Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Holy Spirit II" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-50 z 50
Tytuł:
Rozeznawanie i prawidłowe korzystanie z darów Ducha Świętego przez wspólnoty charyzmatyczne według wybranych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego
Discernment and Proper Use of the Gifts of the Holy Spirit by Charismatic Communities According to Selected Documents of the Roman Catholic Church
Autorzy:
Samiczak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047903.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
charyzmaty
odnowa charyzmatyczna
Duch Święty
Sobór Watykański II
charisms
charismatic renewal
Holy Spirit II
II Vatican Council
Opis:
Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 roku. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele Katolickim proces formowania wspólnot Odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej, oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
Since the Second Vatican Council and the events that followed, we have witnessed a very strong presence of the Holy Spirit in the Church. The turning point was the "outpouring of the Holy Spirit" during the common prayer with the Word of God of professors and students from the University of Duquesne in 1967. From that moment, which is referred to as the first "Baptism in the Holy Spirit," began the process of forming Renewal communities in the Catholic Church. This article will analyze various kinds of phenomena, both physical and spiritual, related to the charismatic service. The reference will be the pastoral documents issued in recent years by individual episcopal conferences as well as by church institutions committed to continuous monitoring of renewal movements. This will allow to show the possibilities of pastoral models developed by bishops of individual countries and their analysis. The starting point for the considerations will be to show the nature of charisms, define and adopt the correct term for understanding the concept of charism, and then analyze the phenomena accompanying charismatic prayer, and their theological evaluation. The last element will be an attempt to explain the controversy and problems that arise during charismatic prayer, both in theological (spiritual) and psychological aspect.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 157-176
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od bierzmowania w życiu i posłudze pasterskiej Karola Wojtyły do „bierzmowania dziejów” Jana Pawła II
Autorzy:
Dobrzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669655.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Karol Wojtyła, John Paul II, the Holy Spirit, confirmation
Karol Wojtyła, Jan Paweł II, Duch Święty, bierzmowanie
Opis:
The article shows the work of the Holy Spirit in the lives of Christians and in the apostolic mission of the Church. It underlines the role of prayer to the Holy Spirit in Karol Wojtyła’s life as well as his apostolic commitment associated with receiving the sacrament of Confirmation. During his pastoral ministry as the Bishop of Krakow he gave special attention to explain the doctrine of this sacrament; putting out its significance for individuals and parish communities. Cardinal Wojtyła, as the head of Commission for the Lay Apostolate in the Polish Episcopate, proposed some specific reforms in the pastoral programs to increase the significance of Confirmation for the apostolic engagement of young people. He was convinced that different forms of renewal of Confirmation were needed in the pastoral life of the Church. During his visit in Poland in 1979 and 1991, John Paul II proposed a rite of renewal in the historical context, emphasizing the role of the Holy Spirit in contemporary history and the need to be open to his work in ours lives.
Artykuł ukazuje działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijan i w apostolskiej misji Kościoła. Przypomina o roli modlitwy do Ducha Świętego w życiu Karola Wojtyły oraz jego zaangażowanie duszpasterskie związane z udzielaniem sakramentu bierzmowania. Pełniąc posługę biskupa krakowskiego, kładł on nacisk na wyjaśnienie teologii bierzmowania i jego znaczenia w życiu chrześcijanina i wspólnoty Kościoła. Jako przewodniczący Komisji Apostolstwa Świeckich, działającej w ramach Konferencji Episkopatu Polski, zaproponował przeprowadzenie zmian w programie pastoralnym, mających na celu większe podkreślenie znaczenia bierzmowania dla apostolstwa młodych. Podczas papieskich wizyt w Polsce w 1979 i 1991 roku Jan Paweł II dokonał odnowy sakramentu bierzmowania w wymiarze eklezjalnym, narodowym i historycznym, zwracając tym samym uwagę na działanie Ducha Świętego w sercach ludzi i w historii.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2014, 46
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powiew Ducha Świętego w Kościele
The breath of the Holy Spirit in the Church
Autorzy:
Olszewski, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956518.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Holy Spirit
communities and movements
Renewal in the Holy Spirit Movement
St. Pope John Paul II
Duch Święty
wspólnoty i ruchy
Odnowa w Duchu Świętym
św. Jan Paweł II
Opis:
„The Holy Spirit blows where he wants,” that is everyone who believes can receive the gifts of the Holy Spirit. This endowment of the Holy Spirit, ordinary as well as the extraordinary one takes place from the very beginning of the existence of the Church of Christ and became evident in its history, and is being revealed in the formation of various movements at present. One of them is Renewal in the Holy Spirit Movement. It is a special gift of God, a special breath of the Holy Spirit for the today’s Church, operating in diffi cult Times. It is therefore an extraordinary gift for believers and today’s world.
Źródło:
Studia Teologii Dogmatycznej; 2017, 3; 122-130
2449-7452
Pojawia się w:
Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniwersalizm grzechu i misja Ducha Świętego w świetle encykliki św. Jana Pawła II Dominum et Vivifiantem
Universalism of sin and the mission of the Holy Spirit in the light of the the encyclical letter of John Paul II Dominum et Vivifiantem
Autorzy:
Derdziak, Liubov
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/954043.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
zbawienie
grzech
grzech ukrzyżowania
grzech przeciwko Duchowi Świętemu
sumienie
przekonywanie
odpuszczenie
Holy Spirit
salvation
sin
sin against the Holy Spirit
conscience
convincing
remission
Opis:
Grzech i jego skutki wpisują się w gamę doświadczeń życiowych każdego człowieka. W świecie współczesnym obserwuje się jednak znaczący zanik świadomości grzechu, zarówno w jego wymiarze indywidualnym jak i społecznym. Dlatego autorka niniejszego artykułu podejmuje próbę przybliżenia papieskiej nauki o grzechu i zbawczej roli Ducha Świętego. W swoich rozważaniach na temat grzechu Jan Paweł II ukazuje go w perspektywie dzieła Zbawienia, którego dokonał Jezus Chrystus oraz w świetle działania Ducha Świętego w sercu każdego człowieka. Grzech niewiary w zbawcze posłannictwo Chrystusa, płynący z grzechu pierwszych ludzi, doprowadził do zbrodni ukrzyżowania, podczas gdy grzech przeciwko Duchowi Świętemu zakłada odmowę przez człowieka nawrócenia i tym samym nieprzyjęcia przebaczenia ofirowanego przez Boga. W tej złożonej sytuacji stworzonej przez wybór ludzki Duch Święty przychodzi z ofertą odpuszczenia grzechów. Warunkiem odpuszczenia jest uznanie grzechu w sumieniu. Dlatego właśnie misja Ducha Bożego polega na „przekonywaniu” o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Papież naucza, że każdy grzech ludzki został ogarnięty przez dzieło zbawcze Jezusa Chrystusa. Działający we wnętrzu człowieka Duch Święty objawia ekonomię Bożej miłości, która zaprasza do nawrócenia.
Sin and its consequences are present in life of every human being. However, the awareness of sin in contemporary world has decreased signifiantly, both in its individual and social dimensions. That is why this article intends to outline main ideas of the papal teaching about sin and salvifi role of the Holy Spirit. Looking into the nature of sin, John Paul II describes it in the light of salvifi work of Christ as well as work of the Holy Spirit in the heart of each man and woman. At the core of the sin of crucifiion of Jesus lies rejection of His mission whereas the sin against the Holy Spirit presupposes a radical refusal to be converted and therefore to accept forgiveness offred by God. In this diffilt situation the Holy Spirit comes with an offr of the remission of sins. For this action to be successful it is necessary to recognize sin in one’s conscience. That is why the mission of the Holy Spirit consists in convincing of sin, righteousness and judgment. The Pope points out that Jesus Christ’s salvifi work encompasses somehow every single human sin. The Holy Spirit reveals in man’s heart economy of God’s love which invites to conversion.
Źródło:
Polonia Sacra; 2015, 19, 2(39); 121-146
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Action of the Holy Spirit in Freeing from Unconscious Mimetic Behaviour
Działanie Ducha Świętego w uwalnianiu z nieświadomych zachowań mimetycznych
Autorzy:
Krzaczek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050792.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pneumatologia
antropologia
Duch Święty
uwolnienie
owoce Ducha Świętego
inhabitatio
theosis
przebóstwienie
mimetyzm
Girard
Schwager
pneumatology
anthropology
release
Holy Spirit
fruits of the Holy Spirit
inhabitation
deification
mimetism
Opis:
Violence originates from unconscious mimetic behaviour that can be observed in different cultures since the beginning of human history. Scapegoats were the way to deal with unbearable internal tensions, not only in individuals but also in whole societies. This process was thoroughly investigated by René Girard and Raymond Schwager. In my work, I would like to briefly describe this process and then show the role of the Holy Spirit in the liberation from these mechanisms. In the third part, based on the teaching of the fruits of the Holy Spirit, I will show how the active presence of the Paraclete creates completely new attitudes and virtues in a human person in response to these unconscious mimetic behaviours.
Przemoc rodzi się z nieświadomych zachowań mimetycznych, które mogą być zaobserwowane w różnych kulturach od początku dziejów ludzkości. Kozły ofiarne były drogą do poradzenia sobie z nieznośnymi wewnętrznymi napięciami nie tylko w jednostkach, ale także w całych społeczeństwach. Ten proces został wnikliwie zbadany przez Rene Girarda i Raymunda Schwagera. W mojej pracy chciałem krótko opisać ten proces, następnie ukazać rolę Ducha Świętego w wyzwalaniu z tych mechanizmów. W trzeciej części, bazując na nauce o owocach Ducha Świętego, ukazuję, jak dzięki aktywnej obecności Parakleta powstają w człowieku zupełnie nowe postawy i cnoty w odpowiedzi na omówione nieświadome zachowania mimetyczne.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 73-86
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Communional Aspects of the Doctrine of the Holy Spirit According to John D. Zizioulas
Komunijne apsekty nauki o Duchu Świętym według Johna D. Zizioulasa
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050571.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Trójca Święta
Duch Święty
Komunia
pneumatologia
Filioque
Holy Trinity
Holy Spirit
Communion
pneumatology
Opis:
What deserves emphasizing in the significant theological thought of John D. Zizioulas is his ecumenical openness and deep theology saturated with communion thought, which also produces the communion perspective of the reality of the Holy Spirit. Pneumatology has its origins in the Trinitarian-ecclesial reflection, which developed the fundamental concept of the Communion of the Holy Trinity. Zizioulas completely agrees with the Orthodox Trinitarian-pneumatological vision, which critically refers to the Trinitarian contribution of the thought of St. Augustine and he presents also a communional view on the contentious issue of Filioque – emphasizing the ecumenical perspectives of this topic and of ongoing dialogues which are still trying to bring the consensus of the Churches of East and West.
W myśli teologicznej Johna D. Zizioulasa na podkreślenie zasługuje jego otwartość ekumeniczna i głęboka teologia przesycona myślą komunijną, owocującą także komunijnym spojrzeniem na rzeczywistość Ducha Świętego. Prezentowany artykuł omawia trynitarno-eklezjalne początki pneumatologii, ważną dla niej koncepcję Komunii Osób Trójcy Świętej, a potem prawosławną ocenę trynitarnej koncepcji św. Augustyna i komunijne spojrzenie na Filioque – wraz z ekumenicznymi perspektywami tego zagadnienia.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 31-45
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen
Bóstwo osoby Ducha Świętego w nauczaniu Grzegorza z Nazjanzu
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612900.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Grzegorz z Nazjanzu
Duch Święty
Trójjedyny Bóg
Biblia
chrzest
II Sobór Ekumeniczny
pneumatologia
Gregory Nazianzen
Holy Spirit
Triune God
Bible
Baptism
Second Ecumenical Council
Pneumatology
Opis:
Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przedmiotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jedno zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Ducha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworzenie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).
Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adoration, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gregory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 179-192
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Credo in Spiritum Sanctum. Konsekwencje doktrynalne i pastoralne wiary w Ducha Świętego jako Osobę
Credo in Spiritum Sanctum. Doctrinal and Pastoral Consequences of Believing in the Holy Spirit as a Person
Autorzy:
Guzowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234095.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty jako Osoba
Trójca Święta
osoba
hipostaza
wiara w Ducha Świętego
Holy Spirit as a Person
Holy Trinity
person
hypostasis
faith in the Holy Spirit
Opis:
The author shows the use of the concept of person in determining the essence of the Holy Trinity and the influence of this category on doctrinal and pastoral activities of the Church. The most important conclusion that results from this paper is that renewing the Church, and renewing the faith of the Church can only take place on condition of acknowledging the direct, that is personal, presence of the Holy Spirit in the life of each believer and in the Church community. This conclusion is postulated on the basis of an in-depth study of the development of the concept of person in Trinitarian theology.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 49-62
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Duchu Świętym w "Dzienniczku" św. Faustyny
The Holy Spirit in the Diary of St. Faustina Kowalska
Autorzy:
Lancton, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601902.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłosierdzie Boże
Duch Święty
św. Faustyna Kowalska
przebaczenie grzechów
Duch miłosierdzia
Divine Mercy
Holy Spirit
St. Faustina Kowalska
Forgiveness of sins
Spirit of Mercy
Opis:
Dzienniczek św. Faustyny jest interesującym źródłem dla tych, którzy próbują ukazać Ducha Świętego w perspektywie miłosierdzia. Czy jednak można w Dzienniczku znaleźć wystarczające uzasadnienie teologiczne, aby Ducha nazwać miłosiernym, podobnie jak Ojca i Syna?
The Diary of St. Faustina Kowalska, though well known for its description of Jesus as the merciful Savior, lacks a comparable description of the role of the Holy Spirit in relation to Divine Mercy. One must understand the theological context of St. Faustina, of the Holy Spirit and Divine Mercy to see more clearly their connection. Whereas the merciful Jesus is the author of sanctification, the giver of Divine Mercy, the Holy Spirit is the very gift of mercy, gushing forth from His Sacred Heart in the rays of Blood and Water, which both forgives sins and lifts us from our misery to participate in the divine life of the Trinity. The Holy Spirit is the very content of Divine Mercy, for as goodness is ascribed to Him in a pre-eminent way, so too is mercy, removing our defects by filling us with His goodness and perfections.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 203-216
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość Boga w nauczaniu Jana Pawła II
Gods Love in the Teaching of John Paul II
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621983.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłość Boża
Ojciec
Syn
Duch święty
relacje między osobami Trójcy świętej
natura Boga
katechezy Jana Pawła II
God's love
the Father
the Son
the Holy Spirit
Holy Trinity
the relationships in the Holy Trinity
the nature (essence) of God
the catechesis of John Paul II
Opis:
To talk about God’s love is to talk about God Himself, because “God is love” (1 John 4:8). God’s love for men is, in the teaching of John Paul II, the foundation of the papal proclamation. Its source is the inner love of the Holy Trinity. The present article discusses the statement of St. John, who says that “God is love” (1 John 4:8). This statement speaks of the essence of God in the aspect of Trinity’s inmost being and in terms of the economy of salvation. The article also takes up the issue of love of the Father and of the Son, and the question of the Holy Spirit as the Love of the Father and the Son. The Third Person of God, coming from the Father and the Son, is the Breath of Their mutual Love.
Źródło:
Verbum Vitae; 2013, 23; 225-243
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty kształtujący osobowość chrześcijanina
The Holy Spirit Forming a Personality of a Christian
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396426.pdf
Data publikacji:
2021-08-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
osoba
osobowość
osobowść chrześcijańska
Wincenty Granat
The Holy Spirit
person
personality
Christian personality
Opis:
Celem artykułu jest próba ukazania tego, w jaki sposób Duch Święty kształtuje osobowość chrześcijanina. Pojęcie „osobowości” zostało wybrane nieprzypadkowo, ponieważ posługuje się nim wiele współczesnych nauk o człowieku. Dlatego też bardzo dobrze nadaje się do multidyscyplinarnego dyskursu o osobie ludzkiej. Oczywiście fenomen osobowości ma nieco inne pole semantyczne w psychologii, socjologii, etyce czy pedagogice. W niniejszym opracowaniu terminy: „osobowość” oraz „osobowość chrześcijańska” będą rozumiane personalistycznie, zgodnie z intuicjami zaczerpniętymi od Wincentego Granata. Próba odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób Duch Święty kształtuje osobowość człowieka, będzie prowadzona zgodnie z zaproponowaną przez Granata hermeneutyką osoby przez osobowość. Zdaniem lubelskiego personalisty można mówić o trzech płaszczyznach (rodzajach) osobowości ludzkiej: psychicznej, etycznej i społecznej. Jednakże należy pamiętać o tym, że za każdym razem chodzi o „osobę integralną”, ujmowaną wszakże w perspektywie pewnego wyodrębnionego spektrum jej bytowania i działania.
The article discusses the issue forming the personality of the Christian by the Holy Spirit. The initial intuition located at the base of the text is belief that the Christian personality is the result of divine influence of the Holy Spirit on the process of forming thehuman personality so that it becomes a reflection of the personality of Jesus of Nazareth. A more detailed analysis of how the Third Person of the Trinity creates the personality in this document are organized according to the three levels of personality (psychological, ethical and social), which singled out and characterized Wincenty Granat.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2021, 15, 1; 123-135
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lo Spirito Santo co-istituisce la Chiesa. La concezione di Francesco Lambiasi
Holy Spirit Co-Institutes the Church. Francesco Lambiasis Conception
Autorzy:
Siwecki, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601468.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Spirito Santo
Chiesa
pneumatologia
ecclesiologia
Holy Spirit
Church
pneumatology
ecclesiology
Opis:
Lo Spirito Santo è tra gli artefici principali della Chiesa. Insieme a Gesù Cristo, lo Spirito Santo è l’artefice co-istituente della Chiesa, del suo essere originario e di tutto il suo sviluppo ulteriore. Lo Spirito Santo è principale perché la Chiesa è per definizione “communio sanctorum”, comunità dei santificati dalla grazia di Cristo per opera dello Spirito Santo. Tutto ciò che concerne la grazia, sebbene sia frutto dell’azione comune della Trinità, per appropriazione spetta allo Spirito Santo.
Pneumatological dimension of salvation is seen as essential in the perspective of ecclesiology. The Church is the community of the redeemed because they received the Spirit of the crucified and risen Lord. It was in the Spirit, and only in Him, the Church appears as an authentic community of salvation, which is open to every man. Moreover, only in the Spirit is possible appropriate understanding of the mystery of the Church in its various stages of existence. In this context it is useful to present the concept of an Italian theologian Francesco Lambiasi.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2015, 9, 1; 17-37
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współdziałanie z Duchem Świętym, „głównym Sprawcą nowej ewangelizacji”
Cooperating with the Holy Spirit, “the main originator of new evangelization”
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339999.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
ewangelizacja
aktualizacja
interioryzacja
Holy Spirit
evangelization
actualization
interiorization
Opis:
The article undertakes the question of divine-human determinants of evangelization. In its first part it explains the mystery of the Person of the Holy Spirit and of His activity in the personal relation between the Father and the Son, and then the nature of His activity in the life of Jesus Christ and in the Church. In its second part it shows the way man cooperates in Christ’s salutary mission in the plane of the Holy Spirit’s activity actualizing Christ’s salutary mysteries in the Church and interiorizing them in the hearts of the faithful.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2013, 5; 7-30
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako największy Dar miłości miłosiernej Chrystusa
The Holy Spirit as the Greatest Gift of the Merciful Love of Christ
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050976.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłosierdzie
Duch Święty
osoba
pneumatologia
Mercy
the Holy Spirit
person
pneumatology
Opis:
Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.
This text deals with the pneumatological dimension of God’s mercy. Starting from the farewell speech of Christ, written by St. John the Evangelist, in which the Savior explains to the disciples that the Holy Spirit is the greatest Gift that He leaves to the Church, the author seeks to sketch a contribution to the pneumatological outlook of God’s mercy. The article begins with sketching the horizon of understanding of God’s mercy. Afterwards cognitive attention is directed towards capturing the relationship between Christ – the Incarnate Mercy of the Father – and the Holy Spirit as the Paraclete and the Person-love. The analysis crowns the horizontal dimension of mercy in which the Holy Spirit makes man experienced by the mercy of God capable of mercy toward others.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 179-191
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w sakramencie Eucharystii
Holy Spirit in the Sacrament of the Eucharist
Autorzy:
Samiec, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050992.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Eucharystia
Duch Święty
Jezus Chrystus
usynowienie
ucieleśnienie
przebóstwienie
chrystusopodobieństwo
Eucharist
the Holy Spirit
Jesus Christ
adoption
embodiment
deification
Christlikeness
Opis:
Duch Święty w Eucharystii utożsamia człowieka z Chrystusem, a w ten sposób przemienia w synów Bożych i włącza w swoje Ciało, jakim jest Kościół. Za sprawą Ducha Świętego Eucharystia przyjmuje „ciało” w Kościele. Duch Święty utożsamia wierzącego z Synem, przemieniając w „synów w Synu”. Tak więc życie chrześcijańskie to nic innego jak życie na sposób dzieci Bożych, mających udział w Jego miłości. Tak zostaje zastosowana w człowieku cała moc Misterium Paschalnego – przechodzi on ze śmierci do życia. Ten sam Duch, który „namaścił” Słowo Przedwieczne człowieczeństwem i odcisnął w Nim ludzką naturę, jest odciśnięty również w sercach ludzkich jako żywa pieczęć, aby namaścić człowieka boską naturą. Duch Święty czyni człowieka chrystusopodobnym w Chrystusie-Eucharystii.
The Holy Spirit in the Eucharist identifies man with Christ, and thus transforms into the sons of God and incorporates into his Body the Church. By the Holy Spirit, the Eucharist accepts the “body” of the Church. The Holy Spirit identifies the believer with the Son, transforming them into “sons in the Son.” So Christian life is nothing more than to live as God’s children, sharing in His love. In this way the whole power of the Paschal Mystery is applied in man and he is passed from death to life. The same Spirit, who “anointed” the Everlasting Word with humanity and imprinted human nature in him, is also imprinted in human hearts as a living seal to animate man with divine nature. The Holy Spirit makes a man Christlikeness in the Christ-Eucharist.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 233-247
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:
Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:
W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diastaza i Duch Święty w myśli młodego Karla Bartha
Diastase and the Holy Spirit in the Thought of Early K. Barth
Autorzy:
Jaskóła, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051048.pdf
Data publikacji:
2020-03-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
diastaza
Duch Święty
łaska
Pojednawca
Stwórca
Wybawca
diastase
Holy Spirit
grace
Reconciler
Creator
Redeemer
Opis:
Artykuł jest komentarzem do wykładu K.Bartha Der Heilige Geist und daschristliche Leben. Centralną myśl stanowi teza, że nie istnieje żadna forma„kontynuacji” (Kontinuität) między duchem człowieka a Duchem Boga. Ten brak ciągłości widoczny jest w tajemnicy stworzenia – istnieje ontologiczna „nieciągłość” (Diskontinuität) między stworzeniem a Stwórcą. Podobną „nie-ciągłość” zauważa Barth w tajemnicy pojednania – grzech oddziela człowieka od Tego, który jest Święty. Także w tajemnicy odkupienia różnica międzyczasem a wiecznością tworzy diastazę między żyjącym w czasie człowiekiem a wiecznym Bogiem. Relacja między nimi może zaistnieć jedynie w wyniku cudu Bożej łaski.
The article is a commentary on K. Barth’s lecture Der Heilige Geist und das christliche Leben (The Holy Spirit and the Christian Life). Its central thought is the thesis that there is no form of ‘continuation’ (Kontinuität) between man’s spirit and the Spirit of God. This lack of continuity can be seen in the mystery of creation – there is an ontological ‘discontinuity’ (Diskontinuität) between the creation and the Creator. Barth observes the similar ‘discontinuity’ in the mystery of reconciliation – the sin separates man from That, who is Holy. Also in the mystery of redemption the difference between time and eternity creates the diastase between the man living in time and the eternal God. The relation between them can appear only as a result of the miracle of God’s grace.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 5-14
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w ziemskim życiu Chrystusa w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara
The Holy Spirit in the Earthly Life of Christ According to Hans Urs von Balthasar
Autorzy:
Faltyn, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761786.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Balthasar
Chrystus
Duch Święty
Duch Ojca
Duch Syna
inwersja
Ojciec
posłuszeństwo
wcielenie
zmartwychwstanie
The Christ
The Father
The Holy Spirit
inversion
Incarnation
The Spirit of Father
The Spirit of Son
obedience
Resurrection
Opis:
Hans Urs von Balthasar (1905–1988) prezentuje oryginalny sposób refleksji nad relacjami w Trójcy Świętej dotyczącymi zwłaszcza ziemskiej egzystencji Chrystusa — od wcielenia do zmartwychwstania. Na uwagę w tym względzie zasługuje pojęcie inwersji trynitarnej, w której dokonuje się czasowe odwrócenie relacji Osób Boskich. Duch Święty, który od Ojca i Syna pochodzi (Trójca immanentna), podczas trwania inwersji prowadzi Jezusa — wcielonego Syna Bożego, posłanego od Ojca. Duch Święty w teologii Balthasara jest określany Duchem Ojca — dającym polecenia Chrystusowi, a Duch Syna jest Duchem, który przyjmuje polecenia Ojca. Chrystus dokonuje wszystkiego, od wcielenia po zmartwychwstanie w absolutnym posłuszeństwie Ojcu, które jest synonimem odwiecznej miłości Boga. 
Hans Urs von Balthasar (1905–1988) presents the original and unique kind of reflection on the relations within the Holy Trinity, especially those concerning the terrestrial existence of Jesus Christ — from the Incarnation to the Resurrection. What is worth noting in this respect, is the concept of Trinitarian inversion in which a temporary reversal of the Divine Persons’ relations takes place. The Holy Spirit, who proceeds from the Father and the Son (the immanent Trinity) is the one who leads Jesus — the incarnated Son of God, sent by the Father — during the inversion. In Balthasar’s theology the Holy Spirit is defined as the Father’s Spirit — giving orders to the Christ, and the Son’s Spirit is the Spirit who takes the Father’s orders. The Christ accomplishes everything, from the Incarnation to the Resurrection, in obedience to the Father, the obedience which is synonymous with God’s eternal love.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 1; 7-22
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty a miłosierdzie Ojca zrealizowane w Synu
The Holy Spirit and the Mercy of the Father Realised in the Son
Autorzy:
Sienkiewicz, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601868.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Trójca Święta
Duch Święty
Jezus Chrystus
Ojciec
Boże miłosierdzie
miłość
stworzenie
zbawienie
grzech
Holy Trinity
Holy Spirit
Jesus Christ
Father
God's mercy
Love
creation
salvation
sin
Opis:
Teologii Bożego miłosierdzia nie wolno rezygnować z perspektywy trynitarnej, nawet jeśli wiąże się to z trudnościami. Okazuje się bowiem, że refleksja wiary, która w kwestii miłosierdzia Bożego nie traktuje objawionej prawdy o Trójcy Świętej jako podstawowej, generuje jeszcze większe problemy. Miłosierdzie Ojca, zrealizowane w Synu, nie tylko wyjaśnia się, ale wprost dotyka człowieka w Duchu Świętym, którego nie wolno ograniczać tylko do kontynuacji dzieła Jezusa. Duch Boży – według najbardziej ugruntowanej w teologii chrześcijańskiej interpretacji – najlepiej tłumaczy objawioną tajemnicę wewnętrznego życia Bożego, które określamy jako Miłość. Najlepiej także – na tej podstawie – tłumaczy istotę Bożego miłosierdzia, pokonując wszelkie trudności, związane zwłaszcza z zawężaniem tej prawdy i jej jednostronnym rozumieniem.
The perspective of Trinitarian theology of God’s mercy do not allow to limit the Holy Spirit only to continue the work of Jesus in the Church and to forgive sins. It protects indeed the same theology of God’s mercy before narrowing and one-sidedness. In the economy of salvation, God’s Spirit is shown as cooperating in all the works of God and inseparable from the Father and the Son. This also applies to God’s mercy, which, by the revelation of the mystery of the inner life of God, in the Holy Spirit is better understood and accessible. The basis for this is the essence of God defined in the New Testament as Love, which, according to Christian theology, is concretized by the Holy Spirit. Penetrating God and man in Jesus Christ, He is the Gift restoring the original innocence and introducing man into a relationship of love and unity proper to the Father and the Son.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 35-49
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty a troska Kościoła o depozyt wiary
The Holy Spirit and Concern of the Church for the Heritage of Faith
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234102.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
apostolskość Kościoła
depozyt wiary
Objawienie Boże
obecność Chrystusa w Kościele dzięki Duchowi Świętemu
the Holy Spirit
apostolicity of the Church
the heritage of faith
the Revelation of God
the presence of Christ by the Holy Spirit in the Church
Opis:
The analysis of the relationship between the Holy Spirit and the Church in respect of its concern for the heritage of faith shows that the highest level of the Church's knowledge is the truth about God who “is love” (1Jn 4, 8): about the Father, Son and Holy Spirit. The greatest wisdom of the Church, however, is taking this love out of the Heart of Christ, listening to His words, being nourished by His Body and Blood, and following Him “wherever He goes” (Rev 14, 4). The Holy Spirit by His Person shows us the inner unity of the Holy Trinity and the unity of the Revelation of God as well as the unity of God's eternal plan for creation, redemption, and sanctification of man. Accepting the integral and personal vision of the Revelation of God, we should acknowledge that the heritage of faith is not only the object that is received from Christ and faithfully transmitted by Church of providing the generations. The heritage of faith contains “the heritage of life” (depositum vitae), that man connects with God.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 131-142
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecclesiastical Role of The Holy Spirit in the Sacrament of Confirmation in the Teaching of Benedict XVI
Eklezjotwórcza rola Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania w nauczaniu Benedykta XVI
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28689806.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Benedict XVI
preaching
sacrament of confirmation
the Holy Spirit
Church
testimony
holiness
love
Opis:
Formation of an ecclesial community constitutes the basic moral call arising from reception of the sacrament of confirmation. Formation of the person should also aim at accomplishing this objective. The Holy Spirit given in the sacrament of confirmation plays a fundamental role in building the Church. Opening up to the gift of the Holy Spirit and submission to His direction allows to find the proper place in the Church and accept full responsibility for destiny of the Church. The ecclesiological role of the Holy Spirit in the sacrament of conformation sounds significantly in the teaching of Benedict XVI. In his speeches and documents, the Pope repeatedly brought the truth about the special power of the Holy Spirit and His gifts into building the community dimension of the life of the Church. Therefore, in this reflection – based on allocations of Pope Benedict XVI – the ecclesiological role of the Holy Spirit, coming in the sacrament of confirmation, was presented.
Duch Święty dany w sakramencie bierzmowania odgrywa fundamentalną rolę w budowaniu Kościoła. Otwartość na dar Ducha Świętego i poddanie się Jego kierownictwu pozwala znaleźć właściwe miejsce w Kościele i przyjąć pełną odpowiedzialność za jego przeznaczenie. Eklezjotwórcza rola Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania jest znaczącym elementem w nauczaniu Benedykta XVI.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2019, 51; 99-113
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w tekstach polskiego średniowiecza o poczęciu Matki Bożej
The Holy Spirit in the Texts About the Conception of Blessed Virgin Mary of Medieval Poland
Autorzy:
Janus, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601076.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
poczęcie Matki Bożej
średniowiecze
Duch Święty
literatura staropolska
Conception of the Blessed Virgin
Middle Ages
Holy Spirit
Old-Polish Literature
Opis:
Tajemnica poczęcia Matki Bożej zajmuje szczególne miejsce zarówno w średniowiecznych teologicznych traktatach, jak i utworach literackich, stanowiących świadectwo wiary. W tekstach dają się zauważyć echa żywego w średniowieczu makulistyczno-immakulistycznego dyskursu. Związane z polską kulturą religijną, proza i poezja tego czasu obfitują w refleksje dotyczące obecności trzeciej Osoby Trójcy w tajemnicy poczęcia Matki Bożej. Kwestie teologiczne nie wpływają jednak na sposób ekspresji utworów podejmujących tematykę poczęcia, wpisujących się w swoisty fenomen, jakim jest polska średniowieczna pobożność maryjna. Duch Święty odgrywa w tych tekstach podwójną rolę: jest obecny w wydarzeniu zbawczym i jest niezbędny w usposobieniu ludzi do przyjęcia prawdy.
The paper presents some of medieval works in which the Holy Spirit’s motif connected with the conception of the Blessed Virgin Mary is emphasized. They are prayer books, liturgical sequences, sermons, liturgical documents , poetry written in Latin and in Polish. The doctrine of the Immaculate Conception was a matter of dispute in the Middle Ages. In the first part of this article an attempt is made to show the fragments of the works of the Church Fathers, divided in two factions, maculists and immaculists. The paper presents fragments relating to the mystery of the conception of the Blessed Virgin Mary from treaties of St Bernard and St Thomas Aquinas, who did not see any theological justification for the idea of immaculate conception and Eadmer of Canterbury secretary to St Anselm, presenting an argument from congruity that Mary was free from original sin. In the second part the literary works are analyzed. In the article special attention is paid to the explanation of theological contexts of presented works and to the showing of literary skill, biblical erudition and religious consciousness of medieval authors.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2014, 8, 2; 127-140
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trinity and Church in the Light of Vatican IIs Constitution Lumen Gentium
Trójca i Kościół W świetle konstytucji Lumen Gentium Soboru Watykańskiego II
Autorzy:
Siwecki, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040621.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Trójca Święta
Ojciec
Syn
Duch Święty
Kościół
eklezjologia
Vaticanum II
Lumen Gentium
Trinity
Father
Son
Holy Spirit
Church
ecclesiology
Opis:
Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata (LG 4). Ecclesia de Trinitate wskazuje nie tylko na fakt, że Kościół rodzi się z tajemnicy trynitarnej Boga, lecz także przypomina, że jego natura jest przeniknięta Trójcą. Życie oraz posłannictwo Kościoła można ująć, w sposób analogiczny, w perspektywie życia wewnątrztrynitarnego. Tym samym Kościół stanowi owoc Boskiego planu zbawienia. Bierze początek z odwiecznej i szczodrobliwej miłości Ojca (LG 2). Owa miłość objawiła się i zrealizowała poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Syna (LG 3) oraz poprzez nieustanną i ożywiającą obecność Ducha Świętego (LG 4). Należy jednak rozważnie wyrażać owe istotne relacje, unikając „nieuzasadnionych” i wymuszonych odniesień struktury Kościoła do natury Boga Trójjedynego. Warto bowiem pamiętać, jak przypomniał Kard. Ratzinger (OR 8.11.2000), o ostrożności wobec rozprzestrzeniającej się tendencji, która bezpośrednio transponuje tajemnicę trynitarną na strukturę Kościoła.
The whole itinerary of the Vatican II's dogmatic constitution Lumen Gentium on the Church is permeated with a trinitarian outlook. The Church has her origin in the Father's eternal plan of salvation. She not only is the result of his paternal love but also finds in the beatific communion with the Father her destiny and goal (LG 2). The universal project of Father's salvation is realized by the Son who enjoys unconditional primacy within that plan (LG 3). Originating in the mystery of Father's eternal plan of love and born of the paschal mystery of Jesus Christ's death and resurrection, the Church cannot live without the life given to her by the mission of the Holy Spirit. Therefore, the Church, whose origin is in the Father's love which comes into effect through the paschal mystery of the Son, is vivified and renewed by the Spirit (LG 4). The Church is thus the work of the Trinity. This is the fundamental understanding of the Church in Lumen Gentium. The Church of Vatican II is the “Ecclesia de Trinitate”. The Church is “a people made one with the unity of the Father, the Son and the Holy Spirit”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 153-173
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie Ducha Świętego w życiu Maryi
Experience of the Holy Spirit in the Life of Virgin Mary
Autorzy:
Dąbrowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600397.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Przyjęty przez wiarę Duch Święty czyni Maryję oblubienicą Boga w komunii osób. W niej spełnia się obietnica przymierza, udzielona przez Boga Narodowi Wybranemu, który ma stać się oblubienicą Świętego Oblubieńca (por. Oz 2; Ez 16). Będąc figurą Izraela, Maryja jest jednocześnie wzorem dla Kościoła (por. RM, 6). Jej relacja do Ducha Świętego stanowi dla chrześcijanina zaproszenie do przyjęcia osoby – Daru Ducha Świętego, którego Jezus posyła od Ojca (por. J 14,26; 16,7). Duch Święty wprowadza bowiem w życie Boga w komunii osób (por. Rz 8,14–17), umożliwiając tym samym i realizując oblubieńcze przymierze miłości.
The promise of the New Covenant, which was given by God to Israel, realizes in Virgin Mary who belongs to this nation. She receives, in her faith, the Holy Spirit. According to the prophecies of the Old Testament she hereby becomes the ‘Daughter of Sion’ and the ‘Ark of the covenant’ – the personal ‘place’ of the transforming activity of the third Divine person. The bond with the Holy Spirit makes possible her profound relationship with the Father and the Son. Through this bond she becomes holy, consecrated to God (theosis). There exist certain signs of the internal transformation – phenomena of the Holy Spirit: spiritual joy or prophecy’s charisma. Theology notices active and model presence of Mary in the community of Church. Therefore the experience of the Spirit in the life of Virgin Mary becomes a revelation of his presence in the community of christians and an invitation to receive him by faith. The behaviour of Virgin Mary encourages to listen to a speech of the Spirit and to accept signs of his activity. Her behaviour is also a measure which lets recognize whether presence of the Holy Spirit experience is authentic and really profound.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2012, 6, 1; 143-154
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L'Esprit Saint dans les écrits de L'Apôtre Jean
The Holy Spirit in the Writings od Saint John the Apostle
Autorzy:
Huculak, Benedykt
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601855.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Trinité
Saint-Esprit (Esprit Saint)
procession
principe
source
mission
schisme byzantin
Photius (Photios)
Spirit
breath
to breathe
to procede
to descend
Paraclete
Opis:
Parmi les auteurs des livres du Nouveau Testament il n’y a aucun qu’ait écrit plus abondement et plus profondement sur l’Esprit Saint que l’apôtre Jean. C’est pourquoi en Orient chrétien à partir des prémiers siècle jusqu’à nos jours il est appelé Jean le Théologien.
John among the evangelists is not only designed with the image of eagle, but also from the first centuries on, he still is called in the East as John the Theologian. From his school came the first systematic theologian Irenaeus of Lugdunum in Gaul (now Lyons in France), who in his native Smyrna had been a disciple of the bishop Polycarp, a formerly listener of John himself, when this lived in Ephesus. The teaching about the Holy Spirit, and especially about His eternal procession is built upon his writings; and beside the biblical inspiration he received a special gift of the Spirit „who spoke trough the prophets”. His aboundant message is invaluable not only for theology, but also to her shoot, which should be spirituality, first of all the priestly and seminarian one, all the more because John was the only unmarried apostle, becoming – also in this respect – a paragon for the Roman Catholic clergy.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 67-82
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialna miłość samego siebie w nauczaniu Jana Pawła II
Responsible Love of Oneself in John Paul IIs Teaching
Autorzy:
Rzepa, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339135.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
nowy człowiek
odpowiedzialność
powołanie
sumienie
Holy Spirit
new man
responsibility
vocation
conscience
Opis:
The man is created by God in order to build perfection in himself with his own effort. An integral development comprises all the planes, in which a man’s life is manifested, that is developing the human body in the physical dimension, developing the mental abilities and possibilities as well as skills, and also the spiritual growth. This is possible only when a man discovers himself and his existence not only in the space of „the living project”, but first of all as „a living vocation”. This growing up in the personal meaning is done by a responsible use of freedom. In this way a man should allow the Holy Spirit to guide him and should be obedient to Him. Such an attitude leads consequently to a deeper recognition of oneself in the entirety of human existence. This discovering of the fullness of humanity and of living vocation is done in the way of the conscience. Hence John Paul II calls for watching over one’s state of conscience and points that the inner truth has a fundamental significance in human life. A man is himself by means of his inner truth, whose cognition and acceptance is made difficult by sin. „A new man” – redeemed by Christ – is called to be responsible not only according to his personal dignity, but first of all according to grace, to that supernatural gift. Responsibility of „the new man” in Christ is first of all a call to reflect in oneself this greatness, to which Christ calls and whose measure He becomes Himself. This can be done only by trusting in God. Responsibility for being a God's child will ultimately be revealed by subjection to the guidance of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2009, 1; 55-65
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty a Maryja - ku "antropologii spełnionej"
The Holy Spirit and Mary - to "Anthropology Fulfilled"
Autorzy:
Bartosik, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051061.pdf
Data publikacji:
2020-03-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maryja
Niepokalana
personalizm
zjednoczenie
podobieństwo
Mary
Immaculate
personalism
union
likeness
Opis:
Relacja Duch Święty – Maryja jest drogowskazem do osiągnięcia dojrzałej osobowości chrześcijańskiej. Celem formacji i rozwoju człowieka jest odtworzenie w sobie Bożego podobieństwa, utraconego przez grzech pierworodny i osobisty. Misją Ducha Świętego wewnątrz Trójcy Świętej i w ekonomii zbawienia są więzi międzyosobowe. Działając w duszy, przywraca On Boże podobieństwo przez uzdolnienie człowieka do właściwych relacji z Bogiem i bliźnimi oraz realizacji zadań wyznaczonych przez Stwórcę. Najdoskonalej Boże podobieństwo jaśnieje w Maryi, zjednoczonej od niepokalanego poczęcia z Boskim Parakletem, pomagającym w budowaniu Jej relacji z Bogiem i ludźmi oraz realizacji potrójnej misji Chrystusa. Maryja wskazuje drogę do tego zjednoczenia, gdyż uosabia szczyt stworzenia powracającego do Boga. WJej Osobie antropologiczny ideał osiąga najwyższy wyraz i swoje spełnienie.Aby pojąć określenie „antropologia spełniona” i poznać wpływ Ducha Świętego na kształtowanie członków Kościoła, trzeba zrozumieć, jak zjednoczenie z Duchem Świętym owocuje w Maryi, dążącej do pełni Bożego człowieczeństwa.
The relationship the Holy Spirit – Mary is a signpost to reach a mature Christian personality. The aim of human development is to recreate in himself God’s similarity, lost by sin. The Holy Spirit restores God’s image by the aptitude of man to a right relationship with God and neighbor, and the tasks assigned by the Creator. Most perfectly God’s image shines forth in Mary of the Immaculate Conception united with the divine Paraclete, supportive relationships with God and people, and the implementation of the threefold mission of Christ. In the person of Mary anthropological ideal reaches its highest expression and fulfillment. To understand the term ‘anthropology fulfilled’ and get to know the influence of the Holy Spirit on the formation of members of the Church, it is needed to understand how union with the Holy Spirit bears fruit in Mary, aiming to fully divine humanity.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 55-73
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygotowanie do sakramentu bierzmowania w życiu Kościoła partykularnego po II Soborze Watykańskim
The Preparation for the Sacrament of Confirmation in the Parish after the Second Vatican Council
Autorzy:
Rutkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551390.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
confirmation
Christian initiation
local Church
Christian maturity
Holy Spirit
apostolate
witness of faith
catechetical formation
mystagogical catechesis
Opis:
An analysis of documents of the local synods in fifteen Polish dioceses in Poland (1967-1994) gives an outline of what the preparation for the Sacrament of Confirmation is to look like in the case of 11 to 15 year-old teenagers. The catechetical preparation includes introduction to the liturgy of the Sacrament, the dialogue of the faith, the Christian maturity and the witnessing of the faith. There is a number of special service scenarios. It is crucial for the candidates to accept personally what results from the Baptism, that is the active participation in the life of the Church. Certain liturgical celebrations, retreats and the family prayer are particularly recommended in this time of preparation. The teenagers and adults with disabilities may undergo their pre-Confirmation program in the institutions that take care of them in partnership with parents or individuals in particular parishes. The immediate preparation in special circumstances (mature adults, engaged couples) may be arranged together with the youth groups or according to the special programs. There is also a custom to choose a name of a patron saint for the Confirmation. The parents, the sponsors and the parish community should accompany candidates by prayer, the formation and the catechesis for the adults. The Confirmation sponsors should be the godparents, the biological parents or other persons of the appropriate standing with the Church.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2013, 46; 223-234
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)
Laying on Hands in the Liturgy of Ordination in the First Millennium (Part Two: Middle Ages)
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035062.pdf
Data publikacji:
2020-08-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
laying on hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 5-24
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawrócenie jako kwestia i wyzwanie ekumeniczne
Conversion as ecumenical question and challenge
Autorzy:
Smentek, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761793.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
nawrócenie
wiara
jedność eklezjalna
ekumenizm
Holy Spirit
conversion
faith
ecclesial unity
ecumenism
Opis:
Jan Paweł II czyni nawrócenie wiodącym tematem encykliki Ut unum sint. Samo pojęcie nawrócenia jest niejednoznacznie rozumiane przez przedstawicieli różnych wyznań. Również potrzeba jedności widzialnej Kościoła nie jest tak samo odczuwana w poszczególnych wspólnotach chrześcijańskich. Działania ekumeniczne, modlitwa, współpraca to zaledwie droga do pojednania, które nie jest możliwe do osiągnięcia ludzkimi siłami. Starania te są jednak potrzebne i niezbędne. Nawrócenie to akceptacja inicjatywy Boga. To nawrócenie do wiary, dokonane w prawdzie, prowadzące do rezygnacji z egoizmu i uprzedzeń. W dzisiejszych czasach jednak również na tym polu napotkamy nieporozumienia albo przynajmniej różnice znaczeniowe. Niekiedy silnie akcentowane jest nawrócenie „ekologiczne” czy naprawienie historycznych zaszłości (rasizm, kolonializm). Wspólne wszystkim chrześcijanom jest uznanie trynitarnej komunii za źródło jedności Kościoła. Niemniej jednak w ujęciu niektórych autorów wystarczająca jest już obecna duchowa „jedność w różnorodności” bez potrzeby przywracania jej widzialnego charakteru. Chrześcijańskie nawrócenie prowadzi do całkowitego daru z siebie. Dowodem tego daru jest jednoznaczne świadectwo dawane Chrystusowi. Święty Jan Paweł II naucza, że w przypadku męczenników różnych wyznań mamy do czynienia z rzeczywistą jednością chrześcijan; nie mogą być podzieleni ci, którzy w pełni zjednoczyli się z Chrystusem.
Pope John Paul II makes conversions the leading topic of his Ut unum sint encyclical. However, this notion is not unambiguously understood by different denominations’ theologians. The claim for unity tends to be experienced in various ways within the particular ecclesial communities, as well. Ecumenical activity, prayer and cooperation stand on the very beginning of the track to reconciliation, which is not to be achieved by human forces. Nevertheless, these efforts are necessary and indispensable. Conversion means to accept God’s initiative. It’s conversion to faith, done in truth, that leads to give up selfishness and prejudice. Nowadays, even in this field misunderstandings, or at least interpretation differences, are to be found. Sometimes instead of on the return to the ground of faith, the emphasis is put on the ecological or historical conversion (from racism, colonialism and so on). The recognition of the Trinitarian Communion as source of ecclesial unity is common for all Christians. Nonetheless, in some interpretations the present spiritual “unity in diversity” seems enough and there is no need to reestablish its visual character. Christian conversion leads to complete, personal gift of self. The proof of this is to witness for Christ. John Paul II teaches that in the case of martyrs from various denominations true unity of Christians actually exists. Those, who are fully united with Christ, cannot be further divided among themselves.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 49-70
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profil Ducha Świętego w sakramentalnej rzeczywistości Kościoła
The profile of the Holy Spirit in the sacramental reality of the Church
Autorzy:
Gąsecki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340992.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pneumatologia
communio
communicatio
perychoreza
chrystomonizm
partycypacja/pośredniczenie
stawanie się osobą [Personwerdung]
„zapomnienie o Duchu” [Geistvergessenheit]
pneumatology
perichoresis
`forgetting about the Spirit' [Geistvergessenheit]
Chrisostomism
participation/mediation
becoming a person [Personwerdung]
Opis:
The profile of the Holy Spirit in the sacramental reality of the Church – undertaking this subject is an attempt of placing sacramentology more strongly in the context of pneumatology than it has been done up till now. Pneumatologically directed sacramentology is a reflection issuing from the intra-Trinitarian distinguishing between the one and the only God, which first of all tries to develop the personal understanding of the sacraments. This is because the dynamics of God's life, pulsating in the communion of the Persons loving each other, leads to a dynamic, personal approach to the sacramental mysteries as real symbols of God's agape, as salutary events, opening this community of life and love that is contained in the three-Person God, and introducing man and the liturgical congregation of the praying Church to it. Hence, administering sacraments and receiving them opens the dynamic process of participation in God's personal love; liturgical celebration may be interpreted as acceptance into the movement of life and the relation of Jesus to Father in the Holy Spirit. Contemporary theology of sacraments, in order not to lose strength and dynamics shaping the life of man's faith, should approach him and talk to him on the plane of the deepest layers of his personality – that is, it should address its postulates to man in his sphere of freedom. In such a context sacraments may be defined as „spaces of encountering the triune God creating a person in a man”.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2012, 4; 263-280
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty w kontekście współczesnej teologii komunijnej
The Holy Spirit in the Context of Modern Communion Theology
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050714.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pneumatologia
relacje wewnątrztrynitarne
model trynitarny
komunikacja
komunia
pneumatology
intra-Trinitarian relations
Trinitarian model
communication
communion
Opis:
Pneumatologia przeżyła swoje specyficzne odrodzenie dzięki obudzeniu się na nowo myśli komunijnej. Komunijna analiza relacji wewnątrztrynitarnych prowadzi do budowania modeli trynitarnych, które w nowy sposób próbują ukazać także miejsce i rolę Ducha Świętego w łonie Trójcy Świętej. Należą do nich również komunikacyjne i komunijne modele Trójcy Świętej, ukazujące Ducha Świętego jako jednoczące i pośredniczące „środowisko sensu” oraz „przestrzeń” nieskończonej miłości w Bogu, co ma także znaczenie dla całej teologii.
Pneumatology survived its specific revival made possible by the awakening of communion thought again. The communion analysis of intra-Trinitarian relations leads to building Trinitarian models, which in a new way try to show the place and role of the Holy Spirit in the bosom of the Holy Trinity. They also include communicative and communion models of the Holy Trinity, showing the Holy Spirit as unifying and mediating “environment of meaning” and “space” of infinite love in God, which is also important for all theology.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 151-164
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwość Objawienia Bożego według Petera Knauera
The Possibility of Revelation of God by Peter Knauer
Autorzy:
Słocińska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601809.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Peter Knauer
objawienie Boże
Trójca Święta
wcielenie
Duch Święty
wiara
Revelation
The Trinity
Incarnation
Holy Spirit
faith
Opis:
Według niemieckiego teologa Petera Knauera szczególne Boże objawienie i wspólnota człowieka z Bogiem są możliwe, lecz nie oczywiste. Objawienie Boże przekazywane jest w orędziu chrześcijańskim, które chce być rozumiane jako Słowo Boże, skierowane przez Boga do człowieka. Objawienie Boże w najgłębszym sensie polega na przyjęciu człowieka do wewnątrz Boskiej miłości i jako takie możliwe jest jedynie w trynitarno-inkarnacyjno-pneumatologicznym rozumieniu Boga. Miłość Boża nie ma miary w niczym stworzonym i nie może zostać odczytana ze świata samym tylko rozumem. Objawienie Boże wymaga wiary jako rodzącej się ze słuchania Słowa postawy zaufania działającemu Bogu.
According to Peter Knauer, special Revelation of God and a community of man with God is possible, although not obvious. Christian message wants to be comprehended as Word of God, wherein God is approaching man with His message of love. Acceptance of man into love of God is the essence of His Revelation. This concept of divine Revelation is possible only with trinitarian-incarnational-pneumatological comprehension of God and cannot be understood just and only in an intellectual way. Therefore, we need faith.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 207-221
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła
Charismatic and Kenotic Dimension of Belonging to the Church
Autorzy:
Moskałyk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340910.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
charyzmat
kenoza
Duch Święty
przynależność do Kościoła
charisma
kenosis
the Holy Spirit
belonging to the Church
Opis:
The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2009, 1; 33-47
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homilia jako część liturgii
The Homily as a Part of Liturgy
Autorzy:
Głowa, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062665.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
homilia
Jezus Chrystus
liturgia
kapłaństwo
Kościół
urząd
zgromadzenie
Holy Spirit
homily
Jesus Christ
liturgy
priesthood
Church
office
congregation
Opis:
The aim of the article is to look at the homily in the light of the Conciliar definition of liturgy. The article consists of three parts. In Part One the author presents the homily as doing the duty of Jesus Christ’s priestly office. Part Two of the article is a deliberation on the subject of the homily, which is Christ and the Church; and in Part Three the basis for the truth is shown that the Church is the subject of the whole liturgy, including homily.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 147-159
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja Objawienia do Pisma Świętego według Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)
Relation Between the Revelation and the Holy Scripture According to Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600900.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Objawienie
Pismo Święte
litera
duch
interpretacja
egzegeza
Chrystus
Bóg
człowiek
Maryja
Kościół
Tradycja
Dei verbum
Sobór Watykański II
Verbum Domini
Benedict XVI
Joseph Ratiznger
Revelation
Holy Scripture
letter
spirit
interpretation
exegesis
Christ
God
man
Mary
Church
Tradition
the Second Vatican Council
Opis:
Joseph Ratzinger mocno podkreślał różnicę pomiędzy Objawieniem a Pismem Świętym. Boskiego Objawienia nie można zrównać z literą Biblii, skoro Objawieniem jest w gruncie rzeczy sam Chrystus. Rzeczywistość wydarzenia Objawienia jest uprzednia i głębsza wobec biblijnego świadectwa o tym wydarzeniu. Oznacza to, że Objawienie jest zawsze większe od samego Pisma. Utożsamienie Objawienia i Pisma uderza w istotę chrześcijańskiej wiary, która wtedy staje się „religią Księgi” zamiast religii żywego Słowa. Zrozumienie, czym jest Objawienie, a czym Pismo Święte, stanowi również dobry punkt wyjścia do uwzględnienia roli Tradycji.
Joseph Ratzinger strongly emphasized the difference between the Revelation and the Holy Scripture. The divine Revelation can not be made equal with the letter of the Bible for in fact it is Christ himself who is the Revelation. The reality of the Revelation considered as an event is previous to the biblical account of this event and deeper than the latter. It means that the Revelation is always greater than the Scriptures themselves. Considering the Revelation and the Scriptures equitable means undermining the essence of the Christian faith which therefore becomes “religion of the Book” instead of being religion of the living Word. Understanding, what the Revelation and what the Holy Scripture is, is also a good starting point for taking into account the role of Tradition.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 99-118
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebudzeniowe protestanckie tendencje charyzmatyczne XIX i początku XX wieku
Protestant Charismatic Revival Trends Nineteenth and Early Twentieth Century
Autorzy:
Medwid, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28903062.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
pentekostalizm
dar języków
uzdrawianie
chrzest w Duchu Świętym
pentecostalism
gift of tongues
healing
baptism in the Holy Spirit
Opis:
Interesującym zjawiskiem jest szeroko pojęta z nurtu prostestanckiego działalność ruchów i osób charyzmatycznych, powołujących się na Bożego Ducha jako źródło pochodzenia niecodziennych darów. W wieku XIX i na początku XX pojawiło się wiele zjawisk „charyzmatycznych”, które stały się podstawą idei i rozwoju tzw. ruchów pentekostalnych.Autor artykułu koncentruje się przede wszystkim na uporządkowaniu tematycznym zachowań i tendencji „charyzmatycznych”, wywołujących tak wielkie oddziaływanie, oraz na ich teologicznej analizie i ocenie. Podjęta tematyka związana jest z uświęceniem i chrztem w Duchu Świętym, modlitwą i uzdrawianiem oraz darem języków.
An interesting phenomenon is the widely understood, from the Protestant trend, the activity of charismatic movements and people, who refer to God’s Spirit as the source of the origin of unusual gifts. In the nineteenth and early twentieth centuries, many “charismatic” phenomena appeared, which became the basis for the idea and development of the so-called pentecostal movements.The article focuses primarily on the thematic ordering of “charismatic” behaviors and tendencies that have such a great impact, as well as their theological analysis and evaluation. Topics are related to sanctification and baptism in the Holy Spirit, prayer and healing, and the gift of tongues.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 3; 121-147
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia żywą katechezą
The Liturgy is a Living Catechesis
Autorzy:
Goliszek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062609.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Duch Święty
liturgia
katecheza
uobecnienie
osoba
wiara
spotkanie
doświadczenie
Jesus Christ
the Holy Spirit
the Liturgy
catechesis
religious instruction
making present
person
faith
encounter
experience
Opis:
Liturgia to wspólnota Boga z człowiekiem. Człowiek w celebracji liturgicznej doświadcza spotkania z Osobą Chrystusa. Jest to spotkanie na sposób osobowy, czyli realnie i rzeczywiście. Liturgia bowiem uobecnia całą Osobie Chrystusa, Jego życie, słowa i czyny. Uobecnia historię zbawienia, w szczególny sposób Paschalne Misterium Chrystusa, czyli mękę, śmierć, pogrzeb oraz zmartwychwstanie i wniebowstąpienie a także wylanie Ducha Świętego. Duch Święty który ożywił Chrystusa przy zmartwychwstaniu w liturgii uobecnia Jego dzieło zbawcze i czynie je żywym i aktualnym. Obecny w liturgii Jezus Chrystus przez ożywiające działanie Ducha Świętego zbawia, budzi wiarę i wyzwala człowieka do wolności dziecka Bożego. Człowiek w ten sposób otrzymuje dar nowego życia przez osobowe zjednoczenie z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym. Jezus Chrystus w liturgii za współdziałaniem Ducha Świętego objawia się i spotyka się z człowiekiem oraz prowadzi do komunii i zjednoczenia z całą społecznością Trójcy Świętej. W tym miejscu wyłania się cel liturgii który jest identyczny z nadrzędnym celem katechezy. Zarówno liturgia jak i katecheza ma za cel doprowadzić swojego uczestnika do komunii i zażyłości z Jezusem Chrystusem, który prowadzi do więzi z Ojcem w Duchu Świętym. Ten personalistyczny charakter liturgii sprawia, że jest ona miejscem żywej katechezy. Liturgia bowiem wiarę wyraża, przekazuje i kształtuje. Cała liturgia zawiera wiarę katolicką i tę wiarę przez celebrację wyznaje. Wprawdzie liturgia nie jest naukowym poznaniem wiary, nie wyjaśnia pojęć, nie jest teologicznym traktatem ani wykładem ale jej katechetyczny charakter wyraża się w tym, że czyni wiarę oraz prowadzi do egzystencjalnego spotkania z Bogiem. W tym sensie liturgia jest żywą, dynamiczną katechezą posiadającą charakter osobowy i wychowawczy. W katechezie mającej miejsce w liturgii, sam Bóg przemawia, poucza, zbawia i wychowuje człowieka do pełni człowieczeństwa.
The Liturgy is a community between God and man. During a liturgical celebration, man experiences an encounter with the Person of Christ. It is a personal encounter, that is, a real encounter. The Liturgy makes present the whole Person of Christ, His life, words and acts. It makes present the history of salvation, in particular the Paschal Mystery of Christ, that is His passion, death, funeral, resurrection, and ascension, and the outpouring of the Holy Spirit. The Holy Spirit that revived Christ at resurrection in the Liturgy makes present His salvific work, makes it alive and actual. Jesus Christ present in the Liturgy through the enlivening action of the Holy Spirit saves, arouses faith and sets man free to be a child of God. Thus man receives a gift of new life through personal unity with the Father through Christ in the Holy Spirit. In the Liturgy, Jesus Christ in collaboration with the Holy Spirit reveals, meets man, and leads to communion and unity with the whole community of the Holy Trinity. Here emerges the purpose of the Liturgy, which is identical with superior purpose of religious instruction (catechesis). Both the Liturgy and catechesis seek to lead their participant to communion and intimacy with Jesus Christ. He leads to unity with the Father in the Holy Spirit. This personalistic character of the Liturgy makes it the place of living catechesis. The Liturgy expresses faith, communicates faith and shapes it. The whole Liturgy contains Catholic faith and confesses this faith through celebration. The Liturgy is not a learned knowledge of faith, it does not explain concepts, it is not a theological tract or an interpretation, but its catechetic character is expressed in the fact that it makes faith and leads to an existential encounter with God. In this sense the Liturgy is a living and dynamic catechesis, it has a personal and educational character. In religious instruction that is taking place in the Liturgy God Himself speaks, gives instructions saves, and brings up man to full humanity.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 117-131
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wniebowstąpienie Syna. Nowa forma obecności Jezusa przy braciach
Son's Ascension. The New Form of Christ's Presence With Brothers
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601461.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Wniebowstąpienie
Zmartwychwstanie
Jezus Chrystus
wywyższenie
krzyż
dom Ojca
Duch Święty
Eucharystia
Ascension
Resurrection
Jesus Christ
exaltation
cross
Father's house
Holy Spirit
Eucharist
Opis:
Wniebowstąpienie jeszcze wyraźniej niż Zmartwychwstanie daje nam odczuć, że Chrystus jest ponad wszelkimi ludzkimi ograniczeniami. Jest inaczej i bardziej obecny, niż potrafimy to zrozumieć. Można określić tę obecność jako Boską, a ta nie zna opuszczenia, oddalenia, zapomnienia, odległości.
The Risen Christ reveals the love of God the Father and reveals himself as His beloved Son. In Him, every man is accepted by God. Ascension is the next step in the mission of Christ, which completes in His return to the Father. In Him man returns to his Father. The exaltation of Christ is already made on Calvary. Through the cross Son opens the door to Father’s house for His brothers. Acending to the heaven, Christ does not leave the disciples and foretells the coming of the Holy Spirit. That is why the Apostles after the Ascension did not suffer sorrow, but they glorified God and expected the Paraclete. The presence of the Master of Nazareth took on another dimension, a new form. Through the Holy Spirit, Jesus still reveals the Father to the disciples, this is done especially in the Eucharist.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2015, 9, 1; 83-95
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
Autorzy:
Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
indwelling
Holy Spirit
Trinity
grace
kenosis
mysticism
zamieszkanie Boga
Duch Święty
Trójca
łaska
kenoza
mistyka
inabitazione
Spirito Santo
Trinità
grazia
kenosi
mistica
Opis:
Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ sakramentu bierzmowania na życie społeczne chrześcijan
Influence of the Sacrament of Confirmation on the Social Life of Christians
Autorzy:
Wolański, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340362.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bierzmowanie
sakrament
Duch Święty
świadectwo
odpowiedzialność
Kościół
liturgia
służba
wspólnota
powołanie
Confirmation
sacrament
Holy Spirit
witness
responsibility
Church
liturgy
service
community
vocation
Opis:
Confirmation is the crowning of Baptism, multiplication of the gifts of the Holy Spirit and granting a right to be an active member of the Church. Confirmation has its autonomy and uniquely conveys the gift of the Holy Spirit. On Confirmation, every Christian bears witness to Christ’s truth. He or she should then awaken in people a sense of responsibility for the Church and in consequence salvation of the world.  Receiving Confirmation has an influence on personal and social life of Christians. The quality of preparation and amount of good will affect the degree of this influence in daily life. The impact should manifest itself as tightening of the bond with Christ, multiplication of the gifts of the Holy Spirit and strengthening of the bond with Christ. As far as the social aspect is concerned, the confirmed person is to proclaim faith, bear responsibility for building the Church community, participate in the cult and contribute to the community’s work.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2010, 2; 143-161
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pneumatologiczny wymiar obrzędów egzorcyzmów
The Pneumatological Dimension of the Rites of Exorcisms
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062632.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
egzorcyzm wielki
egzorcyzm mniejszy
wymiar pneumatologiczny egzorcyzmu
epikleza
epifania Ducha Świętego
znaki
symbole
euchologia
major exorcism
minor exorcism
pneumatological dimension of exorcism
epiclesis
epiphany of the Holy Spirit
signs
symbols
euchology
Opis:
Every liturgy, including also the liturgy of exorcism, is a peculiar locus theologicus. The present article is focused in this case on emphasizing the pneumatological dimension of the rite. In the exorcisms the Church is united with the Holy Spirit and begs Him to give help to the man’s weakness in his struggle against the evil spirit. This strange synergy of the Spirit and the Church in Christ is manifested not only in the texts of the modernized Rites shown by the author, but also in the signs, gestures, objects and activities accompanying the rites and discussed in the article. In the celebration of exorcism water, salt, oil, hand and breath are the symbols of the Holy Spirit. The liturgy of exorcisms shows not only the dynamism of the action of the third Divine Person, but also is the locus of the epiphany of the Holy Spirit, whose nature is revealed by the texts of the rites. The saturation of the euchology of exorcisms with pneumatological subjects allows the sacramental to return to its original idea, that is the epiclesis of the Spirit’s invitation and descent. Hence the author shows that the true and proper tone of exorcism is not so much exorciso te, but rather invoco te, Spiritus Sanctus, or in a more distinct way: emitte quaesumus Spiritum Sanctum tuum Paraclitum super.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 257-271
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trynitarny charakter wiary chrześcijańskiej
The Trinitarian Nature of the Christian Faith
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234101.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Trójca Święta
Bóg Ojciec
Syn Boży
Duch Święty
formuły trynitarne
Trójca historiozbawcza
Trójca immanentna
miłość trynitarna
Blessed Trinity
God the Father
Son of God
Holy Spirit
Trinitarian formulae
economic Trinity
immanent Trinity
Trinitarian love
Opis:
The mystery of the Trinitarian God is not a theological puzzle, or an intriguing but distant bit of information about God that has no real bearing on our daily life. The faith in the Trinity creates the general spiritual environment in which Christians can live. To keep Trinity in the heart of the Christian faith, it must be treated seriously. It must be defined as the belief in a real Trinitarian God, who wanted to present Himself to humanity in this way. This postulate that is often called „a Trinitarian turn” imposes two main tasks on its followers: Firstly, to consolidate the whole variety of theological expositions in the light of the Trinitarian truth. Secondly, to find common grounds for the Trinitarian truth and the Christian and, generally, human experience. Realizing both tasks enlivens the perception of the Holy Trinity as a foundation for the perception and interpretation of the Christian doctrine, the totality of human life and of the universe.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 117-129
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryteria rozeznawania duchowego i rozeznawania duchów w świetle współczesnej literatury teologiczno-duchowej
Criteria for Spiritual Discernment and Discerning Spirits in the Light of Contemporary Theological and Spiritual literature
I criteri del discernimento spirituale e del discernimento degli spiriti nella luce della letteratura contemporanea teologico-spirituale
Autorzy:
Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340017.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rozeznawanie duchów
rozeznawanie duchowe
duch zły
duch dobry
Duch Święty
the discernement of spirits
spiritual judgement
evil spirit
good spirit
Holy Ghost
discernimento degli spiriti
discernimento spirituale
spirito cattivo
spirito buono
Spirito Santo
Opis:
Il discepolo di Cristo è invitato di esercitare il discernimento spirituale e il discernimento degli spiriti. Quando si tratta di discernimento spirituale, bisogna intendere „spirituale” come livello al quale si esercita il discernimento. San Paolo insegna che i cristiani hanno ricevuto lo Spirito di Dio, per poter distinguere ciò che viene da Dio (cf. 1 Cor 2, 12). Quando si parla di discernimento degli spiriti, si tratta del ogetto a cui si applica il discernimento (situazioni di spirito, luci, mozioni e pure gli spiriti – esseri di natura personale – che agiscono nell’uomo). Solo l’uomo „spirituale” è capace di esercitare il discernimento spirituale. Nella Bibbia si trovano i dati, che aiutano a distinguere l’agire dello spirito maligno, dello „spirito della natura umana”, e pure dello Spirito Santo. La chiave fondamentale del discernimento sono le parole di Cristo riportate dal Vangelo. Sulla base biblica e tradizione ecclesiale, la Chiesa può riscoprire le nuove regole del discernimento, se lo necessita la situazione.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2011, 3; 121-139
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lo Spirito Santo nell’Unzione degli Infermi. (Studio sul rito attuale)
Duch Święty w namaszczeniu chorych (studium na temat obecnego rytu)
Autorzy:
Dolhai, Lajos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092716.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Anointing of the Sick
current Ritual
Holy Spirit
the presence of the Spirit in the anointing of the sick
euchologia
the laying on of hands
anointing with oil
Unzione degli Infermi
Rituale attuale
Spirito Santo
presenza dello Spirito negli unzione degli infermi
l’imposizione delle mani
l’unzione con olio
namaszczenie chorych
aktualny Rytuał
Duch Święty
nałożenie rąk
namaszczenie olejem
obecność Ducha w namaszczeniu chorych
Opis:
Il rinnovamento liturgico sanzionato dal Concilio Vaticano II ha come centro la Sacra Liturgia: esso già di per sé – come dice la Costituzione Sacrosactum Concilium (SC 43) – è una grazia dello Spirito Santo. Uno dei frutti più significativi di questo rinnovamento può essere considerato il nuovo ”Ordo” dell’Unzione degli infermi. Infatti, il nuovo Rituale, con la sua articolazione e ricchezza di prospettive presenta una nuova visione di questo sacramento. La modifica più importante riguarda il suo nome che da sacramento dei moribondi (sacramentum exeuntium) diventa quello degli ammalati (unctio infirmorum). Meta della mia ricerca è l’approfondimento della presenza dello Spirito Santo nell’Unzione degli infermi attraverso uno studio del rito attuale. Analizzeremo il Rituale dal punto di vista pneumatologico per poi giungere ad una sintesi dottrinale. Il metodo da me utilizzato sarà anche comparativo, perché vorrei mettere in rilievo le differenze tra i testi dell’antico Rituale (1614) a quelli della liturgia attuale (1972). La domanda principale è questa: Come viene espressa nel nuovo Ordo la presenza e l’azione dello Spirito Santo.
The liturgical renewal endorsed by the Second Vatican Council has the Sacred Liturgy as its center: it is already in itself – as the Constitution Sacrosanctum Concilium (SC 43) states – a grace of the Holy Spirit. The new ”Ordo” of the Anointing of the Sick can beconsidered as one of the most significant fruits of this renewal. In fact, the new Ritual, with its articulation and richness of perspectives, presents a new vision of this sacrament. The most important amendment concerns its name which from the Sacrament of the dying (sacramentum exeuntium) becomes that of the sick (unctio infirmorum). The goal of my research is the deeper understanding of the presence of the Holy Spirit in the Anointing of the Sick through a study of the current rite. We will analyze the Ritual from the pneumatological point of view and then arrive at a doctrinal synthesis. The method used is also comparative, because I would like to highlight the differences between the texts of the old Ritual (1614) to those of the current  liturgy (1972). The main question is this: How is the presence and action of the Holy Spirit expressed in the new Ordo.
Odnowa liturgiczna zainicjowana przez Sobór Watykański II przedstawia świętą liturgię jako centrum życia Kościoła. Liturgia jest już sama w sobie – jak stwierdza konstytucja Sacrosanctum concilium (SC 43) – łaską Ducha Świętego. Za jeden z najbardziej znaczących owoców tej odnowy można uznać nowe Ordo sakramentu namaszczenia chorych. W istocie nowy Rytuał ze swoją formą wyrazu i bogactwem perspektyw przedstawia nową wizję tego sakramentu. Najważniejsza zmiana dotyczy jego nazwy – zamiast o umierających (sacramentum exeuntium) mówimy teraz o chorych (unctio infirmorum). Celem moich badań jest głębsze zrozumienie obecności Ducha Świętego w namaszczeniu chorych poprzez studium aktualnego obrzędu. Rytuał zostanie przeanalizowany z pneumatologicznego punktu widzenia, a następnie dojdziemy do syntezy doktrynalnej. Zastosowałem również metodę porównawczą, ponieważ chciałem podkreślić różnice między tekstami dawnego Rytuału (1614) a tekstami obecnej liturgii (1972). Główne pytanie brzmi: W jaki sposób w nowym Ordo wyraża się obecność i działanie Ducha Świętego?
Źródło:
Teologia w Polsce; 2021, 15, 2; 81-94
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kosmiczny wymiar pełni zbawienia w Chrystusie Paschalnym w ujęciu ks. Wacława Hryniewicza
The Cosmic Dimension of the Fullness Salvations in Paschal Christ in the Seizure of Waclaw Hryniewicz
Autorzy:
Murawska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601529.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pełnia zbawienia
Pascha Chrystusa
kosmos
Zmartwychwstanie
życie wieczne
czas
Duch Święty
wniebowstąpienie
Paruzja
Wcielenie
Hryniewicz
Resurrection
Paschal Christ
fullness of salvation
Incarnation
Parousia
Holy Spirit
cosmos
eschatology
Opis:
Pełnia zbawienia jako rzeczywistość ostateczna (finalna) jest ważnym tematem obecnym w nauczaniu Kościoła i w literaturze teologicznej. Różne nurty myśli teologicznej pokazują złożoność problemu oraz wielość dróg, na których poszukuje się coraz pełniejszych interpretacji wydarzeń ostatecznych. Wśród nich obecna jest myśl Wacława Hryniewicza. Jego zasługą jest zaprezentowanie takiego ujęcia, w którym kosmiczny wymiar pełni zbawienia jest ściśle związany z Paschą Chrystusa, pojmowaną integralnie z innymi wydarzeniami paschalnymi, co też zostanie przedstawione w niniejszym artykule.
The reflection of Hryniewicz concerning the fullness of the salvation concentrates first of all on the Paschal Christ, treated integrally in the Incarnation of the Son, in His Ascension, and the Parousia, and then embraces the man saved by Jesus Christ. In the cosmic perspective of Resurrection of Christ he takes into account the role of Holy Spirit. Hryniewicz thinks that all, what took place in the Body of Christ, is a prototype, a reason and an anticipation of this, what is supposed to take place in the entire cosmos. In the entire reflection the indistinct division is scratched on the eschatology individual and general. With the essential present motif in the reflection in the theology of Hryniewicz is the problem of the tension between times and eternity. In solution of the matter he uses the category of the time changed, what grants to statements with him related the hypothetical character.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2015, 9, 2; 131-147
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trójjedyny Bóg jako Stwórca świata
The Truine God as Creator of the World
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601464.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stworzyciel
stworzenie
Trójjedyny Bóg
chrześcijański panenteizm
trynitarno-komunijna przestrzeń stworzenia
stworzenie wobec Boga - w Synu
stworzenie w Bogu - w Duchu Świętym
Creator
creation
the Triune God
Christian panentheism
Communional-Trinitarian “space” of creation
creation in front of God – in the Son
creation in God – in the Holy Spirit
Opis:
Trójjedyny Bóg jest Stwórcą całej rzeczywistości. On stworzył świat z miłości i do miłości, jest komunijno-trynitarną „przestrzenią” stworzenia, które istnieje naprzeciw Boga – w Synu i w Bogu – w Duchu Świętym.
The Triune God is the Creator of all reality. God is transcendent and immanent to the world in the sense of the Christian panentheism. As the Communion of love of the Father, the Son and the Holy Spirit, God may, without limit yourself, give existence to the world. He created the world out of love and for love, He is Communional-Trinitarian “space” of creation that exists in front of God – in the Son and in God – in the Holy Spirit.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2015, 9, 1; 57-69
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzegeza teologiczna w świetle opracowań Międzynarodowej Komisji Teologicznej
Theological Exegesis in the Light of the International Theological Comissions Documents
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601930.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pismo św.
egzegeza
interpretacja
egzegeza teologiczna
hermeneutyka wiary
„hermeneutyka chalcedońska”
egzegeza kanoniczna
żywa Tradycja Kościoła
analogia wiary
metoda historyczno-krytyczna
wiara
nauka
Jezus Chrystus
Duch Święty
Kościół
Międzynarodowa Komisja Teologiczna
Joseph Ratzinger
zmysł wiary
chrystologia
pneumatologia
eklezjologia
Holy Scripture
exegesis
interpretation
theological exegesis
hermeneutics of faith
“Chalcedonian hermeneutics”
canonical exegesis
the living Tradition of the Church
the analogy of faith
historical-critical method
faith
science
Jesus Christ
Holy Spirit
Church
the International Theological Commision
the sense of faith
Christology
Pneumatology
Ecclesiology
Opis:
Katolicką interpretację Pisma św. charakteryzuje współistnienie zasad teologicznych i metod naukowych. Tak rozumiana egzegeza teologiczna sama z kolei wymaga uzasadnienia teologicznego. W jego poszukiwaniu autor artykułu sięgnął do dokumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W tekście ukazany został teologiczny fundament zarówno dla tzw. wielkich zasad interpretacji Biblii, jak i konieczności stosowania metody historyczno-krytycznej. W zakończeniu przedstawiono propozycje godne uwagi w interpretacji biblijnej. Spośród nich najbardziej interesująca wydaje się przede wszystkim niemożliwa do zdefiniowania dwubiegunowość procesu egzegezy.
The Catholic interpretation of the Holy Scripture is characterised by coexistence of theological principles and scientific methods. Theological exegesis so understood itself requires theological justification. In search of the latter the author of the article referred to the International Theological Commission’s documents. A theological basis for both the so-called “great principles of the interpretation” of the Bible and the necessity to apply the historical-critical method are presented in the text. The conclusion deals with suggestions worthy to be considered in the Biblical interpretation. Bipolarism of the exegesis process that is impossible to be defined is first of all to be heeded.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 125-151
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako aktualizator zbawienia człowieka. Monika Waluś. Spiritus Sanctificator. Człowiek wobec Ducha Świętego według Ksiąg Wyznaniowych luteranizmu (1529-1537). Lublin: Wydawnictwo KUL 2010 ss. 284. ISBN 978-83-7363-968-3
The Holy Spirit as a Actualizer of Man’s Salvation. Monika Waluś. Spiritus Sanctificator. Człowiek wobec Ducha Świętego według Ksiąg Wyznaniowych luteranizmu (1529-1537). Lublin: Wydawnictwo KUL 2010 ss. 284. ISBN 978-83-7363-968-3
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340928.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 169-175
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzeszowsko-tyczyńskie Bractwo Kapłańskie pod patronatem Ducha Świętego i Maryi Panny od XV do XVIII stulecia
The Holy Spirit and the Virgin Mary Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests From the 15th to the 18th Century
Autorzy:
Borcz, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339898.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bractwo Kapłańskie rzeszowsko-tyczyńskie
biskup Maciej
statuty
zarząd konfraterni
członkowie
sesje brackie
nabożeństwa za zmarłych konfratrów
fundacje pobożne
prebendy ołtarzowe
reformy biskupa W.H. Sierakowskiego z roku 1760
zniesienie Bractwa w roku 1783 przez zaborcze władze austriackie
Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests
Bishop Maciej
statutes
Board of the Brotherhood
members
confreres’ sessions
services for the late confreres
religious foundations
altar prebends
Bishop W. H. Sierakowski’s reforms of 1760
abolishing the Brotherhood by the Austrian authorities in 1783
Opis:
An extremely important role in maintaining the clergy’s high religious-moral level in the Church in the West was played by brotherhoods of priests (fraternitates presbyterorum) that were established starting from the 9th century. Their aim was a continuous formation of their members, mutual spiritual and material aid, and praying for the dead confreres. From Gaul, where they were first established (Reims), they soon spread to the neighboring countries, among others to Germany, Italy and Spain. They reached Poland in the 13th century becoming one of the important factors of reformation of the clergy. In the Przemyśl Diocese of the Latin rite (established about the middle of the 14th century) brotherhoods open to the clergy (and also lay people, according to the so-called filadelfia principle) appeared in the first half of the 15th century, and by the end of the 17th century they spread to its whole territory. As the first one the Holy Spirit and the Virgin Mary Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests (Fraternitas Sacerdotalis in ecclesiis et districtibus Rzeszoviensi et Tyczynensi), that the author discusses here, was established. First it was active in the Rzeszów and Tyczyn regions, and from the end of the 16th century within the Rzeszów Decanate. It was a grass-roots initiative of a group of clergymen, and then it was officially approved of by the Przemyśl Bishop Maciej in 1419. Its statute described the structure of the brotherhood, defined its aims, means of work and the disciplinary issues. It devoted quite a lot of attention to the questions connected with the ultimate matters, like preparation for death, funeral, aid for the soul of the dead one, and so on. Indulgence privileges were supposed to encourage the members to diligently take part in the meetings and celebrations of the brotherhood that took place periodically. A great role in the life of the Brotherhood was played by sessions convened initially once every three months, and then twice a year, that were usually attended by all its members as well as its lay sympathizers. The sessions took place in Tyczyn and Rzeszów, alternately. The devotion during a session had a set order: first the mourning office was sung and the Holy Mass was celebrated with a procession and with stations for the late brothers, next a solemn Holy Mass was said about the Holy Spirit, with the exposition of the Sacrament and the procession and a sermon. After the devotion a debate was held with a scrutiny concerning the life of the confreres, and in the later period also concerning the state of their churches. Also the more difficult cases of moral theology were discussed. When all the items on the agenda had been discussed the confreres went to a meal, in which only priests could participate. Some of the most important aims of the Brotherhood was the promotion of the cult of God, ensuring profuse spiritual gifts to the living brothers, and prayer aid to those, who had already passed away. In the current of this type of actions (collective as well as individual) various religious funds were contained (the first one in 1492), including altar prebends (the first one in 1639). In consequence in the middle of the 18th century the Brotherhood had the right of patronage over four altar prebends. The Rzeszów Brotherhood was quite active practically throughout the 17th century, however, in the next century its deep crisis was revealed, which was caused to a considerable degree by external factors. It also affected the other priest communities in the diocese, which had an adverse influence on the formative work among the clergy. Brotherhoods were revived in the diocese by the zealous Przemyśl priest, Bishop W. H. Sierakowski (1742-1760). After an in-depth examination of the situation, on 5 May 1760 in Brzozów he issued a directive to all the brotherhoods in the diocese, in which he described in detail the reforms that were to be effected. Introduction of a uniform and to some degree centralized structure of the brotherhood in the diocese was an important novelty; it was adjusted to its new territorial structure introduced in 1751 (3 archdeaconates). Instead of about a dozen small, independent brotherhoods existing in particular deaconates, the Bishop organized three big ones, each of which was to function in one of the archdeaconates. Each one was to be headed by the provost elected for life. At the same time Bishop Sierakowski ordered all the brotherhoods to keep to the reformed statute of the Sanok-Krosno Brotherhood. The reform of 1760, although it was not fully implemented (the new structure based on the network of archdeaconates was not accepted), gave a new impulse to the work of all priest brotherhoods in the Przemyśl Diocese (including the Rzeszow-Tyczyn one), which is confirmed by the preserved official reports dating back to that time. It should be stressed that the reform introduced by Bishop W. H. Sierakowski gave sound foundations for further fruitful work of priest brotherhoods in the diocese for a long time. However, their fate was unexpectedly decided by external factors. In consequence of the first partition of Poland in 1772 the Przemyśl Diocese was annexed by Austria that soon abolished the system existing in Poland and introduced its own in its place. All former institutions of the Polish Republic that were incompatible with the vision of an „enlightened state” ruled in an absolutist way were abolished. Also the Catholic Church was subjected to utter control as well as to numerous restrictions and transformations that were supposed to make it completely subject to the state and make it an obedient tool for the lay authorities. These actions, presented as a „reform of the Church”, were taken in the name of the political-ecclesial system obtaining in Austria at that time that was called „Josephinism”. Ruthless and consistent interference of the lay authorities into the life of the Church in a few years led to liquidation of many Church institutions that played a great role in the religious life of the community of the faithful. Also all religious brotherhoods were the aim of a furious attack, including the ones to which priests belonged, whose profile did not correspond with the vision of the „enlightened state”. They were abolished by the Austrian authorities on 22 May 1783, and in their place the court decree of 9 August 1783 established the „Association for Active Love of the Neighbor” that was subjected to the control of the state. These actions also meant the end of the Rzeszow-Tyczyn Brotherhood of Priests, deserved in the field of forming and sanctifying numerous generations of priests as well as of lay people.
Źródło:
Roczniki Historii Kościoła; 2009, 1; 129-162
2080-8526
Pojawia się w:
Roczniki Historii Kościoła
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-50 z 50

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies