Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Death of Jesus" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Śmierć Jezusa na krzyżu i jej świadkowie w relacji Mk 15, 33-41Death of Jesus on the Cross and its Witnesses according to Mk 15,33-41
Autorzy:
Bartnicki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009193.pdf
Data publikacji:
2018-02-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
śmierć Jezusa, ostatnie słowa Jezusa, rozdarcie się zasłony świątyni, wyznanie setnika, niewiasty przypatrujące się z daleka
death of Jesus, last words of Jesus, tearing of the temple curtain, centurion’s confession, women watching from a distance
Opis:
The pericope Mk 15, 33-41 includes the account of the death of Jesus and the conduct of the witnesses of this extremely important salvation event. In the article, this pericope is subject to literary analysis, the exegesis of the text is carried out and the kerygmatic message is indicated. Jesus, dying surrounded by two ill-doers, is the Messiah and the king of Israel. Crucified and derided, he did not save himself, but redeems others by his death. As he accepted the suffering voluntarily, he is the Saviour of all.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 1; 38-58
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wina i odpowiedzialność za śmierć Jezusa oraz perspektywy zbawcze pogan w świetle Mt 27, 1-66
Guilt and Responsibility for the Death of Jesus, and Pagans’ Saving Perspectives in the Light of Mt 27, 1-66
Autorzy:
Żywica, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512299.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
death
Jesus Christ
pagan
gospel
St. Matthew
Opis:
By implementing a narrative analysis, the author tries to provide an answer to the question of what and how does Mathew the Evangelist say about the involvement, guilt, responsibility of pagans, and consequently about the perspectives of their salvation. Such a question seems particularly justified in reference to the Gospel according to Mathew, because – taking into consideration place, circumstances and time of editorial works – he found himself in a situation of being forced to face that problem and give his answer to the Church he himself represented as its future in the ethno-Christian and pagan world depended mostly on that answer.
Źródło:
Studia Ełckie; 2011, 13; 503-523
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„On to dla nas grzechem uczynił tego, który nie znał grzechu” (2 Kor 5,21a): Rozumienie Pawłowej wypowiedzi w historii egzegezy
“God Made Him Who Had No Sin to Be Sin for Us” (2 Cor 5:21a): Understanding of Paul’s Statement in the History of Exegesis
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035038.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
2 List do Koryntian
grzech
soteriologia
śmierć Jezusa
historia egzegezy
2nd Epistle to the Corinthians
Sin
Soteriology
Death of Jesus
History of exegesis
Opis:
Autor artykułu szuka odpowiedzi na pytanie, jak w historii egzegezy interpretowano wypowiedź Apostoła Pawła z 2 Kor 5,21a o tym, że Bóg uczynił Chrystusa grzechem. Artykuł składa się z kilku części uszeregowanych chronologicznie. Najpierw przedstawiona została interpretacja 2 Kor 5,21a przez teologów epoki patrystycznej (zwłaszcza Orygenesa, Cyryla Aleksandryjskiego, Grzegorza z Nazjanzu, Grzegorza z Nyssy, Jana Chryzostoma, Augustyna z Hippony). Następnie omówiono teologów średniowiecznych na czele z Anzelmem z Canterbury. Trzecim etapem było zwrócenie uwagi na Marcina Lutra, Jana Kalwina oraz innych teologów czasu Reformacji. Ostatni punkt stanowi ukazanie interpretacji 2 Kor 5,21a przez teologów nowożytnych. Zauważono, że egzegeci epoki nowożytnej w swoich badaniach nawiązują do owoców pracy teologów wcześniej żyjących. W interpretacji 2 Kor 5,21a wyróżnić można trzy najważniejsze tendencje, które widzą tutaj odniesienie do wcielenia Syna Bożego, do Jego śmierci rozumianej jako ofiara za grzech i do szeroko rozumianej rzeczywistości grzechu, z którą zmierzył się Jezus Chrystus.
The article aims to answer the question of how in the history of exegesis the statement of the Apostle Paul from 2 Cor 5:21a (“God made Christ a sin”) was interpreted. The article consists of several parts examining the issue chronologically. At the beginning the interpretation of 2 Cor. 5:21a by theologians of the Patristic era (esp. Origen, Cyril of Alexandria, Gregory of Nazianzus; Gregory of Nyssa, John Chrysostom, and Augustine of Hippo) was presented. Then, the interpretation by medieval theologians (esp. Anselm of Canterbury) was discussed. In the third stage the understanding of 2 Cor 5:21a by Martin Luther, Jan Calvin, and other theologians of the Reformation era has been examined. The last step is the presentation of the interpretation of 2 Cor 5:21a during the modern era. It has been noticed that contemporary exegetes refer to the results of the theologians who lived before. In the interpretation of 2 Cor 5:21a, the three most important tendencies can be distinguished. First of them sees here a reference to the incarnation of the Son of God, the second one—a reference to His death understood as a sacrifice for sin, and the third trend understands making Jesus sin in relation to the reality of sin that Jesus Christ faced.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 7; 59-83
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Spirò” o piuttosto „consegnò lo Spirito”? La morte di Gesù e il dono del Paràclito presentati in Gv 19,30
He „Expired” or rather He „Handed Over the Spirit”? The Death of Jesus and the Gift of the Paraclete Presented in John 19:30
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148089.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
la morte di Gesù
consegnare lo Spirito Santo
la famiglia di Dio
Gv 19
30
the death of Jesus
to hand the Holy Spirit over
God’s family
Jn 19
Opis:
Il racconto giovanneo che parla della morte di Gesù si caratterizza per l’uso di una specifica formulazione, non tipica per quanto riguarda il riferire la morte di qualsiasi persona: παρέδωκεν τὸ πνεῦμα (Gv 19,30). Bisognerebbe tradurla all’italiano con la frase „consegnò lo Spirito / spirito” (e non „spirò / rese lo spirito”, come della morte di Gesù parlano i Sinottici: cf. Mc 15,37 e Lc 23,46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27,50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Anche se la maggioranza delle traduzioni moderne e dei commentari degli esegeti non è d’accordo con l’interpretazione che suggerisce che Gesù – nell’atto della propria morte salvatrice – realmente consegnò lo Spirito Santo ai suoi discepoli radunati presso la croce, insieme alla minoranza degli studiosi consideriamo, che il dono del Paràclito non deve necessariamente essere limitato al giorno della risurrezione del Signore (cf. Gv 20,22), ma – siccome esso non è un avvenimento singolare nella vita della Chiesa (cf. At 2,1 – 13 i 4,31!) – al nostro parere esso divenne una partecipazione di quel specifico „nucleo dei credenti” già pure sul Calvario. Questo dono è stato un „anticipo” per il giorno di una solenne effusione dello Spirito Santo nel Cenacolo il giorno della risurrezione (Gv 20,19 – 23). Il quarto evangelista comunica questa verità, scrivendo tali e non altre parole in Gv 19,30. Egli inoltre desidera sottolineare che il dono dello Spirito è strettamente legato alla costituzione della famiglia di Dio ai piedi della croce (Gv 19,24h–27) come il suo fondamento vitale e la forza unificante.
John’s description of the death of Jesus on the cross is characterized by the use of a specific expression by the evangelist, untypical for the story speaking of one’s death: παρέδωκεντὸ πνεῦμα (Jn 19:30). It should be translated into English as „he handed over the Spirit / spirit” (but not „he expired / he gave up the spirit”, as expressed in the synoptic Gospels: Mc 15:37 and Lc 23:46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27:50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Even if most of translations of the Bible and exegetic commentaries do not agree with an interpretation suggesting that Jesus, in the act of his saving death, actually gave the Holy Spirit to his disciplesgathered beside the cross, together with the minority of scholars we believe that the gift of the Paraclete does not necessarily have to be limited only to the day of Lord’s resurrection (cf. Jn 20:22), but – as it is not a one-off event in the life of the Church (cf. Acts 2:1 – 13 and 4:31!) – it has become a participation of this „nucleus of believers” also on Calvary. This gift was a „deposit / advancement” for the day of the solemn effusion of the Holy Spirit in the Upper Room on the day of the resurrection (Jn 20:19 – 23). This truth is communicated to the readers by the evangelist John, providing such and not other words in 19:30. He alsoemphasizes that the gift of the Spirit is closely related to the constitution of God’s family at the foot of the cross (Jn 19:24h–27) as its vital foundation and unifying force.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 291-303
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy możliwe było odkupienie człowieka bez śmierci krzyżowej Jezusa?
Whether the Redemption must have been accomplished through the Passion and Death on a Cross of Jesus Christ
Autorzy:
Wilk, Rafał Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035383.pdf
Data publikacji:
2018-01-05
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Odkupienie
usprawiedliwienie
proroctwa
głoszenie
męka
krzyż
prawda
Redemption
justification
prophecy
proclamation
Passion
Cross
truth
Opis:
The author raises the question of whether the redemption of man musthave been accomplished through the Passion and Death on a cross of JesusChrist, or whether it could have been realized by the people’s acceptanceof the message of the Gospel. By analyzing the historical aspect, such asunderstanding the prophecies by the Jews and especially by the Apostles,it seems that the latter was possible. It was only after the rejection of theproclaimed Kingdom of God that the Son of God paid the greatest price –and that is by giving up his life for the redemption of mankind. RomanoGuardini favors this solution. The author of the study also shows reasonsfor opposing opinions which are more deeply rooted in the tradition ofpreaching. Belonging to this group are, among others, Pope Benedict XVI,who writes that it is not contradictory to maintain that Jesus wanted to reconcile the people with the Father only by accepting the Kingdom proclaimedto them. However, when the people rejected the Gospel which wasproclaimed by the One who loved them, he accepted this rejection as wellas all its extreme consequences, namely the Passion and Death on a cross.Nevertheless, the Pope writes that this version cannot be proven in any wayby referring to the Gospel records. Since there are no sufficient sources ofevidence, other schemes of the salvation of humanity apart from the Passionand Death on a cross can only be a hypothesis. Hence, they are just a resultof pure speculation, and as such are outlined in this study.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2017, 87, 2; 37-63
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowieczeństwo i bóstwo Syna Człowieczego w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Trzy pouczenia Jezusa o swej pasji w ujęciu Markowym
Humanity and Divinity of the Son of Man in His Passion, Death and Resurrection. Three Teachings of Jesus on His Passion from Mark’s Perspective
Autorzy:
Witkowski MS, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571313.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
człowieczeństwo Jezusa
los Syna Człowieczego
poniżenie Jezusa
niezrozumienie przez uczniów
„dać swoje życie”
powstanie z martwych Jezusa
Humanity of Jesus
destiny of the Son of Man
humiliation of Jesus
lack of understanding from the disciples
„give his life”
Resurrection of Jesus
Opis:
Jezus, pouczając trzykrotnie uczniów o swoim dramatycznym losie oraz ukazując cel swojego życia, posługiwał zawsze się tytułem „Syn Człowieczy”. Zawarł w nim swoje człowieczeństwo naznaczone wyjątkowym cierpieniem. Ukazał w ten sposób swoim uczniom, że Jego mesjańskość wyrazi się nie w triumfie, ziemskiej chwale, lecz przejdzie przez ekstremalne poniżenie, wzgardę i śmierć. Jezus – człowiek zmierzał do swego kresu w sposób zdecydowany i umotywowany. Klęska Syna Człowieczego, chociaż miała swoją widzialną przyczynę w ludzkich sprawcach, to jednak wypływała z planu Bożego, w którym zostały przewidziane zastępcza śmierć Jezusa za wszystkich ludzi oraz powstanie z martwych Syna Człowieczego. Wszystkie trzy pouczenia Jezusa podkreślają, że ostateczne zwycięstwo jest właśnie Jego dziełem. W ten sposób ewangelista Marek, który wyeksponował w losie Syna Człowieczego przede wszystkim cierpienia Jezusa, zwrócił także uwagę na Jego bóstwo. Tym samym ukazał, że człowieczeństwo i bóstwo Syna człowieczego łączą się ze sobą w sposób nierozerwalny.
The article refers to Mark’s Christology, that has a primitive character and expresses itself, inter alia, under the title “Son of Man”. The author presents it as a specific aspect referring to three teachings of Jesus on his dramatic fate (Mark 8, 31–32, 9, 30–32, 10, 32–34) and also in the statement of Jesus where He speaks about the giving of his life as a ransom for many (cf. Mark 10, 45). The analysed title “Son of Man” combines humiliation and glory. Mark indeed stresses in each of the three teachings that the Son of Man will resurrect by his own power. His death is a liberation of man – the slave of sin. Therefore, the Evangelist showed indirectly that in the title „Son of Man” are hidden both the humanity and divinity of Jesus, despite the fact that Mark put more emphasis on Jesus’ tormented humanity.
Źródło:
Polonia Sacra; 2015, 19, 3(40); 141-153
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces Jezusa w przekazie Talmudu
The trial of Jesus in the Talmud account
Autorzy:
Łabuda, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/691158.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Copernicus Center Press
Tematy:
Babylonian Talmud
Death
Trial
Jesus
Opis:
The extracts treating of Jesus in the rabbinic literature included in the Babylonian Talmud describe the events from the life and public ministry of Master of Nazareth in a very peculiar way. The figure of Jesus is mentioned on the margin of other issues under discussion. Analyzing the report of Jesus’ death in the Babylonian Talmud it can be stated that the reference made to Jesus is of fragmentary character. Nevertheless it is not a literary fiction but a deliberate action of its authors. The text of the Babylonian Sanhedrin 43 a indicates the discrediting of Jesus of Nazareth and the community of his believers. According to the Babylonian Talmud Jesus was sentenced to death on suspicion of idolatry, magic and blasphemy.
Źródło:
Zagadnienia Filozoficzne w Nauce; 2014, 57; 111-142
0867-8286
2451-0602
Pojawia się w:
Zagadnienia Filozoficzne w Nauce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieczerza Pańska – „pamiątka” Chrystusowej męki, śmierci i zmartwychwstania jako ekspiacyjnej Ofiary „za wielu” i Ofiary Nowego Przymierza (1 Kor 11,23-27; Łk 22,19-20)
The Lord’s Supper – the Memorial of Jesus’ Passion, Death and Resurrection as the Sacrifice of Expiation “for Many” and the Sacrifice of the New Covenant (1 Cor 11:23-27; Luke 22:19-20)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051181.pdf
Data publikacji:
2018-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ostatnia Wieczerza
ofiara ekspiacyjna
ofiara nowego Przymierza
Wieczerza Pańska
pamiątka
Ciało Pana
Krew Pana
The Last Supper
the sacrifice of expiation
the New Covenant Sacrifice
the Lord’s Supper
memorial
the Body of the Lord
the Blood of the Lord
Opis:
Research on the role of oral tradition (orality) in the process of Gospel and Pauline letters composition provides a basis for the synchronic reading of the traditions on the Last Supper (Matt 26:26-29; Mark 14:22-24; Luke 22:14-14-20; 1 Cor 11:23-26). The author, taking into consideration the data contained in the mentioned textual traditions, seeks an answer to the question of what Jesus recommended to his disciples in the Cenacle by saying: “Do this in remembrance of me” (Luke 22:19; 1 Cor 11:24). The author enters into a polemic with the latest theories according to which Jesus intended to celebrate the Last Supper as a “covenant sacrifice”, precisely speaking a “feast of covenant”. Through the analysis of the formulas pronounced over bread and wine, which take into consideration the texts on the suffering and death of Jahwe’s Servant (Isa 53), the author seeks to demonstrate that Jesus applied to his death the sense of the sacrifice of expiation which also establishes the New Covenant. To interpret the formulas only in light of “covenant sacrifice/feast” means to radically diminish the meaning of the prophetic words and gestures of Jesus from the Last Supper.
Źródło:
The Biblical Annals; 2018, 8, 4; 545-565
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Zburzcie tę świątynię, a ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Analiza egzegetyczno-teologiczna J 2,19
“Destroy This Temple, and in Three Days I Will Raise it Up”. Exegetical and Theological Analysis of John 2:19
Autorzy:
Szubtarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944097.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Jezus
świątynia
śmierć
zmartwychwstanie
krzyż
Jesus
temple
death
resurrection
cross
Jerusalem
Opis:
W niniejszym artykule została przeprowadzona analiza słów Jezusa o zniszczeniu i odbudowie świątyni zawartych w J 2,19. Na początku przeanalizowano znaczenie słów „burzyć” i ,,odbudować”. Wykazano, że nie mają one sensu fizycznego zniszczenia świątyni, oznaczają śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Następnie ukazano, że słowo ,,świątynia” zostało w tym miejscu użyte w odniesieniu do ciała Jezusa jako nowej przestrzeni obecności Boga. Przeprowadzone analizy wykazały, że słowa Jezusa należy rozumieć głębiej niż polecenie zniszczenia świątyni w Jerozolimie. W tych słowach Jezus przepowiedział swoją śmierć i zmartwychwstanie i wskazał, że od tej pory nie świątynia z kamienia, ale Jego ciało jest nowym miejscem obecności Boga.
This article has been carried out analysis of Jesus’ words about the destruction and rebuilding of the temple in John 2: 19. First analyzed the meaning of the words ,,demolish” and ,,rebuild”. It has been shown that they have no meaning of physical destruction of the temple, but it means the death and resurrection of Jesus. Later it has been shown the word ,,temple” means the body of Jesus as the new space the presence of God. The analyzes carried out showed that the words of Jesus must be understood more deeply than command the destruction of the temple in Jerusalem. By these words Jesus foretold his death and resurrection, and pointed out that from now not the temple of stone, but his body is a new place of God’s presence.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 2; 21-33
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 2: Mesjańskie zaślubiny (J 12–20)
Spousal Metaphor in the Gospel of John. Part 2: The Messianic Wedding (Jn 12–20)
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558725.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Ewangelia Janowa
metafora oblubieńcza
mesjański ślub
mesjański oblubieniec
śmierć Jezusa
Maria Magdalena
The Gospel of John
spousal metaphor
Messianic wedding
Messianic bridegroom
Jesus’ death
Mary Magdalene
Opis:
Artykuł wskazuje na najważniejsze aluzje i echa metafory oblubieńczej znajdujące się w J 12–20, dostarczając ich opisu, jak i krytycznej oceny. Namaszczenie Jezusa w Betanii (12,1-11) otwiera całą serię aluzji do symboliki małżeńskiej rozsianych w drugiej części Ewangelii Janowej, ukazującej historię Jezusowej męki, śmierci i zmartwychwstania. Janowe użycie metafory oblubieńczej pokazuje, iż śmierć Jezusa winna być interpretowana jako celebracja mesjańskiego ślubu.
The article traces all major allusions to and echoes of spousal metaphor in Jn 12–20, including both their description and critical evaluation. As it turns out, the episode of the anointing of Jesus in Bethany (12:1-11) opens a whole series of allusions to nuptial imagery found throughout the second part of John’s Gospel, which unfolds the story of Jesus’ passion, death, and resurrection. John’s use of the spousal metaphor reveals that Jesus’ death should be understood as the Messianic wedding.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 39-59
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies