Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Deanery" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 49
Tytuł:
Decanal Conferences of Priests in the Diocese of Kielce in Interwar Poland
Autorzy:
Bujak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807013.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Diocese of Kielce; deanery; vicariate forane; decanal conferences; Church administration; pastoral work
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 57 (2009), issue 2. After Poland regained independence the role of priests’ deanery conferences gained more importance. Regular deanery conventions of the clergy positively influenced pastoral work, established order in it as well as unifying its goals and methods. They also played an important role in solving the problems of local priests concerning their living standards. The bishop appreciated the significance of deanery conferences, judging them to be an important element of the system of management and control of the diocese. In 1926, a diocesan director of pastoral conferences was appointed, his aim being, among others, to set subjects for discussion at such conventions. The conferences became an important instrument for finding out about priests’ opinions and their attitudes as well as for moulding them by the diocesan authorities.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Selected Papers in English; 103-118
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja dekanalna diecezji kieleckiej w latach 1911-1925
Die Dekanatsorganisation der Diözese Kielce in den Jahren 1911-1925
Autorzy:
Bujak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039613.pdf
Data publikacji:
2009-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Dekanat
Diözese
Kielce
dekanat
diecezja
deanery
diocese
Opis:
Nach einer Zeit der Stagnation, ja Regression in der Entwicklung des Dekanatsnetzes auf dem Territorium der Diözese Kielce im 19. Jahrhundert erfolgte in den Jahren 1911-1925 dessen dynamische Entfaltung. Dies geschah in mehreren Etappen. Die erste betraf die Berufung von Vizedechanten im Rahmen ausgedehnter Kreisdekanate im Jahre 1911, darauf folgte 1918 die Umgestaltung der Vizedekanatsbezirke zu selbständigen Dekanaten, und der dritte Schritt bestand in der Reform der Dekanatsgrenzen in den Jahren 1919-1921. Im Ergebnis dieser Umgestaltungen wurde das Dekanatsnetz in der Diözese Kielce weitgehend der neuen sozialen und demographischen Situation angepasst und überdauerte so bis zur Reorganisation der Diözesengrenzen im Jahre 1925.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2009, 92; 5-14
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja dekanalna w diecezji kieleckiej w latach 1925-1939
The organisation of deaneries in the diocese of Kielce in the years 1925-1939
Autorzy:
Bujak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1026378.pdf
Data publikacji:
2012-12-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kielce
diecezja
dekanat
Kościół katolicki
diocese
deanery
Catholic Church
Opis:
The article discusses the changes which took place in the organisation of deaneries in the Diocese of Kielce in the years 1925-1939. These changes were caused by the necessity of adaptation to the new boundaries of the diocese which were introduced after the concordat of 1925 and the dynamic development of the city of Kielce. With regard to the creation of the deanery of Wiślica, the author presented the decision making process done by the administration of the diocese.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2012, 98; 19-26
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwum dziekańskie dekanatu wałeckiego do 1945 roku w zasobie Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Inwentarz
The Dean’s archive of the Walcz (Wałcz) deanery until 1945 in the resources of the Archives of the Kosza lin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese. Inventory
Autorzy:
Ceynowa, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602563.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dekanat wałecki
archidiecezja poznańska
Archiwum Archidiecezji Poznańskiej
archiwalia
the Walcz (Wałcz) Decanate
dean
Archdiocese of Poznan (Poznań)
Archives of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese
archives
Opis:
W artykule przedstawiono zachowane archiwalia dziekańskie dotyczące dekanatu wałeckiego. Biskup poznański dla terytoriów zanoteckich utworzył w XIV wieku oficjalat kalisko-wałecki. W wyniku reformacji w połowie XVI wieku oficjalat przestał istnieć. W 1602 r. tereny pozostałe przy katolicyzmie włączono do utworzonego dekanatu czarnkowsko-wałeckiego. Po I rozbiorze Rzeczpospolitej na terenach ziemi wałeckiej reaktywowano oficjalat dla Prus Zachodnich. Pod koniec XVIII wieku wydzielono autonomiczny dekanat wałecki, który pokrywał się z terytorium powiatu poza Czaplinkiem z prowincji Pomorze. Początkowo składał się z 12 parafii i 34 kościołów filialnych. W XX wieku kilka filii stało się samodzielnymi ośrodkami duszpasterskimi. Zachowane archiwalia (159 poszytów) podzielono na dwie części: Generalia, dotyczące problematyki całego dekanatu, dzieląc je na dalsze serie, i Specjalia dotyczące poszczególnych parafii. Zachowane akta pochodzą od końca XVIII wieku do 1945 r.
The article presents the preserved dean’s archives concerning the Walcz (Wałcz) deanery. In the 14th century, the bishop of Poznan (Poznań) created the Kalisz-Walcz (Wałcz) official office for the territories behind the Notec (Noteć). As a result of the Reformation, in the mid-16th century the official office ceased to exist. In 1602, the areas remaining under Catholic Church administration were incorporated into the newly created Czarnkow (Czarnków)-Walcz (Wałcz) deanery. After the First Partition, the official office for West Prussia was reactivated in the area of Walcz (Wałcz). At the end of the 18th century, the autonomous deanery of Walcz (Wałcz) was established, which coincided with the territory of the poviat, except for Czaplinek, of the Pomeranian province. Initially, it consisted of 12 parishes and 34 branch churches. In the 20th century, several branches became independent pastoral centres. The preserved archives (159 notebooks) were divided into two parts: Generalia, concerning the issues of the entire deanery, divided into further series, and Specialties concerning individual parishes. The preserved files date from the end of the 18th century until 1945.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 33-55
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niemieckie osadnictwo na terenie Dekanatu Zatorskiego w Średniowieczu
German Settlements in the Zator Deanery in the Middle Ages
Autorzy:
Chachaj, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955886.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article describes the phenomenon of German colonization in the area that at the beginning of the 14th century belonged to the Zator deanery. The area was crossed by the border between Silesia and Little Poland (Małopolska) from the last quarter of the 12th century. Connections of the western part of the deanery with Silesia probably contributed to the occurrence of German colonization in this area. The first apprerance of German settlers in the area took place in the first quarter of the 14th century at the latest; possibly it happened as early as the second half of the 13th century. In 1325 no fewer than 27% vicars in the Zator deanery had typically German Christian names (whereas only 8% had Slavonic ones). In those areas of the deanery that were situated in the valley of the River Skawa the proportion of German Christian names reached 38%. Also numerous villages had German names. The occurrence of German Christian names as well as names of villages no doubt reflects German colonization. All in all, of the 36 parishes that constituted the Zator deanery in 1325, German names occurred in 16 (44%). In the valley of the River Skawa traces of German colonization occur in 13 of the 21 parishes (62%), and in the area west of the Skawa in 9 out of 13 (69%). In the enumeration of the vicars in the Silesian part of the deanery from 1378 German names make up 27%, which shows that the German colonization in that area was a lasting one. Traces of foundation of settlements with German names or of German settlers' activity still appear in various parts of the Zator deanery in the second half of the 14th century. In the 15th century apart from Wadowice there are no traces of new German colonization, which leads one to conclude that about the year 1400 this phenomenon started to expire. Generally in the area discussed in the article traces of German colonization are found in 24 places. In 21 of them there were churches in the Middle Ages and in one of them there was an unsuccessful attempt at building one. This confirms the proposition that Germans tended to build churches in places they colonized.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 2; 5-20
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój sieci parafialnej i początki organizacji dekanalnej w diecezji krakowskiej do końca XII wieku. Próba podsumowania
The Development of a Parochial Network and the Origins of Deanery Organisation in the Krakow Diocese until the End of the Twelfth Century. An Attempt at a Summary
Autorzy:
Chachaj, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945173.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diecezja krakowska
sieć parafialna
dekanaty
biskup Gedko
średniowiecze
the Krakow diocese
parochial network
deaneries
Bishop Gedko
the Middle Ages
Opis:
The paper seeks to sum up the hitherto studies on the development of a parochial network and the deanery organisation in the Krakow diocese until the end of the twelfth century. The historians and the historians of the Church that deal with these problems at the 1990s formulated a hypothesis concerning the establishment of deaneries and the number of temples in the Krakow diocese before 1200. The paper combines the above hypothesis with the historians’ theses. They have recently either indirectly or directly spoken about the development of the territorial organisation of the Krakow diocese until the end of the twelfth century. The paper submits their conclusions to a critical analysis. Its conclusion is that indeed the hypothesis of the deanery network in the Krakow diocese was a one-time action. Its author was most obviously Bishop Gedko in the 1170s and the fact that there were over 1200 temples in the territory of the Krakow diocese.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 2; 31-53
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundacja, uposażenie i rozwój parafii Znalezienia Krzyża Świętego w Niebylcu
THE FOUNDATION, ENDOWMENT AND DEVELOPMENT OF THE PARISH OF THE DISCOVERY OF THE HOLY CROSS IN NIEBYLEC
Autorzy:
Chuchla, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490239.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
deanery
diocese
founder
inventory
church
altar
parish
pastor
school
dekanat
diecezja
fundator
inwentarz
kościół
ołtarz
parafia
proboszcz
szkoła
Opis:
The history of the Parish of the Discovery of the Holy Cross in Niebylec can be divided into two development phases: Konieczkowa phase, spanning from 1464 to 1650 and Niebylec phase, spanning from 1550 until now. For that rea- son, it is called Konieczkowsko – Niebylecka Parish. The Konieczkowa Parish was funded by four born brothers: Marcjusz, Mikolaj, Jan and Stanislaw Machowski on 14th June 1460. It was established by the Bishop of Cracow Jan Gruszczynski, who was also both the chancellor of Poland and contemporary Polish Primate. Konieczkowa Parish district included four villages: Konieczkowa, Jawornik, Nowa Wies and Gwoznica. Niebylec town joined the Parish in 1509 and a village Malowka in 1608. The first Parish – Priest was Stanislaw from Opatowiec. The Niebylec Parish was funded by Janusz Romer, contemporary owner of Niebylec. It was established by Cracow Suffragan Bishop Wojciech Lipnicki. The Niebylec Parish district was the same as the Konieczkowa District. Two villages Blizianka and Gwozdzianka joined it in 1782. Gwoznica left the Parish district in 1864 and Jawornik in 2008. The Konieczkowa Parish and later the Niebylec Parish belonged to the Pilzno Decanate unlil 1608. Next, it belonged to the Strzyzow Decanate, in the Sacz Archdeaconry, the Pilzno Office and the Cracow Diocese. After the First Partition of Poland, from 1722 to 1806 the Parish belonged to the Tarnow Diocese. The number of parishioners has been continuously growing to 2600 worshippers at present. The first Niebylec Parish - Priest was Jan Bazaltowicz and dr Czeslaw Goraj is the present Parish - Priest.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 109-124
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poľsko–slovenská administratíva farnosti Spišského Zamaguria (Spišského dekanátu a Nedeckého dištriktu) v rokoch 1939–1948
The Polish-Slovak Parish Administration of Spišské Zamagurie (Spiš Deanery and Nedecký District) 1939–1948
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923480.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Spiš
Zamagurie
Spiš Deanery
Second World War
Adam Sapieha
Polish-Slovak relations
Catholic Church
Opis:
The Slovak aggression on Poland in September 1939 had led to an incorporation of 14 villages situated in Upper Spiš, the so called Zamagurie, into the Slovak state. The parishes which were situated on this territory (functioning as the Spiš Deanery in the Polish Church administration) had passed to the jurisdiction of the Spiš bishop, having previously been excluded from subordination to the Krakow archbishop. Six Polish priests had remained on their posts until April 1940. The priestly services performed by them caused numerous legal problems. An example of such problems may be the provisions of the personal marriage law which remained in force in Slovakia, particularly as regards the civil-legal effectiveness of the marriages contracted before Polish priests; in view of these provisions, such marriages were considered invalid, unless the priest had taken an oath of allegiance to the Slovak state. The situation of the Polish priests had led to arguments between the bishop metropolitan of Krakow Adam Sapieha and the Slovak church hierarchs or else the Slovak lay authorities. Contrary to the widespread opinion to be found in Polish research as well as in the popular opinion, the Polish priests who had been deprived of their parishes were not at all mistreated. They returned to the General Gouvernement or else were also placed in Slovak monasteries. Repressions directed against Polish priests concerned above all their negative attitude towards the Slovak state and the local population. In the years 1940–1945, it was the Slovak priests who were in charge of the Spiš parishes. After Upper Spiš had been taken over by the Polish army, the Slovaks, including the priests, were subjected to repressions. The example of priest Franciszek Móš who, following a few months spent in custody, was subsequently expelled from Poland, is not an isolated case. By the end of 1945, the Slovak priests had left the territories which were taken over by Poland. After taking over the recovered parishes, the Polish priests discriminated against Slovak parishioners, among other by making it difficult for them to perform the religious rites in the Slovak language. Such conduct was the cause of the complaint lodged by the Consul General of Czechoslovakia with the Polish authorities. The attitude of the Polish priests was on the whole accepted by the Polish church hierarchy, including the bishop metropolitan Adam Sapieha.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2014, 7, 2; 349-364
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Slovensk´ı kňazi v Krakovskej Arcidiecéze v rokoch 1920–1939
Autorzy:
Ciągwa, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621609.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
słowaccy księża, diecezja spiska, archidiecezja krakowska, dekanat niedzicki, dekanat spiski, konkordat, papieska bulla Vixdum Poloniae Unitas, jurysdykcja kościelna, II Rzeczpospolita
Slovak priests, Spisˇ Diocese, Cracow Archidiocese, Nedeca Deanery, Spisˇ Deanery, Concordat, Papal bull Vixdum Poloniae Unitas, Ecclesiastical Jurisdiction, Se- cond Republic
Opis:
The delimitation of the Polish-Czechoslovakian border on July 28th 1920, carried out under the provisions of the decision of the Conference of Ambassadors, resulted in the inclusion of the nine parishes of the Nedeca deanery, which formerly had been a part of the Spišdiocese in Slovakia, into the Second Polish Republic. In Poland, the deanery was renamed as the Spisz deanery. However, despite the revision of the political border between Poland and Czechoslo- vakia, until February 10th 1925 – when the concordat between the Holy See and the Second Polish Republic was signed, following which, on October 28th of the same year the Vixdum Poloniae Unitas bull was issued by Pius XI – the Slovak priests still remained within the jurisdiction of Ján Vojtaššák, the bishop of the Spišdiocese. The formal inc- lusion of the Spisz deanery to the Cracow archidiocese had been effected on the basis of the provisions of the bull. In consequence of the inclusion, the jurisdiction over the Spisz deanery was transferred to the Archbishop of Cracow, Adam S. Sapieha. The change notwithstanding, eleven Slovak priests remained in their parishes where the shift of the political borders found them. Six of them continued working there until the end of their lives, while four remained in the now Polish territory until their repatriation to Slovakia. In 1928, the eleventh priest, František Urvay, was reassigned to the parish of Bukowina-Podszkle in the region of Orawa. The parishes, either orphaned by or vacated by the Slovak priests, would be assigned new parish-priests, whom Adam S. Sapieha would recruit from among the Polish clergy. In August 1939, the Spisz deanery would only have one Slovak clergyman, a Trybsz-born priest, František Móš.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 57-74
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów parafii unickiej pw. Św. Praksedy Męczennicy w Tyszowcach w XIX wieku
The 19-th century history of the Uniate parish dedicated to Martyr Praxedes in Tyszowce
Autorzy:
Frykowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564189.pdf
Data publikacji:
2016-11-08
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
parafia dekanat cerkiew uposażenie paroch unici szkoła parafialna paramenty utensylia
parish deanery church salary Paroche Uniates parish school vestments utensils
Opis:
Tyszowce, miasto i siedziba gminy o tej samej nazwie, mają co najmniej XIV-wieczne korzenie. Pierwotnie położone były w księstwie bełskim. W 1462 roku w wyniku wcielenia księstwa do Korony Tyszowce zyskały status królewszczyzny i jako starostwo przetrwały do 1768 roku. W tym roku ostatni starosta tyszowiecki Jan Mier zamienił je z królem na swoje dobra prywatne. W wyniku I rozbioru Tyszowce znalazły się w monarchii austriackiej, następnie w Księstwie Warszawskim, a po kongresie wiedeńskim w Cesarstwie Rosyjskim. Ze względu na to, że Tyszowce zamieszkała ludności ruska, funkcjonowały tam trzy parafie prawosławne, a po zawarciu unii greckokatolickie. Pierwsza – miejska pw. Praksedy Męczennicy, druga na przedmieściu Zamłynie pw. św. Nicetasa (Nikodema) i ostatnia pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny na przedmieściu Dębina. Pod koniec XVIII wieku, gdy Tyszowce znalazły się pod zaborem austriackim, w wyniku reformy józefińskiej zlikwidowano parafie na przedmieściach. Jako cerkwie filialne włączono je do parafii miejskiej. W takiej strukturze parafia ta przetrwała do likwidacji unii. Wiadomo też, że co najmniej od II połowy XVI wieku Tyszowce były siedzibą najpierw protopopii prawosławnej, a po unii dekanatu unickiego. Dekanat tyszowiecki funkcjonował do 1866 roku. Wówczas zlikwidowano go w związku z przygotowaniami do kasacji unii.
Tyszowce, which is a town and a commune's seat of the same name, dates back to 14th century. Originally it was located in the Duchy of Belz. In 1562 as a result of incorporating the Duchy to the Crown of Tyszowce, it gained the status of a crown land and as a starostwo survived until 1768. In that year, the last starosta of Tyszowce – Jan Mier replaced it with a king for his private goods. As a result of the First Partition, Tyszowce were included into the Austrian monarchy, then into the Duchy of Warsaw and following the Congress of Vienna into the Russian Empire. Due to the fact that the town was inhabited by Ruthenians, there were three Orthodox parishes and after the union Greek Catholic ones. The first town church was dedicated to Martyr Praxedes, the second located on the outskirts of Zamłynie to St Nicetas (Nikodem), and the last one situated on the outskirts of Dębina to the Nativity of the Blessed Virgin Mary. At the end of the 18th century, when Tyszowce came under the Austrian rule, the Josephiane reform liquidated suburban parishes. They were included as an affiliate churches into the urban parish. Such a structure of the parish existed until the liquidation of the union. It is common knowledge that at least since the second half of the 16th century, Tyszowce was first the seat of an Orthodox protopopia and after the union of a Uniate decanate. The decanate of Tyszowce existed till 1886, when it was liquidated owing to preparations for the union annulment.
Źródło:
Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2016, 14; 67-117
1643-4374
Pojawia się w:
Radzyński Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów parafii unickiej pw. Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny w Zimnie w świetle osiemnastowiecznych wizytacji kościelnych
Autorzy:
Frykowski, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011125.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Zimno
parish
Orthodox church
Deanery
endowment
Uniates
parements
utensils
paroch (parish priest)
Opis:
Zimno, the seat of the Uniate parish of the Assumption of the Blessed Virgin Mary, dates back to 1388. Originally, this tiny country village belonged to the Duchy of Belz, which was incorporated into the administrative structure of Poland as the Belz Voivodeship in 1462. After the first partition of Polish – Lithuanian Commonwealth, this land was annexed by the Habsburg Empire, then it became part of the Duchy of Warsaw and following the joint resolutions of the Congress of Vienna it was given to Russia. Such location meant that this land was the area of influences of two dioceses of Chelm, both Eastern Orthodox and Latin, therefore, its dwellers were both Eastern Orthodox (then Uniates) and Roman Catholic as well. The parish established here was an Eastern Orthodox parish, which, after the Union of Brest, became a Uniate parish. The parish constituted a one-village community which administratively belonged to the Deanery of Tyszowce. It functioned this way until the end of the eighteenth century, i.e. the first partition, when this land was annexed by the Habsburg Austria. Due to the Josephine administrative reform imposed by the Habsburg Austria, the parish in Zimno was liquidated and incorporated into the St. Michael the Archangel Uniate parish in Zerniki, while the church in Zimno was demoted to the rank of a branch church. The parish functioned that way until the liquidation of the Union of Brest.
Źródło:
Krakowskie Studia Małopolskie; 2015, 20; 87-104
1643-6911
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Małopolskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów parafii unickiej p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Łykoszynie w świetle wizytacji kościelnych
The History of the Assumption of the Most Holy Virgin Mary Uniate Parish in Lykoszyn At the end of eighteenth century, due to the Josephine administrative reform imposed by the Habsburg Austria the parish in Lykoszyn was liquidated and incorporated into the transfiguration of Our Lord Uniate parish in Nabroz, while the church in Lykoszyn was demoted to the rank of a branch orthodox church. The parish functioned that way until the liquidation of the Union of Brest.
Autorzy:
Frykowski, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514329.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wydział Teologiczny
Tematy:
parafia
dekanat
cerkiew
uposażenie
paroch
Unici
paramenty
utensylia
parish
deanery
Orthodox church
endowment
paroch (parish priest)
Uniates
parements
utensils
Opis:
Łykoszyn to niewielka wieś położona na południowowschodnim krańcu województwa lubelskiego. Swoimi korzeniami sięga co najmniej pierwszej połowy XV stulecia, kiedy to organizacyjnie przynależała do ziemi bełskiej, podległej książętom mazowieckim. W wyniku I rozbioru Łykoszyn znalazł się w monarchii austriackiej, następnie w księstwie warszawskim, a po Kongresie Wiedeńskim w Cesarstwie Rosyjskim. Ze względu na to, że pierwotna chrystianizacja terenów Łykoszyna związana była z ekspansją państwa ruskiego na ziemie nadbużańskie, jako pierwsza na tym terenie powstała parafia prawosławna, a po zawarciu unii – greckokatolicka. Wiadome jest, że parafia ta, podobnie jak i inne wspólnoty wiernych w ciągu pierwszych lat istnienia, otrzymała konieczne podstawy ekonomiczne i wyposażenie do obrzędowości unickiej. Pewne jest, że paramenty liturgiczne zmieniały się i były uzupełniane przez okres funkcjonowania parafii. Pod koniec XVIII wieku, gdy parafia Łykoszyn znalazła się pod zaborem austriackim, w wyniku reformy józefińskiej zlikwidowano jej samodzielność I jako cerkiew filialną włączono do parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Nabrożu, w strukturze której funkcjonowała do likwidacji unii.
Lykoszyn is a tiny country village situated in the south- east corner of Lublin Province. Its roots date back to at least fifteenth century, when politically it belonged to the Duchy of Belz, which, in turn, was a constituent part of the duchy of Masovia. After the first partition of Polish-Lithuanian Commonwealth, Lykoszyn was annexed by the Habsburg Empire, then it became part of the Duchy of Warsaw and following the joint resolutions of the Congress of Vienna it was given to Russia. As the first Christianization of this land coincided with the expansion of Kievan Rus onto the headwaters of the Bug, the first parish established here was an Eastern Orthodox parish, which later became a Uniate parish. Originally, the parish constituted a one-village community of about 100 parishioners. This parish, like many other similar parishes, was granted some economic support as well as ecclesiastical utensils to conduct Uniate ceremonies and rites. The liturgical parements changed over the time and were supplemented throughout the existence of the parish.
Źródło:
Kultura – Media – Teologia; 2015, 22; 96-123
2081-8971
Pojawia się w:
Kultura – Media – Teologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapłani – męczennicy dekanatu łasińskiego z czasów II wojny światowej
Priest–Martyrs of the Łasin Deanery in the times of World War II
Autorzy:
Galanciak, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1532287.pdf
Data publikacji:
2021-03-06
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
artyrs of the Second World War
Deanery of Łasin
German occupation
męczennicy drugiej wojny światowej
dekanat łasiński
okupacja niemiecka
Opis:
Kapłani – męczennicy dekanatu łasińskiego z czasów II wojny światowej Dekanat łasiński naznaczony jest krwią kapłanów, którzy posługiwali w nim w czasie II wojny światowej. Stanowili oni duchowieństwo ówczesnej diecezji chełmińskiej, dziś diecezji toruńskiej, które padło ofiarą męczeństwa. Świadkami ich śmierci są nieme tablice umieszczone w kościołach dekanatu, które wołają do żyjących, by ocalić ich pamięć i ofiarę. Artykuł przedstawia biogramy męczenników z Łasina, Dąbrówki Królewskiej, Szembruka, Szynwałdu, Strzelec i Świętego. Opisane postacie oraz sposób pozbawiania ich życia przez okupanta pokazują jak wielkie cierpienie wpisane jest w historię Łasina i jego okolic.
Priests – martyrs of the deanery of Łasin from the time of the Second World War The deanery of Łasin is marked with the blood of priests, who served there during the Second World War. They were the priesthood of Diocese of Chełm, today known as the Diocese of Toruń, which was the victim of the martyrdom. The witnesses of their deaths are the silent boards located in the churches in the deanery, which force people living nowadays to save sacrafice and memories of the martyrs. The article presents biographical notes about the martyrs from Łasin, Dąbrówka Królewska, Szembruk, Szynwałd, Strzelce i Święte. These described characters and the way in which they were deprived of their lives show the enormous suffering written in the history of Łasin and its neighbourhood.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2020, 46; 167-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruch pielgrzymkowy i bractwa różańcowe w dekanacie radoszyckim 1918–1939
Pilgrimage Movement and Rosary Brotherhoods in the Deanery of Radoszyce 1918–1939
Autorzy:
Gapys, Jerzy
Kowalczyk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37489015.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Kościół katolicki
II Rzeczpospolita
diecezja sandomierska
życie religijne
organizacje religijne
Catholic Church
Second Polish Republic
Sandomierz diocese
religious life
religious organizations
Opis:
Przedmiotem badań są zbiorowe formy kultu religijnego o charakterze masowym, tj. ruch pielgrzymkowy i udział wiernych w bractwach różańcowych w dekanacie radoszyckim w latach 1918–1839. W badanym dekanacie radoszyckim, podobnie jak na terenie diecezji sandomierskiej, wierni masowo uczestniczyli w pielgrzymkach, głównie do sanktuarium na Jasnej Górze. Wynikało to nade wszystko z faktu, że religijność ludności dekanatu (dominowali włościanie) miała wyraźny rys maryjny. Również masowe uczestnictwo wiernych w bractwach różańcowych wiązało się po części z tym fenomenem. Opisywane formy zbiorowego kultu religijnego to przestrzeń, gdzie realizowane były potrzeby religijne wiernych oraz prowadzona w miarę możliwości formacja duchowa wiernych. Źródła poza statystyką niewiele mówią o ich aktywności. Można przyjąć jedynie (co potwierdzają publikacje dotyczące diecezji sandomierskiej i kraju), że Kościół nie wykorzystał w pełni potencjału członków bractw i ruchu pielgrzymkowego. Wynikało to m.in. z faktu, iż zaangażowane w te formy kultu były głównie niższe warstwy społeczne charakteryzujące się niewystarczającym zapleczem intelektualnym i społecznym.
The subject of research are mass forms of religious worship, i.e., the pilgrimage movement and the participation of the faithful in rosary brotherhoods in the deanery of Radoszyce in 1918–1839. In the studied deanery of Radoszyce, as in the diocese of Sandomierz, the faithful took part in mass pilgrimages, mainly to the Jasna Góra Shrine. It resulted above all from the fact that the religiosity of the deanery’s population (peasants dominated) had a clear Marian trait. Also, the mass participation of the faithful in rosary confraternities was partly related to this phenomenon. The described forms of collective religious worship were a space where the religious needs of the faithful and the spiritual formation of the faithful were carried out as far as possible. Sources, apart from statistics, say little about their activity. It can only be assumed (as confirmed by the publications on the Sandomierz diocese and the country) that the Church did not fully use the potential of members of the brotherhoods and the pilgrimage movement. This resulted, inter alia, from from the fact that those involved in these forms of worship were mainly the lower social classes characterized by insufficient intellectual and social background.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 40, 1; 207-226
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne
The Sacramental Life of Catholics in the Radoszyce Deanery 1918–1939. Repeatable Sacraments
Autorzy:
Gapys, Jerzy
Kowalczyk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038234.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Kościół katolicki
II Rzeczypospolita
diecezja sandomierska
życie religijne
Catholic Church
Second Polish Republic
Sandomierz diocese
religious life
Opis:
W dekanacie radoszyckim wierni przystępowali do sakramentów stosunkowo regularnie. Miało to zapewne związek z typem religijności chłopskiej tamtego czasu, jak też było rezultatem troski duchownych o życie sakramentalne wiernych. Duchowni szczególnie zabiegali o przystępowanie parafian do sakramentu pokuty i Eucharystii. Od 1932 r. w centrum uwagi księży w dekanacie (Diecezjalny Kongres Eucharystyczny w Radomiu) było szerzenie kultu eucharystycznego, co nieodłącznie wiązało się też z korzystaniem ze spowiedzi. Duchowni zachęcali na kazaniach i katechezie do przystępowania do sakramentu pokuty, jednocześnie stwarzając możliwości poprzez codzienne dyżury w konfesjonale i przy okazji świąt kościelnych (Boże Narodzenie, Wielkanoc) i uroczystości parafialnych (misje, wizytacje, odpusty). Wierni w dekanacie gremialnie przystępowali do spowiedzi wielkanocnej (średnio 98% podlegających obowiązkowi) i w czasie świąt parafialnych. Następstwem powszechnego korzystania z sakramentu pokuty było częste przy tych okazjach przyjmowanie Komunii św. Wówczas, w zależności od wielkości parafii, liczba wiernych przyjmujących Eucharystię wynosiła od 2,5 do 19 tysięcy osób. Jednak poza okresami świątecznymi i uroczystościami, liczba przystępujących do komunii była mała, co było normą w okresie potrydenckim. Średnio katolik w dekanacie komunikował 4 razy do roku. Sakrament ostatniego namaszczenia był udzielany zgodnie z przyjętym rytuałem i obyczajem, brak jest jednak statystyk do zobrazowania skali zjawiska.
In the Radoszyce Deanery, the faithful received the sacraments relatively regularly. This was probably related to the type of peasant religiosity at that time, as well as the result of the clergy’s concern for the sacramental life of the faithful. The clergy particularly sought parishioners to receive the Sacrament of Penance and the Eucharist. From 1932, the center of attention for priests in the deanery (Diocesan Eucharistic Congress in Radom) was the spread of Eucharist worship, which was associated with going to confession. Clergymen encouraged participation in the sacrament of Penance in sermons and catechesis, while creating opportunities through daily duties, in the confessional and during church holidays (Christmas, Easter) and parish celebrations (missions, visits, indulgences). The faithful in the deanery crowded as they went to Easter confession (on average 98% of those eligible) and during parish holidays. The consequence of common access to the sacrament of Penance was the frequent reception of Holy Communion on those occasions. At that time, depending on the size of the parish, the number of believers receiving the Eucharist ranged from 2.5 to 19 thousand people. However, apart from holiday periods and festivities, the number of people receiving communion was small, which was the norm in the post-Tridentine period. On average, Catholics received Communion four times a year. The sacrament of the last anointing was given in accordance with the accepted ritual and custom, but there are no statistics to illustrate the scale of the phenomenon.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 29, 2; 251-268
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 49

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies