Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jagiełło, W." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 166
Tytuł:
Dokument króla Władysława III dla kościoła w Giedlarowej z 1439 r. jako przykład średniowiecznego falsyfikatu
King Władysław III’s document for the church in Giedlarowa from 1439 as an example of a medieval forgery
Autorzy:
Zawitkowska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340534.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Giedlarowa
Władysław Jagiełło
Władysław III
Miechowici
forgery of documents
the Middle Ages
fałszerstwo dokumentów średniowiecze
Opis:
Samuel Nakielski w dziele „Miechovia, sive promptuarium (…)” zamieścił odpis dokumentu wydanego przez Władysława III Jagiellończyka z daty 18 stycznia 1439 r., w którym król potwierdza fundację kościoła pw. św. Mikołaja w Giedlarowej w ziemi przemyskiej dokonaną przez Mikołaja Giedlara, mieszczanina leżajskiego i sołtysa Giedlarowej. Dokładna analiza dwóch innych dokumentów: Mikołaja syna Drogosza, tenutariusza krzeszowskiego, w którym powierza on osadzenie wsi Giedlarowa na prawie magdeburskim Mikołajowi Giedlarowi, mieszczaninowi z Leżajska, z daty: Leżajsk, 18 stycznia 1409 r., i Władysława III Jagiellończyka z 10 marca 1440 r. zatwierdzającego i transumującego ów dokument (który – być może – jest również falsyfikatem), pozwala potwierdzić (przypuszczenia m.in. W. Bukowskiego, G. Klebowicza, J. Kurtyki, W. Zawitkowskiej), że akt z 1439 r. jest falsyfikatem sporządzonym właśnie na podstawie owych dwóch dokumentów. Falsyfikat z 1439 r. miał potwierdzać prawa bożogrobców z Miechowa do parafii w Giedlarowej. Najpewniej jednak dokument ten Miechowici sporządzili dopiero po 1470 r., kiedy już nie żyła żadna z osób wymienionych w formułach kancelaryjnych. Mogło to być związane z konsekracją tamtejszego kościoła dokonaną w 1478 r. i/lub szerzej zakrojoną przez Miechowitów akcją w tamtym czasie na tamtym terenie. Wówczas to bowiem – jak wykazał J. Wolski – doszło do zmiany patronatu w Rudołowicach i Tuligłowach, a prawa bożogrobców potwierdzać miały inne falsyfikaty przez nich sporządzone.
Samuel Nakielski in his work “Miechovia, sive promptuarium (…)” included a copy of the document issued by Władysław III Jagiellończyk of January 18, 1439, in which the king confirms the foundation of the church of St. Nicholas in Giedlarowa in the Przemyśl region, made by Mikołaj Giedlar, a burgher from Leżajsk and mayor in Giedlarowa. A precise analysis of two other documents: Mikołaj, the son of Drogosz, a tenutary of Krzeszów, in which he entrusts the embed under Magdeburg Law of the village of Giedlarowa to Mikołaj Giedlar on the date: Leżajsk, January 18, 1409, and Władysław III Jagiellończyk of March 10, 1440. (which – perhaps likewise is a forgery) approving and transuming this document, allows the confirmation (the assumptions of, among others, W. Bukowski, G. Klebowicz, J. Kurtyka, W. Zawitkowska) that the act of 1439 is a forgery produced on the basis of these two documents. The forgery from 1439 was to confirm the rights of the Holy Sepulcher from Miechów to the parish in Giedlarowa. Most likely, however, the Miechowici drafted this document only after 1470, when none of the people mentioned in the account and the chancery formulas still lived. It may have been related to the consecration of the local church in 1478 and/or a wider action carried out by the Miechowites at that time in that area. It was then, as J. Wolski showed, that the patronage in Rudołowice and Tuligłów was changed, and the rights of the Holy Sepulchre were to be confirmed by other forgeries prepared by them.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2020, 17, 4; 17-31
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewierność małżeńska królowej Zofii Holszańskiej w 1427 r. - prawda, pomówienie czy plotka polityczna? Próba rekonstrukcji wydarzeń na tle oskarżeń innych żon Jagiełły
Autorzy:
Zawitkowska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601965.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Władysław Jagiełło
Zofia Holszańska
dynastia jagiellońska
plotka polityczna
niewierność małżeńska
Wladyslaw Jagiello
Sophia of Halshany
Jagiellon dynasty
political rumour
infidelity
Opis:
Elekcja i koronacja Władysława Jagiełły na króla Polski w 1386 r. dawały możliwość pojawienia się w Europie Środkowo-Wschodniej nowej liczącej się dynastii. Wzbudzało to niepokój sąsiadów (Luksemburgowie, Krzyżacy) dążących do osłabienia monarchii polsko-litewskiej. Próby ustalenia zasad powoływania kolejnych władców oraz zakresu ich prerogatyw aktywizowały również przedstawicieli polskiego możnowładztwa, którzy zabiegali o uzyskanie jak największych wpływów na rządy w państwie. W konfliktach pojawiających się na tym tle wykorzystywano różne metody walki politycznej, w tym plotkę polityczną.W artykule, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy materiału źródłowego (także dotąd nieznanego) i odtworzeniu itinerarium Jagiełły i Zofii Holszańskiej z 1427 r., postawiono tezę, że do wybuchu skandalu związanego z rzekomą niewiernością królowej doszło około połowy sierpnia t.r. na zjeździe generalnym w Wiślicy. Podkreślono przy tym motyw polityczny, związany z bezwarunkowym uznaniem sukcesji tronu po śmierci Jagiełły dla jego pierworodnego syna przez szlachtę ziem ruskich, oraz wskazano na korzyści, jakie mogła w wyniku tych pomówień osiągnąć opozycja wewnętrzna i zewnętrzna, zwłaszcza wobec braku realizacji umowy małżeńskiej Jadwigi Jagiellonki (wciąż oficjalnej następczyni tronu) z Fryderykiem, synem margrabiego brandenburskiego. Postawiono tezę, że z powodów politycznych (walka o regencję) powrócono do tej sprawy na zjeździe sandomierskim w 1431 r., zaś oskarżenie wysunięte pod adresem Jana Strasza było oparte na jeszcze innej wersji plotki, rozpowszechnianej przez Krzyżaków w latach 1429–1430, w którą został uwikłany również wielki książę litewski Witold.Poczynione w artykule ustalenia wskazują na to, iż Jan Długosz w Rocznikach pod rokiem 1427 złączył w jeden opis dwa różne ciągi wydarzeń: z roku 1427 i z lat 1429–1430, czyli pierwotną i wtórną wersję plotki politycznej, wymyślonej i rozpowszechnianej w celu osiągnięcia korzyści dla kilku grup interesu, której celem miało być osłabienie nowej dynastii - jagiellońskiej.W artykule wykazano, że podobne oskarżenia, również na tle politycznym, wysuwano już pod adresem dwóch pierwszych żon Jagiełły: Jadwigi Andegaweńskiej i Anny Cylejskiej, a więc tych małżonek, które mogły urodzić następców (dziedziców) tronu. Poczyniono ponadto szereg innych, istotnych ustaleń, m.in. skorygowano opinie dotyczące przyczyn zwołania i przebiegu zjazdu Jagiełły z Witoldem w Horodle w 1427 r.
The election and coronation of Władysław Jagiełło as king of Poland in 1386 provided an opportunity for the emergence of a new significant dynasty in Central-Eastern Europe. This fact produced unrest among neighbours (the Luxembourg dynasty and the Teutonic Knights) intent on weakening the Polish-Lithuanian monarchy. Attempts at establishing principles for the enthronement of successive rulers and the range of their prerogatives activated also Polish magnates, who aimed at exerting the greatest possible impact upon state governance. Conflicts appearing against this background made use of assorted methods of a political confrontation, including the political rumour.After conducting a detailed analysis of the sources (i.a. unknown material) and recreating the 1427 itinerary of Jagiełło and Sophia of Halshany this article proposes a thesis claiming that a scandal associated with the queen’s alleged infidelity broke out at a general convention held in Wiślica in the middle of August of that year. At the same time, the author stressed a political motif connected with an unconditional recognition by the gentry of Rus’ of the succession to the throne after Jagiełło’s death of his first-born son, and indicated the benefits that as a consequence of such slander could have been attained by the domestic and external opposition, especially in view of the fact that a marriage agreement between Jadwiga Jagiellon (still the official heiress to the throne) and Frederick, the son of the margrave of Brandenburg, remained unrealised. The author also formulated a thesis claiming that this question was revived for political reasons (rivalry for the regency) at the Sandomierz convention of 1431, while a charge addressed against Jan Strasz was based on yet another version of the rumour spread by the Teutonic Knights in 1429–1430 and embroiling also Grand Duke Witold of Lithuania.The ascertainment presented in the article indicates that in his Annales Jan Długosz combined under the year 1427 two sequences of events from 1427 and 1429–1430, i.e. the original and subsequent version of the political rumour devised for the sake of several groups of interest, whose purpose was to enfeeble the new Jagiellonian dynasty.The article demonstrates that similar accusations, involving a political background, were made also against Jagiełło’s first two wives: Jadwiga Anjou and Anna of Cilli/Celje, who could have given birth to successors (heirs to the throne). A number of other essential findings set redresses opinions about the reasons for the convention and the course of a meeting held by Jagiełło and Witold in Horodło in 1427.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2016, 123, 1
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spytek z Melsztyna – legalista czy „głoszący nowinki” przeciwnik działań podejmowanych dla dobra państwa? Wokół zjazdu elekcyjno-koronacyjnego po śmierci Władysława Jagiełły w Krakowie w lipcu 1434 roku
Spytek from Melsztyn – a Legalist or “Proclaimer of News” Opponent of Actions Undertaken for the Good of the State? Around the Election and Coronation Convention after the Death of Władysław Jagiełło in Kraków in July 1434
Autorzy:
Zawitkowska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056206.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Spytek from Melsztyn
Władysław Jagiełło
Władysław III
elections and coronation convention in Kraków
Spytek z Melsztyna
zjazd elekcyjno-koronacyjny
Opis:
Spytek z Melsztyna był jedynym synem zmarłego tragicznie nad Worsklą wojewody krakowskiego. Zarówno on, jak i jego najbliżsi mieli zapewne nadzieję, że odegra niepoślednią rolę w ówczesnej elicie władzy. Po śmierci Władysława Jagiełły, w toku dyskusji rozgorzałej na zjeździe w Opatowie w 1434 roku, który chyba można potraktować jako zjazd panów małopolskich – w analogii do zjazdu panów wielkopolskich, jaki zwołał do Poznania Oleśnicki – Spytek wyrósł na lidera opozycjonistów, przywódcę „głoszących nowinki”, i taką rolę odegrał również na zjeździe elekcyjno-koronacyjnym w Krakowie w ostatniej dekadzie lipca 1434 roku. Obok niego prym wiedli wówczas inni, głównie niewymienieni z imienia „nowinkarze”. Spytkowi z Melsztyna i jego poplecznikom nie udało się jednak przeciągnąć na swoją stronę szerszych gremiów. Biskup Oleśnicki i królowa Zofia zdołali natomiast po długich debatach doprowadzić do elekcji i koronacji Władysława III. Oboje mieli świadomość, że z powodu młodego wieku Jagiellona i tak decyzje będzie podejmować rada królewska, a dokładniej – ścisłe grono możnowładców rezydujących w Krakowie. W tym układzie biskup Oleśnicki, z racji stałej rezydencji w stolicy, liczył zapewne na osiągnięcie pozycji lidera. Niewykluczone więc, że właśnie po to, aby uśmierzyć głosy sprzeciwu, podnoszone m.in. przez Spytka, zdecydowano się na powołanie marionetkowych opiekadlników, tutorów, instytucji dotąd nieznanej w polskim prawie. Spytek nie otrzymał wówczas żadnego urzędu, czyli jego zabiegi zakończyły się całkowitym niepowodzeniem.
Spytek from Melsztyn was the only son of the Kraków voivode who died tragically at Worskla. Both he and his relatives probably hoped that he would play a significant role in the ruling elite of the time. After the death of Władysław Jagiełło, in the course of the discussion at the congress in Opatów in 1434, which can probably be treated as a congress of the gents of Lesser Poland – in analogy to the congress of gents of Greater Poland, which Oleśnicki summoned to Poznań – Spytek grew up to be the leader of oppositionists, the leader of “proclaimers of news”. He also played such a role at the elections and coronation congress in Kraków in the last decade of July 1434. Next to him, other leaders, mainly unnamed “proclaimers”, were in the lead. Spytek from Melsztyn and his supporters, however, did not manage to attract larger groups to their side. On the other hand, the Bishop of Oleśnica and Queen Sophia managed to lead to the election and coronation of Władysław III after long debates. They both realized that due to Jagiellon’s young age, the decisions would be made anyway by the royal council, and more precisely by a group of magnates residing in Kraków – in this arrangement, the Bishop of Oleśnica, due to his permanent residence in the capital, probably hoped to achieve the position of the leader. Therefore, it is possible that precisely in order to calm the voices of opposition raised, among others, by Spytek, it was decided to appoint puppet supervisors, tutors, an institution so far unknown in Polish law. Spytek did not receive any office then, so his efforts were a complete failure. In the light of the events of 1434 discussed above, it can be concluded, that the assessment of his character cannot be unequivocal. He was certainly a legalist, but too strict, blindly demanding to follow the established rules, refusing to modify them in accordance with the plans of most decision-makers of the political scene at the time. However, presenting him as a “proclaimer of news”, or even more so as a troublemaker of public order, does not seem fully adequate to the events of those days. Demanding literal respect for the established law and presenting his demands sometimes quite firmly, he was simply unable to adjust to the decisions made by the majority of the council gents.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2020, 75; 211-229
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The state coal mine Jawiszowice in Brzeszcze : the history, present state, architecture, vision of the revitalization with the participation of creative industries
PKWK Jawiszowice w Brzeszczach : stan istniejący, architektura, wizja rewitalizacji z udziałem przemysłów kreatywnych
Autorzy:
Zaborska-Jagiełło, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/348763.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
Jawiszowice
Brzeszcze
dziedzictwo przemysłowe
rewitalizacja
przemysły kreatywne
industrial heritage
revitalization
creative industries
Opis:
The paper presents industrial complex of the State Coal Mine Jawiszowice in Brzeszcze. The story of the founding of the mine, the existing state and modernist architecture of selected objects is described. The author draws attention to the issue of protection of industrial heritage and points to the revitalization as its best form. Presented a vision of the revitalization with the participation of creative industries, which would lead to the transformation of SCM Jawiszowice complex into creative and innovative center being the driving force of development not only for Brzeszcze, but the whole region.
W artykule zaprezentowano kompleks przemysłowy Państwowej Kopalni Węgla Kamiennego Jawiszowice w Brzeszczach. Przedstawiono genezę powstania kopalni, omówiono stan istniejący oraz opisano modernistyczną architekturę wybranych obiektów. Autorka zwraca uwagę na problem ochrony dziedzictwa przemysłowego i wskazuje na rewitalizację jako najlepszą jej formę. Zaprezentowano wizję rewitalizacji z udziałem przemysłów kreatywnych, która pozwoliłaby na przekształcenie kompleksu PKWK Jawiszowice w kreatywne i innowacyjne centrum będące motorem rozwoju nie tylko dla Brzeszcz, ale całego regionu.
Źródło:
AGH Journal of Mining and Geoengineering; 2012, 36, 1; 337-348
1732-6702
Pojawia się w:
AGH Journal of Mining and Geoengineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ugoda biskupa przemyskiego Macieja z miejscową szlachtą w sprawie dziesięcin z ostatniego dziesięciolecia XIV wieku
Autorzy:
Wolski, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954979.pdf
Data publikacji:
2020-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Ladislaus Jagiello
bishop Maciej
Przemyśl diocese
nobility
tithe
Władysław Jagiełło
biskup przemyski Maciej
diecezja przemyska
szlachta
dziesięciny
Opis:
Na początku lat 90. XIV w. po nominacji na biskupstwo przemyskie Macieja, dotychczasowego kanclerza królowej Jadwigi, doszło do konfliktu z miejscową szlachtą na tle świadczeń dziesięcinnych. Nowy biskup powoływał się na otrzymane od papieża prawo pobierania dziesięciny snopowej, tymczasem od czasów Kazimierza Wielkiego na terenach Rusi Czerwonej stosowano dziesięcinę pieniężną i to w znacznie niższym wymiarze niż w pozostałych częściach monarchii. Do ugody doszło dopiero za pośrednictwem króla Władysława najpewniej latem 1394 r. Mimo to, część szlachty nadal sprzeciwiała się wprowadzeniu nowych wyższych stawek. Groźba przysądzenia realnych, snopowych dziesięcin spowodowała zakończenie konfliktu, którego ostatnim akordem było potwierdzenie w 1406 r. przez biskupa przemyskiego pobierania dziesięciny w pieniądzu oraz swobodnego charakteru dziesięciny z łanów folwarcznych.
At the beginning of the last decade of the 14th century a conflict was started with the local nobility concerning the payment of tithe. The new bishop Maciej claimed the right received from the Pope to levy the sheaf tithe, while from the times of Casimir the Great in Red Ruthenia a lower rate of tithe was in effect. The settlement was reached only through the mediation of King Ladislaus, probably in the summer of 1394. Nevertheless, some noblemen still opposed the new rates. It was only the threat of enforcing sheaf tithe that stopped the conflict, the last stage of which was the confirmation by the bishop in 1406 that tithe in the Przemyśl diocese had to be paid in coin, while the form of that from the grange fields might be freely decided.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2020, 86; 99-115
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graeco opere w królewskim teatrze władzy Władysława Jagiełły. Wprowadzenie do badań
Autorzy:
Walkowiak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631920.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Byzantine-Ruthenian paintings
graeco opere
Władysław Jagiełło
Jagiellonians
Jagiellonian art
malowidła bizantyńsko-ruskie
Jagiellonowie
sztuka Jagiellonów
patronat artystyczny Jagiellonów
Opis:
The Polish King Władysław II Jagiełło requested the creation of a set of Byzantine wall paintings, described by the historian Jan Długosz as graeco opere, pictura graeca or sculptura graeca. The paintings were located in places of particular political and religious significance for the Kingdom of Poland. Byzantine painting decoration was thoughtfully adapted to Gothic interiors.The scientific reflection on Jagiellonian polychromes, conducted for over 150 years, still does not give full clarity as to the reasons for this unique artistic synthesis. Given the current state of knowledge about the role of art in the Middle Ages, the concept of the King’s private predilection for Byzantine-Ruthenian painting, well established in the Polish medieval studies, is no longer convincing.The author of this paper believes that this issue calls for new questions and a fresh research perspective. The study analyses the paintings in question in the context of the backdrop of the King’s political theology and the importance of art in shaping the image of the monarch in the Late Middle Ages. On the basis of the latest historical research, the author presents King Władysław II Jagiełło primarily as an effective ruler and competent politician rather than an art enthusiast.
Z inicjatywy króla polskiego Władysława Jagiełły wykonano zespół bizantyńskich malowideł ściennych, które Jan Długosz określa w swoich dziełach terminami: graeco opere, pictura graeca lub sculptura graeca. Malowidła te powstały w miejscach o szczególnym polityczno-religijnym znaczeniu dla Królestwa Polskiego a bizantyńską dekorację malarską dostosowano w przemyślany sposób do wnętrz gotyckich. Naukowa refleksja poświęcona jagiellońskim polichromiom, prowadzona od przeszło 150 lat, nadal nie daje pełnej jasności co do przyczyn tej oryginalnej syntezy artystycznej. Ugruntowana w polskiej mediewistyce teza o prywatnych upodobaniach króla Władysława Jagiełły do malarstwa bizantyńsko-ruskiego, wydaje się przy obecnym stanie wiedzy o roli sztuki w średniowieczu, tezą nie przekonującą. W opinii autora prezentowanego tekstu, przedstawiony wyżej problem wymaga postawienia nowych pytań i odświeżenia perspektywy badawczej. Autor, w swoich badaniach, analizuje omawiane malowidła przez pryzmat królewskiej teologii politycznej i znaczenia sztuki w procesie kształtowaniu wizerunku późnośredniowiecznego monarchy. Korzystając z najnowszych badań i ustaleń historyków, postrzega króla Władysława Jagiełłę przede wszystkim jako skutecznego i sprawnego polityka, a nie miłośnika sztuki.
Źródło:
Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polichromia kościoła św. Trójcy na zamku w Lublinie
Autorzy:
Walicki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538316.pdf
Data publikacji:
1954
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
późnośredniowieczne polichromie w Lublinie
polichromia kościoła św. Trójcy
kościół Wizytek w Lublinie
odkrycie fresków lubelskich
Władysław Jagiełło na koniu
gotycki kościół zamkowy w Lublinie
mistrz Andrzej
malowidła ścienne w kaplicy św. Trójcy
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1954, 3; 183-188
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśliwy i pan natury. Jeszcze raz o przedstawieniach zwierząt na nagrobku króla Władysława II Jagiełły
A Hunter and Master of Nature. Once Again About the Depictions of Animals on the Tomb-Chest of King Władysław II Jagiełło
Autorzy:
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15582277.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kraków
rzeźba średniowieczna
zwierzęta w ikonografii sztuki średniowiecznej
nagrobki królewskie
katedra na Wawelu
Cracow
medieval sculpture
iconography
royal tombs
Cracow Cathedral
Opis:
Artykuł stanowi próbę nowego spojrzenia na przestawienia zwierząt na nagrobku Władysława II Jagiełły, króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy, powstałym przed 1431 r. w warsztacie o nieustalonej proweniencji. Na podstawie źródeł pisanych i materiału porównawczego autor dowodzi, że w jednostkowym programie ideowym, na który składają się przedstawienia smoka pod stopami, dwóch lwów pod głową władcy oraz psów gończych i sokołów na cokole tumby, odwołano się do ważnej z politycznego punktu widzenia koncepcji panowania władcy nad światem natury.
This article is an attempt to take a new look at the depictions of animals on the tomb-chest of the King of Poland and the Grand Duke of Lithuania Władysław II Jagiełło, which was executed before 1431 by a workshop of undetermined provenance. On the basis of written sources and comparative material, it is argued that the uniform iconographic programme, which consists of depictions of a dragon under the king's feet, two lions under the monarch's head, and hounds and falcons on the tomb-chest, refers to the politically important concept of the ruler's dominion over the natural world.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 3; 435-472
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budowa mostu na łodziach i przeprawa wojsk Władysława Jagiełły do Czerwińska w 1410 roku
Construction of a bridge on boats and the crossing of Władysław Jagiełło’s army to Czerwińsk in 1410
Autorzy:
Tyszkiewicz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089498.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Wladyslaw Jagiello
Radom Forest
Jedlnia
Kozienice
bridge construction February 1409-June 1410
riverboats
moveable platform
rafts
anchors
iron buckles
bridge assembly Czerwińsk
transfer of troops June 30-July 3 1410
Master Jaroslaw
Staroste Dobrogost the Black
Władysław Jagiełło
Puszcza Radomska
budowa mostu od lutego 1409 r.
łodzie rzeczne
przęsła
tratwy
montaż mostu pod Czerwińskiem
przejazd wojsk 30 czerwca-3 lipca 1410 r.
mistrz Jarosław
starosta Dobrogost Czarny
Opis:
Władysław Jagiełło and Witold Kiejstutowicz were preparing a war with the Teutonic Order. It was decided to build a bridge across the Vistula near Czerwińsk. The wood for building about 50 riverboats (punts) and spans had to dry for several months. The works which started in February 1409 in the Kozienice Forest were coordinated by Master Jarosław and Staroste Dobrogost the Black. Teams of boatbuilders, carpenters, blacksmiths and raftsmen made the elements of the bridge (boats, spans, anchors, iron buckles). The bridge was erected between Śladow and Czerwińsk on June 28-30, 1410. The barriers on the banks and the military forces ensured an uninterrupted march of the Polish army on June 30-July 3, comprising approx. 15,000 mounted knights, several hundred heavy tabor wagons, and several dozen cannons. The combined Polish and Lithuanian-Ruthenian armies departed from Czerwińsk for the war with the Teutonic Order. The bridge was dismantled, floated to Płock and rebuilt on the Vistula near Przypust on September 24-27, 1410 for the returning Polish army.
Źródło:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki; 2020, 65, 4; 43--65
0023-589X
2657-4020
Pojawia się w:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moje powstanie wtedy i teraz
Autorzy:
Taborski, Bolesław.
Współwytwórcy:
Jagiełło, Michał. Recenzja
Wojciechowski, Piotr. Recenzja
Ciechanowski, Jan Mieczysław (1930-2016). Recenzja
Tazbir Janusz. Recenzja
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Warszawa
Tematy:
Taborski Bolesław (1927- ) pamiętniki
Armia Krajowa. Okręg Warszawa. Obwód V Warszawa-Mokotów. Pułk "Baszta". Batalion "Bałtyk". Kompania B-1 pamiętniki
Obóz przejściowy w Skierniewicach 1944 r. pamiętniki
Warszawa. Mokotów AK sierpień-wrzesień 1944 r. pamiętniki
Opis:
Rec.: Powstanie Warszawskie w oczach poety / Jan Ciechanowski.
Rec.: Rozrachunek / Michał Jagiełło.
Rec.: Kres romantyzmu / Janusz Tazbir.
Rec.: Ciężar wierności, okienko sprytu / Piotr Wojciechowski.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Otoczenie króla Władysława Jagiełły w końcowym etapie wielkiej wojny (listopad 1410 - styczeń 1411)
Entourage of the King Władysław Jagiełło during Negotiations with the Teutonic Knights in January 1411
Autorzy:
Szybkowski, Sobiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792662.pdf
Data publikacji:
2012-11-27
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Władysław Jagiełło
Krzyżacy
Opis:
W otoczeniu królewskim jesienią 1410 r. oraz w styczniu 1411 r. znajdowali się wysocy duchowni, urzędnicy centralni, ziemscy i dworscy, którzy w ogromnej większości byli nominowaniu już w trakcie ćwierćwiecza panowania w Polsce Władysława Jagiełły. Wszyscy z najwyższych urzędników centralnych, ziemskich i nadwornych znajdujących się u boku monarchy można z większą lub mniejszą pewnością powiązać z ugrupowaniem dworskim. Olgierdowicz tworzył je począwszy od początków swojego panowania, wykorzystując wyłączną prerogatywę polskich władców dotyczącą nominowania na urzędy centralne, ziemskie i nadworne. Proces wzrastania stronnictwa królewskiego opóźniała polska zasada dożywotniości urzędów ziemskich, co skutkowało tym, że ugrupowanie dworskie uzyskało przewagę na polskiej scenie politycznej dopiero kilka lat przed wybuchem wojny z zakonem w 1409 r. (począwszy od 1405 r.). Zdominowanie rady koronnej, w tym tej „polowej” obecnej przy Jagielle podczas działań zbrojnych z jesieni 1410 i stycznia 1411 r. przez „jego ludzi” zdecydowanie ułatwiało królowi przeprowadzanie własnych koncepcji w zakresie kontynuowania bądź przerwania wojny z zakonem. Król i jego najbliższe otoczenie obecne u jego boku od października 1410 r. oraz w styczniu 1411 r. byli świadomi skomplikowanej sytuacji militarnej strony polskiej, która utraciła większość zdobyczy z lata 1410 r. oraz pokonania przez Henryka von Plauen pogrunwaldzkiego kryzysu w pruskiej korporacji zakonnej oraz ponownego zaakceptowania jej władzy przez ogromną większość pruskich wspólnot terytorialnych. Nadto Królestwu, o czym także wiedział król i jego najbliższe otoczenie zagrażał realnie sojusznik krzyżaków: król węgierski Zygmunt Luksemburski. Wszystko to razem zaważyło na podjęciu przez króla i jego najbliższych współpracowników decyzji o rozpoczęciu rozmów rozejmowych, zawarciu kolejnych rozejmów i zawarciu pokoju. Wszystkie te decyzje były bez wątpienia konsultowane na forum „polowej” rady królewskiej. Jagiełło jednak zasięgał także rady swoich nie przebywających u jego boku prominentnych współpracowników, o czym świadczy jego podróż w drugiej połowie października do Poznania, gdzie niewątpliwie spotkał się z biskupem poznańskim Wojciechem Jastrzębcem a także spotkanie na terenie północnej Małopolski na przełomie 1410/1411 r. z arcybiskup gnieźnieńskim i namiestnikiem Królestwa Mikołajem Kurowskim oraz królową Anną Cylejską. Zarówno w okresie jesiennym 1410 r. jak i w styczniu 1411 r. w otoczeniu królewskim występowała lekka przewaga mieszkańców Szerokiej Wielkopolski. Statystyka wystąpień pozwala sądzić, że najdłużej i najczęściej źródła potwierdzają przy Władysławie Jagielle oraz jako realizatorów jego polityki krzyżackiej w wymienionym czasokresie wojewodę poznańskiego Sędziwoja z Ostroroga, wojewodę inowrocławskiego Macieja z Łabiszyna (obaj z Szerokiej Wielkopolski) oraz podkomorzego krakowskiego Piotra Szafrańca. Jeśli zaś chodzi o personalia osób negocjujących polsko-krzyżackie rozejmy i pokój toruński należy zwrócić uwagę, że także w ich wypadku widać to, że stronnictwo dworskie uzyskało przewagę na polskiej scenie politycznej, ponieważ ogromna większość polskich negocjatorów z jesieni 1410 i stycznia 1411 r. da się z tym ugrupowaniem powiązać, a znani negocjatorzy pokoju toruńskiego byli związani z nim w całości. Znany źródłowo skład polskiej delegacji na rokowania toruńskie odzwierciedla także pokoleniową zmianę wśród polskich dyplomatów z otoczenia królewskiego. Żaden z nich nie miał „stażu” dyplomatycznego w międzypaństwowych kontaktach polsko-pruskich dłuższego niż dekada. Podobny wniosek należy wyciągnąć w zakresie osób zaangażowanych lub prawdopodobnie zaangażowanych w rozmowy rozejmowe, ponieważ negocjatorzy o podobnym stażu stanowili większość w tej grupie, choć widać wśród nich i bardziej doświadczone jednostki: kasztelana łęczyckiego Jana z Łąkoszyna oraz kasztelana sądeckiego Krystyna z Koziegłów. W ich jednak przypadku mowa może być wyłącznie o dłuższej działalności publicznej, ponieważ Jan uzyskał urząd przed 1383 r. a Krystyn sprawował go od 1386 r., żaden z nich jednak nie był przez Jagiełłę żywiej angażowany w działalność dyplomatyczną nakierowaną na zakonne Prusy. W przeciwieństwie do nich dwóch młodszych negocjatorów traktatu toruńskiego, Sędziwoj z Ostroroga oraz Maciej z Łabiszyna stali się dożywotnimi ekspertami od polityki krzyżackiej. Wytrawnym dyplomatą Jagiełły po 1411 r. był także kasztelan kaliski Janusz z Tuliszkowa.
The king’s entourage in autumn 1410 and January 1411 was composed of high-ranked clerics, central, district and court officials, who in the vast majority acceded during the quarter-century when King of Poland, Władysław Jagiełło, ruled. All of the highest central, district and court officials being in the entourage of monarch were more or less definitely associated with the royal party. Jagiełło had been creating it from the beginning of his rule, using the exclusive prerogative of Polish kings to nominate the central , districts and court authorities. Development of the royal party was delayed by the rule that district offices were granted for life (of permanent nature) , thus, the royal party dominated the Polish political scene only a few years before the outbreak of war with the Teutonic Order in 1409 (from 1405).Domination of his people in the crown council, including the "field council" which was present at Jagiełło’s side during the military action in the autumn of 1410 and January of 1411, made it far easier for the king to carry out the concept of continuation or discontinuation of the war with the Order. The king and his inner circle present at his side since October 1410 and in January 1411, were aware of the complicated military situation of the Polish side which had lost most of the gains of the summer of 1410, and knew that Heinrich von Plauen managed to overcome in the Prussian religious corporation crisis after the Grunwald battle, and reassure the power of the Order in the vast majority of the Prussian territorial communities. Moreover, the Kingdom of Poland was really threatened by the Order’s ally, the Hungarian King Sigismund of Luxemburg, what knew the king and his inner circle. All this had an impact on the adoption by the king and his entourage, the decision to launch a cease-fire talks, conclude ceasefires agreements and finally sign the peace.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2012, 19; 43-68
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 166

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies