Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Biskup, Roman." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-31 z 31
    Tytuł:
    Cel wizyty ad limina Apostolorum
    Purpose of the Visit ad limina Apostolorum
    Autorzy:
    Kukulska, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2008150.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    biskup
    Biskup Rzymu
    jedność
    kolegialność
    bishop
    Roman Pontiff
    unity
    collegiality
    Opis:
    Ad limina Apostolorum oznacza obowiązek biskupa diecezjalnego i zrównanych z nim w prawie (wikariusz apostolski, opat terytorialny, prałat terytorialny, administrator apostolski administratury apostolskiej erygowanej na stałe, ordynariusz wojskowy, ordynariusz sprawujący władzę w Ordynariacie Personalnym dla byłych anglikanów, administrator apostolski Personalnej Administratury Apostolskiej Świętego Jana Marii Vianney’a) odwiedzenia, w ustalonym czasie, grobów Apostolskich i zdania relacji o stanie swoich Kościołów partykularnych. Dlatego też przedmiotem artykułu jest scharakteryzowanie celów wizyty ad limina Apostolorum. Autor opisuje każdy etap wizyty: 1) uczczenie grobów Apostołów Piotra i Pawła; 2) spotkanie z papieżem i 3) odwiedzenie dykasterii Kurii Rzymskiej. Zasadniczym celem wizyty jest wzmocnienie kolegialności i jedności w Kościele.  
    Ad limina Apostolorum means the obligation of the diocesan bishop and those who are equal to him under law (apostolic vicar, territorial abbot, territorial prelate, apostolic administrator of an apostolic administration which has been erected on a stable basis, military ordinary, personal ordinary of personal ordinariates for anglicans entering into full communion with the catholic Church and apostolic administrator of Personal Apostolic Administration of Saint John Maria Vianney) to visit, at stated times, the thresholds of the Apostles, and to present themselves before the pope to give an account of the state of their particular Churches. Therefore, the subject of the article is to characterize the purposes of the visit ad limina Apostolorum. The Author describes each stage of the visit: 1) venerating the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul; 2) meeting the Roman Pontiff and 3) visiting the Roman dicasteries. The essential purpose of the visit is to strengthen collegiality and unity in the Church.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2016, 5, 2; 67-77
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tadeusz Białous, Biskup Stanisław Kostka Łukomski (1874-1948). Pasterz niezłomny, Rajgród 2010, ss. 358, il
    Autorzy:
    Kawecki, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023823.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    biskup Łukomski
    parafia
    Florian Stablewski
    bishop Łukomski
    parish
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2013, 99; 357-363
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ksiądz Zygmunt Chmielnicki – biskup żytomierski czy kandydat na biskupa pomocniczego w diecezji łuckiej?
    Rev. Zygmunt Chmielnicki – a bishop of Żytomierz or an auxiliary bishop in the diocese of Lutsk?
    Autorzy:
    Dębowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783824.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ks. Zygmunt Chmielnicki
    rzymskokatolicka diecezja łucka
    rzymskokatolicka diecezja żytomierska
    biskup żytomierski
    biskup pomocniczy w Łucku
    Rev. Zygmunt Chmielnicki
    the Roman Catholic diocese of Lutsk
    the Roman Catholic diocese of Żytomierz
    the bishop of Żytomierz
    an auxiliary bishop in Lutsk
    Opis:
    Rev. Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), a priest of the diocese of Lutsk has a mysterious card from the period of World War II in his biography. Some believe that he was appointed (or consecrated) as bishop of Żytomierz by the ordinary bishop of Lutsk, Adolf Piotr Szelążek. Another hypothesis is, however, more probable: he was Bishop Szelążek’s candidate for an ordinary bishop of Lutsk (after the death of Bishop Stefan Walczykiewicz, 11 May 1940). The following study is devoted to the arguments against the claim that Rev. Chmielnicki was a bishop of Żytomierz (it is improbable), and the work presents the analysis of the reasons why it was more probable that Rev. Chmielnicki was a candidate for the post of auxiliary bishop in Lutsk. After World War II, Bishop Adolf Piotr Szelążek abandoned his attempts to appoint Rev. Zygmunt Chmielnicki as auxiliary bishop due to the fact that his candidate died in KL Gross-Rosen 16 April 1944 and the Easter borderlands of the Republic of Poland, including the whole diocese of Lutsk, were incorporated into the Soviet Union.
    Ksiądz Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), kapłan diecezji łuckiej, posiada w swojej biografii z okresu II wojny światowej zagadkową kartę. Niektórzy twierdzą, że został nominowany (czy też nawet konsekrowany) przez ordynariusza łuckiego bpa Adolfa Piotra Szelążka na biskupa żytomierskiego. Bardziej jednak prawdopodobna jest hipoteza, że był on kandydatem bpa Szelążka na biskupa pomocniczego w Łucku (po śmierci bpa Stefana Walczykiewicza 11 maja 1940 r.). Niniejsze opracowanie jest poświęcone przedstawieniu argumentów zaprzeczających przekazowi, jakoby ks. Chmielnicki był biskupem żytomierskim (ze względu na nieprawdopodobieństwo tego twierdzenia) oraz analizie przesłanek wskazujących na to, iż bardziej prawdopodobne było wysunięcie ks. Chmielnickiego jako kandydata na stanowisko biskupa pomocniczego w Łucku. Po zakończeniu II wojny światowej bp Adolf Piotr Szelążek nie kontynuował już starań o nominację biskupa pomocniczego w Łucku, gdyż stały się one bezprzedmiotowe ze względu na śmierć ks. Zygmunta Chmielnickiego w KL Gross-Rosen 16 kwietnia 1944 r. oraz włączenie kresów wschodnich II Rzeczypospolitej (w tym całego obszaru diecezji łuckiej) do Związku Sowieckiego, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 133-144
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posłuszeństwo ordynariuszowi według kanonu 273 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    The Obedience to the Ordinary According to Canon 273 of the 1983 Code of Canon Law
    Autorzy:
    Brinda, Štefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1998582.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    posłuszeństwo
    Kościół
    Biskup Rzymu
    biskup diecezjalny
    obedience
    Church
    Roman Pontiff
    diocesan bishop
    Opis:
    Przysięga posłuszeństwa składana podczas święceń kapłańskich. Odwzorowanie istoty posłuszeństwa duchownych znajduje się w Jezusie Chrystusie, najwyższym Kapłanie i Pasterzu. Duchowni poprzez sakrament kapłaństwa uczestniczą w Chrystusowym kapłaństwie. Z ustanowienia Bożego Kościół jest hierarchicznie uporządkowany. Dlatego duchowny powinien okazywać szacunek i posłuszeństwo papieżowi oraz swojemu ordynariuszowi, którzy reprezentują urząd apostolski, poprzez apostolskie posłuszeństwo.
    The promise of obedience becomes the real promise in an act of ordination. The core of the priest obedience is in the example of Jesus Christ, the highest Pastor and the Priest through whom they are part of Christ’s priesthood. Church is a hierarchical order from God’s provision of it, therefore priest is required to show respect and obedience to the pope and superiors who are members of apostolic fellowship.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 1; 93-107
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    [Recenzja]: Grzegorz Liebrecht, Biskup Augustyn Łosiński. Ordynariusz Diecezji Kieleckiej w latach 1910-1937,Kielce 2018, ss. 302, il.
    Autorzy:
    Kawecki, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784017.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    diecezja kielecka
    biskup
    zabory
    I wojna światowa
    II Rzeczpospolita
    diocese of Kielce
    bishop
    annexation
    world war I
    Poland Republic II
    Opis:
    -
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 451-457
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pasja z Tegernsee: misja u pogan, liturgia i kreacja hagiograficzna
    Autorzy:
    Michałowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2052888.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    hagiografia
    biskup
    poganie
    misja
    dedykacja kościoła
    liturgia
    hagiography
    bishop
    pagans
    mission
    church dedication
    liturgy
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest Pasja z Tegernsee napisana w pierwszej połowie XI w., a w szczególności sposób, w jaki hagiograf przedstawił misję św. Wojciecha u Prusów. Misja ta miała się dokonywać w rytm godzin kanonicznych, próba zaś ewangelizowania pogańskich Prusów została przedstawiona jako dedykacja kościoła. W tym ujęciu duszpasterstwo i publiczny kult Boży są jednym i tym samym – koncepcja niezwykle rzadko pojawiająca się we wczesnośredniowiecznej hagiografii.
    The article is devoted to the Passion from Tegernsee written in the first half of the 11th century, and especially to how the hagiographer presented a mission of St Adalbert (Wojciech) among Prussians. The mission was described as carried out to the rhythm of canonical hours, while an attempt to evangelize the pagan Prussians was pictured as the dedication of the church. In such a depiction, the pastoral care and public cult of God are one and the same – the concept extremely rare in early medieval hagiography.
    Źródło:
    Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2020, 58; 11-32
    0081-7147
    Pojawia się w:
    Studia Źródłoznawcze. Commentationes
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak interpretować normy kodeksowe? Prawo kanoniczne wyrazem jedności Kościoła
    Autorzy:
    Rozkrut, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669263.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Roman Bishop
    interpretation
    unity
    particular law
    universal law
    principles
    Biskup Rzymski
    interpretacja
    jedność
    prawo partykularne
    prawo powszechne
    zasady
    Opis:
    It is over a quarter of a century since the promulgation of the postconciliar Code of the Canon Law. The past time is characterized by insignificant revisions of the Code legislation introduced both by John Paul II as well as Benedict XVI. Daily life of the Church provides various information that canons of the Code of John Paul II are incessantly interpreted, mainly by judiciary of the Church as well as practice of the diocesan curias and parish offices; naturally it is necessary here to emphasize the considerable and dominant role in applying law by practice of the Roman Curia. Apart from this, it is essential to add the legislative action of particular diocesan bishops and conferences of bishops, among which the Italian Bishops’ Conference must be predominantly highlighted. Particular legislation issued by postconciliar particular and diocesan synods cannot be omitted; undoubtedly widely understood postconciliar monastic law also remains a specific collection of the canon law. The article discusses the aspect of an eventual possibility of changing the retirement age of the parish priest by a legislator, mainly by pointing out how to interpret the canons of the binding Code properly. This aspect is examined not unilaterally but in relation to two issues, i.e. regarding canonical marriage process and abovementioned matter concerning the eventual possibility of changing the retirement age of the parish priest. This is a short scientific reflection on the subject of interpretation of the norms of the Code, without critical reference to particular judicial as well as administrative and legal practice.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 2
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szafarz sakramentu bierzmowania w świetle Pontyfikału i Rytuału rzymskiego oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    Minister of the sacrament of confirmation in light of “The Pontifical”, “Roman Ritual” and “Code of Canon Law” of 1983
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503201.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    sakrament bierzmowania
    szafarz
    biskup
    prezbiter
    Pontifikał Rzymski
    Rytuał Rzymski
    the sacrament of confirmation
    minister
    bishop
    presbyter
    Roman Pontifical
    Ritual Roman
    Opis:
    The purpose of the article is to share the reflection about the minister of the sacrament of confirmation in light of two binding liturgical books: the Pontifical “Ordo Confirmationis”, the Ritual “Ordo initiationis christianae adultorum” and the Code of Canon Law of 1983. The sacrament of confirmation is usually administered by the bishop, however he isn’t the only minister of this sacrament, since a presbyter may be authorised by the bishop to administer this sacrament as well. Although the Constitution “Lumen gentium”, no 26 defines bishops as appropriate ministers of confirmation (ministri originarii confirmationis) by introducing this new term to terminology, the legislator of the Code calls the bishop an ordinary minister (minister ordinarius), applying the term used in the Church since the church council in Florence. Most canonists share the opinion that the term “ordinary minister”, which is traditionally and historically justified, seems to be more capacious and comprises the church council term “minister originarius”. Here in turn the meaning of the latter one is emphasized by theologians, according to whom the church council by using this new term brings out the truth that the intervention of the bishop in the sacrament of confirmation is the extension of the event of Paschal Pentecost. In this perspective the person of bishop who administers the sacrament of confirmation becomes a connection with Pentecostal Church, a guarantee of Church unity. Due to his presence and service confirmands have stronger feeling of connection with their own diocese and with the universal Church. According to the binding doctrine and the law of universal Church, the sacrament of confirmation is administered legally by presbyters. In Roman Pontifical and in the Code of Canon Law of 1983 an extension of presbyters’ rights can be noticed in terms of administering the sacrament of confirmation in light of the rules which were previously binding.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 1; 189-208
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy biskup diecezjalny może wpływać na decyzje swego sądu? Refleksje na kanwie wypowiedzi papieża Franciszka do Trybunału Roty Rzymskiej z 29 stycznia 2021 r.
    Can a Diocesan Bishop Influence the Decisions of his Diocesan Tribunal? Reflections on the Pope Francis’ Statement to the Roman Rota on January 29, 2021
    Autorzy:
    Majer, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1773652.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół katolicki
    Rota Rzymska
    biskup diecezjalny
    sądownictwo kościelne
    wikariusz sądowy
    stwierdzenie nieważności małżeństwa
    niezawisłość sędziowska
    Mitis Iudex Dominus Iesus
    Catholic Church
    Roman Rota
    diocesan bishop
    Ecclesiastical judicature
    the judicial
    vicar
    judicial independence
    Opis:
    Inspiracją do napisania artykułu była wypowiedź papieża Franciszka, w której zachęcał biskupa, niezgadzającego się z decyzją własnego trybunału diecezjalnego, do samodzielnego osądzenia sprawy. Analizowane są następujące zagadnienia: władza sądownicza biskupa diecezjalnego, wezwanie papieża Franciszka do osobistego rozpoznawania spraw sądowych przez biskupa, potestas vicaria wikariusza sądowego (oficjała) i jego niezależność od biskupa w sądzeniu spraw. Troska biskupa diecezjalnego o poprawne sprawowanie sprawiedliwości, zgodnie z prawem i Magisterium Kościoła, nie może polegać na interweniowaniu w konkretnych sprawach, ale wyraża się w szeroko rozumianej trosce biskupa o sąd diecezjalny, przede wszystkim zaś w obsadzaniu urzędów sądowych kompetentnymi osobami, którym biskup winien zapewnić warunki do rzetelnego sprawowania posługi sądowniczej.
    This paper was inspired by the Pope Francis’ statement in which he encouraged a bishop who disagreed with the decision of his own diocesan tribunal to judge the case himself. The following issues are analyzed in the paper: 1) the judicial power of the diocesan bishop, 2) the Pope Francis’ call for the bishop to personally judge, and 3) the potestas vicaria of a judicial vicar (offcialis) and his independence from the bishop in judging. The concern of a diocesan bishop for the proper administration of justice, in accordance with the law and the Magisterium of the Church, cannot consist in intervening in specific cases, but it should be expressed in a bishop’s concern for the diocesan tribunal in the broadest sense of the term, especially in the filling of judicial offices with competent persons to whom a bishop should provide with conditions for the reliable exercise of judicial ministry.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 2; 167-197
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek biskupa diecezjalnego wizyty ad limina Apostolorum
    Obligation of Diocesan Bishop of a Visit ad limina Apostolorum
    Autorzy:
    Margiewicz, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913338.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    uczczenie grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła
    Kościół partykularny
    Kuria Rzymska
    Biskup Rzymu
    venerate the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul
    particular Church
    Roman Curia
    Roman Pontiff
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest charakterystyka obowiązku biskupa diecezjalnego wizyty ad limina Apostolorum. Na początku autor wyjaśnia z czego wynika taki obowiązek i jakie podmioty są zobowiązane do wizyty u progu Apostołów. Powinność ta spoczywa na biskupie diecezjalnym, ale także na innych rządcach Kościołów partykularnych, którzy są zrównani z nim w prawie, tj. na wikariuszu apostolskim, opacie terytorialnym, prałacie terytorialnym i administratorze apostolskim administratury apostolskiej erygowanej na stałe. Zobligowanymi są także przełożeni Kościołów partykularnych utworzonych z racji motywów personalnych, tj. ordynariusz wojskowy, ordynariusz sprawujący władzę w Ordynariacie Personalnym dla byłych anglikanów czy administrator apostolski Personalnej Administratury Apostolskiej Świętego Jana Marii Vianney’a. Następnie autor przedstawia przygotowanie do wizyty ad limina, które obejmuje dwa elementy: przygotowanie dalsze oraz przygotowanie bliższe. Pierwszy etap obejmuje przygotowanie pięcioletniej relacji dotyczącej stanu diecezji. Drugi etap, w którym szczególne zadanie ma Sekretariat Konferencji Biskupów oraz Urząd ds. Koordynacji Wizyt, zawiera ustalenie terminu takiej wizyty oraz jej programu. Autor opisuje każdy element wizyty ad limina Apostolorum, tj. nawiedzenie grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła, spotkanie z Biskupem Rzymu oraz wizyty w dykasteriach Rzymskich.
    The subject of the article is to characterize the obligation of diocesan bishop of a visit ad limina Apostolorum. At the beginning the author explains what such a duty results from and what entities are obliged to a visit ad limina Apostolorum. The obligation of a visit ad limina Apostolorum rests on the diocesan bishop and other high ecclesiastical officials who are equal to him under law, i.e. apostolic vicar, territorial abbot, territorial prelate, apostolic administrator of an apostolic administration which has been erected on a stable basis, military ordinary, personal ordinary of personal ordinariates for anglicans entering into full communion with the catholic Church and apostolic administrator of Personal Apostolic Administration of Saint John Maria Vianney. Then the author presents the preparation for a visit ad limina Apostolorum which includes two elements: remote preparation and immediate preparation. The first stage concerns the preparation of quinquennial report on the state of the diocese. The second one, in which particular task has the Secretariat of the Episcopal Conference and the Coordinating Office for the Visit, includes establishing a date and the schedule of the visit. The author describes each element of the visit, i.e. venerate the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul, meeting the Roman Pontiff and visiting the Roman dicasteries.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 37-51
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia żydowska w Armii Polskiej w ZSRR i biskup polowy Józef Gawlina
    The Jewish question in the Polish Army in the USSR and Field Bishop Józef Gawlina
    Autorzy:
    Żurek, Jacek
    Ryger, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082912.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
    Tematy:
    Jews
    Soviet occupation of Poland
    Gawlina
    Roman Catholic ministry
    field bishop
    Polish Army in the USSR
    anti-Semitism
    antysemityzm
    Armia Polska w ZSRR
    biskup polowy
    duszpasterstwo rzymskokatolickie
    Żydzi
    okupacja radziecka
    Opis:
    Oparty na wspomnieniach oraz wybranych archiwaliach (Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie) artykuł o położeniu obywateli polskich pochodzenia żydowskiego w ZSRR w latach 1939-1943. Opisano uwarunkowania prawne oraz społeczno-polityczne egzystencji ludności żydowskiej, deportowanej do Związku Radzieckiego z województw wschodnich Polski po roku 1939. Utworzenie Armii Polskiej w ZSRR w roku 1941 umożliwiło w roku następnym ewakuację części polskich obywateli, którzy zostali zwolnieni z więzień, obozów koncentracyjnych i zesłania, do Iranu. Sytuacja ówczesna przedstawicieli mniejszości narodowych państwa polskiego, w tym mniejszości żydowskiej, które znalazły się w ZSRR, związana była ze sprawą przedwojennej granicy polsko-radzieckiej, zakwestionowanej przez Rosjan, uznających za nadal wiążące postanowienia paktu Ribbentrop–Mołotow z roku 1939. Mniejszości te stały się swoistym zakładnikiem władz radzieckich, które odmówiły im prawa do zachowania obywatelstwa polskiego, a tym samym uniemożliwiły opuszczenie ZSRR, podobnie jak znacznej części cywilnej ludności polskiej, nie związanej bezpośrednio z Armią Polską w ZSRR. Jedną z osób, które drogą nacisków oraz starań osobistych usiłowały dopomóc w ewakuacji żydów do Iranu, był biskup polowy Wojska Polskiego Józef Gawlina (1933-1947), który od kwietnia do września 1942 roku przebywał w ZSRR, zajmując się opieką nad ludnością cywilną oraz duszpasterstwem wojskowym
    The article, based on memories and selected archives from Polish Institute and General Sikorski Museum in London, presents the position of Polish citizens of Jewish origin in the USSR in the years of 1939-1943. Especialy the legal and socio-political conditions of the Jewish population deported to the Soviet Union from the eastern provinces of Poland after 1939 are described.Establishing the Polish Army in the USSR in 1941 enabled the evacuation to Iran the following year some of Polish citizens who were previously released from prisons, concentration camps and exile. However the conditions of representatives of the national minorities from the pre-war Polish State, including Jewish minority, were strictly related to the fact that Soviet authorities recognized the Molotov–Ribbentrop Pact from 1939 as a still valid and they were questioning pre-war boundary beetwen Republic of Poland and USSR. These minorities became a kind of hostage of the Soviets, which refused them the right to preserve Polish citizenship, and thus prevented them from leaving the USSR, as did towards a significant part of the Polish civilian population not directly related to the Polish Army in the USSR. One of the people who through mounting pressure and personal efforts tried to help in the evacuation of Jews to Iran, was a Field Bishop of the Polish Army Józef Gawlina (1933-1947), who staying in the USSR from April to September 1942 was taking care of civilians and military pastoral care
    Źródło:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2019, 1(10); 121-198
    2354-0435
    2719-8618
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z historii Kościoła katolickiego w ZSRR (1819-1939)
    Zur Geschichte der katholischen Kirche in der UdSSR (1918-1939)
    Autorzy:
    Dzwonkowski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041929.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    20. Jahrhundert
    Kirche
    Diözese
    Bischof
    Polen
    XX wiek
    kościół
    diecezja
    biskup
    Polska
    20th century
    church
    diocese
    bishop
    Polska
    Opis:
    In der ersten Zeit nach der bolschewistischen Revolution war die Hierarchie der katholischen Kirche bemüht, für sie einen modus vivendi in Sowjetrußland zu finden. Dies sollte sich jedoch bald als unmöglich erweisen, denn die Regierung der UdSSR war bestrebt, die Kirche allmählich und schließlich völlig zu liquidieren. Diesem Ziel diente die bereits 1918 eingeführte und danach weiter ergänzte, gut durchdachte religionsfeindliche Gesetzgebung. Der gesamte kirchliche Besitz wurde verstaatlicht und vom Staat übernommen. Die Mietung der Kirchen vom Staat war nur nach vorheriger Registrierung der religiösen Gemeinden möglich, die die Gläubigen zu bilden gezwungen waren. Die Geistlichen aller Konfessionen wurden ihrer Rechte beraubt, die religiösen Gemeinden zu leiten. Sie konnten von ihnen lediglich zum Abhalten von Gottesdiensten angestellt werden. In den Jahren 1922-1923 konfiszierten die Behörden alle wertvollen kirchlichen Gerätschaften, angeblich zu dem Zweck, sie zur Unterstützung der hungernden Bevölkerung in Rußland zu bestimmen, in Wirklichkeit jedoch, um die Gotteshäuser aller Konfessionen zu plündern. Der Vorschlag von Papst Pius XI. vom 18. Mai 1922, die Kostbarkeiten aus den katholischen Kirchen zu einem beliebigen Preis zurückzukaufen, wurde ignoriert. Auf dem Hintergrund des bei den Beschlagnahmeaktionen geleisteten Widerstandes und der Nichtrespektierung des Verbots des Religionsunterrichts für Kinder und Jugendliche fand im März 1923 in Moskau ein Prozeß gegen 14 der konterrevolutionären Tätigkeit beschuldigte Priester mit Erzbischof J. Cieplak an der Spitze statt. Es wurden zwei Todesurteile gefällt (J. Cieplak und K. Budkiewicz), von denen eines sofort vollstreckt wurde (K. Budkiewicz). Dieser Prozeß führte zur Liquidierung der Hierarchie der katholischen Kirche in Polen. Da die Kirche infolge der bolschewistischen Revolution die Mehrheit ihrer Geistlichen verloren hatte, wurde dreimal versucht, konspirative Priesterseminare zu gründen. Diese Versuche endeten mit der Verhaftung und der Verurteilung der Seminaristen und Lehrkäfte zu einigen Jahren Arbeitslager. Nur ganz wenige Alumnen aus dem Gebiet der Ukraine (Polen und Deutsche) konnten die konspirative Priesterweihe erhalten. Bald wurden sie alle verhaftet. Trotz aller immer drastischer werdenden Einschränkungen des religiösen Lebens (Verhaftung Geistlicher und religiös aktiver Laien, Schließung der Kirchen, Repressionen wegen religiöser Praktiken) waren sowohl die noch auf ihrem Posten verbliebenen Geistlichen als auch die Gläubigen aufopferungsvoll bemüht, das religiöse Leben unter den bestehenden Bedingungen aufrechtzuerhalten. Schnell entstand eine Doppelströmung: ein offenes und ein geheimes religiöses Leben. Letzteres wurde unter den Bedingungen wachsenden religionsfeindlichen Druckes und zunehmender Einschüchterung immer wichtiger. Die politische Polizei war natürlich sehr daran interessiert, auch dort ihre Spitzel einzuschleusen, um diese Strömung besser liquidieren zu können. Eine außerordnentlich wichtige Rolle spielten die auf dem Territorium der gesamten UdSSR im Untergrund wirkenden Gruppen des sog. Lebendigen Rosenkranzes, die unter konspirativen Bedingungen regel-mäßig zum gemeinsamen Gebet zusammenkamen. Dies war gleichzeitig die einzige Form sozialer Verbundenheit in der von den Behörden durch Terror rücksichtslos atomisierten Gesellschaft. Gegen Ende der dreißiger Jahre standen die Familien der mit allen Mitteln durchgeführten Atheisierung der Kinder und Jugendlieben in und außerhalb der Schule machtlos gegenüber. Selbst der religiöse Unterricht zu Hause wurde 1938 streng verboten. Um ihn aufzudecken, benutzen die Schulen raffinierte Untersuchungsmethoden zur Befragung der Kinder. Im Falle der Aufdeckung von Übertretungen dieses Verbots wurde die gesamte Familie mit Gefängnis bzw. Verbannung nach Sibirien bestraft. Von den Anfang der zwanziger Jahre in der ganzen UdSSR existierenden über 1200 Kirchen und Kapellen waren 1938 nur noch zwei übriggeblieben: in Moskau und in Leningrad. Das religiöse Leben der Katholiken war völlig in den Untergrund gegangen. In hohem Maße betraf dies auch die orthodoxe Kirche (die orthodoxe Kirche im Untergrund) und die anderen Konfessionen.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1997, 67; 351-381
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Struktura i kompetencje Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka
    The structure and jurisdiction of the Dicastery for promoting Integral Human Development
    Autorzy:
    Wojciechowski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046899.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dykasteria
    prawa człowieka
    Biskup Rzymu
    kuria rzymska
    dicastery
    human rights
    Roman Curia
    Bishop of Rome
    Opis:
    Dykasteria ds. promowania integralnego rozwoju człowieka będzie szczególnie kompetentna w kwestiach dotyczących migracji, potrzebujących, chorych i wyłączonych, zmarginalizowanych i ofiar konfliktów zbrojnych oraz katastrof naturalnych, więźniów, bezrobotnych i ofiar jakiejkolwiek formy niewolnictwa i tortury. Niniejszy artykuł ma celu ukazanie struktury i kompetencji nowopowstałej dykasterii, która wpisuje się w szeroki plan papieża zreformowania Kurii Rzymskiej w taki sposób, aby odpowiadając na potrzeby czasu i miejsca mogła ona lepiej realizować swoje główne zadanie, jakim jest niesienie pomocy Biskupowi Rzymu w załatwianiu spraw Kościoła powszechnego (kan. 360). Głównym zadaniem Dykasterii jest integrowanie różnych narodów ziemi.
    Dicastery for Promoting Integral Human Development will be particularly competent in matters concerning migration, the necessitous, the ill and the excluded, the marginalized and the victims of armed conflicts and natural catastrophes, the prisoners, the unemployed and victims of any form of slavery and torture. The goal of this article is to show the structure and jurisdiction of the newly created Dicastery, which is a part of the pope’s wide plan to reform the Roman Curia in a way that, by answering the needs of the times and the place, allows it to accomplish its main goal of helping the bishop of Rome in dealing with the matters of the universal Church (can. 360). The main goal of the Dicastery is to integrate different nations of the Earth.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2017, 4; 205-218
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat papieża według kan. 331 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    The Primacy of the Pope According to can. 331 of the 1983 Code of Canon Law
    Autorzy:
    Brinda, Štefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029031.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Następca
    Piotr
    Biskup Rzymu
    Rzym
    władza
    Successor
    Peter
    Roman Pontiff
    Rome
    power
    Opis:
    Kościół katolicki jest organiczną wspólnotą wszystkich wiernych chrześcijan z woli Jezusa Chrystusa. W tej organicznej wspólnocie każdy wierzący ma swoje miejsce i funkcje. Funkcje wiernych występują jako indywidualne i kolegialne, i są ściśle ze sobą połączone. Indywidualną funkcją w Kościele jest urząd papieża. Tak jak Apostoł Piotr został wybrany przez samego Chrystusa na pierwszego wśród Apostołów, tak i dziś papież jest głową Kolegium Biskupów. Papież, Biskup Rzymu, jest pierwszym następcą Apostoła Piotra, głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa na ziemi i pasterzem całego Kościoła. Na mocy swego urzędu ma w Kościele najwyższą, pełną, bezpośrednią, powszechną i zwyczajną władzę, którą może swobodnie wykonywać. Jego władza jest najwyższą władzą rządzenia i obejmuje władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
    The Catholic Church is an organic community of the Christian faithful who believe in Jesus Christ. Everyone has his place and functions in the Church. The functions of the faithful appear as individual and collegial, and are closely related together. The Pope’s office is an individual function in the Church. Like the Apostle Peter, he was chosen by Christ himself as the first of the Apostles, and so is the Pope today, he is the head of the college of bishops. The Pope, Roman Pontiff is the first successor of the Apostle Peter, the Vicar of Christ, and the pastor of the universal Church on earth. By virtue of his office he possesses supreme, full, immediate, and universal ordinary power in the Church, which he is always able to exercise freely. His authority is the supreme and it consists of legislative, executive and judicial one.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2020, 8, 2; 9-29
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja prawna legatów papieskich w prawie kanonicznym i międzynarodowym
    The position of papal Legates in canon and international law
    Autorzy:
    Wroceński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372538.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-08
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Biskup Rzymski
    legat papieski
    prawo kanoniczne
    prawo międzynarodowe
    pozycja prawna
    Stolica Apostolska
    Roman Bishop
    papal legate
    canon law
    international law
    legal position
    Holy See
    Opis:
    The key issue discussed by the author is the issue of the legal position of papal legates in canon and international law. The author presents first the historical aspect of the institution of the papal legates and argues that from the beginning of the Church the legates were present in it. The development of the Church and the increase in the number of followers and the emer-gence of new problems made it impossible for the Roman Pontiff a personal presence in the local Churches, hence he was sending his representatives to them. As a rule, they did not have jurisdiction, but they performed diploma-tic functions, and other tasks Church entrusted to them. The Middle Ages strengthened the position of papal legates. From the ninth century, a new quality appeared in their activities. They were sent to lay rulers of various countries to guard the affairs of the Church. In the thirteenth century, the office of the Apostolic Nuncio appears and further clarification of the rights of the papal legates. Unfortunately, their great power, and in fact its abuse, caused conflicts with local Ordinaries and state rulers. Hence, attempts were made to regulate the activities of the legates. It was not until the fif-teenth century, however, with the emergence of new state organisms, that stabilization in church and state diplomacy occured. Subsequent centuries brought weakness to the activity of diplomacy of the Holy See; only in the nineteenth century, and more specifically after the Congress of Vienna, its revival took place. During World War I and World War II, papal legates focused on efforts to stop war conflicts and helping victims of wars. Cur-rently, legates are established at local Churches, by the State governments and international organizations. Canon and international law defines their tasks, depending on the subject at which they act. By fulfilling the mission of representing the Bishop of Rome, they express his concern for the unity of the Church, and also show his commitment to the problems of all mankind.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 3; 29-71
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza kanonu 1370 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.
    Genesis of can. 1370 of the Code of Canon Law of 1983
    Autorzy:
    Wasilewicz, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797395.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    crime of physical forces
    cleric
    religious
    insult
    The Pope of Rome (the Roman Pontiff)
    bishop
    przestępstwo przymusu fizycznego
    duchowny
    zakonnik
    czynna zniewaga
    papież
    biskup
    Opis:
    In the article has been presented genesis of crime of physical forces against clerics and religious (can. 1370). Author has analyzed punishments for this crime in Gratian’s Decretum, the apostolic constitution of Pius XII (12 October 1869), the 1917 Code of Canon Law, the Schematic of the Pontifical Commission for the Revision of the 1917 Code of Canon Law and the current Code. Historical analysis of can. 1370 allow to understand its presence in the canonical penal law, and why this offense was severely punished in the Catholic Church – punish with excommunication. But compared to the previous regulations, the penalty for the crime of physical forces against clerics and religious has been mitigated.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2012, 1(14); 219-235
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd duchowny w dialogu Kościoła rzymskokatolickiego z Kościołem ewangelicko-reformowanym
    The Office of Priest in The Dialogue Between The Roman Catholic Church and The Evangelical-Reformed Church
    Autorzy:
    Piecyk, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950586.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    urząd duchowny
    powszechne kapłaństwo
    sukcesja apostolska
    biskup
    katolicy
    reformowani
    office of priest
    common priesthood
    apostolic succession
    bishop
    catholics
    reformed
    Opis:
    In this article, which deals with the office of ministry in the Roman Catholic Church’s dialogue with the Evangelical Reformed Church, the author states that the Church is based in her activities on the mission of Jesus as well as on the power of the Holy Spirit and living the faith of the first apostles she preserves her apostolic nature. The analysis of dialogue documents shows that the common priesthood of the baptized does not mean that there are no special features which, within the Church, are exercised by the representatives of a particular office, entrusted with the ministry of Word and sacrament. It was stressed that the liturgical validity of the act of ordination provides the epiclesis of the Holy Spirit during the laying on of hands on the newly ordained by a group of clergy. The Catholics and Reformed point to difficult issues such as apostolic succession, although their views on its significance remain divergent. It is highlighted that the fundamental structure of the Church and ecclesial authority are collective in nature, which in the Reformed tradition is reflected in the synodal system of church government and in the Roman-Catholic confession is fulfilled in the College of Bishops. The both denominations have also confirmed the existence of the fundamental structure of the office of bishop, priest and deacon, having its origins in apostolic times. The Catholics and Reformed emphasize the need of episkopé on the local, regional and global levels and at the same time they note some differences regarding who, on each of these levels, can be considered as episkopos and what his function is to be. It is also pointed out that according to the doctrine of the Catholic Church, each ordained acts in persona Christi, and his office consists of the ministry of the sent who acts on behalf of the Saviour in the service of the Word of God.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku
    Autorzy:
    Majer, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554807.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Imparare a congedarsi
    Roman Curia
    bishop
    retirement bishop
    Church office
    loss of office
    resignation
    retirement age
    diocese vacancy
    stability of office
    temporary in office
    Imparare a congedarsi
    Kuria Rzymska
    biskup
    biskup emeryt
    urząd kościelny
    utrata urzędu
    rezygnacja
    wiek emerytalny
    wakans diecezji
    stabilność urzędu
    tymczasowość na urzędzie
    Opis:
    The article is a commentary on the motu proprio of Pope Francis Imparare a congedarsi of February 12, 2018, concerning the resignation from some of the higher church offices to which nomination is given by the pope. The ascetic motivation that should accompany the clergyman in his retirement are at first presented. Next, the new provisions of the new legislation are discussed. The first is the change of the way in which high office holders in the Roman Curia lose their office – instead of leaving office at a certain age, they are obliged to resign to the Pope. The possibility that the resignation of the Roman Bishop may be considered for an indefinite period of time is criticised. During this time, which may be freely prolonged, because the bishop of the diocese is able to suspend and leave his office at any time, which is not conducive to the good performance of his pastoral mission and undermines the stability of the bishop’s office. The Bishop, successor to the apostles, is of systemic importance in the Church and requires adequate stability. Therefore, it can never be treated as an office ad tempus.
    Artykuł stanowi komentarz do motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku, dotyczącego ustąpienia z niektórych wyższych urzędów kościelnych z nominacji papieskiej. Przedstawia się najpierw motywację ascetyczną, jaka winna towarzyszyć duchownemu przy przechodzeniu na emeryturę. W dalszej kolejności omówione są nowości, jakie wnosi nowe ustawodawstwo. Pierwszą z nich jest zmiana sposobu utraty urzędu przez pełniących wysokie urzędy w Kurii Rzymskiej – zamiast odejścia z urzędu po osiągnięciu ustalonego wieku, są zobowiązani do składania rezygnacji na ręce papieża. Krytycznie ocenia się możliwość bezterminowego rozpatrywania rezygnacji przez biskupa rzymskiego. W tym czasie, który może dowolnie się przedłużać, biskup diecezji jest bowiem w stanie zawieszenia i może w każdej chwili opuścić swoją funkcję, co nie sprzyja dobremu wykonywaniu jego pasterskiej misji i podważa stabilność urzędu biskupa. Urząd biskupa, następcy apostołów, ma w Kościele ustrojowe znaczenie i wymaga odpowiedniej stabilności. Dlatego nigdy nie może być traktowany jako urząd ad tempus.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pieniądz w Vita Porphyrii episcopi Gazensis pióra Marka Diakona
    Money in Vita Porphyrii episcopi gazensis by Marc the Deacon
    Autorzy:
    Milewski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558994.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    antyczne chrześcijaństwo
    ekonomia późnego Cesarstwa Rzymskiego
    wczesne Bizancjum
    Porfiriusz
    biskup palestyńskiej Gazy
    Marek Diakon
    hagiografia wczesnobizantyńska
    Ancient Christianity
    economy of the Later Roman Empire
    early Byzantium
    Porphyrius
    bishop of Palestynian Gaza
    Marc the Deacon
    early Byzantine hagiography
    Opis:
    W tekście przeprowadzono analizę relacji dotyczących pieniądza jakie pojawiają się w Vita Porphyrii episcopi Gazensis. W dziele Marka Diakona pieniądz pojawia się w kilku kontekstach, a mianowicie w działalności biskupstwa w Gazie, jako darowizny otrzymane przez palestyńskie Kościoły od dworu cesarskiego w Konstantynopolu (od cesarza Arkadiusza i jego żony Aelii Eudoksji) oraz pieniądza rozdawanego w ramach działalności dobroczynnej. Niestety w Vita Porphyrii nie odnajdujemy informacji na temat ówczesnych cen i płac. Wątpliwa jest również wartość poznawcza tego tekstu, także w kwestii zasadności wymienianych w nim sum pieniężnych.
    The paper analyses the reports regarding money which appear in the Vita Porphyrii episcopi gazensis. In the work of Marc the Deacon, money appears in several contexts: as involved in various activities of the bishoprics in Gaza; as a donation to a church given by the imperial court (the emperor Arcadius and his wife the empress Aelia Eudoxia); and as sums donated to charity (also by the bishopric of Gaza). However, in Vita Porphyri we find no information about the prices and wages of the time. Another problem is the credibility of the reports when it comes to the amounts of money mentioned. Unfortunately, it is extremely difficult to verify their credibility with any degree of certainty.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 40; 35-42
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W mieście kapłanów, uczonych i artystów. Rzymskie lata ks. Władysława Gorala (1920-1922)
    In the City of Priests, Scholars and Artists.The Roman Years of Father Władysław Goral (1920-1922)
    Autorzy:
    Taracha, Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791421.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    I połowa XX wieku
    bł. biskup Władysław Goral
    Rzym
    Polonia
    the first half of the 20th century
    blessed bishop Wladyslaw Goral
    Rome
    Polish emigration
    Opis:
    W latach 1920-1922 ksiądz Władysław Goral, późniejszy biskup pomocniczy lubelski (1938), męczennik II wojny światowej i błogosławiony (1999), przebywał w Rzymie. Tu, na Uniwersytecie Gregoriańskim, odbył studia filozoficzne, zakończone stopniem doktora. Artykuł niniejszy jest pierwszą próbą spojrzenia na ten okres w życiu przyszłego biskupa. Autor analizuje dostępne informacje dotyczące różnych aspektów jego pobytu w Rzymie, studiów, kontaktów i znajomości. Stawia również pytania odnoszące się do znaczenia tego czasu dla formacji duchowej, intelektualnej i kulturowej księdza Gorala. W konkluzji stwierdza, że doświadczenie powszechności Kościoła, kontakt z międzynarodowym środowiskiem uczonych, ludzi kultury oraz obcowanie z wielkim dziedzictwem artystycznym Rzymu ukształtowały w znacznym stopniu osobowość przyszłego błogosławionego.
    In 1920-1922, Władysław Goral later an auxiliary Bishop of Lublin (1938), martyr of World War II and blessed (1999) stayed in Rome. There, at the Gregorian University, he completed his philosophical studies with a doctoral degree. This article is the first attempt to look at this period of the life of the future bishop. The author analyzes the available information about various aspects of his stay in Rome, studies, contacts and acquaintances. He also raises questions about the importance of this time for the spiritual, Intellectual and cultural formation of Father Goral. In conclusion, he states that the experience of the universality of the Catholic Church, contact with the international environment of scholars, people of culture, and communing with the great artistic heritage of Rome significantly shaper the personality of the future blessed.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 193-211
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustawodawstwo synodów diecezjalnych i listy pasterskie biskupów wobec szkolnictwa kościelnego dla świeckich w Polsce od XIII do XVIII wieku
    Die Legislatur der Diözesansynoden und die Hirtenbriefe der Bischöfe zum Thema des kirchlichen Schulwesens für Laien in Polen vom 13. bis zum 18. Jahrhundert
    Autorzy:
    Pelczar, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041963.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    kanonisches Recht
    Synode
    diecezja
    Bischof
    prawo kanoniczne
    synod
    biskup
    canon law
    diocese
    bishop
    Opis:
    Die Diözesansynoden bildeten einen wichtiger Bestandteil des Systems der Verwaltung der Diözesen. Besonderen Einfluß auf die Hebung des Stellenwertes der Synoden hatte das Konzil von Trident, das sie als ein wichtiges Instrument bei der Durchführung der kirchlichen Reformen anerkannte. Im Zusammenhang mit dem Bedeutungsverlust der Diözesansynoden wuchs im 18. Jahrhundert das Gewicht der bischöflichen Hirtenbriefe, die über den gesamten Berichtszeitraum hin-weg für die bischöfliche Legislatur charakteristisch waren. Die Diözesansynoden sowie die bischöflichen Hirtenbriefe beschäftigten sich mit zahlreichen Problemen, u.a. auch mit Fragen der Dom-, Kollegiats- und Pfarrschulen. In dieser Hinsicht waren die Krakauer Bischöfe am aktivsten. In ihren Beschlüssen bezogen die Diözesansynoden Stellung zu den mit der Gründung, Erhaltung und Kontrolle der Schulen verbundenen Angelegenheiten. Sehr oft wurde in den Synodalbeschlüssen Fragen behandelt, die die Lehrerschaft betrafen. Man achtete dabei besonders auf ihre Ausbildung und ihr ethisch-moralisches Niveau. Außerdem wurde der Umfang der auf den Lehrern lastenden Pflichten präzisiert. Die Synoden befaßten sich auch mit der Schülerproblematik und legten die Pflichten der Schuljugend fest. Außer-dem waren die Synodalbeschlüsse darum bemüht, zumindest ansatzweise Lehrprogramme zu formulieren, und suggerierten die Anwendung bestimmter Ausbildungsmethoden.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1997, 67; 315-332
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współpraca słowackiego biskupa Pavla Hnilicy z polskimi katolikami w latach 1964-1989
    Cooperation of the Slovak bishop Pavel Hnilica with Polish Catholics during 1964-1989
    Autorzy:
    Szumiło, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407994.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Czechosłowacja
    Kościół Rzymskokatolicki
    biskup Pavol Hnilica
    prymas Stefan Wyszyński
    Czechoslovakia
    Roman Catholic Church
    Bishop Pavol Hnilica
    Primate Stefan Wyszyński
    Opis:
    Po 1956 r. została nawiązana współpraca między polskimi i słowackimi katolikami,  w ramach której Polacy udzielali w różnych formach pomocy dla prześladowanego Kościoła w komunistycznej Czechosłowacji. Akcja ta polegała przede wszystkim na przerzucie zakazanej literatury religijnej oraz przekazywaniu informacji i potajemnym wyświęcaniu księży. Znaczącą rolę odgrywała przy tym słowacka emigracja kościelna z biskupem Pavlem Hnilicą na czele. Hnilica miał zakaz wjazdu do Czechosłowacji, ale do 1978 r. przyjeżdżał regularnie do Polski, aby osobiście organizować kanały przerzutowe do kraju oraz spotykać się z przedstawicielami   słowackiego tajnego Kościoła i młodymi Słowakami na oazach Ruchu Światło-Życie. Nawiązał bliską współpracę z polskimi biskupami i księżmi, w szczególności z kardynałami Wyszyńskim i Wojtyłą.
    After 1956, cooperation was established between Polish and Slovak Catholics, under which Poles provided various forms of help to the persecuted Church in communist Czechoslovakia. This action consisted primarily in the transfer of banned religious literature, information, and the clandestine ordination of priests. A significant role was played by the Slovak ecclesiastical emigration headed by Bishop Pavel Hnilica. Hnilica was forbidden to enter Czechoslovakia. However, until 1978 he regularly came to Poland to personally organize transfer channels to his country and met representatives of the Slovak clandestine Church and young Slovaks in the oases of the Light-Life Movement. He established close cooperation with Polish bishops and priests, especially with the Cardinals: Wyszyński and Wojtyła.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 259-271
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Główne problemy diecezji siedleckiej po odzyskaniu niepodległości w pismach i działaniach bp. Henryka Przeździeckiego
    The main problems of the diocese of Siedlce after regaining independencein the writings and actions of Bishop Henryk Przeździecki
    Autorzy:
    Krawczyk, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1008860.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-22
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Biskup H. Przeździecki
    organizacja diecezji
    kuria diecezjalna
    Sąd Biskupi
    kolegiaty
    seminarium
    Synod diecezjaln
    Neounia
    Bishop H. Przeździecki
    organization of diocese
    diocesan curia
    bishop’s court
    chapters
    seminaries
    dioecesan synod
    Neo-Union
    Opis:
    The person of Henryk Przeździecki, the first bishop of the restored Diocese of Podlachia (i.e. Siedlce) is worth reminding in the 200-th aniversary of the foundation of the Diocese, due to his enormous services for the Church in Poland. The paper is divided into four parts. The first part is devoted to the biography of the bishop, and the second concentrates on the bishop’s activity related to the organisation and management of the diocese and as a member of the Episcopate of Poland. The third part presents an outline of the central institutions of the diocese organized by bishop Henryk Przeździecki. The last part focuses on the problem of Neo-Union in the Diocese of Siedlce.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 1; 140-158
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synody w Afryce Prokonsularnej III wieku jako przejaw kolegialności biskupów w świetle Kanonów synodalnych i Listów św. Cypriana z Kartaginy
    The Synods in Africa Proconsularis in the Third Century as a Manifestation of the Collegiality of Bishops in the Light of the Synodal Canons and the Letters of St. Cyprian of Carthage
    Autorzy:
    Strękowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614065.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    biskup
    synod
    Cyprian z Kartaginy
    Afryka Rzymska
    kanon
    bishop
    Cyprian of Carthage
    Roman Africa
    canon
    Opis:
    In the mid-third century, Thascius Caecilius Cyprianus, a wealthy and educated man, was elected bishop of Carthage in proconsular Africa. During the persecution ordered by Emperor Decius, the faith of many people was put to the test. Disciplinary and administrative divisions arose in the Christian community. St. Cyprian appealed to the old tradition cultivated not only in the Church of proconsular Africa, but also in other provinces of the universal Church, which was the convening of synods in order to solve together pastoral problems. During the time of sitting on the episcopal capital in Carthage, a total of 7 synods were convened, whose participants took their stand on the schism of Felicissimus and Novatian, and on the return to the church community of persons who were subject to the decree of Decius by making idolaters, the validity of baptism by heretics and baptism children. This study is an attempt to show the important role of synods in shaping the collegiality of bishops in proconsular Africa in the mid-third century in the context of concern for the unity of the Church.
    W połowie III wieku biskupem Kartaginy w Afryce prokonsularnej został wybrany Thascius Caecilius Cyprianus, człowiek zamożny i wykształcony. W czasie prześladowań zarządzonych przez cesarza Decjusza wiara wielu osób została poddana ciężkiej próbie. We wspólnocie chrześcijan powstały podziały na tle dyscyplinarnym i administracyjnym. Św. Cyprian odwołał się do starej tradycji pielęgnowanej nie tylko w Kościele Afryki prokonsularnej, lecz także w innych prowincjach Kościoła powszechnego, którym było zwoływanie synodów w celu wspólnego rozwiązywania powstałych problemów duszpasterskich. W czasach zasiadania na stolicy biskupiej w Kartaginie w sumie zostało zwołanych 7 synodów, których uczestnicy zajęli swoje stanowisko wobec schizm Felicissimusa i Nowacjana oraz w sprawie powrotu do wspólnoty kościelnej osób, które uległy nakazom edyktu Decjusza dokonując ofiar bałwochwalczych, ważności chrztu udzielanego przez heretyków oraz chrztu dzieci. Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania ważnej roli synodów kształtowaniu kolegialności biskupów w Afryce prokonsularnej w połowie III wieku w kontekście troski o jedność Kościoła. Lecz z drugiej strony ukazuje prawdę, że nie wszystkie uchwały synodów w Kartaginie współtworzyły doktrynę Kościoła.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 72; 97-120
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vzťah diecézneho biskupa a kňaza (spirituálny pohľad)
    The relationship between the diocesan bishop and the priest from spiritual perspective
    Autorzy:
    Knorr, Alexander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32443900.pdf
    Data publikacji:
    2023-12
    Wydawca:
    Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
    Tematy:
    biskup
    kňaz
    vzťah
    hierarchický
    poslušnosť
    Druhý vatikánsky koncil
    bishop
    priest
    relationship
    hierarchical
    obedience
    Second Vatican Council
    Opis:
    Tento prehľadový článok analyzuje vo svetle súčasných cirkevných dokumentov a cez prizmu praxe základný vzťah medzi diecéznym biskupom a kňazom. V troch častiach približuje a analyzuje význam tohto hierarchického vzťahu, ktorý je na jednej strane ohrozovaný paternalizmom a právnickým prístupom a na druhej strane zasa neochotou budovať hlbší ako kolegiálny vzťah. Zároveň článok nabáda vo svetle dvojitej motivácie k posilneniu vzťahu presbytéria s biskupom: prvá motivácia je ontologicko-sakramentálna a druhá motivácia má historicko-cirkevný charakter. Obe tieto motivácie umožňujú, aby poslušnosť v hierarchickom vzťahu mala aj racionálnu oporu a nestála len na ľudských sympatiách.
    This review article analyses, in the light of contemporary Church documents and through the prism of practice, the fundamental relationship between the diocesan bishop and the priest. In three parts, it approaches and analyses the meaning of this hierarchical relationship, which is threatened on the one hand by paternalism and juridicism and on the other hand, in turn, by an unwillingness to build a deeper than collegial relationship. At the same time, the article encourages, in the light of a double motivation to strengthen the relationship of the presbyterium with the bishop: the first motivation is an ontological-sacramental and the second one motivation has a historical-ecclesial nature. Both these motivations make possible, that the obedience in the hierarchical relationship is also rationally supported and does not stand only on human sympathies.
    Źródło:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2023, 2; 1-13
    1335-8081
    2644-6928
    Pojawia się w:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metropolita a Rada hierarchov — garanti synodality v metropolitných cirkvách sui iuris
    The Metropolitan and the Council of Hierarchs — Guarantors of Synodality in the Metropolitan Churches Sui Iuris
    Autorzy:
    Popovič, Jurij
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32765412.pdf
    Data publikacji:
    2023-06
    Wydawca:
    Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
    Tematy:
    synodalita
    metropolitná cirkev
    metropolita
    Rada hierarchov
    biskup
    synodality
    metropolitan Church
    metropolitan
    council of hierarchs
    bishop
    Opis:
    Vo svojom príhovore na tému synodality Svätý Otec František zdôraznil potrebu vzájomného počúvania na všetkých úrovniach Cirkvi. Vo východných cirkvách sui iuris nie je princíp synodality ničím novým. Tento princíp je naplno prítomný v patriarchálnych cirkvách, vo väčších arcibiskupských cirkvách a v metropolitných cirkvách sui iuris. Aj keď sa štruktúra metropolitnej cirkvi pretransformovala do patriarchálnej cirkvi, vydaním CCEO sa podarilo obnoviť princíp synodality s úlohou a postavením patriarchu ako „otca“ a „hlavy“ na jednej strane a synodu biskupov na druhej strane. Kódex CCEO taktiež v značnej miere obnovil časť starobylej disciplíny v metropolitných cirkvách sui iuris. V tomto príspevku sa pokúsime nájsť odpoveď na výskumnú hypotézu, či sa predpismi o metropolitoch, Rade hierarchov a metropolitnom zhromaždení podarilo naplniť koncilový dekrét Orientalium Ecclesiarum a aplikovať princíp synodality aj v metropolitných cirkvách sui iuris.
    In his address on synodality, the Holy Father Francis accentuated the need for mutual listening at all levels of the Church. In the Eastern Churches sui iuris, the principle of synodality is not a novel concept. It is explicitly present in patriarchal churches, major archiepiscopal churches and metropolitan churches sui iuris. Although metropolitan churches were transformed into patriarchal churches in terms of their structure, the issuance of the CCEO meant restoring the principle of synodality with the role of the Patriarch as “father” and “head” on the one hand and the Synod of Bishops on the other. The CCEO has also restored a part of the ancient discipline in metropolitan churches sui iuris. This paper attempts to examine the research hypothesis whether the regulations on metropolitans, council of hierarchs and metropolitan assembly managed to comply with the conciliar decree Orientalium Ecclesiarum and implement the principle of synodality in metropolitan churches sui iuris, too.
    Źródło:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2023, 1; 124-143
    1335-8081
    2644-6928
    Pojawia się w:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Audientia episcopalis comme forme d’exercice du gouvernement dans l’Eglise antique. Une relecture de l’expérience d’Augustin
    Audientia episcopalis as a Form of Exercising Authority in the Ancient Church. Reconsideration of Augustine’s Experiences
    Audientia episcopalis jako forma sprawowania władzy w starożytnym Kościele. Ponowne odczytanie doświadczeń Augustyna
    Autorzy:
    Awoa, Andre Cyrille
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010856.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    le juge
    l’évêque
    empire romain
    l’ Église qui est née
    judge
    bishop
    Roman Empire
    early Church
    sędzia
    biskup
    cesarstwo rzymskie
    Kościół pierwotny
    Opis:
    W artykule została ukazana analiza dwóch ustaw, które przedstawiają uznanie prawne w praktyce chrześcijańskiej audientia episcopalis. To podejście pozwoliło pozostać bliżej tekstu i intencji ustawodawcy; oczywiście, aby wyciągnąć jak najbardziej logiczne wnioski. Wykorzystując praktykę już istniejącą w Kościele, Konstantyn uczynił z niej ustawę, zrobił z biskupa nie arbitra, ale sędziego z pełnią władzy. Te dwie ustawy wydają się umniejszać władzę iudex cesarskiego, ale dogłębna lektura sprawia, że ostatecznie, pozostaje on tym, któremu Konstantyn nakazuje czuwanie, aby decyzje biskupa były respektowane. Doświadczenie Augustyna pozwala uświadomić sobie, że mimo wszystko, biskup-sędzia pozostaje przede wszystkim pasterzem, wykonując z trudem tę odpowiedzialność.
    The article shows an analysis of two laws that present the legal recognition of audientia episcopalis in the Christian practice. This approach allowed to stay closer to the text and intentions of the legislator; of course, to draw the most logical conclusions. Using the already existing practice in the Church, Constantine made a law from the practice, he made a bishop not an arbitrator, but a judge with full power. These two laws seem to diminish the authority of the imperial iudex, but the exact reading causes that finally he remains the one to whom Constantine commands watching to ensure that the bishop’s decisions be are to be respected. Augustine’s experience makes us realize that, after all, the bishop-judge is first of all a pastor who performs his responsibility with difficulty.
    Nous nous sommes proposés de relire de manière analytique les deux lois qui ont donné une reconnaissance juridique à la pratique chrétienne de l’audientia episcopalis. Cette approche nous a permis de rester plus proche du texte et surtout de l’intention du législateur ; évidemment, de pouvoir tirer les conclusions les plus logiques qui puissent y être. Se servant d’une praxis déjà régnante au sein de l’Eglise, Constantin en fait une loi, il fait de l’évêque non un arbitre, mais un juge avec de pleins pouvoirs. Ces deux lois semblent diminuer le pouvoir du iudex impérial mais une lecture attentive nous a fait voir qu’au final, il reste celui à qui Constantin demande de veiller à ce que les décisions de l’évêque soient respectées. L’expérience d’Augustin comme juge nous permet de nous rendre compte que malgré tout, l’évêque-juge reste après tout un pasteur, il exerce donc avec le poids de cette responsabilité.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 9-21
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-31 z 31

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies