Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Directive 2001/29/WE" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Odpowiedzialność za umieszczenie odesłań w Internecie w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
    Autorzy:
    Porzeżyński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200463.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    hyperlink
    linking
    communication
    Directive 2001/29/WE
    copyright
    odniesienie
    udostępnienie
    dyrektywa 2001/29/WE
    prawo autorskie
    Opis:
    Undoubtedly linking is one of the technologies that constitute a basis of the web. Links are most commonly used for indication of the place of content in the richness of the internet. However, they can also be used for illegal actions concerning communication of works protected under copyright. Legality of linking depends on the classification whether they are communicating such work to the public in the meaning of art. 3 (1) of Directive 2001/29/WE. Court of Justice of European Union in its case law referred to the interpretation of the communication to the public and propose additional characteristics which can be useful for analysis of hyperlinks. In the most recent cases CJEU highlighted that in the era of the internet, a comprehensively harmonized EU copyright law is the key issue. There are still many problems with its interpretation. The CJEU undertook to solve this issue and proposed a new approach in the range of communication to the public, and maybe, whole copyright law – application of the new mental element. It is indicated that its use as to the hosting services could put an end to the illegal internet businesses in the range of copyrighted works. However, proposed change raises as many questions as it solves.
    Źródło:
    Themis Polska Nova; 2017, 1(12); 64-85
    2084-4522
    Pojawia się w:
    Themis Polska Nova
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oferta i reklama jako forma rozpowszechniania utworu w świetle art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE – oczywistość czy dylemat?
    An offer and an advertisement as forms of dissemination of a work in light of Article 4 clause 1 of Directive 2001/29/EC – obviousness or a dilemma?
    Autorzy:
    Trzebiatowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693924.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    work
    public dissemination
    sale
    delivery
    offer
    advertisement
    trademark
    intellectual property (IP) rights
    enforcement of rights
    utwór
    publiczne rozpowszechnianie
    sprzedaż
    dostawa
    oferta
    reklama
    znak towarowy
    prawa własności intelektualnej
    egzekwowanie praw
    Opis:
    The concept of ‘any form of public dissemination’ of work ‘by way of sale or otherwise’ referred to in Article 4 clause 1 of Directive 2001/29/EC was initially interpreted by the ECJ rather narrowly, and merely excluded situations where the transfer of ownership of work had not been finalised. In the judgment in Peek&Cloppenburg, such approach was adopted only with regards the transfer of ownership, leaving the use of a reproduction of a protected work, and its public exposure in particular, subject to a provision ‘made accessible to the public through a sale’ included in WIPO treaties on copyright, artistic performances and phonograms. A change came with the judgment in Donner, where the ECJ ruled that the above concept required an independent construction in the European Union law, i.e. one that would apply to transactions within which dissemination took place and which would be distinct from a sale in the meaning of civil law provisions, rather taking into account the prevailing market conditions. Thuseach transaction directed upon providing access to and availability of reproductions of protected works, including advertisements informing of the form of delivery or supplies of reproductions and forms of payment thereof was treated as dissemination. This new concept became fully-fledged after the judgment delivered in Blomqvist which contained interpretation of the concept ‘using in commercial transactions’ taken from the EU provisions on trademarks, as well as a regulation sanctioning enforcement of IP rights protection. At the same time it concerned interpretation of the above concept in connection with a concept ‘using in commercial transactions’ contained in the EU provisions on trademarks, as well as the regulation on the enforcement of the protection of intellectual property by customs bodies. Recognising the identity of the above concepts, the CJEU ruled that if, pursuant to a national law of a Member State, protection of work from public availability includes its protection against ‘public dissemination’ as well as ‘a sale, lease or use of a reproduction of work is offered, or where they are publicly disseminated otherwise’ all these activities must be considered as disseminating work even if the work originates in a state where such protection is not granted. Thus the opinion voiced by the General Ombudsman in Dimensione Direct Sales, who allowed inclusion of a statement of an infringement of the binding law prohibiting dissemination of work also in the event of an actual absence of sale if only a transaction prohibited by provisions of that law lies within a context clearly conducive to making a contract. Such interpretation is justifiedas authors must be ensured effective control over commercialisation of their works starting from reproduction through trading (circulation) to the exhaustion of copyright. The concept of using work referred to in Article 17 in connection with Article 6 clause 1 and 3 and Article 50 point 2-3 should be construed likewise.
    Pojęcie „jakiejkolwiek formy publicznego rozpowszechniania” utworu „w drodze sprzedaży lub w inny sposób” z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE było interpretowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej początkowo dość wąsko. Wyłączano z niego sytuacje, kiedy nie dochodziło jeszcze do przejścia władztwa na egzemplarze utworu. W wyroku w sprawie Peek&Cloppenburg odniesiono to pojęcie wyłącznie do przeniesienia własności, sprzeciwiając się rozciąganiu go na umożliwienie korzystania z reprodukcji chronionego utworu, a tym bardziej na samo jej wystawienie na widok publiczny. Takie rozstrzygnięcie miało znajdować oparcie w wykładni pojęcia „publiczne udostępnianie drogą sprzedaży”, przewidzianego w traktatach WIPO o prawach autorskich oraz o artystycznych wykonania i fonogramach. Zmianę przyniósł wyrok w sprawie Donner, w którym Trybunał uznał, że ww. pojęcie wymaga w prawie UE wykładni niezależnej od prawa mającego zastosowanie do transakcji, w ramach których doszło do rozpowszechnienia, oraz wykładni oderwanej od ściśle cywilistycznego znaczenia sprzedaży, a bardziej uwzględniającej uwarunkowania rynkowe. Takim rozpowszechnianiem jest więc każda transakcja ukierunkowana na udostępnienie klientom kopii utworów chronionych w danym państwie, w tym reklamę informującą ich o systemie dostawy i zapłaty za te kopie. Tę nową koncepcję dopełnił wyrok w sprawie Blomqvist, dotyczący wykładni ww. pojęcia w związku z pojęciem „używania w obrocie handlowym” z przepisów UE o znakach towarowych i zarazem na tle regulacji o egzekwowaniu ochrony praw własności intelektualnej przez organy celne. Uznając tożsamość  powyższych pojęć, TSUE przyjął, że jeśli według prawa państwa ochrony utworu za jego udostępnianie uważa się zarówno „publiczne rozpowszechnianie”, jak i sytuację, w której „oferowana jest sprzedaż, wynajem lub użyczenie jego kopii lub są one publicznie rozpowszechniane w inny sposób”, to wszystkie te działania należy uznać za rozpowszechnianie utworu, i to nawet wtedy, gdy dany towar pochodzi z państwa, w którym taka ochrona nie jest udzielana. Za słuszną należy więc uznać opinię rzecznika generalnego w sprawie Dimensione Direct Sales, który dopuścił stwierdzenie naruszenia prawa do rozpowszechniania utworu także w braku faktycznej sprzedaży jego egzemplarzy, jeśli tylko transakcja zakazana na podstawie tego prawa wpisuje się w kontekst wyraźnie sprzyjający zawarciu umowy sprzedaży. Taka interpretacja jest uzasadniona potrzebą zapewnienia autorom skutecznej kontroli nad komercjalizacją ich utworów, począwszy od ich reprodukcji, poprzez handel, aż do wyczerpania prawa. W konsekwencji, w ten sam sposób powinno być też rozumiane na tle art. 17 w zw. z art. 6 ust. 1 i 3 oraz art. 50 pkt 2-3 polskiego prawa autorskiego pojęcie korzystania z utworu.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 155-175
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies