Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Filozofia Ducha" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Louis Lavelle y los problemas de la postmodernidad
Louis Lavelle i problemy ponowoczesności
Autorzy:
Zuziak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193119.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Being
existence
values
postmodernity
philosophy of spirit
Louis Lavelle
Bycie
egzystencja
wartości
ponowoczesność
filozofia ducha
Opis:
The article presents and analyses the philosophical thought of Louis Lavelle, a representative of the French “Philosophy of Spirit” and a precursor of the philosophy of being. The ideas of Louis Lavelle are confronted and compared with the thought of M. Heidegger or J.-P. Sartre, as well as with the theses of postmodern thinkers, such as M. Foucault and R. Rorty. While all these philosophers reject the Enlightenment domination of Reason, the distinguishing feature of Lavelle’s philosophy is an optimistic vision of human participation in the dynamic being which constitutes the highest value.In the paper it is indicated that the axiology of Louis Lavelle might be a major contribution to the contemporary philosophical discourse. The affirmation of being, which is the basis of his axiology and metaphysics, opens new perspectives for the development of human beings and for the appreciation of values in individual life and within the society. This conception might be a good starting point for refuting the postmodern diagnosis and for developing a new axiology based on the participation in dynamic being, which is a foundation for all values.
W artykule zaprezentowano i zanalizowano filozoficzną myśl Louisa Lavelle’a, przedstawiciela francuskiej „filozofii ducha” i prekursora filozofii bycia. Idee Louisa Lavelle’a zostały skonfrontowane i porównane z myślą M. Heideggera i J.-P. Sartre’a, a także z tezami filozofów postmodernistycznych – M. Foucaulta i R. Rorty’ego. Chociaż wszyscy ci filozofowie odrzucają oświeceniową dominację Rozumu, cechą wyróżniającą filozofię Lavelle’a jest optymistyczna wizja partycypacji w dynamicznym byciu, które konstytuuje najwyższą wartość.W artykule wskazano, że aksjologia Louisa Lavelle’a może być znaczącym wkładem do współczesnego dyskursu filozoficznego. Afirmacja bycia, które jest podstawą jego aksjologii i metafizyki, otwiera nowe perspektywy dla rozwoju istoty ludzkiej i do afirmacji wartości w życiu indywidualnym i społecznym. Koncepcja ta może być dobrym punktem wyjścia do odrzucenia diagnozy postmodernistów i do rozwijania aksjologii opartej na partycypacji w dynamicznym byciu, które jest fundamentem wszystkich wartości.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2017, 49; 195-215
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch i ludzie w myśli genezyjskiej Juliusz Słowackiego. Etiuda badawcza
Autorzy:
Koprowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830516.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Good
Spirit
The philosophy of the Spirit
people
Poles
Russians
evil
dobro
Duch
Filozofia Ducha
ludzie
Polacy
Rosjanie
zło
Opis:
W artykule przedstawiono kilka uwag i refleksji Juliusza Słowackiego, odnoszących się do Ducha i ludzi: Polaków i Rosjan, w oparciu o jego dzieła Genezis z Duchai Król-Duch. Słowacki, będąc pod wrażeniem siły i twórczych możliwości Ducha,  głęboko wierzył w przyszłą wielkość Polaków i pozytywną transformację Rosjan. Przy takim optymistycznym założeniu innego znaczenia od rozważań i dysput o przyszłości, podejmowanych w polskim życiu politycznym lat 40. XIX w., nabiera problematyka narodu polskiego, rosyjskiego, ludzkości i świata. Zdaniem Słowackiego, sposób istnienia tych zjawisk był podobny – warunkuje je Duch wcielony chwilowo  na przykład w jakąś materialną postać, rządzą nimi te same idee zmiany. Wszystkie wydarzenia, zarówno o wymiarze politycznym, historycznym, jak i kosmicznym, są podporządkowane aktywności Ducha rządzącego światem.
The article presents a few remarks and reflections of Juliusz Słowacki, referring to the Spirit and people: Poles and Russians, based on his works "Genesis of the Spirit" and "King-Spirit". Słowacki, being impressed by the strength and creative possibilities of the Spirit, deeply believed in the future greatness of the Poles and the positive transformation of the Russians. I At such an optimistic assumption of other meaning from deliberations and debates about the future, taken in the Polish political life of the fortieth years of the 19th century issues are picking up the Polish, Russian nation, the mankind and world. With opinion of Słowacki, the manner of existing of these phenomena was similar - a Ghost conscripted temporarily for example into some material form is conditioning them, the same ideas of the change are ruling them. All events, both about the political, historical, as well as cosmic dimension, are subordinated to the activity of the Ghost ruling world.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 185-194
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narodziny Witkacego z ducha Witkiewicza
The birth of Witkacy from the spirit of Witkiewicz
Autorzy:
Tarnowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142648.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
aesthetics
art
naturalism
philosophy
paintings
estetyka
filozofia
malarstwo
naturalizm
sztuka
Opis:
Stanisław Witkiewicz (1851-1915) himself taught his son Stanisław Ignacy (1885-1939), known later as Witkacy, helped by his wife and friends, among whom there were scientists, artists and professional teachers. The results of such education were amazing. At the age of eight, the boy could paint using different techniques, play the piano and compose music. His father desired for him to become a naturalist painter like himself. At a young age Witkacy became an outstanding artist, not only a painter, but also a writer. However, in opposition to his father’s teaching, when he matured artistically, he rejected naturalism and joined the artistic avant-garde. Just after the first world war he published a long philosophical essay inspired probably by the work of his father’s great intellectual enemy – the Neo-Hegelian Polish philosopher Henryk Struve. Thus, Witkacy shaped himself, both in the respect of art and philosophy, in the opposition to his father, Stanisław Witkiewicz.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2018, 30/1; 111-121
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narodziny terapii filozoficznej z ducha antyku. W kierunku stawania się osobą
The birth of philosophical therapy from the spirit of antiquity. Toward becoming a person
Autorzy:
Femiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070419.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
stawanie się osobą
terapia filozoficzna
filozofia praktyczna
psychologia homerycka
ćwiczenia duchowe
uświadomione mówienie
uobecnienie siebie
dusza
becoming a person
philosophical therapy
practical philosophy
Homeric psychology
spiritual exercises
conscious speaking
self-presence
psyche
Opis:
Autor wylicza problemy, którymi zajmuje się terapia filozoficzna i podejmuje próbę podania jej definicji. W tekście znajdziemy odwołania do psychologii homeryckiej, współczesnych nurtów terapeutycznych oraz przykładów zastosowania terapii filozoficznej (zapisy obserwacji osób po odbyciu indywidualnej sesji terapii filozoficznej lub pracy grupowej). W artykule ukazany został związek terapii filozoficznej ze starożytnym pojmowaniem filozofii (antyczne ćwiczenia duchowe). Główną osią, wokół której prowadzone są rozważania jest zastosowanie terapii filozoficznej w procesie stawania się osobą.
This paper lists the problems that philosophical therapy deals with and tries to provide a definition of philosophical therapy. In particular , we find references to Homeric psychology, contemporary therapeutic trends, and examples of the use of philosophical therapy (observation records after individual sessions of philosophical therapy or group work). This article develops the connections between philosophical therapy and the ancient understanding of philosophy (ancient spiritual exercises). The focal point of our considerations concerns the application of philosophical therapy to the process of becoming a person.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 2; 109-126
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lev Šestov – pútnik a samotár (zrodenie filozofie tragédie z ducha hudby)
Лев Шестов – странник и одиночка (рождение философии трагедии из духа музики)
Lev Shestov – a Pilgrim and a Solitary Man (the Birth of Philosophy of Tragedy from the Spirit of Music)
Autorzy:
Nezník, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497438.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
человек
истина
наука
мышление
философия трагедии
človek
pravda
veda
myslenie
filozofia tragédie
man
truth
science
thinking
philosophy of tragedy
Opis:
Кем на самом деле был Шестов? Философ, который отрицал академический образец философии. Он страстно искал истину, истину в которую он сам смог бы поверить. Истина, по Шестову, никогда не может быть чем то сухим, пустой теоретической игрой в ораторскую разрядку. Oтрицал безличную форму научного разума, но также и стремления философского мышления, стремящего стать только наукой – по словам Э. Гуссерля – «строгой наукой».
Who was in fact Lev Shestov? Philosopher, who rejected the academic form of philosophy. He urgently resisted to the idea that his thoughts and work could become the object of academic arguing. He was passionately looking for the truth which is alive and real. The truth according to Shestov is not in any case only a kind of dry theorizing and word games, or rhetorical exercise. He refused any kind of nonpersonal form of scientific mind but at the same time also the philosophic thinking which wanted to become only the science – according to E. Husserl – the strict science.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2017, 17; 191-211
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies