Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Borkowski, Andrzej" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 69
Tytuł:
Omówienie: Jacek Borkowski, Andrzej Kuczkowski, Cussalyn-Cosslin-Koszalin. Źródła archeologiczne do dziejów Koszalina, "Koszalińskie Zeszyty Muzealne" Seria B-VIII: Archeologia, Tom I, Koszalin 2011, ss. 315.
Autorzy:
Kowalska, Anna B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440592.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2011, 8; 375
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbole i symbolika w dziełach Jana Amosa Komeńskiego
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194816.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Opis:
The author of the article believes that Jan Amos Comenius considered learning and education particularly important and associated them with the spiritual and religious side of man. This sacred reality, unavailable to sensory cognition, is represented in his texts through allegorical and symbolic images, leading the reader towards some ultimate fullness, where the realization of man's ultimate purpose and destiny is made possible.
Źródło:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika; 2015, 2; 137-144
2450-7245
2658-1973
Pojawia się w:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pius Vates
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030565.pdf
Data publikacji:
2021-02-21
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
pious poetry
liturgical function of the text
religious literary themes
poet as a prophet
Opis:
The question dealt with in the paper is as follows: to what extent might the notion of “religious literature” be functional if applied both to the early modernliterature and the contemporary literary culture? Does it mean “sacred literature,” simply opposed to the “secular” one, whatever it might mean? The author’s suggestion is to use the notion of “religious literature” more consistently, depending strictly on the liturgical functions of the text (e.g. of prayers, hymns or homilies), while the term “sacred literature” should be used only with reference to the so-called “Sacred Books,” i.e. the Revelation recognized in a given religious system. The sense of the terms “pious literature” or “pious poet,” however, should be much broader, going beyond the limitations of religious functions of the text and reflecting a quasi-prophetic intellectual and moral status of the writer.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 1; 63-73
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Retoryczne aspekty ekspozycji idei mądrości w Pampaedii Jana Amosa Komeńskiego
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195023.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Jan Amos Komeński
retoryka
pansofia
Pampaedia
barok
Opis:
Artykuł poświęcony jest retorycznym i kulturowym aspektom ekspozycji idei mądrości w Pampaedii Jana Amosa Komeńskiego. Szkic koncentruje się zwłaszcza na rozpoznaniu sposobów jej ukazywania oraz ujawniania zaplecza intelektualnego – kontekstów i źródeł, które stale ożywiają myśl Jana Amosa, jak i na unaocznieniu jej funkcji i miejsca w strukturze dzieła. Badania ujawniają, iż „mądrość” jest dla Komeńskiego najważniejszym atrybutem Stwórcy, a nawet określającym Jego istotę symbolem – Wieczna Mądrość.
Źródło:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika; 2020, 7; 175-183
2450-7245
2658-1973
Pojawia się w:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komeński oraz literatura i kultura baroku wobec zjawiska starości w kontekście badań interdyscyplinarnych
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194930.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Jan Amos Komeński
starość
barok
literatura
kultura
Opis:
Artykuł jest poświęcony problemowi starości w dziełach Jana Amosa Komeńskie-go w kontekście literatury i kultury barokowej. Obiektem badań stały się dzieła: Labirynt świata i raj serca, Jedyne konieczne, Pampaedia, Wielka dydaktyka. Refleksja Jana Amosa na temat starości ma swoje źródła biblijne, jak też wyrasta z dociekań i opinii grecko-rzymskich myślicieli. Dla Komeńskiego wysnuty z tradycji obraz starości jest wciąż żywy i aktualny.
Źródło:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika; 2019, 6; 177-188
2450-7245
2658-1973
Pojawia się w:
Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne. Seria pedagogika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym Emiliana (Vafeidisa) Simonopetrity
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420207.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Elder Aimilianos of Simonopetra
prayer
Philokalia
monasticism
Mont Athos
starzec Emilian Simonopetrita
modlitwa
Filokalia
monastycyzm
Góra Athos
Opis:
Starzec Emilian określa modlitwę charyzmą, niebiańskim radosnym spotkaniem i komunią Boga z człowiekiem. Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym starca jest uzależniona od stanu naszego umysłu, który powinien być czysty, pozbawiony wszelkiej obcej treści w oczekiwaniu przyjścia Boga. Prawdziwa modlitwa odrzuca wszelki smutek i małoduszność, zaś ramki prawa w których może zaistnieć są określane przez pokój, ciszę, spokój ducha, absolutne wyciszenie i milczenie. W rzeczywistości modlitwa nie jest czymś, co czyni sam człowiek, jedynie to rozpoczyna, tego pragnie, ale wypełnia ją Duch Święty. Modlitwa jestnaszą powszednią powinnością życiową. O sukcesie podczas modlitwy możemy mówić wówczas, gdy stanie się naszym miejscem schronienia. W swym nauczaniu starzec rozróżnia czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, które mają wpływ na modlitwę. Do pierwszych zalicza stan naszego ducha i jego związek z Bogiem, zaś modlitwę określa mianem homilii umysłu, oddechem ducha, pokłonem oddawanym Bogu. Do drugich zalicza wiedzę o różnych sposobach modlitwy, niezbędną do mistycznego natchnienia przez Ducha Świętego. Takimi są uczestnictwo w liturgii Bożej, modlitwa nieustanna, jezusowa i własna, reguła modlitewna, rozważania w skupieniui wyciszeniu. Modlitwa nie izoluje się sama w sobie, ale pozostaje w ścisłym związku z uczestnictwem w nabożeństwach, dziękczynieniem, czuwaniem, w celu pokonania cielesnych namiętności. Starzec przestrzega przy tym, aby modlitwa nie stała się powodem odizolowania, ponieważ wówczas stanie się kłamliwą i nieszczerą. Modlitwa nie jest pracą umysłową która męczy, ale jest pełnią dynamizmu nakierowanego na Boga.
Źródło:
ELPIS; 2017, 19
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces sądowy protosyngla i egzarchy patriarszego arcydiakona Nicefora Paraschesa Kantakuzena
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167227.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
Nicefor Parasches Kantakuzena
Kościół prawosławny
Polska
Niceforos Parasches Cantacuzene
Orthodox Church
Polska
Opis:
Nikephoros was born around 1537 in Trikala in Thesalia. After the monastic tonsure in 1557, he went to study in the famous university of Padua. In 1572 he was nominated patriarch’s Exarch in Venice, though still remaining the administrator of patriarch Jeremiah. He arrived in Constantinople around 1580 at the time of return to the patriarchal throne of Jeremiah II Tranos. Jeremiah had an excellent knowledge of the level of the church life and of problems of the Slavs. Multilateral action against the efforts of Vatican to impose the new church calendar on the orthodox inhabitants of Polish-Lithuanian Commonwealth was an excellent means to tighten the bonds with the distant province of the patriarchal throne. Jeremiah sent for the first time protosyncel Nikephoros, archimandrite Dionisios and their translator Theodore in order to obviate the problem and deliver patriarch’s letters addressed to the hierarchs as well as the orthodox faithful in the Commonwealth. In a decree of the Misonos synod in Constantinople of 1592 the patriarchs of the East expressed the necessity of sending to the Commonwealth the ecumenical patriarch’s exarch. Based on the common decision of the patriarch Jeremiah of Constantinople, Meletios of Alexandria and the representatives of Antiochia and Jerusalem the protosyncel Nikephoros was appointed for this post. He was assigned the first in the Church hierarchy, the eldest among the teachers and the protosyncel of the ecumenical throne with all the rights to intervene in the affaires of the diocese belonging to the 51patriarchate of Constantinople. He was also given the right to supervise, summon church trials and counsel in the matters of faith as well as in other church affaires. In 1595 Nikephoros set off for the Commonwealth, but was arrested and imprisoned while crossing the border. He managed to escape after 6 months. Then he strived to fortify and defend the faith, to propagate education. Moreover he was a lecturer at the Ostrog Academy, he dealt with the apostasy among the hierarchy. His activity made him many enemies, therefore Nikephoros was falsely accused of spying for the Turkish/Osman Empire, entering the Commonwealth against the king’s ban, usurping the role of the representative of the patriarch of Constantinople. During the law suit he was also accused of participating in the anti-union synod in Brest. Several prosecutors withdrew their accusations, even the judges were not sure that Nikephoros was guilty, therefore king Sigismund II Vasa could not give the court’s ruling and delayed it till more satisfying evidence would be gathered. In the meantime Nikephoros was kept in the stronghold in Malbork. Though Nikephoros was never proven guilty and despite numerous interventions of patriarch of Constantinople, of patriarch Meletios of Alexandria and of prince Constantine Ostrogsky as well as of many others, the patriarch’s Exarch for Commonwealth died in prison of hunger. He died like a martyr for having fought for orthodoxy against the powerful of the Commonwealth wanting to introduce the Church union.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 35-54
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konterfekt polsko-litewskich zbliżeń w poezji Wacława Potockiego (Ogród nie plewiony, Moralia)
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031017.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Polish-Lithuanian Commonwealth
Waclaw Potocki
poetry
Baroque
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Wacław Potocki
poezja
barok
Opis:
The paper deals with less well-known poetry of Wacław Potocki, which concerns Polish and Lithuanian relations. The poems show the multicoloured picture of social and political tensions between the Lithuanians and the Poles. A satiric tone and the moral high ground prevail in Potocki’s poems. Stable relations between Poland and Lithuania are perceived by the writer as the key factor for safety and development of the common country. The writings sometimes present a critical attitude of the poet towards the separatist tendency of Lithuania, and they also reveal the poet’s pride in belonging to the Polish-Lithuanian Commonwealth.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 235-245
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Procesy sądowe monasteru poczajowskiego ze starostą sandomierskim i kasztelanem bielskim Andrzejem Firlejem
Lawsuits of the Pochayiv Monastery by Starosta of Sandomierz and Castellan of Belz Andrzej Firlej
Autorzy:
Borkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420217.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Monaster Poczajowski
Hiob Zalizo
Andrzej Firlej
procesy sądowe
Pochayiv Monastery
Job of Pochayiv
lawsuits
Opis:
Historia monasteru poczajowskiego związana jest z wizytą greckiego metropolity Neofita u szlachcianki o imieniu Anna Gojska z Orli, miejscowości położonej kilka mil od Poczajowa. Hierarcha podarował Annie przywiezioną z Konstantynopola ikonę, która została umieszczona w jej prywatnej kaplicy na około 30 lat. W 1597 Anna przekazała ikonę do monasteru na górze poczajowskiej. Podarowała jemu także grunta i fundusze. Dzięki hojnym ofiarom szlachcianki mnisi wznieśli nową kamienną Cerkiew, do której przenieśli ikonę. W 1604 r. do wspólnoty monastycznej dołączył Iwan Zalizo. Otrzymał imię mnisze Hioba i został wybrany igumenem monasteru. Hiob wprowadził surową regułę, dyscyplinę i inne reformy życia monastycznego. Po śmierci Anny, górę, na której był położony monaster odziedziczył wnuk Anny Andrzej Firlej, starosta sandomierski i kasztelan bielski, po konwersji do Kościoła luterańskiego nastawiony nieprzychylnie do prawosławia. W 1623 r. Firlej najechał zbrojnie monaster, rabując cudowną ikonę oraz wiele kosztowności. Hiob był inicjatorem procesów sądowych monasteru poczajowskiego z kasztelan bielski. Dzięki jego staraniom Trybunał Lubelski polecił zwrot wizerunku, co faktycznie nastąpiło. Decyzją sądu Andrzej Firlej ostatecznie zwrócił ikonę mnichom w 1644 r. Hiob Poczajowski zmarł 25 października 1651.
The story of the Pochayiv Monastery began with the visit of the greek Metropolitan Neofit to a woman named Anna Gojska at Orla estate, several miles from Pochaev. He gave Anna an icon brought from Constantinople, and it stayed in her private chapel for some 30 years. In 1597 Anna gave the icon to the monastery on the mountain. She also gave lands and money. The monks built a new stone Dormition church to house the icon, for which Anna also gave funds. In 1604, the monastic community was joined by Ivan Zalizo. He received the monastic name of Job and was elected the monastery’s hegumen. Job introduced strict discipline and other reforms of monastic life. After Anna died, the mountain on which the monastery lay was inherited by Anna’s grandson Andrzej Firlej, governor of Sandomierz and Castellan of Belz, a convert to the Lutheran Church and very opposed to Eastern Orthodoxy. In 1623 Firlej raided the monastery, taking the holy icon and many jewelry. Job was initiated lawsuits of the Pochaiyv Monastery with Castellan of Belz. Thanks his to the efforts the Court of Lublin ordered the return image of what actually occurred. Court decision Andrzej Firlej finally returned the icon to the monks in 1644. Job of Pochayiv died on October 25, 1651.
Źródło:
ELPIS; 2015, 17; 65-80
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 69

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies