Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jan Wiktor" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 131
Tytuł:
Czarnecki Stefan Jan Wiktor (21 X 1893 -- po 1945), major
Autorzy:
Polak, Bogusław.
Powiązania:
Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945: słownik biograficzny. T. 2, (1914-1921). Cz. 1 (zeszyt próbny) / red. nauk. Bogusław Polak Koszalin, 1991 S. 28-29
Współwytwórcy:
Polak, Bogusław. Redakcja
Tematy:
Czarnecki Stefan Jan Wiktor.
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII Poznań
Opis:
W dyspozycji DOK nr VII w Poznaniu.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Próba typologii tytułów (ideonimów) prozy Jana Wiktora
An attempt at classifying the titles (ideonyms) in Jan Wiktor’s prose
Autorzy:
Kowalik, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459234.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
tytuł utworu (ideonim)
chrematonimia
onomastyka
Jan Wiktor
title of the work (ideonym)
chrematonymy
onomastics
Opis:
The paper contains some remarks on the titles (ideonyms) of the works by Jan Wiktor (1890–1967, mainly literary ones). The writer, who came from Radomysl (on the San River), was socially-oriented. He spent most of his life far away from his hometown. He was a resident of Cracow by choice. He had special affection for Szczawnica and Pieniny. He is particularly remembered for his loyalty to recognised ideology and friendships. As for important professional activities, he favoured travelling. These circumstances determined his journalistic and literary work. The titles he used for his works are strictly connected not only with the content and the trend they represent, but also their genre. By following the standards of microtext poetics, which the title of the work belongs to, they form more or less equal groups from one up to four words, less frequently – more extended. The most dominant category contains titles which have the form of a nominal phrase. Thanks to their literary shape, they are recognised as the texts belonging to certain periods and they clearly reflect Jan Wiktor’s artistic personality. This link is visible at the level of linguistic realisation of a formal structure, in the formation of its shape and artistic expression, in the field of using lexis from particular semantic fields and its architectonics, which is based on the similarities between rhetorical figures (Błogosławiony chleb ziemi czarnej, Droga przez wieś, Kłosy na ściernisku, Legenda o grajku bożym, Ożywcze krynice, Rozmowy pod kolorowym parasolem, Wyznania heretyka) or forming innovative contradictions (Orka na ugorze, Miłość wśród płonących wzgórz, Podróż po słońce, Papież i buntownik, Skrzydlaty mnich, Strzecha w cieniu drapaczy chmur, Wierzby nad Sekwaną). Also orka na ugorze is an idiomatic expression that has been popularised in the Polish language thanks to Jan Wiktor.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2019, 14; 96-107
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrzej Okińczyc – „mistrz i niewolnik portretu”
Andrzej Okińczyc - „The Master and the Slave of the Portrait”
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955820.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Andrzej Okińczyc, born in 1949, will celebrate his fiftieth birthday in 1999 and for that very reason at least we should pose a question concerning the place established by the creative outcome of the Poznań artist in the most contemporary history of Polish painting, still regarded as one the so called young generation of Polish painters. Okińczyc is an artist best know for his portraits and selfportraits although he can be associated with the works of art that Tadeusz Nyczek calls “images of deception and reflection” as well as “frescos on walls”. Up till now he has had asignificant number of individual exhibitions both in Poland and abroad along with accompanying catalogues, he has also taken part in important group exhibitions devoted particularly to portraits. What is, then, and where is the place for Okińczyc's works in the melting pot of continuously arising means of expression or marking of one's individual artistic line, often pretending to be either innovative or revelational, of one's character eventually aiming at discovering or establishing what is the key issue for an artist – his own style? Okińczyc first of all paints the man. He is not afraid to be classical in his compositions or even academic, without a pejorative meaning of the word. In the case of the Poznań painter the term “classical” has abearing not only on his works' quality, but their character as well. His artistic creativity seems to be that of neoacademic. The drawing is maximally faithful to nature in his studies of nudes, draperies and still lifes), replacing aphotograph. There seem to be two elements constituting his paintings: one, the drawing, which is academic and the other, the subject matter, which is nonacademic. He focuses on everyday reality of his workshop, his environment and flat. His works reveal certain qualities rather unique nowadays, such as modesty, the balance of emotional charges, harmony and typically classical egocentricity. Okińczyc does not register the surrounding reality, rather the rediscovers it anew, to his own private use, while executing his own interpretation via the painter's means. The portrait becomes not only a masterpiece of amodelling form and composition but also an interpretation of the man. All elements in a portrait cofunction harmoniously: the background, facial expression, look, pose, dress as well as the frame which constitutes an integral part of the whole composition. A particulary distinctive feature of Okińczyc's portraits is avery soft modelling form with afull range of changing chiaroscuro producing the effect of smoky veils and mists. It seems that acertain group of Okińczyc's portraits stands in proximity with the achievements of the Wprost group, represented, for instance, by Leszek Sobocki's canvas who found inspiration in the paintings of Jacek Malczewski and transformed them in aseries of selfportraits. Okińczyc has been and still is the master and the slave of the portrait, be it the images of his relatives, friends and acquaintances. He has always been the painter of himself and always in his own, Okińczyc-like manner.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 4; 309-317
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość konstytucji w perspektywie ustrojowej z punktu widzenia doświadczeń niemieckich
Autorzy:
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/525293.pdf
Data publikacji:
2014-08-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
niemieckie prawo konstytucyjne (ustrojowe)
german state law
Opis:
Nowelizacje ustaw zasadniczych dowodzą, że nie istnieją konstytucje ponadczasowe, niezmienne. Tym niemniej należy wskazać, że u podstaw każdej konstytucji leżą podstawowe rozstrzygnięcia polityczne, które w formie – mniej lub więcej – szczegółowych uregulowań (norm) prawnych określają podwaliny ustrojowe państwa. Dychotomię podstawowych norm, tj. norm kompetencyjnych (Kompetenznormen) oraz norm postępowania (Verfahrensnormen) uzupełnić tutaj musimy o ich trzeci rodzaj, a mianowicie o normy rewizyjne, zwane także normami dopuszczającymi zmianę (Revisionsnormen). Przedstawiona tak, nazwijmy ją tutaj, elastyczność prawa ustrojowego dowodzi summa summarum, że funkcjonowanie państwa lub w państwie nie następuje wyłącznie według norm prawnych, ale również społecznych i politycznych. Należą do nich zasady moralne, zwyczaje bądź inne reguły postępowania, których odbicia – jak się wydaje w pierwszej chwili – próżno byłoby szukać w tej części naszego zbiorowego życia.Tymczasem obecność chociażby tylko reguł fairness bądź to każdego innego kodeksu honorowego jest najlepszym dowodem, że bez tego społeczno-politycznego uzupełnienia, pozostawałaby norma prawna jedynie martwą literą przepisu.
Amendments to the constitutions indicate that they are not timeless, unchanging. Nevertheless, it should be noted that the fundamental for constitution are political settlements which, in the form of a – more or less – detailed regulations (standards) determine the legal foundations of the political system of the state. The dichotomy of basic standards, such as standards of competence (Kompetenznormen) and standards of conduct (Verfahrensnormen) must be complemented by the revision standards, also known as standards permitting the change (Revisionsnormen). Presented so, let’s call it here, the flexibility of the state law proves functioning of the state or in the state does not occur exclusively by legal norms, but also social and political ones. These are moral principles, customs or other rules of conduct, which reflection – as it seems at first glance – would be vain to seek in our collective life. Meanwhile, the presence of even just the rules of fairness or any other code of honor is the best proof that, without the socio – political touch, legal norm would remain only a dead letter provision.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 4 (20); 9-28
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die wirtschaftliche Ausganglage Polens vor dem NATO-Beitritt
Autorzy:
Tkaczyński, Jan Wiktor.
Powiązania:
Polen und die NATO : Modalitäten der Integration / Jürgen Schwartz, Jan Wiktor Tkaczyński, Ulrich Vogel (Hrsg.) Frankfurt am Main, 1997
Współwytwórcy:
Schwartz, Jürgen. Redakcja
Tkaczyński, Jan Wiktor. Redakcja
Vogel, Ulrich. Redakcja
Data publikacji:
1997
Tematy:
NATO rozszerzenie polityka koszty 1993-1997 r.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Polska Diva w Wenecji. Plakaty weneckich festiwali sztuki kinematograficznej autorstwa Attilio Alfieriego
Polish Diva in Venice. From the History of Italian Exhibitions of Cinematographic Art
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955863.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article focuses on several interesting poster projects undertaken by an Italian artist Attilio Alfieri (1904-1992). In the Polish written literature on the history of art and its connections with broadly understood cinematography no mention is given to this prolific Milan artist, who was particularly productive in the 30s and 40s of the XXth century. The first poster project shown during the I International Exhibition of Cinematographic Art in Venice in 1932 was the poster Lumiere, devoted to the inventors of the photo camera. Seven years later Alfieri prepared two projects for the seventh show of the Cinematographic Art held in Venice in 1939. The first was the poster titled La Divina presenting Greta Garbo, a Polish born actress and a silent film Diva, „looking” at the exhibition audiences half-mysteriously, half-hastily, as if in assertion of her enormous talent and beauty. As a companion to the Slavic actress Alfieri chose another cinema star, now of the southern temperament. In his composition called E. Duse (Ommagio alla 1 Diva italiana) the artist paid tribute to the brilliant Italian actress Eleonore Duse. Wearing a characteristic hat it was now Eleonore looking at her fans, raising her visage from the poster. The whole composition, set against a vibrant red background, accentuated what the artist had assumed as correct already in the very conception of the work, namely the idea of the cinema idol's „sainthood”. And if it is not a representation of a contemporary Madonna, then without doubt of a noble-born lady, full of sophistication and elegance. Besides the discussed compositions, the article highlights other works by Attilio Alfieri, such as the posters called Manifesto VII Esposizione Cinematografica Venezia, Moulin Rouge, or the post-war project from 1947 titled Manifesto VIII Esp. Inter. Cinematogtafica Venezia. All the compositions were created on the basis of the former projects, especially the huge industrial advertisements produced in the 30s. Alfieri's cinema posters constitute a further expansion of his expressive corpus. He was aware that in the era of the silent film an artist-designer faced a challenging task of „ehnancing” the sound and expression of the film stars that obviously cound not be heard from the screen via the cinema poster. Responding to the need Alfieri created multimedial works of art which functioned as a sort of automatic discourse between the artist himself and the language of photography. Photography, as the artist said, "being an automatic entity, can prompt other methods of work, and consequently make room for projects where there develops a dialogue between painting and a photographic representation, which in effect produces multimedial compositions.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 4; 357-364
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawa człowieka i obywatela jako moralny kierunkowskaz ustrojowy Republiki Federalnej Niemiec
Human and citizen rights as moral and political indicator of German Federal Republic legal system
Autorzy:
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524861.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawo konstytucyjne
Niemcy
prawa człowieka
Opis:
Koniec ustawowego bezprawia w przebraniu narodowosocjalistycznym dowiódł ponad wszelką wątpliwość, że istnieją wartości, które są trwałe i niezniszczalne. Starzeją się, to prawda, jak wszystko na świecie, lecz nie stają się przestarzałe. Stąd biorąc za punkt wyjścia rozważań doświadczenia zbiorowe i jednostkowe wyniesione z okresu narodowosocjalistycznego panowania nie można zapomnieć o ówczesnym kontekście historycznym: tak państwo jak społeczeństwo zostało poddane ideologicznym eksperymentom, które sprowadzają do wspólnego mianownika pogarda dla jednostki i kult mas. Nigdy przedtem indywidualizm nie znaczył tak mało. I nigdy przedtem wolność jednostki nie stanowiła tak deficytowego towaru. Zastanowić się zatem głębiej, to można bez obawy popełnienia pomyłki zaryzykować tezę, że u autorów niemieckiej konstytucji z 1949 r. musiały wyniesione doświadczenia najwidoczniej przeorać wyobraźnię ustrojową w sposób gruntowny, skoro otwierające Ustawę Zasadniczą zdanie brzmi: „Godność człowieka jest nienaruszalna”. Z ustrojowego punktu widzenia przyjęte rozwiązanie także dlatego zaskakuje, ponieważ w typowym (i dodajmy nadal szeroko praktykowanym) uregulowaniu pierwszego artykułu konstytucji czytamy o tym, do kogo w państwie należy władza, albo jaką formę ustrojową dane państwo przyjęło.
The end of Nazism lawlessness, proved – beyond reasonable doubt – that values which are sustainable and unbreakable exists. These values are getting older – as everything in this world, but does not become outdated. As a starting point shall be taken joint and individual experiences from National-Socialists period, which cannot be forgotten, especially from perspective of historical context: the state and society were impact by ideological experiment. The experiment had a common meaning – individuals disregard and cult of masses. Never individualism did not mean so few. And never the freedom of individual was so deficit commodity. When thinking deeper on this subject, it is – without any doubts, possible to assumed, that these past experiences had strong and thorough influence on authors of German constitution from 1949. It shall be emphasized that the opening word of the German Basic Law is: „The human dignity is irrebuttable”. From the point of legal system, it is striking, because in typical (and – commonly used in other democratic systems) opening constitutional provisions, we can read, to whom the power in the state is dedicated, or what is the legal form of state.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 3 (43); 19-57
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmierzch polskich galerii sztuki w XX-wiecznym Londynie
The Twilight of Polish Art Galleries in 20th-century London
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120042.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article foreshadows a bigger publication, now in preparation, devoted to history of exhibitions organized by Polish art galleries in London after World War II. So far, the knowledge of the range of importance of Polish exhibiting institutions and their role in promoting both artists and the newest trends in European art in the second half of the 20th century is only fragmentary. The author of the article presents a history of three Polish galleries: Drian Gallery, Centaur Gallery and Grabowski Gallery and an outline of their activities. Among these three, the one that functioned longest, as it was 43 years (from 1957 to 2000), is Drian Gallery, owned by Halima Nałęcz. One year before, in 1999, the official closing of Centaur Gallery took place, the place which was managed by Dinah and Jan Wieliczko. The gallery started its activities in London in 1960, working incessantly for almost 40 years. The shortest life, 16 years, had Grabowski Gallery, created in 1959 by Mateusz Bronisław Grabowski, a pharmacist by education, and closed in 1975. Each of these galleries had its own individual profile, its own key for selecting artist for exhibition and promotion, and its own ways to assure their functioning on the difficult London art market. Apart from the activities of these institutions, an important role in the history of Polish presence on the London cultural scene was played by organizations belonging to a different category i.e. galleries-studios. These were the following: Feliks Topolski Memoir of Century, open to visitors once every three months and a gallery of works by Marian Bohusz-Szyszko, on a permanent exhibition in the buildings of St. Christopher's Hospice in London-Sydenham. Apart from that, Polish Social and Cultural Association in London (POSK) is a host to a collection of works by Polish artists, contemporary and former members of the Association of Polish Artists in Great Britain. However, this is just an exhibition, not a gallery, which partly illustrates the output of Polish painters – mostly graduates of the School of Easel Painting at the Polish University Abroad. Being brought to attention many times, e.g. at the I Congress for Polish Culture on Emigration in 1970, the appeal to attempt a through historical analysis and an evaluation of the achievements of Polish galleries in their exhibiting and promotional work in the second half of the 20th century in London is a vital task. Together with establishing its importance in the context of Polish history of art and Polish cultural heritage both in Poland and on emigration this task seems very urgent, if it is not a belated one. It may seem late in the light of `passing away' of patrons, art lovers, gallery owners and artists of the pre-war generation themselves, which happens more and more often. The end of the 20th century provides another incentive to this work establishing time borders both in the context of Polish history of art and in the history of a remarkable phenomenon of `Polish' London in the second half of the 20th century.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 48-49, 4; 277-301
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witolda Urbanowicza dwaj Papieże w Paryżu
Witold Urbanowicz’s Two Popes in Paris
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791409.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Witold Urbanowicz
fresk
sztuka religijna
malarstwo na emigracji we Francji w XXI wieku
fresco
religious art
art in exile in France in the 21st century
Opis:
Artykuł jest przyczynkiem w procesie „odkrywania na nowo” twórczości Witolda Urbanowicza – polskiego artysty (malarza, rzeźbiarza, grafika) w Paryżu. Twórczość 75-letniego pallotyna wpisuje się w losy polskich artystów tworzących poza Polską, których dzieła pozostają nadal „w poczekalni sztuki”, oczekując na właściwe ich rozpoznanie i wprowadzenie do dziejów polskiej historii sztuki XX i XXI wieku. Tematem analizy jest wielkoformatowe przedstawienie wykonane po 2014 roku w technice fresku, znajdujące się w refektarzu pallotyńskiego domu w Paryżu. Przedstawia dwóch Papieży: Jana Pawła II i Jana XXIII kierujących się ku Wieczernikowi. Głównym powodem powstania tego dzieła w budynku ojców pallotynów w Paryżu był fakt, iż zarówno Angelo Giuseppe Roncalli (przyszły Papież Jan XXIII) – jako nuncjusz apostolski w Paryżu od 1944 roku (mianowany przez papieża Pius XII) w początku lat 50. XX wieku – jak i kardynał Karol Wojtyła w 1978 roku byli gośćmi w paryskim domu ojców pallotynów, gdzie wraz z zakonnikami spożywali posiłki w refektarzu, który zdobi obecnie opisywana kompozycja autorstwa Urbanowicza. Scena ta nie tylko ilustruje fakt historyczny ważny dla paryskich pallotynów, lecz także niesie ze sobą szereg możliwości interpretacyjnych, które mogą być powodem dla niejednej rozprawy z zakresu historii kościoła.
This article is just a marginal part in discovering Witold Urbanowicz’s works. Discovering it once again, but from a different perspective. Urbanowicz was a Polish artist – painter, sculptor and graphic designer living in Paris. The works of the 75-year old Pallottine are a part of a large contribution of Polish artists creating abroad in the XXth and XXIst century which, over the years, have been vastly underappreciated. This analysis is focused on a large-scale representation (created in 2014 with a fresco technique) of two Popes – Pope John Paul II and John XXIII, heading towards the Upper Room. The main motivation behind creating this piece of art in the Pallottines’ bulding in Paris was the fact that both Angelo Giuseppe Roncalli (later to become John XXIII) and Karol Wojtyła visited the place at one point in their lives. The former paid a visit to the bulding in the early 50s of the XXth century while he was still an apostolic nuncio. Meanwhile, the Pole visited the place in 1978, in which he consumed his meals with the nuns at the refectory – the same refectory in which today we can enjoy the work of Urbanowicz. This scene not only represents a significant moment in the Parisian Pallottines’ history, but also brings with itself a number of interpretations that can provoke deep conteplation about the Church’s history.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 97-107
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der lange Neuanfang der Verwaltungsgerichtsbarkeit in Polen nach dem Zweiten Weltkrieg
The long new beginning of administrative jurisdiction in the post-World War II Poland
Długi nowy początek sądownictwa administracyjnego w Polsce po II wojnie światowej
Autorzy:
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/940735.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
history of administrative jurisdiction
historia sądownictwa administracyjnego
Opis:
It’s hard to deny that the history of administrative jurisdiction in Poland attests the dramatic fate the country faced in the twentieth century. It is the only country in Europe which, through deliberate actions of the German occupant, suffered the loss of its entire decree archives. Similar were personnel losses: following the end of the war only 37% of all justices and prosecutors from before the war returned to work. The most serious blow, however, to the idea of the revival of the administrative jurisdiction in Poland, came from the communists’ complete rejection of such type of jurisdiction. It was considered irreconcilable with the then propagated doctrine of socialist legitimacy, according to which a conflict between the administration of the state, realising the will of the working people, was eo ipso impossible. It was, therefore, a departure from the previous understanding of law, according to which the role of administration was to guard the legal rights of every individual. Restitution of administrative jurisdiction (initially of a quite limited scope) at the dawn of the communist rule in Poland was therefore an exception in all of the then Ostblock. The gradual development from that moment onwards of the Polish administrative jurisdiction, and also an increase in popular awareness of individual rights, are best testified by the statistical data. If in 1980, the first year of the restored administrative jurisdiction, 2,470 cases were submitted to court, in 2015 there were as many as 83,529 cases.
Trudno nie przyznać, że również historia sądownictwa administracyjnego w Polsce poświadcza dramatyczne losy polskiego państwa w XX stuleciu. Jako jedyne bowiem w Europie może się ono poskarżyć na utratę w wyniku celowej działalności okupanta niemieckiego całości swojego archiwum orzeczniczego. Nie inaczej jest z poważnymi stratami ludzkimi: po zakończeniu działań wojennych zgłosiło się do pracy zaledwie 37% wszystkich sędziów i prokuratorów z przed wybuchu wojny. Najpoważniejszy cios idei przywrócenia sądownictwa administracyjnego w Polsce zadało jednak odrzucenie przez komunistów w ogóle takiego typu sądownictwa, uznanego za nie do pogodzenia z ówcześnie głoszoną doktryną socjalistycznej praworządności. Według niej konflikt między administracją państwa urzeczywistniającą wolę ludu pracującego a obywatelem nie był eo ipso możliwy. Tym samym oznaczało to odejście od dotychczasowego rozumienia prawa, według którego zadaniem administracji było strzec praw podmiotowych każdej jednostki. Restytucja sądownictwa administracyjnego (początkowo w dość ograniczonym zakresie) u schyłku panowania komunistów w Polsce była zatem ewenementem w całym ówczesnym Ostblocku. Stopniowy rozwój od tego momentu polskiego sądownictwa administracyjnego, ale i zarazem wzrost świadomości społecznej w zakresie przysługujących jednostkom praw poświadczają jednakże najlepiej dane statystyczne. Jeśli bowiem w 1980 r. (w pierwszym roku działalności przywróconego sądownictwa administracyjnego) wniesiono 2.470 spraw, to w 2015 r. było ich już 83.529.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 6 (34); 235-246
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz sztuki czeskiej według Wlastimila Hofmana
The picture of the Czech art according to Wlastimil Hofman
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954058.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sztuka czeska
historia malarstwa i rzeźby od wieków średnich do XX wieku
Czech art
history of painting and sculpture from the Middle Ages to the 20th century
Opis:
The text is a scholarly interpretation of the manuscript of Wlastimil Hofman's lecture on Czech art, delivered on 16 January 1934 in the Jagellonian University in Cracow. The manuscript comes from Jiài Karásek's collection that since 1960 has been kept in Prague, in the collection of Památník národního písmnictví. Seventy years ago in his lecture Wlastimil Hofman gave an outline of the history of Czech painting, starting from the period of the early Gothic, up to the artists and works from the break of the 19th century that were most important for Czech art. The choice of the Czech artists and their works presented to Polish students was influenced by both the Polish painter's personal views of social-historical nature and his artistic preferences – Hofman knew well Prague's artistic circles of those times and historical and political determinants, also of art, of the then young Czechoslovakia. In the text of his lecture Wlastimil Hofman did not conceal the fact that he did not know the old Czech art very well, so he fully based his opinions about artists and about their works, especially of the Gothic, Renaissance and baroque periods, on opinions expressed by the Czech historians of art who specialized in those periods, like Vincenc Kramaø or Vojtéch Volavka. Only the 19th century Czech painting that Hofman knew well was treated by the Polish painter more broadly and in greater detail. In this part of his lecture the artist expressed his personal tastes and likings, especially in reference to Czech artists of the period of the so-called “national awakening” that started at the break of the 18th century, when, first on the grounds of the Enlightenment ideology, and then of the 19th century nationalism the Czechs undertook actions aiming at revival of their nation. Along with building the foundations of a new economic structure and modern forms of political life they created the basic elements of the literary Czech language, of literature and of their own national art. Owing to the efforts they undertook, in all domains of life – starting from economy and ending with the problems connected with developing the nation's creative powers and national consciousness (with a special emphasis on the element of education, ethics and art), Czech entered the 20th century as the only nation in Central and Eastern Europe that did not have its own state, and after World War I, in 1918, they established Czechoslovakia, a country that was an element of Europe of that time within the so-called Versailles order, and one that was the crowning of the many centuries of Czechs' and Slovaks' national aspirations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 391-418
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Federalny Trybunał Konstytucyjny w Niemczech. Strażnik reguł gry ustrojowej czy super-organ władzy państwowej?
The Federal Constitutional Court of Germany. Guard of the rules of the constitutional game, or state super-authority?
Autorzy:
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524974.pdf
Data publikacji:
2016-02-29
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
niemieckie prawo konstytucyjne Federalny Trybunał Konstytucyjny
German state law
Federal Constitutional Court of Germany
Opis:
Wyeksponowanie roli sądu konstytucyjnego w porządku ustrojowym Nie- miec po 1949 r. nie jest ani nowe, ani tym bardziej oryginalne. Już bowiem w międzywojniu zwracał uwagę na jego znaczenie Hans Kelsen 2 , który twier- dził wówczas, że polityczne znaczenie idei federalizmu znalazło swoje dopeł- nienie właśnie wraz z powołaniem sądownictwa konstytucyjnego 3 . Byłoby jednak tutaj nadużyciem wyciągnięcie z tego wniosku, że orzecznictwo kon- stytucyjne warunkuje w sposób decydujący efektywność federalizmu. Mało tego, że wręcz umożliwia jego sprawne funkcjonowanie, bądź nawet, że jest to jego główne zadanie. Tak nie jest. Rolą bowiem sądu konstytucyjnego nie jest (jedynie) strzeżenie federalnych reguł gry ustrojowej, ale standardów de- mokratycznego państwa prawa. Najwidoczniej rolę tę spełnia Federalny Try- bunał Konstytucyjny (Bundesverfassungsgericht, BVerfG) wzorowo, skoro wyniki badania opinii publicznej wskazują niezmiennie od lat bardzo wyso- kie zaufanie, jakim społeczeństwo niemieckie obdarza tę instytucję.
Bringing into prominence the role of the Constitutional Court in the German political system after 1949 is neither new, nor original. Already in the interwar period Hans Kelsen pointed out its significance, claiming that the political meaning of the idea of feder- alism found its completion precisely with the establishment of the constitutional jurisdiction. Arguments supporting the inclusion of the Federal Constitutional Court into the central governmental authorities can be found in essentially every elaboration on the subject. A deeper analysis, however, shows that including it among the central governmental authorities is not fully right. More so, it is unduly. The central authorities may only be those which act directly on the basis of the Basic Law. Therefore, unlike the chief authorities such as Bundestag, Bundesrat, the President of the Republic, and the federal government, the Tribunal does not autonomically delineate its own functioning. It does so on the basis of the ordinary law. This warrants the conclusion that this, frequently mentioned in the subject literature, duality of the Tribunal as a court and as a chief governmental authority, is, in the light of the above, impossible to reconcile.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 1 (29); 9-40
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artyści Andersa : uratowani z "nieludzkiej ziemi" = Anders artists : rescued from "inhuman land"
Uratowani z "nieludzkiej ziemi"
Anders artists : rescued from "inhuman land"
Rescued from "inhuman land"
Autorzy:
Sienkiewicz, Jan Wiktor (1960- ).
Współwytwórcy:
Fundacja "Towarzystwo Projektów Edukacyjnych". Wydawca
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Warszawa ; Londyn : Fundacja "Towarzystwo Projektów Edukacyjnych" ;
Tematy:
2 Korpus Polski (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941-1942)
Graficy polscy
Grafika polska
Malarstwo polskie
Malarze polscy
Rzeźba polska
Rzeźbiarze polscy
Album
Opracowanie
Opis:
Bibliografia na stronach 244-247.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Pozycja Bundestagu i Bundesratu wobec europejskiego procesu integracyjnego w świetle „lizbońskiego” orzeczenia Federalnego Trybunału Konstytucyjnego
Bundestag and Bundesrat stance towards European integration in the light of the „Lisbon” judgement of the Federal Constitutional Court
Autorzy:
Niedobitek, Matthias
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524545.pdf
Data publikacji:
2012-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
europejski proces integracyjny
Bundesrat
Bundestag
Federalny Trybunał Konstytucyjny
Opis:
Trudno oprzeć się wyrażeniu oceny, że „lizbońskie” orzeczenie Federalnego Trybunału Konstytucyjnego nosi wszelkie znamiona rozstrzygnięć nie o charakterze prawnym, ale politycznym. Taki werdykt uprawnia bowiem fakt, że zastrzeżenia Trybunału kierują się ostatecznie nie przeciw niedostatkowi odpowiedniego w tym przypadku ustawodawstwa towarzyszącego, ale przeciwko samemu Traktatowi Lizbońskiemu. Ponieważ jego wejście w życie na drodze ratyfikacji nie powinno było jednak zostać uniemożliwione, dlatego ustawodawstwo towarzyszące zostało sprowadzone do, jeśli można to tak tutaj określić, roli „chłopca do bicia” i co za tym idzie, umożliwienia Trybunałowi wyrażenia w ten sposób swoich zastrzeżeń wobec Traktatu z Lizbony. Tym samym – patrząc nań od strony formalnej – pozostają zarówno traktat jak i ustawowa zgoda ratyfikacyjna bez skazy. Zarazem jednak trudno nie pamiętać, że ten sam Trybunał naruszył w swoim orzeczeniu pośrednio jedną z kardynalnych reguł konstytucyjnych, a mianowicie zakaz formułowania takich monitów, których przyjęcie musiałoby prowadzić w rezultacie do zmiany (w tym przypadku) traktatu lub przynajmniej wyrażenia zastrzeże(ń)nia zgodnie z prawem międzynarodowym.
It is difficult not to voice the assessment, that the „Lisbon” judgement of the Federal Constitutional Court carries all features not of the legislative decisions, but the political ones. This statement may be justified with a fact, that Tribunal’s objections are directed ultimately not towards lack of proper regulations relating to the Treaty, but against the Lisbon Treaty itself. But because its ratification should not have been stopped, the surrounding legislation has been used as an excuse to express reservations against the Lisbon Treaty. This means – from the formal point of view – both Treaty and Act Approving the Treaty are flawless. At the same time, it is difficult to forget, that the same Court, indirectly with this judgement contravened one of the fundamental of the constitutional rules, that is ban to formulate these kind of opinion which acceptance would lead to the (in this case) change of the Treaty or at least to express objection(s) according to the international law.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2012, 2 (10); 143-158
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 131

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies