Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Holocaust (Shoah)" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989
The Other Shoah: The Genocide on the ‘Gypsies’ in Literature after 1989
Autorzy:
Brittnacher, Hans Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791198.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura pamięci
ludobójstwo
Holocaust
Cyganie
Romowie
Sinti
Papusza
Colum McCann
Cultural memory discourse
genocide
Roma
Opis:
Inna Zagłada: Ludobójstwo ‘Cyganów’ w literaturze po roku 1989Uprzedzenia wobec narodów romskich, które ciągle jeszcze w sposób dyskryminujący nazywa się Cyganami, wpływają na kulturowy dyskurs pamięci o Szoah. Ludobójstwu tzw. Cyganów zaprzecza się bądź je bagatelizuje. Jako że istnieje niewiele świadectw tych, którzy przeżyli, z perspektywy większości (kultury dominującej: tu niemieckiej) uporanie się z traumą wydaje się być estetycznie niemożliwe, z drugiej zaś strony reguła kultury wstydu zabrania osobom dotkniętym ową traumą mówić o niej w języku sprawców. Dopiero inicjatywa ruchów obywatelskich oraz współpraca z pisarzami i publicystami kultury dominującej otworzyła Romom możliwość literackiego zmierzenia się z ludobójstwem. Die andere Shoah: der Genozid an den ,Zigeunern‘ in der Literatur nach 1989Vorurteile gegen die Angehörigen der Romvölker, die immer noch als Zigeuner diskriminiert werden, prägen auch den erinnerungskulturellen Diskurs der Shoah. Der Genozid an den sog. Zigeuner wird geleugnet oder bagatellisiert. Dass es nur wenige Zeugnisse von Überlebenden gibt, erscheint in der Perspektive der Mehrheit als ästhetisches Unvermögen, Extremtraumatisierungen zu verarbeiten, während eher die Konventionen einer abweichenden Schamkultur den Betroffenen verbieten, sich darüber in der Sprache der Täter zu äußern. Erst die engagierte Arbeit von Bürgerrechtsbewegungen hat es Betroffenen möglich gemacht, in Zusammenarbeit mit Schriftstellern und Publizisten der Mehrheitskultur über den Genozid an den Roma zu schreiben.
Prejudices against the Romani people, who are still often discriminatorily called Zigeuner, gypsies, gitanes or gitanos, still have an influence on the cultural memory discourse of the Shoah. The genocide of the Romani is either denied or trivialised. The fact that there are hardly any autobiographies of Romani survivors results from an inability to process extreme trauma, while the conventions of the people concerned prohibits them from speaking out about their trauma in the language of the perpetrators. It is thanks to the committed work of civil rights movements that Romani victims could collaborate with writers and publishers to finally tell the majority cultures of their suffering and of the genocide of the Romani people.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 81-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mi‑ Szoa li‑tkuma”. Polska jako antynomia Izraela
Mi-Szoa li-tkuma. Poland as an Antinomy of Israel
Autorzy:
Budzik, Jagoda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699452.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
izraelska pamięć o Zagładzie
pielgrzymki do Polski
literatura Zagłady
trzecie pokolenie
Israeli memory of the Shoah
pilgrimages to Poland
Holocaust literature
Third Generation
Opis:
The aim of the article is to present and analyse texts whose authors – members of the Israeli Third Generation – refer in various ways to the phenomenon of pilgrimages to the memorial sites, attended by high school students for more than three decades. This phenomenon involves such questions as: the role of the Shoah in the Israeli collective narrative, the level of its institutional commemoration, relations between the act of memorialising the Holocaust and military activities, and lasting confidence in the experience of pilgrimage to Poland as part of the process of the Israeli youth’s coming of age. The texts included in these reflections are used to portray the multiplicity of possible attitudes adopted by authors towards such methods of commemorating the Shoah – from unconditional acceptance, through the belief in their inevitability, to outright criticism.
Celem artykułu jest zaprezentowanie i analiza tekstów, których twórcy – przedstawiciele izraelskiego trzeciego pokolenia – na różne sposoby odwołują się do zjawiska pielgrzymek do miejsc pamięci, odbywanych przez młodzież licealną od przeszło trzech dekad. Zjawisko to skupia w sobie kwestie takie jak: rola Zagłady w izraelskiej narracji zbiorowej, stopień jej instytucjonalnego upamiętniania, częste związki między upamiętnianiem Szoa a wątkami militarnymi i trwałym wpisaniem doświadczenia pielgrzymki do Polski w proces dojrzewania izraelskiej młodzieży. Teksty włączone do rozważań mają za zadanie unaocznić wielość możliwych postaw przyjmowanych przez twórców wobec takich metod upamiętniania Szoa – od bezwarunkowej ich akceptacji, przez przekonanie o ich nieuchronności, aż po zdecydowaną krytykę.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 55-66
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Two Schools of Thought on the Holocaust: Snyder v Bauman
Dwie szkoły myślenia o Holokauście: Snyder kontra Bauman
Autorzy:
Chmielewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407553.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Szoah
Zygmunt Bauman
Timothy Snyder
Auschwitz
nowoczesność
Shoah
modernity
Opis:
The article describes two approaches to the Holocaust, identified with the names of Zygmunt Bauman and Timothy Snyder. In this dyad, Bauman stands for the culturalist, sociological approach focused on identifying the social conditions in which otherness is produced and tracing the significance of modernity and bureaucracy for the Shoah. In contrast, Snyder dismisses the notion that anti-Semitism and modern statehood played a crucial part in the Holocaust. The study also identifies contemporary adherents of the two interpretations in Poland.
Tekst opisuje dwa sposoby interpretacji Zagłady, które sygnowane są nazwiskami Zygmunta Baumana i Timothy’ego Snydera. Bauman symbolizuje podejście kulturalistyczne i społeczne, poszukujące społecznych warunków produkcji inności, nowoczesnych i biurokratycznych rysów Szoah. Snyder przeciwnie, oddala argument antysemityzmu i nowoczesnego państwa jako ważnych czynników Zagłady. Autorka wskazuje na współczesne kontynuacje obu linii interpretacyjnych w Polsce.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2022, 11; 1-16 (eng); 1-16 (pol)
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popioły i zbliżenia. Materialność śladów Zagłady w fotografii
Ashes and Close-ups. Material Traces of the Shoah in Photography
Autorzy:
Chromik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181937.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
trauma
Zagłada
fotografia
Transkryptum
Holocaust
photography
Transcriptum
Opis:
Celem niniejszego tekstu jest ukazanie związku pomiędzy konkretyzacją pamięci o Holokauście i afektywnym oddziaływaniem fotografii oraz eksperymentalnych technik artystycznych wykorzystujących fotografię. Koncentracja na materialności doświadczenia fizycznych śladów Szoa, a także na strukturze i namacalności gestu artystycznego i materiałów użytych w procesie twórczym, może aktywować afektywny potencjał “czującego świadka” czy też “współświadka”, zarówno u artysty, jak i u widza. W tym celu uprzedmiotawiające spojrzenie musi zmienić się w spojrzenie, które dotyka i czuje. Przytoczone w artykule przykłady prac fotograficznych i malarskich uruchamiają ten rodzaj spojrzenia dzięki temu, że sięgają do dotykalnej fizyczności popiołów – zarówno jako figury i tropu, jak i materiału twórczego, a także konkretnego materialnego śladu, który może zostawić swój odcisk na kliszy fotograficznej: są to prace Elżbiety Janickiej z cyklu Miejsca nieparzyste i jedna z fotografii Wojciecha Wilczyka z cyklu Powiększenia. Naznaczając możliwość stworzenia analogii pomiędzy przepracowywaniem traumy w procesie twórczym a inkorporacją popiołów w niefalliczny porządek tworzenia znaczenia, artykuł odnosi się również do stworzonego przez Brachę L. Ettinger pojęcia Transkryptum, zarówno jako teoretycznego konceptu jak i praktyki artystycznej.
The text aims to draw a link between the concretization of the memory of the Holocaust and the affective effect of photography and experimental artistic techniques employing photography. The main argument is that focusing on the materiality of experiencing the physical traces of Shoah, as well as the structure and tangibility of the artistic gesture and materials used in the artistic process, can activate the affective potential of a “feeling witness” or “wit(h)ness” in both the artist and the spectator. To do that, it is necessary to transform the objectifying gaze into a look that touches and feels. The article analyses examples of artistic / photographic works that seek to mobilise this kind of look by reaching for the concrete tactility of ashes – both as a figure, as artistic material and as physical presence that can leave its imprint on the photographic film: Elżbieta Janicka’s series Miejsca nieparzyste / The Odd Places, and a photograph from Wojciech Wilczyk’s series Powiększenia / Blow-ups. Theorising the possibility of making an analogy between the process of working through the traumatic event in an act of artistic creativity and incorporating the ashes into a non-phallic order of signification, the text also refers to Bracha L. Ettinger’s notion of Transcriptum both in her theoretical elaboration of the term and her art.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2020, 41; 81-96
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie podróże. O powieściach Dziesięć „polskich” dni Henri’ego Raczymowa i Nie pojedziemy zobaczyć Auschwitz Jérémiego Dresa
Two journeys. Ten „polish” days of Henry Raczymow and We won’t see Auschwitz of Jérémie Dres
Autorzy:
Ciarkowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460202.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
postpamięć
Jérémie Dres
Henri Raczymow, francuska literatura Holocaustu
Shoah
Auschwitz
lieux de mémoire
postmemory
Henri Raczymow
French Holocaust literature
Shoah, Auschwitz
lieux de Mémoire
Opis:
Artykuł jest próbą zestawienia relacji z podróży do Polski – powieści graficznej Nie pojedziemy zobaczyć Auschwitz Jérémiego Dresa oraz mikropowieści Henri’ego Raczymowa Dziesięć „polskich” dni i pokazania za ich pośrednictwem dwóch różnych sposobów budowania pamięci żydowskich emigrantów we Francji. Skontrastowanie dwóch różnych pokoleń postpamięci i dwóch różnych spojrzeń na Warszawę, Kraków, „żydowska Polskę”, pozwala na zaobserwowanie trans-generacyjnych przekształceń, jakie zachodzą w strukturze pamięci i ich przełożenia na sposób narracji.
The objective of the article is to compare two stories about journeys to Poland – graphic novel We won’t see Auschwitz of Jérémie Dres and a short novel of Henri Raczymow – Ten « polish » days. The author tries to analyse two diff erent ways of building a jewish memory of French immigrants during their visit and to compare two perceptions of Warsaw, Cracov and « jewish emptiness ». The results of this analysis allow to make important remarks about transgenerational transformations in memory structure.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 626-632
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między doświadczeniem a wydarzeniem. O zobowiązaniach świadka
Between Experience and Event. The Obligation of Witness
Autorzy:
Ciarkowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579226.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
testimony
Holocaust literature
testimonial literature Shoah
Opis:
The aim of this article is to outline the definition of literary testimony and to define the position of the witness as an obliged writer. A basic definition reveals testimonial literature as a set of texts, ontologically uncertain, full of tensions and aporias. These tensions between testimony and document, testimony and autobiography, and also relations truth-fiction, individual-collective, experience-event delimit the area of literary testimony. In this complicated structer the witness, charged, limited by the obligation with is double. This is the obligation to take an action — bear witness and the obligation towards the Other.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2019, 62, 1 (129); 55-66
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska literatura najnowsza i Holokaust – edukacyjny potencjał fikcji?
Polish Contemporary Prose and the Holocaust – Educational Opportunities Granted by Fiction
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699634.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zagłada
Tworki
Bieńczyk
proza
literatura współczesna
fikcja
edukacja
Shoah
prose
contemporary literature
fiction
education
Opis:
The article contains considerations regarding memory of the Holocaust in Polish contemporary prose and analyses the arguments for and against fictitious representations of theShoah. The author discusses the changes in treating fiction which narrates the history of Jewish people during the Second World War – from works of fiction published after the war (e.g. Wielki Tydzień by Jerzy Andrzejewski) to popular thrillers written in the 21st century. The main part of this article is devoted to a novel Tworki written by Marek Bieńczyk in 1999, telling a story of young people – Poles and Jews – employed in a mental hospital during German occupation. The novel was at the centre stage of discussion about relationship between fiction and the Shoah theme, yet the author of the article argues that it may serve as an important stepping stone in exemplifying history. This literary vision of the Holocaust (defined as “pastoral thriller”) shows educational possibilities of fiction.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2020, 6; 372-388
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en Bulgarie. Paris: Presses de Sciences Po, 2020. Pp. 381 pages. ISBN paper 978-2-7246-2650-6
Recenzja książki: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en Bulgarie. Paris: Presses de Sciences Po, 2020. Pp. 381 pages. ISBN paper 978-2-7246-2650-6
Autorzy:
Detrez, Raymond
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339660.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Bułgaria
Żydzi
Holocaust
ocalenie
deportacja
Bulgaria
Jews
salvation
deportation
Opis:
This presentation reviews a recent book by the French historian and political scientist Nadège Ragaru, analyzing how Bulgarian society has been dealing with the fate of the Bulgarian Jews during World War II. Pressurized by its Nazi German ally to send 20,000 Bulgarian Jews to extermination camps then located in the General Government, a part of the former Republic of Poland, the Bulgarian wartime government participated in the deportation of 11,343 Jews from the territories under Bulgarian administration in Greek Thrace and Yugoslav Macedonia, while withholding, after protests by some politicians and intellectuals, the Church and a part of the Bulgarian population, from completing the number of 20,000 by sending another 8,000 Jews from Bulgaria proper. In three consecutive chapters, Ragaru discusses how the People’s Courts dealt with the persecutors of the Jews, analyzes the ideological sensibilities raised by a film (a Bulgarian-DDR coproduction) about the deportation, and examines the use of three original short documentary shootings of the events. In the two final chapters, Ragaru deals with the relative pluralism of opinions that has been the case since the fall of the communist regime and the internationalization of the topic, especially as the tense relations with North Macedonia are concerned. Ragaru’s general conclusion is that in spite of the increased preparedness to admit Bulgaria’s involvement, the salvation continues to be overstated, while the complicity is smuggled away.
Nadège Ragaru, francuska historyczka i politolożka, w swej najnowszej książce analizuje, w jaki sposób społeczeństwo bułgarskie traktowało bułgarskich Żydów w czasie II wojny światowej. Rząd Bułgarii, ulegając naciskom swego sojusznika, nazistowskich Niemiec, w sprawie wysłania dwudziestu tysięcy bułgarskich Żydów do obozów Zagłady w Generalnym Gubernatorstwie, wcześniej Rzeczpospolitej Polskiej, deportował 11 343 Żydów z terytoriów greckiej Tracji i jugosłowiańskiej Macedonii, znajdujących się wówczas pod rządami władz Bułgarii. Jednak po protestach nielicznych polityków, intelektualistów i Cerkwi oraz części bułgarskiej ludności władze Bułgarii ostatecznie odstąpiły od procederu wydalenia z kraju pozostałych 8 000 Żydów. W trzech kolejnych rozdziałach Ragaru opisuje, jak Trybunały Ludowe traktowały prześladowców Żydów, jaką podatność na ideologię wśród społeczeństwa bułgarskiego ukazała filmowa koprodukcja bułgarsko- -enerdowska o deportacjach, a także wyjaśnia, do czego posłużyły trzy krótkie oryginalne fragmenty filmów dokumentalnych ukazujące tamte wydarzenia. W ostatnich dwóch rozdziałach Ragaru przedstawia różnorodność opinii po upadku reżimu komunistycznego oraz internacjonalizację tematu, w szczególności kwestię stosunków z Republiką Północnej Macedonii. Autorka wysnuwa ogólny wniosek, że mimo przejawiającej się skłonności Bułgarii do uznania swego zaangażowania [w Zagładę], kwestia ocalenia Żydów [przez społeczeństwo bułgarskie] jest nadal bardziej eksponowana, a współsprawstwo jest wciąż zamiatane pod dywan.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-15
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papież Pius XII wobec Szoah. Artykuł sprawozdawczy
Autorzy:
Dola, Kazimierz Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041139.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pius XII
Holocaust (Shoah)
Kirche und Judentum
Pope Pius XII
Church and Judaism
holocaust (Shoah)
Kościół a judaizm
Opis:
Czy Pius XII jest winny lub współwinny zagłady Żydów w czasie II wojny światowej? Odpowiedź Żydów – świadków, którzy przeżyli Shoah, jest jednomyślna: nikomu tyle nie zawdzięczają, ile temu papieżowi. Sztuka teatralna „Namiestnik” z 1963 r.  radykalnie zmieniła tę opinię na niekorzyść papieża: został uznany (głównym) winowajcą zagłady. Ekspozycja przygotowana w Muzeum Męczeństwa Yad Vashem w Jerozolimie w 2005 r. sformułowała winę papieża Piusa XII w siedmiu oskarżeniach-zarzutach: 1. zawarł konkordat z Hitlerem; 2. nie ogłosił antyrasistowskiej encykliki przygotowanej przez Piusa XI; 3. nie reagował protestem na relacje o postępującej zagładzie; 4. uchylił się od podpisania deklaracji aliantów w 1942 r. potępiającej eksterminację; 5. nie ochronił Żydów rzymskich; 6. zachowywał neutralność; 7. milczał wobec ludobójstwa. Autor usiłuje wykazać niesłuszność tych zarzutów.
Is Pope Pius XII an accomplice or responsible for the extinction of the Jews during the World War II? The answer of the Jews - the witnesses who survived the Shoah are unanimous: they are grateful only to this Pope. The performance called The Deputy changed radically that opinion to the Pope's disadvantage. He is supposed to be the (main) culprit of the extinction. An exposition prepared in 2005 in The Holocaust History Museum in Jerusalem raised seven objections to the Pope Pius XII: 1. He made a concordat with Hitler, 2. He missed publishing the encyclical prepared by his predecessor Pius XI, 3. He didn't protest against the information about the progressive extinction, 4. He didn't sign the allies declaration condemning the extinction from 1942, 5. He didn't protect the Roman Jews; 6. He kept the neutrality, 7. He was silent against the genocide. The author of the article tries to prove that that objections are wrong.     
War der Papst Pius XII. mitschuldig an der Vernichtung der Juden im Laufe des Zweiten Weltkrieges? Die Antwort der Juden - Zeugen, die die Shoah überlebt haben, ist einstimmig: niemand verdanken sie so viel, wie diesem Papst. Das Theaterstück "Stelvertreter" aus dem Jahre 1963 radikal veränderte diese Sicht zu Ungunsten des Papstes: er sei der (größte) Schuldige an der Vernichtung. Eine 2005 im Museum des Martyriums in Yad Vashem vorbereitete Ausstellung formulierte die Schuld des Papstes Pius XII. in sieben Vorwürfen: 1. Er schloss das Konkordat mit Hitler, 2. Er veröffentlichte nicht eine durch Pius XI. vorbereitete Enzyklika, 3. Er reagierte mit keinem Protest auf die Nachrichten über die forrtschreitende Vernichtung, 4. Er weigerte sich, die 1942 veröffentlichte und die Exterminierung verurteilende Deklaration der Allierten zu unterschreiben, 5. Er beschützte nicht die römischen Juden, 6. Er bewahrte die Neutralität, 7. Er schwieg angesichts des Genocides. Der Autor dieses Artikels versucht, die Grundlosigkeit dieser Vorwürfe zu beweisen.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 123-154
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkółki róż Katriela i Arona Eizyków – uzupełnienia i poprawki
Katriel and Aaron Eizyks’ rose nurseries – some addenda and amendments
Autorzy:
Dolatowski, Jakub
Buchholz, Marlis
Eizyk, Jonathan
Eizyk, Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186028.pdf
Data publikacji:
2020-02-19
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Dendrologiczne
Tematy:
Dobrzyń
Ganne Yehuda
history of gardening
Holocaust
Kasriel Eizyk
Katriel Isaac
Kutno
moshav
Rosa
Shoah
Syringa vulgaris ‘A. Eizyk
Tauba Eizyk
Yehoshua Eshel
Yeshua Eizyk
Opis:
New sources and materials discovered in the Eizyk family archive allowed us to supplement and amend the study from the 2018 issue of the Polish Dendrology Society Yearbook, which was devoted to the rose nurseries established in 1912 in Kutno, Poland, by brothers Katriel and Aaron Eizyk. Many photographs, especially those from the Eizyk family archive, brought us closer to understand the life of the Eizyks and the activity of their nurseries. The most significant addenda and amendments to the study are included in the information located below. Katriel Eizyk’s wandering in the territories of the Soviet Union during WW2 ended in a Soviet refugee or forcedlabor camp in Tashkent, Uzbekistan, which he only managed to get out of from the help of his future wife, Antonina Eizyk, née Zhukov. They came to Kutno in 1945 and there, towards the end of 1948, their only son Israel Benjamin was born. Later, in the fall of 1950, they all emigrated to Israel, where Katriel Eizyk joined an agricultural cooperative (moshav) in Ganne Yehuda (located near Tel-Aviv) and became a renowned specialist in horticulture. After WW2, Aaron, Katriel and Yehoshua Eizyk met together in Israel, and this was the last time the three brothers would all meet. Yehoshua Eizyk (= Yehoshua Eshel, 1899–1966) had already departed for the territories of the future State of Israel by 1913, and spent the remainder of his life serving in the Jewish armed forces; from 1921 in the civil-defence units (Hagana), which he also co-organized; one of the founders of the Hagana Air Force (Sherut Avir, in 1947), and after 1948 in the Israel Air Force, where he was promoted to the rank of lieutenant colonel. Yehuda Eizyk (1897?– no sooner than spring 1941) came to the territories of the British Mandate for Palestine in 1924 with the intention of establishing a family farm for himself, his wife Tzipora and their son Itzhak. They managed to establish a modern brickyard, but were unfortunately forced to return to Poland in 1926 due to the economic crisis. Apart from Itzhak Eizyk, their eldest son, all the remaining members of that family branch fell victim to the Holocaust. Two younger sisters of Katriel, Aaron, Yehuda and Yehoshua were Rosa and Sarah Eizyk. Sarah Eizyk came to the territories of the British Mandate for Palestine in the 1930s, and served in the British Army in WW2. Rosa Eizyk fell victim to the Holocaust.
Źródło:
Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego; 2019, 67; 101-118
2080-4164
2300-8326
Pojawia się w:
Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ambiwalencja jako próba odzyskania autentyzmu w reprezentacji Szoa. Przykład Arnošta Goldflama
Ambivalence as an Attempt to Regain Authenticity in the Shoah Representation. The Example of Arnošt Goldflam
Autorzy:
Firlej, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30148728.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
Ambivalence
Drama
Arnošt Goldflam
Humour
Opis:
The starting point for this research is the crisis in discourse and pedagogy related to the representation of the Holocaust, as well as the crisis of empathy in its perception, signaled by, among others, Ernst van Alphen. With the passage of time increasing numbers of representations appear that push the boundaries of inappropriateness, requiring new approaches and new scientific findings. The Czech playwright Arnošt Goldflam, a representative of the second generation of survivors and at the same time an artist associated with the independent culture of the 1960s and 1970s, uses the category of ambivalence in his plays about the Holocaust, which may be considered as flirting with inappropriate representations of Shoah, leading to a convincing attempt to overcome its crisis.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2023, 24; 27-41
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Report to Mythus. Jiří Kolář’s Plays as Creative Transformation of the Shoah Testimonies
Autorzy:
Firlej, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951476.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jiří Kolář
Shoah
Holocaust
testimony
narration
theatre
bystander
Auschwitz
collage
ekphrasis
mythus
report
Opis:
Kolář’s plays Chléb náš vezdejší and Mor v Athénách, written at the turn of the fifties and the sixties, are the examples of aestheticization of testimonies and other texts about the Shoah. Kolář’s creative path is in a way pars pro toto of artistic and literary search of many authors reacting to the experience of Shoah and to many texts describing this hecatomb. Doubt in the previous aesthetics and in the polyphonic load of words is one of the most common experiences in the second half of the 20th century – until now. The author activates memory or cultural connotations of receiver and by eliminating a factual layer that could became a psychological safety valve that distracts, focuses a viewer (reader) on the most important and by it the most difficult to bear: to the event itself.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 79-91
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagłada i krajobraz po Zagładzie w komiksowych kadrach
The Holocaust and the Landscape after the Holocaust in Comic Strips
Autorzy:
Forecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389572.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
Shoah
postcatastrophism
postmemory
comic book
graphic novel
discourse
nationalism
anti-Semitism
Poles
Jews
Maus
war
collective memory
Opis:
Since the publication of two comic books entitled Maus by Art Spiegelman, the comics about the Holocaust became a separate category of graphic stories referring to history. The appearance of albums by Spiegelman may also be treated as a certain caesura on the Polish market of comics. Until that time, no Polish author of comic strips had even tried to come to grips with the topic of the Holocaust; even today they would rather avoid this topic. Taking no account of the reasons behind such abandonment, it is worth noting that Polish authors clearly gave ground to the creators from the West who, with mixed success, filled in this significant gap and their comics were later translated into Polish. The main purpose of the article is to show a panorama of comic books by Polish and Western authors, which have been published in Poland until now and, in various ways, touch upon the question of the Holocaust, thus becoming a part of a postcatastrophic discourse. The aim of the undertaken considerations is not solely the creation of the inventory but also a fragmentary but critical analysis of the contents of the mentioned comic strips.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2015, 25; 276-308
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cicho o Szoa. Tropy pamięci w wierszach Piotra Sommera
Silence about the Shoah. Tropes of Memory in Piotr Sommer’s Poetry
Autorzy:
Goczał, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699564.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Piotr Sommer
Zagłada
trauma
postpamięć
tropy pamięci
Holocaust
postmemory
tropes of memory
Opis:
The article is devoted to sui generis tropology of memory of the Shoah that can be discovered in Piotr Sommer’s poetry. In the works by the author of Pamiątki po nas, such memory is coded by means of discrete literary devices, but it seems to be an important source of experience written down in the texts. The author endeavours to construct a dynamic, internally varied model of the Sommerian “memorial poem”; her arguments are supported with notions taken from the theories of memory and its representation influential in contemporary humanities.
Artykuł poświęcony jest swoistej tropologii pamięci o Zagładzie, jaką odkryć można w poetyce Piotra Sommera. W twórczości autora Pamiątek po nas pamięć ta kodowana jest za pomocą dyskretnych zabiegów literackich, ale zdaje się stanowić ważne źródło zapisanego w tekstach doświadczenia. Autorka próbuje skonstruować dynamiczny, wewnętrznie zróżnicowany model Sommerowskiego „wiersza memorialnego”, precyzując wywód pojęciami zaczerpniętymi z istotnych dla współczesnej humanistyki teorii pamięci i jej reprezentacji.
Źródło:
Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 325-348
2450-4424
Pojawia się w:
Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies