podjęta została również próba zidentyfikowania poszczególnych właścicieli druku zawierającego akrostych oraz ustalenia ich kolejności.
This article contains the description of a hand-written, rhymed acrostic from the Jagiellonian Library copy of an early printed book – Pontificium doctum by Georg Joachim von Eggs (1663–1755) – which was published in Cologne in 1718. One of the first owners of this print, Rev. Kazimierz Maciej Szaniawski – a parish priest in Rzezawa (in the Małopolska region of Poland) – wrote an autobiographical acrostic on the fly-leaf in 13-syllable verse, in which he hid his name and also included his own cursus honorum, i.e. a short history of his life up to 1759, when he was made a parish priest. The author of the article also tries to identify the owners of the print which contains the acrostic and to establish the sequence of ownership.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2016, 66; 143-154
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejskie ścieżki kariery zawodowej i naukowej międzywojennych profesorów Wydziału Teologicznego UJ i UJK we Lwowie (okres przed otrzymaniem katedry)
European Professional and Scientific Career Paths of the Interwar Professors of the Faculties of Theology at the Jagiellonian University and the Jan Kazimierz University in Lvov (The Period Before Obtaining the Professorial Chair)
Autorzy:
Przeniosło, Małgorzata
Przeniosło, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339091.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego
dzieje Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie
wydziały teologiczne w II Rzeczypospolitej
wyjazdy zagraniczne kadry akademickiej
history of the Jagiellonian University
history of the Jan Kazimierz University in Lvov
theological faculties in the Second Polish Republic
foreign trips of the academic staff
Opis:
W artykule poddano analizie życiorysy 39 profesorów Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Rozważania dotyczą tych aktywności w ramach ich drogi naukowej i zawodowej, które były realizowane poza obszarem ziem polskich. Takie działania były widoczne już na etapie studiów wyższych. Zdecydowana większość interesujących nas osób wybierała jako jedyne lub jedno z kilku miejsc kształcenia uczelnie zagraniczne, podobnie było w przypadku wyboru miejsca uzyskania doktoratu. Najbardziej popularne w przypadku studiów i doktoratu były uczelnie w Rzymie (szczególnie tamtejszy Uniwersytet Gregoriański) oraz Uniwersytety w Innsbrucku i Monachium. Wybór placówek rzymskich nie może dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że wszystkie analizowane osoby były duchownymi. W przypadku pracy zawodowej liczba pobytów zagranicznych wyraźnie uległa zmniejszeniu, choć w życiorysach części osób znajdujemy i takie elementy.
The article analyzes the biographies of 39 professors of the Faculties of Theology at the Jagiellonian University and the Jan Kazimierz University in Lvov. The particular focus is on their scientific and professional activities beyond the Polish lands. The first stage of foreign scientific travel often came with the choice of the alma mater. The vast majority of the professors chose foreign universities either as the only one or as one of more educational destinations. The same goes for the place where they decided to obtain a doctorate. The most popular choices for university studies and doctorates were universities in Rome (especially the Pontifical Gregorian University) and the universities in Innsbruck and Munich. Rome, in particular, seems to have been an obvious choice, given that the professors were all clergymen. The number of professional foreign stays was not as high as the number of scientific ones, though such elements are present in some of the biographies.
Źródło:
Studia Polonijne; 2022, 43; 455-469
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczet jurystów i ekonomistów (8). Juliusz Makarewicz (1872-1955)
The Lexicon of Jurists and Economists” (8): Juliusz Makarewicz (1872- 1955)
Autorzy:
Redzik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232228.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Juliusz Makarewicz
Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Lwowski
Kodeks karny z 1932 r.
polskie prawo karne XX w.
nauka prawa karnego XX w.
nauka filozofii prawa XX w.
zesłania ZSRS
Jagiellonian University
Jan Kazimierz University of Lwów (now: Lviv)
the Criminal Code of 1932
Polish criminal law of the 20th century
the criminal law science of the 20th century
philosophy of law in the 20th century
forced settlements in the USSR
Opis:
Okrągła – 150. – rocznica urodzin stanowi dobrą okazję do podsumowania dotychczasowych badań oraz przedstawienia w „Poczcie jurystów i ekonomistów” życia i dokonań głównego twórcy Kodeksu karnego z 1932 r., którego 90 rocznicę także obchodzimy w 2022 r. Opracowanie oparte jest na licznych dotychczasowych publikacjach autora poświęconych Juliuszowi Makarewiczowi. Celem jego jest przedstawienie w syntetyczny sposób życia, dokonań i poglądów najwybitniejszego karnisty polskiego ostatnich wieków, o którym Władysław Wolter pisał: „gwiazda pierwszej wielkości na naszej i nie tylko naszym firmamencie naukowym, uczony, który na zawsze zapisał się w księdze historii nauki, do którego twórczości powracać będą pokolenia badaczy […] Był bezsprzecznie pierwszym kryminologiem i kranistą polskim, otoczony powszechnym uznaniem, zajmował dominujące stanowisko w areopagu kodyfikatorów […]”. Z okazji wskazanych rocznic, jako tom czwarty serii FONTES „Biblioteki Głosu Prawa”, wydany zostanie przełomowy podręcznik do prawa karnego pióra Juliusza Makarewicza, któremu Polska zawdzięcza najlepszy kodeks karny w swoich dziejach. Książka ukaże się pod koniec roku 2022.
Over the past few years, the Author has published several studies on Juliusz Makarewicz, which – as the Author announced a few years ago – are a prelude to the publication of the monograph on this outstanding Polish legal scholar. The round 150th birth anniversary creates a good opportunity to reflect on the research conducted so far and to present in a literary form a biographical note on life and achievements of the main creator of the 1932 Criminal Code, whose 90th anniversary is celebrated in 2022.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2022, 5, 1 (9); 161-178
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sygle na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka
Autorzy:
Stróżyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954950.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
sfragistyka
heraldyka
pieczęć
Kazimierz Jagiellończyk
Elżbieta Rakuszanka
sphragistics
epigraphics
heraldry
seal
coat-of-arms
sigla
monogram
Kazimierz the Jagiellonian
Elisabeth the Austrian
Zofia-Sonka Holszańska
Opis:
Na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka z 1454 r. znalazły się sygle k : e, które odnieść należy do osoby króla i jego żony, Elżbiety Rakuszanki. W artykule analizowany jest ten przypadek, w odniesieniu do innych ówczesnych pieczęci jagiellońskich.
On the subchancellor seal of Kazimierz the Jagiellonian from 1454 there are sigla k : e, which must be related to the king and his wife, Elisabeth the Austrian. The paper analyses this case in relation to other Jagiellonian seals of the same period.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2021, 87; 57-78
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Małopolskie Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Geneza powstania, sposób funkcjonowania i znaczenie dla koncepcji uniwersytetu badawczego
Malopolska Centre of Biotechnology of the Jagiellonian University. Origin, mode of functioning and relevance for the concept of research University
Autorzy:
Strzałka, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/577354.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
biotechnologia
innowacyjność
uniwersytet badawczy
współpraca międzynarodowa
zarządzanie
biotechnology
innovativeness
research university
international collaboration
management
Opis:
Artykuł opisuje w przyczyny, które spowodowały powstanie Małopolskiego Centrum Biotechnologii (MCB), przedstawia historię budowy oraz dostarcza informacji o jego strukturze i sposobie działania. Podkreślono elementy stanowiące o odmienności w sposobie funkcjonowania MCB w stosunku do wydziałów uczelni. Do elementów tych należy między innymi ustanowienie Międzynarodowego Komitetu Doradczego, ocena aktywności naukowej wszystkich grup badawczych działających w MCB przez ciało zewnętrzne, nacisk na rozwój i umacnianie współpracy międzynarodowej oraz współpraca z przemysłem poprzez rozwijanie innowacyjności, tworzenie nowych technologii oraz nawiązywanie współpracy z przedsiębiorstwami. Podane zostały także przykłady osiągnięć MCB zarówno w zakresie dorobku publikacyjnego jak i skuteczności w pozyskiwaniu projektów badawczych i aplikacyjnych.
The article describes the reasons for creation of Malopolska Centre of Biotechnology, presents the history of its construction, informs about structure and mode of its functionig. Differences in operation of MCB in comparison with the faculties have been highlighted. Among these differences are creation of an International Advisory Board, evaluation of scientifi c activity of all MCB-affi liated research groups by an external body, focus on development and strenghtening of international collaboration and cooperation with industry through development of innovativeness, creation of new technologies and collaboration with companies. Examples of MCB achievements, both in terms of published papers as well as in terms of obtained projects both for basic and applied research are provided.
Źródło:
Zagadnienia Naukoznawstwa; 2015, 51, 3(205); 377-385
0044-1619
Pojawia się w:
Zagadnienia Naukoznawstwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies