Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Głuchowski, Michał" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Stealthing – karalność zdjęcia prezerwatywy bez wiedzy partnerki
Stealthing: criminal liability for non-consensual condom removal
Autorzy:
Głuchowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137579.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
stealthing
non-consensual condom removal
rape
deception
sexual autonomy
Istanbul Convention
prezerwatywa
zgwałcenie
podstęp
wolność seksualna
autonomia seksualna
konwencja stambulska
Opis:
Stealthing, czyli potajemne zdjęcie prezerwatywy przez mężczyznę bez zgody partnerki, różni się od typowego przestępstwa zgwałcenia, gdyż pokrzywdzona wyraża zgodę na współżycie, tyle że z zabezpieczeniem. Mimo to współżycie bez prezerwatywy nie jest objęte zakresem zgody na obcowanie płciowe z jej użyciem, gdyż stanowi inny rodzaj czynności seksualnej. Przemawiają za tym fizyczna bariera przed intymnością, inny stan psychiczny w trakcie współżycia wynikający z większego ryzyka ciąży i zarażenia chorobą weneryczną, różnica doznań fizycznych i waga przywiązywana do użycia prezerwatywy przez wiele osób. Stealthing wypełnia znamiona zgwałcenia z użyciem podstępu (art. 197 § 1 k.k.), ale pod warunkiem, że sprawca działał z podjętym z góry zamiarem. W przypadku decyzji podjętej w trakcie współżycia zdjęcie przezerwatywy będzie jedynie naruszeniem nietykalności cielesnej (art. 217 § 1 k.k.).
Condom removal without sexual partner’s knowledge and consent, popularly termed “stealthing”, differs from a typical rape in that the partner consents to the intercourse, although only with protection. Still, in this case, sexual consent does not encompass an intercourse without a condom, as it as an act of a different nature than the protected intercourse. This view is justified as follows: a condom constitutes a physical barrier against intimacy; the partners might be in a different mental state during the intercourse due to the increased risk of pregnancy and sexually transmitted diseases; condoms alter the physical sensation; and finally, condom usage is a material prerequisite of an intercourse to a significant proportion of the general public. Stealthing amounts to rape by deception pursuant to Art. 197(1) of the Polish Criminal Code, but only if, at the beginning of the sexual act, the perpetrator already intends to remove the condom later. If he spontaneously decides to remove the condom during the intercourse, then he is merely liable for breach of personal inviolability under Art. 217(1) of the Polish Criminal Code.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 3; 99-116
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodzajowe ustalenie alternatywne w niemieckim prawie karnym
Heterogeneous alternative conviction in German criminal law
Autorzy:
Głuchowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28790620.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
alternative conviction
Wahlfeststellung
German law
nullum crimen sine lege
nulla poena sine lege
presumption of innocence
principle of legal certainty
receiving stolen goods
ustalenie alternatywne
prawo niemieckie
domniemanie niewinności
zasada określoności
prawo konstytucyjne
paserstwo
Opis:
W niemieckim orzecznictwie i w doktrynie dominuje pogląd, że pod pewnymi warunkami możliwe jest skazanie oskarżonego, nawet jeśli sąd nie ustalił, jakiego typu przestępstwa się on dopuścił. Przykładem jest skazanie za „kradzież albo paserstwo”, jeśli u oskarżonego znaleziono skradzione rzeczy, ale nie wykazano, w jaki sposób je uzyskał. Tej nieuregulowanej przez ustawę praktyce zarzucano niekonstytucyjność ze względu na naruszenie gwarancji nullum crimen, nulla poena sine lege, zasady domniemania niewinności i zasady określoności. Do krytyków różnorodzajowego ustalenia alternatywnego (echte Wahlfeststellung) dołączył w 2014 r. jeden z senatów Trybunału Federalnego. Niniejszy artykuł systematyzuje rodzaje ustaleń alternatywnych w niemieckim procesie karnym, a następnie skupia się na ich najbardziej kontrowersyjnej odmianie. Przedstawiono historię kształtowania instytucji prawnej różnorodzajowego ustalenia alternatywnego oraz przesłanki jej stosowania. Omówiono też wszystkie wątpliwości natury konstytucyjnej. Autor zgodził się z Wielkim Senatem do Spraw Karnych Trybunału Federalnego i z Federalnym Sądem Konstytucyjnym, że obecna praktyka nie stanowi naruszenia Ustawy zasadniczej. Niemniej wyrażono postulat uregulowania ustaleń alternatywnych w ustawie.
There is a view prevalent in both German judicature and German legal literature that, under certain circumstances, the court can convict a person without having determined the type of crime they have committed. Examples include a conviction on the grounds of ‘theft or receiving stolen goods’ in cases when stolen goods have been found in possession of the accused but how they had been obtained was not determined. This practice is not regulated by the statutes and has been considered unconstitutional by some scholars for breaching the principle of nullum crimen, nulla poena sine lege, the principle of the presumption of innocence, and the principle of legal certainty. Furthermore, one of the panels of the Federal Court of Justice voiced criticism of heterogeneous alternative convictions in 2014. This article systematizes the practice of alternative conviction in the German criminal procedure, further focusing on the type of the practice that causes most controversy. This is followed by a historical account showing how the legal institution of heterogeneous alternative conviction has developed, as well as covering the conditions for applications and all the doubts of a constitutional nature. The author shares the view of the Grand Panel for Criminal Matters at the Federal Court of Justice and the Federal Constitutional Court, which recognized that the current practice is in no breach of the Basic Law. However, a call is also expressed that alternative convictions be regulated by law.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 1; 211-224
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upskirting w prawie polskim, angielskim, walijskim i niemieckim. Karalność potajemnego filmowania pod ubraniem
Upskirting in Polish, English, Welsh and German law: penalisation of secretly taking photographs or videotaping beneath clothing
Autorzy:
Głuchowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167471.pdf
Data publikacji:
2022-11-06
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
upskirting
downblousing
podglądactwo
voyeurism
utrwalanie nagiego wizerunku
Anglia
Walia
Niemcy
recording a naked person’s image
England
Wales
Germany
Opis:
Upskirting polega na fotografowaniu lub filmowaniu kobiet od dołu, pod spódnicą lub sukienką, zazwyczaj w sposób potajemny. Według polskiego prawa karnego to zachowanie jedynie w wyjątkowych przypadkach wypełnia znamiona utrwalania wizerunku nagiej osoby wg art. 191a § 1 k.k. Zazwyczaj możliwa jest jedynie odpowiedzialność wykroczeniowana gruncie art. 51 § 1 k.w. albo art. 140 k.w. Natomiast liczne ustawodawstwa zagraniczne wprowadziły w ostatnich latach przepisy karne penalizujące upskirting – w tym Anglia, Walia i Niemcy. Analiza prawnoporównawcza ujawniła, że zakres zastosowania sekcji 67A angielskiej ustawy o przestępstwach seksualnych jest znacznie węższy niż w wypadku § 184k niemieckiego kodeksu karnego. Żadne z tych państw nie ustrzegło się jednak błędów w regulacji upskirtingu. Na podstawie ich doświadczeń sformułowano następujące wnioski de lege ferenda. Należy wprowadzić do polskiego Kodeksu karnego nowy typ czynu zabronionego, penalizujący utrwalanie i rozpowszechnianie obrazu narządów płciowych, pośladków oraz zakrywającej te części ciała bielizny, jeśli są one osłonięte przed wzrokiem osób postronnych. Wśród części ciała chronionych przez ten przepis nie powinny jednak znaleźć się piersi. Negatywnie oceniono zawarty w regulacji angielskiej wymóg szczególnej motywacji sprawcy. Ponadto krytycznie odniesiono się do wprowadzenia odpowiedzialności obejmującej inne czynności sprawcze niż utrwalanie lub rozpowszechnianie tych obrazów, jak czyni to prawo niemieckie.
Upskirting consists in taking photographs or videotaping beneath women’s dresses or skirts, usually secretly. In accordance with Polish criminal law, the conduct matches the features of recording the image of a naked person under Article 191a § 1 CC only in extraordinarysituations. Usually, a perpetrator is liable for a misdemeanour under Article 51 § 1 MC or Article 140 MC. On the other hand, many foreign legislations, inter alia England, Wales and Germany, have recently introduced criminal regulations penalising upskirting. A comparative legal analysis shows that the scope of application of Section 67A of the English Sexual Offences Act 2003 is much narrower than that of § 184k of the German Criminal Code. However, none of the countries has avoided errors in regulating upskirting. Based on their experiences, the following proposals de lege ferenda are formulated. It is necessary to introduce a new type of a prohibited act penalising recording and dissemination of an image of genitals, buttocks and underwear covering those body parts if they are hidden from third persons’ eyesight. However, the parts of body protected by this provision should not include breasts. The requirement of a perpetrator’s special motive laid down in the English regulation is disapproved. Moreover, the introduction of liability for acts other than recording or dissemination of such images like in the German law is criticised.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 3; 27-44
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participation of lay judges in criminal proceedings in Poland and Germany
Autorzy:
Głuchowski, Michał
Małolepszy, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364804.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
: ławnicy
prawo karne
wymiar sprawiedliwości
czynnik społeczny
postępowanie karne
składy orzekające
dostęp do akt
rekompensata
lay judges
criminal law
jurisdiction
participation of the citizenry
criminal
proceedings
adjudicating benches
access to files
remuneration
Opis:
The article analyses the participation of lay judges in criminal proceedings in Poland and Germany from the comparative perspective. In both countries, there has been a visible tendency over the years to reduce the participation of lay judges in criminal judicature. Whereas in Poland their role is so marginalised that it raises doubts about its constitutionality, lay judges still play a significant role in German criminal proceedings, and there are numerous arguments in favour of their participation in trials. The rules concerning the remuneration for lay judges constitute a significant problem of the Polish system, which discourages professionally active people from holding the office. In Germany, on the other hand, the rules on the remuneration and compensation, as well as other mechanisms are designed to ensure that lay judges mirror all groups in society
Niniejszy artykuł stanowi prawnoporównawczą analizę zagadnienia udziału ławników w postępowaniu karnym w Polsce i w Niemczech. W obu państwach na przestrzeni lat widoczne są tendencje do ograniczania tego udziału. O ile jednak w Polsce rola ławników została zmarginalizowana w stopniu budzącym wątpliwości natury konstytucyjnej, to ich udział w niemieckich postępowaniach karnych jest nadal znaczny, za czym też przemawiają liczne zalety sędziów nieprofesjonalnych. Bolączką polskiego systemu jest ukształtowanie systemu finansowania ławników, który zniechęca do pełnienia urzędu osoby aktywne zawodowo. W Niemczech natomiast, poprzez zasady wypłaty rekompensat oraz inne rozwiązania, kładzie się nacisk na to, by urząd ławnika sprawowały osoby reprezentujące pełny przekrój ludności.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 2; 86-106
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies