Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cultural Policy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 208
Tytuł:
French cultural policy towards Russia today
Autorzy:
Użałowicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521616.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Społecznych. Instytut Studiów Międzynarodowych
Tematy:
cultural policy
cultural diplomacy
France
Russia
soft power
diplomatic policy
Opis:
The aim of the article is to show France as a strong and respected country in the international arena, which owes this position to its values, heritage and creativity. The legacy of the past is one of the most important assets in building the country’s policy, and cultural policy is one of the pillars that make it attractive. With regard to France’s foreign policy towards Russia, the author used the concept of soft power as a tool for gaining in´ uence thanks to the attractiveness of its own culture. There is also an extremely important place marked by the entire concept of the French lifestyle in Russian culture.
Źródło:
Wschodnioznawstwo; 2018, 12; 99-112
2082-7695
Pojawia się w:
Wschodnioznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Empirical Research for Cultural Policy: A Retrospective
Autorzy:
Kukołowicz, Tomasz
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1856934.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
cultural policy
attention economics
the culture of excess
database of reports
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2020, 112, 5; 69-80
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The European Union’s Cultural Policy: The New Tasks?
Autorzy:
Chałubińska-Jentkiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/642058.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
culture
cultural policy
national identity
cultural diversity
Opis:
The debate on European cultural policy has only just begun. What is intended to be the object is unknown. Topics taken during the European Culture Congress have the general nature and are only an introduction to critical reflection on what today is the European culture. Even if the answer seems obvious that these cultures o f the Member States, we still do not know whether it will be called. “High culture”, remaining in the elite circle of interest, or so. “Pop culture”? Perhaps the answer is indirect, and refers to the culture that we do not know from the media, the internet, billboards and banner ads, but rather that which we know through membership in a particular social group, religious community, and most of all family.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2016, 9; 327-340
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trends in cultural policy and culture management in Poland (1989−2014)
Autorzy:
Szulborska-Łukaszewicz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639940.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
polityka kulturalna, zarządzanie kulturą w Polsce, finansowanie kultury, decentralizacja w kulturze, ministerstwo kultury
Opis:
Setting aside the fact that lack of policy is also a policy, while analyzing the events of the last 25 years in cultural policy, from the perspective of the year 2014, I wonder whether we can really say that there is no cultural policy in Poland? The author describes and analysis the changes in the sphere of culture management and the cultural policy in Poland during the last quarter of the century. The responsibility for cultural policy rests not only with the central authorities, Ministry of Culture but also local governments, which are more including into the decision-making process the citizens. Citizens are becoming more aware of their rights. Apart from cultural institutions, nongovernmental organizations are more and more often the contractors of public tasks. They co-create and enrich the cultural offer of cities and regions signifi cantly. Not only the number of non-governmental organizations is increasing but also their creativity and the level of the professionalization of their actions. The cultural activity is more and more often undertaken by private economic operators (not only art galleries, but also artistic agencies and impresarios). They cannot count on subsidies from local governments’ budget any more, but they can become contractors of the services at their request under the Public Procurement Law, what, thanks to the last amendment (raising the threshold for public procurement to more than 30 000 Euro) will become a bit easier from the procedural point of view. The role of public cultural institutions is changing. Many of them redefi ned their mission and have been successively building new relations with the audience, taking into consideration the changing needs of the consumers, new economic conditions. Despite the underdeveloped sponsoring in Poland, many of them use the conceptions of CSR and CCR, others diversify their offer, both in terms of the merits and the price, often introducing commercial offer as a complementary one. The new infrastructure in Poland, in case of many cultural institutions, contributed to a substantial change and to the improvement of their conditions. After many years of total investment stagnation in this sphere, together with Poland’s accession into the EU, the Polish state and local governments started to undertake the tasks in this area more bravely. New infrastructure naturally generates the need of innovation. Cultural institutions more willingly and effectively make use of new media today (communication with the audience, mailing, FB, promotion, marketing, crowdfunding, crowdsourcing). They more often see the importance of spending money on marketing activities, which they used to economize on, in case of a shortfall of funds for substantive activities.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2015, 16, 3
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trends in cultural policy and culture management in Poland (1989−2014) (II)
Autorzy:
Szulborska-Łukaszewicz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639866.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
polityka kulturalna, zarządzanie kulturą w Polsce, festiwalizacja kultury, infrastruktura kultury a innowacje, społeczeństwo obywatelskie, NGO
Opis:
Setting aside the fact that the lack of a policy is also some kind of policy, while analyzing the events of the last 25 years in cultural policy, from the perspective of the year 2014, can we really say that there is no cultural policy in Poland? The author describes and analyzes the changes in culture management and cultural policy in Poland from the last quarter of a century. The responsibility for cultural policy rests not only with the central authorities, the Ministry of Culture, but also with local governments, which more and more frequently include citizens in the decision-making process. The citizens themselves are becoming more and more aware of their rights. Apart from cultural institutions, non-governmental organizations more and more often become the contractors of public tasks. They co-create and enrich the cultural offer of cities and regions significantly. Not only the number of non-governmental organizations but also their creativity and the professional level of their actions are increasing. Cultural activity is more and more often undertaken by private economic operators (not only art galleries, but also artistic agencies and impresarios). They cannot count on subsidies from local governments any more, but they can become contractors of services at their request under the Public Procurement Law, which, thanks to the last amendment (raising the threshold for public procurement to more than 30,000 EUR), will become a bit easier from the proceduralpoint of view. The role of public cultural institutions is changing. Many of them have redefined their mission and have been successively building new relations with the audience, taking into consideration the changing needs of the consumers and new economic conditions. Despite the underdeveloped sponsorship in Poland, many of them use the conceptions of CSR and CCR, while others diversify their offer, in terms of both the merits and the price, often introducing a commercial offer as a complementary one. The new infrastructure in Poland, in case of many cultural institutions, contributed to a substantial change and improvement of their conditions. After many years of a total investment stagnation in this sphere, together with Poland’s accession to EU, the Polish state and local governments started to undertake tasks in this area more bravely. New infrastructure naturally generates the need for innovation. Cultural institutions more willingly and effectively make use of the new media today (communication with the audience, mailing, FB, promotion, marketing, crowdfunding, crowdsourcing). They more often see the importance of spending money on marketing activities, which they used to economize on in case of a shortfall of funds for substantive activities.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2016, 17, 2
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania empiryczne na rzecz polityki kulturalnej. Retrospektywa
Empirical research for cultural policy. A retrospective
Autorzy:
Kukołowicz, Tomasz
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1853800.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
polityka kulturalna
ekonomia uwagi
kultura nadmiaru
baza raportów
cultural policy
attention economics
the culture of excess
database of reports
Opis:
Following the logic of diachronic analysis, the article discusses systematic diagnoses intended to shape and develop cultural policy, while presenting the evolution of research that has been conducted for the purposes of cultural policy ever since the early 1990s, with a particular focus on the strategic role of the Ministry of Culture and National Heritage, National Centre for Culture Poland (NCK) and quarterly “Kultura Współczesna”. The starting point for the discussion are the actions of the Institute of Culture, the first publisher of “Kultura Współczesna”, followed by the research activity of the National Centre for Culture Poland continued for the purposes of cultural policy and including for example the NCK Culture Observatory and NCK Repository of Reports.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2018, 100; 126-137
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka kulturalna w Polsce (i na świecie)
Cultural policy in Poland (and around the world)
Autorzy:
Przastek, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541886.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Kancelaria Sejmu. Biuro Analiz Sejmowych
Tematy:
cultural policy
culture
politics
art
national heritage
Opis:
Cultural policy constitutes one of important elements of the functioning of a state. It has a major impact on citizens’ participation in culture, it guarantees preservation of cultural heritage for the future generations; it also refers to a specific social group – artists creating cultural works. The article analyses cultural policy in Poland after 1989. It presents the assumptions behind its definition and problems related to its interpretation. It examines the legal framework for cultural policy in our country and demonstrates the main stages of its development at the state level after 1989. The final part of the article contains a description of cultural policies in selected countries worldwide, highlighting how they differ in relation to the Polish example.
Źródło:
Studia BAS; 2016, 2(46); 9-35
2080-2404
2082-0658
Pojawia się w:
Studia BAS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd Izokratesa (czyli o konserwatywnej polityce kulturalnej)
The Error of Isocrates (about Conservative Cultural Policy)
Autorzy:
Rokita, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013584.pdf
Data publikacji:
2020-12-18
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kultura
polis
demokracja
etatyzm
globalizacja
Etatism
Globalization
Culture
Polis
Democracy
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie idei polityki kulturalnej, wolnej zarówno od nadmiernej interwencji zbiurokratyzowanego państwa, jak też – z drugiej strony – od wpływów koterii kulturalnych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Metoda badawcza polega na odwołaniu się do idei „etatyzmu kulturalnego”, sformułowanej przez starożytnego retora Izokratesa. Autor mówi o „błędzie Izokratesa”, który jego zdaniem polegał na postulacie interwencji polis w kształtowanie politycznego i duchowego życia Greków. Odnosi tę ideę do analizy polityki kulturalnej w świecie zbiurokratyzowanych demokracji współczesnych. Na podstawie tej analogii przeprowadza swój krytyczny wywód. PROCES WYWODU: Początek wywodu nawiązuje do protekcjonizmu kulturalnego w polityce państw współczesnych. Następnie analizie zostaje pod‑ dane pojęcie politycznego humanizmu, zaczerpnięte z Paidei Wernera Jaegera. Kolejnym krokiem jest krytyka konstruktywizmu Izokratesa, któremu przyświecała idea odnowienia Areopagu jako wychowawcy ludu w politei. Te dwie idee potraktowane zostaną w tekście jako niemożliwe do urzeczywistnienia we współczesności. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z przeprowadzonych analiz jest teza, iż współczesne procesy globalizacji kul‑ tury obniżają standardy edukacyjne. Tymczasem właściwymi celami polityki kulturalnej państwa powinna być integracja wspólnoty, a także reprodukcja elit. Sugerowane cytowanie: Osowski, S. (2020). Autor twierdzi, że ani „polityczny humanizm”, ani też „kulturalny etatyzm” nie mogą tych celów właściwie realizować. Pierwszy uległ bowiem współczesnej zbiurokratyzowanej polityce kulturalnej, a „błąd Izokratesa” nie daje współcześnie nadziei na urzeczywistnienie idei neoizokratejskiej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z powyższego wynika, iż jedynym rozsądnym wyjściem z sytuacji wydaje się celowa działalność państwa, które swą politykę kulturalną ukierunkowuje na konkretne cele, wystrzegając się etatyzmu kulturalnego, w czym może go wesprzeć wolny rynek. Autor nazywa taką strategię pseudo-paideią.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article below is an idea of the policy of culture, free both from the excessive intervention of the bureaucratic state and from the influence of the cultural coteries. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem is to call an idea of the “cultural etatism” formulated by an ancient rhetorician Isocrates. The author speaks about an “error of Isocrates”, which – in his opinion – relied on the postulate of shaping the political and spiritual life of Greeks by the intervention of the polis. He applies this idea to an analysis of the policy of culture in the contemporary bureaucratic States. He carries out his argumentation on the ground of this analogy. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: In the beginning the argument refers to the protectionism in the politics of the contemporary States. Then the object of examination is the notion of the political humanism, used by Werner Jaeger in his “Paideia”. The next step is a critique of the constructivism of Iso‑ crates, who was guided by the idea of reconstructing Areopag as an educator of people in polis. Those two ideas will be handled as of no use in the context of the present time. RESEARCH RESULTS: The crucial conclusion of the argumentation is the thesis that the present-day processes of globalization of culture debase the standards of education, whereas the suitable aims of cultural policy should be an integration of the community and also the reproduction of elites. The author argues that neither the political humanism nor the “cultural etatism are able to realize properly these aims. The first has been devastated by the present-day bureaucratic policy of culture, whereas the “error of Isocrates” makes impossible nowadays the realization of neoisocratic idea. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Therefore the only reasonable way out of this situation seems to be the intentional activity of State, which aims its cultural policy to the specific objects, that is to say, which avoids cultural etatism and has its support in the free market. The author calls this strategy a “pseudo-paideia”.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2020, 11, 35; 147-164
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foundations of Nazi Cultural Policy and Institutions Responsible for Its Implementation in the Period 1933–1939
Autorzy:
Grochowina, Sylwia
Kącka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048347.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Third Reich
Nazi
cultural policy
National Socialist Society for German Culture
Ministry of National Enlightenment and Propaganda of the Reich
Opis:
The purpose of this article is to present and analyze the foundations and premises of Nazi cultural policy, and the bodies responsible for its implementation, the two most important ones being: National Socialist Society for German Culture and the Ministry of National Enlightenment and Propaganda of the Reich. Policy in this case is interpreted as intentional activity of the authorities in the field of culture, aimed at influencing the attitudes and identity of the population of the Third Reich. The analysis covers the most important documents, statements and declarations of politicians and their actual activity in this domain. Adopting such a broad perspective allowed to comprehensively show both the language and the specific features of the messages communicated by the Nazi authorities, and its impact on cultural practices.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2014, 6(106); 173-192
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cultural Policy of the Democratic Republic of Georgia (1918–1921)
Polityka kulturalna Demokratycznej Republiki Gruzji (1918–1921)
Autorzy:
Shatberashvili, Vazha
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339694.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Demokratyczna Republika Gruzji
kultura
polityka
model polityki kulturalnej
Democratic Republic of Georgia
culture
policy
cultural policy model
Opis:
Culture, cultural heritage is a kind of text allowing us to “read” about the identity and genetic code of a nation, or, in other words, providing a key to understanding the “personality” and mindset of the nation and, at the same time, creating a path to the future. Therefore, protecting and developing culture to ensure cultural continuity is an essential prerequisite for ensuring the existence and progress of each nation and country – this is the firmly held axiom on which the cultural policy of states is based. This becomes all the more relevant for Georgia, which, due to its unique location and geopolitical, cultural and strategic importance, already in the distant past embraced the cultural achievements of the eastern and western civilisations and succeeded in creating its uniquely distinct and diverse national culture, thus putting itself firmly on the map of world culture. Of utmost importance in this process is the brief transitional period of existence of the Democratic Republic of Georgia (1918–1921), during which the country actively set about defining and implementing state cultural policy and establishing a national administration system in this sphere. The article argues that the state vision of culture or, in modern terms, cultural policy corresponding to the political system then in place, existed within the aforesaid time frame long before the world, including modern Georgia, saw the need to develop a cultural policy. Considering the country’s legislative framework, the institutional administration system of the cultural sphere, the dynamics of cultural life and its peculiarities, and internationally recognised concepts and models, we tentatively define the cultural policy model of the Democratic Republic of Georgia in the last part of the article. We liken it, to a certain extent, to the Architect State model as developed by Harry Hillman Chartrand and Claire McCaughey. The bureaucratic-educational concept model offered by Milena Dragićević-Šešić and Branimir Stoykovich also proved to be of interest. The international models put forward by the aforesaid scholars undoubtedly differ from the historically existing ktitoric/protective model of Georgian culture, as well as from the protective model established by the Democratic Republic of Georgia. There are, however, some common features between them: centralised patronage/support of culture by the state, non-intervention in the content of art; considering culture and art as one of the precursors to the social wellbeing of society; highlighting the priority importance of the educational function of culture and art. With due regard for the foregoing, we have tentatively designated the cultural policy model applied by the Democratic Republic of Georgia as the educational model of the Architect State.
Dziedzictwo kulturowe jest rodzajem tekstu pozwalającego czytać tożsamość i kod genetyczny narodu, dostarczając klucza do zrozumienia jego osobowości i mentalności, a jednocześnie wytycza ścieżkę jego rozwoju. Dlatego też ochrona i rozwój kultury w celu zapewnienia ciągłości kulturowej jest niezbędnym warunkiem wstępnym do zapewnienia istnienia i postępu każdego narodu i państwa – jest to aksjomat, na którym opiera się polityka kulturalna państw. Staje się to tym bardziej istotne w przypadku Gruzji, która ze względu na swoje wyjątkowe położenie oraz znaczenie geopolityczne, kulturowe i strategiczne już w odległej przeszłości przyjęła dorobek kulturowy cywilizacji wschodniej i zachodniej i zdołała stworzyć swoją unikalną i różnorodną kulturę narodową, tym samym mocno odznaczając się na mapie kultury światowej. Niezwykle ważny w tym kontekście jest krótki i przejściowy w swym wymiarze okres istnienia Demokratycznej Republiki Gruzji (1918–1921), podczas którego władze tego kraju aktywnie przystąpiły do definiowania i wdrażania państwowej polityki kulturalnej oraz ustanowienia krajowego systemu administracji w tej sferze. Artykuł dowodzi, że państwowa wizja kultury lub, w nowoczesnym ujęciu, polityka kulturalna odpowiadająca ówczesnemu systemowi politycznemu istniała we wspomnianych ramach czasowych na długo przed tym, jak świat, w tym współczesna Gruzja, dostrzegł potrzebę opracowania polityki kulturalnej. Biorąc pod uwagę ramy prawne, system administracji instytucjonalnej w dziedzinie kultury, dynamikę życia kulturalnego i jego specyfiki oraz uznane na arenie międzynarodowej koncepcje i modele, w ostatniej części artykułu wstępnie zdefiniowano model polityki kulturalnej Demokratycznej Republiki Gruzji. Porównano go do modelu państwa-architekta opracowanego przez H.H. Chartranda i C. McCaugheya. Interesujący okazał się również model koncepcji biurokratyczno-edukacyjnej zaproponowany przez M. Dragićević-Šešić i Br. Stoykovicha. Modele koncepcji międzynarodowych przedstawione przez wyżej wymienionych badaczy niewątpliwie różnią się od historycznie istniejącego modelu ochrony kultury gruzińskiej, a także od modelu ochronnego ustanowionego przez Demokratyczną Republikę Gruzji. Istnieją jednak pewne cechy wspólne między nimi: scentralizowany mecenat i wsparcie kultury przez państwo, nieingerencja w treść sztuki, uznanie kultury i sztuki za jedną z podstaw dobrobytu społecznego, podkreślenie priorytetowego znaczenia edukacyjnej funkcji kultury i sztuki. Mając na uwadze powyższe kwestie, wstępnie określono model polityki kulturalnej stosowany przez Demokratyczną Republikę Gruzji jako Model Edukacyjny Państwa-Architekta.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2023, 12; 1-18
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nagradzanie jako element polityki kulturalnej. Problematyka administracyjno-prawna
Rewarding as a part of cultural policy: administrative issues
Autorzy:
Karcz-Kaczmarek, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595964.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
artistic activities, achievements’s rewarding, discretionary power
działalność artystyczna, nagradzanie osiągnięć, władza dyskrecjonalna
Opis:
Background: The presented study is concerned with administrative aspects of honoring cultural activities as part of cultural policy in Poland. Research purpose: To determine cultural policy as an essential element of public strategy aimed at the sustainable development of society. The author claims that rewarding cultural achievements by government and local government authorities cannot be the result of opportunistic activities, but rather should be an expression of a long-term cultural strategy. Methods: The research is based on a dogmatic analysis of the provisions of Polish law including local law, case law, and doctrine in the context of international and EU law. Conclusions: As a result of the above considerations, the author concludes that public authorities have a very wide range of discretion in rewarding outstanding cultural people. These activities – in general – are not subject to any form of judicial review. A fundamental role is played by constitutional principles and the so-called internal limits of free discretion determined by specific moral and ethical imperatives, such as the common good or administrative policy.
Przedmiot badań: Przedmiotem artykułu jest analiza administracyjnoprawnych aspektów honorowania działałań w sferze kultury jako elementu polityki kulturalnej państwa polskiego. Cel badawczy: Celem artykułu jest ukazanie polityki kulturalnej jako istotnego elementu strategii publicznej, mającego na celu harmonijny rozwój społeczeństwa. Autorka stawia tezę, że nagradzanie przez władze rządowe oraz jednostki samorządu terytorialnego osiągnięć w sferze kultury nie może być efektem działań koniunkturalnych, ale stanowić powinnno wyraz prowadzonej długofalowej strategii kulturalnej. Metoda badawcza: Badania opierają się na dogmatyczno-prawnej analizie przepisów polskiego prawa, w tym aktów prawa miejscowego oraz orzecznictwa i doktryny w kontekście prawa międzynarodowego i unijnego. Wyniki: W konkluzji przeprowadzonych rozważań Autorka stwierdza, że władzy publicznej przysługuje bardzo szeroki zakres kompetencji dyskrecjonalnych (uznaniowości) w zakresie nagradzania wybitnych ludzi kultury. Działania te – zasadniczo – nie podlegają żadnym formom weryfikacji instancyjnej i sądowej kontroli. Fundamentalną rolę odgrywają zatem podstawowe zasady konstytucyjne oraz tzw. wewnętrzne granice swobodnego uznania, wyznaczone określonymi imperatywami moralno-etycznymi, takimi jak dobro powszechne lub polityka administracyjna państwa.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2020, 115; 49-70
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po pierwsze kultura, głupcze : rzecz o znaczeniu polskiej prezydencji dla bezpieczeństwa kulturowego w Unii Europejskiej : aspekty prawne
Autorzy:
Chałubińska-Jentkiewicz, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120191.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
cultural policy
polityka kulturalna
Opis:
The debate on European cultural policy has only just begun. What is intended to be the object is unknown. Topics taken during the European Culture Congress have the general nature and are only an introduction to critical reflection on what today is the European culture. Even if the answer seems obvious that these cultures of the Member States, we still do not know whether it will be called „High culture”, remaining in the elite circle of interest, or something else „Pop culture?" Perhaps the answer is indirect, and refers to the culture that we do not know from the media, the internet, billboards and banner ads, but rather that which we know through membership in a particular social group, religious community, and most of all family.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2013, 1(90); 38-55
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka kulturalna w gminach uzdrowiskowych na przykładzie gminy Iwonicz- Zdrój
Cultural policy in spa communities on the example of Iwonicz-Zdrój Community
Autorzy:
Lizak, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475461.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Fundacja Obywatelskiego Rozwoju-Ryki
Tematy:
cultural policy
community
spa community
Opis:
The aim of the article is to show a practical aspect of cultural policy led by spa communities. The Iwonicz-Zdrój Community served as the example, however it was shown against a background ofsome other spa communities, what helped to notice countrywide trends in its activities. The text shows various faces of cultural policy. Both financial aspects and concrete activities in this field were considered. Moreover, a cultural role of such places as pump rooms was presented. Also, the article demonstrate cultural cooperation with other countries and NGOs. This analysis makes it possible to notice some specific features of cultural policy led in spas.
Źródło:
Rocznik Samorządowy; 2016, 5; 137-156
2300-2662
Pojawia się w:
Rocznik Samorządowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPECYFIKA POLSKO-IZRAELSKICH STOSUNKÓW KULTURALNYCH PO 1990 ROKU
SELECTED ASPECTS OF POLISH-ISRAELI SOCIAL AND CULTURAL RELATIONS AFTER 1990
Autorzy:
Łapaj, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513449.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Cultural Policy
Polska
Israel
Relations
Opis:
The resumption of Polish-Israeli diplomatic relations have begun the process of rebuilding broken relationships and building new areas in political and economic co- operation. One of the most important and specific areas of elationships are cultural rela-tions between the countries, which allows direct contact between the society of those two nations. In the history of Polish-Jewish relations this area is one of the most important because without grassroots initiatives and an open mind atmosphere, the official agreements, which are both necessary and beneficial, remain insufficient. This article presents the activities of the cultural relations after 1990. The author discusses the complexity of the actions, which on one hand take into consideration the history, and on the other hand, not overestimating its significance in current relationships, they concentrate on cultural, educational and scientific cooperation which support the openness for a new dialog. In spite numerous difficulties and burdens which are current in the Polish-Jewish relations the states and the societies of both countries have taken great strides to improve the relationship.
Źródło:
Polityka i Społeczeństwo; 2013, 11, 2; 101-113 (13)
1732-9639
Pojawia się w:
Polityka i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Зигзаги культурной политики Советского Союза эпохи «холодной войны»
Zigzags in Cultural Policy of the Soviet Union in the Cold War Epoch
Autorzy:
Солошенко, В.В.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676592.pdf
Data publikacji:
2021-06-10
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
культурна політика
СРСР
УРСР
«холодна війна»
«відлига»
протистояння
українська інтелігенція
національне питання
cultural policy
the USSR
the Ukrainian SSR
the Cold War
the Thaw
confrontation
Ukrainian intelligence
national issue
Opis:
Ця стаття написана на основі доповіді, зробленої під час  роботи міжнародного японсько-польсько-українського круглого столу «Культурні і академічні зв’язки між країнами Східного блоку та Заходу в період «холодної війни»», організованого Інститутом соціальних досліджень Охара/Університетом Хосей (Токіо, Японія) в кооперації з ДУ «Інститут всесвітньої історії Національної академії наук України» (Київ, Україна) і Ягелонським університетом (Краків, Польща). З тим, щоб прочитання цієї статті було більш доступним для вчених держав пострадянського простору, дальнього і ближнього зарубіжжя автор, як виключення, обрала саме російську мову, яку японські колеги і професори з Університету Охара/Токіо та інших університетів опановували в період «холодної війни», навчаючись в СРСР.  У статті підкреслено, що вхождення в Радянський Союз України, на правах союзної республіки-засновниці і проголошення курсу на створення нового суспільно-економічного ладу, передбачало низку важливих соціальних трансформацій. В СРСР були втілені індустріалізація, колективізація і культурна революція, відкривалися багаточисельні університети, наукові інститути, театри та інші заклади культури. Радянська культура, відповідно до офіційного визначення, слугувала будівництву соціалістичного суспільства. Водночас культурна політика Радянського Союзу пересідувала завдання зміни суспільної свідомості, ліквідації приватної власності, відмови від релігії. Вона, беручи за основу комуністичну ідеологію, покликана була слугувати формуванню «нової радянської людини». Автором показано, яким був вплив «холодної війни» на культуру СРСР. Підкреслено, що розвиток нових галузей промисловості і наукові відкриття світового значення, зроблені радянськими вченими, надавали можливість ширше використовувати досягнення людства для подальшого розвитку і примноження культурних багатств. Також про доягнення і втрати щодо утверждення українського національного питання йдеться в цій статті.
Presented article has been written based on the report, which was delivered at the International Workshop “The Cultural and Academic Relations between the Eastern Bloc Countries and the West during the Cold War Period” organized by the Ohara Institute for Social Research/Hosei University (Tokyo, Japan) in cooperation with the State Institution “Institute of World History of the National Academy of Sciences of Ukraine” (Kyiv, Ukraine) and Jagielonian University (Krakow, Poland).In order for reading this article to be more accessible for the scholars of post-Soviet countries, far and near abroad, the author, on exceptional basis, used Russian as the language of her research. Because exactly Russian was the language of learning of the author’s Japanese colleagues, professors from the Hosei University / Tokyo and other universities during their studying in the USSR in the Cold War years.The article underlines that accession of Ukraine to the Soviet Union as the Union Republic-co-founder and its commitment to the establishment of the new social and economic system involved a series of public transformations. In the Soviet Union, the industrialization, collectivization, and cultural revolution were conducted, numerous universities, scientific institutions, theatres, and other culture centers were opened. Soviet culture, as officially defined, served the purpose of construction of a socialist society. At the same time, the cultural policy of the Soviet Union had not only the objectives of changing public consciousness, covered the principles of liquidation of private property and repudiation of religion, but also, on the base of communist ideology, it was intended to provide a formation of the «New Soviet Man». The author demonstrated the Cold War influence on the culture of the USSR. The research highlighted that the development of new industries and scientific discoveries of global significance by the Soviet scientists enabled to use to a greater extent of human achievements for further progress and cultural wealth accumulation. The article deals with the achievements and loses in the process of Ukrainian national identity assertion.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 14; 196-208
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 208

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies