Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Berlusconi" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Model Włoski przywództwa politycznego - ,,il caso Berlusconi
Autorzy:
Nuzzo, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421226.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
przywództwo polityczne
władza
patologie demokracji
populizm
Włochy
Berlusconi
Opis:
Jeden z najbardziej zamożnych i wpływowych ludzi we Włoszech, właściciel potężnego imperium medialnego, niezwykle barwna postać, Silvio Berlusconi, przez długi okres był dla Włochów bardziej wiarygodny niż jego konkurenci, przywódcy lewicowej koalicji. Pomimo rozmaitych skandali politycznych z jego udziałem, w kraju doświadczonym autorytarnymi rządami Benito Mussoliniego, Berlusconi był prawdopodobnie najpopularniejszym od końca wojny politykiem. Analizując źródła jego sukcesu, wspomina się często o niezdolności do odrodzenia się systemu politycznego Włoch po kryzysie korupcyjnym „Tangentopoli”, który na początku lat 90. pogrążył rządzących chrześcijańskich demokratów, a także o poważnym kryzysie tożsamości, jaki dotknął w ostatnich latach włoską lewicę, która nie tylko, że kilkakrotnie zmieniała nazwę i sojusze, to przede wszystkim nie przedstawiła programu reform, jakiego wymagała ówczesna sytuacja. Nie sposób jednak oprzeć się wrażeniu, że powodzenie Berlusconiego miało też i inne podłoże. Wynikało ono z faktu, iż jego postać bardzo dobrze wpisana jest w mentalność Włochów, którzy, jak twierdzą niektórzy psychologowie, postrzegali go jako kogoś „swojskiego”, a więc osobę, której można wiele wybaczyć. Sprzyjała mu też swoista kultura działań nielegalnych przewijająca się we włoskiej polityce i w społeczeństwie – od notorycznego uchylania się od płacenia podatków i zaangażowania mafii w zdobywanie kontraktów na roboty publiczne, aż do ustawiania meczów futbolowych.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2012, 3, 4; 223-241
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Casus Silvio Berlusconiego – nowy typ przywództwa?
The Case of Silvio Berlusconi – a New Type of Leadership?
Autorzy:
Bokszczanin, Izolda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523155.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Analiz Politologicznych
Tematy:
Silvio Berlusconi
Republika Włoska
przywództwo polityczne
Opis:
Od momentu ujawnienia się głębokiego kryzysu włoskich instytucji politycznych i rekonfiguracji systemu partyjnego w latach 90. włoska przestrzeń polityczna została zdominowana przez postać Silvio Berlusconiego. W artykule przyjęto założenie, że przywództwo S. Berlusconiego może być postrzegane jako naturalny produkt rozwojowy włoskiego populizmu i kultury antypolitycznej. Berlusconi uosabia „nową politykę”, którą charakteryzuje widoczna me-diatyzacja, personalizacja i prezydencjalizacja systemu instytucjonalnego. We współczesnych demokracjach budowa politycznego przywództwa opiera się na strategiach komunikacji z silnym wyeksponowaniem wizerunku i formy kosz-tem treści oraz osobowości kosztem ideologii. W sposób szczególny możemy obserwować tę tendencję, dokonując analizy przywództwa S. Berlusconiego. Artykuł ma na celu przedstawienie kluczowych cech tego przywództwa. Są w nim analizowane przesłanki pojawienia się na włoskiej scenie politycznej Ber-lusconiego jako nowego aktora politycznego, uwypuklona jest rola jego poli-tycznego „narzędzia” – partii Forza Italia, omówione są elementy koncepcji politycznych, podkreślone znaczenie i specyfika charyzmatycznej osobowości oraz neopopulistycznego stylu przywództwa, a także przywołane ambiwalentne osiągnięcia w roli szefa rządu. W zakończeniu podnosi się, że fenomen ber-lusconismo odzwierciedla specyficzne, generalne tendencje charakteryzujące dzisiejsze demokracje i przewiduje się, że zjawisko to przetrwa swego prekur-sora i w dłuższym okresie będzie determinować włoską politykę, a nawet od-działywać na inne systemy.
Since the deep crisis of Italian political institutions and the collapse of the par-ty system in 1990s., the Italian political space has undoubtedly been dominated by the figure of Silvio Berlusconi. This paper argues that the Berlusconi’s leadership can be seen as a natural product of development of Italian anti-political culture and populism. Berlusconi embodies the “new politics”, charac-terized by remarkable mediatization, personalization and presidentialization of the institutional system. In contemporary democracies, the construction of political leadership is driven by communication strategies with greater empha-sis on image over substance and personality over ideology. We can observe this tendency when we explore Berlusconi’s leadership. The article is aimed at identifying some key features of his leadership. The article analyzes the condi-tions for the emergence of Berlusconi as the main political actor, paying spe-cial attention to the role of his political “tool” Forza Italia. It describes the key elements of his political conceptions, pointes at his charismatic personality and neo-populist style of leadership as well as at the rather ambivalent achieve-ments in the role of the head of government.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"; 2014, 10; 97-124
2084-5294
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’uso strategico della comicità nel discorso politico di Silvio Berlusconi
The strategic use of humor in political discourse of Silvio Berlusconi
Autorzy:
Miłkowska-Samul, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051091.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
political discourse
political struggle
emotions
humor
Opis:
The aim of this article is to illustrate some of the mechanisms existing in political discourse which employ emotions and humor as a persuasive means. The study is based on authentic texts produced by Silvio Berlusconi. The importance of emotions and humor in political speech is viewed in the light of changes taking place in public communication due to the development of mass media and Internet, leading to, among others, ever more frequent use of the comical aspect of communication as a method of gaining and maintaining political power. That is why the use of emotions and humor in Berlusconi’s speech is analyzed as a strategic choice and a powerful instrument of political struggle. The article highlights the role of emotions and humor in creating a positive self-image of the politician.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 3; 43-53
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies