Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Interreligious Dialogue" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Doświadczenie religijne jako źródło wspólne wszystkim religiom. Koncepcja Bernarda Lonergana
Religious Experience as a Common Source of All Religions. Conception of Bernard Lonergan
Autorzy:
Oko, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015936.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bernard Lonergan
tomizm transcendentalny
doświadczenie religijne
bycie-w-miłości-z-Bogiem
wspólne źródło wszystkich religii
międzyreligijny i międzykulturowy dialog
transcendental thomism
religious experience
being-in-love-with-God
common source of all religions
interreligious and intercultural dialogue
Opis:
Bernard Lonergan SJ (1904-1984), the most famous English exponent of transcendental thomism („the American Rahner”), attached greater and greater importance, particularly after his existential turn, to religious experience. For him, the most significant form of this experience is being-in-love-with-God as basic, proper fulfillment of man's unrestricted thrust of self--transcendence in the direction of being, truth and value. It is experience of self-actualization, of complete integration, of complete fulfillment, it is a dynamic state of love in an unrestricted fashion, without qualifications or conditions or reservations or limits. This experience cannot be man's achievement, it is always granted to us as a gift, it is in principle independent of knowledge, we can only receive it, accept it when it comes quietly, secretly, unobtrusively. It is the core and focus of religious life, for Christians it is experience of God's grace; however the analysis of the main common features of religious experience in all highly developed religions demonstrates that, in point of fact, it is often a very similar experience, it is often the same experience. Religions have then a common origin, common essential realm. Of course, the understanding and interpreting of this experience depend always on the horizons of meaning in which it occurs and these horizons are as varied as the concrete, historically conditioned human cultures, human religious traditions, human temperaments, human lives are. Due to them, this one primordial experience manifests itself in countless ways, in countless religious expressions, but in spite of that it remains the real root and ground of the unity of all religions, it remains the basis for dialogue between them.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 49-66
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog chrześcijaństwa z islamem
Autorzy:
Wąs, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041466.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
interreligious dialogue
christians
Muslims
islam
church
Second Vatican council
dialog międzyreligijny
chrześcijanie
muzułmanie
kościół
Sobór Watykański ii
Opis:
Since the beginning of islam in the 7th century christians and Muslims have been a permanent challenge for themselves. the confrontation and the closeness which accompanythem through the entire history are rooted in the universal and monotheistic character of both religions. From the christian point of view it would be diffcult to talk about interreligious dialogue or at least its modern developments, without the Second Vatican council (1962–1965) and the declaration nostra aetate. the council recognized in it the spiritual, moral and cultural values present in different religions, emphasizing spiritual and moral values between Muslim and christians. For the frst time in the history of the catholic church, the council’s fathers offcially called for the co-operation with Muslims. this is the starting point of the real dialogue between christians and Muslims. This article attempts to describe and analyse – in three parts – some aspects of the dialogical initiatives of christian-Muslim relations. A greater part of it refers to the roman catholic church, but some examples of interpretation and dialogical initiatives of the Orthodox and protestant churches are included as well. Islam as a point of reference is taken as a whole. After a short introduction containing a general defnition of dialogue and its interreligious form the frst part deals with historical facts which shaped the dialogical attitudes. the selected historical facts build a background forsome theological ideas on islam in orthodox, catholic and protestant traditions. The second part focuses on the practical aspects of dialogue – its forms and representative institutions, i.e. the pontifcal council for interreligious Dialogue, World council of churches and Orthodox center of the ecumenical patriarch in chambésy which are engaged in the dialogue on behalf of the main christian churches. the third part offers some ideas concerning aarguments for dialogue, its effciency and quality which might be important for the future of dialogue.the modern history of christian-Muslim relations shows that the dialogue between adherents of these two largest religions is possible despite that it is not an easy undertaking. the author underlines that there is no alternative to dialogue as there is no better way to defeat prejudices and heal the wounds of the past. 
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 223-247
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog chrześcijaństwa z tradycyjnymi religiami afrykańskimi
Autorzy:
Zimoń, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041468.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
interreligious dialogue
christianity
African traditional religions
the Supreme Being
ancestor spiritus
afterlife
morality
rituals
dialog międzyreligijny
chrześcijaństwo
tradycyjne religie afrykańskie
istota najwyższa
duchy przodków
życie pośmiertne
moralność
rytuały
Opis:
Sobór Watykański II w deklaracji Nostra aetate i kilku innych dokumentach wyraził wyraźnie pozytywny stosunek Kościoła do religii niechrześcijańskich. Trzy dokumenty posoborowe poświęcone dialogowi z tradycyjnymi religiami afrykańskimi wskazują i wyrażają szacunek dla wartości duchowych i religijnych ludu afrykańskiego. Z konieczności zostały wybrane i omówione w skrócie: Istota Najwyższa, duchy przodków, życie pozagrobowe, moralność, rytuały. Wartości te znajdują swoje najgłębsze uzasadnienie w tradycyjnych religiach afrykańskich, które określają tożsamość poszczególnych narodów i odgrywają niezwykle ważną rolę w ich życiu. Postawa religijna Afrykanów dominuje w świecie pojęć, doświadczeń i postaw życiowych. W przeciwieństwie do poglądów niektórych antropologów kulturowych i społecznych, religia nie może być uważana jedynie za fakt społeczny, który pełni określone funkcje w kulturze. Takie rozumienie religii wyklucza jej autonomię i nie docenia w pełni jej wartości i znaczenia w życiu Afrykanów. Jako podstawowa siła twórcza, religia jest "duszą" lub sercem kultury. Integruje ona wszystkie aspekty kultury, nadając jej ostateczne znaczenie. Przenikanie się życia gospodarczego, społecznego i politycznego z elementami religijnymi, wraz z rytualizacją wszystkich ważnych wydarzeń i aspektów życia wspólnotowego i indywidualnego stanowią charakterystyczną cechę afrykańskich wspólnot. Studiowanie duchowych i religijnych wartości narodów afrykańskich jest zalecane i konieczne, ponieważ wartości te są podstawą owocnego dialogu z ich kulturami i religiami, służą lepszemu głoszeniu Dobrej Nowiny wśród Afrykanów i jej inkulturacji w Afryce.
The Vatican council ii in its declaration nostra aetate and several other documents expressed a distinctly positive attitude of the church towards non-christian religions. three post-council documents devoted to a dialogue with the African traditional religions point out and express respect for the spiritual and religious values of the African people. Out of necessity, the following ones were chosen and discussed in brief: the Supreme Being, ancestor spirits, afterlife, morality, rituals. these values fnd their deepest justifcation in African traditional religions, which determine the identity of particular peoples and plays an extremely important role in their life. The religious attitude of Africans dominates in the world of notions, experiences and attitudes to life. Contrary to the views of some cultural and social anthropologists, religion can not be only considered as a social fact which plays defnite functions in a culture. Such an understanding of religion rules out its autonomy and does not fully appreciate its value and importance in the lives of Africans. As a fundamental creative power, religion is the “soul” or heart of culture. it integrates all aspects of culture, giving the latter an ultimate meaning. permeation of the economic, social and political life with religiouselements, together with the ritualization of all important events and aspects of community and individual life constitute a characteristic feature of African communities. Studying the spiritual and religious values of African peoples is recommended and necessary since these values are the basis of a fruitful dialogue with their cultures and religions, they serve to better proclaim the Good news among Africans and its inculturation in Africa.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 249-264
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Henryk Zimoń SVD, African Traditional Religions in the Perspective of Comparative Studies and Interreligious Dialogue, [Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2010, 311 s.]
Autorzy:
Bakalarska, Malwina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/505000.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2011, 1; 287-290
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Małżeństwo i rodzina w religiach niechrześcijańskich – wyzwaniem dla dialogu międzyreligijnego
Marriage and the Family as a Challenge to Interreligious Dialogue
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041416.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ehe
Mischehe
Familie
nichtchristliche Religionen
Dialog
eheliche Ethik
interreligiöser Dialog
Marriage
mixed marriages
the family
non-Christian religions
dialogue
ethics of marriage
interreligious dialogue
małżeństwo
małżeństwo mieszane
rodzina
religie niechrześcijańskie
dialog etyka małżeńska
dialog międzyreligijny
Opis:
W niniejszym artykule omówiona została istota małżeństwa w głównych religiach świata (judaizm, islam, hinduizm, buddyzm religie ludów pierwotnych). Przedstawiono też zwyczaje i formy zawierania małżeństwa. Zwrócono uwagę na etykę współżycia małżeńskiego. W dalszej kolejności wskazano na wybrane wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na temat małżeństwa i rodziny w różnych religiach. Przedstawiono aspekty: religioznawczy, prawny, dialogiczny małżeństwa międzyreligijnego, czyli tzw. małżeństwa mieszanego. Po naświetleniu fenomenu tej instytucji zwrócono uwagę na pasterską troska Kościoła katolickiego o małżeństwa mieszane i ich rodzinny. Troska ta jest wyrazem dialogu międzyreligijnego. Nie ulega wątpliwości, że małżeństwo i rodziną stanowią fundament życia społeczeństw różnych kultur i religii. W epoce wielokulturowości (i związanych z nią różnych światopoglądów, systemów normatywnych) małżeństwa międzyreligijne stają się wyzwaniem do dialogu interreligijnego. Ważne jest wobec powyższego poznanie rozlicznych tematów, problemów i dylematów dotyczących małżeństwa i rodziny w religiach niechrześcijańskich.
This paper discusses the essence of marriage in the world’s major religions (Judaism, Islam, Hinduism, Buddhism, religions of primitive peoples) and presents the customs and forms of concluding marriage as well as the ethics of marital cohabitation. The paper goes on to analyse selected statements by the teaching office of the Church on the subject of marriage and family in various religions. The question of “mixed” or interreligious marriage is analysed from the perspective of religious rules, law and interreligious dialogue. Attention is drawn to the pastoral care shown by the Catholic Church to mixed marriages and families. This care is a manifestation of interreligious dialogue. Each religion has its own unique understanding of the institution of marriage and family. A mixed marriage brings together two different views of this institution: these views are mutually exclusive in some aspects and coincident in other aspects. Marriage and family undoubtedly constitute the foundation of societies representing various cultures and religions. The religious views on marriage exert an indisputable impact on the moral and social order of individual groups, communities and societies. 
Im folgenden Artikel wird das Wesen der Ehe in den großen Weltreligionen (Judaismus, Islam, Hinduismus, Buddhismus, Religionen der Urvölker) besprochen. Es werden auch Bräuche und Formen der Eheschließung sowie die Ethik der vorehelichen Geschlechtsverkehrs analysiert. Weiter werden ausgewählte Verlautbarungen des kirchlichen Lehramtes bezüglich der Ehe und Familie in anderen Religionen angeführt. Wichtig sind dabei religionswissenschaftliche, rechtliche und dialogische Aspekte der religionsverschiedenen Ehe also der sogenannten Mischehe. Nach der Darstellung dieses Phänomens wird der seelsorgliche Einsatz der katholischen Kirche um die Mischehen und ihre Familien betrachtet. Es steht außer Frage, dass Ehe und Familie ein gesellschaftliches Lebensfundament verschiedener Kulturen und Religionen bilden. In der multikulturellen Epoche werden Mischehen zu einer Herausforderung für den interreligiösen Dialog. Wichtig ist es, verschiedene Probleme im Bezug auf die Ehe und Familie in nichtchristlichen Religionen zu kennen.     
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 141-164
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pope John Paul II’s Significant Gestures for Interreligious Dialogue An Attempt of Interpretation
Autorzy:
Michalik, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668109.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Second Vatican Council
Pope John Paul II
non-Christians
interreligious dialogue
gestures
Opis:
One of the important tasks of pope John Paul II pontificate was interreligious dialogue. Twenty-seven years lasting pontificate, was full in that matter of extremely important words and many still important spectacular gestures. The article reminds those more and those less known pope’s gestures, and it is an attempt of interpretation. The brave gestures of the Pope speak stronger than words, are better remembered and are a constant inspiration to those, who take up the task of interreligious dialogue.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2011, 1, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Impact of the Status of Religion in Contemporary Society upon Interreligious Learning
Autorzy:
Lombaerts, Herman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668367.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
status of religion
laïcité-secularity
religious indifference
interreligious dialogue
interreligious learning
Opis:
The author analyses the growing importance of IRL against the background of a changing European society. Based on sociological research, the traditional status of the Christian religion - and the monoreligious education that normally accompanies it - is seriously being challenged by the process of secularisation and the growing plurality or religious attitudes and beliefs among people in the West. Europe has become a complex network of influences that constitute the actual symbolic field employed by people in their search for truth. The interest for religion is still very much alive. People are not endlessly indifferent but still hope to find (religious) truth and meaning, even if this process has become much more complex today. In this context, interreligious dialogue itself becomes a religious act. The status given by a religion to other religions is of crucial importance for its ultimate credibility. In this line of thought, religious education should transcend both a purely monoreligious approach and a purely objective-comparative (multireligious) approach, and instead should cultivate in the pupils - at the very borderlands of the different religious, cultural and geo-political territories - an attitude of practising interreligious dialogue as a religious event.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2011, 1, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Argumenty logiczne w średniowiecznej filozofii i teologii muzułmańskiej: Al-Ghazali, Awerroes, Ibn al-Munadżdżim
Autorzy:
Kokoć, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668057.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
certain knowledge
interreligious dialogue
Islam
ismailism
logic theology
Al-Ghazli
Averroes
Ibn al-Munajjim
Opis:
Philosophical legacy of ancient Greeks greatly influenced the shaping of Medieval Islamic thought. Especially popular were writings of Aristotle, particularly his logical works. Muslims very quickly noticed that logic is a very practical tool, both in discussions with non-Muslims, as well as polemics within Islam itself. This article focuses on three thinkers:Al-Ghazali, Averroes and Ibn al-Munajjim.Al-Ghazali’s ideas exemplify how logic was used in theological disputes within Islam itself. Averroes , in turn, in one of his major works „The Decisive Treaty”, tries to refute accusation aimed at impiety of philosophers. Ibn Rushd shows that philosophy is not contrary to the principles of faith but just opposite. He states that The Quran encourages to learn and deepen the philosophy, because it is the best way to cognition of the truth and it based on syllogistic deduction. Concluding, the article presents how logic was used in disputes with non-Muslims by referring to Ibn al-Munajjim letter.
Źródło:
Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki; 2012, 2
2391-6540
2083-9952
Pojawia się w:
Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialogue with Non-christians: Dealing with muslims - which way?
Dialog religijny: czy jest on możliwy z muzułmanami - w jakim wymiarze?
Autorzy:
Kruczek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339846.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog między religiami
dialog z niechrześcijanami
muzułmanie i dialog
interreligious dialogue
dialogue with non-Christians
Muslims and dialogue
Opis:
Po drugim Soborze Watykańskim w nauczaniu Kościoła, kiedy mowa o relacjach zachodzących między chrześcijaństwem a religiami niechrześcijańskimi, otwarcie uwypukla się trzy elementy. Na pierwszym miejscu artykułuje się fakt, że w religiach tych na pewno istnieją - w większym lub mniejszym procencie - takie prawdy, które po części zawierają coś z prawdziwego objawienia. Dalej Kościół uznaje w tych religiach uniwersalne postawy braterskich więzi, jakie się w ich doktrynie ujawniają. I w końcu poprzez takie nastawienie Kościół promuje zasadę wolności religijnej. W obecnej dobie wyłania się zagadnienie dialogu z muzułmanami. Nie jest to proste, bo wyznawcy tej religii zawsze mieli wielkie zastrzeżenia co do treści wiary chrześcijańskiej, interpretacji jej miejsca w życiu poszczególnych społeczności oraz co do sposobu praktycznej aplikacji swej religii w codziennej rzeczywistości z uwzględnieniem powyżej wymienionych trzech elementów. Jako przykład może posłużyć opracowanie Muhammada Ata ur-Rahim pt. Jezus - Prorok Islamu, opublikowane ponad 30 lat temu. W tekście tym autor prezentuje przedziwną interpretację chrześcijaństwa, przedstawia fantazyjne, jeśli już nie zabawne, historie nt. Jezusa, wielkich świętych i tym podobne. To wszystko na swój sposób szokuje, może nawet i denerwuje. W końcu powstaje pytanie: jak w takim kontekście zabiegać o dialog i z jakim nastawieniem do niego podchodzić? Wiele doświadczeń dokonało się na tej płaszczyźnie w odniesieniu do tego zagadnienia. Różne są odczucia w tym względzie. Niemniej ludzie nauki, ludzie dobrej woli i mocno uduchowieni twierdzą, że niezależnie od tego, jaką muzułmanie przyjmują postawę w odniesieniu do doktryny chrześcijańskiej i jak rozumieją dialog, należy z nimi rozmawiać i usilnie się starać, by dialog ten miał prawo obywatelstwa w relacjach z nimi. Możliwości, by taki dialog zachodził, zawsze istnieją. Dokonywać się on może na poziomic codziennych kontaktów sąsiedzkich, rozmaitej działalności podejmowanej dla dobra społeczności, wymiany poglądów teologicznych (zwłaszcza przez ekspertów) i doświadczenia religijnego właściwego dla wyznawców danej religii (przykładem - Jan Paweł II w spotkaniach z reprezentantami rozmaitych religii w Asyżu). Bardzo wiele na temat praktycznej aplikacji dialogu w codziennych relacjach z muzułmanami mogą powiedzieć misjonarze i kapłani pracujący w takich krajach, gdzie obecni są wyznawcy Islamu. W tych społecznościach rozwiązaniem pozostaje jedynie dialog. Stąd wielu czyni wysiłki, praktykując i trzymając się tego stylu, bo każdy wie, że jest on dla nich jedyną ostoją.
Źródło:
Roczniki Historii Kościoła; 2012, 4; 145-158
2080-8526
Pojawia się w:
Roczniki Historii Kościoła
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implikacje dialogu – studium na temat spotkania Jetro i Mojżesza
Autorzy:
Walkowiak, Katarzyna Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950443.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
The meeting of Jethro and Moses
biblical exegesis
interreligious dialogue
nature of the dialogue
moment of dialog
exchange of gifts
Jethro councils
conversion to Judaism
worship of God YHWH
icon of dialogue
Spotkanie Jetro z Mojżeszem
egzegeza biblijna
dialog międzyreligijny
natura dialogu
moment dialogiczny
wymiana darów
rady Jetro
konwersja na judaizm
kult Boga JHWH
ikona dialogu
Opis:
The pericope concerning the meeting of Moses and Jethro (Ex 18, 1–27) provides a number of interesting conclusions about the nature of the interreligious dialogue. Using biblical exegesis, literary analysis, as well as with the comments of Jewish rabbis, the article takes on the task to further examine the nature and consequences of the dialogue.  While recognizing the meeting of the Midianite priest and Moses as a “moment of dialog”, the importance of the exchange of gifts in the process of dialogue has been particularly stressed. To make this dialogue possible, Jethro first heard and traveled to the desert, and in turn, Moses stood out in front of his father-in-law and told what God made with Israel.  The outcome of this dialogue turned out to be a burning offering by the priest Jethro, participation in cult in honor of God, YAHWEH. Making the exchange of gifts contributed to the development of the living faith of the people in dialogue. The dialogue of Jethro and Moses, which has been based on trust, respect and humble acceptance of good advice, may become a model, or an icon for each interreligious and ecumenical dialogue.
Perykopa dotycząca spotkania Jetro z Mojżeszem (Wj 18, 1–27) dostarcza wiele interesujących wniosków na temat natury dialogu międzyreligijnego. Korzystając z biblijnej egzegezy, analizy literackiej, a także z komentarzy rabinów, podjęto w artykule zadanie zbadania charakteru i konsekwencji dialogu. Uznając spotkanie kapłana madianickiego i Mojżesza za „moment dialogiczny”, szczególnie podkreślono znaczenie wymiany darów w procesie omawianego dialogu. Aby ów dialog mógł się dokonać, Jetro najpierw usłyszał i wyruszył na pustynię, a z kolei Mojżesz wyszedł naprzeciw swego teścia i opowiedział, co Bóg uczynił z Izraelem. Owocem tego dialogu okazało się złożenie ofiary całopalnej przez kapłana Jetro, udział w kulcie na cześć Boga JHWH. Dokonująca się w ten sposób wymiana darów przyczyniła się do rozwoju życia wiary osób dialogujących. Dialog Jetro i Mojżesza nacechowany zaufaniem, szacunkiem i pokornym przyjęciem dobrej rady może stać się wzorem czy też ikoną dla każdego dialogu międzyreligijnego i ekumenicznego.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II – Pontifex Maximus dialogu międzyreligijnego
John Paul II – Pontifex Maximus of interreligious dialogue
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558677.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
dialog
Jan Paweł II
Kościół
kultura
pokój
religia
zbawienie
Church
culture
dialogue
John Paul II
peace
religion
salvation
Opis:
Dialog jest pojęciem, które po Soborze Watykańskim II wyznaczyło kierunki poszukiwań teologicznych i duszpasterskich. Pontyfikat Jana Pawła II był z całą pewnością czasem, w którym szeroko pojęty dialog stał się codziennym wymiarem eklezjalnej aktywności. Użyta w tytule niniejszego artykułu nazwa Pontifex Maximus, (Najwyższy Budowniczy mostów) wskazuje na najwyższą godność Biskupa Rzymu w wymiarze kapłańskim, ale też na jego zdeterminowanie w dialogu międzyludzkim, rozumianym jako dialog ekumeniczny, międzyreligijny i kulturowy. Papież Jan Paweł II był więc kontynuatorem soborowego dynamizmu, dając jednocześnie pogłębione podstawy dialogu oraz dyskredytując wszystkie jego wypaczenia. Wskazywał właściwe formy dialogu i wyznaczał zadania poszczególnym członkom wspólnoty Kościoła. Wobec przedstawicieli innych religii wysuwał propozycje płaszczyzn spotkania i je inicjował. Świadczą o tym chociażby najbardziej spektakularne wydarzenia, jak wizyta w rzymskiej synagodze czy Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu.
Dialogue is the conception which determined the ways of theological and priestly searching made after the Vatican Council II. The pontificate of John Paul II was the time in which the dialogue happened to be the daily measurement of the ecclesiological activity. The name Pontifex Maximus (The Most Important Bridge Builder), that was used in the title of that article, shows the greatest dignity of the Bishop of Rome in the priestly measurement. Hence John Paul II is the continuator of the Council’s dynamism simultaneously giving the dialogue’s bases and discrediting all its distortions. He showed the correct dialogue forms and pointed jobs to the particular members of the Church’s communion. He gave the propositions of meeting and initiated them, to representatives of other religions. The most spectacular events that show it are: the visit to the synagogue of Rome or The World’s Prayer for peace in Assisi.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 30; 175-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt medytacji chrześcijańskiej według J. Maina w Polsce. Próba oceny dogmatyczno-pastoralnej
Christian Meditation by J. Main in Poland. An Attempt at Dogmatic and Pastoral Evaluation
Autorzy:
Sawa, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047849.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meditation
interreligious dialogue
syncretism
spirituality
medytacja
dialog międzyreligijny
synkretyzm
duchowość
Opis:
Powstawanie grup medytacyjnych działających na podstawie nauki J. Maina staje się okazją do głębszej analizy tej propozycji oraz jej oceny w świetle nauki chrześcijańskiej, jak również badań religioznawczych i psychologicznych. Punktem wyjściowym dyskusji na ten temat stała się w 2013 roku publikacja E. Christie Medytacja chrześcijańska w szkołach. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców, rozpowszechniana przez polskie środowisko Światowej Wspólnoty Medytacji Chrześcijańskiej (WCCM).Idea medytacji stanowi niewątpliwie w rzeczywistości współczesnego świata, zwłaszcza w społeczeństwach zlaicyzowanych, konsumpcyjnych czy jedynie tradycyjnie religijnych (ukierunkowanych na rytualizm), ważny impuls w kwestii kontemplacji. Nie można jednak przejść obojętnie wobec wyraźnych lub pośrednich zapożyczeń z praktyk buddyjskich czy jogicznych, które są obecne w nauczaniu WCCM. Duchowość chrześcijańska i praktyki dalekowschodnie mają bowiem zupełnie inny punkt wyjścia i punkt dojścia. Dla ochrzczonych jakakolwiek modlitwa, w tym również medytacja, jest darem Boga, sposobem budowania osobistej relacji z Trójjedynym, a cel stanowi jedność z Nim, przy zachowaniu autonomii i tożsamości dwóch relacyjnych podmiotów – Boga i człowieka. Tymczasem w praktykach buddyjskich czy jogicznych istotna jest aktywność człowieka (dojście do bezruchu, zapanowanie nad myślami, działaniem ciała), a cel określony jest jako doświadczenie pokoju, harmonii, jedności ze sobą, całym światem, siłą wszechświata.W związku z tym trudno czegoś uczyć się w wymiarze duchowym od tych tradycji filozoficzno-religijnych, a w czasach zamętu i wyraźnej promocji New Age oraz związanych z tym praktyk i treści z Dalekiego Wschodu postawa chrześcijan winna być zdecydowanie jednoznaczna.Dlatego rodzą się następujące postulaty wobec środowiska WCCM: wyraźne powiązanie medytacji z życiem sakramentalno-eklezjalnym; zaniechanie praktyk wspólnych medytacji z buddystami; oczyszczenie nauczania z treści sugerujących synkretyzm; zaniechanie czerpania z duchowości niechrześcijańskiej; głębsze osadzenie nauczania w doktrynie i życiu Kościoła.
Meditation groups developing according to J. Main's teaching become an opportunity for a deeper analysis of this proposal and its assessment in the light of Christian doctrine, as well as for examination from the perspective of religious and psychological studies. The starting point for the discussion on this topic was the publication of E. Christie's „Christian Meditation in schools. A guide for teachers and parents", distributed by the Polish milieu of The World Community for Christian Meditation (WCCM).The idea of ??meditation, in the reality of the modern world, especially in secularized societies, consumerist ones or only traditionally religious (oriented towards ritualism), is undoubtedly an important impulse in the field of contemplation. However, one cannot remain indifferent to the explicit or indirect borrowings from Buddhist and yogic practices that are present in the  teaching  of  WCCM.  Christian  spirituality  and  practices  of  the  Far  East  have,  in fact, a completely different basis (point of departure) and point of arrival. For people who are baptized, any prayer - including meditation, is a gift from God, a way to build a personal relationship with the Triune and the aim is to be in union with Him, still maintaining the autonomy and the identity of the two entities in this relation - God and man. Meanwhile, in Buddhist and yogic practices it is the human activity that is important (achieving a state of motionlessness, mastering one's thoughts, and actions of the body), and the target is defined as an experience of peace, harmony, unity with oneself, with the whole world, with the force of the  Universe.Therefore, it is difficult to learn something from these philosophical and religious traditions in the spiritual dimension, and in times of confusion and explicit promotion of New Age, practices related to it and contents arriving from the Far East, the attitude of Christians should be unequivocal.For this reason, the following postulates arise towards the WCCM milieu: a clear link between meditation and sacramental-ecclesial life; abandoning the practices of meditating together with Buddhists; purification of the teaching from the contents that suggest syncretism; renunciation of drawing from non-Christian spirituality; a deeper embedding of teaching in the doctrine and life of the Church.
Źródło:
Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 159-178
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chrystus jest Afrykaninem!” - „Bezpieczeństwa” i „niebezpieczeństwa” dialogu międzyreligijnego w Afryce
“Christ is African!” - The “Benefits” and “Risks” of interreligious dialogue in Africa
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566840.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
inkulturacja
Jezus jako Przodek
Jezus jako Uzdrowiciel i Król Afrykański
dialog międzyreligijny
trudności dialogu międzyreligijnego
Kościół katolicki
afrykańskie religie tradycyjne
inculturation
Jesus as an Ancestor
Jesus – the Healer, African King
interreligious dialogue
difficulties (“risks”) to interreligious dialogue
Catholic Church
African traditional religions
Opis:
Addressing Kenya’s bishops in Nairobi in 1980, John Paul II said: “Thus not only is Christianity relevant to Africa, but Christ, in the members of his Body is himself African!”. The dialogue between the Catholic Church and African traditional religions is a manifestation of interreligious dialogue which is not merely a project but a reality, and the truth of Jesus Christ is its cornerstone. This article discusses the difficulties associated with the use of terms important for African traditional religions such as Ancestor, Healer and King. The content scope of the titles referring to Jesus is inadequate or incomprehensible to some African peoples and it does not reflect the full Humanity and Divinity of Jesus Christ. Based on this observation, the “benefits” and “risks” of interreligious dialogue in Africa are discussed. Jesus Christ as the God-human is unknown to African traditional religions. His mystery is very difficult to express in terms of the African way of thinking and the religious concepts they use. African Christian theologians regard the idea of triumphant Jesus Christ as important in the context of mission and dialogue. The universalism of the truth of Jesus-the African encounters the specific beliefs of the particular African peoples, which gives rise to a number of difficulties (“risks”) in the dialogue.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2014, 16 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Problemy globalne, sektorowe, regionalne, lokalne; 315-327
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anthropological Topics in the Interreligious Dialogue. A Christian-Orthodox Perspective
Tematy antropologiczne w dialogu międzyreligijnym — perspektywa prawosławna
Autorzy:
Boldişor, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595657.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Opis:
Dialog międzyreligijny ma stałe miejsce w porządku obrad różnych organizacji, zarówno świeckich, jak i religijnych. W dialogu tym konieczność dyskusji na temat praw człowieka związana jest z faktem życia ludzi w multireligijnym świecie, w którym żyją obok siebie przedstawiciele różnych tradycji duchowych. Zagadnienia antropologiczne mają często za zadanie rozwiązywanie bieżących problemów, stawiając w centrum uwagi znaczenie ustanowienia pokoju na świecie i globalne poszanowanie równości międzyludzkiej. W związku z tym poszukuje się praktycznych i konkretnych rozwiązań dotyczących problemów społecznych, ekonomicznych i politycznych, które coraz bardziej niepokoją współczesny świat. Ponadto pytania o człowieka i jego prawa stanowią współczesny obiekt zainteresowania, niezależnie od tradycji religijnych. Wraz z uczestnictwem w spotkaniach międzyreligijnych Kościoły prawosławne aktywnie angażują się w dyskusje bilateralne dotyczące różnych zagadnień antropologicznych. Na przestrzeni lat prawosławni różnych narodowości próbowali wdrożyć wypracowane na nich rozwiązania, które obowiązywałyby nie tylko jakąś konkretną grupę wiernych, ale cały świat prawosławny.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2014, 34; 7-19
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies