Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hanotte-Zawiślak, Anna" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Le retour du « paradoxe du mandarin » dans la construction de l’arriviste littéraire au XIXe siècle
    The Return of the “Mandarin Paradox” in the Construction of the Literary Arriviste in the XIX Century
    Autorzy:
    Hanotte-Zawiślak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1628044.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Opis:
    The “mandarin paradox” is a famous philosophical problem, mentioned in Balzac’s Père Goriot. It takes the form of a question: “what [would you] do if [you] could make a fortune by killing an old mandarin somewhere in China by mere force of wishing it, and without stirring from Paris ?” This paradox examines our conscience and the moral ability to bear an un‐ punished crime. Balzac, and other writers a9er him, wrongfully attributed this problem to Jean‐Jacques Rousseau. In our paper, we present the history of the “mandarin paradox”, showing the way Balzac reused and recreated this moral question to construct a new literary character: the arriviste. This young man, searching for a place in high society, dares to “kill the mandarin” and to build his career on this murder. Hence, his arrivisme relates to the “mandarin paradox”, notably in the Félicien Champsaur’s novel, L’Arriviste.
    Źródło:
    Cahiers ERTA; 2019, 18; 9-23
    2300-4681
    Pojawia się w:
    Cahiers ERTA
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse
    The Arriviste: An Emblem of Displacement in French Realist Novel from 1830 to 1895. Sketch
    Autorzy:
    Hanotte-Zawiślak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806713.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    arywista; mobilność społeczna; powieść; francuska literatura dziewiętnastowieczna
    arriviste; social-climbing; novel; French nineteenth-century literature
    Opis:
    Arywista: Emblemat mobilności we francuskiej powieści realistycznej z lat 1830–1895. Zarys Arywista to typowy przykład „dziecięcia dziewiętnastego wieku”. Pojawia się on właśnie w tej epoce, dzięki zmieniającym się realiom historycznym i socjalnym, takim jak rewolucja francuska, epopeja napoleońska czy rewolucja przemysłowa. Te wydarzenia otwierają przed młodymi ludźmi wielkie możliwości, stymulują ich wyobraźnię i rozbudzają w nich ambicje powodzenia i podboju ówczesnego świata. Arywista jest więc postacią w ruchu. Termin ten, zapożyczony z języka francuskiego, to dziewiętnastowieczny neologizm, pochodzący od słowa arriver — „przyjść, dotrzeć, udać się, przybić do brzegu”. Końcówka -iste wskazuje jednak, że bohater ten jest w trakcie drogi na szczyt, co odróżnia go od parweniusza, który odniósł już sukces. Kariera arywisty rozpoczyna się zazwyczaj od opuszczenia rodzinnego domu. Zostawia on miasto lub miasteczko, aby spróbować swoich sił w stolicy. W ten sposób przechodzi przez różne warstwy społeczne — zaczynając od skromnego otoczenia, dochodzi do najbardziej prestiżowego towarzystwa. Arywista to postać literacka, która łączy w sobie mobilność geograficzną, jak i społeczną. Co więcej, to także bohater, traktowany przez niektórych jako postać nie na swoim miejscu, której nie udaje się znaleźć wymarzonej pozycji, co w rezultacie może doprowadzić do jej upadku. L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse L’arriviste est l’exemple type de l’enfant du XIXe siècle. Il naît à cette époque-là, grâce aux bouleversements historiques et sociaux que sont la Révolution française, l’épopée napoléonienne, mais aussi la révolution industrielle. Ces événements donnent aux jeunes gens de ce siècle de grandes opportunités et, surtout, stimulent leur imagination en éveillant en eux des ambitions de réussite et de conquête du monde. Ainsi, l’arriviste est un personnage en mouvement. Comme son nom l’indique, c’est un héros en train de « se faire un nom », ce qui le différencie du parvenu qui a déjà réussi. La carrière d’un arriviste commence souvent dès son départ du foyer familial. Ce jeune homme décide de quitter sa ville provinciale en espérant tenter sa chance dans la capitale. Il traverse ensuite plusieurs couches sociales : en partant d’un milieu modeste, il parvient à accéder aux classes les plus fortunées. L’arriviste est une figure littéraire qui unit en lui le déplacement géographique aussi bien que social. De surcroît, il est également un héros jugé déplacé pour certains autres personnages : il n’est pas à sa place, ne réussit pas à en trouver une, ce qui peut conduire à sa chute.
    An arriviste is a typical example of a ‘child of the nineteenth century.’ The arriviste is a product of social and political developments such as The French revolution, Napoleonic rule and the industrial revolution. The changing climate of the nineteenth century provides new opportunities for young people, stimulating their imagination and awakening their ambitions to conquer the world. The ‘arriviste’ is a character in movement. The French term ‘arriviste’ first appears in the nineteenth century, and describes a hero who is ‘still arriving’, having not yet accomplished his career ambitions. An ‘arriviste’ is thus different from a parvenu, as he has not yet succeeded. The ‘arriviste’ usually begins his career when he leaves his family home as a young adult. He leaves behind his rural village or town, aiming to find success in the capital. He moves through social classes, shifting from his own modest milieu to socializing with the wealthy upper classes. The ‘arriviste’ is a literary character who unites himself with geographical and social displacement. Furthermore, he is often considered as a displaced hero. In search of a new position, he risks being considered as a usurper, unable to find the right place in the Society.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 103-113
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Le maître et son disciple dans le Manuel de l’arriviste d’Henri Chateau ou comment devenir un arrivé
    The master and his disciple in Henri Chateau’s Manuel de l’arriviste, or how to become an arrivé
    Autorzy:
    Hanotte-Zawiślak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483455.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    arriviste
    Chateau
    narration autobiographique
    maître
    arrivé
    autobiographical narrative
    master
    Opis:
    Even the form of Henri Chateau’s novel, published in 1901, emphasizes the relationship between a master and his disciple. It uses autobiographical narrative and is based on the advice given by the arrivé to his young follower. The subject places the book among, what we call, arriviste novels – a category of the realist novel developed in 19th century, whose beginnings can be traced back to Stendhal and Balzac. Nevertheless, the structure of the narrative is singular and questions the very principle of arrivisme, inseparable from individualism. This paradox requires a reconsideration of the idea of teaching in such conditions. Our paper analyses the arriviste’s education process and presents the benefits and risks of the relationship between the master and his disciple. 
    Le bref roman d’Henri Chateau, publié en 1901, souligne déjà par sa forme la relation entre maître et disciple. L’œuvre utilise la narration autobiographique et se construit autour des conseils donnés par l’arrivé à son jeune adepte. Le sujet inscrit l’ouvrage dans ce que nous appelons le roman de l’arriviste, une catégorie des romans réalistes développées au XIXe siècle à partir des personnages de Stendhal et de Balzac. Pourtant, l’organisation du récit est singulière et interroge le principe même de l’arrivisme, conçu sur l’individualisme. Ce contexte questionne l’idée de l’enseignement dans de telles conditions. Notre article analyse le procédé d’apprentissage de l’arriviste et montre les bénéfices et les risques de la relation réciproque entre le maître et son disciple.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2019, 9; 90-101
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies