Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "H.W." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 4867
Tytuł:
The Failure of Legislative Leadership: A Retrospective Study of Crafting the State of the Unions in the George H. W. Bush White House
Autorzy:
Świątczak-Wasilewska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196138.pdf
Data publikacji:
2020-07-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
George H. W. Bush
orędzie
pisanie przemówień
przywództwo
Opis:
The analysis of the archival documents illustrates that speechwriting in the George H. W. Bush White House was decentralized and responsibility for crafting Bush Senior’s State of the Unions (SOTUs) was diffused among a team of different writers each year. George H. W. Bush would not use his SOTUs as an opportunity to assert his legislative leadership. The preferred structure of Bush Senior’s SOTU was a thematic, not a programmatic speech. The study concludes that a speechwriting process that fails to balance the ceremonial and deliberative aspects of the SOTU undermines the president’s opportunity to assert his legislative leadership.
Źródło:
Res Rhetorica; 2020, 7, 2; 82-103
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekspresywne dźwięczne h w polskich gwarach na Podlasiu
Expressives stimmhaftes h in polnischen Mundarten in Podlasie
Autorzy:
Gałecki, Zygmunt
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127904.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Das stimmhafte laryngale h wird von Polen realisiert, die aus Ostgebieten stammen bzw. an der Grenze zu polnisch-ostslawischen Gebieten wohnen (unter dem Einfluß des Ukrainischen und Weißrussischen) oder auch in der Nähe der polnisch-böhmischen Grenze wohnen (unter dem Einfluß des Tschechischen). Es wird von manchen Autoren Schlußfolgerung gezogen, daß das stimmhafte h von den ältesten Dorfbewohnern bewahrt wird. Der Autor dieses Artikels kommt zur Erkenntnis, daß die Stimmhaftigkeit des Lautes in den polnischen Dörfern, wo er untersucht wurde, eine expressive Erscheinung ist, was auch die einzige Grundlage für sein Erhalten bildet. Die stimmhafte und laryngale Realisierung von h beschränkt sich auf Wörter, die aus dem Ukrainischen und Weißrussischen stammen (z.B. hańać: ukr. ганяти, weißruss. ганяць; hekać: ukr. гикати; holokać: ukr. галакати; hou odrai (ec): ukr. голодранець; pohybel: ukr. погибель usw.) oder auch unter dem Einfluß des Ukrainischen und des Weißrussischen entstanden sind (z.B. holun: ukr. голий, hou omońić: ukr. голос )( гомоніти, hou op: ukr. голова )( йолоп, nahuu a: ukr. нагуляти, нагулювати, hysovać: weißruss. гойсаць usw.). Das gemeinsame semantische Merkmal dieser Wörter bildet eine starke emotionale Färbung. Expressiv motiviert sind auch alternierende Wortformen goleń : holeń, golopa : holopa, wobei manche auch semantische Unterschiede aufweisen: gańać (treiben, z.B. Kühe auf die Weide): haniać (laufen (über Kinder), im Dorf herumlaufen), χerod (Herodes, König von Judäa), χerody (volkstümliches Weihnachtsspiel): herod (ein kräftiger Bursche).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1992, 39-40, 6; 95-105
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nichil, michi, veementer – brzmienie głoski „h” w średniowiecznej łacinie liturgicznej. Analiza fonetyczna na bazie semiologii gregoriańskiej
Autorzy:
Sławecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668863.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Gregorian chant
musical paleography
medieval liturgical Latin
Latin pronunciation
pronunciation of “h” in liturgical Latin
śpiew gregoriański
paleografia muzyczna
średniowieczna łacina liturgiczna
wymowa łaciny
wymowa głoski „h” w łacinie liturgicznej
Opis:
The primary objective of this research is to draw attention, by reference to the oldestmanuscript sources, to the phonetics of the letter “h” in the words in which the sound occursbetween two identical vowels. Medieval liturgical Latin was repeatedly the subject ofvarious studies. With reference to the letter “h”, it was determined that it does not causeany sound, so it remains silent. There are, however, exceptions to this rule – in the wordsnihil and mihi, which present spelling variants of nichil and michi caused by phoneticrequirements.The starting point for the research is the assumption that various manuscripts belongingto the authenticum fontium gregorianorum, each time when the letter “h” appearsbetween two identical vowels in the word, should, due to its soundlessness, combinetwo syllables and assign one undivided neum to them (like this happens for example inthe words tuum, meae, si iniquitatis). The same phenomenon should take place in thewords nihil and mihi. The analysis based on manuscripts from various neumatic families,namely Ein, Bab1, Gal1, Gal2, Gal3, Eli, Lan, Van2, Klo1, Cha1, Lav, Dij, Ben5, Yrx,Alb, Har1–2, proves that in the presence of two identical vowels and the letters “h”, differentscribes in most cases divide the word into two syllables and write two independentneums. In addition, in a large group of manuscripts from the above quoted, with greatregularity, there is a two-syllable writing of the words nichil and michi with the letter “ch”in place of “h”. This phenomenon, connected both with spelling and phonetics, provesthat there could exist the practice of pronouncing “ch + I” as “ki”. Conversely in the wordvehementer – most of the manuscripts attribute only one neum to the two initial syllables;none of the manuscripts writes vechementer, but some give the version of the word veementer(without the “h”). Also, the case of syneresis of ve-he- occurs regularly.All cases from the Graduale Romanum repertoire in which the words nihil or nichil (6 times), mihi or michi (70 times), vehementer (6 times), vehementis and comprehendam(2 times), apprehende (2 times), apprehendite (once), irreprehensibilis (2 times), have been examined in the light of the neumatic manuscripts. Particular attention was paid to the compositional contexts of neuma torculus initio debilis.As a result of the analysis, it was proved with a very high probability that the words nihil and mihi, even if writed using the letter “h”, were pronounced like nichil and michi.
Podstawowym celem niniejszych badań jest zwrócenie uwagi, poprzez odniesieniedo najstarszych źródeł rękopiśmiennych, na problematykę fonetyki litery „h” w słowach,w których głoska ta występuje pomiędzy dwoma takimi samymi samogłoskami.Wymowa średniowiecznej łaciny kościelnej wielokrotnie była tematyką różnych studiów.W odniesieniu do litery „h” ustalono, że nie powoduje ona żadnego dźwięku, a więcpozostaje niema. Są jednak wyjątki od tej zasady – w słowach nihil i mihi, które prezentująwarianty ortograficzne nichil i michi powodowane wymogami fonetycznymi.Punktem wyjścia dla badań jest założenie, że różne rękopisy należące do authenticumfontium gregorianorum za każdym razem, gdy pomiędzy dwoma takimi samymi samogłoskamiw słowie występuje litera „h”, z racji jej bezdźwięczności powinny łączyć dwiesylaby i przyporządkowywać im jedną niepodzielną neumę (jak to się dzieje dla przykładuw słowach tuum, meae, si iniquitatis). Ten sam fenomen powinien mieć miejscew słowach nihil i mihi. Analiza bazująca na rękopisach z różnych rodzin neumatycznych,a więc Ein, Bab1, Gal1, Gal2, Gal3, Eli, Lan, Van2, Klo1, Cha1, Lav, Dij, Ben5, Yrx, Alb,Har1–2, dowodzi, że przy obecności dwóch takich samych samogłosek oraz litery „h”różni skrybowie w większości wypadków dzielą słowo na dwie sylaby i zapisują dwie niezależneneumy. Poza tym w dużej grupie rękopisów spośród wyżej zacytowanych z wielkąregularnością pojawia się dwusylabowy zapis słów nichil i michi z głoską „ch” w miejsce„h”. Fenomen ten, związany zarówno z ortografią, jak i fonetyką, stanowi dowód na to,że mogła istnieć praktyka wymawiania „ch+i” jak „ki”. Odwrotnie w słowie vehementer– większość rękopisów dwóm początkowym sylabom przypisuje jedną tylko neumę;żaden z rękopisów nie pisze vechementer, za to niektóre podają wersję słowa veementer (bezgłoski „h”). Regularnie występuje również przypadek synerezy ve-he-.Wszystkie przypadki z repertuaru Graduale Romanum, w których występują słowanihil lub nichil (6 razy), mihi lub michi (70 razy), vehementer (6 razy), vehementis i comprehendam(2 razy), apprehende (2 razy), apprehendite (1 raz), irreprehensibilis (2 razy), zostałyprzebadane w świetle zapisu neumatycznego. Zwrócono szczególną uwagę na kontekstykompozycyjne neumy torculus initio debilis.W efekcie analizy z bardzo dużym prawdopodobieństwem dowiedziono, że słowanihil i mihi, nawet jeśli zapisane przy użyciu głoski „h”, wymawiano jak nichil i michi.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 4867

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies