Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Historia Augusta" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
„Felix Culpa” Prymasa Polski Augusta Hlonda?
„Felix Culpa” of Primate of Poland August Hlond?
Autorzy:
Żurek, Waldemar W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1634213.pdf
Data publikacji:
2020-11-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prymas Polski kardynał August Hlond
hierarchia kościelna w Polsce w drugiej połowie XX wieku na Ziemiach Odzyskanych
historia Kościoła w Polsce w XX i XXI wieku
Primate of Poland August Hlond
the church hierarchy in Poland the second half of the 20th century in the Regained Territories
the history of the Church in the 20th and 21st centuries
Opis:
Zmiana granicy państwa polskiego po II wojnie światowej i proces przesiedlania ludności z Kresów Wschodnich do Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stworzyły swoisty tygiel ludnościowy na Ziemiach Zachodnich i Północnych, na które przybywały transporty z Kresów Wschodnich, z Polski centralnej i Małopolski oraz emigranci z państw zachodnich. Na tych ziemiach opuszczonych przez Niemców, największego znaczenia nabierały kształtujące się stosunki ludnościowe i religijne. W powojennych warunkach procesy integracyjne na tych terenach następowały powoli, w czym nie do przecenienia miało wpływ ustanowienie organizacji polskiej administracji kościelnej oraz praca pastoralna polskiego duchowieństwa katolickiego. Prymas Polski kard. August Hlond powrócił do Polski 20 lipca 1945 r., w momencie, kiedy miały się decydować losy granic państwa, ustroju, a przede wszystkim tak mocno poszczerbionego przez wojnę i okupację Kościoła. Podejmowane przez komunistów reformy motywowane frazeologią demokratyczną, w rzeczywistości były budową demokracji socjalistycznej. Kościół w  tamtym czasie ucierpiał wskutek reformy rolnej, a znaczącym ostrzeżeniem było wypowiedzenie dnia 12 września 1945 r. przez komunistów konkordatu. Na skutek izolacji Polski w stosunku do Zachodu, kardynał Hlond uważał za konieczne podejmowanie decyzji bez współdziałania ze Stolicą Apostolską, aby na terenach Ziem Odzyskanych z napływową ludnością polską zapewnić polską organizację i hierarchę kościelną, gdyż na podstawie dotychczasowych doświadczeń z Niemcami jasne dla niego było, iż na ziemiach poniemieckich nie może ostać się niemiecka administracja kościelna. Ponadto sądził, że tymi działaniami organizacyjno-prawnymi uniemożliwiał komunistycznemu rządowi stworzenie obszarów wyjętych spod wpływu Kościoła, albo dopuszczenie wprawdzie polskiej organizacji kościelnej, ale całkowicie sobie podporządkowanej, czego próby podejmowano w 1950 r. Zaprowadzenie hierarchii polskiej w miejsce niemieckiej było postrzegane w Niemczech i częściowo w Watykanie jako bezprawie już w 1945 r. W związku z powyższym kardynał Hlond w dokumencie z 24 października 1945 r. (40 stron) do Rzymu, usprawiedliwiającym podjęte przezeń działania oświadczał, iż w świetle zastrzeżeń z Rzymu zorientował się, iż mylnie zinterpretował uzyskane od papieża pełnomocnictwa i instrukcję Tardiniego. Jako kontrargument opisał sytuację na Ziemiach Odzyskanych i konieczność szybkiego działania w sprawach kościelnych i niedopuszczenie do podejmowania w tej materii decyzji przez komunistów, co nastąpiłoby w przypadku pozostawienia niemieckiej administracji kościelnej. Raport Hlonda do Rzymu był rzeczowy i faktograficznie wiarygodny, a dokonane przez niego podziały terytorialne Kościoła i utworzenie administracji apostolskich, nie tylko nie spowodowały interwencji papieża, a – jak się wkrótce okazało – dla Watykanu postępowanie Hlonda było wygodnym rozwiązaniem, ratującym katolicyzm w jednym z państw bloku sowieckiego, za co kardynał nigdy nie został zdezawuowany przez Stolicę Apostolską. Proces beatyfikacyjny Augusta Hlonda rozpoczął się w 1992 r. Na szczeblu diecezjalnym zakończył się w 1996 r. Przeciwny jego beatyfikacji był Związek Wypędzonych i episkopat niemiecki. Opracowane w 2008 r. Positio, Komisja Teologiczna Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaopiniowała w 2017 r. pozytywnie. W 2018 r. uczynili to kardynałowie i biskupi z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dnia 19 maja 2018 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót kard. Hlonda. Przysługuje mu odtąd tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.
The change of the border of Poland after the Second World War and the process of the relocation of Poles to the newly established Polish People’s Republic created a kind of melting pot in the Western and Northern Territories, in which transports arrived from the Eastern Borderlands, Central Poland and Little Poland, as well as from Western countries. In these lands abandoned by Germans, it was the emerging population and religious issues that had the greatest importance. In the post-war reality, the integration process was rather slow in these areas, but it must be noted that the establishment of the organization of the Polish church administration and the pastoral work of the Polish Catholic clergy were invaluable in this matter. After the war, Primate of Poland August Hlond returned to Poland on 20 July 1945, at a time when the fate of the state borders, of the system and, above all, of the Church, so severely afflicted by the war and occupation, was to be decided. The post-war reforms, which were introduced by communists and justified by democratic phraseology, were aimed at building socialist democracy. The church at that time suffered due to implementing land reform. Another clear warning was the annulment of the concordat by communists on 12 September 1945. As a result of Poland’s isolation from the West, Cardinal Hlond considered it necessary to make decisions about establishing Polish organization and the church hierarchy in the Regained Territories without cooperation with the Holy See. He thought that the German church administration could not be maintained in the former German lands. Moreover, he believed that these organizational and legal actions would prevent the communist government from creating areas without the influence of the Church, or from establishing Polish church organization completely dependent on communists, which was attempted in 1950. The establishment of the Polish hierarchy in place of the German was seen as lawless in Germany and partly in the Vatican as early as 1945. On 24 October 1945 Cardinal Hlond sent the document (40 pages) to Rome justifying his actions. He stated that seeing the objections expressed by Rome, he realized that he had misinterpreted the powers and instructions of Tardini obtained from the Pope. As a counter-argument, he described the situation in the Recovered Territories and explained that he had had to act quickly in church matters in order to prevent communists from making decisions in this matter, which would have happened if the German church administration had remained. Hlond’s report to Rome was factually credible, and his territorial divisions of the Church and the establishment of the apostolic administrations did not invoke the Pope’s intervention. Soon it transpired that Hlond’s actions were convenient for the Vatican, and thus he saved Catholicism in one of the countries of the Soviet Bloc. That is why Hlond was never disapproved by the Holy See for what he had done. August Hlond’s beatification process began in 1992. It ended in 1996 at the diocesan level. The Federation of Expellees and the German episcopate were against Hlond’s beatification. In 2017, the Theological Commission of the Congregation for the Causes of Saints gave a positive opinion about the Positio of 2008. In 2018, the same was done by the cardinals and bishops of the Congregation for the Causes of Saints. On 19 May 2018, Pope Francis signed a decree on the heroic virtues of Cardinal Hlond. Since then he has had the title of the Venerable Servant of God.
Źródło:
Studia Polonijne; 2020, 41; 255-266
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dryades w Historia Augusta a problem metodologii badań nad Celtami
Dryades in Historia Augusta and the problems associated with research methodology in Celtic studies
Autorzy:
Wawrzyniak, Kacper
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26917527.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
dryades
Augustan History
Gaul
Romanization
druids
Historia Augusta
Galia
romanizacja
druidzi
Opis:
Augustan History contains passages about druidesses who foretell the future for emperors. Analysis of Historia Augusta results in the conclusion that this information is false. To confirm this statement, verification of the rest of the preserved material is necessary. Considering this, an unequivocal solution to the activities of druidesses in the third century CE is not satisfying.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2021, 6; 114-138
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limitanei in Historia Augusta. Can remarks about a Frontier Army Be Used to Date Historia Augusta?
Limitanei w Historia Augusta. Czy wzmianki o armii przygranicznej można wykorzystać do datowania Historia Augusta?
Autorzy:
Suski, Robert Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373909.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman Army
Limitanei
Late Roman Empire
Roman historiography
Historia Augusta
rzymska armia
limitanei
późne cesarstwo rzymskie
rzymska historiografia
Opis:
Historia Augusta jest najbardziej enigmatycznym źródłem, które powstało w późnym antyku. Jego autor ukrył czas, w którym powstało, oraz użył 6 różnych pseudonimów. Sugeruje w swoich biografiach, że pisał za panowania tetrarchów lub Konstantyna Wielkiego, w rzeczywistości nastąpiło to dużo później. W Historia Augusta zostały wymienione cztery razyjednostki limitanei. Były to oddziały przygraniczne, które zostały wydzielone w rzymskiej armii w czasach Konstantyna Wielkiego. Oczywiście wszystkie te wzmianki używają terminologii anachronicznej dla czasów, w których miały zostać napisane, czy miały się rozgrywać. W poniższym artykule poddałem analizie owe wzmianki dotyczące wojsk przygranicznych w Historia Augusta. Pozwalają one nam lepiej poznać mentalność owego autora. Szczególnie jedna z tych wzmianek była istotna. Długo uważano, że jest ona świadectwem przekształcenia rzymskiej armii nadgranicznej w chłopską milicję. Dziś zarzucono tego typu przekonanie. Niemniej opisuje ona użytkowanie ziemi przez żołnierzy limitanei, co poświadczone jest w źródłach kodeksowych dopiero w połowie V wieku. Tymczasem większość badaczy uważa dziś, że Historia Augusta powstała w końcu IV lub na początku V wieku. O ile na podstawie tej wzmianki nie sposób jednoznacznie datować powstanie Historia Augusta na połowę V wieku, to jednak pozostaje ona wskazówką, która pozwala na nowo rozpocząć dyskusję o datowaniu powstania tego źródła.
The Historia Augusta is the most enigmatic source of the late antiquity. Its author often departs from the truth, even on most salient issues. He not only suggests that he had written his work earlier than he actually did, but also assumes 6 different nickdonyms to confirm his version of events. Limitanei (the sold in of throntier districts) were mentioned in Historia Augusta four times. All these references, however, contain anachronistic terminology both for the times when, according to the author, they were to happen and the times of writing. In the article below I have analyzed these references. I believe that it allows us to better undr understanding of the author's mentality. One of themse references is dee paortant. For long time it was believed to be a testimony to the transformation of the Roman frontier army into a peasant militia. This interpretation seems to be rejected nowadays. Today this interpretatgment describes the use of land by limitanei soldiers, which is confirmed in codex sources only in the middle of the 5th century, it may serve as a hint regarding the time when the notes hmay have been taken. Meanwhile, in the presnt times most of scholars today believe that the Historia Augusta was w in the late 4th or early 5th century. While based on this reference, it is impossible to date the creation of the Historia Augusta in prove useful when starting a discussion about dating this source e again. remains a clue that allows us to start a discussion about dating this source again.
Źródło:
Res Historica; 2020, 49; 97-115
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631719.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Historia Augusta
Tacitus
Aurelian
Probus
late Roman Empire
Roman Historiography
Tacyt
późne Cesarstwo Rzymskie
historiografia rzymska
Opis:
Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631926.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Historia Augusta
Tacitus
Aurelian
Probus
late Roman Empire
Roman Historiography
Tacyt
późne Cesarstwo Rzymskie
historiografia rzymska
Opis:
Historia Augusta is one of the most enigmatic literary sources of Late Antiquity. Although manuscripts suggests that it was written during the reign of Diocletian or Constantine the Great most modern historians believes that it is work of one author, who probably lived many decades later than he had described. Some of contemporary researchers think that Historia Augusta was written in the last decade of the fourth century. They claim that speech delivered by Maecius Faltonius Nicomachus in the senate in the live of Tacitus is allusion to the usurpation of Eugenius. According to them this is confirmed by the fact that the previously mentioned speech is completely inappropriate to the accession of Tacitus. Of course author contrary to what he claims does not care about historical truth. Personally I don’t belive in link between Nicomachus speech and usurpation of Eugenius. I consider it is more likely that descendants of Aurelian, Tacitus and Probus, whos we know from Historia Augusta may be reference to the roman senators in the fifth century who discerned their ancestry in the former roman emperors.
Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jowisz, Jahwe i Jezus. Religie w "Historia Augusta"
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2012816.pdf
Data publikacji:
2020-08-20
Wydawca:
Global Scientific Foundation
Opis:
Nie ma w późnym antyku dzieła, które byłoby przedmiotem tylu sporów, co "Historia Augusta" – zbiór biografii cesarzy od Hadriana do Numeriana. Wynikają one z treści zbioru, przynoszącego wiele bardzo dziwnych informacji. Do tej pory nie powstała monografia, która by syntetycznie omawiała najważniejsze aspekty opisywania i postrzegania religii – tak pogańskiej, jak chrześcijańskiej – przez autora "Historia Augusta". Prezentowana praca ma na celu przeprowadzenie całościowej analizy w tym zakresie i ukazanie usystematyzowanego obrazu religii zawartego w "Historia Augusta", ma też odpowiedzieć na pytanie, jaką wiedzą o religiach dysponował autor dzieła. W tego rodzaju badaniu autor pracy widzi klucz do odpowiedzi na pytanie, w jakim czasie ów zbiór biografii cesarskich powstał. Dosyć dobrze wiadomo, kiedy uległy likwidacji najważniejsze elementy kultu pogańskiego, wiadomo też, kiedy chrześcijaństwo stało się religią dominującą, stąd stopień znajomości obu religii przez autora "Historia Augusta" może być wskazówką pomocną w datowaniu powstania tego najbardziej enigmatycznego dzieła późnej starożytności. Interesujące są zatem nie tylko poglądy religijne autora zbioru biografii, lecz w jeszcze większym stopniu ocena jego wiedzy religijnej, a przez to określenie, w jakim czasie mógł on napisać swoje dzieło.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Ocena historyków i historiografii w Historia Augusta (w żywotach przypisywanych Flaviusowi Vopiscusowi)
The evaluation of historians and historiography in Historia Augusta (in the lives attributed to Flavius Vopiscus)
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901381.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Historia Augusta
historycy
historiografia
Historians
Historiography
Opis:
Heretofore little importance was attached to considerations connected with ancient historians presented in Historia Augusta, in the biographies bear the name of Flavius Vopiscus of Syracuse. However, these brief texts perhaps may enable us to understand the reason for which the author concealed his name by using six pseudonyms, and they account for the way in which he approached work with the sources. In the principal biographies of the Antonines and the Severi he drew from the imperial biographies by Marius Maximus whose work was positively evaluated in his considerations. The work contained information which was of paramount importance for the imperial biography such as the origin of the ruler or a description of his character. In the subsequent part of the Historia Augusta its creator used other sources which represented such literary genres as history and breviaria. We may infer from Scriptor’s methodological considerations that he held these literary genres in low estimation; he did not mention even one author of these sources. This supposedly influenced his polemical attitude to these source materials and the way in which he used them — he frequently interspersed their narrations with themes drawn from the works of other historians.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2015, 9, 14; 22-35
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SENACULUM, CZYLI SENAT KOBIET W HISTORIA AUGUSTA – DYSKURS ANTYCHRZEŚCIJAŃSKI CZY MIZOGINIZM?
SENACULUM, OR WOMEN’S SENATE IN THE HISTORIA AUGUSTA – ANTI-CHRISTIAN DISCOURSE OR MISOGYNY?
Autorzy:
SUSKI, ROBERT
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972500.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
Historia Augusta
senaculum
mulierum senatum
Hieronim
kryzys III wieku
Historia Augusta [Augustan History]
Senaculum
Women’s Senate
Jerome
crisis of 3rd century AD
Opis:
W Historia Augusta, zbiorze biografii cesarskich, w których autor przyjął sześć fikcyjnych pseudonimów oraz ukrył czas napisania swojego dzieła, dwukrotnie pojawia się termin senaculum, senat kobiet. Dzieło to jest pełne nieprawdziwych faktów, więc instytucja została najprawdopodobniej wymyślona przez autora. Najczęściej widzi się w niej żart z listów Hieronima lub Nowego Testamentu. Uważam, że należy interpretować te wzmianki przez pryzmat antykobiecych uprzedzeń autora.
The Historia Augusta [Augustan History] is a specific collection of imperial biographies, which confirms the fact that its author wrote his work under six fictitious pseudonyms and lied about the time of its creation. It is not obvious when the Historia Augusta exactly was written, but surely after the time indicated by the author. Saneaculum (the Women’s Senate) is mentioned in the Historia Augusta twice, but, as the work is full of false facts, it is likely that the Women’s Senate was made up by the author. Historians most often perceive this institution as a joke referring to the letters of Saint Jerome or the New Testament. In this article, it is shown that mentions about the Saneaculum should rather be interpreted as anti-feminist prejudice of the author of the Historia Augusta.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2019, 1(6); 174-189
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katarzyna Kapłoniak, Urzędy kuratorskie administracji miejskiej Rzymu od Augusta do Dioklecjana. Ich miejsce i znaczenie w senatorskim cursus honorum, Wyd. Historia Iagiellonica (Pragmateia IV),Kraków 2013, ss. 342
Autorzy:
Ruciński, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631790.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katarzyna Kapłoniak, Urzędy kuratorskie administracji miejskiej Rzymu od Augusta do Dioklecjana. Ich miejsce i znaczenie w senatorskim cursus honorum, Wyd. Historia Iagiellonica (Pragmateia IV),Kraków 2013, ss. 342
Autorzy:
Ruciński, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632079.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dusza Wybrana : salezjański rodowód Kardynała Augusta Hlonda Prymasa Polski, Stanisław Zimniak SDB, Warszawa - Rzym 2003
Autorzy:
Pietrzykowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040833.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
salezjanie
biografia
historia
recenzja
Salesians
biography
history
review
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2003, 80; 411-413
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak naprawdę wyglądał most Zygmunta Augusta? Mało znane relacje naocznych świadków
What the Sigismund Augustus bridge really looked like? Little known eyewitness relations
Autorzy:
Mistewicz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/143810.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
Tematy:
mosty
konstrukcje
historia
bridges
structures
history
Opis:
W artykule przedstawiono mało znane pisemne relacje i ryciny dotyczące mostu przez Wisłę w Warszawie, którego budowę rozpoczął Zygmunt II August - król Polski. Dokonano rewaloryzacji kosztów budowy mostu. Na podstawie nowych informacji sformułowano odpowiedzi na pytania dotyczące konstrukcji przęseł, długości, okresów budowy i użytkowania oraz zakresu przebudów mostu.
Almost unknown written relations and engravings concerning the bridge over Vistula in Warsaw, which was ordered by Sigismund Augustus the King of Poland are presented. The costs of bridge erection have been revaluated. Items dealing with superstructure, bridge length, construction and operation periods, as well as upgrading solutions on the basis of these new data have been also presented.
Źródło:
Drogownictwo; 2011, 3; 106-109
0012-6357
Pojawia się w:
Drogownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim są „superiores barbari” w Vita Marci Antonini (14.1)?
What does “superiores barbari” mean in Vita Marci Antonini [14.1]?
Autorzy:
Malinowski, Gościwit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731686.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
superiores barbari
Historia Augusta
Marcomannic Wars
Marcus Aurelius
Marcomanni
translations
Germanic tribes
wojny markomańskie
Marek Aureliusz
plemiona germańskie
przekłady
Markomannowie
Opis:
The phrase Profecti tamen sunt paludati ambo imperatores et Victualis et Marcomannis cuncta turbantibus, aliis etiam gentibus, quae pulsae a superioribus barbaris fugerant, nisi reciperentur, bellum inferentibus was translated by David Magie in the Loeb Classical Library series as “Clad in the military cloak the two emperors finally set forth, for now not only were the Victuali and Marcomanni throwing everything into confusion, but other tribes, who had been driven on by the more distant barbarians and had retreated before them, were ready to attack Italy if not peaceably received.” The term “by the more distant barbarians” follows the interpretation of the words pulsae a superioribus barbaris adopted by Guillaume de Moulines in his 1783 French translation. A similar line of interpretation with an additional indication of the distant north was also proposed by Karl Mannert in 1792. This unrest was supposed to have translated into the general agitation of the Germanic peoples of the Danube limes, contributing to the launching of attacks on the Roman side of the Danube River. A semantic analysis of the adjective superior, however, indicates that it does not mean further away, let alone from the distant north, but only: higher in position, upper, i.e. in the case of ethnic names it refers either to certain barbarians having the upper hand over others, or to the barbarians mentioned above in the source text. Consequently, the superiores barbari that appear in the sentence do not have much to do with the Polish lands, as it is probably precisely the Victuals of the Dacian section of the limes and the Marcomanni of the Pannonian section who took the upper hand over other barbarians in their regions close to the Danube.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 75-91
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojcze nasz Augusta Cieszkowskiego – metody egzegetyczne z parakletyczną tezą
Our Father by August Cieszkowski – exegetic methods with the thesis of the Paraclete
Autorzy:
Kubski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010822.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Holy Bible
exegesis
history of interpretation
romanticism
August Cieszkowski
Pismo Święte
egzegeza
historia interpretacji
Duch Święty
romantyzm
Opis:
August Cieszkowski był w romantyzmie najbardziej znanym w Europie polskim filozofem. W roku 1838 stworzył szkic traktatu Ojcze nasz, nad którego tekstem pracował ponad 50 lat. Obszerne wydanie dzieła nastąpiło w XX wieku, długo po śmierci autora. Traktat jest komentarzem ciągłym do Modlitwy Pańskiej podporządkowanym założeniom historiozofii. Autor w nawiązaniu do ponad tysiąca wersetów biblijnych stara się udowodnić, że w dziejach ludzkości, po epokach Boga Ojca, Syna nastanie trzecia era – Ducha Świętego, Parakleta, czas królestwa Bożego na ziemi. Dopiero w świetle Parakleta nastąpi „objawienie Objawienia”, jak to określa za teozofem Josephem de Maistre’em. W koncepcji Cieszkowskiego widać podobieństwa do poglądów Friedricha Schellinga, ale także do rozumienia filozofii jako zapowiadanego Parakleta. Takie przekonanie głosił Józef Hoene-Wroński. Cieszkowski uważa, że teksty Pisma Świętego rozwijają swoje znaczenia wraz z rozwojem ludzkości. Deklaruje trzymanie się ówczesnego katolickiego sposobu egzegezy związanego z Tradycją. Gdy w jego lekturze sensy dosłowne nie pasują do przypisanych tradycyjnych znaczeń, wybiera dosłowne rozumienie. Posługuje się egzegezą etymologiczną. Obejmuje nią także polskie przekłady, nawet gdy w źródle nie ma etymologicznego powiązania. W artykule ukazano interpretację daną przez Cieszkowskiego na przykładzie takich wyrazów, jak ὁ ἀρραβών „zadatek” (2 Kor 1,22), τό μυστήριον „tajemnica” (Mt 13,11) czy ἡ κοινωνία „społeczność” (2 Kor 13,13). Cieszkowski odczytuje wyrażenie „zadatek Ducha” jako dowód, że ludzkość otrzyma Go w pełni w trzeciej erze. Dotąd nauczanie Kościoła, formy życia chrześcijańskiego i społecznego były tylko „zadatkiem” wobec pełni panowania Boga jako Parakleta w trzeciej erze. Nawet Jezus Chrystus objawiał to Królestwo „przybliżonym sposobem” jako „tajemnicę”. W trzeciej erze nastanie κοινωνία, „społeczność Ducha Świętego”. Cieszkowski zmieniał XVI-wieczne rozumienie wyrazu „społeczność” z dawnych przekładów. Nadawał mu znaczenie nowożytnego społeczeństwa. Pod wpływem tertulianizmu oryginalnie wnioskował, że zacznie się panowanie Ducha Świętego „Króla Wiekuistego”.
August Cieszkowski was in Romanticism the most well–known Polish philosopher in Europe. In 1838 he created a sketch of the treatise Our Father (Ojcze nasz), over which he worked over fifty years. An extensive edition of the work took place in the twentieth century, long after the author’s death. The treaty is a continuous commentary to the Lord’s Prayer, subject to the assumptions of historiosophy. The author, in reference to more than a thousand biblical verses, tries to prove that in the history of humanity, after the ages of God the Father, The Son, the third age will come – the Holy Spirit, the Paraclete, the time of the Kingdom of God on earth. It is only in the light of the Paraclete that the “revelation of Revelation” will follow, as it is described by the theosophist Joseph de Maistre. In Cieszkowski’s conception, there are simi¬larities to Friedrich Schelling’s views, but also to understanding philosophy as the announced Paraclete. Such belief was preached by Józef Hoene-Wroński. Cieszkowski believes that the texts of the Scriptures develop their meanings along with the development of humanity. He declares adhesion to the then Catholic manner of exegesis connected with Tradition. When in his lecture literal meanings do not match the assigned traditional meanings, he chooses a literal understanding. He uses etymological exegesis. He also includes Polish translations, even when in the source has no etymological connection. The article presents the interpretation given by Cieszkowski on the example of words such as ὁ ἀρραβών “deposit” (2 Cor 1,22), τό μυστήριον “mystery” (Mt 13,11) or ἡ κοινωνία “community” (2 Cor 13,13). Cieszkowski reads the phrase “deposit of the Spirit” as proof that humanity will receive Him fully in the third era. So far, the teaching of the Church, the forms of Christian and social life were only a “pledge” to the full reign of God as a Paraclete in the third era. Even Jesus Christ revealed this Kingdom as an “approximate way” as a “mystery”. In the third era, there will be κοινωνία, “the Holy Spirit community”. Cieszkowski changed the sixteenth century understanding of the word “community” from the old translations. He gave it the importance of modern society. Under the influence of Tertullianism, he originally concluded that the reign of the Holy Spirit “the King of the Eternal” would begin.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 65-85
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies