Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "German foreign policy" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Le voyage de De Gaulle en Pologne
De Gaulle’s visit to Poland
Autorzy:
Vaïsse, Maurice
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216273.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Charles de Gaulle
French foreign policy
Cold War (1945–1989)
Franco-Polish relations
Franco-German relations
recognition of the Oder-Neisse border
polityka zagraniczna Francji
zimna wojna (1945– 989)
stosunki polsko-francuskie
stosunki francusko-niemieckie
uznanie granicy na Odrze-Nysie
politique étrangère française
guerre froide (1945–1989)
relations franco-polonaises
relations franco-allemandes
reconnaissance de la frontière Oder-Neisse
Opis:
La visite du général de Gaulle en Pologne ne peut être comprise sans tenir compte de deux facteurs contradictoires qui caractérisent les relations franco-polonaises depuis 1958: d’une part, l’appartenance à des camps opposés pendant la guerre froide et, d’autre part, l’intensité des liens bilatéraux, qui s’exprime également dans ses souvenirs personnels du service en 1919/1921. Indépendamment des considérations sentimentales et historiques, le statut territorial de la Pologne d’après-guerre s’inscrit durablement dans la conception géopolitique du général de Gaulle. Il implique le soutien à l’inviolabilité de sa frontière occidentale. Les possibilités d’ouverture politique auxquelles il songeait depuis 1958 sont contrariées par les tensions de la guerre froide et le soutien de la Pologne à l’Algérie. L’éviction de Khrouchtchev et le refroidissement des relations franco-allemandes constituent un tournant. L’échange intensif de visites entre la Pologne et la France est censé signifier l’acceptation de l’ordre bipolaire à condition que la Pologne conserve son identité. La visite du général de Gaulle en Pologne doit lui permettre d’expliquer sa politique de «détente, entente, coopération». Ses discours voilés suggèrent l’adoption d’une position plus indépendante vis-à-vis de Moscou, mais ne bouleversent en rien le statu quo existant en Europe de l’après-guerre.
General de Gaulle’s visit to Poland cannot be understood without taking into account two contradictory factors that have characterized Franco-Polish relations since 1958: on the one hand, the fact that he belonged to opposing camps during the Cold War, and on the other hand, the intensity of bilateral ties, which is also expressed in his personal memories of service between 1919 and 1921. Regardless of sentimental and historical considerations, the territorial status of post-war Poland was a lasting part of General de Gaulle’s geopolitical conception. It implied support for the inviolability of its western border. The possibilities of political openness he had been thinking about since 1958 were thwarted by the tensions of the Cold War and Poland’s support for Algeria. The ousting of Khrushchev and the cooling of Franco-German relations were a turning point. The intensive exchange of visits between Poland and France was supposed to signify acceptance of the bipolar order on condition that Poland retained its identity. General de Gaulle’s visit to Poland was intended to explain his policy of “détente, understanding, cooperation”. His veiled speeches suggested the adoption of a more independent stance towards Moscow, but did not in any way upset the post-war status quo in Europe.
Wizyty generała de Gaulle’a w Polsce nie da się zrozumieć bez uwzględnienia dwóch sprzecznych czynników istniejących w stosunkach polsko-francuskich od 1958 r.: z jednej strony przynależności do przeciwnych obozów w czasach zimnej wojny, a z drugiej strony – intensywności więzi dwustronnych, które wyrażały się także w osobistych wspomnieniach de Gaulle’a ze służby w latach 1919–1921. Niezależnie od względów sentymentalnych i historycznych kwestia powojennej Polski na trwale wpisana była w koncepcję geopolityczną de Gaulle’a. Oznaczało to m.in. poparcie Generała dla nienaruszalności zachodniej granicy Polski. Możliwości otwarcia politycznego, o których myślał już od 1958 r., udaremniły napięcia zimnej wojny i poparcie Polski dla Algierii. Punktem zwrotnym było usunięcie Chruszczowa i ochłodzenie w stosunkach francusko-niemieckich. Intensywne obustronne wizyty między Polską a Francją miały oznaczać akceptację porządku dwubiegunowego pod warunkiem zachowania przez Polskę jej tożsamości. Wizyta generała de Gaulle’a w Polsce miała służyć wyjaśnieniu polityki „odprężenia, zrozumienia, współpracy”. Jego przemówienia w zawoalowanej formie sugerowały Polsce przyjęcie bardziej samodzielnej pozycji wobec Moskwy, ale jednocześnie nie niosły za sobą czynów mogących naruszyć powojenne status quo w Europie.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 151-158
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zur Sicherheitsstrategie Deutschlands in der „Zeitenwende“
On Germany’s security strategy at the “Zeitenwende”
Autorzy:
Kleinwächter, Lutz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152179.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Deutsche Außenpolitik
Russland
Sicherheitsinteressen
Strategie
Ukraine
Krieg
German foreign policy
Russia
security interests
strategy
war
Opis:
Kanzler Scholz verkündete euphorisch eine „Zeitenwende“. Als Anlass dafür beanspruchte er den Krieg Russlands gegen die Ukraine. Der hastig formulierte Strategieansatz dieser „Wendezeit“ ist kritisch-realistisch zu hinterfragen. Mit Blick auf die ambivalente Entwicklung Deutschlands in der Vergangenheit und die absehbare Zukunft ist das Ergebnis offen. Analytischer Realismus und eine europäische Friedensordnung sind angesagt.
Chancellor Scholz euphorically announced a “Zeitenwende” (lit. turn of the times, change of eras). He cited Russia’s war against Ukraine as the reason for this. The hastily formulated strategy approach of this is to be critically and realistically questioned. In view of the ambivalent development of Germany in the past and the foreseeable future, the result is open. Analytical realism and a European peace order instead of war are necessary.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2022, XLVI, 1; 151-167
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drei Jahrzehnte neue deutsche Außenund Sicherheitspolitik
Trzy dekady nowej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa
Autorzy:
Kleinwächter, Lutz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197602.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
deutsche außenpolitik
außenwirtschaft
militärwesen
nachhaltigkeit
eu-integration
german foreign policy
foreign trade
military affairs
sustainability
eu integration
: polityka zagraniczna niemiec
handel zagraniczny
sprawy wojskowe
zrównoważony rozwój
integracja z ue
Opis:
Dreißig Jahre Außenpolitik des vereinigten Deutschlands – Gelegenheit Bilanz zu ziehen, Herausforderungen aufzuzeigen und Prognosen zu stellen. Der Autor betrachtet politische, wirtschaftliche und militärische Entwicklungen sowie Aspekte der Nachhaltigkeit im Zeitraum von 1990 bis 2020. Mit Blick auf die anstehenden Richtungswahlen zum Bundestag im September 2021 werden Denkanstöße gegeben.
Thirty years of foreign policy in united Germany – an opportunity to take stock, identify challenges and make prognoses. The author looks at political, economic and military developments as well as aspects of sustainability in the period from 1990 to 2020. With a view to the upcoming elections for the Bundestag in September 2021, food for thought is given.
Trzydzieści lat polityki zagranicznej zjednoczonych Niemiec to okazja do dokonania pogłębionej analizy sytuacji, określenia wyzwań i przyjrzenia się perspektywom. W artykule podjęto próbę przeanalizowania zmian, które zaszły w obszarach polityki, gospodarki i wojskowości, zbadano również kwestie dotyczące zrównoważonego rozwoju w okresie od 1990 do 2020 r. Dodatkowego materiału do przemyśleń dostarczają nadchodzące wybory do Bundestagu, które mają się odbyć we wrześniu 2021 r.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2021, 1; 19-30
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziedzictwo przeszłości i pamięć historyczna jako czynniki determinujące politykę bezpieczeństwa. Przypadek polityki zagranicznej i obronnej Polski 1918-1944/45 r.
The heritage of the past and historical memory as factors determining security policy. The case of Polish foreign and defense policy 1918-1944/45
Наследие прошлого и историческая память как факторы, определяющие политику безопасности. Казус иностранной и оборонной политики Польши 1918–1944/45
Autorzy:
Kuk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930271.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish Question/question polonaise in the XIXth century
European security
system 1815–1914
Versailles collective security system
foreign policy of the Second Polish
Republic
Polish power cencepts in the interwar period
Polish political élite between the
Wars (1918–1939)
Polish German relations 1918–1939
Polish Soviet relations 1918–1939
«польский вопрос/question polonaise» в XIX веке
европейская
система безопасности 1815-1914
внешняя политика Второй Польской Республики
политические элиты Второй Польской Республики
польско-немецкие отношения
в межвоенный период
польско-советские отношения в межвоенный период
Opis:
The shaping of the security and defence policy of the Second Polish Republic took place primarily under the influence of the development of the domestic situation in the country and evolution of the European security system. However, in the case of Poland, experience and historical memory played a greater role in this field than in the case of other countries. Poland as a state did not exist for a dangerously long 123 years. During that period, as a kind of substitute for the Polish state, the so-called “Question polonaise/Polish Question” was present in the political life and security of system Europe, that is all problems related to the Polish nation’s efforts to regain the state, which often manifested itself in the form of armed uprisings. It was so difficult to solve that it remained unresolved throughout the nineteenth century. Both the circumstances of the collapse of the Polish state and the evolution of the «question polonaise» in the «long» nineteenth century (for Poland from 1795 to 1918) provided Europe with experiences going in different directions, evoking on the one hand certain hopes and expectations, but on the other hand doubts, and even fears. As a result, in 1918, the project of restoring the Polish state was universally (and irrevocably!) accepted, but no agreement was reached on its borders, and thus, indirectly, on its socio-economic system. The year 1918 should be seen not only as the end of the century of the struggle for independence, but also as the opening of the next century, the century of the struggle to maintain the Polish state and to give it a form corresponding to the aspirations of the nation and accepted by the geopolitical surroundings of Poland. In the short interwar period, those efforts were not successful. Faced with the evolution of the international situation and the European security system, unfavourable for Poland, the political elites largely failed. They came from the upper and privileged social classes, mainly from the post-feudal layer of landowners and from the intelligentsia, rooted in that layer, both of whom were especially numerous in Poland. In many areas of key importance from the point of view of the security of the country and of the nation, they were unable to break out of the circle of ideas and views taken from the past. In their political thinking, they were subject to the limitations typical of post-feudal landowning layers. And so, in the internal dimension, they did not manage to make the effort to reform social relations in the form of a radical land reform, or to give real equality to national minorities (especially Ukrainian and Jewish). They also failed to prevent the evolution of the state system in an anti-democratic and authoritarian direction. In the external dimension, they failed to properly assess the potentials, intentions, and actions of the two totalitarian powers which bordered on Poland, namely the Third Reich and the Soviet Union.
Формирование политики безопасности и обороны Польской Республики происходило в первую очередь под влиянием развития внутренней ситуации страны и эволюции европейской системы безопасности. Однако, в случае Польши, по сравнению с другими странами, в этой области большую роль сыграли опыт и историческая память. Польша как государство не существовало опасно долго -123 года. В этот период, как бы взамен польского государства, в политической жизни и в системе безопасности присутствовал т.н. «question polonaise/польский вопрос» - комплекс вопросов, связанных со стремлением польской нации восстановить государство, который часто проявлялся в форме вооруженных восстаний. В связи со своей сложностью в XIX в. он так и оставался нерешенным. Оба обстоятельства - распад польского государства и эволюция «польского вопроса» в «долгом» XIX в. (для Польши 1795-1918 гг.) -привносили Европе двоякий опыт, т.е., с одной стороны, определенные надежды и ожидания, но с другой - сомнения и даже опасения. Это означало, что в 1918 году проект восстановления польского государства был одобрен повсеместно (и безвозвратно), но не достигнуто соглашения относительно его границ и, таким образом, косвенно - его социально-экономической системы. 1918 год должен быть признан не только концом столетия борьбы за независимость, но и началом следующего века борьбы за сохранения польского государства и придачу ему формы, которая соответствовала бы аспирациям народа и могла быть принята геополитическим окружением Польши. В короткий межвоенный период эти усилия не увенчались успехом. Ввиду неблагоприятной для Польши эволюции международной и европейской системы безопасности в значительной степени не оправдала себя политическая элита. Она происходила из высших и привилегированных слоев населения, в первую очередь из особо многочисленного в Польше постфеодального слоя помещиков и происходившей из него интеллигенции. Во многих ключевых с точки зрения безопасности страны и народа сферах они не могли освободиться от мировоззрения из прошлого. Их политическое мышление подвергалось ограничениям, типичным для постфеодального слоя владельцев. Во внутреннем измерении, они не решились провести реформу социальных отношений в виде радикальной сельскохозяйственной реформы, ни на реальное равенство национальных меньшинств (особенно украинцев и евреев). Им не удалось предотвратить эволюцию государственной системы в антидемократическом и авторитарном направлении. А во внешнем измерении, им не удалось должным образом оценить потенциалы, намерения и действия двух соседних тоталитарных держав, т.е. Третьего Рейха и Советского Союза.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 2(29); 41-82
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Germany’s Policy towards Russia in the Context of the Key Post-Cold War International Security Challenges
Polityka Niemiec wobec Rosji w kontekście najważniejszych wyzwań dla bezpieczeństwa międzynarodowego po zakończeniu zimnej wojny
Autorzy:
Kosman, Michał M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197598.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
german foreign policy
russia
nato enlargement
crimea
conflict in ukraine
russian-georgian conflict
polityka zagraniczna niemiec
rosja
rozszerzenie nato
krym
konflikt
na ukrainie
konflikt rosyjsko-gruziński
Opis:
The paper looks at Germany’s position towards Russia in the face of major international security problems after the end of the Cold War: the 1999 NATO enlargement, the conflict over Kosovo, the 2003 Persian Gulf War, the conflict between Russia and Georgia, and the conflict in Ukraine. All these issues had a significant impact on the international security environment, and they aroused great emotions, highlighting several differences in the positions taken by individual actors in international relations. In the paper, an attempt has also been made to pinpoint the importance of the Russian Federation in Germany’s foreign policy.
Celem artykułu jest przedstawienie stanowiska Niemiec wobec Rosji w obliczu kluczowych kwestii związanych z bezpieczeństwem międzynarodowym, które pojawiły się po zakończeniu zimnej wojny – w szczególności w obliczu poszerzenia NATO w 1999 r., konfliktu w Kosowie, wojny w Zatoce Perskiej w 2003 r., konfliktu między Rosją i Gruzją, a także konfliktu na Ukrainie. Wszystkie te kwestie miały znaczący wpływ na środowisko bezpieczeństwa międzynarodowego i wywoływały ogromne emocje, uwidaczniając przy tym liczne różnice w zakresie stanowisk poszczególnych aktorów sceny stosunków międzynarodowych. W tym kontekście autor próbuje również scharakteryzować znaczenie Federacji Rosyjskiej dla niemieckiej polityki zagranicznej.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2021, 1; 93-111
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajny Wywiad Zagraniczny Abwehry w latach 1919–1933
The Secret Foreign Intelligence Service of the Abwehr 1919–1933
Секретная служба внешней разведки абвера в 1919–1933 гг.
Autorzy:
Altenhöner, Florian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925465.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
służba wywiadowcza
Rzesza Niemiecka
Polska
okres międzywojenny
polityka zagraniczna
Reichswehra
Europa
Abwehra
intelligence service
German Reich
Polska
interwar period
foreign policy
Reichswehr
Europe
Abwehr
разведка
Германский Рейх
Польша
межвоенный период
внешняя политика
Рейхвер
Европа
абвер
Opis:
W artykule analizie poddano zagadnienie tajnej służby wywiadowczej Abwehry w okresie Republiki Weimarskiej. Przedstawiono stan badań i podstawę źródłową, a przy uwzględnieniu wewnętrznej i zagranicznej sytuacji politycznej Rzeszy Niemieckiej zarysowano poszczególne niemieckie służby wywiadu wojskowego. Różne założenia dotyczące Abwehry okazały się błędne: ani okres 1919–1933 nie był „czasem bezbronności”, ani też traktat wersalski nie zakazał istnienia służb wywiadowczych w Niemczech. Następnie podano ogólne informacje na temat struktury Abwehry i jej działalności. Główna część została poświęcona Wydziałowi I Abwehry, tzw. Geheimer Meldedienst, czyli faktycznej służbie szpiegowskiej. Przedstawiono strukturę Abwehry i jej najważniejsze źródła informacji: służba wywiadowcza agenturalna, służba wywiadowcza z wykorzystaniem środków technicznych (rozpoznanie radiowe i lotnicze) oraz jej współpracę z zagranicznymi służbami wywiadowczymi. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że Abwehra i jej służby szpiegowskie stanowiły niewielką, ale docenianą organizację, która od momentu powstania w 1919 r. dostarczała Reichswehrze ważnych informacji. Ze względu na trudności związane z naturą materiału źródłowego pozostały luki, które należy uzupełnić dalszymi badaniami.
The article analyzes the role of the Abwehr’s secret intelligence service during the Weimar Republic. Firstly, the current state of research as well as the basis for the sources are presented, and individual German military intelligence services are outlined, taking into account the internal and foreign political situation of the German Reich. The article then discusses various assumptions regarding the Abwehr that have turned out to be incorrect, i.e. the period between 1919–1933 was not „a time without the Abwehr”, nor did the Treaty of Versailles forbid the existence of intelligence services in Germany. This is followed by general information concerning the structure of the Abwehr and its activities. The main part of the text is devoted to the First Department of the Abwehr, the so-called Geheimer Meldedienst, which was the actual espionage service. The structure of the Abwehr and its most important sources of information are presented: intelligence agents, the intelligence services use of technical means (radio and air reconnaissance), and its cooperation with foreign intelligence services. The analysis carried out leads to the conclusion that the Abwehr and its spy services were a small but appreciated organization which, from its inception in 1919, provided the Reichswehr with important information. Due to the difficulties with the nature of the source material, gaps remain and need to be filled by further research.
В статье анализируется вопрос о секретной разведывательной службе – абвере – в период Веймарской республики. В начале статьи автором представлено состояние исследований по данной теме и исходная база, а также рассмотрены отдельные немецкие военные разведывательные службы с учетом внутренней и внешней политической ситуации в Германском Рейхе. Различные ранние предположения об абвере оказались неверными: ни период 1919–1933 годов не был „временем без абвера”, ни Версальский договор не запрещал существование спецслужб в Германии. После этого в статье представляются общие сведения о структуре абвера и его деятельности. Основная часть посвящена 1-му отделу абвера, т.н. Geheimer Meldedienst, то есть фактической шпионской службе. Кроме того, в статье представлена структура абвера и его важнейшие источники информации: агентурная разведывательная служба, разведывательная служба с использованием технических средств (радио- и воздушной разведки) и ее сотрудничество с иностранными разведывательными службами. Проведенный анализ приводит к выводу, что абвер и его шпионские службы были небольшой, но высоко ценимой организацией, которая с момента своего основания в 1919 году предоставляла Рейхсверу важную информацию. В связи с трудностями, связанными с характером исходного материала, остаются пробелы, которые необходимо заполнить путем дальнейших исследований.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 164-188
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Westbindung czy Zentralmacht? - polityka zagraniczna współczesnych Niemiec w perspektywie konstruktywistycznej
Westbindung or Zentralmacht? – Contemporary German Foreign Policy from a Constructivist Perspective
Autorzy:
Matuszek, Krzysztof C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231781.pdf
Data publikacji:
2021-09-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Niemcy
polityka zagraniczna
tożsamość narodowa
Zachód
mocarstwo centralne
Germany
foreign policy
nationat identity
the West
the central power
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza uwarunkowań polityki zagranicznej współczesnych Niemiec. Zgodnie z podejściem konstruktywistycznym uwarunkowania te przejawiają się przede wszystkim w sposobie, w jaki naród za pośrednictwem elit opiniotwórczych sam siebie postrzega, ponieważ to jego tożsamość określa, co w polityce zagranicznej uznaje się za możliwe, stosowne i dopuszczalne. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule przyjmuje się podejście konstruktywistyczne, zgodnie z którym o kształcie polityki zagranicznej państwa decydują nie tyle obiektywne czynniki, takie jak potencjał militarnyi ekonomiczny, co sposób, w jaki dany podmiot polityczny interpretuje siebie i swoje środowisko. PROCES WYWODU: Analizuję wewnątrzniemiecką dyskusję na temat nowego kształtu polityki zagranicznej RFN z punktu widzenia Polski jako państwa zainteresowanego utrzymaniem jedności Zachodu. W tej perspektywie decydujące znaczenie ma pytanie o aktualność niemieckiego przywiązania do idei Zachodu.Odwołując się do jednego ze standardowych podręczników niemieckiej polityki zagranicznej i wybranych monografii, konfrontuję ze sobą dwa niemieckie obrazy własne, tj. demokracja zachodnia vs. europejskie mocarstwo centralne. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Tożsamość narodowa wyznacza cele strategiczne państwa, dlatego należy uważnie przyglądać się temu, jak Niemcy sami siebie postrzegają. Współczesna tożsamość niemiecka nie jest jednolita, lecz stanowi przedmiot wewnętrznych sporów ideowych i politycznych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W interesie Polski jest, by Niemcy definiowały siebie jako demokrację liberalną należącą do rodziny państw zachodnich, a nie jako europejskie mocarstwo centralne czy „mocarstwo w środku”.
Research Objective: The aim of the article is to analyze the determinants of the contemporary German foreign policy. According to the constructivist approach, these determinants lie mainly in the way in which the nation perceives itself through the opinion-forming elite, because its identity determines what is considered possible, appropriate and permissible in foreign policy. The Research Problem and Methods: The article adopts a constructivist approach, according to which the shape of a state’s foreign policy is determined not so much by objective factors, such as military and economic potential, but by the way in which a given political entity interprets itself and its environment. The Process of Argumentation: I analyze the intra-German discussion on the new shape of German foreign policy from the point-of-view of Poland as a country interested in maintaining the unity of the West. From this perspective, the decisive question is whether the German attachment to the idea of the West still holds. Referring to the standard textbook of German foreign policy and selected monographs, I confront two German self-images: that of a Western democracy and that of a central power. Research Results: A state’s strategic goals are determined by the national identity, so it is necessary to see how Germans perceive themselves. Contemporary German identity is not uniform, but is the subject of internal ideological and political disputes. Conclusions, Innovations, and Recommendations: It is in Poland’s interest that Germany defines itself as a liberal democracy belonging to the family of Western countries, and not as a European central power or a “power in the center.”
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2021, 12, 41; 123-137
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We are not so Fuzzy to Build Riots and Rebellion...”: Attempt of Massive Exemption of German Population from the USSR to Canada in 1929.
«MЫ НЕ ТАК ГЛУПЫ, ЧТОБЫ УСТРАИВАТЬ БУНТЫ И ВОССТАНИЯ...»: ПОПЫТКА МАССОВОЙ ЭМИГРАЦИИ НЕМЕЦКОГО НАСЕЛЕНИЯ ИЗ СССР В КАНАДУ В 1929 г.
Autorzy:
Dönninghaus, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894237.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
USSR, Canada, Germany, Soviet Germans, national minorities, collectivization, emigration, foreign policy
СССР, Канада, Германия, советские немцы, национальные меньшинства, коллективизация, эмиграция, внешняя политика
Opis:
Массовое бегство немецких крестьян в Москву в 1929 г. привлекло внимание международной общественности к бедственному положению советских немцев. Неожиданно упорное сопротивление немецкого сельского населения политике социалистических преобразований, его желание выехать из СССР в Канаду, сопровождающееся соответствующими призывами к Западу, укрепили недоверие правящего режима к «нелояльным» национальностям. По мере того, как ухудшались отношения между СССР и Германией, в Москве росло предубеждение против немцев как чрезвычайно реакционной группы населения, дискредитирующей советский строй в глазах мировой общественности. Политбюро ЦК ВКП(б) уделило «эмигрантам» большое внимание не только потому, что периферия оказалась не в состоянии справиться с этой проблемой, но и потому, что речь шла о западных нацменьшинствах. К тому же эта группа, организованно выступившая против политики советской власти, не укладывалась в «классовую» схему, так как среди немецких крестьян, решивших эмигрировать из СССР, были в основном середняки и бедняки. В оппозиции к советской системе оказалась не социальная, а национальная группа. Режим разрешил это противоречие, перестав считать охваченных «американской лихорадкой» немецких крестьян «нейтральными» и коллективно переведя их в разряд «классовых врагов». На фоне принудительной коллективизации Кремль расценил массовое движение немцев за выезд из СССР как прямую поддержку «правых уклонистов», что придавало этому движению «антисоветский характер». Принадлежность беглецов и их многочисленных сторонников к западному меньшинству побудила органы ОГПУ искать организаторов эмиграционного движения по ту сторону границы. Мирная эмиграция немцев из СССР оказалась специфическим, но очень действенным способом протеста против коллективизации. Ее лавинообразный характер, так же как и обращение за помощью к Германии как к «исторической родине» были сочтены проявлением нелояльности к СССР всего немецкого населения страны. Политика протектората со стороны Германии, направленная на защиту жизни, собственности и основных прав своей «диаспоры», выражалась как в дипломатическом нажиме на Кремль, так и в конкретных актах помощи советским немцам. Подобное покровительство немцам в СССР неизбежно пробуждало у кремлевского руководства опасения, что они, особенно в атмосфере надвигающейся войны, представляют угрозу для безопасности государства.
The mass exodus of German peasants to Moscow in 1929 attracted international attention to the plight of Soviet Germans. The unexpectedly stubborn resistance of the German rural population to the policy of socialist transformations, his desire to leave the USSR for Canada, accompanied by appropriate calls for the West, reinforced the regime’s distrust of “disloyal” nationalities. As relations between the USSR and Germany worsened, prejudice grew in Moscow against the Germans as an extremely reactionary group of people that discredited the Soviet system in the eyes of the world community. The Politburo of the Central Committee of the All-Union Communist Party of Bolsheviks (Bolsheviks) paid great attention to the “emigrants” not only because the periphery was unable to cope with this problem, but also because it was a question of Western national minorities. Moreover, this group, which in an organized manner opposed the policy of the Soviet regime, did not fit into the “class” scheme, since among the German peasants who decided to emigrate from the USSR, there were mainly middle peasants and poor people. The opposition to the Soviet system was not a social, but a national group. The regime resolved this contradiction by ceasing to consider the German peasants engulfed by the “American fever” “neutral” and collectively transferring them to the category of “class enemies”. Against the background of forced collectivization, the Kremlin regarded the mass movement of Germans for leaving the USSR as direct support for the “right deviators”, which gave this movement an “anti-Soviet character”. The belonging of the fugitives and their many supporters to the Western minority prompted the organs of the OGPU to look for the organizers of the emigration movement on the other side of the border. Peaceful emigration of Germans from the USSR turned out to be a specific, but very effective way of protesting collectivization. Its avalanche-like character, as well as the appeal for help to Germany as a “historical homeland” was considered a manifestation of disloyalty to the USSR of the entire German population of the country. Germany’s protectorate policy aimed at protecting the life, property and fundamental rights of its “diaspora” was expressed both in diplomatic pressure on the Kremlin and in specific acts of assistance to Soviet Germans. Such patronage of the Germans in the USSR inevitably aroused fears among the Kremlin leadership that they, especially in the atmosphere of impending war, pose a threat to the security of the state.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 53-77
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podejście Niemiec do wybranych interwencji wojskowych w latach 1998–2013: kontynuacja czy zmiana?
Germany’s Approach to Military Interventions between 1998 and 2013: A Continuation or a Change?
Autorzy:
Libront, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091722.pdf
Data publikacji:
2020-06-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Niemcy
polityka bezpieczeństwa Niemiec
polityka zagraniczna Niemiec
mocarstwo cywilne
Zivilmacht
Bundeswehra
Merkel Angela
Westerwelle Guido
Germany
German security policy
German foreign policy
civilian power
Bundeswehr
Opis:
Przez wiele lat Niemcy prezentowały wstrzemięźliwy stosunek do interwencji zbrojnych. Ta postawa była związana z samoograniczeniem Niemiec w sferze ich polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, mającym swoje źródło w wydarzeniach II wojny światowej. W niniejszym artykule skoncentrowano się na latach 1998−2013. Postawiono tezę, że ten okres odznaczał się mniejszą koherentnością co do udziału RFN w interwencjach wojskowych. Nie można bowiem mówić o dalszym liniowym zwiększeniu udziału w międzynarodowych operacjach przywracania lub utrzymania pokoju. Wydaje się również, że za tymi decyzjami stały rozmaite, nowe czynniki. Zdaniem autorki doszło do zmian w zakresie motywacji postaw wobec wybranych problemów bezpieczeństwa międzynarodowego. Pewne uzasadnienia pojawiły się po raz pierwszy w dyskursie politycznym, inne traciły na znaczeniu. Zestawy argumentów zostały przeanalizowane na gruncie modelu mocarstwa cywilnego zaproponowanego przez Hannsa W. Maulla.
For a number of years, Germany had a very careful approach to military interventions. This attitude was connected with the self-restraint of Germany in the fields of its foreign and security policies, which resulted from the events of World War II. This article focuses on the years 1998–2013. The author puts forward the thesis that Berlin was acting less coherently during that time with reference to its contribution to military interventions. One could no longer observe a steady rise in the number of German troops engaged in international peacekeeping or peace-enforcement operations. Furthermore, it seems that many new factors were included in the decision-making process. In the author’s opinion, there was a major change in the scope of the motivation behind the approaches to some international security issues. Some justifications appeared for the first time in the political discourse, some other were losing importance. The sets of justifications were analyzed through Hanns W. Maull’s model of civilian power.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 3; 123-143
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specyficzna rola Polski w niemieckiej ekspansji gospodarczej w okresie międzywojennym (1918–1939). Porównanie z czterema rolniczymi krajami Europy Południowo-Wschodniej: Bułgarią, Jugosławią, Rumunią i Węgrami
Poland’s Specific Role in Germany’s Interwar (1918–1939) Economic Expansion. Comparison with Four Agricultural Countries of Southeastern Europe: Bulgaria, Yugoslavia, Romania, and Hungary
Autorzy:
Klimiuk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878352.pdf
Data publikacji:
2020-10-31
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
gospodarka Niemiec hitlerowskich
niemiecka ekspansja gospodarcza
Polska jako dostawca surowców i jako rynek zbytu
stosunki handlowe
polityka handlowa
kraje Europy Południowo-Wschodniej
struktura gospodarcza
układy rozrachunkowe i płatnicze
handel
Economy of Nazi Germany
German
economic expansion
Poland as a supplier
of raw materials and as a market
trade relations
trade policy
countries of Southeastern Europe
economic structure
settlement and payment
systems
foreign trade of Poland and Germany
Opis:
Polska jako dostawca surowców i jako rynek zbytu dla gotowych towarów znajdowała się w okresie międzywojennym w strefie zainteresowań handlowych Niemiec. Istniały przesłanki dla korzystnej wymiany handlowej z Polską. Rynek polski i rynek niemiecki były w większym stopniu rynkami kompensacyjnymi niż konkurencyjnymi. Niemcy miały dodatni bilans w handlu produktami gotowymi, ujemny we wszystkich innych grupach. Polska przeciwnie, miała ujemny bilans w handlu wyrobami gotowymi, dodatni w zakresie artykułów spożywczych, zwierząt żywych, surowców i półfabrykatów. Na przeszkodzie szerokiemu rozwojowi stosunków gospodarczych polsko-niemieckich stały dążenia obydwu państw do zmiany struktury gospodarczej. Zasadniczy kierunek polityki rolnej Niemiec był sprzeczny z dążeniem Polski do zwiększenia eksportu rolnego do Niemiec, natomiast Polska, rozwijając swój przemysł, chciała go ochronić przed niemiecką ekspansją przemysłową. Wzajemna konkurencja istniała w takich dziedzinach gospodarki jak produkcja węgla kamiennego, produkcja hutnicza i wyrobów przemysłu drzewnego. Pomimo tych sprzeczności obroty z Rzeszą były najpoważniejszą pozycją w handlu zagranicznym Polski. Polska była tylko jednym z krajów tzw. biednej Europy (i to bynajmniej nie typowym), na który skierowała się niemiecka ekspansja towarowa. Najważniejszym obszarem ekspansji były cztery rolnicze kraje Europy Południowo-Wschodniej: Bułgaria, Jugosławia, Rumunia i Węgry. Zostały one w najwyższym stopniu poddane wpływom Niemiec. Na skutek swojej mniejszej roli w produkcji zbóż i innych artykułów żywnościowych oraz surowców, jak również w rezultacie dużego spadku obrotów w czasie wojny celnej uzależnienie polskiego handlu zagranicznego od Niemiec (nawet po przyłączeniu Austrii) nie było tak duże jak w Bułgarii, Jugosławii czy na Węgrzech. Natomiast większą rolę odgrywała Polska jako kraj tranzytowy i „przedmurze kapitalizmu” na Wschodzie. Dlatego też zainteresowanie nią było z tego punktu widzenia bardzo duże, o czym może świadczyć fakt poważnych lokat kapitału niemieckiego.
Poland was in Germany’s sphere of commercial interests as a supplier of raw materials and as a market for finished goods. There foundations for favorable trade exchange with Polandexisted. The Polish and German markets were more compensating than competitive. Germany had a positive balance in finished goods trade and a deficit in all other groups. Poland, on the contrary, had a negative balance in finished goods trade and surpluses in trade in foodstuffs, live animals, raw materials and semi-finished goods. Both countries’ aspirations to change the economic structure stood in the way of the broad development of Polish-German economic relations. The basic direction of Germany’s agricultural policy was opposite to Poland’s aspirations, the desire to expand Poland’s agricultural exports to Germany, while Poland, by developing its industry, wanted to protect itself against German industrial expansion. Mutual competition existed in such areas of the economy as hard coal production, metallurgy and wood industry. Despite these contradictions, trade with the Reich occupied the most serious position in Poland’s foreign trade. Poland was only one of the countries of so-called poor Europe (and by all means not a typical one), at which the German expansion of goods was directed. The most important area of the said expansion were four agricultural countries of Southeastern Europe: Bulgaria, Yugoslavia, Romania, and Hungary. All these countries found themselves under Germany’s heavy influence. Thanks to Poland’s smaller role in the production of cereals and other food products and raw materials, as well as a result of a large drop in turnover during the customs war with Germany, the dependence of Polish foreign trade on Germany (even after the latter annexed Austria) was not as high as in case of Bulgaria, Yugoslavia, or Hungary. Poland, however, played a more important role as a transit country and as a “bulwark of capitalism” in the East. Therefore it was the subject of significant interest, as evidenced by significant investments by the German capital.
Źródło:
Historia i Polityka; 2020, 33 (40); 9-32
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dilemmas of Poland’s foreign and security policies in the post-Cold War period in the context of its geopolitical location between Russia and Germany
Dylematy polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski w okresie pozimnowojennym w kontekście jej geopolitycznego usytuowania między Rosją a Niemcami
Autorzy:
Stolarczyk, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666566.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
geopolityka
polityka zagraniczna Polski
stosunki polsko-niemieckie
stosunki polsko-rosyjskie
geopolitics
Poland’s foreign policy
Polish-German relations
Polish- Russian relations
Opis:
Celem badawczym w artykule jest ukazanie wpływu (znaczenia) czynnika geopolitycznego w stosunkach Polski z Federacją Rosyjską (Rosją) i Republiką Federalną Niemiec (Niemcami) w okresie pozimnowojennym, w tym przede wszystkim na stopień zbieżnych i rozbieżnych (sprzecznych) interesów z tymi państwami oraz na dylematy z tym związane dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski. Główna teza badawcza zawiera się w stwierdzeniu, że czynnik geopolityczny, mimo zmian zachodzących w ostatnich dziesięcioleciach w systemie międzynarodowym (np. przyspieszenie procesów globalizacji), jest nadal jedną z głównych determinant stosunków Polski z Rosją i Niemcami. Jednakże w okresie pozimnowojennym rzutował on zdecydowanie bardziej negatywnie na stosunki Polski z Rosją niż na relacje Polski z Niemcami. W omawianym okresie w polityce zagranicznej Polski znacznie zmalało znaczenie problemu niemieckiego, w jego tradycyjnym rozumieniu źródeł zagrożenia, rosło natomiast znaczenie problemu rosyjskiego. Niemcy były postrzegane przez decydentów polskiej polityki zagranicznej przede wszystkim jako partner i sojusznik (w ramach NATO), natomiast Rosja, jako główne zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski, w tym także jako zagrożenie militarne (zagrożenie bezpośrednią napaścią zbrojną). Mając na uwadze zagadnienia bardziej szczegółowe, w opracowaniu wyeksponowane zostały m.in. kwestie dotyczące istoty czynnika geopolitycznego w polityce zagranicznej państw, niektóre uwarunkowania geopolitycznego usytuowania Polski w okresie pozimnowojennym, główne etapy i ich cechy charakterystyczne w stosunkach Polski z Niemcami i Rosją w tym czasie, główne obszary rozbieżnych interesów w stosunkach Polski z Niemcami i Rosja w drugiej dekadzie XXI w., podobieństwa i różnice w polityce Polski wobec Niemiec i Rosji w okresie pozimnowojennym oraz główne dylematy polityki zagranicznej Polski pod koniec drugiej dekady XXI w. wynikające z geopolitycznego usytuowania Polski między Rosją a Niemcami. Jeden z głównych wniosków sformułowanych na podstawie przeprowadzonych rozważań zawiera się w stwierdzeniu, że geopolityczne położenie Polski między Rosją i Niemcami nie oznacza, że mając na uwadze związane z tym zaszłości historyczne, stosunki Polski z tymi państwami skazane są na konfrontacyjny charakter. Czynnik geopolityczny nie ma bowiem charakteru samodzielnej siły sprawczej, determinizmu geopolitycznego, automatycznie eliminującego możliwości wpływu kolejnych polskich rządów na zmianę geopolitycznej sytuacji Polski. Geopolityczne usytuowanie nie determinuje ani wiecznych wrogów ani wiecznych przyjaciół. Z tego samego położenia geopolitycznego Polski można bowiem wyprowadzić różne koncepcje, programy i cele polityki zagranicznej.
The research objective of this paper is the presentation of the influence (significance) of the geopolitical factor in Poland’s relations with the Russian Federation (Russia) and the Federal Republic of Germany (Germany) in the post-Cold War period, first and foremost the influence on the shares of convergent and divergent (contradictory) interests of Poland and the two countries, as well as relevant dilemmas concerning Poland’s foreign and security policies. The main research thesis is that the geopolitical factor remains one of the chief determinants of Poland’s relations with Russia and Germany despite the changes taking place in the international system (e.g. the acceleration of globalisation processes) in the last few decades. In the post-Cold War period, however, it affected Poland’s relations with Russia in a much more negative way than it did the Polish-German relations. The German problem in its traditional sense of a hazard source diminished considerably in the Polish foreign policy in the abovementioned period, while the significance of the Russian problem increased. The decision makers of the Polish foreign policy viewed Germany first and foremost as a partner and an ally (within NATO), while Russia was seen as the main hazard to Polish security, including a military hazard in the form of a direct invasion. Wishing to present more detailed matters, the paper brings to the fore i.a. the issues concerning the essence of the geopolitical factor in the foreign policies of countries, certain conditions of Poland’s geopolitical location in the post-Cold War period, the main stages of Poland’s relations with Germany and Russia in that period together with their characteristics, the main areas of divergent interests in Poland’s relations with Germany and Russia in the second decade of the 21st century, the similarities and differences in Poland’s policy toward Germany and Russia in the post-Cold War period as well as the main dilemmas of the Polish foreign policy toward the end of the second decade of the 21st century stemming from Poland’s geopolitical location between Russia and Germany. One main conclusion formulated on the basis on those deliberations is that Poland’s geopolitical location between Russia and Germany does not doom Polish relations with the two countries to a confrontational nature for historical reasons. The geopolitical factor is not an independent prime mover; it does not entail geopolitical determinism which automatically eliminates the possibility of influencing Poland’s geopolitical situation by subsequent Polish governments. The geopolitical location does not determine eternal enemies or eternal friends because one can derive various conceptions, programmes and objectives of the foreign policy from the same geopolitical location of Poland.
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2019, 26; 45-108
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Augustinasa Voldemarasa jako kreatora litewskiej polityki zagranicznej wobec Polski, Niemiec i ZSRR w latach 1926–1929
Activity of Augustinas Voldemaras as the Author of Lithuanian Foreign Policy towards Poland, Germany, and the USSR in 1926–1929
Autorzy:
Malužinas, Martinas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653993.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Augustinas Voldemaras
stosunki litewsko-polskie
stosunki litewsko-niemieckie
stosunki litewsko-sowieckie
litewska polityka zagraniczna 1926–1928
Wileńszczyzna
Kłajpeda
Polish-Lithuanian relations
Lithuanian-German relations
Lithuanian-Soviet relations
Lithuanian foreign policy 1926–1928
Vilnius region
Klaipeda
Opis:
Po zamachu stanu w grudniu 1926 r. na czele Litwy stanęli liderzy partii narodowców: Augustinas Voldemaras i Antanas Smetona. W artykule omówiono politykę zagraniczną Voldemarasa w kluczowych dla Litwy latach 1927–1928. Był to okres próby przebudowy stosunków relacji polsko-litewskich, głównie w kontekście Wileńszczyzny, tajnych negocjacji z Niemcami, mających na celu pozyskanie dodatkowego wsparcia finansowego dla młodego państwa litewskiego oraz polityki zbliżenia z ZSRR, dzięki której Litwa zyskała potężnego sojusznika w sporze z Polską.
Following the coup d’état of December 1926, Lithuania found itself governed by the leaders of the Lithuanian Nationalists, Augustinas Voldemaras and Antanas Smetona. The article discusses Voldemaras’ foreign policy during the important for Lithuania years of 1927 and 1928. It was the period of attempted reconstruction of Polish-Lithuanian relations, mainly in the context of Vilnius region, secret negotiations with the Germans to secure additional financial support for the young Lithuanian state, and policy of détente with the USSR which made it possible for Lithuania to gain a powerful ally in the argument with Poland.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 2; 151-177
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka Niemiec wobec Ameryki Łacińskiej
German Policy Towards Latin America
Autorzy:
Kruk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140894.pdf
Data publikacji:
2019-12-27
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Ameryka Łacińska
Republika Federalna Niemiec
Urząd Spraw Zagranicznych
Latin America
Federal Republic of Germany
Foreign Office
Opis:
W artykule omówiono rosnącą rolę państw Ameryki Łacińskiej w polityce Republiki Federalnej Niemiec. Zakres tej współpracy określa, między innymi, opracowany przez MSZ, program działań przyjęty przez rząd niemiecki w 2010 roku. Urząd Spraw Zagranicznych określił w nim dominujące obszary współpracy, za które uznano kooperację gospodarczą z państwami regionu, politykę rozwojową i politykę ochrony środowiska, a także kwestię współpracy w sferze bezpieczeństwa oraz spraw społecznych, edukacji i kultury. Oceniając zarówno założenia, jak i sposób prowadzenia przez RFN aktywności polityczno-gospodarczej, uznać należy, że państwa Ameryki Łacińskiej na początku drugiej dekady XXI wieku uznane zostały za ważnego partnera gospodarczego i – nieco w mniejszym stopniu – partnera politycznego Republiki Federalnej Niemiec.
The paper explores the growing importance of Latin-American countries in the policies of the Federal Republic of Germany. The extent of their collaboration was defined, among others, in the policy documents developed by the Ministry of Foreign Affairs and adopted by the German government in 2010. The Foreign Office identified therein the priority cooperation areas, including economic collaboration with the region’s countries, development policy and environment protection policy. Attention was also given to collaboration in security issues, social welfare, education and culture. Assessing the tenets and practices of Germany’s political and economic involvements, we should conclude that, early into the second decade of the 21st century, Latin-American countries were recognised as an important economic and, to a lesser extent, political partner of the Federal Republic of Germany.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2015, 9, 1; 94-104
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recenzja książki: Patrycja Sokołowska. (2010). Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa RFN wobec państw obszaru byłej Jugosławii w latach 1990–2005. Toruń; Adam Marszałek
Book Review: Patrycja Sokołowska. (2010). German Foreign and Security Policy Towards the Countries of the Former Yugoslavia in Years 1990-2005. Toruń: Adam Marszałek Publishig House
Autorzy:
Drzewicki, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141128.pdf
Data publikacji:
2019-12-23
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2011, 5; 374-376
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inicjatywa Trójmorza z perspektywy niemieckiej
The Three Seas Concept from the German Perspective
Autorzy:
Dahl, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969503.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Centrum Europejskie
Tematy:
Intermarium
Polish Foreign Policy
Germany in International Relations
Geopolitics
Opis:
The acquisition in 2015 of power in Poland by national-conservative party Law and Justice led to a change in priorities of Polish foreign policy. The Intermarium initiative understood as a closer cooperation of the eastern European Union states between the Baltic Sea, the Adriatic Sea and the Black Sea became a new instrument of Polish foreign policy. For historical reasons, the initiative of the Intermarium is associated with a similar concept, pushed through Poland in the 1920s, which was focused to create an alliance of Central European countries aimed at more effective protection against Russian expansion and German hegemony. In this context, the article aims to find the answer, how the Polish Intermarium initiative is a subject of public debate in Germany and how it affects foreign policy pursued by Germany.
Źródło:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs; 2018, 2; 59-72
1428-149X
2719-3780
Pojawia się w:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies