Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Absolute Subject" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Hegel and the Spiritual Evolution of Absolute Subject
    Autorzy:
    Minkov, Ivo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2141916.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    History of philosophy
    ethics
    methodologization
    mediation
    spiritual evolution
    Absolute Subject.
    Opis:
    The article interprets the methodological potential of Hegel’s speculative dialectics as a possible course of spiritual evolution of the Absolute subject. The intention is towards the method, first through the very construction of the “idea of freedom” from the point of view of Logic; second, through the constitutive function of freedom and the transition of the subjective spirit into the objective spirit; third, through the unfolding of mediation in the realms of the objective spirit. This essentially substantial methodologization dissolves the theoretical space of the idea of the mediating function of freedom as an ontological principle of ethical life. In line with the paradigm of such a course, the text considers a project of speculative ethics, a project within the framework of which the methodological and ontological sublation of spiritual evolution takes place.
    Źródło:
    Ethics in Progress; 2021, 12, 2; 89-111
    2084-9257
    Pojawia się w:
    Ethics in Progress
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Analysis of the Notion of Vijňānātman in the Context of the Advaitic Interpretation of the Relation between the Absolute Subject and the Relative Subject
    Autorzy:
    Kudelska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578898.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Upanisads
    Advaita Vedānta
    akarātman
    vijňānātman
    Absolute Subject
    higher knowledge
    relative knowledge
    yogic procedures
    Opis:
    The main aim of this article is to show how some philosophical concepts developed in the period of the Upanisads — the most important time for building the contextual background for further philosophical speculations — as well as to contribute to the discussion how on the base of introspective experiences formed the Upanisadic view of the world and how that view could have been adopted in Advaita thought. The topic of this article is to show the relation between two dimensions of reality; one of them is denoted by the term akṣarātman — ‘imperishable ātman’, which is related to the Absolute dimension, and the other by the term vijňānātman — ‘reasonable ātman’, which is related to the empirical perspective of reality. The term vijňānātman occurs only twice in the classical Upaniṣads. We can find it in the Praśna. This analysis follows the hermeneutical methodology. All consideration are based on the main text of the Praśna with some additional remarks to the other texts belonging to the line of the Atharvaveda, to the Mundaka and to the Māndūkya. The leading idea of the Praśna and Mundaka is the deliberation between parā (higher) and aparā vidyā (lower wisdom), and the special emphasis devoted to describing the details of yogic procedures.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2016, 59/119 z. 3; 107-119
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między podmiotem absolutnym a bytową nieokreślonością. O antyhumanistycznych źródłach współczesnej kultury
    Between an absolute subject and an indefinite being. About anti-humanistic sources of contemporary culture
    Autorzy:
    Warzyński, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070398.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    podmiot
    człowiek jako podmiot
    „śmierć człowieka”
    nowożytność
    ponowoczesność
    antyhumanizm
    Nietzsche
    Heidegger
    Sartre
    Foucault
    Derrida
    Delsol
    realizm
    subject
    man as a subject
    „death of man”
    modernity
    postmodernity
    antihumanism
    realism
    Opis:
    Artykuł jest próbą ukazania źródeł współczesnej kultury. Autor stawia w nim tezę, że u jej podstaw znajduje się dziś myślenie w gruncie rzeczy antyhumanistyczne – myślenie spod znaku „śmierci człowieka”, jego bytowej nieokreśloności, ale również spod znaku nowożytnego cogito, podmiotu zabsolutyzowanego, który staje się szczególnego rodzaju fundamentem, ostatecznym podłożem rzeczywistości. W pierwszej części autor przedstawia specyfikę nowożytnego rozumienia bytu ludzkiego, zgodnie z którą człowiek – jako podmiot myślący, poznający, samoświadomy, racjonalny – przypisuje sobie rolę nowożytnego suwerena, Demiurga, jedynego ustawodawcy i architekta nowego, prawdziwie ludzkiego świata. W ten sposób – zgodnie ze znaczeniem słowa „podmiot” – człowiek staje się „ostatecznym podłożem” rzeczywistości. Dalej autor wykazuje, że absolutyzowanie podmiotu, przypisywanie mu coraz to większych kompetencji, doprowadza ostatecznie do jego podważenia i zanegowania. Odwołując się do koncepcji takich filozofów jak Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, Derrida twierdzi, że negacja kartezjańskiego cogito, „śmierć” pewnej określonej wizji człowieka jako podmiotu rodzi myślenie, zgodnie z którym człowiek staje się bytowo nieokreślony.Zarówno nowoczesne jak i ponowoczesne spojrzenie zostały w pewien sposób naznaczone myśleniem antyhumanistycznym. W jednym i drugim przypadku mamy bowiem do czynienia z nierealistycznym spojrzeniem na człowieka. Autor mówi o „antyhumanizmie pana i władcy” oraz „antyhumanizmie zluzowanego” i wskazuje, że właśnie one stanowią swego rodzaju podglebie współczesnego humanizmu. W punkcie ostatnim pokazano, że sposób rozumienia roli podmiotu na przestrzeni ostatnich kilku wieków, został zbudowany na niezwykle prostej opozycji – wszystko albo nic. Ponieważ nieprawdą jest, że podmiot jest dla siebie całkowicie racjonalny, przejrzysty, że jest autonomicznym panem samego siebie, musi zniknąć, trzeba o nim zapomnieć, stąd idea „śmierci człowieka”. W tym kontekście, odwołując się do intuicji francuskiej profesor filozofii Chantal Delsol, autor przedstawia próbę wyjścia z aporii między nowoczesnym podmiotem absolutnym, samowystarczalnym, a ponowoczesnym podmiotem, którego właściwie nie ma. Wskazuje na konieczność realistycznego spojrzenia na człowieka, gdyż tylko na takim spojrzeniu można zbudować prawdziwie humanistyczną kulturę.
    This paper is an attempt to identify the sources of contemporary culture. The author argues that at its bottom we can find a form of antihuman thinking. Such thinking derives from the perspective of „the death of a man”, his indefinite being, but also from the perspective of the modern cogito, the absolutized subject who becomes a special kind of foundation, the ultimate subject of reality. In the first part of the paper, the author describes in detail the contemporary understanding of human being, according to which man as a thinking, cognizing, self-aware, and rational subject assigns himself the role of a modern sovereign, a Demiurge, the only legislator and architect of a new, truly human world. In accordance with the meaning of the word „subject”, man thus becomes the „ultimate foundation” of reality. In the second part of the paper, however, the author argues that the absolutization of the subject, which assigns him more and more powers, leads to his undermining and negation. Taking into account the views of philosophers such as Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, and Derrida, he shows that the negation of the Cartesian cogito, or the „death” of a specific vision of man as a subject, leads to the thought that man becomes an indefinite being. In the third part of the paper, the author explains that both modern and post-modern thinking are influenced by antihuman thinking, which in both cases results in an unrealistic view of human beings. The author speaks of the „antihumanism of Lord and master”, and „antihumanism of the loosened up” and argues that these are the bedrock of modern humanism.Lastly, the author shows that the understanding of the role of the subject during the last centuries was built on a very simple opposition - everything or nothing. Since it is not true that the subject is completely rational, transparent, and that he is an autonomous master of himself, he must disappear, he must be forgotten. Hence, the idea of „man’s death”. In this context, taking into account the intuition of the French philosopher Chantal Delsol, the author attempts to break out the aporia between a modern, absolute, and self-sufficient subject, and a postmodern subject that does not actually exist. The author expresses the need for a realistic view of man as the only way to establish a truly humanistic culture.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 1; 103-134
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Husserl and the Theological Question
    Autorzy:
    Hart, James G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/451491.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-18
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
    Tematy:
    the agency of manifestation
    absolute consciousness
    teleology
    divine subject
    divine entelechy
    Husserl
    Opis:
    Defending the ancient thesis, that being and the true, or being and manifestation, are necessarily inseparable, is at the heart of transcendental phenomenology. The transcendental “reduction” disengages the basic “natural” naïve doxastic belief which permits the world to appear as essentially indifferent to the agency of manifestation. The massive work of transcendental phenomenology is showing the agency of manifestation of “absolute consciousness.” Yet the foundations of this agency of manifestation are pervaded by issues which, when addressed, reveal that the question of a “second absolute” is basic and opens Husserlian phenomenology to metaphysical questions. This has to do not merely with the teleology of the agency of manifestation, i.e., the “whither” of the teleology of presencing, but also, in some sense, with the constituting “whence” of the transcendental I. Husserl argues for the teleology of truth pointing to both a divine subject as well as a divine entelechy.
    Źródło:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2018, 2, 2(4); 122-135
    2544-302X
    Pojawia się w:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co dzwoni nam w uszach? Od ciszy Cage’a do krzyku Schönberga i z powrotem
    What Rings in Our Ears? From Cage’s Silence to Schoenberg’s Scream
    Autorzy:
    Masłoń, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467121.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    cisza
    absolut
    atonalność
    podmiot
    pęknięcie
    silence
    absolute
    atonality
    subject
    split
    Opis:
    In the absolute silence of the anechoic chamber John Cage supposedly heard the sounds of his body, and although this interpretation of what happened is questioned, one can draw from this experiment a not necessarily empirical lesson that for the subject the field of the hearable is constituted by a surplus which materialises in a hallucinatory sound. In Arnold Schoenberg’s Erwartung we encounter the opposite kind of surplus: a second of the scream so full that to exhaust it half an hour (the duration of the compositon) and all the intuitive resources of the composer are necessary. This scream is a formless permanent presence tearing the narration apart and materializing as its tears, which places it on the side of (non-empirical) silence. Therefore, because the field of the hearable is split for the subject, “on the side of silence” silence does not exist – it manifests itself as all kinds of sounds, even hallucinatory ones. We can reach the “absolute” silence only if we take the position of the paradoxical object which splits us – only through the surplus of constantly changing and at the same time formless sound, which paradoxically reaches a complex state of stasis. In the pure presence of the split, in which the difference between the subject (consciousness) and the object (sound) is overcome, the external rules of organisation (instinct, reason) are no longer biding, and the subject, who is a dissonance, becomes its own cause.
    John Cage w absolutnej ciszy komory bezechowej usłyszał ponoć dźwięki swego ciała i choć interpretacja ta poddawana jest w wątpliwość, można z jego doświadczenia wyciągnąć niekoniecznie empiryczną lekcję, że pole słyszalnego dla podmiotu ustanawiane jest przez nadmiar, który materializuje się w halucynacyjnym dźwięku. W Erwartung Arnolda Schönberga mamy do czynienia z odwrotnego rodzaju nadmiarem: z sekundą krzyku tak pełną, że na jej podtrzymanie przez pół godziny (czas trwania utworu) kompozytor  potrzebuje całej swej inwencji. Krzyk ten jest formalnie bezkształtną permanentną teraźniejszością, rozrywającą narrację i materializującą się jako jej zerwania, a zatem lokującą się po stronie (nieempirycznej) ciszy. Zatem ponieważ pole słyszalnego jest dla podmiotu rozszczepione, „po stronie ciszy” cisza nie istnieje – to tylko rożnego rodzaju dźwięki, nawet halucynacyjne. Do „absolutnej” ciszy możemy dotrzeć jedynie próbując zająć miejsce paradoksalnego obiektu, który nas rozszczepia – poprzez taki rodzaj nadmiaru zmieniającego się jak w kalejdoskopie, a zarazem formalnie bezkształtnego dźwięku, który paradoksalnie osiągnie złożony stan bezruchu. W czystej teraźniejszości obiektu, gdzie zostaje zniesiona różnica między podmiotem (świadomością) a przedmiotem (dźwiękiem), zewnętrzne reguły organizacyjne (instynkt, rozum) przestają obowiązywać i podmiot, który jest rozdźwiękiem, staje się swą własną przyczyną.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2016, 33
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    If there is no Religion – L. Kołakowski’s Defence of the Sacred. Part 1
    Autorzy:
    Bochenek, Krzysztof
    Mordka, Cezary
    Stala, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29752116.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Absolute
    God
    subject
    the sacred
    naturalism
    empiricism
    transcendentalism
    religion
    reductionism
    truth
    Opis:
    This article is an attempt to present the views of the Polish philosopher on the phenomenon of religion. L. Kołakowski devoted almost all his professional life to the issue of religion. He places the area of religious experiences and beliefs within the framework of transcendentalism, one of the basic and mutually exclusive options: “transcendentalism – empiricism”. Empiricism is the sphere of naturalistic views and contents, and their most radical representatives are empirical sciences and philosophies related to them. Kołakowski points out that there is no reason for the naturalistic option to exhaust the cognitive content. However, a philosophical attempt to go beyond naturalism in grasping the Absolute and the self, ends in metaphysical horror. Hence L. Kołakowski points to religious perception as an area that remains non-scientific but this fact does not contradict its value. A special place in L. Kołakowski’s analyses is occupied by the anthropological argument under which the biologisation of human existence is unjustified.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2022, 12, 2; 5-17
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies