Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kanclerz, Katarzyna" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Nefropatia mezoamerykańska – nowe wyzwanie dla lekarzy medycyny pracy
Mesoamerican nephropathy – a new challenge for occupational physicians
Autorzy:
Kanclerz, Katarzyna
Wołyniec, Wojciech
Rutkowski, Przemysław
Renke, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085527.pdf
Data publikacji:
2020-05-15
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nefropatia mezoamerykańska
nefropatia endemiczna
przewlekła choroba nerek
ocena zdolności do pracy
albuminuria
opieka profilaktyczna nad pracownikami
mesoamerican nephropathy
endemic nephropathy
chronic kidney disease
evaluation of fitness for work
preventive care over employees
Opis:
Nefropatia mezoamerykańska (mesoamerican nephropathy – MeN) to endemiczna forma przewlekłej choroby nerek (PChN), która nie ma związku z czynnikami ryzyka rozwoju PChN, takimi jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Występuje przede wszystkim u mężczyzn zatrudnionych w rolnictwie, wykonujących ciężką pracę fizyczną w gorącym i suchym klimacie. Od końca lat 90. XX w. zanotowano znaczący wzrost liczby zachorowań na PChN w Ameryce Środkowej i południowym Meksyku, a częstość jej występowania w tym regionie jest prawie 9-krotnie wyższa niż w Stanach Zjednoczonych. Najwyższa na świecie śmiertelność z powodu PChN jest w Salwadorze: w latach 1984–2005 wzrosła 10-krotnie. Patofizjologia MeN pozostaje niewyjaśniona. W materiale histopatologicznym obecne są przewlekłe zmiany cewkowo-śródmiąższowe, którym mogą towarzyszyć zmiany w kłębuszkach nerkowych. Na rozwój choroby mają istotny wpływ powtarzany cyklicznie stres cieplny, związane z nim nadmierne pocenie się oraz odwodnienie. Choroba stanowi ważny problem społeczny i ekonomiczny oraz wyzwanie w zakresie diagnostyki, terapii i profilaktyki dla lekarzy wielu specjalności, szczególnie dla lekarzy medycyny pracy.
Mesoamerican nephropathy (MeN) is an endemic form of chronic kidney disease (CKD) that is not related to risk factors for CKD, such as diabetes and hypertension. It primarily affects men, rural and agricultural laborers, who work in an extremely hot and dry environment. The greatest increase in the prevalence of CKD, particularly since the late 1990s, has been reported in Central America and Southern Mexico, where the prevalence is almost 9 times higher than in the USA. The highest mortality associated with CKD is reported in El Salvador where a 10-fold increase was recorded in 1984–2005. In histological examination, MeN patients manifest tubulointerstitial lesions and, in some cases, also lesions in the glomeruli. The cause of MeN remains unclear. Repeated episodes of occupational heat stress, and sweating accompanied by water loss, have a significant impact on the disease development. The disease is a significant social and economic problem, and a challenge in the field of diagnostics, therapy and prevention for physicians of many specialties, especially for occupational physicians.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 3; 353-361
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba Zalewu Wiślanego – czy grozi nam kolejna epidemia?
Haff disease – are we threatened with another epidemic?
Autorzy:
Paul, Przemysław
Kanclerz, Katarzyna
Kubanek, Alicja
Bałasz, Andrzej
Renke, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087489.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
ostre uszkodzenie nerek
rabdomioliza
toksyna
ryba
rybacy
choroba Zalewu Wiślanego
acute kidney injury
rhabdomyolysis
toxin
fish
fishermen
Haff disease
Opis:
Choroba Zalewu Wiślanego (Haff disease) jest zespołem objawów spowodowanych rabdomiolizą rozwiniętą po spożyciu niektórych gatunków ryb i skorupiaków. Patofizjologia choroby pozostaje nieznana. Jej ogniska epidemiczne były do tej pory odnotowywane w wielu regionach świata. W niniejszym artykule przedstawiono przypadek 38-letniego pacjenta, zawodowego rybaka, u którego wysunięto podejrzenie choroby Zalewu Wiślanego. Jako objawy chory podawał rozlane bóle mięśniowe, ból głowy, uczucie ucisku w klatce piersiowej, ciemne zabarwienie moczu oraz podwyższone wartości ciśnienia tętniczego. Dominującymi nieprawidłowościami w badaniach laboratoryjnych były podwyższone stężenia kinazy kreatynowej oraz kreatyniny w surowicy krwi. W trakcie hospitalizacji pacjent wymagał leczenia nerkozastępczego. W wyniku zastosowanego postępowania uzyskano poprawę kliniczną oraz laboratoryjną. Pacjenta wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym. Choroba Zalewu Wiślanego powinna być uwzględniana w diagnostyce różnicowej rabdomiolizy. Kluczowe w postawieniu prawidłowej diagnozy jest szczegółowe badanie podmiotowe, a przede wszystkim istotne są pytania o ostatnio spożywane pokarmy oraz narażenie zawodowe. Med. Pr. 2021;72(5):605–610
Haff disease is a group of symptoms caused by rhabdomyolysis following ingestion of some species of fish and crayfish. Pathophysiology remains unknown. Outbreaks of the Haff disease have been reported in many regions of the world. In this article we present the case of a 38-years-old patient, professional fisherman, suspected of suffering from Haff disease. He developed symptoms of diffuse myalgia, headache, chest pressure, brown-colored urine and elevated blood pressure. Predominant laboratory abnormalities were elevated serum creatine kinase and creatinine concentrations. During hospitalization the patient required the renal replacement therapy. As a result of applied procedures, clinical and laboratory improvement was achieved. The patient was discharged home in good general condition. The Haff disease should be included in the differential diagnosis of rhabdomyolysis. Detailed medical interview, especially questions about recently consumed food and occupational exposure, is crucial in making a proper diagnosis. Med Pr. 2021;72(5):605–10
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 5; 605-610
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości praktycznego zastosowania nowych wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu etylowego
New biochemical markers of ethyl alcohol abuse – new possibilities in clinical practice
Autorzy:
Paul, Przemysław
Kanclerz, Katarzyna
Kubanek, Alicja
Renke, Joanna
Renke, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082697.pdf
Data publikacji:
2021-04-09
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
alkohol
wskaźniki
medycyna pracy
ubogowęglowodanowe izoformy transferyny
glukuronian etylu
fosfatydyloetanol
alcohol
biomarkers
occupational medicine
carbohydrate-deficient transferrin isoforms
ethyl glucuronide
phosphatidylethanol
Opis:
Alkohol jest w krajach rozwiniętych jednym z głównych czynników behawioralnych utraty zdrowia i życia. Jego nadużywanie ma poważne skutki społeczne i ekonomiczne: przyczynia się do większej liczby wypadków w pracy, kolizji drogowych oraz nieobecności w zakładach pracy. Rozpoznawanie i leczenie alkoholizmu jest bardzo trudne, dlatego wykorzystanie obiektywnych wskaźników biochemicznych nadużywania alkoholu etylowego może przyczynić się do wcześniejszego rozpoznawania, skuteczniejszego leczenia i wiarygodnego monitorowania okresu abstynencji. Celem pracy jest przedstawienie dostępnych w Polsce czułych i swoistych wskaźników szkodliwego spożywania alkoholu ze szczególnym uwzględnieniem możliwości ich praktycznego wykorzystania. Takie testy mogą znaleźć zastosowanie m.in. w programach odzyskiwania prawa jazdy przez kierowców zatrzymanych z powodu jazdy pod wpływem alkoholu, wczesnego wykrywania osób nadużywających alkoholu wśród pracowników podczas rutynowych badań w zakładach pracy, do monitorowania abstynencji w trakcie leczenia odwykowego, przed planowanymi zabiegami przeszczepiania narządów, do wykrywania szkodliwego spożywania alkoholu wśród kobiet ciężarnych i w sekcjach sądowo-lekarskich. Niezbędna jest standaryzacja metod oznaczania wskaźników w materiale biologicznym, a istotnym problemem we właściwej interpretacji wyników mogą być choroby współistniejące. Mimo tych ograniczeń obiektywne wskaźniki biochemiczne nadużywania alkoholu etylowego mogą być pomocne w opiece nad pacjentami. Szczególną rolę mogą pełnić w diagnostyce w medycynie pracy, przyczyniając się do wzrostu bezpieczeństwa na drogach publicznych oraz bezpieczeństwa pracowników w zakładach pracy.
Alcohol ranks as one of the leading behavioral threats to health and life in developed countries. Alcohol abuse triggers serious social and economic effects: it contributes to higher prevalence of work-related and road accidents, as well as absence from work. The diagnosis and treatment of alcoholism still remain very difficult. Hence, the use of objective biochemical markers of alcohol abuse may contribute to earlier detection, more effective therapy and reliable teetotalism control. The aim of this study is to present the sensitive and specific biomarkers of alcohol abuse available in Poland, with particular emphasis on the practical use possibilities. Such tests may be widely used, e.g., in driving license regranting cases involving drivers whose licenses were suspended for driving when intoxicated, for the early detection of persons abusing alcohol in employment-related health controls, for abstinence monitoring during withdrawal treatment, for detecting alcohol consumption in transplant settings, for assessing the prevalence of alcohol drinking in pregnancy, as well as in autopsical examinations. The standardization of biomarkers measurement methods is essential. Moreover, concomitant disorders may pose a significant problem in the proper outcome analysis. Despite these limitations, objective biochemical markers of ethyl alcohol abuse may become helpful tools in medical care. They can play a particular role in occupational medicine diagnostics, contributing to the higher level of safety on public roads and to worker safety.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 2; 173-184
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół rozdęcia torebki soczewki – rzadkie powikłanie po operacji zaćmy
Capsular bag distension syndrome: an uncommon complication following cataract surgery
Autorzy:
Kanclerz, Piotr
Przewłócka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034264.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
fakoemulsyfikacja
operacja zaćmy
powikłania pooperacyjne
zespół rozdęcia torebki soczewki
capsular bag distension syndrome
postoperative complication
cataract surgery
phacoemulsification
Opis:
Capsular bag distension syndrome is an uncommon complication following cataract extraction, which may occur even several years after surgery. The main symptoms include a gradual or sudden development of myopia and – in cases with opaque intracapsular fluid – a decrease in visual acuity. Anterior segment-optical coherence tomography is useful in confirming the diagnosis, however, Scheimpflug imaging or ultrasound biomicroscopy can also be considered. Nd:YAG posterior (or anterior) capsulotomy is an established treatment method. An advantage of surgical treatment is the feasibility of removing the intracapsular fluid completely. This article presents the modern classification, diagnostic methods and principles of management in the capsular bag distension syndrome.
Zespół rozdęcia torebki soczewki jest rzadkim powikłaniem po operacji usunięcia zaćmy, które może się rozwinąć nawet wiele lat po zabiegu. Do głównych objawów zalicza się nagłe lub stopniowe przesunięcie wady refrakcji w kierunku krótkowzroczności, a w przypadku zmętnienia płynu wewnątrztorebkowego również pogorszenie ostrości wzroku. Optyczna koherentna tomografia przedniego odcinka oka może potwierdzić rozpoznanie, pomocne może być także obrazowanie kamerą Scheimpfluga bądź biomikroskopią ultradźwiękową. Za złoty standard leczenia uznaje się kapsulotomię tylną (ewentualnie przednią) laserem Nd:YAG. Korzyścią z leczenia chirurgicznego jest możliwość całkowitego usunięcia płynu wewnątrztorebkowego. W poniższej pracy przedstawiono współczesną klasyfikację, metody diagnostyczne i zasady postępowania w zespole rozdęcia torebki soczewki.
Źródło:
OphthaTherapy; 2020, 7, 1; 46-50
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Current and new indications for corneal cross-linking in the therapy of corneal diseases
Aktualne wskazania oraz nowe możliwości zastosowania cross-linkingu w leczeniu chorób rogówki
Autorzy:
Przewłócka, Katarzyna
Kanclerz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042906.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
corneal collagen cross-linking
corneal ectasia
keratoconus
topography
sieciowanie kolagenu rogówki
ektazja rogówki
stożek rogówki
topografia
Opis:
Corneal collagen cross-linking, a technique used in ophthalmology, involves the creation of new bonds between collagen fibers, thus leading to stabilization and corneal stiffening. The most common indication for corneal collagen cross-linking procedures is to prevent the progression of corneal ectasia,\ i.e., keratoconus, pellucid marginal degeneration, and ectasia after corneal refractive surgery. Clinical data also indicate that it is effective in the treatment of bacterial corneal infections and bullous keratopathy. Corneal collagen cross-linking was shown to inhibit the progression of corneal ectasia, and the treatment commonly leads to the improvement in visual acuity, decreases the maximum keratometry values, and improves the corneal topography image. In addition, it is possible to avoid or postpone the need for more complex and invasive surgery.
Sieciowanie kolagenu rogówki jest techniką stosowaną w okulistyce, której mechanizm polega na wytworzeniu nowych wiązań pomiędzy włóknami kolagenu, co prowadzi do stabilizacji i usztywnienia struktury rogówki. Najczęstszym wskazaniem do wykonywania zabiegów sieciowania kolagenu rogówki jest zapobieganie progresji zmian ektatycznych rogówki, tzn. stożka rogówki, zwyrodnienia brzeżnego przezroczystego oraz ektazji po zabiegach fotokeratorefrakcyjnych. Doniesienia naukowe wskazują także na skuteczność sieciowania kolagenu rogówki w leczeniu bakteryjnych zakażeń rogówki oraz keratopatii pęcherzowej. Technika ta jest skuteczna w stabilizacji ektazji, a leczenie często prowadzi do zwiększenia ostrości widzenia, zmniejszenia maksymalnej wartości keratometrii oraz poprawy obrazu topografii rogówki. Ponadto dzięki zastosowaniu sieciowania kolagenu rogówki możemy uniknąć konieczności wykonania bardziej inwazyjnych zabiegów chirurgicznych, takich jak przeszczep rogówki, lub odroczyć je w czasie.
Źródło:
OphthaTherapy; 2021, 8, 3; 186-193
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies