Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "20 w." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 13190
Tytuł:
Шляхі фарміравання нацыянальнай ідэі ў беларускай літаратуры ХІХ стагоддзя
Drogi tworzenia idei narodowej w literaturze białoruskiej XIX wieku
The ways of forming national idea in Belarusian literature of the 20th century
Autorzy:
Васілюк, Іаанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945117.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
national idea
national consciousness
literary tradition
Belarusian literature in 20th century
national rebirth
Belarusian cultural canon
the Belarusian language
folklore
idea narodowa
świadomość narodowa
tradycja literacka
literatura białoruska xix wieku
odrodzenie narodowe
białoruski kanon kulturowy
język białoruski
folklor
Opis:
Artykuł jest poświęcony kształtowaniu się idei narodowej w okresie formowania nowej literatury białoruskiej (XIX w.). Konsolidacja etniczno-kulturalna ludu białoruskiego, kształtowanie się zrębów nacji białoruskiej, charakteryzujące się powrotem do historycznych korzeni narodowych, kultury i języka ojczystego przebiegało w trudnych warunkach społecznych i politycznych. Przywrócenie pamięci historycznej i duchowej spuścizny narodu białoruskiego było wyraźnym impulsem dla pisarzy, a ich twórczość z kolei kształtowała ideę narodową, świadome dążenie do „stania się narodem”. Poszerzone o dotychczas jakby „niczyje” teksty badania literaturoznawcze otwierały nowe możliwości wyznaczania kierunku kształtowania się idei narodowej.
The article is devoted to the forming process of national idea in Belarusian literature (20th century). Ethnic-cultural consolidation of Belarusian people, shaping of Belarusian nation proceeded in rough conditions. The restoration of historical memory and spiritual heritage of the Belarusian nation was a clear impulse to writers whose literary works shaped national idea, conscious striving for becoming a nation. Literary studies extended by so called nobody’s texts opened new possibilities to set new directions in the field of national idea.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2014, 6
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Шляхі фарміравання нацыянальнай ідэі ў беларускай літаратуры ХІХ стагоддзя
Drogi tworzenia idei narodowej w literaturze białoruskiej XIX wieku
The ways of forming national idea in Belarusian literature of the 20th century
Autorzy:
Васілюк, Іаанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106252.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
idea narodowa
świadomość narodowa
tradycja literacka
literatura białoruska XIX wieku
odrodzenie narodowe
białoruski kanon kulturowy
język białoruski
folklor
national idea
national consciousness
literary tradition
Belarusian literature in 20th century
national rebirth
Belarusian cultural canon
folklore
Belarusian language
Opis:
Artykuł jest poświęcony kształtowaniu się idei narodowej w okresie formowania nowej literatury białoruskiej (XIX w.). Konsolidacja etniczno-kulturalna ludu białoruskiego, kształtowanie się zrębów nacji białoruskiej, charakteryzujące się powrotem do historycznych korzeni narodowych, kultury i języka ojczystego przebiegało w trudnych warunkach społecznych i politycznych. Przywrócenie pamięci historycznej i duchowej spuścizny narodu białoruskiego było wyraźnym impulsem dla pisarzy, a ich twórczość z kolei kształtowała ideę narodową, świadome dążenie do „stania się narodem”. Poszerzone o dotychczas jakby „niczyje” teksty badania literaturoznawcze otwierały nowe możliwości wyznaczania kierunku kształtowania się idei narodowej.
The article is devoted to the forming process of national idea in Belarusian literature (20th century). Ethnic-cultural consolidation of Belarusian people, shaping of Belarusian nation proceeded in rough conditions. The restoration of historical memory and spiritual heritage of the Belarusian nation was a clear impulse to writers whose literary works shaped national idea, conscious striving for becoming a nation. Literary studies extended by so called nobody’s texts opened new possibilities to set new directions in the field of national idea.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2014; 183-195
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Формы воплощения христианской аксиологии в русской литературе второй половины ХХ века – начала XXI века
Forms of Christian Axiology in the Russian Literature of the Second Half of the 20th and the Beginning of the 21st Century
Formy aksjologii chrześcijańskiej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku
Autorzy:
Kazantseva, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342702.pdf
Data publikacji:
2022-09-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
gatunek
publicystyka
literatura rosyjska
styl
aksjologia chrześcijańska
metoda artystyczna
genre
journalism
Russian literature
style
Christian axiology
artistic method
Opis:
В статье показано, что судьба христианской традиции в официальной и неподцензурной  литературе России 60-80-х годов объясняет логику современного литературного процесса. Анализ эволюции жанра, метода и стиля прозы Леонида Бородина и Валентина Распутина – традиционалистов, в разных формах сохранявших христианскую направленность своих произведений на всех этапах творчества, – позволяет сделать выводы о преемственности православной традиции в русской литературе второй половины XX – начала XXI веков. Имманентные закономерности литературного процесса определили взаимосвязь между уровнями религиозной традиции и поэтикой произведений. Для неподцензурной литературы характерно преимущественное использование прямого публицистического слова; после 90-х годов публицистические жанры в соответствии со своей внутренней логикой становятся адекватной формой поддержания целостности общества, а художественные произведения продолжают имплицитно воплощать сакральные ценности. Для творчества Бородина характерно обращение к таким формам условности и жанрам, как фантастические элементы, мифы, притчи, сказки; проза Распутина отмечена усилением фольклорного элемента, психологизма, рефлексии. Оба писателя в разных формах развивают возможности реалистического художественного метода на общей аксиологической основе, иллюстрируя пути сохранения христианской традиции.
Autorka artykułu dowodzi, że los tradycji chrześcijańskiej w oficjalnej i niecenzurowanej literaturze Rosji lat 60-80. XX wieku wyjaśnia logikę nowoczesnego procesu literackiego. Analiza ewolucji gatunku, metody i stylu L. I. Borodina i W. G. Rasputina – tradycjonalistów, którzy w różnych formach zachowują chrześcijańską orientację swoich utworów na wszystkich etapach twórczości – pozwala na wyciągnięcie wniosków o ciągłości tradycji prawosławnej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Immanentne prawidłowości literatury określają relacje między poziomami tradycji religijnej a poetyką utworów. Literatura niecenzurowana charakteryzuje się dominującym użyciem bezpośredniego słowa publicystycznego; po latach 90. gatunki publicystyczne, zgodnie ze swoją wewnętrzną logiką, stają się adekwatną formą zachowania integralności społeczeństwa, a wartości sakralne są nadal implicite ucieleśniane w dziełach literatury pięknej. Twórczość L. I. Borodina charakteryzuje się wykorzystaniem takich form konwencji i gatunków, jak fantastyka, mit, przypowieść i bajka; prozę W. G. Rasputina cechuje psychologizm i refleksyjność. Obaj pisarze w różnych formach rozwijają możliwości metody sztuki realistycznej o wspólnych podstawach aksjologicznych, ilustrując sposoby zachowania tradycji chrześcijańskiej.
This article reveals that the destiny of the Christian tradition in censored and non-censored literature in Russia in the 1960-1980s explains the logic of the contemporary literary process. The analysis of the evolution of the prose genre, method, and style of Leonid Borodin and Valentin Rasputin – traditionalists of different types who preserved the Christian orientation of their works at all stages of their creativity – allows us to draw conclusions about the continuity of the Orthodox tradition in Russian literature in the 20th and 21st centuries. The immanent regularities of the literary process determined the relationship between the peculiarities of the religious tradition and the poetics of the literary works. The predominant use of the straightforward publicist word is characteristic of non-censored literature; after the 1990s, journalistic genres, in accordance with their internal logic, become an adequate form of maintaining the integrity of society, and works of fiction continue to implicitly embody sacred values. Borodin’s work is characterised by an appeal to such forms of conventionality and genres as fantastic elements, myths, parables, and fairy tales; Rasputin’s prose is marked by an enhanced folklore element, psychology, and reflection. Both writers develop, in different forms, the possibilities of a realistic artistic method with a common axiological basis, illustrating ways of preserving the Christian tradition. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 143-156
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Формирование системы местных финансов в Волынской губернии в конце XVIII – начале ХХ вв
The formation of the system of local finances in Volyn province at the end of the 18 – the beginning of 20 century
Kształtowanie systemu finansów lokalnych w prowincji wołyńskiej od końca XVIII do początków XX wieku
Autorzy:
Елисеева, Людмила В.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944742.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
The practical problems of the formation and evolution of Volyn province local finances as a member of Russian empire at the end of the 18 – the beginning of 20 century are investigated in the article. The peculiarities of institutional environment, exogenous and endogenous factors, which defined the specificity of the formation of local finance system in Volyn province of the investigated period, are shown. The periodization of evolution of Russian empire local finances in accordance with the de- velopment of forms and changes of their meaning in the economic reproduction is proposed. Three main stages of their development are defined and the discrepancy among the theory, legislation and practical realization of local finances is proved. The dependence of the development of democratic institutions on the effectiveness of empire local finances is stated. The formation of local finances in the province through the analysis of decentralization of financial power, the development of income and expenditure parts of local budgets and the transformation of their role in the economical system of the empire are revealed. The specificity of market transformation of Russian empire local finances on the grounds of investigation of the evolution of meaning of local budgets, local taxes, municipal property, local authorities while taking important economical decisions based on archives materials of Volyn province is defined. The part of local self-government in the formation of market and social infrastructure and its meaning for territorial community are analyzed. Taking Volyn province as an example, the main sources of local budget income and their development during the investigated period are denoted. The differences in the economical development of cities, villages and province are stated.
W artykule zostały omówione kwestie praktyczne dotyczące tworzenia i rozwoju finansów lokalnych prowincji wołyńskiej imperium rosyjskiego od końca XVIII do początku XX w. Ukazano specyficzne cechy środowiska instytucjonalnego, czynniki egzogenne i endogenne określające specyfikę tworzenia finansów lokalnych prowincji wołyńskiej badanego okresu. Zgodnie z rozwojem form i zmianą ich wartości gospodarczej, zasugerowano periodyzację rozwoju finansów lokalnych imperium rosyjskiego. Wskazano na trzy główne etapy ich ewolucji oraz uzasadniono rozbieżność pomiędzy teorią, prawem i praktycznym wdrażaniem finansów lokalnych. Określono związek między rozwojem instytucji demokratycznych a skutecznością finansów lokalnych prowincji. Tworzenie finansów lokalnych w prowincji zostało przedstawione poprzez analizę decentralizacji zarządu finansowego, opracowanie dochodów i wydatków budżetów lokalnych i przekształcenie ich roli w systemie gospodarczym imperium. Na podstawie analizy rozwoju budżetów lokalnych, podatków lokalnych, nieruchomości komunalnych, władz lokalnych w kontekście podejmowania ważnych decyzji gospodarczych ukazano specyficzność transformacji rynkowych finansów lokalnych Cesarstwa rosyjskiego, potwierdzoną przez materiały archiwalne prowincji wołyńskiej. Rozpatrzono udział samorządu lokalnego w rozwoju infrastruktury rynkowej i społecznej oraz jej oddziaływanie na społeczność lokalną. Mając za wzór wytyczne prowincji wołyńskiej, wskazano na główne źródła dochodów budżetów lokalnych i ich rozwój w badanym okresie. Ukazano zróżnicowanie pomiędzy rozwojem gospodarczym miast, wsi i prowincji.
Źródło:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2011, 09; 89-108
2450-6796
Pojawia się w:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Українське термінознавство кінця XX – перших десятиріч XXI століття
Ukraińskie terminoznawstwo końca XX – pierwszych dekad XXI wieku
Ukrainian terminology from the end of the 20th and the first decades of the 21st century
Autorzy:
Koczan, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343578.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
text-book
monograph
Ukrainian language
theoretical and practical terminology
terminology
podręcznik
monografia
język ukraiński
terminoznawstwo teoretyczne i praktyczne
terminologia
Opis:
W artykule zaprezentowano trzy główne etapy rozwoju terminoznawstwa ukraińskiego okresu niepodległości Ukrainy. Pierwszy etap, w latach 1991–2000, to czas rozpadu ZSRR, kryzysu gospodarczego, masowej migracji, pogorszenia warunków życia i bytu ludności przy jednoczesnym wzroście ducha narodowego, świadomości, próby rewizji zrusyfikowanego systemu terminologicznego. Drugi etap, od 2001 do 2014 roku, związany jest z wysiłkami na rzecz przezwyciężenia kryzysu gospodarczego i ustanowienia wartości narodowych. Trzeci etap, od 2015 roku do dziś, również ma swoją specyfikę: cechują go inwazja Federacji Rosyjskiej na terytorium Ukrainy, pandemia covid, zmiana rytmu życia ludzi, zdalna nauka i komunikacja. I wreszcie dochodzi do gorącej fazy wojny Federacji Rosyjskiej w Ukrainie w latach 2022–2023. Jednak życie naukowe nie zamiera, choć intelektualiści emigrują. Na każdym z tych etapów scharakteryzowano badanie określonych systemów terminologicznych w rozprawach, monografiach, publikacjach podręczników i skryptów, organizację regionalnych, ogólnoukraińskich i międzynarodowych konferencji terminoznawczych, ukazano elementy współpracy międzynarodowej.
The article examines the main stages of the development of Ukrainian terminology during the period of Ukrainian independence. There were three chronological stages. The first one was between 1991–2000, the time of the collapse of the USSR, economic crisis, mass migration, deterioration of the life and livelihood of the populace. The second stage was from 2001 to 2014. It is associated with efforts to overcome the economic crisis and to establish national values. The third is from 2015 to the present. It also has its own specifics. Here we are speaking about the Russian Federation’s military invasion of the territory of Ukraine, the Covid pandemic, the change in the rhythm of people’s lives, remote learning and communication. And finally, the hot phase of the Russian Federation’s war on Ukraine in 2022–2023. However, scientific life does not stop, although the nation’s intelligence often migrates. In each of the stages mentioned, research on certain terminological systems is described in theses, monographs, the publication of textbooks and manuals, regional, Ukrainian, and international terminological conferences, and the elements of international cooperation are shown.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2023, 11, 1; 55-70
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Українське театрознавство першої третини хх століття: робота з першоджерелами
Ukraińskie studia teatralne w pierwszych trzech dekadach XX wieku. Praca z materiałami źródłowymi
Ukrainian theatre studies in the first three decades of the 20th century. Working with sources materials
Autorzy:
Korzhova, Anastasiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363436.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Іван Франко
Володимир Перетц
Володимир Рєзанов
методологія театрознавства
дослідження історичних джерел
Iwan Franko
Władimir Peretz
Władimir Rezanow
teatr: metodologia badawcza źródeł historycznych
Ivan Franko
Volodymyr Peretz
Volodymyr Rezanov
theatre study methodology: historical sources research
Opis:
У статті здійснено спробу на основі аналізу текстів провідних українських істориків театру першої третини ХХ століття виявити їхні методологічні принципи. Визначено, що підходи театрознавців зазначеного періоду до дослідження першоджерел було зумовлено академічною традицією дисциплін історико-філологічного циклу, з яких постало театрознавство, і процесом самоідентифікації науки про театр. Виявлено, що для досліджень істориків театру характерні наступні ознаки: історична і жанрова атрибуція джерел; визначення композиційних і стилістичних особливостей тексту; порівняльний аналіз (визначення джерел наслідування, паралелей тощо). Разом із тим, дослідження кожного з істориків мають свої особливості: зроблено акцент на національній складовій (І. Франко), сюжетних архетипах (В. Рєзанов), сценічних ефектах і поетиці театру (В. Перетц), його естетичній (О. Кисіль) і соціологічній (П. Рулін) складових. Встановлено, що зміни способів роботи з першоджерелами протягом першої третини ХХ століття свідчать не лише про індивідуальні особливості підходів різних дослідників, а й про різні етапи театрознавства. Способи роботи з джерелами опосередковано виявляють зміну як предметного поля дослідження, так і методи, на які спиралися дослідники різних поколінь.
W artykule na podstawie analizy tekstów czołowych ukraińskich historyków teatru trzech pierwszych dziesięcioleci XX wieku podjęto próbę ukazania ich podstaw metodologicznych. Ustalono, że podejście teatroznawców z tego okresu do badania materiałów źródłowych wynikało z akademickiej tradycji dyscyplin historyczno-filologicznych, z której wyłoniło się teatroznawstwo, oraz z procesu samoidentyfikacji nauki o teatrze. Stwierdzono, że badania te charakteryzują następujące cechy: atrybucja historyczna i gatunkowa źródeł; określenie cech kompozycyjnych i stylistycznych tekstu; analiza porównawcza (identyfikacja źródeł, podobieństwa itp.). Jednak studia poszczególnych badaczy różnią się grupą odrębnych właściwości: nacisk na komponent narodowy (I. Franco), archetypy fabularne (V. Rezanov), efekty sceniczne i poetykę teatru (V. Peretz), jego estetyczny (A. Kisel) i socjologiczny (P. Roulin) wymiar. Ustalono, iż różnice w sposobie pracy ze źródłami we wspomnianym okresie świadczą nie tylko o indywidualnym podejściu uczonych, ale także o różnych etapach rozwoju teatroznawstwa. Sposoby pracy ze źródłami pośrednio ujawniają zmianę zarówno dziedziny badań, jak i metod, po które sięgali badacze różnych pokoleń.
The article attempts to identify leading Ukrainian theatre historians of the first third of the 20th century methodological principles based on the analysis of their texts. It was established that the approach of theatre experts from this period to the study of source materials resulted from the academic tradition of historical and philological disciplines, from which theatre studies emerged, and from the process of self-identification of theatre science. These studies are characterized by the following features: historical and species attribution of sources; defining the compositional and stylistic elements of the text; comparative analysis (identification of sources, similarities, etc.). However, the studies of individual researchers differ in the group of distinct properties: the national component emphasis (I. Franko), the plot archetypes (V. Rezanov), the stage effects and the poetics of the theatre (V. Peretz), its aesthetic (O. Kysil) and sociological (P. Rulin) component. It was found that differences of working with sources in the said period testify not only to the individual approach of scholars, but also to various stages of the development of theatre studies. Working with sources indirectly reveals the change in both the field of research and the methods that researchers of different generations sought.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2020, 6; 53-71
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя
Topos domu w białoruskiej poezji początku XX wieku
Topos of home in Belarusian poetry of the early 20th century
Autorzy:
Бароўка, Ванда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944943.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
topos of home
Belarusian poetry
the semantics of the artistic image
style
aesthetic representation
topos domu
poezja białoruska
semantyka obrazu artystycznego
styl
reprezentacja estetyczna
Opis:
Topos domu jest jednym z kluczowych elementów obrazu rzeczywistości artystycznej w białoruskiej poezji na początku XX wieku. Zwiększone zainteresowanie toposem domu zostało zdeterminowane przede wszystkim przemianami społecznymi. Na poziomie przedmiotowo-graficznym topos domu reprezentowany jest głównie przez chłopskie domy, na poziomie semantycznym – przez metonimicznie oznaczenie ojczyzny. Topos domu pojawił się jako opozycja: dom–antydom, swój–obcy, żyjący–martwy. W poezji białoruskiej dom stanowi wartość moralną i materialną.
Topos of home is one of the main elements of the artistic picture of the national reality in the Belarusian poetry of the early 20th century. Increased interest in topos of home results from the revival of Belarusian history and culture. On the subject-shaped level topos of home is represented by a peasant house, on the semantic level – metonymically correlated with homeland. Topos of home is represented by the opposition home–anti home, a fellow countryman–a stranger, the living–the dead. In Belarusian poetry home represents moral and material values.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Топас дому ў беларускай паэзii пачатку ХХ стагоддзя
Topos domu w białoruskiej poezji początku XX wieku
Topos of home in Belarusian poetry of the early 20th century
Autorzy:
Бароўка, Ванда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106808.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
topos domu
poezja białoruska
semantyka obrazu artystycznego
styl
reprezentacja estetyczna
topos of home
Belarusian poetry
style
aesthetic representation
semantics of the artistic image
Opis:
Topos domu jest jednym z kluczowych elementów obrazu rzeczywistości artystycznej w białoruskiej poezji na początku XX wieku. Zwiększone zainteresowanie toposem domu zostało zdeterminowane przede wszystkim przemianami społecznymi. Na poziomie przedmiotowo-graficznym topos domu reprezentowany jest głównie przez chłopskie domy, na poziomie semantycznym – przez metonimicznie oznaczenie ojczyzny. Topos domu pojawił się jako opozycja: dom–antydom, swój–obcy, żyjący–martwy. W poezji białoruskiej dom stanowi wartość moralną i materialną.
Topos of home is one of the main elements of the artistic picture of the national reality in the Belarusian poetry of the early 20th century. Increased interest in topos of home results from the revival of Belarusian history and culture. On the subject-shaped level topos of home is represented by a peasant house, on the semantic level – metonymically correlated with homeland. Topos of home is represented by the opposition home–anti home, a fellow countryman–a stranger, the living–the dead. In Belarusian poetry home represents moral and material values.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017; 131-138
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Строительство города Магнитогорска 1930-е годы : к истории вопроса
Building industry of Magnitogorsk city in 30ies years of XX century : question about the history
Autorzy:
Ceredina, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068487.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
architektura XX w.
architektura rosyjska
budownictwo
Magnitogorsk
architecture of 20th c.
Russian architecture
civil engineering
Opis:
Wydarzenia, które doprowadziły do rozpoczęcia budowy "socjalistycznego miasta" Magnitogorsk, nie są jeszcze dobrze zbadane. Celem artykułu jest uzupełnienie znanej historii projektowania Magnitogorska nieznanymi wcześniej materiałami z prywatnego archiwum architekta S.E. Czernyszewa.
Events leading up to the start of construction of Magnitogorsk as socialist city is still not well understood. Known history of Magnitogorsk designing supplemented by unknown materials from personal archive of the architect S.E. Chernyshev.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2011, 17 (167); 30-35
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Строительство высотных домов в Москве
Autorzy:
Ceredina, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068482.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
architektura rosyjska
Moskwa
budownictwo wysokie
wieżowiec
architektura XX w.
Russian architecture
Moscow
high building
skyscraper
architecture of 20th c.
Opis:
W artykule przedstawiono historię architektury Moskwy w latach 1904-1950. Podkreślono urbanistyczną rolę wieżowców i ich ideowo-polityczną wymowę, typową dla tamtych czasów. Opisano historię konkursu na wzniesienie "Pałacu Rad" (projekt B. Joffana). Pokazano, że architekci w latach 1947-1955 wzorowali się też na architekturze budownictwa mieszkalnego, powstałego przed rewolucją i na narodowych tradycjach państwa rosyjskiego w tej sferze.
The article is devoted to the history of architecture in Moscow. It takes the period from 1904 to 1950s. The idea of skyscrapers which were called "tucherez" appeared in 1904 and it has transformed into 8 stalinist buildings. The skyscrapers of 1950s were planned to force Moscow plan structure and show the power of socialist ideas.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2010, 16 (166); 27-32
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Стиль «закопанский» в архитектуре деревянных усадебных домов Беларуси
Autorzy:
Guz, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068450.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
styl zakopiański
architektura drewniana
architektura białoruska
architektura XIX w.
architektura XX w.
Zakopanski style
wooden architecture
Belarusian architecture
architecture of 19th c.
architecture of 20th c.
Opis:
W artykule przedstawiono "styl zakopiański" w architekturze Białorusi początku XX wieku. Zaprezentowano jego podstawowe cechy i związek z tradycyjną architekturą dworów. Budownictwo w tym stylu było związane z poszukiwaniem "stylu narodowego". Wybitnym przedstawicielem kierunku był Stanisław Witkiewicz, z inspiracji którego pojawiła się drewniana architektura Tatr. Przeanalizowano przykłady jego twórczej praktyki w północnym regionie Białorusi.
The article is about country wooden estates in "Zakopanski" style located on the territory of the Belarus at beginning of 20th century. "Zakopanski" style is one of the directions for discovering for the new forms of the estate architecture.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2010, 16 (166); 23-26
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Старобългарски химнографски творби в Краковския печатен октоих (1491 г.)
Old Bulgarian Hymnographic Works in the Krakow Printed Octoechos (1491)
Starobułgarskie utwory hymnograficzne w Oktoichu (Kraków 1491)
Autorzy:
Йовчева [Ĭovcheva], Мария [Mariĭa]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32387980.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
hymnography
Krakow Octoechos
Old Bulgarian works of Cyrillo-Methodian disciples
hymnografia
krakowski Oktoich
starobułgarskie dzieła uczniów śś. Cyryla i Metodego
Opis:
Based on the inhomogeneity of the texts in the first printed Octoechos (Schweipolt Fiol, Krakow 1491), the study focuses on the text's most archaic layer, which contains Old Bulgarian works by Cyrillo-Methodian disciples and was written in Bulgaria at the end of the 9th and the beginning of the 10th century. The article examines three original (non-translated) canons that form parts of the Sunday and weekday Octoechos offices. Two of them are considered to have been written by St. Clement of Ohrid: Canon to St John the Baptist (Tuesday, 2nd Tone) and Canon to Theotokos (Wednesday, 3rd Tone), both of which were very common until the 14th century in Slavic manuscripts of various origins. The third one, Canon to the Holy Trinity (Midnight Office for Sunday, 2nd Tone), is anonymous and has so far only been discovered in a single Serbian Octoechos, Gilf. 26, the National Library of Russia (14th century), while in Eastern Slavic literature it is only found in the codex under review. The specificities in the texts of Fiol’s Octoechos as well as its particular position in the written tradition of these hymnographic works are described in comparison to copies of various origins. Textological data are interpreted mostly in search of the protograph of the printed version. The collation of the texts shows that the archaic layer of the Krakow incunabulum is most probably based on at least two protographs (or antigraphs) which are indirectly related to the earliest core of the Old Bulgarian Octoechos. One was used for the Tuesday and Wednesday offices (probably through an Eastern Slavic medium), and the other (of possible South Slavic origin) was used as the source of the canon to the Holy Trinity (2nd Tone) in the Sunday office.  
Oparte na niejednorodności tekstów w pierwszym drukowanym Oktoichu (Schweipolt Fiol, Kraków 1491) badanie koncentruje się na jego najbardziej archaicznej warstwie, zawierającej starobułgarskie dzieła uczniów śś. Cyryla i Metodego, napisane w Bułgarii na przełomie IX i X wieku. W artykule zostały poddane analizie trzy oryginalne (nieprzetłumaczone) kanony, stanowiące część służb na niedziele i dni powszechnie. Dwa z nich: Kanon do św. Jana Chrzciciela (wtorek, ton drugi) i Kanon do Matki Bożej (środa, ton trzeci), przypisywane św. Klemensowi z Ochrydy, są bardzo powszechne do XIV wieku w słowiańskich rękopisach różnego pochodzenia. Trzeci – Kanon do Świętej Trójcy (niedzielа, ton drugi) – jest anonimowy; do tej pory został odkryty tylko w jednym serbskim Oktoichu (Gilf. 26, Rosyjska Biblioteka Narodowa, XIV wiek), podczas gdy w literaturze wschodniosłowiańskiej można go znaleźć tylko w analizowanym kodeksie. W artykule została scharakteryzowana specyfika tekstów Oktoicha Fiola, a także ich szczególna pozycja w tradycji pisanej dzieł hymnograficznych w porównaniu z rękopisami innego pochodzenia. Dane tekstologiczne są interpretowane głównie w celu odnalezienia protografu wersji drukowanej. Zestawienie tekstów pokazuje, że archaiczna warstwa krakowskiego inkunabułu oparta jest najprawdopodobniej na co najmniej dwóch protografach (albo antygrafach), pośrednio związanych z najwcześniejszym rdzeniem starobułgarskiego Oktoichu. Jeden został wykorzystany do wtorkowych i środowych służb (prawdopodobnie za pośrednictwem wschodniosłowiańskim), a drugi (być może pochodzenia południowosłowiańskiego) został wykorzystany jako źródło kanonu do Trójcy Świętej (ton drugi) w służbie niedzielnej.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2020, 20
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Социально ориентированные метафоры явлений природы в русской и литовской поэзии XX в.
Socially oriented metaphors of natural phenomena in Lithuanian and Russian poetry of the 20th century
Społecznie zorientowane metafory zjawisk naturalnych w poezji litewskiej i rosyjskiej XX wieku
Autorzy:
Konitskaya, Yelena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34656187.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
linguoculturology
metaphors of natural phenomena
Russian poetry
Lithuanian poetry
językokulturologia
metafory zjawisk przyrodniczych
poezja rosyjska
poezja litewska
лингвокультурология
метафоры явлений природы
русская поэзия
литовская поэзия
сопоставительные исследования
художественная метафора
Opis:
В статье с лингвокультурологических позиций рассматриваются антропоморфные социально ориентированные метафоры атмосферных явлений русской и литовской поэзии XX в., с целью установить сходства и различия историко-культурно обусловленного содержания данных метафор. Основное внимание уделяется метафорам ветра, выявленным на обширном материале. Метафоры другого явления – дождя – оказались представленными только в русской поэзии, что свидетельствует об избирательности национальных метафорических поэтических систем. С лингвокультурологической точки зрения примечательным является распределение по профессиональным сферам, а также разную значимость сходных метафор в двух поэтических языках. Метафоры «социального положения», имеющие своим основанием одни и те же качества исходной для метафоры сферы, отражают специфические национальные особенности социально-культурной ситуации, их связь с культурной традицией, окрашивая сходные метафоры диаметрально противоположным образом.
Artykuł analizuje zorientowane społecznie metafory zjawisk atmosferycznych w poezji litewskiej i rosyjskiej XX wieku z perspektywy językowo-kulturologicznej w celu ustalenia podobieństw i różnic tych metafor we wskazanym zakresie. Liczne metafory wiatru są przedmiotem szczególnej uwagi w obu językach, podczas gdy metafory innego zjawiska, jakim jest deszcz, prezentowane są jedynie w poezji rosyjskiej. Wskazuje to na wybiórczość poetyckich metafor i systemów poetyckich. Z językowo-kulturowego punktu widzenia na uwagę zasługuje zróżnicowanie metafor według sfer zawodowych, a także odmienne znaczenie podobnych metafor w obu językach poetyckich. Metafory odnoszące się do statusu społecznego, których podstawą są te same cechy sfery inicjalnej, odzwierciedlają specyficzne cechy językowe sytuacji społeczno-kulturowej i ich związek z tradycją kulturową, co sprawia, że podobne metafory są przeciwstawne w dwóch analizowanych językach.
This article examines socially oriented metaphors of atmospheric phenomena in Lithuanian and Russian poetry of the 20th century from a linguoculturological perspective in order to establish linguoculturological similarities and differences of these metaphors. Numerous metaphors for wind receive special attention in both languages, while the metaphors of another phenomenon, that is rain, are presented only in Russian poetry. It indicates the selectivity of poetic metaphors and poetic systems. From a linguocultural perspective, the distribution by professional spheres, as well as different significance of similar metaphors in the two poetic languages, are noteworthy. The metaphors of ‘social status’, which have the same qualities of the sphere that is initial for metaphors as their basis, reflect specific language features of the socio-cultural situation and their connection with the cultural tradition, which makes similar metaphors diametrically opposite in two languages.
Źródło:
Językoznawstwo; 2023, 18, 1; 47-62
1897-0389
2391-5137
Pojawia się w:
Językoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Роль журналів „Червоний шлях” та „Життя й революція” у становленні українського перекладознавства 1920–30-х років
Rola czasopism „Червоний шлях” i „Життя й революція” w procesie tworzenia ukraińskiej translatologii w latach 20 i 30. XХ wieku
The role of the journals “Червоний шлях” and “Життя й революція” in the process of establishing Ukrainian translatology in the 1920s–1930s.
Autorzy:
Rysicz-Szafraniec, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343600.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
translation theory
translation
criticism
review
methodology
translation studies
teoria przekładu
przekład
krytyka
recenzja
metodologia
przekładoznawstwo
Opis:
Artykuł porusza zagadnienia z historii ukraińskiej translatologii, mianowicie roz- woju tej nauki w zakresie teorii, praktyki oraz krytyki przekładu w latach 20. i 30. XX stulecia. Główną hipotezą rozprawy jest twierdzenie o znaczącej roli czasopism w procesie stanowienia ukraińskiej translatologii jako nauki. W tym celu przeanalizowano krytyczne i teoretyczne teksty, które ukazały się na łamach miesięczników „Червоний шлях” (1923–1936) i „Життя й революція” (1925–1934) oraz podliczono opublikowane w nich przekłady tekstów literackich. W wyniku badań wyłoniły się kolejne perspektywistyczne wątki badań nad zawartym w danych źródłach materiałem przekładoznawczym.
The article deals with issues from the history of Ukrainian translatology, namely the de- velopment of this science in the field of theory, practice and criticism of translation in the 1920s–1930s. The main hypothesis of the article concerns the significant role of journals in the process of establishing Ukrainian translatology as a science. For this purpose, critical and theoretical texts that appeared in the monthly magazines “Червоний шлях” (1923–1936) and “Життя й революція” (1925–1934) were ana- lyzed, and translations of literary texts published in them were counted. As a result of this research, fur- ther prospective threads of research on the translation material contained in the given sources emerged.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2022, 10, 2; 41-55
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Реформация в Польше и ВКЛ в оценке русской историографии второй половины xix – начала хх века (на примере оценочных подходов Н.Н. Любовича, П.Н. Жуковича и Н.И. Кареева)
The reformation in Poland and the Grand Duchy of Lithuania in the assessment of Russian historiography of the second half of the 19th - beginning of the 20th centuries (by the example of the valuation approaches N.N. Lyubovich, P.N. Zhukovich and N.I. Kareev)
Reformacja w Polsce i Wielkim Księstwie Litewskim w ocenie rosyjskiej historiografii drugiej połowy XIX - początku XX wieku(na przykładzie ocen N. N. Lybowicza, P. N. Żukowicza i N. I. Kariejewa)
Autorzy:
Kruczkowski, Tadeusz
Kotusiew, Ewgienij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168092.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
русская историческая полонистика
Польша
Литва
русские православные земли Литвы
Реформация
контрреформация
russian historical polonistics
Polska
Lithuania
the Russian Orthodox
lands of Lithuania Reformation
counterreformation
rosyjska polonistyka historyczna
Polska
Litwa
prawosławne
ziemie litewskie
reformacja
kontrreformacja
Opis:
Выявлены основные оценочные позиции по данной проблематике и их отличия в русской либеральной и консервативной традиции на примере оценочных подходов Н.Н. Любовича, П.Н. Жуковича и Н.И. Кареева. Выделены два основные оценочные подходы к заявленной проблематике – это либеральная и консервативная традиции. Определено, что данная проблематика не являлась приоритетной для русской исторической науки исследуемого периода. Исследования русских историков истории реформационного движения в Польше касались (за исключением Н.И. Кареева), прежде всего, последствий этого явления для собственно Польши и православных территорий Литвы. Установлено, что если Н.И. Кареев рассматривал Реформацию, прежде всего, в контексте истории собственно Польши, то Н.Н. Любович и П.Н. Жукович значительно больше уделяли внимания этому процессу в отношении Великого княжества Литовского и его православных территорий. Определены общие, характерные черты оценочных подходов и наиболее принципиальные отличительные черты характеристики истории реформации в Польше и Великом княжестве Литовском в оценке названных историков.
The main assessing positions on this issue and their differences in the Russian liberal and conservative tradition are revealed by the example of N.N. Lyubowicz, P.N. Żukowicz and N.I. Kariejewa. Two main evaluation approaches to identified problems were highlighted - these are liberal and conservative traditions. It was established that this issue was not a priority for Russian historical science of the period considered. The studies of Russian historians of the history of the reform movement in Poland concerned (with the exception of N.I. Kariejew) primarily the consequences of this phenomenon for Poland itself and the Orthodox territories of Lithuania. It was established that if N.I. Kariejew considered the reformation primarily in the context of the history of Poland itself, N.N. Lubowicz and P.N. Żukowicz devoted much more attention to this process in relation to the Grand Duchy of Lithuania and its Orthodox territories. The general, characteristic features of assessment methods and the most fundamental characteristic features of the history of the Reformation in Poland and the Grand Duchy of Lithuania are determined in the assessment of these historians.
Główne stanowiska oceniające w tej kwestii i ich różnice w rosyjskiej tradycji liberalnej i konserwatywnej ujawniono na przykładzie N.N. Lyubowicza, P.N. Żukowicza i N.I. Kariejewa. Podkreślono dwa główne podejścia ewaluacyjne do stwierdzonych problemów – są to tradycje liberalne i konserwatywne. Ustalono, że kwestia ta nie była priorytetem dla rosyjskiej nauki historycznej badanego okresu. Studia rosyjskich historyków historii ruchu reformatorskiego w Polsce dotyczyły (z wyjątkiem N.I. Kariejewa) przede wszystkim konsekwencji tego zjawiska dla samej Polski i prawosławnych terytoriów Litwy. Ustalono, że jeśli N.I. Kariejew rozważał reformację przede wszystkim w kontekście historii samej Polski, to N.N. Lubowicz i P.N. Żukowicz poświęciły znacznie więcej uwagi temu procesowi w odniesieniu do Wielkiego Księstwa Litewskiego i jego prawosławnych terytoriów. Określane są ogólne, charakterystyczne cechy metod oceny oraz najbardziej fundamentalne cechy charakterystyczne historii reformacji w Polsce i Wielkim Księstwie Litewskim w ocenie tych historyków.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2020, Zeszyt, XXXIV; 119-138
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 13190

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies