Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Cymbala, R." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Występowanie dzięciołów Picidae w krajobrazie rolniczym wschodniej Zamojszczyzny
Picidae in the agricultural landscape of the eastern part of Zamosc Region
Autorzy:
Michalczuk, J.
Boruchalska, D.
Mazurek, P.
Mazurek, M.
Michalczuk, M.
Cymbala, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080554.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Zoologiczne
Tematy:
ptaki
dziuplaki
dziecioly
Picidae
sklad gatunkowy
liczebnosc populacji
zageszczenie populacji
wystepowanie
lasy
zadrzewienia
krajobraz rolniczy
Zamojszczyzna
Opis:
W 2017 roku oceniono liczebność i rozmieszczenie dzięciołów na powierzchni 339 km2 w krajobrazie rolniczym wschodniej Zamojszczyzny. Do wykrywania stanowisk ptaków w lasach (15,6 km2 – zajmujących 5% powierzchni) i zadrzewieniach nieleśnych (10,4 km2 – zajmujących 3% powierzchni) wykorzystano metodę kartograficzną połączoną ze stymulacją głosową. Na te- renie badań dominował dzięcioł duży Dendrocopos major stanowiący 72% (428 par) całkowitej populacji dzięciołów. Większość terytoriów dzięcioła dużego (97,7%) odnotowano w lasach, gdzie jego zagęszczenie wynosiło 19,3 p./100 ha lasów i 0,9 p./100 ha powierzchni badawczej. Wyłącz- nie w lasach występował dzięcioł średni Dendrocoptes medius (55 par), dzięcioł czarny Dryocopus martius (8 par) i dzięciołek Dryobates minor (14 par). Zagęszczenia tych gatunków wynosiły odpo- wiednio 3,5, 0,5 i 0,9 p./100 ha lasów oraz 0,16, 0,02 i 0,04 p./100 ha powierzchni badawczej. W przypadku dzięcioła białoszyjego Dendrocopos syriacus i krętogłowa Jynx torquilla stwierdzono odpowiednio 92% (25 par) i 94% (18 par) terytoriów w zadrzewieniach nieleśnych. Gatunki te na obszarze badań osiągały zagęszczenie odpowiednio 2,2 i 1,6 p./100 ha zadrzewień nieleśnych oraz 0,07 i 0,05 p./100 ha powierzchni badawczej. Pomimo znacznego pofragmentowania i nie- wielkiej powierzchni lasów, były one podstawowymi siedliskami dzięciołów, skupiającymi 89% par. W krajobrazie rolniczym istotną rolę pełniły również zadrzewienia nieleśne (sady, parki, aleje i grupy drzew, cmentarze, etc.), stanowiąc podstawowe siedlisko dla dzięcioła białoszyjego i krę- togłowa.
Źródło:
Ornis Polonica; 2018, 59, 4; 231-249
2081-9706
Pojawia się w:
Ornis Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies